"Kung walang problema, maaari akong maglaan ng oras bukas para pumunta sa ospital at tingnan ang kalagayan ng pasyente." Iminungkahi ni Avigail matapos suriin ang mga naka-iskedyul niyang gawain sa mga susunod na araw. Bumalik si Daven sa kanyang diwa at tumango. "Sige, salamat sa abala. Hayaan mo sa susunod kapagg kinailangan mo ng tulong agad akong maglalaan ng oras para sa iyo, huwag ka lang mag-atubiling magsabi sa akin." wika ni Daven kay AvigailNgumiti lang si Avigail bago muling nagsalita."Marami ka nang naitulong sa akin noong nasa ibang bansa pa tayo, at tungkulin ng doktor ang gamutin ang mga pasyente. Dahil naniniwala kang kaya ko, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko." determinadong sagot ni Avigail. Sandaling nag-usap ang dalawa at nagtakda ng oras para makita ni Avigail Suarez ang pasyente. Kinabukasan ng tanghali, natapos ni Avigail ang kanyang trabaho sa institusyon at nakipagkita kay Daven sa harap ng ospital. "Sinabihan ko na ang pamilya ko na wala silang mak
Habang hindi nila namamalayan, umabot na ng mahigit pitong oras ang operasyon. Samantala, sa kindergarten, halos lahat ng mga bata ay naihatid na, maliban sa tatlong munting bata. Bagamat naihatid na si Sky pauwi, tinrato pa rin siya nina Dane at Dale tulad ng dati sa kindergarten. Nang mapansin ng dalawa na walang dumating para sunduin si Sky, dinala nila ito sa buhanginan upang magtayo ng kastilyo, at naglaro sila nang masaya. Nang dumating si Dominic, nadatnan niya ang tatlong munting bata na nakaupo sa buhanginan habang punong-puno ng halakhakan ang maliit na palaruan ng kindergarten. "Princess Skylei!" Pagkatapos nilang tumawa, lumapit si Dominic at tinawag ang anak na babae. Tumingin si Skylei sa dalawang nakatatandang kapatid at hindi kaagad tumayo. Kumunot ang noo ni Dominic at tinanong ang kambal na sina Dane at Dale. "Nasaan ang mommy ninyo?" Bagamat hindi gusto ng dalawa si Dominic, tumayo pa rin sila nang magalang. Napasimangot si Dale, tumingin sa maliit na kast
Nang lumabas si Avigail mula sa operating room, madilim na.Pagtingin sa langit sa labas, biglang naalala ni Avigail na tila nakalipasan niya ang oras para sunduin ang mga bata. Nagkaroon siya ng oras para magbihis at agad na nagmaneho papuntang kindergarten.Pagpasok sa gate ng kindergarten, mula sa malayo, nakita niya ang lalaki na nakatayo sa tabi ng bench na may isang kamay sa bulsa, at ang tatlong maliliit na bata ay magkakasama, isa sa kanila ay may hawak na hamburger sa kamay, at seryosong kinakain ito habang nakayuko.Nang makita ito, hindi napigilan ni Avigail na huminto.Parang napansin siya ng lalaki, itinaas nito ang mata at tumingin sa kanya, saka ibinaba ang ulo at may sinabi sa mga bata.Sabay-sabay na tumingin ang tatlong maliliit na bata, hawak ang hindi pa natapos na hamburger sa isang kamay, at tumakbo papunta sa kanya.Napaluhod ng bahagya si Avigail na may paghingi ng paumanhin at hinaplos ang ulo ng mga bata at salubungin ito."Pasensya na, late si Mommy."Sanay
Pagbalik sa condo, naghanda na ang katulong nila na si Tita Kaye ng hapunan at matagal nang naghihintay.Nang makita sila, agad siyang lumapit na may alalang ekspresyon sa mukha."Miss Avi, bakit ka ang late ngayon, may nangyari bang masama?"Pilit na ngumiti si Avigail. "Wala, medyo natagalan lang ako sa trabaho, kaya't hindi ko agad nasundo ang mga bata. Medyo pagod ako, kaya magpapahinga na lang ako at aakyat na sa itaas. Pakainin mo muna sila, maligo bago matulog."Nakita ni Tita Kaye na mukhang labis ang pagod ng amo niyang si Avigail, kaya agad niyang inisip na maayos na sumang-ayon.Bago umakyat si Avigail sa kanyang kwarto, nagbigay siya ng ilang salita sa dalawang bata.Kinabukasan, naghanda si Tita Kaye ng agahan, ngunit hindi pa bumaba pa bumababa si Avigail.Sa halip, ang dalawang bata na mismo ang bumaba at nag-ayos ng kanilang sarili."Kumain na kayo, pupunta muna ako sa taas." Naalala ni Tita Kaye ang hitsura ni Avigail kagabi at nag-aalala siyang baka may sakit ito.N
Nakatayo si Dominic sa tabi.Dahil hindi niya nakita si Avigail, tumanggi si Sky na umuwi kasama siya, kaya naghintay siya dito kasama ang bata.Ngunit hindi niya inaasahan na maririnig ang ganitong balita.Hinawakan ni Sky ang manggas niya ng may pag-aalala ang mukha bago nagsalita. "Tita..."Nakita ni Dominic ang ibig sabihin ng batang si Sky kaya naman hindi niya napigilan ang sarili na magtanong. "Anong nangyari kay Miss Suarez?"Wala namang alam si Tita Kaye tungkol sa hidwaan nila, kaya sumagot siya nang hindi nag-iisip."Medyo kakaiba si Miss Avi nang umuwi kahapon. Akala ko'y pagod lang siya, pero nagulat ako, nagkakaroon siya ng lagnat kaninang tanghali. Kailangan ko nang umuwi at alagaan siya agad."Pagkatapos ay naghanda na siyang umalis kasama ang dalawang bata.Dahil sa narinig, sina Dale at Dane ay nakalimutang magpaalam sa kanilang maliit na kapatid at nagmadaling umalis.Nakita ito ni Sky, at ang mga mata niya ay naging pula dahil sa pagkabahala, at mahina niyang bum
Nag-atubili si Avigail.Ayaw niyang makipag-ugnayan ng masyado kay Dominic, ngunit kailangan niyang aminin na ito na ang pinakamagandang solusyon.Matapos ang sandali, tumango si Avigail at pumayag."Sige, pasensya na."Tumango si Dominic.Inutusan ni Avigail ang dalawang maliliit na bata na bumangon mula sa kama at tumayo.Hindi inaasahan, nang tumayo siya, nakaramdam siya ng pagkahilo. Mabuti na lang at malapit pa siya sa kama. Pagka-stumble ng dalawang beses, nakuha niyang makatayu sa pamamagitan ng paghawak sa kama."Tulungan kita pababa," agad na sabi ni tita at lumapit upang tumulong.Madilim ang paningin ni Avigail, at matagal bago siya nakapag-recover ng malinaw na paningin. Mahina siyang tumango.Pumunta si Tita Kaye at tinulungan siyang maglakad ng dalawang hakbang, at ang tatlong maliliit na bata ay sumunod ng malapit.Talagang wala nang lakas si Avigail. Halos ang buong bigat ng katawan niya ay nasa kay tita Kaye, at nahirapan si Tita Kaye sa paglalakad.Nakita ito ng tatl
Si Avigail ay natulog nang buo habang sila’y nagbibiyahe. Hindi siya nagising hanggang sa huminto ang sasakyan sa pintuan ng ospital.Nag-atubili si Dominic saglit, ngunit hindi niya kayang gisingin siya. Sinabi niya sa driver na buksan ang pinto, tinanggal ang kanyang coat, at maingat na isinuong ito kay Avigail, saka binuhat ang babaeng nakahiga sa kaniyang balikat palabas ng sasakyan.Medyo huli silang dumating, at pagdating nila sa ospital, ang emergency department na lang ang may mga pasyente.Nagparehistro si Dominic at binuhat ang babae papunta sa departamento.Pagkapasok nila sa loob, unti-unting nagising si Avigail. Matapos ang ilang segundo, napagtanto niyang nasa mga bisig pa rin siya ng lalaki at nakaupo ang doktor sa kabila.Nang malaman ito, agad na namula ang mukha ni Avigail, ngunit dahil sa lagnat, hindi ito gaanong halata."Ibaba mo ako!" Mahinang itinulak niya ang lalaki sa tabi niya ng may hiya.Habang nakikinig si Dominic sa mga resulta ng pagsusuri ng doktor, nar
Si Dominic ay mahimbing na natutulog. Narinig niya ang isang maliit na kaluskos habang siya'y malabo pa ang paningin, kaya nagkunot siya ng noo at dahan-dahang binuksan ang mga mata.Nakita niya ang taong nakahiga sa kama na inilalagay ang kamay sa noo, malinaw na nagising na siya."Kamusta ka na? Mataas pa ba ang lagnat?" Tumayo si Dominic at lumapit sa kama.Ang mga galaw ni Avigail ay medyo matigas, dahan-dahan siyang umupo, at magalang na nagpasalamat. "Mas mabuti na ako ngayon. Salamat sa abala niyo ngayong gabi. Pasensya ka na."Nang makita ni Dominic ang kanyang malamig na reaksyon, kumupas ang kanyang mga mata, at pagkatapos ay naisip na may sakit pa ang babae, kaya pinigilan ang hindi magandang pakiramdam at nagsalita ng malalim na boses."Hindi ka kumain kanina, gutom ka ba?"Mas mabuti pa na hindi na lang sana niya binanggit, ngunit agad na naramdaman ni Avigail ang kakulangan sa kanyang tiyan.Hindi lamang siya kumain kanina, dahil sa lagnat, wala siyang ganang kumain buo
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan