Nakita ni Lera na wala nang ibang paraan, kaya tumayo siya doon ng ilang segundo at sa huli ay umalis na nakayuko ang ulo.Nagmumuni-muni sina Luisa at ang kanyang asawa kasama si Skylei ng ilang sandali pa.Ngunit gaano man nila subukang pakalmahin ang bata, hindi pa rin ito interesado. Kapag tinatanong siya, ang sagot lang ay pagtango o pag-shake ng ulo. Ipinatong ni Luisa ang papel at panulat sa harap ng bata, ngunit hindi ito nagsulat ng isang salita.Nakita ito ni Luisa at punong-puno ng kalungkutan ang kanyang mata, alam niyang natakot ang bata dahil sa nangyari kahapon.Ngunit wala nang magagawa ngayon, kaya't patuloy na sumama na lang siya sa bata.Matapos magtagal ng hapon, nag-angat si Luisa ng mukha at nagsalita kay Dominic. "Dahil sa kalagayan ni Skylei, sa tingin ko'y dapat ko na siyang kunin at alagaan ng ilang sandali. Ikaw ay abala sa trabaho, natatakot akong hindi mo siya kayang alagaan."Tahimik na tumanggi si Dominic. "Hindi na kailangan! Kailangan ko siyang alagaa
Matapos bumalik si Avigail sa bahay, ang dalawang maliliit na bata ay gumising na. Nang makita siyang bumalik, tinanong nila siya tungkol kay Skylei ng matagal.Labis ang tuwa ang dalawang bata nang malaman nilang muling nagsalita ang kanilang munting kapatid.Dahil sa sugat ni Avigail sa pulso, hindi pinayagan ng dalawang bata na magtrabaho siya at ipinilit na magpahinga siya buong araw.Kinabukasan, nais sanang magtrabaho ni Avigail sa instituto, pero pinilit siyang manatili sa bahay ng dalawang bata."Mommy, may sugat ka pa, magpahinga ka na lang sa bahay," sabi ni Dane na may malungkot na tingin.Sumang-ayon si Dale. "Baka magkasakit ka na naman tulad ng dati."Noong nakaraang beses na nagkaroon ng lagnat ang kanilang Mommy, talagang natakot sila.Naintindihan ni Avigail na nag-aalala ang mga bata para sa kanya, at ang sugat nga naman ay sa pulso, kaya’t mahirap magtrabaho, kaya pumayag na lang siya.Pagkatapos nilang mag-agahan, biglang tumunog ang doorbell.Tumayo si Avigail at
Nang matapos na ang pag-aalaga ni Skylei kay Avigail, nagsalita si Dominic na nasa gilid. "Matapos kong palitan ang gamot niya kagabi, iniisip na niyang pumunta dito para magbigay ng gamot sa iyo. Kung hindi ko siya pinigilan, tiyak na pumunta siya kagabi."Nang marinig ito, mas lalo pang nahulog ang puso ni Avigail. Habang pinagmamasdan ang maliit na bata na maingat na binabalutan ang kanyang sugat, tahimik niyang pinasalamatan si Skylei. "Salamat sa pag-aalala mo Skylei."Tumingin si Sky at ngumiti nang magaan sa kanya.Sa tabi, ang dalawang bata ay nanonood sa maliit na kapatid na nag-aalaga sa kanilang Mommy, at nang nais nilang magsalita, narinig nila ang boses ni Dominic, kaya't agad na tumigas ang kanilang mga mukha.Dahil sa pagkawala ng kanilang kapatid kahapon, nag-aalala sila, kaya hindi nila ipinakita ang kanilang emosyon kay Dominic, sa kanilang ama.Ngunit ngayong nahanap na ang kapatid, naiisip nila na baka siya ay maligaw dahil dito, at may kinalaman din siya dito.A
Matapos ang ilang sandali, ngumiti si Dominic sa dalawang bata."Tama kayo, sa ganitong sitwasyon, hindi ko na kayo dapat istorbohin."Tungkol naman sa kasal niya kay Lera Gale, ipinagbigay-alam lang niya ito sa kanila, ngunit hindi pa ito ipinahayag sa publiko, kaya't hindi pa rin plano ni Dominic na sabihin ito ngayon.Medyo nagulat ang dalawang bata nang makita nilang sumang-ayon siya agad, at naramdaman nila ang kaunting pagkadismaya sa kanilang mga puso.Kaya pala, talagang nais ng Daddy nila na magpakasal sa ibang babae at hindi na sila nais pang alagaan...Naisip nila ito at tinignan si Dominic na may kaunting galit sa mga mata, at sinabi nang may galit. "Paalam, Tito."Nalito si Dominic sa ugali ng dalawang bata. Hindi niya alam kung ano pa ang pagkakamali niya maliban sa kasal nila ni Lera Gale, kaya't parang palaging may ganitong distansya sa kanya ang mga bata.Kanina, iniiwasan siya ng mga bata, at nang sumang-ayon siyang umalis, parang ayaw nila siyang umalis.Ngunit hind
Tumingin si Little Sky sa likod ni Avigail Suarez na may luha sa mata, at hindi mapigilang pumatak ang mga luha mula sa kanyang mga mata.Hindi inaasahan ng dalawang maliit na bata na magiging ganito ka-bagsik ang kanilang Mommy sa maliit na kapatid. Nagtaka sila at natigil sandali bago nila narealize at tumakbo patungo kay Little Sky upang aliwin siya.“Little Sky, huwag ka nang umiyak. Talaga pong abala si Mommy sa mga araw na ito. Pag tapos na si Mommy, makakapunta ka ulit at makipaglaro sa amin!” sabi ni Dale habang nakangiti sa maliit na kapatid.Hindi kumilos si Little Sky.Kumuha si Dane ng panyo upang punasan ang mga luha ng maliit na bata at mahinahong nagsalita. “Maghihintay kami at aalagaan ka namin sa kindergarten. Mahal ka din ni Mommy. Huwag kang malungkot. Kung patuloy kang umiyak at maging pangit, hindi ka na mamahalin ni Mommy.”Nang marinig ito, dahan-dahang huminto ang pag-iyak ni Little Sky, ngunit may alinlangan pa rin sa kanyang mukha.Tumango si Dale at nagsalit
Samantala, sa bahay ng pamilya Ferrer,Si Lera Gale ay patuloy na nalungkot mula nang paalisin siya ni Dominic Villafuerte noong araw na iyon.Noong nakaraan, laging nagsasalita si Luisa upang ipagtanggol siya, ngunit hindi siya nagsalita noong araw na iyon, na nangangahulugang pati siya ay hindi na makakatulong.Nang mapagtanto ito, halos mawalan ng pag-asa si Lera Gale.Hindi siya bobo, at pagkatapos maghintay kay Dominic Villafuerte ng maraming taon, alam niyang marahil ay wala talagang intensyon si Dominic Villafuerte na pakasalan siya.Ngunit laging may munting pag-asa siya, at tinulungan siya ni Luisa sa buong panahon.Lagi niyang inisip na basta't maghihintay siya, darating ang panahon na pakakasalan siya ni Dominic Villafuerte.Hindi inaasahan na ang hinihintay niyang pagbalik ay si Avigail Suarez na bumalik mula sa bansa, at si Dominic Villafuerte na paulit-ulit na nagsabi sa kanya na nais niyang kanselahin ang engagement nila.Matapos magpahinga sa bahay ng isang araw, hindi
Matapos umalis sa pamilya Villafuerte’s mansyon, ang kalungkutan at paghihirap sa mukha ni Lera Gale ay nawala, pinalitan ng malamig na ekspresyon.Naghihintay si Len sa sasakyan. Nang makita ang pangit na mukha ni Fu Lera Gale nang sumakay siya, nagtanong siya nang maingat. "Ms. Lera, saan tayo pupunta?"Tiningnan ni Lera Gale ang mukha niya sa salamin ng rearview nang malamig. "Sa kumpanya."Sumang-ayon si Len at sinimulan nang magmaneho patungong kumpanya, ngunit narinig mula sa likod si Lera Gale na nagsalita ng iritado."Kalimutan mo na, diretso na tayo sa bahay!"Wala siyang gana na pumunta sa kumpanya at makita ang mga magulong tao roon!Sayang nga't siya pa ang nagpunta kay Luisa kaninang umaga. Akala niya tutulungan siya nitong makipag-usap kay Dominic agad, tulad ng dati, kapag nakita siyang umiiyak.Pero hindi niya inasahan na magiging wala rin ang pagpunta niyang iyon.Walang silbi ang mga sinabi ni Luisa.Pagkatapos humupa ang galit ni Dominic, tiyak na malalaman ng laha
Wala pang kaalaman si Avigail tungkol sa iniisip ni Lera.Ang mga sinabi niya kay Skylei ay hindi lahat excuses. Ang research institute ay sobrang abala kamakailan.Dahil sa injury sa kanyang pulso at sa pagpupumilit ng mga bata, nagkaroon siya ng pagkakataong magpahinga sa bahay ng isang araw.Kinabukasan ng umaga, nagising siya sa isang tawag mula sa isang miyembro ng team. Matapos ang maikling pag-uusap, wala na siyang oras na mag-almusal at nagmadaling pumunta sa research institute.Natapos na ang naunang proyekto. Mahirap ang simula at katapusan ng proyektong ito. Kaya, sa simula ng proyekto, halos lagi siyang nasa experimental area.Ngayon na malapit nang matapos, kailangan nilang magbalik sa abalang takbo ng trabaho.Si Jake ay patuloy na nagsisilbing kanyang assistant.Habang nagsasagawa ng eksperimento, aksidenteng nakita ni Jake ang kanyang nasugatang pulso at nagkunwaring nag-alala. "Doktor Avi, ang kamay mo..."Nagmamadaling naging abala si Avigail at nakalimutang may suga
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu