Tumango ako.“Lagi akong nagseselos sa relasyon niyo ni Noah. Ako pa rin” pagtatapat niya. Inangat ko ang ulo ko sa gulat."Talaga?"Hindi pa rin ako makapaniwala na nakaupo ngayon si Rowan sa sahig ng banyo kasama ko. Ang Rowan na alam kong wala sanang pakialam, at punasan pa ang mga luha ko."Yeah" sagot niya.Nanatili kaming tahimik pagkatapos noon. Maya maya ay inaantok na ako. Hindi ko alam kung kailan ako nakatulog o kung paano niya ako dinala sa aking kama. Ang huling naramdaman ko bago matulog ng mahimbing, ay ang labi niya sa noo ko.Paggising ko, hating-hapon na kinabukasan. Nakahanap ako ng breakfast sa side table ko. Na malamang ay malamig.Bumangon ako sa kama at nakipag appointment sa aking gynecologist. Mabilis akong naligo saka nagbihis. Nakaramdam pa rin ako ng pagod at pagod.Hindi ako nagugutom kaya hindi ko pinansin ang pagkain. Hindi ko alam kung sino ang nagdala, pero ang hula ko ay si Rowan iyon.Pagsakay sa aking kotse, pinaandar ko ito at nagmamaneho n
Ang kailangan ko lang gawin ay gumawa ng isang hakbang pasulong. Isang hakbang na lang at matatapos na ang lahat. Wala nang sakit, o lungkot o sakit sa puso. Malaya na ako sa patuloy na kadiliman na lumulunod sa akin.May narinig akong sasakyan sa di kalayuan, pero hindi ako lumingon. Hindi pa rin ako lumingon nang may kumatok sa pinto."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Ava?" Garalgal ang boses ni Rowan mula sa likuran ko.Hindi ako lumingon kahit lumalakas ang hangin. Ramdam ko ang lakas nito. Na parang hinihimok din ako nito na gawin ang isang hakbang na iyon."Ava, pakiusap. Lumayo sa bangin. Lumapit ka sa akin” Ramdam ko ang presensya niya habang unti-unti siyang lumalapit sa akin, pero hindi ako umatras.Pagod na pagod ako. Pagod ng umiyak. Pagod nang masaktan. Pagod na sa patuloy na sakit. Pagod na pagod na ako sa pakikipaglaban. Panay ang sakit. Laging nandiyan. Dahan-dahan akong pinapatay. Binabawasan ako sa taong ayaw kong makita.“Hindi ko akalaing magagawa ko ito, Row
Rowan.Fuck! Sinuklay ko ang buhok ko habang pinagmamasdan siyang natutulog. Bakas pa rin ang mga luha sa kanyang pisngi at nadudurog ako nang makitang basag-basag siya.Si Ava ay palaging magaling magtago ng kanyang nararamdaman. Ngayon siya ay hindi at ito ay fucking raw. Nilulunod siya nito at hindi man lang niya namamalayan, kasama niya akong nilunod.Umupo ako malapit sa natutulog niyang porma. Itinutulak ko ang aking mga daliri sa kanyang buhok habang marahang minamasahe ang kanyang anit. How the fuck have I never realized kung gaano kalambot at kapal ng buhok niya? Ito ay lubos na kaligayahan sa paghawak lamang nito.Napabuntong-hininga siya sa kanyang pagtulog sa kasiyahan. Nakarelax ang mukha niya. Nawala lahat ng sakit kanina. Sa kanyang pagtulog, siya ay nasa kapayapaan. Wala siyang mga anino na tumatama sa kanya.I know it's fucking creepy, but watching her sleep has become my favorite thing. Ginawa ko ang parehong bagay kahapon at narito ang ginagawa ko ngayon. Ang ga
"Nakalimutan mong kilala kita kaysa sa sarili mo kuya" umupo siya sa tapat ko."Ava" ang pangalan niya ay lumabas sa bibig ko na may hapis na tono."May pakialam ka sa kanya""Syempre may pakialam ako sa kanya. Ina siya ng anak ko” I snap at him, frustrated.Ang buong bagay ay nakakabigo sa akin. She was spiraling out of control at hindi ko lang alam kung paano siya tutulungan. Hindi ko alam kung paano maging kung ano ang kailangan niya. I've spent so much time pushing her away, na hindi ko alam kung ano ang nagpapakiliti sa kanya."Ito ay higit pa sa kuya na iyon, tumanggi ka lamang na buksan ang iyong mga mata at makita ito" pagguhit niya.Siya ay nasa at sa tungkol sa isang isyu. Na ang pag-aalala ko para kay Ava ay nagmumula sa mga damdaming mas malalim. Patuloy kaming nagtatalo tungkol diyan. Sa tingin ko malalaman ko kung inlove ako sa kanya. Ako ay nagmamalasakit sa kanya, at mayroon akong mga damdamin na hindi ko mailarawan, ngunit ang pag-ibig? hindi ko akalain.“Kumust
Ava.Naglilinis ako ng bahay. Isang masusing paglilinis para lang mawala sa isip ko ang mga bagay-bagay. I'm still coming to terms with the fact na buntis ako.Nang tanggihan ni Rowan ang ideya na magkakaroon kami ng isa pang sanggol. Sumuko na ako sa pagbibigay kay Noah ng kapatid. Ngayon ay mayroon akong isa pang sanggol sa daan at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman.Tumunog ang phone ko at kinuha ko ito. Karaniwan, tatanggi sana akong kunin, ngunit hindi ngayon. Ang pagtulak sa mga malalapit sa akin ay hindi nakabubuti sa akin.."Hi Letty" bulong ko sabay upo.Pagod na pagod ako kanina. Dapat alam ko na may higit pa dito.“Diyos ko. Pinulot mo. Akala ko hindi mo gagawin" sigaw niya sa telepono bago suminghot. "Na-miss kong marinig ang boses mo. Ilang linggo na""Ako ay humihingi ng paumanhin." Nagpakawala ako ng hininga. "Hindi ko lang alam kung paano haharapin ang lahat kaya itinulak kita palayo"Hindi ako naging mahusay sa pakikipag-usap sa aking nararamdaman. Kahit k
Hinalikan ko siya sa buong mukha niya, mas hinigpitan ko ang pagkakahawak niya.“Mom!” humagikgik siya, pero hindi niya ako tinutulak palayo.“Na-miss kita ng sobra! Kamusta ka dito ngayon?" Tanong ko sa kanya habang lumalayo ako ng kaunti kahit hindi ko siya binitawan.Pareho kaming nasa sahig, pero wala akong pakialam. I was just so fucking happy na kasama ko siya dito."Sinundo ako ni Dad. Sabi niya kailangan mo ako. Surprise sana yun kaya hindi ko sinabi sayo nung nag-usap tayo kahapon"Pagkatapos lang niyang banggitin ang kanyang ama ay napagtanto kong nakatayo si Rowan sa kanyang harapan. Nagtagpo ang aming mga mata. May nakikita akong emosyon sa mga mata niya, pero hindi ko mawari kung ano iyon."Hi" mahinang sabi ko.Araw-araw siyang pumupunta sa bahay ko para lang magpa-check up. Naging supportive siya at mabait. Isang bagay na ikinagulat ko pa rin. Ibang-iba siya sa Rowan na nakasanayan ko na hindi ko alam kung paano magre-react sa version niya na ito.Totoo sa kanyan
EthanNang isagawa ko ang aking plano, hindi ko inaasahan na maiinlove ako sa kanya. Iyon ang pinakamalaking hindsight na nalaman na nangyari sa akin.Akala ko magiging madali. Patayin mo lang siya at makukuha ko ang lahat ng pinaghirapan ko. Hindi ko alam na ito ay magiging mas mahirap kaysa sa anumang nagawa ko.Hindi si Ava ang uri ng babae na hindi mo pinapansin. Hindi siya yung tipo ng babae na tatalikuran mo. Siya yung tipong naiinlove ka. Yung tipo ng babae na gusto mong maging mas mabuting lalaki.Alam ko sa sandaling nagsimula akong mahulog sa kanya. Sinubukan kong pigilan ito, ngunit imposible. Ito ay katulad ng pagsisikap na maiwasan ang isang ulo sa banggaan. Ito ay halos imposible.Nang malaman kong nahulog na ako sa kanya, sinubukan kong ayusin ang mga bagay ngunit huli na ang lahat. Ang pinsala ay nagawa at alam kong sandali na lamang bago lumabas ang katotohanan. Imbes na bitawan siya at umatras, kumapit ako sa kanya sa kaunting oras na alam kong kasama ko siya.A
Kasabay ng pag-iisip na iyon ay isa pang sumasakit sa aking ulo."Nandito ka para sabihin sa akin na ayaw mo sa sanggol at nagpapalaglag ka, tama ba?" I ask her stiffly, every joint in my body locking.Matalim ang tingin niya sa akin. Nag-aapoy ang apoy sa loob ng mga brown orbs na iyon. Saglit kong nakita ang lumang Ava pabalik. Yung naging siya bago ko siya sinira.“Bakit mo naman naisip iyan?” siya snaps. "Inaamin ko, noong nalaman kong wala ako sa tamang pag-iisip at naisip ko na ang sanggol ay mas mahusay na hindi ipanganak, ngunit mabilis akong bumalik sa aking katinuan."Nakahinga ako ng maluwag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung sinabi niya sa akin na ayaw niyang magkaroon ng anak ko.“Naparito ako para sabihin sa iyo dahil gusto kong malaman kung ano ang gusto mong gawin. I know that you don't really care about me kaya siguro hindi mo rin pakialam ang baby. Gusto mo bang mapunta sa buhay niya?"Nag-isip muna ako bago sumagot. "Hindi"Masakit sa akin na sabihin
Gabe.Panay ang tingin ko sa mga papel na nasa harapan ko. asar pa rin ako. Sobrang napipikon pa din ako. Ibig kong sabihin, ano ang iniisip ni Milly, nakipag tapatan kay Harper?Hindi ako makapag focus, itinulak ko ang sarili ko at nagsimulang maglakad. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong milya bawat segundo. Nag iisip ako, nagsisikap na magkaroon ng mga ideya at bawat isa sa kanila ay nasa iba't ibang paraan na maaari kong gawin ang kanyang buhay na isang buhay na impiyerno.Bakit galit na galit ka? Hindi tulad ng pagtrato mo kay Harper ng mas mahusay noong asawa mo siya ilang taon na ang nakakaraan. Kinukutya ako ng aking panloob na boses, ngunit ayaw kong makinig dahil ito ay tama. Hindi ko kailanman kinunsidera ang kanyang nararamdaman dati at paulit ulit ko siyang sinasaktan, kung gayon ano ang nagbago?Nakita ko ang gulat at pagtataka sa mga mata ni Harper nang hilahin ko siya sa gitna ng silid at pinagbantaan ang sinumang maglakas loob na saktan siya.Nung nasa off
Pagkatapos nito, pinagsama niya ang kamay namin, tumalikod at hinila ako palabas ng kwarto. Ang huling nakikita ko bago kami umalis ay ang takot ni Milly. Ang kanyang takot ay nagsasabi sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman. Oo, ang ulat ng pagsisiyasat na iyon ay hindi aawit ng mga papuri sa kanya.Tahimik kaming pumasok sa elevator at sumakay. Pagbukas nito, inakay ako ni Gabriel papunta sa opisina niya.“Okay ka lang ba?” Tanong niya sa akin ng nasa loob na kami. “Sinabihan ko ang aming media team na iannounce ang ating kasal. Bumaba lang ako para ipaalam sayo dahil wala ka sa opisina mo noong nadatnan ko ang nakakadiri na eksenang iyon."Inalis ko ang kamay ko sa kanya at saka siya tinitigan. “Okay lang ako. Walang dapat ipag alala."“Sigurado ka?”"Positibo"Nanatili kaming tahimik ng ilang sandali. Nakikita kong may gusto pa siyang sabihin, pero may pumipigil sa kanya. Ang mapupungay niyang mga mata ay nagiging dahilan para hindi ako komportable."Kung wala ng iba, gu
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu