Anthony biglang napatda at napatigil siya sa kanyang ginagawa, "Babalik ako agad!"Pagkababa ng telepono, nagmamadali na siyang bumalik sa Lee family manor.---Pagdating niya sa villa, bumungad sa kanya ang mga tauhan na nanginginig sa takot habang nakatayo sa kanilang living room."Ano'ng nangyari dito? Paano siya nawala gayong marami kayong nagbabantay?" tanong ni Anthony sa malamig at mabigat na boses.Nakayuko ang lahat, hindi makatingin sa kanya dahil sa matinding pressure na nababalot sa paligid.Ang butler na ang unang sumagot nang maingat, "Hindi po namin alam sir... Pagkatapos niyang mag-agahan, agad na bumalik siya sa kwarto niya. Pero nang puntahan siya ulit ni Aunt Meryl upang tingan ang kanyang mga kagamitan kung ito ay may assignments o iba pang gawain sa school, ay wala na po siya roon."Lalong kumunot ang noo ni Anthony. "Nasaan ang mga CCTV footage?"Halos maiyak ang butler. "Master, hindi po namin alam kung kailan ito na-off. Walang footage na nairecord ngayong umag
Hinahanap ni Khate ang numero ni Anthony sa kanyang phone book.Iniligtas niya ang numerong ito noon dahil natakot siyang hindi matawagan ang ama ni Katerine nang mawala si Katerine.Ngayon, nakita niya ang pangalan na nakatala sa simpleng letrang "A."Pagkatapos makita ay pinalitan niya ang tala sa "Anthony," at tinawagan ni Khate ang numero.Sa kabilang linya, papunta na sana si Anthony para personal na hanapin si Katerine nang tumunog ang kanyang telepono.Pagtapat ng mata niya sa caller ID, bahagyang sumingkit ang kanyang mga mata at sinagot ang tawag."Ako ito," narinig niya ang boses ni Khate mula sa kabilang linya.Naalala niya ang kalokohang ginawa ng babaeng ito para iwasan siya noong nakaraan kaya napasimangot siya at naging malamig ang tono. "May kailangan ka ba?"Tumingin si Khate sa maliit na batang babae sa tabi niya. Kung hindi lang dahil kay Katerine, marahil ay ibinaba na niya ang tawag nang marinig ang ganoong tono!"Maaga akong pinuntahan ni Katerine ngayong umaga
Ang dalawang batang lalaki ay matalino at alam nilang mahalaga ang mga figurine. Bagamat gusto nila ang mga ito, umiling pa rin sila sa maliit na batang babae at sinabing, "Napakamahal ng mga bagay na ito, hindi namin ito matatanggap."Tumango nang malakas si Katerine, inilagay ang figurine sa tabi nila, at lumingon upang magsulat sa maliit na notebook: "Para sa aking mga kuya. Salamat."Tiningnan ni Mikey ang hawak niyang notebook, litong-lito.Hindi man lang sinulat ng batang babae ang lahat, sino ang makakaintindi sa nais niyang sabihin?Nalito rin si Miggy noong una, ngunit agad niyang naintindihan. "Gusto mo bang pasalamatan kami dahil tinulungan ka namin noong araw na iyon?"Tumango si Katerine nang mariin, inilagay ang notebook sa tabi, at inabot ang figurine sa kanila. Desidido na ito na ibigay sa kanila dahil sa pagliligtas neto sa kanya.Narinig ni Khate ang sinabi ng kanyang anak at naalala ang guro sa kindergarten na tila nabanggit noon na si Miggy at Mikey ay pinoprotekta
Matapos ilapat ang gamot na kinakailangan para sa mabilisang pag galing ng sugat ni Katerine, ay dumating na sina Miggy at Mikey na may dalang mga regalong kanilang pinili para sa kanilang maliit na kapatid.Hawak nila ang dalawang kakaibang manika at lumapit kay Katerine. "Binili namin ito gamit ang aming sariling pera, at ibinibigay namin sa'yo."Ang dalawang manika ay hindi man ganun kaganda subalit cute naman ito, at talagang walang kinalaman kay Katerine.Ngunit dahil ito ang unang beses na nakatanggap si Katerine ng regalo mula sa kanyang mga kaedad, at lalong higit mula pa sa dalawang batang kapatid na sobrang gusto niya, kaya't tinanggap niya ito ng walang pag-aalinlangan, ang mukha niya ay punong puno ng saya, at hinawakan niya ang dalawang cute na mga manika nang mas mahigpit kaysa sa manikang ibinigay sa kanya noon.Pagkalipas ng ilang sandali, nang magtagal sa paghawak, inilagay niya ang mga manika katabi ng kanyang bag sa may sofa at nagsulat ng malaking "salamat sa lahat
Inilayo ni Anthony ang kanyang mga iniisip at sinundan si Miggy papasok sa villa.Pagpasok na pagpasok palang niya, nakita niya si Katerine na masayanh nakaupo sa carpet sa sala, abala sa paglalaro ng Lego. Katabi niya, may isang batang lalaki na kahawig na kahawig ng batang nagbukas ng pinto para sa kanya.Maliwanag para sa kanya na sila ay ang kambal.Lumabo ang mata ni Anthony at pinilit niyang huwag tumingin sa dalawang bata. Tumingin siya sa paligid ng sala, may hinahanap siyang hindi niya makita na dapat ay kasama ng mga bata.Hindi niya nakita si Khate."Katerine, nandito na ang daddy mo." Pagpasok ni Miggy, lumapit siya kay Katerine, binago nito ang kanyang pakikitungo at tinawag siya ng malamig.Nang marinig iyon, dahan-dahang huminto si Katerine, itinaas ang kanyang ulo at tumingin kay Anthony na nakatayo sa hindi kalayuan.Pagkatapos ng isang sulyap, agad siyang nag-atubili at ibinaba ang kanyang tingin upang magsulat sa notebook.Ang mga natitirang tao sa sala ay pasensyo
Nang marinig nila ang binanggit ni Anthony tungkol sa mommy, agad na naging alerto ang dalawang maliit na bata."Ano'ng hinahanap mo po sa kay mommy ko!" Sumulyap si Miggy kay Anthony nang may pag-iingat, parang isang maliit na tuta na handang sumugod anumang oras.Maliwanag na wala siyang kakayahang mang-atake, pero kailangan pa rin niyang magpakita ng matapang na itsura.Naramdaman ni Anthony ang galit ng bata at nakita ang kanyang pagiging alerto, na nagdulot sa kanya ng kakaibang pakiramdam at kaunting katawa-tawa. Hindi niya ito inisip ng seryoso at nagsabi lamang, "Salamat sa pag-aalaga kay Katerine sa pangalawang pagkakataong ito, anuman, kailangan ko kayong pasalamatan nang personal."Nang marinig ito, huminga ng maluwag si Miggy, pero ang mukha pa rin niyang bata ay nanatiling tensyonado, "Hindi na po ito kailangan. Tumawag po ang mommy ko, at hindi niya po kailangan ang inyong pasasalamat."Pagkatapos, hinila niya si Mikey pabalik sa carpet, ibinaba ang ulo at sinabi kay Kat
Gusto lang ni Khate na tumawag sa research institute para sabihing mahuhuli siya ng dating.Gayunpaman, si Henry ang sumagot sa telepono. Bago pa man siya makapagsalita, sinabi na ni Henry ang tungkol sa isang proyekto na minamadali niyang tapusin nitong mga nakaraang araw. May isang set ng datos na nalilito siya kung paano lutasin kung kaya hindi nakapagsalita si Khate tungkol sa nais niyang sabihin.Sinimulan nila itong pag-usapan ni Khate.Hindi inaasahan, nang magsimula na silang mag-usap tungkol sa trabaho, nakalimutan na niya ang oras.Naalala lamang niyang ibaba ang telepono nang marinig niya ang boses ni Anthony sa ibaba.Matapos mabilisang magbigay ng konklusyon, agad na ibinaba ni Khate ang telepono at mabilis na bumaba.Halos makalimutan niya na darating pala si Anthony upang sunduin si Katerine.Ang dalawang bata ay nasa ibaba pa rin kasama si Katerine.Kung magkita sila ni Anthony...Napuno ng kaba si Khate sa iniisip niyang maaaring mangyari.Ngunit pagdating niya sa iba
Walang anumang karanasan si Anthony sa pag-aliw ng mga bata. Noong nagtatampo si Katerine sa kanya dati, laging si Aunt Meryl ang nagpapatahan sa bata.Nang makita niyang umiiyak si Katerine sa harapan ni Khate, medyo nag-panic si Anthony. Sa huli, sinabi niya nang matigas at malamig, "Huwag kang umiyak Katerine."Akala niya'y wala itong emosyon, pero sa pandinig ni Katerine, parang galit ito.Pagkarinig nito, lalong humagulgol si Katerine. Sunod-sunod ang pagbagsak ng mga luha niya, halos bumuo ng linya. Yumuko siya, humikbi nang malakas, at halos hindi makahinga.Napakunot ang noo ni Anthony at hindi alam ang gagawin.Nang makita ni Khate ang malamig na tugon ni Anthony habang umiiyak ang bata, hindi niya napigilang magalit."Ganyan ka ba makitungo sa anak mo? Umiiyak na nga ang bata nang ganito, pero ganyan pa rin ang tono mo? Hindi mo ba siya kayang kausapin nang maayos?" galit na sabi ni Khate.Natigilan si Anthony nang bigla siyang pagalitan.Samantala, lumapit na si Khate kay K
Sa kalagitnaan ng engrandeng pagtitipon, habang ang karamihan ay abala sa kani-kanilang pag-uusap at kasiyahan, naramdaman ni Khate ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Sanay na siya sa mga mapanuring titig—mula sa mga taong hindi niya kilala, mula sa mga taong may pag-aalinlangan sa kanyang presensya, at mula sa isang partikular na lalaki na kahit hindi niya lingunin ay alam niyang patuloy siyang pinagmamasdan.Si Anthony.Nang hindi niya na matiis ang pakiramdam ng patuloy na pagmamasid nito, bahagya siyang bumaling sa direksyon nito. Halos hindi ito gumagalaw mula sa kinatatayuan niya, ngunit ang kanyang presensya ay tila napakabigat, animo’y isang anino mula sa nakaraan na hindi niya matakasan.Napalingon siya kay Joshua, na abala sa pakikipag-usap sa ilang mga negosyante. Nakita nitong nag-aalangan siya at agad na lumapit sa kanya. “Mukhang kailangan mo ng sariwang hangin,” bulong nito, saka marahang itinulak siya patungo sa malawak na veranda ng manor.Nang makalabas sila
Sa kabila ng malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat, pakiramdam ni Khate ay mas mainit ang presensya ni Anthony kaysa sa anumang bagay sa paligid. Ang lalaking ito, na minsan niyang minahal at iniwasan, ay muling nasa harapan niya, nag-aalab ang tingin, tila may gustong iparating ngunit pinipigil ang sarili.Hindi siya dapat magpakain sa emosyon. Hindi na siya ang babaeng dati.Muling bumuntong-hininga si Khate at tumingin sa malayo, pilit na inililihis ang kanyang isip mula sa presensya ni Anthony. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya kayang balewalain ang lalaking ito, lalo na't nasa parehong bilog sila ngayon."Alam kong may gusto kang sabihin, Anthony," mahina ngunit matigas ang kanyang tinig. "Sabihin mo na lang nang diretsahan."Malamig ang mata ni Anthony, ngunit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. Halata sa kanyang anyo na gusto niyang pag-usapan ang isang bagay na mas malalim kaysa sa kanilang kasalukuyang sitwasyon."Bakit ka bumalik?" muling tan
Sa kabila ng palakpakan at magalang na ngiti na ipinakita ni Khate, alam niyang hindi siya ganap na tinatanggap ng lahat sa silid. Ramdam niya ang mga mapanuring tingin, ang mga bulung-bulungan na bagama't mahina ay parang dagundong sa kanyang pandinig. Ang pamilya Zaw ay isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Haicheng, at ang sino mang malapit sa kanila ay tiyak na magiging paksa ng espekulasyon at inggit.Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado. Matagal na siyang nasanay sa ganitong klaseng atensyon, lalo na nang piliin niyang maging doktor sa kabila ng maraming pagsubok na kanyang hinarap noon. Ang totoo, wala siyang kailangang ipaliwanag sa kahit sino. Hindi niya kailangan ng validation mula sa mga taong hindi naman bahagi ng kanyang buhay.Bumaling siya kay Lolo Zaw at magalang na nagpasalamat. "Maraming salamat po, Lolo Zaw. Malaking karangalan para sa akin ang makatulong sa inyo."Tumango ang matanda, halatang kuntento sa kanyang sagot. "Napakababa ng iyong loob, i
Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N
Matapos ang matensyon ngunit maiksing pag-uusap nila ni Anthony, bumalik si Khate sa bulwagan, pilit na itinatago ang bumabagabag sa kanyang isipan sa likod ng isang mahinahong ekspresyon. Alam niyang hindi siya dapat magpaapekto sa presensya ng lalaki, lalo pa't wala na siyang anumang koneksyon rito—o iyon ang gusto niyang paniwalaan. Ngunit kahit anong pilit niyang ibaling ang pansin sa iba, hindi niya maiwasang maramdaman ang bigat ng titig nito kanina, at ang malamig na tinig na parang hinihiwa ang kanyang puso. Sa kanyang pagbalik, napansin niyang si Joshua ay nakatayo sa isang tabi, nakapamulsa habang pinagmamasdan siya na para bang binabasa ang kanyang iniisip. Nang lumapit ito, agad siyang tinanong, may halong biro ang boses, "Mukhang mabigat ang naging pag-uusap ninyo. Anong sinabi sayo ni Anthony?" Napalingon siya sa lalaki at umiling, pilit na ginagawang kaswal ang kanyang tinig. "Wala naman. Hindi naman ito mahalaga." "Talaga?" Sumilay ang isang may pag-aalinlangang
Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig
Ang ingay sa bulwagan ay unti-unting bumalik sa normal matapos ang pagdating nina Anthony. Bagamat maraming panauhin ang palihim na sumusulyap sa kanya, karamihan ay nagbalik na sa kani-kanilang usapan, bagamat hindi maikakaila ang tensyon na idinulot ng kanyang presensya. Sa kabila ng lahat, hindi nakaligtas kay Khate ang matalim at malamig na tingin ni Anthony bago ito tuluyang lumayo sa kanyang kinatatayuan. Para bang may gustong sabihin ang kanyang mga mata ngunit piniling itago ito sa likod ng kanyang maskara ng kaswal na kawalang-interes.Well, kagaya pa rin ng dati. Bulong ni Khate sa kanyang sarili habang inililibot ang kanyang paningin sa loob ng bulwagan.Napabuntong-hininga si Khate at ibinaling ang paningin sa matandang Zaw na tila kanina pa siya pinagmamasdan. May bahagyang aliw sa tinig nito nang sabihin, "Huwag mo nang pansinin ang lalaking iyon. Masyado siyang seryoso sa buhay niya. Kailangan niyang matutong ngumiti paminsan minsan."Isang bahagyang ngiti ang sumilay
Bago magsimula ang handaan para sa kaarawan, isinagawa ni Khate ang huling paggamot sa matanda. Mas maganda na ang kalagayan nito kumpara noon—kaya na nitong bumangon at gumalaw, bagaman hindi pa maaaring maglakad ng matagal. Matapos ibigay ang mga kailangang gamot at ipaalala ang tamang oras ng pag-inom, natapos na ang buong proseso ng gamutan.Dumating na ang araw ng piging.Matapos tapusin ang kanyang trabaho sa research institute, umuwi si Khate upang magbihis. Pinili niyang magsuot ng isang simpleng bestida, itinataas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng bahagyang makeup bago tumungo sa manor ng pamilya Zaw.Pagdating niya doon, malapit nang magsimula ang selebrasyon. Sa labas, nakahilera ang mga mamahaling sasakyan, habang sa loob naman ay punong-puno ng mga panauhing pawang kilalang personalidad sa Haicheng. Bagamat minsan na siyang nanirahan sa siyudad at may ilang mukhang pamilyar, kakaunti lamang ang tunay na nakakakilala sa kanya.Sa kabila nito, nang lumitaw si Khate
Nang hapong iyon, sa loob ng Qiandu Coffee House, magkatapat na umupo sina Cassandra at Mina, pasosyal na kaupo at naghahalo ng kape at nag-uusap. Sa kanilang pag-uusap, tinalakay nila ang nalalapit na ika-70 kaarawan ng matanda."Ate Cassandra, pupunta ka rin ba sa ika-70 kaarawan ng lolo Zaw, di ba?" tanong ni Mina na may kalikutang layunin.Nalaman din ni Cassandra ang balita. Ang pamilya Zaw at pamilya Lee ay matagal nang magkaibigan, kaya natural lang na kailangan niyang magpakita ng presensya, kaya tumango siya, "Oo naman, may problema ba tayo doon?"Tanong ni Mina nang malambing, "ooohh... Sasama ba si Kuya Anthony sa'yo? Kayo naman ay isang kilalang magkasintahan sa pangkat ng pamilya na ating kinabibilangan, di ba!"Nang marinig ito, nag-atubili si Cassandra saglit. Alam niyang pupunta si Anthony, pero kung pupunta siya kasama siya, hindi pa niya ito sigurado. Sa mga nakaraang taon, kahit hindi binawi ni Anthony ang engagement, hindi rin siya nagpapakita ng pagkalapit sa kany