Tumingin si Avigail sa screen ng kaniyang cellphone, gusto pa niya sanang tawagan si Dominic, nag-atubili ng ilang sandali, at itinago ang telepono bago ipagpatuloy ang kanyang pagsasaliksik. Sakto rin naman na kailangan pa ng oras ang kanyang proyekto, kaya't mainam na si Dominic na ang pumunta para sunduin ang mga bata. ... Sa maliit na palaruan ng kindergarten, magkatabi sa isang bangko ang tatlong bata, may mga nakasukbit na bag sa kanilang likod. Sanay na sina Dane at Dale na nakakalimutan sila ng kanilang mommy tuwing abala ito sa trabaho. Tahimik silang nakaupo at paminsan-minsang nakikipag-usap sa kanilang teacher. Si Sky naman, na nasa pagitan nilang dalawa, ay medyo balisa noong una. Ngunit nang makita ang dalawa niyang kuya na masaya sa pag-uusap, unti-unting nawala ang kanyang kaba. Nakatuon ang kanyang maliit na mukha habang nakikinig nang mabuti sa kwentuhan ng mga kuya. Nang dumating si Dominic, wala sa kanila ang nakapansin. Pinagmasdan ni Dominic ang tatlong ba
Si Dane ay gutom na gutom, at nang mabanggit ang pagkain, agad siyang napalingon mula sa disenyo ng restaurant at nagsimulang magbilang gamit ang kanyang mga daliri."Gusto kong kumain ng sweet and sour spare ribs, steamed fish, chicken legs...yan ang paborito namin ng kuya ko!" masigla niyang turo sa mga menu na naka-display sa mga LED sa harap ng cashier.Nang marinig ito, tumingin si Dominic kay Dale na tahimik lang sa isang tabi. Tumingin si Dominic bilang tanong kung anong gusto ng bata.Ayaw sanang sumagot ni Dale, pero dahil sinabi na ni Dane, napilitan siyang tumango nang walang imik.Umorder si Dominic ng mga putahe batay sa mga paboritong pagkain ng tatlong bata. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa kanila, kaya't nagkaroon ng katahimikan sa lamesa.Pagdating ng pagkain, sinabihan ni Dominic ang waiter na ilagay ang dalawang putahe sa harap ng mga bata.Distanteng nagpasalamat si Dale sa waiter at sa kaniyang ama."Salamat, tito.""Walang anuman," sagot ni Dominic nang
Nanatiling tahimik si Dane, gusto niya sanang magsalita ngunit nanahimik na lang siya ng magsalita na ang kaniyang Kuya Dale. Halos nakalimutan na niya na masama ang kanilang daddy at hindi dapat pinapansin! Ngunit ito ang lalaking nasa harapan nila ngayon.Napansin ni Dominic na tila hindi masaya ang dalawang pag-usapan ang kanilang ama. Bahagyang kumunot ang kanyang noo. Alam niyang mali ang kanyang naitanong, kaya humingi siya ng paumanhin. "Pasensya na, hindi sinasadya ni tito na pag-usapan ang bagay na makakapagpalungkot sa inyo. Hindi ko akalain na ganoon niyo pala kaayaw ang inyong daddy.” Hinging paumanhin ni Dominic.Pagkatapos niyang magsalita, hindi niya rin alam kung ano ang sasabihin para maaliw sila. Binuksan niya ang kanyang bibig ngunit walang lumabas na salita.Nakatungo si Dale at kunwaring seryosong kumakain. "Ayos lang, sanay na rin naman kami," sabi niya ng malamig.Saglit na naging mabigat ang atmospera sa mesa.Pagkaraan ng ilang sandali ng katahimikan habang
Nagulat si Dominic sa naging reaction ni Avigail. Hindi naman niya sinasadyang tanungin ang mga bata tungkol sa kanilang ama at hindi naman niya akalain na may galit pala ang mga bata sa kanilang ama."Hindi ko talaga alam, pasensya ka na, pero ngayon ay alam ko na. Huwag kang mag-alala, hindi ko na muling babanggitin ang bagay na iyon sa susunod sa harap nila." Hinging paumanhin ni Dominic kay Avigail at sumang-ayon na hindi na ito mauulit muli.Tiningnan ni Avigail ang tatlong bata na abala at tahimik na naglalaro ng lego. Naalala niya bigla kung ano ang naging usapan nila at paano nabanggit ni Dominic ang tungkol sa kanilang ama sa harap ng bata. Naiinis siyang sa mga bata ito nagtanong nang hindi niya alam. Total wala na siyang sasabihin pa sa lalaking nasa harapan niya kaya binaling niya ang usapan."Mr. Villafuerte, sa tingin ko ay sobrang late na. Maraming salamat sa paghatid sa mga bata ngayong araw. Pasensya na, sisimulan ko ng paliguin at patulugin ang mga bata. Kung maaari
Nahihiya si Dominic sa kambal dahil nagawa niyang palungkutin ang mga ito. Nakukonsensya siya kaya naman hindi niya nagawang magpakita sa mga ito sa sumunod na araw.Araw-araw naman siyang nagpapadala ng mensahe kay Manang Susan o kay Avigail para kay Skylei. Alam niyang kahit ganoon ang batang iyon ay mahal na mahal siya nito. Palagi niyang inaalam ang progreso ng kalagayan nito.Si Avigail naman ay naging mas maingat sa kanya matapos ang nangyari. Nang mapansin niyang hindi ito nagpapakita, lihim siyang nakahinga nang maluwag.Kapag natatanggap niya ang mga mensahe ni Dominic at nakikitang walang kinalaman kay Dale at Dane, isa-isa niya itong sinasagot.Iyon nga lang, napapadalas ang pag-sent ni Dominic ng message kay Avigail. Pinapakita lang nito kung gaano siya kabahala para kay Skylei.Dahil ganoon siya ka-worried sa kanyang anak, hindi niya ito nakita nitong mga nakaraang araw, at basta na lang iniwan ang bata sa bahay nila. Hindi maintindihan ni Avigail kung ano ang iniisip ni
Nang ibaba ni Dominic ang tawag ay nakatitig ng ilang sandali si Avigail sa kaniyang cellphone. Sinulyapan niya ang tatlong bata na abala sa paglalaro. Nakaramdam siya ng kaunting kaba, isiping anumang oras mula ngayon ay darating si Dominic at makakasama nila.Dahil sa naging tanong ni Dominic sa mga bata noong nakaraan. Natatakot siyang pag-usapang muli o magtanong ito tungkol kay Dane at Dale at sa ama nila. Ayaw niyang pag-usapan ito dahil wala siyang makuhang tamang salitang isasagot dito.Isa pa, ayaw din niyang makita ni Dominic na maayos na ang kalagayan ni Skylei. Natatakot siyang baka kunin na ito sa kaniyang puder dahil maayos na ang lagay nito. Nalulungkot na si Avigail isipin pa lamang ito.Makalipas ang ilang sandali, muling tumawag si Dominic. "Nandito na ako. Nasaan kayo ngayon?" tanong nito ng sagutin niya. Gusto ng tatlong bata na manood ng palabas ng puting balyena. "Maghihintay kami sa White Whale Pavilion." Sagot ni Avigail kay Dominic.Ibinaba ni Avigail an
Sa gitna ng tunog ng pagwisik ng tubig, napansin ng lahat ang inosenteng tinig ni Little Sky. Nabigla si Avigail nang marinig iyon at halos hindi makapaniwala sa kanyang narinig. Tinitigan niya ang batang babae na nakaupo sa tabi ng pool, na may kumikislap na mga mata habang nakatingin sa kanya. Pati si Dane ay natigil sa kanyang ginagawa, nagulat at hindi na inalintana ang tubig na tumalsik sa kanya. Samantala, si Little Sky ay tumalikod na upang magpatuloy sa paglalaro kasama ang maliit na white whale, hindi napansin ang mga nagulat na reaksyon ng tatlo. Nang magsimula na ang susunod na bahagi ng palabas, pinabalik ng mga staff ang mga tao sa kani-kanilang upuan. Hindi pa rin makabalik sa kanilang ulirat sina Avigail at ang dalawang bata, pero si Little Sky ay umupo na sa tabi ni Avigail na parang walang nangyari. “Ano’ng nangyari?” tanong ni Dominic habang nakakunot ang noo, napansin ang kanilang parang wala sa sariling hitsura. Nabigla si Avigail at bahagyang sumulyap kay L
Naisip din ni Avigail ang iniisip ng lalaki at hindi niya napigilang makaramdam ng kaunting pananabik.Ngunit nang makita niyang kumuha ang bata ng papel at panulat mula sa bag, nawala ang kaunting pag-asa niya. Gayunpaman, hindi niya ipinakita ito at kalmado niyang sinabi."Huwag mag-alala, kakabuti lang ng kalagayan ni Sky at hindi pa ito ganap na matatag. Mukhang nagsasalita lang siya kapag sobrang excited siya. Unti-unti lang tayo."Tumango si Dominic, na hindi na nagsalita pa.Tama ang sinabi ni Avigail. Ang pagsisimula ng pagsasalita ni Sky ay isang malaking hakbang na, at hindi siya dapat magmadali. Hinayaan na lamang niya ito sa tamang daloy.Nag-isip muna nang mabuti si Sky habang sumusulat, at kalaunan ay sinagot ang mga tanong nila nang isa-isa.Nagbigay ng maikling tugon sina Dominic at Dane bilang suporta.Natapos ang palabas ng puting balyena, ngunit mukhang hindi pa rin kuntento ang tatlong bata.Tiningnan ni Avigail ang oras at nakita niyang maaga pa, kaya naisipan niy
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan