Nakatayo lang si Dominic at pinagmamasdan ang apat na tao sa hapagkainina. Nang makita niyang sa wakas ay ngumingiti na ang kaniyang anak na harap ng tatlo ay hindi niya alam kung anong mararamdaman, halo-halo. Ang tagal niyang sinusubukang makuha ang loob ng kaniyang anak na nakuha lang ng ilang salita ng kapatid at ng sariling ina.Hindi lang huminto sa pag-iyak si Sky kundi tumatawa ito na abot tenga ang ngiti.Kitang kita ni Dominic kung paano ma-amaze ng batang babae sa kambal na kausap niya. Binigyan niya ng sandaling oras ang mga bata. Matapos ng ilang minuto ay pumasok siya sa dining area para kuhain na si Sky at iuwi.Dumating sila doon dahil gusto ni Sky na makumpirma ito mismo sa kanyang mga mata. Ngayong nakumpirma na nila, panahon na para umuwi. Ayaw na niyang magtagal pa baka kasi makasanayan pa. Paglapit niya kay Sky, narinig nila ang pag-growl ng tiyan ng maliit na bata. Napaatras siya ng kaunti hanggang sa marinig niya ang sinabi ni Avegail nang mapansin ito.“Hindi k
Noong nakaraan, palaging kasama nila ang kanilang mommy kapag kumakain sila, at paminsan-minsan ay ang kanilang ninang din. Ngayon ang unang pagkakataon na makakasama nila ang kanilang daddy.Saglit na tumahimik ang kambal na bata habang iba’t iba ang nararamdaman.Huminto si Dominic at lumingon, at nakita niya ang malungkot na mata ni Skylei. Napansin din niyang may mga nakahandang plato at mga kubyertos sa tabi ng apat na tao, at may kakaibang emosyon sa kanyang mga mata.Sa totoo lang, parang isang pamilya nga silang apat.Parang hindi na siya bagay na umupo doon.Ganun ang naisip niya, ngunit bago pa siya makapansin, nakaupo na siya sa mesa.Hindi niya alam kung dahil sa pagsama niya ay medyo naging awkward ang masayang atmospera.Naging tahimik sina Dane at Dale at itinuloy lang ang pagkain sa kanilang mga plato.Dahil hindi na kinakausap ng kambal si Skylei, tila nawalan sila ng ganang kumain at inunti-unti na lamang ang pagkain sa kanyang maliit na plato.“Skylei, may hindi ka
Pagbalik ni Avigail, dinala niya ang kahon ng gamot at maingat na inaplayan ng gamot si Skylei.Tahimik na nakaupo si Sky habang pinapaligoan siya ng gamot. Kapag nasaktan, bahagya siyang nanginginig at agad na ipinapasa ang kamay niya.Malambing si Avigail.Pagkatapos niyang mailapat ang gamot, umupo siya sa tabi ni Skylei.Si Dale, na may malasakit, ay nagbigay daan at umupo sa tabi ni Dominic, hawak ang kanyang mangkok."Si Tita ang magsusubo sa iyo at magpapakain, ayos lang ba?" tanong ni Avi sa batang nasa harapan niya.Hindi tumanggi si Sky at tumango ng masaya.Ngumiti si Avigail at pinili ang mangkok ng bata at pinakain siya.Sa tulong ng magandang Tita na pinakain siya, biglang tumaas ang ganang kumain ni Sky. Tinitingnan niya ang magandang mukha ng kaniyang tita Avi, at anuman ang ipatakam sa kanya, maluwag niyang binubuksan ang bibig at kinain ito ng buo.Habang tinitingnan ang batang kumakain ng masaya, lalong natuwa si Avigail.Nakaupo si Dominic sa kabilang dulo at pinap
Nakita ni Dane na kumakain ang Daddy nila ng pagkain na inabot ng kanyang kapatid, at bigla siyang naliwanagan. Dahan-dahan niyang kinuha ang isang piraso ng pagkain at inabot sa kanilang Daddy.Hindi siya nag-isip nang mabuti, basta't kinuha lang niya ang isang piraso mula sa plato sa harap niya gamit ang kutsara, at pagkatapos ay tiningnan ang lalaki nang may kasamang pag-aasam.Nakita ni Dominic ang maliit na batang kumilos, at akala niya magiging mahirap ito para sa kanya, ngunit nakita niyang isang putaheng malapit lang pala ang kinuha nito. Saglit siyang nagulat, at nang makabawi, ngumiti siya sa kanya, "Salamat, dapat ikaw din kumain ng mas marami."Pagkatapos ay kumuha siya ng isang piraso ng pagkain para sa bata gamit ang kutsara.Naalala pa niya ang mga pagkaing sinabi ng bata na hindi niya gusto, kaya't sinadya niyang iwasan ang mga ito.Laking gulat ni Dane nang makita ang ginawa ng kanilang Daddy. "Salamat, Tito! Kakainin ko po ito!"Ang kanilang Daddy talaga ay nagbigay
Nagkatinginan ang tatlong bata at inilapag ang Lego na hawak nila. Tumayo sila at tumakbo papuntang kusina."Mom, anong nangyari?" tanong ni Dale at Dane na may nag-aalalang ekspresyon sa mukha.Nakabalik na sa reyalidad si Avigail mula sa kaniyang malalim na pag-iisip at nang makita ang dalawang bata sa harap niya, lalong naging hindi siya komportable. Ibinaling niya ang mata at pinilit na pigilin ang emosyon sa kanyang puso. Ngumiti siya at dahan-dahang nilingon ang mga bata. "Wala, nahulog lang ang isang mangkok. Huwag kayong pumasok, may mga basag na bubog sa sahig."Pagkatapos, umupo siya at sinimulang linisin ang mga basag na busog sa sahig. Pero kahit na ginagawa niya ito, ang puso niya ay naguguluhan at tila nawawala ang kanyang konsentrasyon sa pagkuha ng mga basag na piraso.Tumayo si Dominic sa likod ng mga bata, nakatingin sa babaeng kalahating nakaluhod sa sahig, at napansin niyang tila may iniisip siya.Hindi tiyak kung siya ba ay nagkakamali, ngunit parang may mabigat n
Hanggang sa sala, pinilit ni Dominic na paupuin si Avigail sa sofa.Ang tatlong bata ay umupo sa tabi niya, parang mga maliit na buntot, na nagmamasid sa mga daliri niyang nakabalot ng panyo na may alalahanin.Si Dominic ay nagsimulang maghanap sa kahon ng gamot sa sala.Sa wakas, bumangon si Dale mula sa sofa, kinuha ang kahon ng gamot mula sa ilalim ng TV cabinet, at iniabot ito sa kanya.Hinaplos ni Dominic ang ulo ng bata at tumayo sa tabi ni Avigail, hawak ang kahon ng gamot.Bumukas ang daan ang tatlong bata at nagbigay daan kay Dominic.Umupo ang lalaki sa tabi ni Avi, na may malamlam na mukha, at ang mabigat na presyon ay pumalibot sa paligid niya, ngunit ang galaw niya ay tila medyo mahinahon.Ibababa ni Avigail ang kanyang mga mata at tiningnan siya ng ilang segundo, pagkatapos ay hindi mapigilang iwasan ang kanyang mga mata, pinilit na magmukhang kalmado habang tinitingnan ang sahig.Kung magpapatuloy siyang tumingin, natatakot siya na magkakaroon ng mga hindi kinakailangan
Madaling pumayag ang katulong na kinuha ni Dominic kay Avigail nang tanungin ito kung pwedeng mag-full time.Habang iniisip niya kung saan hahanap ng tamang kasambahay, hindi niya akalain na madali niyang makikita ito."Pumunta ka bukas ng umaga. Gagawa ako ng kontrata. Puwede mong basahin bukas. Kung wala namang problema, pipirma ka na," mungkahi ni Avigail dito.Tumango si Tita Kay, kumaway sa kanila, at umalis kasama ang mga gamit.Naiwan silang muli sa sala.Pagkatapos makipag-usap kay Tita Kaye, humupa ang tensyon ni Avigail. Nang harapin si Dominic, bumalik siya sa kanyang pagiging malamig. "Pasensya na at naabala pa kita ngayong gabi. Tinulungan mo akong lagyan ng bandage ang sugat ko at nakahanap ka pa ng kasambahay. Utang ko sa'yo 'yan."Nakita ni Dominic ang kalmado niyang anyo at may kakaibang kilig sa mga mata niya, pero mabilis niyang pinigilan ito at sumagot ng mahinahon, "Walang anuman. Sa totoo lang, kami ni Sky ang nangambala sa'yo, at ang mga maliliit na bagay na ito
Halos alas dyes ng gabi nang umuwi si Dominic kasama si Skylei.Pagkababa nila ng sasakyan, nakita nila ang butler na naghihintay sa pintuan."Master, narito po si Miss Ferrer at naghihintay sa loob."Medyo kumunot ang noo ni Dominic, tumango, at pumasok sila ni Sky."Dumating din kayo!"Nasa sofa si Lera. Nang makita silang pumasok, agad siyang tumayo at sinalubong sila. Lumuhod siya at nais sanang hawakan ang ulo ni Sky, ngunit umiwas ito sa kaniya.Nakita ito ni Lera at nagliwanag ang kanyang mga mata ng hindi pagkakasiyahan, pero mabilis niyang tinakpan ito at tumayo nang may ngiti."Ano'ng nangyari?" tanong ni Dominic nang malamig.Ngumiti si Lera at sumagot, "Salamat sa pagpapahiram niyo ng tao kanina, malaki ang naitulong niyo. Pinapunta ako ng tatay ko para personal namagpasalamat."Nais pa niyang magsalita, ngunit pinutol siya ni Dominic. "Naisaayos na ba ang problema?"Napatahimik sandali si Lera, bago nagkunwaring ngumiti at tumango. "Oo, nagkaroon lang ng kaunting abala,
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala