"Kung wala ka talagang pakialam sa akin, sana hinayaan mo na lang ako. Sana hinayaan mo na lang akong ipagtanggol ang sarili ko..."Wala akong ibang nagawa kung hindi ang ilubog ang namumula kong mukha sa mga pillow na nasa gilid ko. Nandito ako ngayon sa kama ko, abala sa paggulong habang inaalala ang sitwasyon namin ni Travis kanina. Fuck! Gusto kong tumili nang dahil sa pinaghalong inis at kahihiyan. Natatawa nga ako sa sarili ko sa tuwing maaalala kong umiyak na naman ako sa harapan niya! Naiinis ako sa sarili ko dahil bakit sa dinami-rami ng pwede kong sabihin, bakit iyon pa ang pumasok sa isip ko?Bakit iyon ang sinabi ko?Hindi ko na mabilang kung ilang beses nang umugong sa tenga ko ang katagang iyan ngayong umaga. Bakit pakiramdam ko ako pa ang hindi makatulog ngayon sa halip na siya?Tama iyan, Travis. Tamaan ka sana ng konsensya at humingi ka ng sorry sa akin. I fucking deserve your apology! Hindi ako bato tulad ng dati na animong walang nararamdaman kahit na ilang beses mo
Why is he asking me? Of course, I'm fucking okay!May posibilidad nga ba na nag-aalala siya sa akin?Pakiramdam ko ay may mga paru-parong paulit-ulit na lumilipad sa sikmura ko nang marinig ko ang sinabi niya. Hindi ko alam pero tila ba kinikilig ako sa itinanong niya sa akin. God, Empress! Ano 'tong nararamdaman ko ngayon? Why is he asking me?"W-What do you mean?" nalilito kong tanong.Kunot noo siyang nag-iwas ng tingin kaya naman hindi ko naiwasang pagmasdan ang itsura niya. Kagabi ay hindi ko man lang nakita nang buo ang mukha niya nang dahil sa labis na iritasyon. Tila ba ngayon ko lang nakita ang mga galos na nasa mukha niya.Ang sabi ni Nathalie ay nakipagsuntukan daw si Travis kagabi sa dance floor. Imposible namang humatak lang siya ng kung sino sa loob at sinuntok niya nang walang dahilan, di ba? And besides, mukha namang wala siyang kilala sa bar kagabi. Kung may kaibigan nga siya roon o kung talagang may sinadya siyang puntahan doon, then I think hindi naman siya gagawa
I used to like him, oh no, erase that thing...I used to love him dati, pero ngayon... sa lahat ng mga ginagawa niya sa akin ngayon at sa mga salitang naririnig ko sa kanya ngayon, hindi ko alam. Tila ba nagbago lang ang pananaw ko nang dahil sa mga salitang naririnig ko sa bibig niya tungkol sa akin.Makitid ang utak? Ganyan ba talaga ang tingin niya sa akin? Makitid ang utak?Oo, gusto ko siya noon at hindi ko maipagkakaila ang bagay na iyon. Mysterious type kasi siya at bihira lang siya kung makisalamuha sa ibang tao, which is my type. Hindi siya mahirap mahalin, sa totoo lang, lalo na kung mananahimik lang siya. Siya yung klase ng lalaking mananatiling walang kibo kahit na ilang beses mo na siyang pagtripan at ipahiya sa ibang tao. Ngayong nag-iba ang ugali niya, tila ba mas lalo lang nag-iba ang pagtingin ko sa kanya. Hindi ko alam na may pag-asa pa palang magbago ang nararamdaman mo sa isang tao kahit na baliw na baliw ka sa kanya noon.Tsk. Oo, baliw na baliw ako sa kanya at hi
Unang apak ko pa lang sa department ay ang makahulugang tingin agad ni Nathalie ang nakakuha sa atensyon ko. May larong umuukit sa labi niya nang dumako roon ang tingin ko kaya naman wala akong ibang nagawa kung hindi ang bumuntong hininga na lang bago ako nagtungo sa mesa ko."Good morning, Empress Faye—""Walang maganda sa araw ko, Nathalie," sagot ko sa kanya na natatawa niyang inilingan lalo na nang pabagsak kong inilagay sa mesa ang bag na dala ko. "Umalis ka kung ayaw mong masabon yang budhi mo.""Seryoso ka? Hindi ba talaga maganda ang araw mo o baka nasira lang dahil sa kanya?" tanong niya patungkol kay Travis na hindi ko sinagot. "At nasaan nga ba siya? Bakit hindi kayo magkasamang pumasok?"Agad na nakagat ni Nathalie ang dila niya nang pumasok si Travis. Tulad ng nakagawian niya na, madilim ang titig niya sa akin nang magkrus ang mata naming dalawa. Naroroon na naman ang galit na hindi ko alam kung saan nga ba nanggagaling. May ginawa na naman ba akong labag sa kagustuhan n
Minsan ay hindi ko mapigilang kwestyunin ang sarili ko. Sa lahat ng taong pwede kong magustuhan, bakit siya pa ang nagustuhan ko? Bakit siya pa ang minahal ko?Arogante. Mayabang. Bastos. Makitid kung mag-isip. Lahat halos ng mga ugaling ayaw ko sa lalaki ay nasa kanya na. Oo, misteryoso siya. Matalino. Gwapo siya pero maliban sa mga ugaling nabanggit ko, wala ng iba pa. Minsan ay hindi ko mapigilan ang sarili kong kwestyunin sa kung bakit ko nga ba siya nagustuhan? Bakit sa dinami-rami ng mga lalaking umaaligid sa akin noon, sa kanya ako nagkaroon ng interes?"Bakit, Travis?" bulong ko sa sarili ko bago ako umiling na tila ba dismayado sa inakto niya kanina sa harap naming dalawa ni Lucas. "Ano bang mayroon sa akin at bakit ganito mo na lang ako kung patunguhan?"Pagkatapos naming mag-lunch ni Lucas ay hinatid niya na ako sa lobby ng company namin. Minsan ay nag-uusap kami pero mas madalas pa yung oras na hindi siya kumikibo. Tulad ko ay tila ba malalim din ang iniisip niya. Ayaw ko
Nawala lahat ng pagpapantasyang nasa isip ko nang makita ko kung paanong nangunot ang noo niya. Hindi ko namalayan na unti-unti na pa lang sumilay ang ngiting nasa labi ko pagkatapos kong .arinig ang sinabi niya kanina."Why are you smiling?" kunot noo niyang tanong.Wala akong ibang nagawa kung hindi ang mapaglarong ngumiti sa kanya na mas lalo lamang nitong ikinakunot ng noo."Naaalala ko si Lucas sa 'yo," saad ko.Kitang kita ko kung paanong nagdilim ang mga mata niya pagkatapos kong banggitin ang pangalan ni Lucas sa harap niya. Wala tuloy akong nagawa kung hindi ang mas lalo lang matawa habang nakatitig sa reaksyon niya."I wonder kung ano na nga bang ginagawa namin ngayon kung sumama lang ako sa kanya—""Bakit hindi ka sumama kung ganoon?" inis niyang tanong dahilan upang mas lalo lang maglaro ang ngiting nakaukit sa labi ko.Wala naman akong ibang intensyon nang binanggit ko ang pangalan ni Lucas. Oo, naalala ko si Lucas sa sinabi niya kanina dahil madalas akong biruin ni Lucas
Mula sa pwesto ko, amoy na amoy ko ang mint mula sa chewing gum na nginunguya niya. Medyo madilim sa departamento. Nakapatay na halos lahat ng ilaw at ang computer lang na nasa harap namin ang kaisa-isang bagay na nagbibigay liwanag sa mesa namin. Dahil nga sa paminsan-minsan akong nawawala sa katinuan nang dahil sa presensya niya, minsan ay siya na halos ang gumagawa sa trabaho ko. Alas kwatro na ng madaling araw ngunit sa halip na umuwi, nandito siya sa gilid ko. Minsan nga ay nahihiya na ako dahil mukhang nahihirapan na siya sa pwesto niya. Sa halip kasi na ako ang magtrabaho, siya ang naririto. Siya ang nagpapatuloy sa trabahong ako dapat ang tumatapos."Kumportable ka ba sa posisyong iyan?" tanong ko sa kanya nang hindi na ako nakapagpigil pa. "I mean, hindi ka ba... nangangawit.""Nangangawit, but I'm okay," sagot ni Travis habang nananatili pa ring nakatutok sa computer screen.Paminsan-minsang sumasagi ang braso niya sa braso ko. Minsan ay tumatagal pa iyon doon kaya naman hi
Magkasalubong ang mga kilay ko nang sandaling tumitig ako sa target na nasa malayo. May suot akong shooting glasses kaya naman mas lalo lang akong nahirapan sa pag-asinta ng baril na hawak ko.Bitbit ang sama ng loob ko sa ginawa ni Travis kahapon, mabilis kong pinutok ang baril na naging resulta kung bakit tuluyan ko ngang napaputukan ang pulang tuldok sa ulo ng target na nasa malayo.Mula sa pwesto ko, rinig ko ang pagpalakpak ni Lucas kaya naman ngingisi-ngisi kong ibinaba ang baril na hawak ko bago ako nagdesisyong lumapit sa mesa kung saan siya naghihintay. Nanlalagkit na ang katawan ko sa sobrang pagpapawis. Hindi ko na mabilang kung ilang oras na kaming nagpaalipas ng oras sa shooting range na iyon. Sa katunayan nga ay ito pa lang ang kauna-unahang beses na sinubukan ko ang bagay na ito, kaya naman maging ang mentor na umagapay sa akin kanina ay tila ba bilib na bilib nang makita niyang napatamaan ko agad ang target nang hindi man lang nahihirapan."Sigurado ka bang ito ang fi