Alam kong itinayo niya si Emma, ngunit nakakagulat pa rin ang pagdinig sa kanya. Paano siya magiging malupit? Kaibigan daw niya si Emma, pero hindi siya nagdalawang isip na traydorin siya para lang mailigtas ang kanyang balat. Anong uri ng tao ang gumagawa nito, maliban sa isang psycho?"Anong ibig mong sabihin sa 'Kami', Christine?" Nag aalalang tanong ko.Akala ko one-woman job lang, pero parang nagkamali ako. Malinaw na mayroon siyang tulong, dahil paano niya ito nagawang mag isa?Nagsisimula siyang maglakad na parang nabalisa. Sa totoo lang, hindi ko iniisip na nag iisip siya ng maayos. Siya ay mukhang nahuhubad sa mga tahi. Ang hindi ko sigurado ay kung ito ay isang bagay na matagal nang nangyayari o kung may kamakailang bagay na nagtulak sa kanya sa gilid."Kami ng tito ko," Nalilito niyang sagot. "Kasali siya sa tinatawag mong mafia. Siya ang aking tagapag alaga mula nang mamatay ang aking mga magulang at itinago namin ang aking link para magkaroon ako ng normal na buhay
"Pakawalan mo siya, o sinusumpa ko, Christine, papatayin kita."Sa galit, itinabi niya ako at nagsimulang sumigaw sa labas. “Mahal mo ako! Dapat ikaw ang nasa tabi ko, hindi siya. Sinasaktan mo ako sa pagpili mo sa kanya."Ipinagpatuloy niya ang pagbaril. Nakarinig ako ng ungol at sumpa, at tumindi ang aking puso at takot. Paano kung isa sa mga bala ang tumama kay Rowan?Napalitan ng takot ang galit, at bumangon ako. Hindi ko hahayaang takutin niya ako sa bahay ko o saktan ang lalaking mahal ko. Tama na. Natapos ko na siyang itulak ako. Magtatapos ito ngayong araw.Kinuha ko ang pinakamalapit na bagay sa akin at inilunsad ito sa kanya. Pagkatapos lang nitong matamaan siya ay napagtanto kong isa pala itong vase. Nakaramdam ako ng kasiyahan kapag nabasag ito sa kanyang ulo. Matalas siyang humarap para titigan ako na para bang hindi siya makapaniwala na ginawa ko lang ang ginawa ko.Bago pa siya magkaroon ng pagkakataong mag react, sinisingil ko na siya at tumalon. Nagulat siya at na
Anim na buwan na ang nakalipas mula noong araw na iyon at ang pagsasabi na masaya ako ay isang maliit na pahayag. Si Christine ay nasentensiyahan sa isang psych hospital habang buhay, ngunit siya ay misteryosong namatay pagkatapos ng ilang linggo doon. Ang kanyang tiyuhin ay hindi kailanman natagpuan, ngunit ang balita ay siya ay pinatay at ang kanyang katawan ay pinakain sa mga buwaya. Ang parehong mga kaso ay may nakasulat na Reaper sa lahat ng ito, ngunit sa ilang kadahilanan, hindi ito umabala sa akin.Nitong mga nakaraang buwan, itinuro sa akin ni Rowan kung ano ang kaligayahan. Ang puso ko ay lumaki at umunlad sa kanyang pangangalaga, at hindi ako nagsisisi na tumalon at bigyan siya ng pagkakataon.Maaari kong ipagpatuloy ang tungkol sa kung gaano ako kasaya, ngunit ang mga salita ay hindi man lang mabibigyang hustisya ang nararamdaman ko. Bawat araw binibilang ko ang aking mga pagpapala at bawat araw ay napagtanto ko na posibleng mas mahulog ang loob ko sa isang taong mahal mo
Uy, Loves, narating na natin sa wakas ang panghihinayang ng Ex-Husband. Gusto kong pasalamatan ang lahat ng nagbigay ng pagkakataon sa aklat na ito. Alam kong mahaba ito. Ito ang pinakamahabang naisulat ko, ngunit salamat sa pag iingat mo sa akin mula sa simula hanggang sa katapusan. Kayo ang pinakamahusay na mga mambabasa na maaaring magkaroon ng isang may akda. Salamat sa pagmamahal at suporta.Makakakita ka pa rin ng ilang mga sulyap kay Ava at Rowan sa aklat ni Gabe, ngunit hindi kami magtutuon ng pansin sa kanila. Ang unang kabanata ng aklat ni Gabe ay lalabas sa loob ng humigit kumulang dalawang linggo, dahil inilalagay ko lang ang mga huling pagpindot sa balangkas.Umaasa akong makasama ka sa pagsisimula ng paglalakbay ni Gabe, kung saan, tulad ng sinabi ko, makukuha rin natin sina Reaper at Connie at pagkatapos ay magpapatuloy tayo sa isang hiwalay na aklat tungkol kay Noah at isang side story sa Gunner. Sana makita kita sa susunod na kabanata.Nais ko sa iyo ng isang magand
Ava Ilang araw na ang nakalipas simula ng subukan akong patayin ni Christine. Hindi ako magsisinungaling, medyo kinilig pa rin ako. Sa sandaling bumaba ang adrenaline, dinurog ko ang aking mga mata. Hindi ko maintindihan kung paano naging napakasama, napakalupit at lahat dahil sinisi niya ako sa mga bagay na hindi ko kontrolado.Matapos siyang arestuhin, ipinadala ang isang warrant para sa pag aresto sa kanyang tiyuhin. Sa kaibuturan ko, alam kong hindi na nila siya mahahanap. Hindi pa rin buhay. Paano ko nalaman yun? Well simple. Nakatanggap ako ng tawag mula kay Reaper. Sinabi niya lang sa akin na hinding hindi ako mag aalala sa kanya. Iyon ay isinalin na papatayin niya siya kapag nahanap niya siya.Ginagawa ba akong halimaw na wala akong pakialam? Siguro ang pakikisama ko kay Reaper ay naging isang cold blooded psychopath. Wala akong pakialam kung nabubuhay man siya o hindi. Sa totoo lang, umaasa akong pahirapan siya ni Reaper bago tuluyang wakasan ang kanyang miserableng pag ex
Mature na ako ngayon para mas maunawaan si Rowan at ang kanyang mga aksyon. Nawala ang babaeng akala niya ay makakasama niya habang buhay. Kung ako ang nasa kalagayan niya, ganoon din ang magiging reaksyon ko. Ilalabas ko sana ang galit ko sa taong may pananagutan sa sakit ko, tulad ng sinubukan kong ilabas ang galit ko sa kanya pagkatapos ng hiwalayan namin sa pamamagitan ng pagtrato sa kanya ng walang iba kundi poot at pait."Pasensya na kung natagalan ako para makita kung gaano kita nasaktan noon" Bulong ko, nakaramdam ako ng labis. “Sa tagal kong naging bitter. Lalo na nang bumalik si Emma at napagtanto ko na hinding hindi ako maaaring maging kung ano ang gusto o gusto mo. Nagtagal ako at marahil kung hindi, ikaw at si Emma ay nagkaroon ng pagkakataon sa isang buhay na magkasama. Sorry talaga. Hindi mo malalaman kung gaano ako nagsisisi."Napaatras ako nang maramdaman ko ang malalakas na kamay sa braso ko. Nagulat ako nang makitang tumawid siya sa gilid ko at ngayon ay nakaupo sa
Pinutol ko ang halik, sinandal ko ang ulo ko sa kanya. "Pakisabi sa akin na gusto mo ito," Pakiusap ko na may tiyak na desperasyon.Matagal na, at ang aking katawan ay naghihingalo upang ibaon ang aking sarili sa kanyang mainit na puki."Talagang," Huminga siya habang hinihimas ang sarili sa katigasan ko.Ang mga salita ay halos hindi umalis sa kanyang mga labi ng tumayo ako at hinawakan ang kanyang kamay, hilahin siya hanggang sa kanyang kwarto.Hindi ako tumitigil pagdating ko sa pinto ng kwarto niya na halos sarado. Ginagamit ko na lang ang paa ko para sipain ito hanggang bukas. Napasandal ito sa pader dahilan para mapatalon si Ava.Ang aking katawan ay nakaabang at handa na, at ako ay naiinip. Walang bagay na pipigil sa akin na makuha siya ngayon, maliban kung sinabi niya sa akin na huminto. Ngunit may isang bagay na dapat kong linawin munaHumarap ako sa kanya, hinila ang shirt niya pababa sa mga braso niya at hinayaan itong mahulog sa sahig. Tumingala siya sa akin, ang kayu
Umabot siya pabalik at hinawakan ang aking puwet, hinila ako papasok sa kanya. “Pakiusap huwag tumigil. Gusto ko ito, Rowan," Daing niya.Iginalaw ko ang aking mga kamay at hinila ang kanyang camisole pataas, inilantad ang kanyang mga suso. Mula sa kanyang balikat, nakikita ko ang kanyang maliliit na kulay rosas na utong. Para silang mga seresa, at gusto kong dilaan, sipsipin, at lamunin. Kinurot at pinipihit ko sila hanggang sa maging matigas na maliliit na nubs.Itinaas niya ang kanyang ulo, para lamang ilapat sa balikat ko.Hinawakan ko ang isang dakot ng kanyang buhok na nasa batok pa rin ng kanyang leeg at pinaikot ang kanyang ulo sa gilid para mahiga at dilaan ko ang kanyang leeg. Hindi ako mapakali sa panlasa niya. Ang sarap niya kasing amoy niya. Hinawakan ko ang magkabilang tite niya sa mga kamay ko at pinisil. Itinulak niya ang kanyang dibdib at ibinalik ang kanyang pwet sa aking singit, halos sirain ang aking kontrol.Umatras ako ng isang hakbang sa kanya at masungit na
HarperAng linggong ito ay naging ganap na abala. Para akong may ginagawa mula ng bumalik ako sa lungsod na ito ng hindi man lang nagpahinga.Kahit papaano mas komportable na si Lilly. Hindi pumayag si Gabriel na ipadala ang kanyang kutson, dahil mas komportable ang mayroon siya rito, ngunit pumayag siyang ipadala ang kanyang mga kumot at kumot. Ito ay gumawa ng isang pagkakaiba, na siya ngayon ay natutulog buong gabi.Gabriel, saan ako magsisimula? Umuuwi siya kahit na gabi na, pero ang lawak nito. Kami ay umiiwas sa isa't isa, sinusubukang mamuhay na parang wala ang isa. Sa tingin ko mas mabuti na gawin natin ito sa ganitong paraan. Pipigilan nito si Lilly na makita kaming nag aaway sa lahat ng oras."Mom, gusto mo ba akong makausap?" Hinihila ako ng boses ni Lilly pabalik sa kasalukuyan.Ibinaba ko ang mga damit na tinitiklop ko at umupo sa kama bago sinenyasan siyang gawin din iyon. Tumawid siya ng kwarto na nakakunot ang noo at umupo sa tabi ko.Nasa kwarto ko kami. Tulad ng
Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p
Ang mga salita ni Molly ay patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga kahit na pagkatapos naming kumain. Papunta na kami ngayon sa dessert namin. Gustung gusto ko ang ice cream, ngunit ngayon ay hindi ko ito ma enjoy. Hindi noong nagawa niya akong pagdudahan ang lahat ng pinaniniwalaan ko nitong mga nakaraang taon.“Bakit ang tahimik mo?” Tanong niya habang inilalapag ang milkshake niya. "Iniisip mo ba ang sinabi ko sayo?"Nakangiting sinabi ang huling pangungusap habang nakasandal sa upuan."Syempre hindi," Pagsisinungaling ko, "Nagtataka lang ako kung paano ko mapapatawad sina Calvin at Gunner. Kahit saang anggulo ko tingnan, walang silver lining."Bilang isang abogado, nakasanayan kong tumingin sa mga bagay mula sa iba't ibang mga anggulo kapag ako ay nagtatanggol sa aking mga kliyente. Ito ang nagpagaling sa akin sa ginawa ko. Wala akong iniwan at pinagdaanan ko ang lahat ng posibleng kahihinatnan. Ginawa ko iyon sa aking kaso at wala akong nakikitang pag asa.Maaaring hindi ko
"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula
Emma.“Kailangan mong lumabas sa kwartong ito, Emma. Hindi mo maaaring gugulin ang iyong mga araw sa tambakan na ito." Sinabi sa akin ni Mom, ngunit hindi ko man lang iniwasan ang kanyang tingin dahil ang mga mata ko ay nakatuon sa malungkot na seryeng pinapanood ko.Umupo ako sa aking kama, naka-pajama pa rin, na may ilang meryenda na nakakalat sa aking duvet. Nagkaroon ako ng iba't ibang inumin at isang batya ng ice cream, na kasalukuyang nilulunod ko ang aking sarili. Sarado ang mga kurtina ko, pinapatay ang sikat ng araw mula nang magkaroon ako ng mga blackout curtain ilang buwan na ang nakalipas."Iyan ang sinisikap kong sabihin sa kanya, ngunit ang mapahamak na babae ay hindi makinig sa akin," Pinaputok ni Molly.Naramdaman ko ang mga nakatitig niyang punyal sa gilid ng aking ulo, ngunit hindi iyon nag abala kahit kaunti. Gusto ko lang mapag-isa para ako ay magdusa sa aking paghihirap. Kung tutuusin, ako ang nagdala nito sa sarili ko.“Anong sasabihin ni Gunner kapag nakita
Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap
Tinignan ko ang mga huling dinagdag bago tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kinabahan ako dahil ngayon ang ikatlong araw ng kasal ko.Grabe naman kapag nilagay ko yun diba? Ang tanging ginhawa na nakukuha ko ay ang pagpapakasal ko sa parehong lalaking pinakasalan ko ilang taon na ang nakalilipas. Ang una kong asawa.Sinuot ko ang aking coat, kinuha ko ang aking pitaka at lumabas ng kwarto. Parang nakuryente ang hangin habang binabalot ng pag aalala ang bawat pulgada ng aking kaluluwa.Dinala ni Gabriel ang bagong kontrata noong gabing iyon ayon sa napagkasunduan at ngayon makalipas ang isang araw, makikipagkita kami sa pari para magawa namin ang gawa.“Handa ka na ba?” Tanong ni Gabriel pagtapak ko sa sala.Hindi ako nakasagot. Pakiramdam ko ay barado ang iniisip ko, kaya sa halip, tumango na lang ako."Bakit hindi ako makakasama sayo?" Tumango si Lilly kaya napalingon ako sa kanya.Nakaupo siya sa L-shaped couch, nakakunot ang noo, nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Hindi
Itinulak niya ang dokumento sa counter. Pagkuha nito, dinadaanan ko ito. Ipapasuri ko ito sa aking abogado pagkatapos, ngunit palaging magandang sumailalim muna sa isang kontrata. Kung may isang bagay na itinuro sa akin ng aking kapatid, ito ay ang hindi ko dapat lagdaan ang anumang bagay na hindi ko nabasa.Ang mga pangunahing kaalaman na aming napag usapan ay naroon. Ang kontrata ay may bisa ng hindi bababa sa dalawang taon. Sa pagtatapos nito, kukuha ako ng Unity Venture at ilang sustento. Patuloy din ang pagsuporta ni Gabriel kay Lilly. Sinabi rin niya na gusto niyang kilalanin si Lilly bilang kanyang anak at ang apelyido nito ay papalitan ng Wood.Iyon ang pinakamahalaga sa akin, kaya pagkatapos basahin at muling basahin ang mga ito, inilapag ko ang mga papel."May reklamo ba?" Tanong niya sabay abot sa akin ng panulat."Wala, ngunit gusto kong magdagdag ng ilang mga takda." Tinitigan ko ang panulat, ngunit hindi ko ito kinuha."Anong uri ng mga takda?"Huminga ako ng malali
Harper.Halos isang linggo na simula ng iwan kami ni Gabriel kasama ang kanyang driver at nagmaneho paalis. Wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya, ni hindi ko siya tinitigan. Hindi rin siya nakapunta rito, kaya naniniwala akong tumutuloy siya sa isa sa marami pang property niya.Mahirap subukang makipagkasundo, lalo na para kay Lilly. Siya ang tipo ng tao na hindi nakakatulog ng maayos sa isang banyagang kama. Oo naman, ang kama ay kahanga hanga at ang kutson ay mas kumportable kaysa sa isa na mayroon siya sa bahay, ngunit ang problema ay hindi ito ang kanyang kama.Sa puntong ito, natutukso akong hilingin kay Gabriel na ipadala dito ang kanyang kama kung magpapatuloy ang mga bagay bagay. Siya ay hindi halos nakakatulog at ang kaunting oras na nakakatulog siya, kailangan akong nandoon para makatulog siya ng kumportable.Hindi rin ako naging mapayapa. Iniisip ko tuloy kung tama ba ang naging desisyon ko sa pagpayag kong magpakasal ulit. Ang mabuhay kasama si Gabriel ay isang