"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
“Anong ibig mong sabihin?” Tanong niya na halatang hindi makapaniwala sa sinasabi ko.Bago pa ako makasagot ay may kumatok sa pinto. Paumanhin ni Brian at binuksan ang pinto. Sa kung anumang rason, hindi na ako nagulat nang pumasok si Rowan sa kwarto."Sakto ang dating mo, Rowan," Sabi ni Brian sa kanya. “Sasabihin lang sa akin ni Ava kung sino sa tingin niya ang bumaril sa kanya. Naniniwala siyang hindi si Emma iyon, gaya ng malinaw na sinasabi ng ebidensya."Walang sinasabi si Rowan; lumingon lang siya at tumingin sakin. Sabay tingin ko sa kanya. Medyo galit pa rin ako, pero unti unting nawawala ang galit ko."Tignan mo" Panimula ko. "Hindi ito sa paniniwala ngunit sa pagpapatunay. Nakita ko kung sino ang bumaril sa akin at hindi si Emma. Sa katunayan, naniniwala akong ginagamit niya si Emma bilang scapegoat."Pinag aralan ako ni Rowan bago nagsalita: "May naalala ka." Sinasabi niya ito na mas parang isang pahayag kaysa isang tanong.Tumango lang ako. May kung anong kumirot sa
Nakahinga ako ng maluwag. Sa wakas, napatunayan ko na si Emma ay hindi kasing sama ng pinaniniwalaan ng iba. Ang ulo ko ay pinapatay ako at gusto ko na lang matulog."Tapos na tayo ngayon?" Tanong ko kay Brian. “Pwede na ba akong umalis? At pwede na ba siyang palayain?"“Oo. Tungkol naman kay Emma, kailangan niyang maghintay ng kaunti para maproseso namin ang kanyang mga papeles sa pagpapalabas, ngunit maaari kang umalis. Masasabi kong pagod ka."Wala siyang ideya kung gaano siya tama. Pakiramdam ko sasabog na ang ulo ko at mag iiwan ng maliliit na utak sa kung saan saan."Halika, dadalhin muna kita sa ospital." Tumayo si Rowan at inilahad sa akin ang kanyang kamay.Nag aalangan ako noong una, ngunit inilagay ko ang aking kamay sa kanya. “Ayokong pumunta sa ospital, Rowan. Gusto ko ng umuwi at magpahinga."Magtatalo na sana siya ng humarang si Emma sa mahinang boses. Ibang iba ito sa kanya. Ang mga pagbabagong naranasan niya ay patuloy na nakakagulat. Si Emma ay hindi ang pareh
Isang linggo ang nakalipas simula ng tinanong ko si Rowan na bigyan ako ng oras. Sinubukan niyang panatilihin ang kanyang distansya, ngunit hindi ito naging madali para sa aming dalawa.Hindi ako magsisinungaling, miss ko na talaga siya. Nami miss ko na siya. Namimiss ko na ang usapan namin. Namimiss ko lahat ng tungkol sa kanya. Medyo isang pagsasaayos na sinusubukang pagsamahin ang Rowan na nakasanayan ko at ang Rowan na nagising ako pagkatapos ng aking pagkawala ng malay.Hindi kailangan ng henyo para malaman na mahal niya ako, pero hindi ito sapat? May bahagi sa akin na gustong patawarin siya at sumulong; ang kabilang bahagi ay natatakot na ang mga alaala ng nakaraan ay palaging magiging tinik sa pagitan namin. Ibig kong sabihin, paano tayo magiging masaya kung hindi ko na kayang bitawan ang nakaraan?Naging adjustment din ito para kay Noah at Iris. Hindi nila inilihim na nami miss nila si Rowan. Si Noah ay palaging nagsasalita tungkol sa kanya at patuloy na nagtatanong kung kai
Sarah..." Sasabihin ko na sana pero pinigilan niya ako."Nagkamali kami, Ava. Nagkamali kami at naniniwala ako na dahil pinanghahawakan ng lahat ang maaaring nangyari sa pagitan nina Rowan at Emma na naging dahilan para mahirapan silang magpatuloy. Sa pagbabalik tanaw, nakikita ko itong kasinglinaw ng araw. Mga bata pa kayong lahat. Kung naka move on na kami, sana sumunod na rin sila at magmo move on din. Hinawakan namin nang mahigpit ang nakaraan at ganoon din ang ginawa nila, na naging sanhi ng pananakit ni Rowan sa iyo tulad ng ginawa niya," Huminto siya, pagkatapos ay nagpatuloy."Hindi ko binibigyang katwiran ang ginawa niya, ngunit gusto ko ring maunawaan na ang kanyang mga aksyon ay malamang na direktang resulta ng kung paano kami kumilos bilang mga magulang."Naiintindihan ko siya, ngunit hindi iyon nagpapaliwanag sa kanyang mga aksyon sa susunod. Oo, bata pa kaming nagpakasal, pero lumaki kami. Ang kanyang mga aksyon at malupit na gawa ay nagpatuloy sa loob ng siyam na taon
"Anong ginagawa mo sa bahay ko?" Takot kong tanong.Kitang kita ko sa mga mata niya ang pag aalipusta. Ngayon ay lumabas siya para magpakuha ng dugo at alam kong akin ang hinahabol niya.Magulo siya sa paraang hindi ko pa siya nakikita. Sa likod ng kanyang mga mata ay naroon ang isang uri ng lamig na nakakatakot sa akin. She looked unhinged habang dumudugo ang mga mata na nakatingin sa akin na walang malisya.“Hindi ba halata? Bumisita ako,” Ngumisi siya, pulling a gun from her waistband. "Kung tutuusin, gusto kong makita ang babaeng sumira sa buhay ko sa huling pagkakataon bago ko wakasan ang kanyang miserableng pag exist."Napaatras ako ng isang hakbang habang nakataas ang mga kamay sa ere. P*ta, alam ko na. Nawala niya ito ng lubusan. Inamin niya lang na nandito siya para patayin ako.Ibig kong sabihin, dumating ang isa. Pinili niya ang pinakamasamang timing. Talagang hindi ganito ang gusto kong makipagkasundo kay Rowan. Atsaka, paano kung hindi ako nakalabas ng buhay? Sa nasab
Alam kong itinayo niya si Emma, ngunit nakakagulat pa rin ang pagdinig sa kanya. Paano siya magiging malupit? Kaibigan daw niya si Emma, pero hindi siya nagdalawang isip na traydorin siya para lang mailigtas ang kanyang balat. Anong uri ng tao ang gumagawa nito, maliban sa isang psycho?"Anong ibig mong sabihin sa 'Kami', Christine?" Nag aalalang tanong ko.Akala ko one-woman job lang, pero parang nagkamali ako. Malinaw na mayroon siyang tulong, dahil paano niya ito nagawang mag isa?Nagsisimula siyang maglakad na parang nabalisa. Sa totoo lang, hindi ko iniisip na nag iisip siya ng maayos. Siya ay mukhang nahuhubad sa mga tahi. Ang hindi ko sigurado ay kung ito ay isang bagay na matagal nang nangyayari o kung may kamakailang bagay na nagtulak sa kanya sa gilid."Kami ng tito ko," Nalilito niyang sagot. "Kasali siya sa tinatawag mong mafia. Siya ang aking tagapag alaga mula nang mamatay ang aking mga magulang at itinago namin ang aking link para magkaroon ako ng normal na buhay
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may