CHAPTER TWENTY

Ang sabi nila natuturuan daw ang puso na magmahal. Sinungaling sila. Ilang beses ko nang tinuruan ang sarili ko noon na kalimutan si Travis. Ilang beses ko na ring sinubukan na magmahal ng iba ngunit kahit na anong gawin ko, si Travis at si Travis pa rin ang tinitibok nito.

Ang sabi ko masaya ako. Masaya ako dahil sa wakas ay ikakasal na siya. Masaya ako dahil nagpatuloy lang ang buhay niya kahit na wala ako sa tabi niya. I wonder kung naging tahimik nga ba ang buhay niya noon simula nung nawala ako. Baka nga nagpapasalamat pa iyon dahil kung hindi ako nawala sa path, niya baka nga naging disaster pa ang buhay niya nang dahil sa akin.

Wala naman akong ibang hatid kung hindi puro kamalasan para sa kanya. Siguro nga tama ang sinasabi nila. Na sadyang malas lang talaga ako. Swerte nga ako sa pamilya, malas naman ako sa pagmamahal mula sa ibang tao. Sa mga taong mahal ko na hindi naman ako mahal.

Nagpatuloy lang si Nathalie sa pagkukwento sa akin tungkol sa naging buhay ni Travis simula n