Pagkatapos maayos ang mga kwarto na tutuluyan, gabi na. Inakay ng teacher ang mga magulang papunta sa restawran na inihanda ng botanical garden. Kinuha ni Avigail ang dalawa niyang anak para kumuha ng pagkain. Marami pa ring empleyado ng botanical garden ang nasa restawran, higit pa sa bilang ng mga nakita nila nang bumaba sila sa bus kanina. Hindi ito nagustuhan ni Skylei. Sumunod siya kay Avigail nang dahan-dahan at hindi niya inalis ang tingin dito. Napansin ni Avigail ang tingin ng bata at napatingin siya pabalik. Nang makita niya ang mahiyaing mukha ng bata, napuno ng habag ang kanyang puso. Kaya, hinayaan niya na maghawak-kamay sina Dale at Dane habang pinalaya niya ang isang kamay upang hawakan si Skylei. Tiningnan ni Skylei ang kamay na iniabot sa kanya ng kanyang tiyahin, at agad niyang inabot ito nang walang pag-aalinlangan. Ngumiti siya nang buong tuwa, at nawala ang takot sa kanyang mukha. Nag-aalala si Dominic para sa bata kaya sumunod siya dito mula sa likuran. Nang
Pagkatapos ng hapunan, gusto sanang umuwi na ni Avigail, ngunit pagkakalabas pa lang nila ng restaurant, nakita ng tatlong bata ang magandang tanawin sa labas at parang ayaw pang umalis.Tumingala si Avigail.Dahil nasa bundok sila, mas simple ang dekorasyon ng botanical garden kumpara sa siyudad, at kaunti lang ang mga ilaw na nakalagay.Isang buong buwan lamang ang nakasabit sa langit, at ang liwanag ng buwan ay dumaan sa mga punong-kahoy, na nagbigay ng malambot na liwanag sa paligid. Ang iba't ibang halaman sa botanical garden ay lalo pang gumanda.Maraming magulang ang naglalakad-lakad kasama ang kanilang mga anak sa hardin."Mommy, maglakad-lakad din tayo!" hinila ni Dane ang kamay ni Avigail.Bihira magkaroon ng ganitong pagkakataon si Avigail, at napakaganda ng tanawin, kaya naisip niyang sumama. Tumalikod siya at kinausap si Dominic na nasa kanilang likuran."Isasama ko ang mga bata sa paglalakad, at maaaring unahin nang pauwiin ni Skylei sa kwarto Mr. Villafuerte.”Pagkatapo
Kapag nabanggit ang kasal nina Dominic at Lera, bahagyang ibinaba ni Avigail ang kanyang mga mata, nilunok ang anumang paliwanag na nasa dulo ng kanyang bibig, at mahinang sumagot."Salamat sa paalala, mag-iingat ako."Ang babae ay tila kumbinsido na tama siya. Sa hinaharap, kapag napag-usapan niya ito kay Lera, pakiramdam niya ay makakabuo siya ng magandang relasyon sa magiging Mrs ni Dominic Villafuerte.Iniisip ito, nilingon ng babae si Avigail na may pagmamataas. "Mabuti naman at alam mo. Paano ka magiging karapat-dapat kay Mr. Villafuerte sa kalagayan mo?"Habang nag-uusap ang dalawa, matagal nang naghihintay si Skylei ngunit hindi makita si Tita Pretty niya na naghahanap sa kanya. Lumabas siya mula sa likod ng puno at nakita ang isang babae na tila may masamang pakikitungo sa kanyang tita. Dahil dito, tumakbo siya papunta kay Avigail."Huwag kang magsalita ng masama kay tita." niyakap ng bata ang mga binti ni Avigail, parang galit na kuting na nakatitig nang masama sa babae sa
"Mr. President..." Nang makita ang bagong dating, agad na bumaba ang kayabangan ng babae, at ang ngiti sa kanyang mukha ay nawala maging ang pagiging mapanuyang pakiramdam na binigay nito kay Avigail. Tumango si Dominic sa kanya nang malamig, lumapit nang malalaking hakbang sa tabi ni Avigail Suarez at nagtanong sa kalmadong boses niya. "Ano ang nangyari?" Tumingin si Avigail sa babae sa harap niya na halatang kinakabahan, at naalala ang sinabi nito kanina. Sa huli, ayaw niyang magdulot ng anumang karagdagang gulo kaya umiling siya nang walang pakialam. "Wala naman, lumapit lang siya para bumati. Sadyang hindi lang sanay si Skylei na makisalamuha sa tao kaya naman medyo natakot siya dahil hindi din niya kilala si Ma’am.” Nang marinig iyon, tinitigan ni Dominic ang babae sa kabila nang may pagdududa. “Hindi ganoon si Sky, hindi siya basta magsasabi ng ganoon.” Dahil sa presensya ni Dominic, napayuko ang babae nang may pagkakonsensya at nagpaumanhin."Hinawaka
Nang bumalik siya sa kwarto, pasado alas-nuwebe na ng gabi. Pagkatapos maglaro ng taguan, tumakbo nang tumakbo sina Dale at Dane kaya pawis na pawis ang dalawa. Pagkarating nila, agad na pinapasok ni Avigail ang dalawa sa banyo para maligo. Paminsan-minsan, naririnig ang tawanan at kulitan nila mula sa loob ng banyo. Si Skylei naman ay nakaupo sa kama, nakatitig sa pinto ng banyo na puno ng pagkainggit ang kanyang mga mata. Noong nakatira pa siya sa bahay ng magandang tita niya, ang tita niya ang madalas magpaligo sa kanya. Pero nang bumalik siya sa bahay ng kanyang ama, si Lola Susan na ang gumagawa nito. Naalala pa niya kung gaano kabait ang kanyang tita kapag pinapaliguan siya, at kung gaano kabango ang ginagamit nitong sabon. Tiningnan ni Dominic ang mukha ng bata na puno ng pag-asa, at nakaramdam siya ng halo-halong emosyon. Hindi maikakaila, sobrang malapit ni Skylei kay Avigail. O baka naman talaga ganoon kalakas ang koneksyon sa pagitan ng mag-ina? Makalipas ang ila
Biglang tumunog ang isang cellphone. Nasa tabi ng kama ang telepono ni Dominic, at kumikislap ang screen nito. Napatingin si Avigail nang hindi sinasadya, at nang makita ang pangalan ng tumatawag, ibinaba niya ang kanyang mga mata at iniwas ang tingin. Nag-ring ang telepono ng ilang sandali bago lumapit si Dominic, kinuha ito, at sinagot."May kailangan ka?" Sa kabilang linya, may bahagyang reklamo sa tinig ni Lera. "Narinig kong nagkaroon ng tree-planting charity event ang kindergarten ni Sky. Dinala mo ba siya?" Matamlay na tumugon si Dominic. "Oo." "Hindi ba ayaw ni Sky ng maraming tao? Hindi naman siya sumasali sa ganitong mga aktibidad noon. Bakit ngayon sumama siya?" Tanong ni Lera na may halong iritasyon. Walang balak si Dominic na patagalin ang usapan, kaya't saglit lang siyang sumagot."Gusto ni Sky sumama, kaya dinala ko siya." Tungkol sa dahilan kung bakit gustong sumama ni Skylei ay walang balak si Dominic na ipaliwanag iyon sa kanya. Mariing pinisil ni Lera ang
Kinabukasan ng umaga, nagsimula na ang aktibidad ng pagtatanim ng puno.Inantay ng teacher na matapos kumain ang mga magulang kasama ang kanilang mga anak bago dalhin ang lahat sa lugar ng aktibidad. Sa pagkakataong ito, nakipagtulungan ang paaralan sa isang botanical garden, at naglaan ang botanical garden ng isang pirasong lupa para sa mga bata na magtanim ng puno. Marami nang mga tauhan ang naghihintay sa lugar. Ang mga bata ay alaga sa bahay at mukhang maselan, kaya naman mas naging maalaga ang mga tauhan sa kanila. Ipinakilala ng teacher nila ang mga tauhan sa mga magulang, at hinati sila sa mga grupo upang sumama sa mga tauhan sa pagkuha ng mga punla. Nang marinig na kailangang hatiin sa mga grupo, tumingin si Skylei kay Avigail na puno ng pag-asa, ngunit nanatiling nakatayo at ayaw gumalaw hanggang sa marinig ang kanyang pangalan. Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic at sinundan ang linya ng tingin ng bata patungo sa babae sa di kalayuan. Tahimik lamang siyang nagmasid.
Si Avigail Suarez ay tumanggap ng tatlong punla, iniisip na magtatanim siya ng isa kasama ang mga bata.Ang dalawang bata ay seryosong-seryoso sa aktibidad na ito. Sobrang excited nila nang magising sila nang maaga, parang sasali sila sa isang mahalagang kumpetisyon.Ayaw ni Avigail na mabigo sila.Matapos tanggapin ang mga punla, sinimulan ng tatlo ang paghuhukay ng butas sa gabay ng mga staff.Ang dalawang bata ay masigasig na nagtrabaho.Si Avigail ay nagbihis ng parehong sportswear tulad ng suot ng mga bata para sa event ngayong araw, kaya’t magaan lamang ang kanyang gawain sa sandaling ito.Ang tatlo ay nagtulungan at mabilis na nahukay ang unang butas.Habang papunta na sila sa paghuhukay ng pangalawang butas, isang munting tinig ng sanggol ang biglang narinig sa kanilang tabi."Tita!" Masayang-masaya si Sky habang nakatayo sa tabi ni Avigail Suarez.Sa narinig, natigil si Avigail at nagulat na tumingin sa batang nasa tabi niya."Skylei, bakit ka nandito?"Kung tama ang pagkakaa
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu