"ถ้างั้นก็เปิดประตู""แบบนั้นพวกเราก็แย่อยู่ดี มีทางเดียวคือคุณคิมต้องกลับไปก่อน" ฉันส่งยิ้มให้เขาและเอื้อมมือแตะบ่า"ไม่กลับ เอาล่ะจับบันไดดี ๆ ฉันจะปีน" พูดจบฉันก็เดินไปทางบันไดและถอดรองเท้าออกขาเรียวปีนขึ้นไปตามขั้นบันไดอย่างคล่องแคล่ว กลุ่มคนของการ์เนทวิ่งวุ่นวายกันไปหมด ทั้งเข้ามาเฝ้าจากด้านหล
"แล้วทำไมไม่เอาบันไดมาให้เธอปีนลง"การ์เนทหันไปถามลูกน้องเขาที่อยู่ด้านหลัง"เธอถอยหลังลงไม่ได้ครับ เดินหน้าได้อย่างเดียว" เมื่อได้ยินคำตอบการ์เนทก็หันกลับมามองที่ฉันอีกครั้งพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ ทำหน้าเหมือนเหนื่อยใจกับฉันมากงั้นสิ"โดด" คำพูดของการ์เนททำเอาทุกคนหันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว"นายวางแผนฆ่
"ยกเลิกสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้""ทำได้ก็ลองดูสิครับ แต่ถ้าทำแล้วกลับออกไปไม่ได้...ก็จะเป็นฝ่ายผมที่ทำบ้าง จะทำให้ไม่มีแรงเดินเลยครับ" รอยยิ้มของการ์เนทคือฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างชัดเจน"โอ๊ย!" ฉันร้องออกด้วยความหงุดหงิดและเดินนำหน้าเขา การ์เนทยิ้มมุมปากและเดินตามมาโอบเอวฉันไว้แน่น"รอมาทั้งอาทิตย์
"รัฐบาลกำลังจ้องงั้นเหรอ...ฉันคิดว่ายัยนั่นต่างหากที่จ้องเล่นงานฉัน" ฉันกอดอกนั่งมองภาพข่าวซ้ำ ๆ บนหน้าจอคอมพิวเตอร์"อันนี้พอเข้าใจนะ แต่สิ่งที่สงสัยคือแผนการมากกว่า" คินเริ่มวิเคราะห์สิ่งที่เธอทำ"มีความเห็นว่าไง""แผนการคือเอาตู้คอนเทนเนอร์มาหนึ่งตู้ ติดโลโก้ของเราแล้วโยนว่าทั้งหมดนั้นเป็นสินค้าบ
"ไม่ใช่ครับ ผมไม่เคยเข้าไปในที่แบบนั้นหรอกครับ" เขายังคงพยายามแก้ตัว"จะให้เอาเอกสารการโอนเงินหรือกล้องวงจรปิดที่คุณเข้าออกที่นั่นด้วยมั้ยครับ" ฉันล่ะเชื่อมือการสืบของคินจริง ๆ"..." เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่และค่อย ๆ หันกลับไปมองที่คินช้า ๆ"เอาล่ะครับ ถึงเวลาที่คุณต้องเล่าแล้ว""ผมไม่มีอะไรเล่าครับ
"..." เขาก้มหน้าและนั่งฟังฉันเงียบ"หลอกให้ทำลายฉันที่เคยให้ชีวิตคุณ คุณคิดว่าจะได้หนีออกจากประเทศนี้ไปได้ง่าย ๆ เหรอคะ" ฉันเอานิ้วชี้ช้อนปลายคางให้เขาเงยหน้าสบตา"....""ยิ่งคุณโดนหลอกจากคนอย่างพวกนั้นแล้วด้วย ไม่มีทางที่มันจะปล่อยให้คุณมีชีวิตต่อเพื่อสาวไปถึงพวกมันหรอกค่ะ" เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
"ฉันก็เป็นแบบนั้นแหละ คินไม่เคยบอกเหรอว่าฉันโง่" ฉันโดนมันว่าประจำ"บอก แต่ที่สงสัยก็คือคำว่าจิ้งจอกที่คินชอบพูดมากกว่า วันนี้เข้าใจแล้วครับ""อย่าไปฟังมันมากเลย จริง ๆ ฉันเป็นคนใจดี" การ์เนทเอื้อมมือมาจับปลายผมฉันไปม้วนเล่น ในระหว่างรอสัญญาณไฟแดง"ผมรู้ว่าพี่คิมเป็นคนยังไง ไม่เคยคิดว่าตัวเองเลือกผ
จ๊อกแจ๊ก ๆ ๆเสียงพูดคุยดังไปทั่วบริเวณเนื่องจากนักข่าวจำนวนหนึ่งกำลังสัมภาษณ์ใครบางคนอยู่ ฉันเดินผ่านด้านหลังพวกเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงที่เพิ่งมีเรื่องด้วยมาเมื่อกี้"ทางรัฐบาลรอผู้บริหารเจทีกรุ๊ปเข้ามาชี้แจงอยู่ค่ะ แต่จดหมายจากทางเราถูกส่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ" เมเดียให้ส
ณ คลับการ์เบรียลล่าก๊อก ก๊อก ก๊อก"มีอะไร"ร่างสูงนอนเหยียดบนโซฟาแล้วตะโกนถามออกไปนอกห้อง สายตามองทอดยาวไปยังผู้หญิงขึ้นมาหาเขา ผู้หญิงเหล่านั้นก็แค่ของแก้เบื่อ เขาไม่ใช้ซ้ำและไม่เคยวนซ้ำกับใคร"กลุ่มคุณเฮเลนมาแล้วครับ""อือ" เขาขานรับอย่างไม่ใส่ใจ วันนี้เป็นงานแต่งของเธอ ตำแหน่งของเฮเลนก็เทียบเท่า
"ไม่มีไปที่ไหนเหรอครับวันนี้" การ์เนทเดินเข้าไปถามปู่ถึงในห้องทำงาน"อยากให้พาไปที่ไหนก็พูดมาเลย" เขาแกล้งพูดแหย่หลานตัวเอง ก็เดี๋ยวนี้การ์เนทดูจะอยากไปข้างนอกมากขึ้น เหมือนว่ารอจะได้ไปเจอใคร"เปล่าครับ""ถ้าอยากไปหาหนูคิมก็คงต้องรอไปก่อน" ปู่ของเขาพูดขึ้นในขณะที่หลานชายกำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง
"เจ้าบ่าวชื่ออะไร" เขาถามย้ำอีกครั้ง"...." ตาคมหันไปจ้องหน้าคนถาม ทำให้เขาเกิดอาการกลัวขึ้นมา"นี่ หยุดมองคนอื่นสายตาไม่น่ารักนะ" เสียงดุของผู้หญิงตรงหน้าทำให้เขาหันไปมองเธอ"....""เป็นเจ้าบ่าวต้องทำหน้าให้มีความสุขสิ ยิ้มน่ะยิ้ม" เธอเอานิ้วฉีกยิ้มปากตัวเอง เพื่อทำให้เขาดู"...." จำเป็นด้วยหรือไง
"งั้นเอาแบบนี้ ย่าขอทำนายให้หลานได้มั้ยจ้ะ""...ไม่เอาครับ""สักหน่อยนะ ย่าอยากดูให้หลาน"ย่าของเขาไม่ฟังคำปฏิเสธ เธอกางกระดาษเปล่าขึ้นมาและเขียนวันเกิดของเขาลงไปในนั้น"..." การ์เนทนั่งมองย่าของเขาขีดเขียนอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาและส่งยิ้มกว้าง"มันพอดีกันเกินไป..." คำพูดของย่าทำให
"ฮึก ฮือ!"ย่าของเขาร้องไห้พร้อมกับกอดร่างไร้วิญญาณของลูกชายไว้แน่น ลูกชายของเธอก็คือพ่อของการ์เนท เขายืนมองร่างของพ่อที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวนอนราบอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลตลอดระยะเวลาที่เกิดมา เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพ่อเคยคุยกับเขาบ้างหรือเปล่า ความผูกพันและความรัก เขาจึงไม่เคยได้รับมันเลยจากทั้งพ่อแล
"ดอกไม้แหละ..."เสียงแหลมเล็กดังมาจากด้านหลัง ทำให้การ์เนทสะดุ้งด้วยความตกใจ เขาหันหลังกับไปมองก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อหน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ"คิม...ไม่เล่นแบบนี้" ผู้เป็นพ่อออกปากดุลูกสาวตัวเอง เธอส่งยิ้มกว้างให้เขาและยกมือไหว้คุณปู่"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยิ้มกว้างด้วยความสดใส ส่วนเด็กช
"ตอนเย็นการ์เนทไปกับปู่มั้ย" ปู่ของเขาถามขึ้นในขณะที่นั่งมองหลานชายของเขาเดินเลือกดอกไม้"ไปทำอะไรครับ" เขาถามกลับมาไป แต่ไม่หันไปสนใจปู่ของเขาสักนิด ถึงภายนอกจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้เฉยชาจนไม่ได้ยินสิ่งที่คนอื่นถาม"ปู่จะพาการ์เนทไปงานวันเกิดของลูกสาวคนที่ปู่สนิท ไปด้วยกันนะ"เขาพยายามสุดความสามารถ
สามเดือนผ่านไปหลังจากที่เขามาอยู่ในความดูแลของปู่และย่า เขาก็มีสภาพจิตใจที่ดีขึ้น จากเด็กที่ไม่พูดก็เริ่มถาม เมื่อสิ่งนั้นทำให้เขาเกิดความสงสัยการ์เนทใช้วิธีศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่บ้าน โดยทางปู่ของเขาจัดการจ้างครูมาสอนที่บ้านโดยเฉพาะในแต่ละวิชา เพราะเขารู้ดีว่าถ้าไปอยู่ในจุดที่คนเยอะและวุ่นวาย หลานข
เพล้ง เพล้ง!"คุณกล้าเอาอีผู้หญิงแบบนั้นขึ้นมาเหนือฉันเหรอ หา!""หุบปาก น่ารำคาญ!""เคยเห็นแก่หน้าฉันบ้างมั้ย หา!""บอกให้หุบปากไง!"พลั่ก!ร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งกระเด็นไปกระแทกกับผนังท้อง เธอล้มลงบนพื้นและนอนกุมท้องตัวเองเอาไว้แน่น อาการจุกบริเวณช่วงท้องทำให้เธอนอนตัวงอ ขยับไปไหนไม่ได้"แม่..."เ