Ang aking ulo ay umiikot sa bagong paghahayag. Lagi kong iniisip na ang pagmamahal ko kay Emma ay walang hanggan. Napagtatanto na hindi iyon, ay gumagawa ng mga bagay sa aking ulo at puso.Mabilis akong kumilos at umupo sa tabi ni Noah. Ngayon higit kailanman gusto kong matapos ang lahat ng ito. Desperado akong makaalis dito. Feeling ko gumagapang na ang balat ko."Anong pinag-usapan niyo ni Emma?" Tanong ni Noah pagkaupo ko.Halata sa boses niya ang pang-aalipusta. Walang kailangang masabihan ng dalawang beses na ang babaeng binalak kong makasama sa buong buhay ko ay ang hindi niya pinakamamahal na tao.Ang poot na ito ay isa pang bagay na nagpahinto sa aking relasyon kay Emma. Paano ko siya i-date? Paano ko siya makakasama kung maliwanag na galit ang anak ko sa kanya? Paano ko isasaalang-alang ang isang relasyon sa kanya kung hindi rin niya gusto si Noah?"Base sa mga sinabi niya tungkol sa kanya. It's clear she resents him for either being Ava's son or being the reason I had to
Kapag nasa paligid ko siya, bihira siyang ngumiti. Bayaan mo lang tumawa. Kung ngumiti siya, malamig at hiwalay. Ang katotohanan na may ibang nagpapatawa sa kanya ay isang napakahirap na pildoras na lunukin."Oo, ano ang sinabi ni Noah para magalit ka?" Biglang tumingin sa akin si Travis na nagtataka."Wala. Just some stuff about their new neighbor being cozy in Ava’s house and making her laugh” I ground out, fisting my hands.Nagkatinginan sina Travis at Gabe bago tumawa. Hindi ko na lang pinansin dahil ang gulo ng isip ko.Ang pangangailangan na sumuntok ng isang bagay o isang tao ay naroon at ito ay fucking malakas. Pula lang ang nakikita ko. There was this primal part of me na gustong sumigaw na siya ay akin. Na walang ibang lalaki ang maglalakas loob na lumapit sa kanya.Nagulat ako sa bahaging iyon dahil hindi ko siya tinuring na akin. Lagi na lang siyang Ava. Ang babaeng sumira sa buhay ko."It's obvious he's trying to make you jealous" Gabe states after their laughter d
Ava.Ang katapusan ng linggo ay mahusay. Walang gaanong nangyari, ngunit nasiyahan ako sa paggugol ng oras kasama sina nanay at tatay. Sila ang uri ng mga magulang na inaasahan kong magiging ina at ama. Mapagmahal, maalaga at matulungin. Sa halip sila ay naging ganap na kabaligtaran maliban sa pagdating kina Emma at Travis.Impiyerno, mas maganda pa ang pakikitungo nila kina Rowan at Gabriel kaysa sa pagtrato nila sa akin kahit na sinasabi nilang anak nila ako.The more time I spend with Nora and Theo, the more I grow to love them. Mas tinatanggap ko sila bilang magulang ko. Ang pagiging malapit sa kanila ay nagpaunawa sa akin kung bakit sila hinahangaan ni Ethan. Kung bakit siya nagsasalita noon nang may labis na pagmamahal pagdating sa kanila. Sila ang pinakamahusay at walang sinuman ang kailangang sabihin nang dalawang beses tungkol doon.“Nasaan siya?” Inis na tanong ni Corrine na naputol ang iniisip ko.Nasa isang cafe shop kami naghihintay kay Letty, na madalas ay late na.
"Sandali lang, hindi ako pumayag sa maldita na ideyang ito"Nagsasalita si Letty, hindi ako pinapansin. "Dapat tayong gumawa ng isang malawak na pananaliksik, iminumungkahi ko na dahil wala pa si Ava bago siya ang bumili ng lahat ng mga nangungunang tatak at subukan ang mga ito. Ang kanyang input bilang isang ganap na birhen sa mga laruang pang-sex ay makakatulong sa amin na suriin kung ano ang kulang sa mga ito at kung paano namin mapapabuti at mapapabuti ang aming mga laruan"Tumango si Corrine. Nakangiti sa ideya. Masasabi kong napakasarap ng pakiramdam niya ngayon. Ako ay hindi, ibinigay na ako ay magiging uri ng kanilang lab rat."May sasabihin ba ako sa lahat ng ito?" iritadong tanong ko.“Hindi naman. Gagawin ka namin ng maraming pera kaya…” Hinayaan ni Letty ang pangungusap."Napagtanto mo na hindi ko talaga kailangan ng pera. load ako”Nagkibit balikat lang siya bago ako tinalikuran. “Hindi ba talaga mahalaga, tsaka, hindi ba ikaw ang nagsabing kailangan mo ng bago? Isan
Pinagmamasdan ko ang aking abogado na kinakabahan habang dinadaanan niya ang business proposal na ipinadala sa akin ni Corrine. Kailangan kong ibigay ito sa kanya. Mabilis na nagtrabaho ang babae. Wala pang isang araw mula nang pag-usapan namin ang ideya at naihanda na niya ang proposal. It was either that or she had already worked on it before and hinihintay na lang niya na magkasundo kami ni Letty.Nakatitig kay Rodgers, iniisip ko kung ano ang nangyayari sa loob ng kanyang ulo ngayon. Hindi lang siya naging abogado ko kundi tagapayo ko mula noong ginawa ko ang aking unang milyon. I never get into a business without having his input first. Sa ngayon siya ang pinakamahusay at hindi kailanman nagkamali.Ang lahat ng mga negosyong sinabi niya sa akin ay may potensyal na umunlad at ang mga binalaan niya sa akin ay nauwi sa pagkabigo. So as you can see, importante talaga ang input niya."Ano sa tingin mo?" Tanong ko sa kanya nang hindi ko na kaya ang kaba.Ini-scan ng kanyang mga
“Para sa pagtutulak. Patuloy kong itinutulak ang isyu tungkol kay Rowan na hindi alam kung gaano ka nasasaktan. I just want you to be happy and a part of me thinks Rowan is your happiness. Matagal mo na siyang mahal kaya mahirap paniwalaan na wala na ang lahat.""Letty..." Nagbibiro siya kaya hindi niya ako binibigyan ng pagkakataong magsalita.“Gusto kong magkaroon ka ng pagkakataong maging masaya. Sinabi mo sa akin na gusto mo noon na magkaroon ng nararamdaman si Rowan para sa iyo, ngunit ngayon na tila mayroon siya, hindi ka naniniwala at tutol ka. Hindi ko lang gets"bumuntong hininga ako. Ito na naman? Nagsasawa na akong marinig silang mag-usap tungkol kay Rowan at sa mga sinasabi niyang nararamdaman. Ito ay gumugulo sa aking isipan sa tuwing ginagawa nila ito. Hindi naging factor si Rowan sa buhay ko at gayundin ang kanyang nararamdaman. Maaari niyang kunin ang mga ito at itulak ang mga ito sa kanyang natigil na asno para sa lahat ng aking inaalagaan."I'm going to explain
Umikot-ikot ako. Laking gulat ko ng makita si Rowan na nakatayo sa likod ko.Maaari bang lumala ang araw na ito? Tanong ko sa sarili ko, umuungol sa loob.“Rowan?” Napasigaw ako, natigilan. “Anong ginagawa mo dito?”Sa dinami-dami ng pagkakataon na nakabangga ko siya, bakit ngayon kapag nakatayo ako sa harap ng isang sex toy shop?Ito ay dapat ang pinakanakakahiya na bagay na naranasan ko. "Maaari ko bang itanong sa iyo ang parehong bagay?" Sabi niya sabay tingin sa likod ko.Pakiramdam ko namumula ang pisngi ko, dahil alam kong wala akong sasabihing makakaalis sa sitwasyon ko. Nakatayo ako sa harap ng shop at ang mga bintana nito ay nakadispley ng iba't ibang sex toys. Mahirap ipagkibit-balikat kung anong klaseng tindahan ito.Ibinalik ko ang tingin ko sa tindahan bago humarap sa kanya ng kinakabahan. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan, pero ako."Nandito ako para mamili ng mga maternity na damit at bumili ng mga gamit para sa sanggol," pagsisinungaling ko.Nakatingin
Nakangiti at sinenyasan kami ng store attendant. "Sundan mo ako. My name is Wendy and we have just received beautiful exclusive pieces na sigurado akong magugustuhan ng asawa mo”Bago ko pa siya maitama sa pagkakamali niya. Hinawakan ni Rowan ang kamay ko at marahan akong hinila papasok sa tindahan. Nakasunod sa likod ni Wendy na parang tuta.Pinaupo niya kami sa isa sa mga sofa saka umalis. Lumingon ako at sinamaan ng tingin si Rowan. Ganap na asar."Ano iyon sa likod?" I fume, feeling ko umabot sa mga delikadong peak ang galit ko.Tinatamad siyang tumingin sa akin, bago ako sinagot ng isa pang tanong. "Ano ang ano?"“Huwag mo akong paglaruan! Bakit mo ako tinawag na asawa, nakalimutan mo bang hiwalay na tayo? O nililigawan mo ngayon si Emma?""Here are the pieces" sabi ni Wendy na naglalakad papunta sa amin na may dalang salansan ng mga damit.Ano bang meron sa kanya at humarang sa akin. Galit ako ngayon sa kawawang kaluluwa dahil naasar si Rowan sa akin."Paano kung magsim
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan