Si Dominic ay mahimbing na natutulog. Narinig niya ang isang maliit na kaluskos habang siya'y malabo pa ang paningin, kaya nagkunot siya ng noo at dahan-dahang binuksan ang mga mata.Nakita niya ang taong nakahiga sa kama na inilalagay ang kamay sa noo, malinaw na nagising na siya."Kamusta ka na? Mataas pa ba ang lagnat?" Tumayo si Dominic at lumapit sa kama.Ang mga galaw ni Avigail ay medyo matigas, dahan-dahan siyang umupo, at magalang na nagpasalamat. "Mas mabuti na ako ngayon. Salamat sa abala niyo ngayong gabi. Pasensya ka na."Nang makita ni Dominic ang kanyang malamig na reaksyon, kumupas ang kanyang mga mata, at pagkatapos ay naisip na may sakit pa ang babae, kaya pinigilan ang hindi magandang pakiramdam at nagsalita ng malalim na boses."Hindi ka kumain kanina, gutom ka ba?"Mas mabuti pa na hindi na lang sana niya binanggit, ngunit agad na naramdaman ni Avigail ang kakulangan sa kanyang tiyan.Hindi lamang siya kumain kanina, dahil sa lagnat, wala siyang ganang kumain buo
Matapos kainin ni Avigail ang lugaw, lumapit si Dominic upang ayusin ang kama niya nang hindi nagsasalita. Pagkatapos ilabas ang mangkok, bumalik siya.Walang nagsalita sa kanilang dalawa.Si Avigail ay natulog ng buong araw at hindi na nakatulog ngayong gabi, ngunit pinilit niyang pumikit upang iwasang makipag-usap kay Dominic.Sa kabilang banda, si Dominic naman ay abala buong araw at medyo pagod na. Nang umupo, pumikit siya at nakatulog ng magaan.Narinig ang pantay-pantay na paghinga sa tahimik na kwarto.Dahan-dahang binuksan ni Avigail ang kanyang mga mata at tinignan si Dominic.Ang coat ng lalaki ay nakapatong sa kanya bilang kumot. Nakasuot lamang siya ng manipis na damit, at ang mga braso niya ay nakabaluktot sa kanyang dibdib, mukhang hindi komportable sa kanyang pagtulog.Matapos magdadalawang-isip, dahan-dahang tumayo si Avigail, kinuha ang coat ni Dominic, at lumapit sa kanya upang ipatong ito sa kanyang harapan.Nang tumayo siya, nakita niya ang guwapong mukha ng lalaki
Mommy, anong nangyari? Nawala na ba ang lagnat?" Tanong ni Dane at Dale habang tumatakbo patungo sa tabi ng kama, ang mukha nila'y puno ng pag-aalala.Ngumiti si Jiang Ruan Ruan at tumango. "Oo, mas magaan na ngayon."Ngunit hindi pa rin kumalma ang dalawang munting bata at inabot nila ang kanyang noo.Nakita ito ni Avigail at nakipagtulungan, yumuko siya at pinayagan ang dalawang bata na hawakan ang kanyang noo. Para talagang matanda na ang umasta ang bata.Bago siya makabangon, napansin niya si Skylei na nakatayo sa likod ng kambal niyang anak. Ang maliit na bata ay kagat ang kaniyang labi, ang mga mata nito ay may luha, at ang mukha ay puno ng alalahanin.Kung ikukumpara kay Dale at Dane, ang batang ito ay medyo mahiyain.Pumintig ang puso ni Avigail at ngumiti ng matamis sa harap nito. "Gusto mo bang lumapit Sky? Upang matiyak mong wala na akong sakit?"Nagulat sandali si Sky, pagkatapos ay seryosong tumango, iniwan ang kamay ni Tita Kaye at mabilis na lumapit.Habang nakayuko s
Matapos niyang kumain ng lugaw, tiningnan ni Avigail ang oras at naramdaman niyang may oras pa upang makapunta sa research institute ngayon."Maayos naman na ako at wala na din ang lagnat, Tita Kaye, pakiusap tulungan mo akong magpa-discharge sa ospital, marami pa akong kailangang gawin e."Dahil ang operasyon sa kamag-anak ni Daven ay na-antala sa progress ng research institute.Ayaw ni Avigail na madelay ang progreso ng research dahil sa kanya.Nag-alinlangan si tita Kay na sumagot."Miss, mas mabuting manatili ka muna sa ospital ng isa pang araw. Nakita ko kung gaano ka ka-busy nitong mga nakaraang araw. Bigla ka lang nilagnat kahapon, tiyak dahil sa sobrang pagod. Ngayon na't bumaba na ang lagnat mo, nagmamadali ka na namang pumasok. Natatakot akong hindi kayanin ng katawan mo." Wika ni tita Kaye kay Avigail.Hindi pa siya nagtagal sa bahay ni Avigail sap ag-aalaga sa kambal pero nakita niya ang bigat ng trabaho ni Avigail nitong mga nakaraang linggo.Kung hindi siya nagkasakit ka
Hindi pa alas otso ng umaga nang lumabas kami ng ospital.Si Avigail ay nakahiga sa kama ng isang buong araw at dalawang gabi, at naramdaman niyang medyo naninigas ang kanyang mga buto. Sa wakas, nakadama siya ng sariwang hangin sa labas at iniunat nang kumportable ang kanyang katawan.Sinundan siya nina Dane at Dale ay nag-aalala na baka magkaroon siya ng isa pang insidente."Miss Avi, dapat po ay umuwi muna kayo at magpahinga kahit isang buong umaga lang!" payo ni tita Kaye ng buong puso.Lumingon si Avigail at ngumiti. "Ayos lang ako, huwag kayong mag-alala. Malaking operasyon ang ginawa ko noong isang araw, at sobrang pawis ko. Hindi ko na nakuha pang maglinis ng mabuti, at dali-dali akong pumunta sa kindergarten. Baka nahawaan ako sa daan kaya nagkalagnat. Hayaan niyo, aalagaan ko ng mabuti ang katawan ko mula ngayon.” Paninigurado ni Avigail.Pagkatapos nun, lumuhod siya at hinaplos ang ulo ng mga bata. "Kailangan ko pang pumunta sa research institute para magtrabaho. Puwede b
Hawak ni Dominic ang kamay ni Skylei, tinitingnan ang malamlam na mukha ng babae na hindi kalayuan, at nagsalita ng may pangungutya. "Kahit na sabihin mong hindi tayo magkakilala, hindi mo naman ako kailangang iwasan ako ni Miss Avigail ng ganito. Balak ko sanang ihatid si Skylei sa kindergarten, at mula sa kindergarten papunta sa Villafuerte group, daraan ako sa inyong research institute, kaya naisip ko na isabay ka na lang kung gusto. Ano baa ng kinakatakot mo Ms. Avigail Suarez?”Ang ibig sabihin nito ay parang medyo self-indulgent ang ugali ni Avigail.Gusto rin ni Skylei na makasama ang magandang tita ng ilang sandali. Nang marinig ito, tiningnan niya si Avigail gamit ang mga malalaking mata."Tita..."Hindi naiwasan ni Avigail na magpakumbaba ang puso niya.Bukod pa rito, ang mga sinabi ni Dominic ay wala siyang maisagot na kahit ano.Wala silang relasyon, at paulit-ulit niyang tinatanggihan ang mga maliliit na bagay inaalok nito na walang masama, kaya nagmukha siyang medyo mak
Hapon na iyon.Si Lera ay nagsasagawa ng inspeksyon sa kumpanya at naramdaman niyang tinitingnan siya ng mga empleyado ng may kakaibang tingin."Miss Lera, ang bait talaga sa'yo ni President Villafuerte. Lahat kami naiinggit!" ang pabirong sinabi ng isang babaeng empleyado na malapit sa kanya.Nang marinig iyon, napatigil si Lera Gale, at pagkatapos ay pilit na ngumiti na para bang natural lang iyon, at nagtanong nang hindi alintana."Talaga? Paano mo nalaman?"Lalong naging mapagpanggap ang ngiti ng babaeng empleyado."Alam ng lahat na inalagaan ka ni President Villafuerte sa ospital buong gabi kahapon, at nakapasok ka pa rin sa trabaho ng maaga ngayon. Ikaw talaga ang aming huwaran!"Medyo napanganga si Lera Gale, "Anong sinabi mo?"Inalagaan siya ni Dominic sa ospital buong gabi?Wala naman siyang naramdamang masama nitong mga nakaraang araw. Kailan siya napunta sa ospital?Inisip ng babaeng empleyado na nahihiya siya, kaya kumuha ito ng cellphone at ipinakita ang isang balita sa m
Ang mga empleyado sa labas ay patuloy na naniniwala sa balita at pinag-uusapan siya.“Narinig ko na hindi gustong magpakasal ni Mr. Villafuerte kay Ms. Lera Gale, kaya’t palaging ipinagpapaliban ang kanilang kasal. Hindi ko akalain na ganoon siya ka-init ng ugali sa likod ng mga eksena.”“Gwapo si Mr. Villafuerte at maalalahanin. Gusto ko ng boyfriend na tulad niya!”Narinig ni Lera Gale ang mga pag-uusap na ito at ang mukha niya’y patuloy na nagbago. Halos piniga niya ang kanyang palad upang mag-iwan ng marka ng dugo. Pinipigilan niyang huwag magalit. “Huwag pag-usapan ang mga bagay na ito habang nasa oras ng trabaho. Magtrabaho na lang kayo!” sigaw ni Lera.Pagkatapos sabihin ito, nilingon ni Lera ng malamig na tingin ang mga empleyadong bago nagsalita at agad na naglakad palayo nang hindi na lumilingon.Talaga namang hindi siya makapaghintay! Habang tumatagal ang mga pag-uusap ng mga tao, lalo siyang nakakaramdam ng inis!Pagkatapos umalis sa kumpanya, dumiretso si Lera pauwi. Sa l
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan