MALIYAH POV
I was still processing what just happened, hindi ko nga alam ang buong pangalan niya. Tsaka bakit ba niya tinatanong kong okay lang ano? Yung pakiramdam na hindi ka makatingin sa mata sa taong hinahangaan mo. Yung nagtataka ka bakit hindi siya mawala sa isip mo, yung pakiramdam na gusto mo siyang kausapin pero hindi pwede . The fact still remain, hindi pa muna, uunahin ko muna ang pag aaral at maka pasa muna sa board exam. What happened to Ate Maze is more than enough for me. Pero kahit anong kumbinsi ko sa sarili ko na h’wag muna para naman itong linta kung makadikit sa utak ko. Ang hirap hirap tanggalin. Pinilig ko ang ulo ko just to removed him from my mind.Sabay umupo sina Terry at Alexander. Their eyes were confused.
“Anong nangyari sayo?”
It was Alexander nakakunot pa ito sa akin habang tinatanong ako. Ano ba itsura ko. Bakit maka react ito ang OA masyado.
“Huh?” wala sa loob kon
MALIYAH POV Nakauwi ako sa amin na paulit ulit pa rin sa balintataw ko ang nangyari kanina. Hanggang ngayon ramdam ko parin ang pagdikit ng mga katawan namin. Ang bango ng hininga niya, ang tigas ng mga braso niya at ng dibdib niya. Parang feeling ko nakapa-safe ko na. Pinilig ko ang ulo ko para maalis ko ang ganung kaisipan. Agad kong natanaw si Papa, sa ilalim ng puno nag kakape ito. Malayo palang, kita ko na ang paglamlam ng mata niya. Pinasigla ko agad ang kilos at pinasaya ang mukha ko. I know Papa he was still guilty about what happen. Hindi rin sila nag kikibuan ni Mama. “ Hi Papa” sinisigurado ko na malapad ang mga ngiti ko. Ayoko na maguilty siya sa nangyari sa akin. “Maliyah kumusta ang sugat
MALIYAH POV Nakatunghay lang ako sa librong na, nasa hita ko at nakayuko lang ako na nakatitig doon pero lumilipad ang ang isip. So his name is Clint Bueanavista. Nakakalula, lang sa sobrang daming letra sa librong binabasa lumabo na yun dahil sa pagtitig ko ng matagal. Pinilig ko ang ulo at ipinikit ko ang mga mata ko at nilagay ko sa dibdib ko ang aking kanang kamay. Mabilis pa rin ang pag rebolusyon ng puso ko. Hindi ko na napansin na malapit na ang oras ng aming exam. Iginala ko ang akin mga mata para hanapin ang sina Terry at Alexander kong nasaan na ang mga ito. Napatingala nalang ako ng wala sa oras ng kung sinong poncio pilato ang humila ng buhok ko mula sa likuran. Agad akong napalingon at ang sumalubong sa akin at ang mata nina Terry at Alexander na puno ng inis. Oh boy
MALIYAH POV Iginiya ako palabas ng bahay nina Alexander, mugto ang mga mata ko kakaiyak. Ate walked out on me just like that. Parang pinipiga ang puso ko. Kapatid ko siya at hindi ko siya susukuan. Tahimik lang silang lahat ako naman hikbi parin ako nang hikbi. Inabutan ako ni Terrence ng panyo but I humbly decline. Meron naman kasi ako. “Maliyah?”Napahinto ako ang nilingon si Alexander. I saw pity in his eyes. Dumako ang mata ko kay Terry, it was the same. Pity and sympathy at the same time. Sa dami ng sinabi ni Ate Maze wala na akong naintindihan. Bumabagabag sa isip at puso ko ang lalim ng pinag huhugutan niyang sakit at hinanakit sa akin at kay Mama. “Uwi na tayo,”Walang ganang wika ko at binuksan a
MALIYAH POV Wala akong sapat na tulog. Pagkagising ko kinaumagahan maaga parin akong bumangon para pumasok sa eskwelahan. Naligo na agad ako, hindi ko na alintana ang ginaw ng tubig sa balat ko. Minadali ko ang bawat kilos, bukod sa malamig ang tubig, ay gusto kong hindi abutan ni Mama sa kusina. Balak ko rin dalawin si ate at magbigay ng pera kahit paano. Meron naman ako naipon kahit konti. Alam kong ayaw niya akong makita. Pero wala akong pakialam.Pagbaba ko sa kusina nag timpla agad ako ng milo at kumuha ng tatlong pandesal na pinalaman ko ng peanut butter.Mabilisan ang kilos ko ngayon doon nalang ako titigil kina Alexander habang hinihintay siya. Nang maubos ko ang agahan ko, bitbit ko ang backpack po hawak ko sa kaliwang kamay ko ang dalawang librong dala ko.Nakita ko si Papa na nag gagayak na papuntang bukid. Nakatalikod ito sa akin kaya hindi ako alintana. Lumapit ako sa
MALIYAH POV:Pagkatapos ng pang hapon namin na subject, sinamahan ako nina Alexander at Terry sa kabilang Barangay kung saan nakatira si Ate, pagsakay namin ng tricycle, umandar na agad ito. Tahimik kaming tatlo, ang ingay lang ng tricycle ang naririnig ko, tumigil ang tricycle sa tapat ng bahay ni aling Doray. Bumaba na kami at lumapit sa gate nilang kawayan.“Aling Doray, tao po?”It was Terry, ilang sandali pa, lumabas na si Aling Doray buhat buhat si Tonton, wala siguro si Ate baka may nahanap na itong trabaho hula ko lang.“O, Terry napadalaw ka iha”Pero ang mga mata nito ay sa akin nakatutok, hindi ko alam kong ano ang tumatakbo sa isip niya pero kita ko na hindi naman ito galit.“Dadalawin ho namin si Ate Maze at Tonton po.” Ako na ang sumagot sa kanya.“Wala dito ang Ate mo, Maliyah, nag hahanap ng trabaho ulit, umalis kaninang alas onse hindi pa bumabalik, wala nang
MALIYAH POVEvery day, my routine was the same: waking up in the morning, showering, eating the same breakfast, fetching my friends, and going straight to the university where we were studying. We are now fourth-year graduating students as Physical therapists. We live a simple life, enough for us to survive. My parents can send me to school with a scholarship and eat three times a day. An ordinary family like us, trying to get through and live a decent life with love and respect. But it was slowly fading away.We grew up where our parents were very eager to finish college and have a good future. But sometimes things happened, and everything changed. Our life changed the day Ate Maze left, the day when my Mama raised her hand on me. After that incident, my Mom was spacing out and distant.I felt her anger, frustration, and disappointment in me and Ate Maze. She became emotionless, numbed, and always angry. Our so-call
MALIYAH POVMy Papa was true to his words. As we were approaching the main exit gate, I saw my Papa standing and leaning on the corner side of the post. He was smiling as he focused his eyes on me. This is a genuine smile from my Papa, a smile I missed for the last couple of days.“Papa!”I called him, and he opened his arms for me, and I ran in his direction. My face was lightened, and a warm feeling filled my heart with many positive outcomes later.“Maliyah”Kasunod ko na sina, Alexander at Terry, dumako ang mga mata ni Papa sa kanila, at masayang nagsalita.“Hanggang ngayon kayo pa rin magkakasama, natutuwa ako dahil hindi iba ang turing niyo kay Maliyah”Sabi ni Papa, it was sounded grateful statement. I know how he did. Mula kindergarten kami, elementary, high school at hanggang mag college ay kami parin mag kakasama, hindi ko alam kong ilang beses na akong nag pasalamat
MALIYAH POVUmuwi kami ni Papa, na parang talunan, ngunit nag papasalamat ako dahil, naging okay si Ate na dalawin ko sila doon sa tuwing wala akong pasok. Nang makauwi na kami ng bahay si Papa deretso lang sa kwarto nila Mama. Si Papa ang tipong bihira mag taas ng boses. He was always calm and diplomatic.This three consecutive nights that our home was quiet. Para kaming namatay. Nawala nasa pamilya namin yung masaya, nagtatawanan, at nag ba-bonding as family, kahit mahirap ang buhay.Lumipas ang mga araw na walang pinag bago, si Mama. Mas Lumala pa ata. Tahimik pero madalas naririnig ko ang pag iyak niya sa gabi. Si Papa naman madalas sa labas ng bahay umiinom ng isang bote ng alak, na hindi niya dating ginagawa.Sa susunod na araw birthday ni Ate Maze, isang buwan nalang finals na namin , at dalawang linggo after namin mag finals graduation na. Konting tiis nalang self maaayos din ang lahat. Wala nang sigawan sa bahay