"Hindi yan sagot," Sabi ko.Ang kanyang mga mata ay parang bugso ng alon. Isang bagyo ang nagngangalit sa likod ng mga kulay abong pool. Tila kinukumusta nila ako sa kanilang kaibuturan. Kinulong ako, tinatanggihan akong umalis.Noon ko ito nakikita. Isang basag sa kanyang baluti. Ang dahilan kung bakit ayaw niyang makita ko si Ethan.Sa pangalawang pagkakataon ngayon, nabigla ako."Natatakot ka, hindi ba?" mahinang tanong ko habang pilit pa ring binabalot ang ulo ko sa natuklasan.Lumipat siya at tumalikod, ngunit huli na ang lahat. Nakita ko na ang takot sa mga mata niya. Walang paraan upang makabawi mula doon.Papalapit, dahan dahan kong ipinatong ang kamay ko sa balikat niya. "Rowan, kausapin mo ako"Napansin ko ang sarili ko na minasahe ang kanyang balikat ng napansin ang kanyang tensyon sa kanyang balikat. Gusto ko lang maintindihan.Pinakawalan niya ang malalim na hiningang pinipigilan niya pagkaraan ng ilang sandali, saka tuluyang humarap.Sa unang beses simula ng naki
Ako ay isang nervous wreck. Lahat ng nasa loob ay nag vibrate sa nakakaalarmang bilis. Ang puso ko ay biglang tumibok at ang aking tiyan ay buhol buhol.Nakatitig ako sa mga dingding ng kulungan, hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi. Hindi ko alam kung nabisita ko na ba si Ethan dati, pero mahalaga ito. Para sa akin, sa mismong sandaling ito, para akong bumisita sa isang estranghero.“Papasok ka ba, o tititigan mo na lang ang mga pader the whole damn day? Sinasayang mo ang p*tanginang oras ko,” Tinutuya ako ng opisyal na nagbabantay sa gate, ang kanyang bastos na pag uugali ay makikita sa paraan ng pag iinis niya sa akin.Hinawakan ko ng mahigpit si Iris sa mga braso ko at pinandilatan siya ng mata.Naiintindihan ko, ngunit isa, hindi niya kailangang maging masyadong bastos tungkol dito... At pangalawa, ito ay ang kanyang mapahamak na trabaho upang maging bantay, kaya duda ako na kinuha ko ang alinman sa kanyang mahalagang oras.“Anong kalokohan ang sinabi mo sa akin?” Snap k
Napatingin ako sa ama ng anak ko. Ang lalaking pinagkatiwalaan ko at gusto kong makasama. Hinahanap ng mga mata ko ang itsura niya habang pilit kong pinapagana ang utak ko.Iba ang itsura niya. Don’t get me wrong, maganda pa rin talaga siya, pero parang iba siya sa lalaking nasulyapan ko sa aking alaala. May balbas pa siya ngayon. Mas lalo siyang naging maganda.Alam ko, ako ay in love kay Rowan, kung kaya bakit ko tinitingnan si Ethan? Hindi ako. Pansin ko lang na gwapo siya."Hi," Sa wakas ay tugon ko. Iyon lang ang tanging salita na aking napag isipan.Sobrang nakakailang ng pakiramdam ko. Kaya hindi sigurado kung ano ang gagawin o kung ano ang sasabihin.Bumaba ang mga mata niya sa akin para titigan ang anak namin. Nag iba ang kanyang hindi nababasang ekspresyon. Ang lambot at pagmamahal ang pumalit."Pwede ko ba siyang hawakan?" Tanong nito na nakatitig pa rin sa kanya.Malinaw na mahal niya si Iris. Ang katotohanang iyon lamang ang nagpapainit sa aking puso. Natatakot tala
Rowan. "Kailangan mong ibigay sa akin ang isang bagay, Reaper... Kahit ano sa puntong ito, sa totoo lang." Ang aking boses ay pilit at ginawa ko ang lahat ng aking makakaya upang pigilan ang aking sarili sa paghampas.Nakakainis na hindi pa rin namin alam kung sino ang nasa likod ng pag atake ni Ava. Ito ay gumagambala sa aking p*tanginang utak na kung sino man ang nanakit sa kanya ay nandoon pa rin. Naglalakad pa rin ng ligtas, na para bang hindi sinaktan ng bastard ang babaeng mahal ko.Araw araw akong umaalis ng bahay o umaalis si Ava sa bahay namin, napupuno ako ng pag aalala. Hindi ko mapigilan ang mga tanong na bumabaha at umaatake sa aking isipan. Paano kung may nanakit sa kanya kapag nasa bahay siya? Paano kung may umatake sa kanya kapag nasa labas siya sa mga lansangan?Alam kong nakakuha ako ng pinakamahuhusay na bodyguard at binabantayan din siya ng mga tauhan ni Reaper, ngunit hindi ko pa rin maiwasan ang pinakamasamang sitwasyon na patuloy na bumabaha sa isip ko araw
Walang pag aaksaya ng oras, tinawid ko ang malambot na carpet at lumabas ng aking opisina. Naglalakad ako sa hallway, patungo sa opisina ni Gabe."Nasa loob na ba ang kapatid ko?" Tanong ko sa kanyang sekretarya ng makarating ako sa gilid niya ng sahig.Kami lang ang board member na nasa floor na ito. Higit sa lahat dahil napanatili namin ang pinakamataas na porsyento ng mga pagbabahagi kasama ng aking ama, kahit na siya ay nagretiro na ngayon.“Oo, Sir. Nandito pa rin siya."Tumango ako sa kanya at pumasok sa opisina ng aking kapatid matapos mapansin na bagong sekretarya pa ito. Dumaan si Gabe sa kanila sa nakakaalarmang bilis. Sinisi ko ito sa katotohanan na notorious na babaero pa rin siya. Siya ay natutulog sa kanila at kapag sila ay nagsimulang magkabit, siya ay nagpapaalis sa kanila.“Rowan…”"Anong nangyari sa isa?" Tanong ko, alam kong hindi ko na kailangang ipaliwanag. "Ito ang pang apat na sekretarya na kinuha mo ngayong buwan.""Well, hindi ko kasalanan na patuloy nil
Ava “Okay lang ba kung dumating kami ni Corrine kinabukasan?” Tanong ni Letty.Tumawag siya ilang minuto ang nakalipas. Nagulat ako, ngunit masaya na mayroon siya. The last time she was here, nag usap kami, at naintindihan ko bakit ako naging kanyang kaibigan sa kabila ng kanyang relasyon kay Travis.Siya ay isang masayang tao sa paligid. Bukod dun, sweet at mabait din siya. Agad ko siyang dinala, natutuwa na siya ay nasa aking buhay.Paikot ikot ako sa kusina kasama si Iris sa braso ko. Siya ay tumangging umidlip sa hapon at dahil doon, siya ngayon ay napaka galit. Sa tuwing sinusubukan ko siyang ibaba, naiiyak siya hanggang sa binuhat ko siyang muli.“Ava?”Nagdalawang isip ako saglit. Ang huling beses na nakita ko si Corrine ay sa hospital. Hindi niya ako nakontak o pinupuntahan para makita ako. Hindi ko maintindihan, lalo na't isa siya sa mga pinakamalapit kong kaibigan."Magiging okay ba iyon sa kanya?" Pagtatanong ko, hindi sigurado sa sarili ko. "Buti na lang hindi na ta
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang pinapakinggan ko sila.Sa tingin mo ba sinabi niya sa kanya ang totoo?Ang nag iisang pangungusap na iyon ay paulit-ulit na naglalaro sa aking isipan, na parang sirang rekord. Para akong naparalisa habang hinihintay kong sumagot si Rowan.Hinawakan ko ng mahigpit si Iris dahil ramdam ko hindi lang ang mga kamay ko kundi ang buong katawan ko na nanginginig. Sinusubukan kong huminga at lumabas, ngunit ang hangin ay natigil sa aking mga tubo ng hangin.Sumandal ako sa pader, para lang manatiling nakatayo. Nanghina ako sa tuhod at ang huling bagay na gusto ko ay bumagsak sa lupa habang hawak ang aking anak na babae.Sa kabutihang palad, si Iris ay nakatulog. Kung hindi, nahuli na ako."Sa totoo lang hindi ko alam," Bulong ni Rowan, ang kanyang boses ay pilit.Naalala ko ba nung sinabi ko na tumibok ng malakas ang puso ko? Oo, ngayon ito ay isang daang beses na mas masahol pa.“Naghihinala siya sayo, ibig sabihin may nagbanggit sa kanya. Dahil hi
“Ava, gumising ka na; handa na ang hapunan." Hinihila ako ng boses niya sa panaginip ko.Ito ay hindi isang magandang panaginip, ngunit hindi rin ito masama. Isa iyon sa mga panaginip na nag iwan sa iyo ng kalituhan at malabong larawan ng iyong pinangarap.“Iris?”“Huwag kang mag alala. Nagising siya. Binigyan ko siya ng bote at natulog ulit siya,” Sagot niya, hinahanap ang mga mata niya sa akin.Tumango ako, tapos tinabi ang kumot at bumangon. Sa pag uunat, nararamdaman ko ang aking mga buto na lumuluwag at muling naaayos ang kanilang mga sarili sa pinakamasarap na paraan."Bakit dito ka natutulog imbes na sa kama namin?" Tanong ni Rowan, na nakatitig ng malalim sa mga mata ko.Lahat ng tinatakbuhan ko ay bumagsak sa akin. Pinapaalala sa akin ang dahilan kung bakit ako nandito sa kama at hindi ang master bedroom.Ramdam ko ang iritasyon at galit sa loob ko. Ang aking katahimikan ay nawawala at sa lugar nito ay isang mapait na lasa. Bakit siya magsisinungaling sa akin? Bakit niy
Binigyan siya ni Ava ng uri ng pagmamahal ng ina na kulang sa akin. Yung tipong pagmamahal na inaasam niyang ibigay ko sa kanya. nakikita ko na ngayon. Sa sandali na nakilala niya si Ava. Sa sandali na kinupkop niya ito, bago pa man lumabas ang katotohanan. Ito yung sandali na binitawan niya ako. Ito ang sandali na huminto si Gunner sa pag aalaga sa isang relasyon sa pagitan namin."Naririnig kita Emma." Binigyan ako ni Mia ng tissue. "Naririnig kita, ngunit kailangan kong itanong, nasaan ang parehong determinasyon noon? Bakit ka tumanggi na makipagrelasyon kay Gunner?"Paulit ulit kong tanong sa sarili ko.Sa loob ng walong taon, itinanggi ko ang kanyang pag exist. Sa loob ng walong taon, tinatrato ko siya na parang hindi siya mahalaga. Sa loob ng walong taon ay hinawakan ko siya sa braso.“Alam kong tanga na rason ngayon na iniisip ko ang tungkol dito, pero noon ayaw ko ang kahit ano o kahit sino na nagpapaalala ng buhay ko ng ako at si Rowan ay hiwalay. Para sa akin, si Gunner a
EmmaBumalik ako sa therapy kay Mia. Hindi pa rin ako makapaniwala na pumunta ako sa opisina ni Calvin at humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagdating kay Calvin, hindi ako kailanman gumawa ng kahit anong sobrang tapang dati.“Ema?”Tumigil ako sa pagtitig sa dingding at tinuon si Mia. Gulong gulo pa rin ang ulo ko, pero unti unti ko ng naramdaman na nagsisimula na akong magkabit ng mga bagay bagay.“Oo?”"Sinasabi mo sa akin na humingi ka ng tawad kay Calvin," Itinaas niya ang kanyang salamin sa kanyang ilong.Ang humidifier ay gumawa ng malalambot na ingay habang itinutulak nito ang nakakakalmang amoy ng lavender sa nakapaligid na hangin. Nakahinga ako ng maluwag. Para akong lumulutang. Siguro oras na para mamuhunan ako sa aromatherapy dahil, sa ngayon, nagustuhan ko ang nararamdaman ko."Oo, ginawa ko," Sagot ko pagkatapos hilahin ang aking sarili mula sa malabo na pagkatulala. "Napagtanto mo sa akin na mali ako sa pakikitungo ko kay Calvin at kahit na inamin ko ang aking mga p
"Hi, Calvin," Ang masigla niyang boses ang humihila sa akin mula sa aking pag iisip.Ngumiti ako at tumayo. Niyakap siya at pagkatapos hinalikan ang kanyang mapulang pisngi.Nakilala ko si Kinley nang nagkataon sa isang convention building at construction convention. Siya ay isang arkitekto. Nag click lang kami sa paraang hindi ko nakitang darating. Ang kanyang nakakatawa at kaakit akit na paraan ay naakit sa akin sa sandaling umupo siya sa tabi ko.Matapang siya nang hiningi niya ang aking numero pagkatapos ng convention. Sinisikap ko pa ring gumaling mula sa pagtanggal kay Emma sa buhay ko, ngunit sa ilang kadahilanan ay naitype ko ang aking numero sa kanyang phone."Sana hindi kita pinaghintay," Sabi niya sa matamis na boses habang hinihila ko siya ng upuan.Ngumiti ako bago umupo sa sarili kong upuan, "Hindi naman,""Una sa lahat, kumusta si Gunner?" Tanong niya, nakasandal, pagsamba sa kanyang mga tingin. “Sobrang miss ko na siya!”Nagsimula kami bilang magkaibigan. Nagtete
Calvin.Pagkagising ko kaninang umaga, hindi ko inaasahan na pupunta si Emma sa opisina ko para humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagkatapos kong isara ang pinto sa mukha niya sa huling pagkakataon na nakita ko siya, hindi ko inaasahan na makikita ko pa siya.Akala ko matatapos na ang araw na iyon. Iyon na sana ang huling beses na makikita ko siyang muli. Kilala ko si Emma, at alam kong hindi siya magaling sa pagtanggi. Inaasahan kong lalayo siya at hindi na muling magpapakita sa akin o sa aking anak.Sa halip, ginulat niya ako. Naging ano? Ilang linggo na lang, at bumalik na siya. Sa pagkakataong ito ng may paghingi ng tawad sa halip na humingi ng pagkakataong makita si Gunner. Hindi ko nakitang humingi ng tawad si Emma. Kinukuha lang niya ang gusto niya, hindi siya nag atubili tungkol dito."Boss, dapat ko bang idagdag si Anna bilang isang potensyal na kliyente?" Tanong ng sekretarya ko, si Becca, habang papasok sa opisina ko. "Mukhang nagmamadali siya at umalis bago ko matanong
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa