Dahil sa mga hakbang sa paggamot, biglang naging magaan ang atmospera sa loob ng kwarto.Nakaramdam ng kaunting ginhawa ang batang lalaki nang makita niyang makakabawi na siya. Bahagya siyang ngumiti at nagpasalamat kay Avigail, "Salamat po... Tita."Nang marinig ni Avigail ang mahinang boses ng bata, medyo lumalim ang ngiti niya, "Walang anuman, ito ang dapat gawin ni Tita. At ikaw ay may sakit na kailangan gamutin hindi ba?”Tumango ang batang lalaki ng mahiyain, may konting kaba sa mukha niyang bata.Sa buong buhay niya, ngayon lang may nag-alaga sa kanya ng ganito, maliban na lang sa dean at sa mga batang kasama niya.At isang magandang tita pa.Naisip niyang parang ina niya si Avigail.Pinatong ni Avigail ang kamay niya sa ulo ng bata at hinaplos ito para paluin siya, "Si Tita na nagbigay ng gamot sa'yo, kailangan mong inumin ito nang maayos para gumaling ka agad. Pero pagkatapos ng discharge mo, kailangan mong kumain ng mabuti. Kahit na hindi mo gustong kumain, pilitin mong kuma
Bagamat ilang beses nang ipinaabot ni Ricky Hermosa ang hiling na paanyaya, nang makita ang ngiti sa mukha ng maliit na babae sa harap niya, naramdaman pa rin niyang masaya siya sa puso niya at agad na pumayag.Sinabi ni Avigail na siya ang magbabayad, ngunit si Ricky Hermosa ang nagmaneho at siya rin ang pumili ng kainan.Pagdating nila sa harap ng restaurant, hindi maiwasang magulat si Avigail.Dahil sa yaman ni Ricky Hermosa, inisip niyang dadalhin siya nito sa isang mamahaling restaurant.Ngunit hindi niya inasahan na isang tradisyunal na Pilipino restaurant lang pala ito. Bagamat maganda ang pagkaka-dekorasyon, hindi naman ito mahal. Makikita mo na ang karamihan sa mga tao sa loob ay mga karaniwang empleyado.“Sanay akong kumain ng pilipino food sa bahay. Hindi ko alam kung bagay ba sa panlasa mo ito, Miss Avi,” tanong ni Ricky Hermosa na may ngiti.Bumaling si Avigail at ngumiti sa kanya, “Sa totoo lang, Pilipino food lang ang kinakain ko sa buong panahon ko sa ibang bansa.”“Na
Nang makita ni Avigail na malapit nang magtanghali, bigla niyang naalala na nakalimutan niyang ipaalam sa mga bata tungkol sa tanghalian bago siya umalis."Pasensya na, tatawagan ko lang ang mga bata." Nang maalala ito, tumayo si Avigail at humingi ng paumanhin kay Ricky Hermosa habang nag-hello siya.Nagtaka si Ricky Hermosa, pero hindi na siya nagtanong. Tumango lang siya at pinanood si Avigail na magtungo sa isang bakanteng sulok.Samantala, sina Dale at Dane ay nanonood ng TV kasama si Skylei sa bahay. Bigla nilang narinig ang tunog ng telepono, kaya't dali-dali silang tumayo para sagutin ito.Mula nang bumalik sila sa bansa, ang tanging tatawag sa landline ng bahay ay si Mommy."Mommy! Kailan ka babalik?" Tumingin si Dane kay Skylei at agad nagsabi, "Nandito si little sister sa bahay namin! Naglalaro kami!"Pagkatapos, inabot ng maliit na bata ang telepono kay Skylei.Nang marinig ni Skylei ang boses ni Avigail, ngumiti siya at ang kanyang tinig ay matamis, "Tita!"Nang marinig a
Narinig ni Angel ang malambing na boses ng maliit na bata at napatigil siya sandali, ang mga mata niya ay puno ng emosyon.Naalala niya na noong huling beses na nagkita sila, ang maliit na bata ay hindi pa nagsasalita. Sa panahon ng kainan, may nagsabi pa na ang bata ay medyo tahimik. Ngunit ngayong nagkita sila muli, nagbago na siya ng malaki. Hindi lang siya nagsasalita, kundi ang boses niya ay malambing at ang ngiti niya ay matamis.Habang tinitingnan ang cute na batang ito, hindi napigilan ni Angel na ngumiti at haplusin ang ulo ng bata, "Ang bait mo naman."Ngumiti si Skylei ng maluwang, naghintay siya na makatayo si Angel bago siya tumingin sa pagkain sa mesa, ang kanyang maliit na mukha ay puno ng kuryosidad.Lumaki ang maliit na bata sa marangyang buhay. Ang mga pagkain ay laging inihahanda ng kasambahay o lola niya. Hindi niya alam kung ano ang take-away, lalo na ang family bucket.Ngunit nang makita niyang mukhang excited ang mga kapatid niya sa pagkain na dala ni tita, hind
Narinig ni Avigail ang sinabi ni Ricky Hermosa at hindi agad makapaniwala. Nagpigil siya ng ilang segundo bago ngumiti ng may pasasalamat, "Kung gano’n, mas pipiliin ko na lang sundin kayo. Gagawin ko ang lahat para sa kooperasyong ito."Itinaas ni Ricky Hermosa ang tasa ng tsaa sa harap niya, "Kung ganun, gagamitin ko ang tsaa bilang kapalit ng alak bilang pasasalamat sa iyo, Miss Avi mula sa lahat ng aking mga kasosyo."Ngumiti si Avigail at binangga ang tasa kay Ricky Hermosa. Habang iniisip ang mga tulong na ibinigay ni Ricky Hermosa sa kanya nitong mga nakaraang araw, nakaramdam siya ng mga emosyon.Hindi maikakaila na tuwing kausap niya sina Ricky Hermosa at Daven, laging may mahahabang usapan at maraming topic.Siguro, ito ang benepisyo ng pareho silang nasa parehong industriya!Habang iniisip ito, hindi maiwasan ni Avigail na maalala ang isa pang lalaki.Tuwing kasama niya si Dominic, palaging nagtatapos sa hindi magandang usapan...Nang maalala si Dominic, napansin ni Avigail
Habang kumakain sila, lumabas si Ricky Hermosa para tumanggap ng tawag.Pagbalik niya, tiningnan niya si Avigail na may paumanhin na tingin. "Pasensya na, pinatawag ako ni Lolo, hindi ko alam kung anong nangyari."Narinig ito ni Avigail at ngumiti siya ng walang pakialam. "Kung gusto ka makita ni Lolo, pumunta ka na. Maiiwan na lang ako at mamaya na ako aalis."Muling humingi ng paumanhin si Ricky Hermosa at tumayo na upang umalis.Nagpatuloy si Avigail sa pagkain. Nang makita niyang alas-1 na ng hapon, naisip niya ang tatlong bata sa bahay at nag-alala. Kaya’t hindi na siya nagtagal pa at tumayo upang magbayad."Hello, bayad na po ng gentleman kanina," sabi ng receptionist na may ngiti.Nagulat si Avigail sa narinig.Ayon sa usapan, siya ang magbabayad para ipakita ang pasasalamat kay Ricky Hermosa. Ngunit siya pa ang nagbayad ng bill..."By the way, ito po ay isang regalo mula sa gentleman na iyon." Inabot ng receptionist ang isang bouquet ng mga bulaklak at tiningnan siya ng may in
Narinig ni Avigail ang mensahe ni Ricky Hermosa at sumagot siya, "Salamat, pero iyon ang nararapat kong gawin. Marami pa tayong magiging kooperasyon sa hinaharap. Hindi pwedeng lagi mo akong nililibre.”Habang nagbabasa ng mensahe, muling napansin ni Avigail si Ricky Hermosa. Tumawa ito, ngunit agad siyang sumagot. "Oo nga, hindi ko na gagawin iyon sa susunod."Pagkatapos niyang magpadala ng mensahe, isang ingay mula sa itaas ang narinig ni Ricky Hermosa. Ibinaba nito ang cellphone at tumingala. Nakita niyang ang Mr. Hermosa ay tinutulungan ng isang kalalakihang nasa kalagitnaan ng edad at naglalakad pababa ng hagdan. Habang naglalakad, nag-uusap ang dalawa."Lolo, Tito Yael." Nakita ang kalalakihan kaya't kumunot ang noo ni Ricky Hermosa at magalang na binati ang mga ito.Ang lalaki ay si Yael Smith, ang ama ni Thalia. Pumunta si Yael Smith sa Hermosa family upang ipatawag si Ricky Hermosa. Alam ni Ricky Hermosa kung bakit siya tinawag – hindi iba kundi upang ipagtanggol ang anak ni
"Naalala ko, dapat ay mayroon akong contact information ni Dr. Avigail. Kung hindi mo ito gagawin, gagawin ko na lang. Pareho lang din," sabi ng Mr. Hermosa nang mabanggit ito.Nang marinig iyon, napuno ng kawalan ng magawa si Ricky Hermosa.Ang sinabi ng matanda ay malinaw na isang pagbabanta sa kanya.Imbes na hayaang magkita sina Avigail at Thalia nang hindi niya nalalaman, mas mabuti na siyang ang magmasid upang matiyak na walang ibang mangyayari.Dahil dito, sa wakas ay pumayag si Ricky Hermosa. "Sige, makikipag-ugnayan ako kay Miss Avi at susubukan ko, pero hindi ko alam kung papayag siya o hindi."Sumulyap ng isang ngiti si Yael Smith. "Salamat. Kapag may sagot na ang dalaga, ipaalam mo na lang sa akin."Malungkot na sumang-ayon si Ricky Hermosa.Nagpatuloy sa pag-uusap si Yael Smith sa matanda, tinanong tungkol sa kalagayan ng Pamilya Hermosa, at pagkatapos ay nagpaalam na.Pagkatapos nilang umalis sa Pamilya Hermosa, unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Yael Smith, at nap
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p