CHAPTER THIRTY-SEVEN

Minsan hindi natin maiiwasang magulat na lang sa mga taong biglaan na lang kung dumating sa buhay natin. Mga taong dumadating nang hindi mo na namamalayan. Mga taong nagiging inspirasyon mo, mentor, role model or worse... magiging lesson na lang sa buhay mo bandang huli. Yung magbibigay ng impact sa buhay mo. Pwedeng mabuti, pwedeng masama.

When someone special enters your life unexpectedly, don't let them go. Baka may rason kung bakit sila dinala sa buhay mo. Parang problema lang iyan, darating sa buhay mo nang hindi mo namamalayan then all of a sudden, required kang gumawa ng solusyon para lang malagpasan mo lahat ng iyon.

Dati naniniwala ako sa mga ganyan. Ang akala ko nung una, si Travis na ang para sa akin kaya gumawa ako ng paraan upang makuha ang atensyon niya kahit na alam kong nung una pa lang, wala ng katuturan lahat ng ginagawa ko sa kanya. When I realized na... siya ang anay na sumisira sa akin nung mga panahong hinahabol ko pa siya, hindi na ako nagdalawang isip pa na pu