Habang nakikita ang batang babae na nagmamatigas, ngumiti si Avigail ng medyo nahihiya at inabot sa lalaki ang kabibe. Hindi inaasahan, nang iniabot niya ang kanyang kamay, agad na hinawakan ng lalaki ang kanyang pulso at inilapit ang kabibe sa kanyang tainga gamit ang kanyang kamay.Ang kamay ni Avigail ay ilang milimetro lamang ang layo sa mukha ng lalaki. Kapag medyo iniluwag niya ang hawak, tatama ang kanyang palad sa mukha ng lalaki.Naramdaman ito ni Avigail, kaya't bahagya niyang iniwasan ang contact. Pinilit niyang panatilihin ang kurba ng kanyang pulso.Matapos ang ilang sandali, iniwan din ng lalaki ang kanyang kamay."Narinig mo ba?" tanong ni Sky na may labis na kasabikan. Tumango si Dominic at itinagilid ang kanyang mga kilay, "Oo, narinig ko. Totoo."Nang marinig ng maliit na bata ang kumpirmasyon ng kanyang daddy, lalo siyang natuwa.Nakita ni Avigail ang titig ng lalaki, at may tumagos na pakiramdam sa kanyang puso.Matapos ang ilang segundo ng pag-pause, ngumiti siya
Matapos magtagal sa dalampasigan hanggang sa gabi, hindi maiwasan ni Avigail na maalala ang nangyari kagabi, habang dumarami ang mga tao sa beach.Bagaman isang araw at isang gabi na ang lumipas, may takot pa rin sa puso ni Avigail nang makita ang ganitong eksena, kaya't iniiwas niya ang mga bata mula sa dalampasigan.Kasalukuyan nang oras ng hapunan, kaya't dinala sila ni Dominic sa isang malapit na restawran.Punong-puno ang mga bulsa ng mga bata ng mga kabibe. Habang kumakain, hindi nila maiwasang ilabas ang mga kabibe at conch na kanilang nahanap at paghambingin ito sa isa't isa.Habang pinagmamasdan ni Avigail ang mga bata, hindi niya maiwasang matawa at magaan ang pakiramdam sa kanilang kaligayahan, kaya't nagngingiti siya.Maya-maya, inihatid ng waiter ang mga pagkain, at napilitan ang mga bata na iligpit ang kanilang mga "yaman."Matapos maglaro ng maghapon, lahat ay medyo nagugutom na, kaya't nakatutok sila sa pagkain at halos wala nang nagsasalita.Pagkatapos kumain, agad na
Mabilis na natapos ni Avigail ang paggawa ng bracelet. Nang tumingin siya, nakita niyang abala pa rin ang mga bata, kaya’t tahimik lang siyang naghintay."Tita!"Pagkatapos ng ilang sandali, narinig ni Avigail ang malambing na tinig ni Sky at nakita niyang inabot ng bata ang isang keychain na gawa sa conch.Nagulat si Avigail, akala niya ay ipapakita lang ng bata ang ginawa nitong handicraft kaya ngumiti siya at pinuri ito, "Ang ganda ng gawa ni Sky."Ang conch na pinili ng bata ay makulay at napakaganda. Pinagtagpi pa ito ng bata ng isang asul na buckle, kaya’t ang keychain ay talagang nakakabilib. Tamang-tama ito na ipatong sa bag ng bata.Naalala ni Avigail na kapag nagsusuot ng schoolbag ang bata at may nakasabit na conch na ito, ang saya-saya niya. Hindi niya napigilang ngumiti.Ngunit sa susunod na sandali, narinig niyang muli ang tinig ng bata, "Ibigay ko sa'yo!"Nagulat si Avigail at tumanaw kay Sky na may pagtataka. Naalala niyang gaano ka-importante sa bata ang conch nang un
Narinig ni Avigail ang sinabi ng mga bata at napansin niyang nagulat siya.Ito ang unang pagkakataon na ang mga bata ay may itinatagong lihim mula sa kanyaHabang nag-iisip siya, lalo siyang naging curious tungkol sa mga ginagawa ng mga bata.Matapos ang ilang oras ng paghihintay, natapos din ng mga bata ang kanilang mga handicraft.Ngayon, sigurado si Avigail na hindi siya nagkakamali. Talaga nga silang tumingin kay Dominic na nasa malayo.Napansin ni Dominic ang mga mata ng mga bata at nagkunwaring hindi niya alam ang nangyayari, ngunit nagtataka siya kung anong ibig sabihin ng kanilang titig.Dumating ang mga bata na may mga hawak na alahas, at tumakbo sila sa paligid ng workshop upang maghanap ng isang makinang na kabibi. Nang mahanap nila ito, inilagay nila ang kanilang mga gawa sa loob ng kabibi.Binili nila ang mga kabibi mula sa kanilang munting alkansya, nagtipon sila ng pera para rito.Nang matapos ang kanilang ginawa, lumapit sila kay Dominic na medyo nag-aalangan.Habang n
"Gumagabi na."Tumayo si Avigail at nilapitan ang dalawang bata na parang walang nangyari. "Tara, umuwi na tayo."Habang nagsasalita, hinawakan ni Avigail ang mga kamay ng dalawang bata at iniiwasan sila mula kay Dominic.Hindi namalayan ng mga bata na may kakaiba sa kanilang ina, kumurap sila ng dalawang beses at tumango nang maayos.Napansin ni Dominic ang dalawang hakbang na inatras ni Avigail kasama ang mga bata, at tumigas ang mukha niya.Walang kalabisan ang ibig sabihin ng maliit na babae. Pakiramdam niya, masyadong malapit ang dalawang bata sa kanya.So, kasalanan ba niya na ang mga bata ay masyadong nag-aatubili sa kanya dati? Galit na ba sila sa kanya?Tumango si Avigail ng walang pakialam, hinawakan ang dalawang bata at nagbayad ng bill, pagkatapos ay iniiwan si Sky sa likod nila.Ang maliit na bata ay naupo nang mag-isa sa lamesa, hindi alam kung anong nangyari.Katatapos lang niya magpalitan ng mga regalo kasama ang tita niya.Ngunit sa isang iglap, iniwan siya ng tita niy
Pinangunahan ni Avigail ang dalawang maliit na bata. Tahimik siya habang naglalakad, at hindi maiwasan ng mga bata na mag-alala.Hindi nila alam kung ano ang mali, pero ramdam nila na tila may hindi pagkakaintindi ang kanilang Mommy."Mommy..." maingat na tanong ni Dane, "Hindi ba natin kasama si Sky?"Nang marinig ni Avigail ang mga salitang iyon, napansin niyang napag-iwanan niya si Sky sa kalituhan. Pero mahirap na itong balikan ngayon.Nagdalawang-isip siya ng sandali at pinatpat ang ulo ng bata upang magpakalma, “Ang tito Dom niyo na ang bahala kay Sky.”Tumango ang dalawang bata at nagtanong, "Mommy, bakit po kayo malungkot? Hindi ba't okay tayo kanina?"Bagamat abala sila sa paggawa ng mga handicrafts, alam naman nilang nagbigay ito ng regalo sa kanilang Mommy at ang mommy nila ay nagbigay din kay Sky ng regalo. Dapat sana'y masaya ang kanilang Mommy.Ngunit bakit parang nababahala siya ngayon?"Teka, Mommy," sabi ni Dalehabang pinagmamasdan ang mukha ng kanyang ina, "Dahil ba
Si Dominic ay bahagyang nagkunot ng noo at tiningnan ang dalawang maliliit na bata sa tabi niya."Gusto naming samahan si Mommy!" Mahigpit na hinawakan ng mga bata ang kamay ni Avigail at hindi ito pinakawalan.Wala nang nagawa si Avigail kundi sumang-ayon. Sinabi niya kay Dominic, "Kung ganoon, Mr. Villafuerte, paki-uwi na lang si Sky, babalik na lang kami mamaya ng mga bata."Napansin ni Dominic na may konting lakas na ginamit ang bata sa paghila sa kanyang damit, kaya't halatang ayaw niyang umalis.Ngunit ang maliit na babae ay tumalikod at nagsimulang maglakad palayo kasama ang mga bata."Tita..." Malungkot na tinanaw ni Sky ang kanilang mga likod.Tinutok ni Dominic ang mga mata sa direksyon ng mga bata. Bagamat nag-aalala siya sa tatlo, alam niyang ayaw ni Avigail na sumama sila, kaya't dinala ni Dominic si Sky sa isang kalapit na restaurant at doon na lang sila naghintay.Samantalang si Avigail ay dinala ang mga bata sa isang lugar na hindi matao, tinanggal ang kanilang mga sap
Narinig ni Dominic ang mga salitang iyon ni Daleat agad na dumilim ang mukha niya. "Nasaan siya? Dalhin mo kami doon!" Mabilis na tumakbo si Dale papunta sa direksyong kanilang pinagmulan. Sumunod si Dominic habang niyayakap si Sky. ... Si Avigail ay nag-aalala pa rin kay Dale na mag-isa lang. Matapos maghintay ng ilang sandali, nagsalita siya ng mahinahon kay Dane, "Tulungan mo akong tumayo, hanapin natin ang kuya mo." Agad na tinanggihan ng bata, "Injured ka Mommy, hindi ka makakalakad. Malapit na siyang makahanap ng tulong!" Nakita ni Avigail ang hindi pagkakasunduan ng bata at nag-isip ng paraan upang maipaliwanag ito nang maayos, "Nag-aalala si Mommy sa kuya mo. Alam ko naman na hindi mo ako pababayaan, pero natatakot pa rin ako." Nang marinig ito ng bata, tila nagdalawang-isip siya. Ayaw niyang lumala pa ang kalagayan ng kaniyang Mommy, at ayaw din niyang mag-alala ang kanilang Mommy para sa kanila... Habang nag-aalangan, biglang narinig ni Avigail ang tinig ni Dalemula
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu