CHAPTER NINE

   Bumaling na sa kanya sila Luna at Patti, pero ako, parang nanigas sa kinauupuan ko.

   "Hi, Florence. I know it's you." Narinig ko ulit ang baritonong tinig na iyon. Nai-imagine ko iyong hitsura niya habang sinasabi iyon kaya lalong hindi ako makalingon.

   "Hi daw, baks!" Siniko ako ni Patti.

   Napilitan akong ipa-ikot ang kinauupuan kong high swivel chair para harapin siya. Wala na akong magagawa.

   At tama nga ako, isang pang-asar na ngiti ang nasa mga labi niya ng mga oras na iyon.

   "Sir Frank..." Iyon lang ang tanging nasabi ko. Kung puwede lang akong kunin ng mga alien ngayon, sasama na talaga ako. Sobrang nakakahiya! Kailan pa kaya siya nakatayo sa likuran namin? Anu-ano pa kaya iyong mga narinig niya?

   Pakiramdam ko, ang init ng mga pisngi ko, at kahit hindi ko nakikita ang sarili ko, alam kong namumula ang mga iyon.

   Napansin kong may dalang cup of coffee si Sir Frank, at ang suot niya ay iyong coat and slacks na suot niya rin kanina sa opisina.

   "Don't worry, I won't tell Maui." Ngumisi siya. "Your little secret is safe with me."

   Kumindat pa siya bago umalis sa harapan naming tatlo.

***

   "Bakla, chosko! Guwapo naman pala 'yong boss mo!" Kilig na kilig na sabi ni Patti. "Sa sobrang tulaley mo, lumayas na lang! 'Di mo na tuloy kami naipakilala! Pagkakataon ko na sanang umangat sa buhay!"

   "Parang gusto ko na mag-resign," nag-aalaang sabi ko, habang si Luna naman ay natawa sa tinuran ni Patti.

   "Para kang tanga," sabi ni Luna sa akin na kulang na lang batukan ako. "Ang hirap-hirap humanap ng trabaho ngayon tapos aalis ka nang gano'n-gano'n na lang? Sana ayos ka lang?"

   "Nakakahiya kasi, mga bes. Alam na ni Sir Frank." Napa-ngiwi ako.

   "'Wag kang praning. Sinabi naman niya na hindi niya sasabihin do'n sa crush mo." Binuksan ni Luna ang pinto ng kotseng dala niya. "Arat na mga 'tol."

   Sa backseat kami naupo ni Patti.

   "So iyong ikinaguwapong 'yon ng boss mo, mas guwapo pa iyong Maui na sinasabi mo?" Tanong naman ni Patti sa akin.

   "Oo. Pero teka lang. 'Di pa ako maka-move on doon sa nangyari kanina." Napakamot ako sa ulo ko. "Bakit ba kasi nakikinig si Sir Frank sa usapan natin. 'Di ba niya alam na kabastusan ang makinig sa usapan ng may usapan?"

   "Baks, eh baka babatiin ka lang sana niya kasi nakita ka niya doon. Eh, timing naman na ini-ispluk mo 'yung tungkol sa betsung mo, narinig niya," paliwanag ni Patti. "Malay din ba niya, baks."

   "Paano ko ba siya haharapin bukas nito?" Humugot ako ng malalim na paghinga. "Bahala na."

   Ibang bagay na ang pinag-usapan namin nila Patti at Luna habang bumibiyahe pero paminsan-minsan, sumisingit sa utak ko iyong ganap kanina na kasama si Sir Frank.

   Bahala na talaga bukas.

***

   "Dalhin mo kay Maui." Iniabot sa akin ni Sir Frank ang isang sealed long brown envelope. Nakakaloko ang ngiti na nasa mga labi niya. Alam ko naman kung anong dahilan, iyong narinig niya mula sa akin kagabi.

   "Okay po," sabi ko na lang. Kunwari, hindi ako apektado.

   "'Nga pala, umupo ka muna. I have something to tell you," utos niya.

   "Sana po, hindi 'to tungkol sa narinig niyo kagabi." Napahawak ako sa magkabila kong pisngi. 

   Frank smirked upon seeing Florence's reaction. That was way too cute. Kadalasan ay nabu-buwisit siya sa mga babaeng tila nagpapabebe, pero hindi niya maintindihan kung bakit hindi nakaka-irita kapag kay Florence. Siguro dahil alam niya ang personalidad nito bilang isang inosenteng babae. "No, it's not about that. We'll be talking about work here, so please take a seat."

   Ginawa ko naman ang sinasabi niya. "Sorry. Yes po, Sir?"

   "Were going somewhere in Siargao. Next month pa naman 'to pero gusto ko nang malaman mo," seryosong wika niya. "There's a property there I wanted to visit and see it's potential to be developed. I want you to come with me."

   Ang layo no'n, ah.

   "Sige po." Tumango ako. "Pero p-puwede pong malaman kung ilang days po tayo doon?"

   "Bakit, 'di ka ba papayagan ng parents mo, baby girl?" Tumatawang pang-aasar niya sa akin. 'Yong pagka-sabi niya ng "baby girl", nag-baby talk pa siya.

   Kakaiba rin talaga ang ugali nito ni Sir Frank.

   "H-hindi naman po sa ganoon. Gusto ko lang po malaman para alam ko rin po kung ilang araw ko po patatauhin sa bahay iyong pinsan ko para samahan si Mama," paliwanag ko.

   "Gano'n ba?" Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya, ang panunukso ay napalitan ng pag-aalala. "Wala siyang kasama sa bahay? Paano kapag nandito ka?"

   "Mag-isa lang po siya doon. Okay lang naman po sa umaga," pahayag ko. "Ang mahirap po ay sa gabi...alam niyo naman po ang panahon ngayon."

   "Pero wala pong problema sa akin Sir na sumama." Bumawi ako agad. "Trabaho po ito kaya okay po sa akin."

   Parang may gusto siyang itanong, hinihintay ko sana pero hindi naman niya itinuloy.

   Iba ang sinabi niya, "Alright. Buti at sinabi ko sa 'yo agad, mapaghahandaan mo pa 'yang magiging kasama ng mother mo. At, gusto ko na ring sabihin sa 'yo na marami pa tayong susunod na mga travels, so better be prepared."

   "Okay po, Sir." Tumango ako. Gusto kong sabayan siya minsan sa biruan kaso baka magkamali ako ng bitaw. O kaya, isipin niya na hindi ko siya iginagalang bilang superior ko.

   "By the way, Maui is also joining us," deklara niya.

   Natigilan ako. Ngumisi naman siya.

   "Surprised?" Nanunudyo niyang tanong.

   "Eh..." Nag-apuhap ako ng sasabihin. Bigla kasi akong kinabahan sa idea na makakasama ko si Sir Maui ng ilang araw sa isang malayong lugar. Paano ko ba siya haharapin na hindi ako nagmumukhang engot at kakausapin na hindi ako nabubulol?

   "Basically, you'll arrange everything for our trip." Sumeryoso siya. "'Yong sa atin lang. Maui's office will take care of his travel needs. Just coordinate with them, alright?"

   Tumango ako. "Okay po, Sir."

   "Sige na, dalhin mo na kay Maui 'yan," pagtukoy niya sa hawak kong envelope na iniabot niya kanina sa akin. Unti-unti na namang sumilay ang mapanuksong ngiti sa labi niya.

   "K-kailangan po bang sa kanya ko iabot mismo?" Naisipan kong itanong sa kanya. "Or puwede ko po ipa-receive sa staff niya?"

   "Puwede mo naman ipa-receive. Ikaw ang bahala." Sumandal siya sa swivel chair niya, nag-de-kuwatro ng upo, at humalukipkip. "Pero siyempre, mas okay sana kung ikaw ang magbigay sa kanya para magka-moment naman kayo."

   "Sir Frank!" Natawag ko tuloy siya sa pagka-bigla ko sa pang-aalaska niya sa akin. Lalo lang niya akong tinawanan.

   "Supportive naman ako sa lovelife mo, Florence," tumatawa niyang sabi. "Basta ayusin mo lang lagi ang trabaho mo sa akin."

   "Sir, wala naman pong lovelife," pagtatama ko sa kanya. "Saka...saka 'wag niyo na po ipaalala. Nahihiya na nga po ako. Kalimutan niyo na lang po na narinig niyo 'yong mga sinabi ko doon sa cafe."

   "Eh hindi ko nga malimutan," nakangiti niyang sabi. "I don't know, I just find it cute that a twenty-six year old woman still feels infatuated."

   Sasagot pa sana ako nang magsalita ulit siya, "Alright, you may go."

   "Okay po," sagot ko bago tumalikod at tumungo sa pinto.

   Pagkatapos noon ay dumiretso ako sa opisina ni Sir Maui. Wala naman akong balak na dumirekta sa kanya. Ipapa-receive ko na nga lang sana sa EA niya, kaso pagbukas ko ng pinto after kong kumatok ng maka-ilang ulit ay naroon pala siya, kausap ang isang staff.

   Lumingon siya sa akin kaya bumati ako, "G-good afternoon po."

   Bahagya lang siyang tumango sabay tingin sa hawak ko. "Is that for me?"

   "Ah...opo, opo Sir," nagulat pang sagot ko. "'Di bale po, dito ko na lang po ibigay kay..."

   Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil tumayo siya mula sa kinauupuan niya at naglakad palapit sa akin. Para akong itinulos sa kinatatayuan ko.

   Nag-slow-mo iyong paglakad niya sa paningin ko habang tila huminto ang takbo ng oras. Laging ganito ang nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko siya.

   Huminto siya sa harap ko at inilahad ang kamay niya para ibigay ko sa kanya ang envelope. Pero hindi ako naka-kilos.

   Ang guwapo talaga ni Sir Maui.

   "Galing kay Frank?" Nagtanong siya ulit. Doon ako tila nagising.

   "Ah, opo," sagot ko habang nagtatanong sa isipan ko kung paano niyang nalaman. Ah, baka sinabi na rin ni Sir Frank sa kanya na may dadalhin o ibibigay nga.

   "Right. I remember you," aniya. "Nagkasabay tayo sa elevator minsan and you told me your from VPEA Office."

   Parang nabasa niya ang nasa isip ko.

   "T-tama po, Sir." Kanina pa ako nauutal. Nakakahiya na. Ayaw naman kasi kumalma nitong puso ko.

   "Ironic that you stayed in Accounting for three years but I don't remember you at all." Matipid na ngumiti siya. "But I could recall being with you inside an elevator for a few minutes."

   Hindi ko alam kung anong isasagot sa sinabi niyang iyon.

   "From that day, I swore to myself to remember all the employees here as much as I can." Nawala ang matipid na ngiti sa mga labi niya pero tumitig siya sa akin. "So, thank you."

   Kinailangan kong pasimpleng huminga ng malalim pagkasabi niya noon. Pakiramdam ko, kung hindi ko gagawin iyon, baka right there and then ay tumimbuwang ako sa harap niya. Diyos ko po! Nakakakilig!

   "Wala po 'yon Sir." Sinikap kong huwag mabulol. Nahihiyang nginitian ko siya. "S-Sige po, una na po ako."

   "Okay," sabi niya. "Thanks again."