Nakatayo si Dominic sa tabi.Dahil hindi niya nakita si Avigail, tumanggi si Sky na umuwi kasama siya, kaya naghintay siya dito kasama ang bata.Ngunit hindi niya inaasahan na maririnig ang ganitong balita.Hinawakan ni Sky ang manggas niya ng may pag-aalala ang mukha bago nagsalita. "Tita..."Nakita ni Dominic ang ibig sabihin ng batang si Sky kaya naman hindi niya napigilan ang sarili na magtanong. "Anong nangyari kay Miss Suarez?"Wala namang alam si Tita Kaye tungkol sa hidwaan nila, kaya sumagot siya nang hindi nag-iisip."Medyo kakaiba si Miss Avi nang umuwi kahapon. Akala ko'y pagod lang siya, pero nagulat ako, nagkakaroon siya ng lagnat kaninang tanghali. Kailangan ko nang umuwi at alagaan siya agad."Pagkatapos ay naghanda na siyang umalis kasama ang dalawang bata.Dahil sa narinig, sina Dale at Dane ay nakalimutang magpaalam sa kanilang maliit na kapatid at nagmadaling umalis.Nakita ito ni Sky, at ang mga mata niya ay naging pula dahil sa pagkabahala, at mahina niyang bum
Nag-atubili si Avigail.Ayaw niyang makipag-ugnayan ng masyado kay Dominic, ngunit kailangan niyang aminin na ito na ang pinakamagandang solusyon.Matapos ang sandali, tumango si Avigail at pumayag."Sige, pasensya na."Tumango si Dominic.Inutusan ni Avigail ang dalawang maliliit na bata na bumangon mula sa kama at tumayo.Hindi inaasahan, nang tumayo siya, nakaramdam siya ng pagkahilo. Mabuti na lang at malapit pa siya sa kama. Pagka-stumble ng dalawang beses, nakuha niyang makatayu sa pamamagitan ng paghawak sa kama."Tulungan kita pababa," agad na sabi ni tita at lumapit upang tumulong.Madilim ang paningin ni Avigail, at matagal bago siya nakapag-recover ng malinaw na paningin. Mahina siyang tumango.Pumunta si Tita Kaye at tinulungan siyang maglakad ng dalawang hakbang, at ang tatlong maliliit na bata ay sumunod ng malapit.Talagang wala nang lakas si Avigail. Halos ang buong bigat ng katawan niya ay nasa kay tita Kaye, at nahirapan si Tita Kaye sa paglalakad.Nakita ito ng tatl
Si Avigail ay natulog nang buo habang sila’y nagbibiyahe. Hindi siya nagising hanggang sa huminto ang sasakyan sa pintuan ng ospital.Nag-atubili si Dominic saglit, ngunit hindi niya kayang gisingin siya. Sinabi niya sa driver na buksan ang pinto, tinanggal ang kanyang coat, at maingat na isinuong ito kay Avigail, saka binuhat ang babaeng nakahiga sa kaniyang balikat palabas ng sasakyan.Medyo huli silang dumating, at pagdating nila sa ospital, ang emergency department na lang ang may mga pasyente.Nagparehistro si Dominic at binuhat ang babae papunta sa departamento.Pagkapasok nila sa loob, unti-unting nagising si Avigail. Matapos ang ilang segundo, napagtanto niyang nasa mga bisig pa rin siya ng lalaki at nakaupo ang doktor sa kabila.Nang malaman ito, agad na namula ang mukha ni Avigail, ngunit dahil sa lagnat, hindi ito gaanong halata."Ibaba mo ako!" Mahinang itinulak niya ang lalaki sa tabi niya ng may hiya.Habang nakikinig si Dominic sa mga resulta ng pagsusuri ng doktor, nar
Si Dominic ay mahimbing na natutulog. Narinig niya ang isang maliit na kaluskos habang siya'y malabo pa ang paningin, kaya nagkunot siya ng noo at dahan-dahang binuksan ang mga mata.Nakita niya ang taong nakahiga sa kama na inilalagay ang kamay sa noo, malinaw na nagising na siya."Kamusta ka na? Mataas pa ba ang lagnat?" Tumayo si Dominic at lumapit sa kama.Ang mga galaw ni Avigail ay medyo matigas, dahan-dahan siyang umupo, at magalang na nagpasalamat. "Mas mabuti na ako ngayon. Salamat sa abala niyo ngayong gabi. Pasensya ka na."Nang makita ni Dominic ang kanyang malamig na reaksyon, kumupas ang kanyang mga mata, at pagkatapos ay naisip na may sakit pa ang babae, kaya pinigilan ang hindi magandang pakiramdam at nagsalita ng malalim na boses."Hindi ka kumain kanina, gutom ka ba?"Mas mabuti pa na hindi na lang sana niya binanggit, ngunit agad na naramdaman ni Avigail ang kakulangan sa kanyang tiyan.Hindi lamang siya kumain kanina, dahil sa lagnat, wala siyang ganang kumain buo
Matapos kainin ni Avigail ang lugaw, lumapit si Dominic upang ayusin ang kama niya nang hindi nagsasalita. Pagkatapos ilabas ang mangkok, bumalik siya.Walang nagsalita sa kanilang dalawa.Si Avigail ay natulog ng buong araw at hindi na nakatulog ngayong gabi, ngunit pinilit niyang pumikit upang iwasang makipag-usap kay Dominic.Sa kabilang banda, si Dominic naman ay abala buong araw at medyo pagod na. Nang umupo, pumikit siya at nakatulog ng magaan.Narinig ang pantay-pantay na paghinga sa tahimik na kwarto.Dahan-dahang binuksan ni Avigail ang kanyang mga mata at tinignan si Dominic.Ang coat ng lalaki ay nakapatong sa kanya bilang kumot. Nakasuot lamang siya ng manipis na damit, at ang mga braso niya ay nakabaluktot sa kanyang dibdib, mukhang hindi komportable sa kanyang pagtulog.Matapos magdadalawang-isip, dahan-dahang tumayo si Avigail, kinuha ang coat ni Dominic, at lumapit sa kanya upang ipatong ito sa kanyang harapan.Nang tumayo siya, nakita niya ang guwapong mukha ng lalaki
Mommy, anong nangyari? Nawala na ba ang lagnat?" Tanong ni Dane at Dale habang tumatakbo patungo sa tabi ng kama, ang mukha nila'y puno ng pag-aalala.Ngumiti si Jiang Ruan Ruan at tumango. "Oo, mas magaan na ngayon."Ngunit hindi pa rin kumalma ang dalawang munting bata at inabot nila ang kanyang noo.Nakita ito ni Avigail at nakipagtulungan, yumuko siya at pinayagan ang dalawang bata na hawakan ang kanyang noo. Para talagang matanda na ang umasta ang bata.Bago siya makabangon, napansin niya si Skylei na nakatayo sa likod ng kambal niyang anak. Ang maliit na bata ay kagat ang kaniyang labi, ang mga mata nito ay may luha, at ang mukha ay puno ng alalahanin.Kung ikukumpara kay Dale at Dane, ang batang ito ay medyo mahiyain.Pumintig ang puso ni Avigail at ngumiti ng matamis sa harap nito. "Gusto mo bang lumapit Sky? Upang matiyak mong wala na akong sakit?"Nagulat sandali si Sky, pagkatapos ay seryosong tumango, iniwan ang kamay ni Tita Kaye at mabilis na lumapit.Habang nakayuko s
Matapos niyang kumain ng lugaw, tiningnan ni Avigail ang oras at naramdaman niyang may oras pa upang makapunta sa research institute ngayon."Maayos naman na ako at wala na din ang lagnat, Tita Kaye, pakiusap tulungan mo akong magpa-discharge sa ospital, marami pa akong kailangang gawin e."Dahil ang operasyon sa kamag-anak ni Daven ay na-antala sa progress ng research institute.Ayaw ni Avigail na madelay ang progreso ng research dahil sa kanya.Nag-alinlangan si tita Kay na sumagot."Miss, mas mabuting manatili ka muna sa ospital ng isa pang araw. Nakita ko kung gaano ka ka-busy nitong mga nakaraang araw. Bigla ka lang nilagnat kahapon, tiyak dahil sa sobrang pagod. Ngayon na't bumaba na ang lagnat mo, nagmamadali ka na namang pumasok. Natatakot akong hindi kayanin ng katawan mo." Wika ni tita Kaye kay Avigail.Hindi pa siya nagtagal sa bahay ni Avigail sap ag-aalaga sa kambal pero nakita niya ang bigat ng trabaho ni Avigail nitong mga nakaraang linggo.Kung hindi siya nagkasakit ka
Hindi pa alas otso ng umaga nang lumabas kami ng ospital.Si Avigail ay nakahiga sa kama ng isang buong araw at dalawang gabi, at naramdaman niyang medyo naninigas ang kanyang mga buto. Sa wakas, nakadama siya ng sariwang hangin sa labas at iniunat nang kumportable ang kanyang katawan.Sinundan siya nina Dane at Dale ay nag-aalala na baka magkaroon siya ng isa pang insidente."Miss Avi, dapat po ay umuwi muna kayo at magpahinga kahit isang buong umaga lang!" payo ni tita Kaye ng buong puso.Lumingon si Avigail at ngumiti. "Ayos lang ako, huwag kayong mag-alala. Malaking operasyon ang ginawa ko noong isang araw, at sobrang pawis ko. Hindi ko na nakuha pang maglinis ng mabuti, at dali-dali akong pumunta sa kindergarten. Baka nahawaan ako sa daan kaya nagkalagnat. Hayaan niyo, aalagaan ko ng mabuti ang katawan ko mula ngayon.” Paninigurado ni Avigail.Pagkatapos nun, lumuhod siya at hinaplos ang ulo ng mga bata. "Kailangan ko pang pumunta sa research institute para magtrabaho. Puwede b
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu