Pagkatapos maayos ang mga kwarto na tutuluyan, gabi na. Inakay ng teacher ang mga magulang papunta sa restawran na inihanda ng botanical garden. Kinuha ni Avigail ang dalawa niyang anak para kumuha ng pagkain. Marami pa ring empleyado ng botanical garden ang nasa restawran, higit pa sa bilang ng mga nakita nila nang bumaba sila sa bus kanina. Hindi ito nagustuhan ni Skylei. Sumunod siya kay Avigail nang dahan-dahan at hindi niya inalis ang tingin dito. Napansin ni Avigail ang tingin ng bata at napatingin siya pabalik. Nang makita niya ang mahiyaing mukha ng bata, napuno ng habag ang kanyang puso. Kaya, hinayaan niya na maghawak-kamay sina Dale at Dane habang pinalaya niya ang isang kamay upang hawakan si Skylei. Tiningnan ni Skylei ang kamay na iniabot sa kanya ng kanyang tiyahin, at agad niyang inabot ito nang walang pag-aalinlangan. Ngumiti siya nang buong tuwa, at nawala ang takot sa kanyang mukha. Nag-aalala si Dominic para sa bata kaya sumunod siya dito mula sa likuran. Nang
Pagkatapos ng hapunan, gusto sanang umuwi na ni Avigail, ngunit pagkakalabas pa lang nila ng restaurant, nakita ng tatlong bata ang magandang tanawin sa labas at parang ayaw pang umalis.Tumingala si Avigail.Dahil nasa bundok sila, mas simple ang dekorasyon ng botanical garden kumpara sa siyudad, at kaunti lang ang mga ilaw na nakalagay.Isang buong buwan lamang ang nakasabit sa langit, at ang liwanag ng buwan ay dumaan sa mga punong-kahoy, na nagbigay ng malambot na liwanag sa paligid. Ang iba't ibang halaman sa botanical garden ay lalo pang gumanda.Maraming magulang ang naglalakad-lakad kasama ang kanilang mga anak sa hardin."Mommy, maglakad-lakad din tayo!" hinila ni Dane ang kamay ni Avigail.Bihira magkaroon ng ganitong pagkakataon si Avigail, at napakaganda ng tanawin, kaya naisip niyang sumama. Tumalikod siya at kinausap si Dominic na nasa kanilang likuran."Isasama ko ang mga bata sa paglalakad, at maaaring unahin nang pauwiin ni Skylei sa kwarto Mr. Villafuerte.”Pagkatapo
Kapag nabanggit ang kasal nina Dominic at Lera, bahagyang ibinaba ni Avigail ang kanyang mga mata, nilunok ang anumang paliwanag na nasa dulo ng kanyang bibig, at mahinang sumagot."Salamat sa paalala, mag-iingat ako."Ang babae ay tila kumbinsido na tama siya. Sa hinaharap, kapag napag-usapan niya ito kay Lera, pakiramdam niya ay makakabuo siya ng magandang relasyon sa magiging Mrs ni Dominic Villafuerte.Iniisip ito, nilingon ng babae si Avigail na may pagmamataas. "Mabuti naman at alam mo. Paano ka magiging karapat-dapat kay Mr. Villafuerte sa kalagayan mo?"Habang nag-uusap ang dalawa, matagal nang naghihintay si Skylei ngunit hindi makita si Tita Pretty niya na naghahanap sa kanya. Lumabas siya mula sa likod ng puno at nakita ang isang babae na tila may masamang pakikitungo sa kanyang tita. Dahil dito, tumakbo siya papunta kay Avigail."Huwag kang magsalita ng masama kay tita." niyakap ng bata ang mga binti ni Avigail, parang galit na kuting na nakatitig nang masama sa babae sa
"Mr. President..." Nang makita ang bagong dating, agad na bumaba ang kayabangan ng babae, at ang ngiti sa kanyang mukha ay nawala maging ang pagiging mapanuyang pakiramdam na binigay nito kay Avigail. Tumango si Dominic sa kanya nang malamig, lumapit nang malalaking hakbang sa tabi ni Avigail Suarez at nagtanong sa kalmadong boses niya. "Ano ang nangyari?" Tumingin si Avigail sa babae sa harap niya na halatang kinakabahan, at naalala ang sinabi nito kanina. Sa huli, ayaw niyang magdulot ng anumang karagdagang gulo kaya umiling siya nang walang pakialam. "Wala naman, lumapit lang siya para bumati. Sadyang hindi lang sanay si Skylei na makisalamuha sa tao kaya naman medyo natakot siya dahil hindi din niya kilala si Ma’am.” Nang marinig iyon, tinitigan ni Dominic ang babae sa kabila nang may pagdududa. “Hindi ganoon si Sky, hindi siya basta magsasabi ng ganoon.” Dahil sa presensya ni Dominic, napayuko ang babae nang may pagkakonsensya at nagpaumanhin."Hinawaka
Nang bumalik siya sa kwarto, pasado alas-nuwebe na ng gabi. Pagkatapos maglaro ng taguan, tumakbo nang tumakbo sina Dale at Dane kaya pawis na pawis ang dalawa. Pagkarating nila, agad na pinapasok ni Avigail ang dalawa sa banyo para maligo. Paminsan-minsan, naririnig ang tawanan at kulitan nila mula sa loob ng banyo. Si Skylei naman ay nakaupo sa kama, nakatitig sa pinto ng banyo na puno ng pagkainggit ang kanyang mga mata. Noong nakatira pa siya sa bahay ng magandang tita niya, ang tita niya ang madalas magpaligo sa kanya. Pero nang bumalik siya sa bahay ng kanyang ama, si Lola Susan na ang gumagawa nito. Naalala pa niya kung gaano kabait ang kanyang tita kapag pinapaliguan siya, at kung gaano kabango ang ginagamit nitong sabon. Tiningnan ni Dominic ang mukha ng bata na puno ng pag-asa, at nakaramdam siya ng halo-halong emosyon. Hindi maikakaila, sobrang malapit ni Skylei kay Avigail. O baka naman talaga ganoon kalakas ang koneksyon sa pagitan ng mag-ina? Makalipas ang ila
Biglang tumunog ang isang cellphone. Nasa tabi ng kama ang telepono ni Dominic, at kumikislap ang screen nito. Napatingin si Avigail nang hindi sinasadya, at nang makita ang pangalan ng tumatawag, ibinaba niya ang kanyang mga mata at iniwas ang tingin. Nag-ring ang telepono ng ilang sandali bago lumapit si Dominic, kinuha ito, at sinagot."May kailangan ka?" Sa kabilang linya, may bahagyang reklamo sa tinig ni Lera. "Narinig kong nagkaroon ng tree-planting charity event ang kindergarten ni Sky. Dinala mo ba siya?" Matamlay na tumugon si Dominic. "Oo." "Hindi ba ayaw ni Sky ng maraming tao? Hindi naman siya sumasali sa ganitong mga aktibidad noon. Bakit ngayon sumama siya?" Tanong ni Lera na may halong iritasyon. Walang balak si Dominic na patagalin ang usapan, kaya't saglit lang siyang sumagot."Gusto ni Sky sumama, kaya dinala ko siya." Tungkol sa dahilan kung bakit gustong sumama ni Skylei ay walang balak si Dominic na ipaliwanag iyon sa kanya. Mariing pinisil ni Lera ang
Kinabukasan ng umaga, nagsimula na ang aktibidad ng pagtatanim ng puno.Inantay ng teacher na matapos kumain ang mga magulang kasama ang kanilang mga anak bago dalhin ang lahat sa lugar ng aktibidad. Sa pagkakataong ito, nakipagtulungan ang paaralan sa isang botanical garden, at naglaan ang botanical garden ng isang pirasong lupa para sa mga bata na magtanim ng puno. Marami nang mga tauhan ang naghihintay sa lugar. Ang mga bata ay alaga sa bahay at mukhang maselan, kaya naman mas naging maalaga ang mga tauhan sa kanila. Ipinakilala ng teacher nila ang mga tauhan sa mga magulang, at hinati sila sa mga grupo upang sumama sa mga tauhan sa pagkuha ng mga punla. Nang marinig na kailangang hatiin sa mga grupo, tumingin si Skylei kay Avigail na puno ng pag-asa, ngunit nanatiling nakatayo at ayaw gumalaw hanggang sa marinig ang kanyang pangalan. Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic at sinundan ang linya ng tingin ng bata patungo sa babae sa di kalayuan. Tahimik lamang siyang nagmasid.
Si Avigail Suarez ay tumanggap ng tatlong punla, iniisip na magtatanim siya ng isa kasama ang mga bata.Ang dalawang bata ay seryosong-seryoso sa aktibidad na ito. Sobrang excited nila nang magising sila nang maaga, parang sasali sila sa isang mahalagang kumpetisyon.Ayaw ni Avigail na mabigo sila.Matapos tanggapin ang mga punla, sinimulan ng tatlo ang paghuhukay ng butas sa gabay ng mga staff.Ang dalawang bata ay masigasig na nagtrabaho.Si Avigail ay nagbihis ng parehong sportswear tulad ng suot ng mga bata para sa event ngayong araw, kaya’t magaan lamang ang kanyang gawain sa sandaling ito.Ang tatlo ay nagtulungan at mabilis na nahukay ang unang butas.Habang papunta na sila sa paghuhukay ng pangalawang butas, isang munting tinig ng sanggol ang biglang narinig sa kanilang tabi."Tita!" Masayang-masaya si Sky habang nakatayo sa tabi ni Avigail Suarez.Sa narinig, natigil si Avigail at nagulat na tumingin sa batang nasa tabi niya."Skylei, bakit ka nandito?"Kung tama ang pagkakaa
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala