Pagbalik ni Dominic sa mansyon, diretso siyang pumunta sa Villafuerte Company at inasikaso ang mga gawain na naipon sa nakaraang dalawang araw. Naging gabi na nang bumalik siya sa mansyon at nakita si Sky na nakadapa sa mesa sa sala, tutok na nagpipinta.Nang makita siya, iniwan ng bata ang pen na hawak at lumapit sa kanya.Yumuko si Dominic at hinaplos ang ulo ng bata. "Namiss ba ni Princess Skylei ang daddy?"Tumango si Skylei.Nakita iyon, ngumiti si Dominic ng kaunti, tumayo at tinawagan si Manang Susan para magtanong tungkol sa pagkain at araw-araw na buhay ng bata nitong nakaraang dalawang araw.Natuwa siyang malaman na naging maayos ang bata nitong mga nakaraang araw.Pagkatapos magpasalamat, tumakbo si Sky pabalik sa mesa at kinuha ang pen para magpatuloy sa pagpipinta.Lumapit si Dominic at sumilip, at nakita niyang may limang tao sa papel, dalawang batang lalaki na sinusundan ng isang babae na may mahahabang buhok at mahahabang damit, at isang batang babae na sinusundan ng i
Kinabukasan ng pagbabalik mula sa baguio, bumalik si Avigail sa trabaho sa institute.Nasa baguio siya ng dalawang araw at iniiwan ang lahat ng gawain sa kanya kay Jake Gray, na naging sanhi ng pagkaubos ng lakas nito.Pagkatapos ng trabaho sa gabi, sabay na lumabas sina Avigail at Jake"Iniwan mo sa akin lahat ng gawain sa loob ng dalawang araw, ako ang sumalo lahat ng trabaho, hindi mo ba ako pagpapasalamatan ng maayos?" pabirong banat ni Jake kay Avigail.Nang marinig ito, ngumiti si Avigail, "Dapat lang, wala akong gagawin ngayong gabi, dinner tayo together. Libre ko"Ilang beses nang iminungkahi ni Jake na maghapunan sila ng sabay, pero tinanggihan siya ni Avigail. Alam niyang itinuturing siya ni Avigail na isang ordinaryong kasamahan sa trabaho kaya hindi niya ito pinilit.Ngayon na siya na ang nagpasimula, naisip ni Jake na isang pagpapakita lamang ng pasasalamat ni Avigail para sa mga nakaraang dalawang araw, kaya pumayag siya agad."Yown. Syempre hindi ko tatanggihan ang bagay
Pagkatapos ng hapunan, naghiwalay si Avigail at Jake at umuwi sa kani-kanilang bahay.Pagdating ni Avigail, nandoon na ang mga batang lalaki na inaalagaan ni Tita Kaye at naglalaro ng Lego sa carpet.Pagkakita sa kanya, masayang binati siya ng dalawang bata.Hinaplos ni Avigail ang mga ulo ng mga bata at nagtanong nang may malasakit, "Kumain na ba kayo?"Tumango ang mga bata nang masunurin at sabay sabay na tumingin kay Mommy."Mommy, sinabi po ni Teacher na dadalhin kami para magtanim ng puno ngayong weekend."Nang marinig ito ni Avigail, nagulat siya ng kaunti, ibinaba ang kanyang mata at ngumiti sa mga bata. "Oo, Mommy knows." Pagkatapos ay pumasok siya sa living room na parang walang nangyari.Sumunod ang mga bata sa kanilang Mommy at tinahak ang daan patungo sa carpet.Dumapa si Angel at nagsimulang mag-ayos ng kalahating-tapos na Lego ng mga bata, may halong hiya sa mga mata.Habang bumabaybay sila sa daan kanina, iniisip niya ito buong oras, at ang huling konklusyon ay pareho.
Sa mansyon ng Villafuerte.Kinuha ni Dominic si Skylei at bumalik. Pagkatapos, nakita niya ang notification sa WeChat group at kumunot ang noo.Habang pauwi kanina, palaging tumitingin sa kanya ang maliit na bata, parang may gustong sabihin.Siguro may kinalaman ito sa aktibidad ng pagtatanim ng puno.“Magkakaroon ba kayo ng aktibidad ng pagtatanim ng puno?” tanong ni Dominic habang kumakain.Nang marinig na mismo ang kaniyang Daddy ang nagtanong, agad na tumango si Skylei nang masaya.Kanina sa kotse, gusto niyang sabihin ito sa kanyang Daddy, pero naisip niyang tuwing may mga ganitong aktibidad sa klase, madalas tumanggi ang kaniyang Daddy. Hindi niya alam kung paano ito sasabihin sa kaniyang Daddy para pumayag ito.Nakita ni Dominic ang mga mata ng bata na puno ng pag-asa, bahagyang bumangon ang mga kilay niya at naisip kung bakit nagbago ng ugali ang anak.Hindi ito ang unang pagkakataon na may ganitong mga aktibidad na may kasamang magulang. Dati, abala siya sa trabaho, at ang aut
Hindi nagtagal at dumating na ang weekend.Dinala ni Avigail ang mga bata sa kindergarten nang maaga.Ito ang unang pagkakataon na sumali ang mga bata sa isang group activity, kaya’t hindi maiwasang maging curious sila. Kasama siya, kaya’t naglalakad sila at tumitingin-tingin sa paligid.Isa-isa, may mga batang lumapit upang batiin ang dalawa, at ang mga bata ay sumasagot ng magiliw.Doon napansin ni Avigail kung gaano ka-popular ang kanyang mga bata sa kindergarten."Tita!"Biglang narinig ang boses ng isang bata mula sa likod.Matagal nang hindi nakikita ni Avigail si Skylei at miss na miss na niya ito. Nang marinig niya ang boses nito, natural na ngumiti siya at lumingon upang yakapin ang bata.Ngunit nang lingunin niya at matahan ang mga mata ng lalaki, bahagyang napatigil si Avigail. Ang ngiti sa kanyang mukha ay napawi, at medyo naging magaan na lang. Inabot niya ang kamay upang haplusin ang ulo ng bata, "Magandang umaga, Princess Skylei."Pagkatapos nito, tiningnan niya ang lal
Ang maliit na batang babae ay nakasuot ng asul na lace na blusa at mahabang puting palda. Mayroon siyang malaking pulang laso sa ulo. Rosas ang kanyang pisngi, at mukha siyang munting Snow White. Bukod pa rito, halos lahat sa kindergarten ay alam na siya ang paboritong anak ni Dominic.Nang makita ang maliit na batang nakahawak nang mahinahon sa palda ng isang babaeng si Avigail, agad napatingin ang lahat.Si Avigail ay may malambot na puso pagdating sa mga bata, at sa dami ng mga matang nakatingin sa kanya, saglit siyang nahiya at napatingin kay Dominic sa di kalayuan.Ang lalaki ay nakapalibutan ng ilang magulang, nakikipag-usap nang magalang, na parang hindi niya napansin ang nangyayari.Wala nang nagawa si Avigail kundi ibalik ang kanyang tingin, yumuko, at hinaplos ang ulo ng bata. "Paano naman hindi magugustuhan ni tita si Princess Skylei? Napakabait kaya ni Sky na ‘yan."Si Little Sky ay humikbi at nagreklamo sa kanyang munting boses."Hindi kaya naghahatid si Tita nitong mga
Dumating ang mga tao nang paisa-isa, at tinawag ng teacher ang lahat para magtipon. Ayon sa listahang ginawa kagabi, isa-isang pinasakay ang lahat sa bus. Si Avigail at ang dalawang bata ay pumuwesto sa dulo. Lahat ng bata sa klase ay nag-iisang anak, maliban kay Avigail na may dalawa, kaya’t ang kanilang mga upuan ay inilagay sa pinakahuling hilera. Tinawag ng teacher ang mga pangalan nina Dane at Dale, at tumingin siya upang kumpirmahin, ngunit napansin niya ang taong nakatayo sa tabi ni Avigail. “Mr. President, sasama rin po ba kayo kasama si Skylei?” Tumango si Dominic nang walang gaanong reaksyon. “Gusto ni Sky sumali.” Narinig iyon ng teacher at bahagyang nagkahiyaan.“Pero...” Noong nakaraan, hindi sumasali si Skylei sa mga ganitong aktibidad, kaya’t inakala niyang hindi rin ito sasama ngayon. Dahil doon, wala siyang nareserbang upuan o kwarto para sa kanya. Kumunot ang noo ni Dominic. “Anong problema?” “Dahil hindi kayo nakadalo noon, inakala kong hindi rin kayo dara
Nang makaupo si Dominic habang buhat si Skylei, napansin niya ang munting bata na di mapakali sa kanyang kandungan, kaya’t napakunot ang kanyang noo sa pagtataka. Nakatingin si Skylei nang may pagnanasa kay Avigail na nasa tabi niya. Sa isip ni Skylei, atagal nang hindi siya buhat ng kaniyang magandang tita at gusto rin niyang buhatin siya nito. Bukod dito, hindi rin siya komportable sa pagkakabuhat ng kanyang Daddy. Gustong dedmahin ni Avigail ang sitwasyon, pero hindi maalis ang titig ng bata sa kanya kaya napilitan siyang bumaling. “Tita,” wika ni Skylei habang inaabot ang kanyang kamay, nagpapahiwatig na nais niyang buhatin siya. Napansin ni Dominic na mahihirapan na si Avigail sa pagbuhat dahil buhat na nito Dale mag-isa, kaya’t mas hinigpitan niya ang yakap sa anak at nagsalita. “Skylei, huwag kang maglikot.” Lalo pang naasiwa si Sky at mas nagpupumiglas.“Tita, buhatin mo ako!” Napansin na ng ilan ang kanilang kilos. Ayaw nang makaabala pa ni Avigail sa iba, kaya tumi
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala