Rowan.Fuck! Sinuklay ko ang buhok ko habang pinagmamasdan siyang natutulog. Bakas pa rin ang mga luha sa kanyang pisngi at nadudurog ako nang makitang basag-basag siya.Si Ava ay palaging magaling magtago ng kanyang nararamdaman. Ngayon siya ay hindi at ito ay fucking raw. Nilulunod siya nito at hindi man lang niya namamalayan, kasama niya akong nilunod.Umupo ako malapit sa natutulog niyang porma. Itinutulak ko ang aking mga daliri sa kanyang buhok habang marahang minamasahe ang kanyang anit. How the fuck have I never realized kung gaano kalambot at kapal ng buhok niya? Ito ay lubos na kaligayahan sa paghawak lamang nito.Napabuntong-hininga siya sa kanyang pagtulog sa kasiyahan. Nakarelax ang mukha niya. Nawala lahat ng sakit kanina. Sa kanyang pagtulog, siya ay nasa kapayapaan. Wala siyang mga anino na tumatama sa kanya.I know it's fucking creepy, but watching her sleep has become my favorite thing. Ginawa ko ang parehong bagay kahapon at narito ang ginagawa ko ngayon. Ang ga
"Nakalimutan mong kilala kita kaysa sa sarili mo kuya" umupo siya sa tapat ko."Ava" ang pangalan niya ay lumabas sa bibig ko na may hapis na tono."May pakialam ka sa kanya""Syempre may pakialam ako sa kanya. Ina siya ng anak ko” I snap at him, frustrated.Ang buong bagay ay nakakabigo sa akin. She was spiraling out of control at hindi ko lang alam kung paano siya tutulungan. Hindi ko alam kung paano maging kung ano ang kailangan niya. I've spent so much time pushing her away, na hindi ko alam kung ano ang nagpapakiliti sa kanya."Ito ay higit pa sa kuya na iyon, tumanggi ka lamang na buksan ang iyong mga mata at makita ito" pagguhit niya.Siya ay nasa at sa tungkol sa isang isyu. Na ang pag-aalala ko para kay Ava ay nagmumula sa mga damdaming mas malalim. Patuloy kaming nagtatalo tungkol diyan. Sa tingin ko malalaman ko kung inlove ako sa kanya. Ako ay nagmamalasakit sa kanya, at mayroon akong mga damdamin na hindi ko mailarawan, ngunit ang pag-ibig? hindi ko akalain.“Kumust
Ava.Naglilinis ako ng bahay. Isang masusing paglilinis para lang mawala sa isip ko ang mga bagay-bagay. I'm still coming to terms with the fact na buntis ako.Nang tanggihan ni Rowan ang ideya na magkakaroon kami ng isa pang sanggol. Sumuko na ako sa pagbibigay kay Noah ng kapatid. Ngayon ay mayroon akong isa pang sanggol sa daan at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman.Tumunog ang phone ko at kinuha ko ito. Karaniwan, tatanggi sana akong kunin, ngunit hindi ngayon. Ang pagtulak sa mga malalapit sa akin ay hindi nakabubuti sa akin.."Hi Letty" bulong ko sabay upo.Pagod na pagod ako kanina. Dapat alam ko na may higit pa dito.“Diyos ko. Pinulot mo. Akala ko hindi mo gagawin" sigaw niya sa telepono bago suminghot. "Na-miss kong marinig ang boses mo. Ilang linggo na""Ako ay humihingi ng paumanhin." Nagpakawala ako ng hininga. "Hindi ko lang alam kung paano haharapin ang lahat kaya itinulak kita palayo"Hindi ako naging mahusay sa pakikipag-usap sa aking nararamdaman. Kahit k
Hinalikan ko siya sa buong mukha niya, mas hinigpitan ko ang pagkakahawak niya.“Mom!” humagikgik siya, pero hindi niya ako tinutulak palayo.“Na-miss kita ng sobra! Kamusta ka dito ngayon?" Tanong ko sa kanya habang lumalayo ako ng kaunti kahit hindi ko siya binitawan.Pareho kaming nasa sahig, pero wala akong pakialam. I was just so fucking happy na kasama ko siya dito."Sinundo ako ni Dad. Sabi niya kailangan mo ako. Surprise sana yun kaya hindi ko sinabi sayo nung nag-usap tayo kahapon"Pagkatapos lang niyang banggitin ang kanyang ama ay napagtanto kong nakatayo si Rowan sa kanyang harapan. Nagtagpo ang aming mga mata. May nakikita akong emosyon sa mga mata niya, pero hindi ko mawari kung ano iyon."Hi" mahinang sabi ko.Araw-araw siyang pumupunta sa bahay ko para lang magpa-check up. Naging supportive siya at mabait. Isang bagay na ikinagulat ko pa rin. Ibang-iba siya sa Rowan na nakasanayan ko na hindi ko alam kung paano magre-react sa version niya na ito.Totoo sa kanyan
EthanNang isagawa ko ang aking plano, hindi ko inaasahan na maiinlove ako sa kanya. Iyon ang pinakamalaking hindsight na nalaman na nangyari sa akin.Akala ko magiging madali. Patayin mo lang siya at makukuha ko ang lahat ng pinaghirapan ko. Hindi ko alam na ito ay magiging mas mahirap kaysa sa anumang nagawa ko.Hindi si Ava ang uri ng babae na hindi mo pinapansin. Hindi siya yung tipo ng babae na tatalikuran mo. Siya yung tipong naiinlove ka. Yung tipo ng babae na gusto mong maging mas mabuting lalaki.Alam ko sa sandaling nagsimula akong mahulog sa kanya. Sinubukan kong pigilan ito, ngunit imposible. Ito ay katulad ng pagsisikap na maiwasan ang isang ulo sa banggaan. Ito ay halos imposible.Nang malaman kong nahulog na ako sa kanya, sinubukan kong ayusin ang mga bagay ngunit huli na ang lahat. Ang pinsala ay nagawa at alam kong sandali na lamang bago lumabas ang katotohanan. Imbes na bitawan siya at umatras, kumapit ako sa kanya sa kaunting oras na alam kong kasama ko siya.A
Kasabay ng pag-iisip na iyon ay isa pang sumasakit sa aking ulo."Nandito ka para sabihin sa akin na ayaw mo sa sanggol at nagpapalaglag ka, tama ba?" I ask her stiffly, every joint in my body locking.Matalim ang tingin niya sa akin. Nag-aapoy ang apoy sa loob ng mga brown orbs na iyon. Saglit kong nakita ang lumang Ava pabalik. Yung naging siya bago ko siya sinira.“Bakit mo naman naisip iyan?” siya snaps. "Inaamin ko, noong nalaman kong wala ako sa tamang pag-iisip at naisip ko na ang sanggol ay mas mahusay na hindi ipanganak, ngunit mabilis akong bumalik sa aking katinuan."Nakahinga ako ng maluwag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung sinabi niya sa akin na ayaw niyang magkaroon ng anak ko.“Naparito ako para sabihin sa iyo dahil gusto kong malaman kung ano ang gusto mong gawin. I know that you don't really care about me kaya siguro hindi mo rin pakialam ang baby. Gusto mo bang mapunta sa buhay niya?"Nag-isip muna ako bago sumagot. "Hindi"Masakit sa akin na sabihin
Ava.Umupo ako sa isang private booth habang kumakain ng cake. Si Noah ay nagpapalipas ng gabi sa Rowan's kaya ako ay walang anak ngayong gabi.Naging maganda ang pakiramdam ko sa hindi malamang dahilan. Sa sobrang sarap ng pakiramdam ko, nagpasya akong kumuha ng makakain. Nasa mood ako para sa ilang comfort food. That’s why I was currently here eating dessert na parang ilang araw na akong nagugutom.Ang pagbisita ko sa bilangguan ay puno ng kaganapan. Lubos kong inaasahan na sasabihin sa akin ni Ethan na ayaw niya sa sanggol. Sa halip ay nakakuha ako ng higit pa sa napagkasunduan ko.Ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig ay nag-iwan sa akin na walang laman sa isang paraan. Kailangan niyang maunawaan na huli na ang lahat. Hindi ko na iisipin na makasama siya. Sinubukan niya akong patayin para sa langit! Kung babalikan ko siya, ano ang sinasabi nito tungkol sa akin?Hindi ako naging malupit para ipagkait sa kanya ang kanyang mga karapatan bilang ama. Kahit na ayaw ko siyang makita ng
Nagkibit balikat ako, "Oo naman, kung ganyan ang gusto mong gawin""Isang salita mula sa akin at ni Rowan ay magiging sa iyong asno...naisayaw namin ang larong ito bago si Ava. Alam mo ang dapat kong sabihin kay Rowan ay naging masungit ka sa akin at sasabog ka niya” Dati, napapayuko na sana ako. Ayaw kong magkaroon pa ng problema kay Rowan, kaya hahayaan ko siyang ipahiya ako. Magpapakasaya siya dito. Feeling powerful na nagawa niya akong bawasan sa wala.Binigyan ko siya ng ngiti. "Sige lang. Sa totoo lang, hindi ako nagbibiro. Sa katunayan, bakit hindi mo ilabas ang iyong telepono ngayon at tawagan siya?" Hinahamon ko siya. "Sa tingin mo ay hindi ko gagawin?""I'm counting on you doing it" matipid kong sagot. Unti-unti, bumabalik ang tingin ko sa sarili na akala ko ay nawala pagkatapos akong pagtaksilan ni Ethan. Hinding-hindi ako papayag na ang isang tao ay magpatama sa akin muli. "Anong nangyayari dito?" sabi ng isang matigas na boses. Tumingala ako at nakita ko si Co
Kinuha ko ang huling box at nilibot ang tingin sa kwarto ko. Ang silid na ito ang aking naging santuwaryo sa nakalipas na dalawang taon.Ito ang aking silid noong ako ay maliit pa, ngunit sa paglipas ng mga taon ay binago ko ito habang ako ay lumaki upang maging isang babae. Ang palamuti, ang pintura at ang kasangkapan. Binago ko ang lahat para magkasya sa babaeng naging ako.Ito ang kwartong iniyakan ko noong una kong nalaman na si Rowan ay natulog kay Ava... Makalipas ang ilang taon, sa silid ding ito, dinilaan ko ang aking mga sugat pagkatapos kong mapagtanto ang lahat ng sakit at sakit na dulot ko.Naging source of comfort ko ito. Ang isang lugar na kaya kong takbuhan at pagtaguan. Ang isang lugar na maaari kong masira nang walang sinumang makasaksi sa aking paglutas. Kung makapagsalita ang mga pader, sasabihin nila kung gaano sila nasaksihan. Mga sikretong tinatago ko. Ang nakakatakot na pag iisip na tapusin ang lahat.Pero ngayon, iniwan ko na. Alam kong dito pa rin ako matut
Hindi ko alam, pero sa hindi malamang dahilan, ang narinig niyang paghingi ng tawad ay naglabas ng kung ano sa loob ko. bagay na hindi ko maipaliwanag at hindi ko alam na pinanghahawakan ko."Wala kang kasalanan at wala kang dapat patawarin. Dapat narealize ko rin kanina na hindi kami meant to be. Na ang aming pag iibigan ay bata pa, ngunit ito ay hindi ang magpakailanman. Impiyerno, hindi ko talaga akalain na magkakasama kami kung hindi kami tinulak ng aming mga magulang sa isang relasyon."Tumawa si Rowan bago napalitan ng ngiti ang labi. “So, napagtanto mo rin na parents natin ang dahilan kung bakit tayo nagkasama? Ang usapan nila kung paano kami gagawa ng magandang mag asawa at lahat ng kalokohan. Iyon ang pumasok sa aming isipan at naririnig namin ito ng madalas na nagsimula kaming maniwala dito."“Totoo. Hindi ko akalain na magkakasama kami kung hindi dahil sa kanila. Kahit saan tayo lumingon, laging may nag iisip na magiging perpekto tayong magkasama. Well, maliban kay Ava."
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami