"บอกฝันดีหน่อย" การที่จะไปง่าย ๆ มันก็ไม่ใช่เขาน่ะสิ"ฝันดี นอนให้สบาย""มันฟังดูแปลก ๆ นะ" การ์เนทขมวดคิ้วเมื่อได้ยินประโยคบอกฝันดีของฉัน"ฝันดีไปนอน""บอกรักด้วย" ได้คืบจะเอาศอก"ไปได้ละ ฉันเปียกขนาดนี้ยังมาชวนคุยนานอีก" อย่าให้เจอนะยัยเมเดีย เดี๋ยวแม่จะจัดให้สวย ๆ เลย"รักนะครับ จุ๊บ!" การ์เนทจุ๊
"อกหักหรือไงป้าเหม่อเชียว" คินแกล้งพูดแหย่และเท้าคางมองฉัน"ขี้เกียจต่างหากล่ะ""ขี้เกียจได้ด้วยเหรอตำแหน่งพี่น่ะ" ก็ใช่ไง ฉันขี้เกียจได้ที่ไหนล่ะ งานของฉันน่ะ"ก็มันไม่มีสมาธิทำงานนิ""คิดถึงไอ้การ์เนทอยู่เหรอ""..." ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามจากปากน้องตัวเอง"สะดุ้งซะมีพิรุธเลยนะ คิดถึงก็ไม่ไปหามัน
(ด้านการ์เนท)ตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลังของชายหนุ่มที่เป็นนายใหญ่ของที่นี่ ภายในห้องรับแขกมีชายสูงวัยอีกสองคนนั่งอยู่ตรงหน้าเขา"อนุญาตครับ" เสียงลูกน้องของเขาดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามายังหายในห้อง"...." ทั้งห้องเข้าสู่ความเงียบ"นายหญิงมาครับ" การ์เนทหันมองผู้ชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าทั
"ผมไม่มีทางคิดอะไรแบบนั้นหรอกครับ" แต่ความเป็นจริงคือเป็นแบบที่เขาจริง ๆ นั่นแหละ(ด้านคิม)"อะไรนะ รถขึ้นมาไม่ได้เพราะอะไร"ฉันถามกลับเลขาตัวเองอย่างหงุดหงิด เหมือนคนของการ์เนทจะเพิ่มจำนวนขึ้น แต่พวกเขาก็ได้แต่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ฉันสักคน(พื้นที่บริเวณนั้นทั้งหมดเป็นที่ดินส่วนบุ
"ถ้างั้นก็เปิดประตู""แบบนั้นพวกเราก็แย่อยู่ดี มีทางเดียวคือคุณคิมต้องกลับไปก่อน" ฉันส่งยิ้มให้เขาและเอื้อมมือแตะบ่า"ไม่กลับ เอาล่ะจับบันไดดี ๆ ฉันจะปีน" พูดจบฉันก็เดินไปทางบันไดและถอดรองเท้าออกขาเรียวปีนขึ้นไปตามขั้นบันไดอย่างคล่องแคล่ว กลุ่มคนของการ์เนทวิ่งวุ่นวายกันไปหมด ทั้งเข้ามาเฝ้าจากด้านหล
"แล้วทำไมไม่เอาบันไดมาให้เธอปีนลง"การ์เนทหันไปถามลูกน้องเขาที่อยู่ด้านหลัง"เธอถอยหลังลงไม่ได้ครับ เดินหน้าได้อย่างเดียว" เมื่อได้ยินคำตอบการ์เนทก็หันกลับมามองที่ฉันอีกครั้งพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ ทำหน้าเหมือนเหนื่อยใจกับฉันมากงั้นสิ"โดด" คำพูดของการ์เนททำเอาทุกคนหันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว"นายวางแผนฆ่
"ยกเลิกสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้""ทำได้ก็ลองดูสิครับ แต่ถ้าทำแล้วกลับออกไปไม่ได้...ก็จะเป็นฝ่ายผมที่ทำบ้าง จะทำให้ไม่มีแรงเดินเลยครับ" รอยยิ้มของการ์เนทคือฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างชัดเจน"โอ๊ย!" ฉันร้องออกด้วยความหงุดหงิดและเดินนำหน้าเขา การ์เนทยิ้มมุมปากและเดินตามมาโอบเอวฉันไว้แน่น"รอมาทั้งอาทิตย์
"รัฐบาลกำลังจ้องงั้นเหรอ...ฉันคิดว่ายัยนั่นต่างหากที่จ้องเล่นงานฉัน" ฉันกอดอกนั่งมองภาพข่าวซ้ำ ๆ บนหน้าจอคอมพิวเตอร์"อันนี้พอเข้าใจนะ แต่สิ่งที่สงสัยคือแผนการมากกว่า" คินเริ่มวิเคราะห์สิ่งที่เธอทำ"มีความเห็นว่าไง""แผนการคือเอาตู้คอนเทนเนอร์มาหนึ่งตู้ ติดโลโก้ของเราแล้วโยนว่าทั้งหมดนั้นเป็นสินค้าบ
ณ คลับการ์เบรียลล่าก๊อก ก๊อก ก๊อก"มีอะไร"ร่างสูงนอนเหยียดบนโซฟาแล้วตะโกนถามออกไปนอกห้อง สายตามองทอดยาวไปยังผู้หญิงขึ้นมาหาเขา ผู้หญิงเหล่านั้นก็แค่ของแก้เบื่อ เขาไม่ใช้ซ้ำและไม่เคยวนซ้ำกับใคร"กลุ่มคุณเฮเลนมาแล้วครับ""อือ" เขาขานรับอย่างไม่ใส่ใจ วันนี้เป็นงานแต่งของเธอ ตำแหน่งของเฮเลนก็เทียบเท่า
"ไม่มีไปที่ไหนเหรอครับวันนี้" การ์เนทเดินเข้าไปถามปู่ถึงในห้องทำงาน"อยากให้พาไปที่ไหนก็พูดมาเลย" เขาแกล้งพูดแหย่หลานตัวเอง ก็เดี๋ยวนี้การ์เนทดูจะอยากไปข้างนอกมากขึ้น เหมือนว่ารอจะได้ไปเจอใคร"เปล่าครับ""ถ้าอยากไปหาหนูคิมก็คงต้องรอไปก่อน" ปู่ของเขาพูดขึ้นในขณะที่หลานชายกำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง
"เจ้าบ่าวชื่ออะไร" เขาถามย้ำอีกครั้ง"...." ตาคมหันไปจ้องหน้าคนถาม ทำให้เขาเกิดอาการกลัวขึ้นมา"นี่ หยุดมองคนอื่นสายตาไม่น่ารักนะ" เสียงดุของผู้หญิงตรงหน้าทำให้เขาหันไปมองเธอ"....""เป็นเจ้าบ่าวต้องทำหน้าให้มีความสุขสิ ยิ้มน่ะยิ้ม" เธอเอานิ้วฉีกยิ้มปากตัวเอง เพื่อทำให้เขาดู"...." จำเป็นด้วยหรือไง
"งั้นเอาแบบนี้ ย่าขอทำนายให้หลานได้มั้ยจ้ะ""...ไม่เอาครับ""สักหน่อยนะ ย่าอยากดูให้หลาน"ย่าของเขาไม่ฟังคำปฏิเสธ เธอกางกระดาษเปล่าขึ้นมาและเขียนวันเกิดของเขาลงไปในนั้น"..." การ์เนทนั่งมองย่าของเขาขีดเขียนอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาและส่งยิ้มกว้าง"มันพอดีกันเกินไป..." คำพูดของย่าทำให
"ฮึก ฮือ!"ย่าของเขาร้องไห้พร้อมกับกอดร่างไร้วิญญาณของลูกชายไว้แน่น ลูกชายของเธอก็คือพ่อของการ์เนท เขายืนมองร่างของพ่อที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวนอนราบอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลตลอดระยะเวลาที่เกิดมา เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพ่อเคยคุยกับเขาบ้างหรือเปล่า ความผูกพันและความรัก เขาจึงไม่เคยได้รับมันเลยจากทั้งพ่อแล
"ดอกไม้แหละ..."เสียงแหลมเล็กดังมาจากด้านหลัง ทำให้การ์เนทสะดุ้งด้วยความตกใจ เขาหันหลังกับไปมองก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อหน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ"คิม...ไม่เล่นแบบนี้" ผู้เป็นพ่อออกปากดุลูกสาวตัวเอง เธอส่งยิ้มกว้างให้เขาและยกมือไหว้คุณปู่"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยิ้มกว้างด้วยความสดใส ส่วนเด็กช
"ตอนเย็นการ์เนทไปกับปู่มั้ย" ปู่ของเขาถามขึ้นในขณะที่นั่งมองหลานชายของเขาเดินเลือกดอกไม้"ไปทำอะไรครับ" เขาถามกลับมาไป แต่ไม่หันไปสนใจปู่ของเขาสักนิด ถึงภายนอกจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้เฉยชาจนไม่ได้ยินสิ่งที่คนอื่นถาม"ปู่จะพาการ์เนทไปงานวันเกิดของลูกสาวคนที่ปู่สนิท ไปด้วยกันนะ"เขาพยายามสุดความสามารถ
สามเดือนผ่านไปหลังจากที่เขามาอยู่ในความดูแลของปู่และย่า เขาก็มีสภาพจิตใจที่ดีขึ้น จากเด็กที่ไม่พูดก็เริ่มถาม เมื่อสิ่งนั้นทำให้เขาเกิดความสงสัยการ์เนทใช้วิธีศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่บ้าน โดยทางปู่ของเขาจัดการจ้างครูมาสอนที่บ้านโดยเฉพาะในแต่ละวิชา เพราะเขารู้ดีว่าถ้าไปอยู่ในจุดที่คนเยอะและวุ่นวาย หลานข
เพล้ง เพล้ง!"คุณกล้าเอาอีผู้หญิงแบบนั้นขึ้นมาเหนือฉันเหรอ หา!""หุบปาก น่ารำคาญ!""เคยเห็นแก่หน้าฉันบ้างมั้ย หา!""บอกให้หุบปากไง!"พลั่ก!ร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งกระเด็นไปกระแทกกับผนังท้อง เธอล้มลงบนพื้นและนอนกุมท้องตัวเองเอาไว้แน่น อาการจุกบริเวณช่วงท้องทำให้เธอนอนตัวงอ ขยับไปไหนไม่ได้"แม่..."เ