Kinabukasan ng umaga, nang magising si Avigail, suot pa rin niya ang isang windbreaker.Hindi na siya nag-isip pa ng iba, sigurado na siyang si Dominic ang naglagay nito habang siya ay natutulog. Umupo si Avigail at sa hindi malamang dahilan, hinanap niya ang lalaki sa ward, ngunit hindi niya ito makita. Hindi niya alam kung bakit, pero naramdaman niya ay gusto niyang makita si Dominic, parang may kulang sa araw niya lalo na sa umaga niya. Habang siya'y nag-iisip, bumukas ang pinto ng ward. Lumingon si Avigail at nakita ang isang lalaki na nakashirt lang. Mukha itong medyo pagod at magaan ang mga hakbang na pumasok. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang mata ng lalaki ay naging malalim at nagsalita ito gamit ang isang mahinang boses. "Gising ka na pala?" Tumango si Avigail, nag-atubili ng sandali, tumayo at inilagay ang windbreaker sa ibabaw ng kumot ng maliit na bata. Nang makita niya ang ginawa ni Avigail, kumislap ang mga mata ni Dominic ng kabaitan. Lum
Matapos umalis si Avigail, dinala ni Dominic si Skylei pabalik sa mansyon ng pamilya Villafuerte.Pagdating nila sa bahay, si Luisa at Arnaldo ay naghihintay na sa sala, at si Lera ay nakaupo sa tabi nila, na may malungkot na itsura.Pagkakita nila sa dalawa, mabilis na tumayo si Lera upang salubungin sila. "Dominic, ayos lang ba si Skylei?"Habang nagsasalita siya, lumuhod siya upang silipin ang kalagayan ng bata.Pagkakita ni Skylei sa kanya, agad siyang umatras sa likod ni Dominic, mahigpit na hawak ang damit ni Dominic, at ayaw nang tumingin kay Lera."Skylei, pasensya na, ang tita mo ang nagpasama sa'yo, pero ang tita mo kasi..." Lumuhod si Lera at pasensyosong tinangkang hawakan ang kamay ni Skylei.Ngunit si Skylei, tulad ng isang kutitap na pusa, hinawi niya ito at tinanggi ang kamay ni Lera, may galit na nakikita sa kanyang mukha.Ayaw na ayaw ni Sky sa kaniyang masamang tita. Dahil din sa masamang tita niya kaya palagi siyang iniiwasan ng kaniyang magandang tita.Hindi pa ri
Nang marinig niyang walang habas ang paninisi ni Dominic kay Lera Gale, kumunot ang noo ni Luisa sa hindi pagkakasunduan."Alam ni Lera na nagkamali siya, alam niya iyon sa sarili niya. Bumisita siya sa amin kahapon at nagpunta ulit ngayon para mag-apologize. Bakit hindi mo siya pakinggan at inaaway mo pa siya ngayon?"Pagkatapos, tumingin siya kay Skylei na nagtatago sa likod ni Dominic.Patuloy na umiiyak si Sky, ngunit walang tunog, patuloy lang ang pagdaloy ng mga luha.Nakita niyang ganito ang kanyang apo, naging malungkot si Luisa at pumuputi ang boses niya. "Skylei, huwag kang umiyak, sabihin mo kay lola kung saan ang masakit."Mahilig pa rin si Sky sa kanyang Lola, at nang marinig ang mga salita nito, humikbi siya at tumango."Kung alam mo kung saan namin nahanap si Skylei, hindi mo na itatanong ang tanong na 'yan," seryosong sinabi ni Dominic sa kanyang ina.Naguluhan si Luisa.Mabilis ang mga tawag kahapon, at hindi na sila nakapag-usap nang detalyado, kaya hindi niya alam
Nang malaman ni Luisa na si Avigail Suarez ang nakahanap kay Skylei, hindi na siya nakapagsalita pa. Bukod pa rito, ang maliit na batang nasa kanyang mga braso ay umiiyak ng malakas, kaya't inilapit na lang niya ang sarili sa bata at sinubukang aliwin ito gamit ang lahat ng paraan. Matapos ang matagal na oras, naubos na ang lakas ni SKylei sa pag-iyak, at dahan-dahan nang huminto sa paghikbi.“Skylei, baby…, be good okay?" Hinaplos ni Luisa ang likod ng bata at binago ang usapan. "Gusto ka ni Tita Lera Gale mo, at hindi niya sinadyang magalit ka. Puwede mo ba siyang patawarin?"Nang marinig ni Skylei ang pangalan ni Lera, nagkunot-noo siya at lumingon upang mag-abot ng kamay sa kaniyang ama na si DOminic.Inabot ni Dominic ang kanyang kamay at niyakap ang bata, at siya na ang sumagot para kay Skylei. "Hindi ko siya mapapatawad. Kahit na patawarin siya ni Sky, hindi ko siya kailanman mapapatawad!"Habang sinasabi ito, nilingon ni Dominic si Lera Gale ng malamig, "Matagal nang naantal
Nakita ni Lera na wala nang ibang paraan, kaya tumayo siya doon ng ilang segundo at sa huli ay umalis na nakayuko ang ulo.Nagmumuni-muni sina Luisa at ang kanyang asawa kasama si Skylei ng ilang sandali pa.Ngunit gaano man nila subukang pakalmahin ang bata, hindi pa rin ito interesado. Kapag tinatanong siya, ang sagot lang ay pagtango o pag-shake ng ulo. Ipinatong ni Luisa ang papel at panulat sa harap ng bata, ngunit hindi ito nagsulat ng isang salita.Nakita ito ni Luisa at punong-puno ng kalungkutan ang kanyang mata, alam niyang natakot ang bata dahil sa nangyari kahapon.Ngunit wala nang magagawa ngayon, kaya't patuloy na sumama na lang siya sa bata.Matapos magtagal ng hapon, nag-angat si Luisa ng mukha at nagsalita kay Dominic. "Dahil sa kalagayan ni Skylei, sa tingin ko'y dapat ko na siyang kunin at alagaan ng ilang sandali. Ikaw ay abala sa trabaho, natatakot akong hindi mo siya kayang alagaan."Tahimik na tumanggi si Dominic. "Hindi na kailangan! Kailangan ko siyang alagaa
Matapos bumalik si Avigail sa bahay, ang dalawang maliliit na bata ay gumising na. Nang makita siyang bumalik, tinanong nila siya tungkol kay Skylei ng matagal.Labis ang tuwa ang dalawang bata nang malaman nilang muling nagsalita ang kanilang munting kapatid.Dahil sa sugat ni Avigail sa pulso, hindi pinayagan ng dalawang bata na magtrabaho siya at ipinilit na magpahinga siya buong araw.Kinabukasan, nais sanang magtrabaho ni Avigail sa instituto, pero pinilit siyang manatili sa bahay ng dalawang bata."Mommy, may sugat ka pa, magpahinga ka na lang sa bahay," sabi ni Dane na may malungkot na tingin.Sumang-ayon si Dale. "Baka magkasakit ka na naman tulad ng dati."Noong nakaraang beses na nagkaroon ng lagnat ang kanilang Mommy, talagang natakot sila.Naintindihan ni Avigail na nag-aalala ang mga bata para sa kanya, at ang sugat nga naman ay sa pulso, kaya’t mahirap magtrabaho, kaya pumayag na lang siya.Pagkatapos nilang mag-agahan, biglang tumunog ang doorbell.Tumayo si Avigail at
Nang matapos na ang pag-aalaga ni Skylei kay Avigail, nagsalita si Dominic na nasa gilid. "Matapos kong palitan ang gamot niya kagabi, iniisip na niyang pumunta dito para magbigay ng gamot sa iyo. Kung hindi ko siya pinigilan, tiyak na pumunta siya kagabi."Nang marinig ito, mas lalo pang nahulog ang puso ni Avigail. Habang pinagmamasdan ang maliit na bata na maingat na binabalutan ang kanyang sugat, tahimik niyang pinasalamatan si Skylei. "Salamat sa pag-aalala mo Skylei."Tumingin si Sky at ngumiti nang magaan sa kanya.Sa tabi, ang dalawang bata ay nanonood sa maliit na kapatid na nag-aalaga sa kanilang Mommy, at nang nais nilang magsalita, narinig nila ang boses ni Dominic, kaya't agad na tumigas ang kanilang mga mukha.Dahil sa pagkawala ng kanilang kapatid kahapon, nag-aalala sila, kaya hindi nila ipinakita ang kanilang emosyon kay Dominic, sa kanilang ama.Ngunit ngayong nahanap na ang kapatid, naiisip nila na baka siya ay maligaw dahil dito, at may kinalaman din siya dito.A
Matapos ang ilang sandali, ngumiti si Dominic sa dalawang bata."Tama kayo, sa ganitong sitwasyon, hindi ko na kayo dapat istorbohin."Tungkol naman sa kasal niya kay Lera Gale, ipinagbigay-alam lang niya ito sa kanila, ngunit hindi pa ito ipinahayag sa publiko, kaya't hindi pa rin plano ni Dominic na sabihin ito ngayon.Medyo nagulat ang dalawang bata nang makita nilang sumang-ayon siya agad, at naramdaman nila ang kaunting pagkadismaya sa kanilang mga puso.Kaya pala, talagang nais ng Daddy nila na magpakasal sa ibang babae at hindi na sila nais pang alagaan...Naisip nila ito at tinignan si Dominic na may kaunting galit sa mga mata, at sinabi nang may galit. "Paalam, Tito."Nalito si Dominic sa ugali ng dalawang bata. Hindi niya alam kung ano pa ang pagkakamali niya maliban sa kasal nila ni Lera Gale, kaya't parang palaging may ganitong distansya sa kanya ang mga bata.Kanina, iniiwasan siya ng mga bata, at nang sumang-ayon siyang umalis, parang ayaw nila siyang umalis.Ngunit hind
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala