ENGINEER 46| หงุดหงิด |หลังจากที่ฉันกับโดนัทและพี่เดลเดินแยกออกมาจากกลุ่มพี่ๆวิศวะเพื่อไปหาที่นั่งทานข้าว ชายคนที่เดินขนาบข้างฉันก็เอ่ยถามคำถาม "ไอเตอร์มันได้ทำอะไรน้องแคร์หรือพูดไม่ดีใส่หรือเปล่า""พี่เตอร์บอกว่าอยากคุยกับแคร์ค่ะ" ฉันตอบ เมื่อเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร"แล้วคุยอะไรกัน...""ไม่ได้คุยค่ะ" คำตอบของฉันทำให้คนตรงหน้าถึงกับขมวดคิ้ว ฉันไม่อยากให้พี่เดลถามอะไรอีกเลยเปลี่ยนเรื่องคุย"ทำไมพี่ๆถึงมาเล่นดนตรีกันที่นี่คะ""นั่นสิคะ หรือว่ามาส่องสาวๆ" โดนัทสำทับ"สาวที่ว่าก็น้องแคร์นี่แหล่ะครับ พี่เลยขอให้พวกมันมาที่นี่ด้วยกัน อยากมาทานข้าวที่นี่ด้วยเผื่อว่าพี่จะได้เจอน้องแคร์" พี่เดลตอบตาเป็นประกายวิบวับเวลาที่เขามองหน้าฉัน"สาวๆที่คณะแพทย์สวยๆก็เยอะนะคะ" ฉันบอก พี่ก็เดลรีบส่ายหัวทันที "น้องแคร์สวยที่สุดแล้ว""แหมชมแต่แคร์ ไม่ชมหนูหน่อยหรอ""คร๊าบบน้องโดนัทก็น่ารัก""ไม่จริงใจเลยอ่ะ" โดนัททำหน้าเง้างอน จนพี่เดลก็ทำหน้างงว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป"พี่เดลแอบมาเช็คเรตติ้งที่นี่ด้วยหรือเปล่าคะ ถึงมากันได้ทั้งกลุ่ม" โดนัทเธอเป็นอะไร เมื่อกี้ยังหน้าง้ำอยู่เลย จู่ๆต่อมความอยากรู้ของเธอก็ทำงาน
ENGINEER 47| อยากฟังอีกไหม 💜|@บ้านทวีพัฒนา#ห้องนอนเพิ่งจะรู้ก็วันนี้ว่าบ้านเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดและปลอดภัยที่สุด หลังจากที่ได้ออกไปใช้ชีวิตอยู่คอนโดคนเพียงตัวคนเดียวในหลายวันที่ผ่านมา ฉันเองก็เผชิญกับเรื่องราวต่างๆภายในรั้วมหาลัยตั้งมากมาย โดยเฉพาะเขาคนนั้น คนที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยราวกับว่าในทุกๆวันเขานั้นคอยอยู่ใกล้ๆฉันตลอดเวลาหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จทุกอย่างฉันก็ล้มตัวลงนอนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูLineพี่เตอร์ : ทำอะไรอยู่"ชิ ถามตัวเองก่อนเถอะ ว่าทำอะไร อยู่กับใคร" ฉันกระแทกโทรศัพท์ลงบนที่นอนแล้วหยิบชีทเรียนขึ้นมาอ่านทบทวนพออ่านชีททบทวนบทเรียนไปได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันที่วางอยู่ข้างๆตัวก็ดังขึ้นฉันเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ในขณะที่สายตาของฉันยังคงอ่านชีททวนบทเรียนของวันนี้อยู่"เบอร์ใคร" ตัวเลขสิบตัวที่ปรากฎบนหน้าจอเป็นเบอร์ที่ฉันไม่คุ้นเลย แต่ฉันก็ตัดสินใจที่จะรับสายติ๊ด"ฮัลโหลค่ะ"... (เสียงดนตรี)"ฮัลโหล"... (เสียงดนตรี)"ใครคะ"(ถึงบ้าน...ปลอดภัยใช่ไหม)"นั่นใครคะ""พี่...""อะไรนะคะ" ฉันแทบจะไม่ได้ยินเสียงของปลายสายเลย เพราะมีเสียงเพลงดนตรีดังในบริเ
ENGINEER 48| เมื่อไหร่ะจะใจอ่อน | ฉันรีบยกมือขึ้นสองข้างแล้วดันไปที่หน้าอกแกร่งก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ยอมรับตรงๆเลยว่าเขินเอามากๆกับการกระทำของเขาเมื่อครู่ จนฉันต้องเรียกสติกลับคืนมาให้กับตัวเองอีกครั้ง เมื่อกี้ฉันยังต่อว่าเขาอยู่เลย พอเขาแสดงอาการที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนมันยิ่งทำให้ใจดวงน้อยๆของฉันมันสั่นไหวมากกว่าทุกครั้ง"ถอยออกไปค่ะ""ไม่ บอกพี่ก่อน อยากฟังอีกไหม""ไม่ค่ะ ไม่ฟัง""พี่ชอบแคร์""แคร์บอกว่าไม่ฟังไงคะ""แต่พี่อยากบอก""แคร์ไม่ฟังค่ะ""พี่ชอบแคร์ พี่ชอบแคร์" เขายังคงพูดให้ฉันฟังซ้ำๆทั้งที่ฉันบอกว่าไม่อยากฟัง เขามันเป็นพวกฟังไม่รู้ความหรือยังไงกัน แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่กล้าหันหน้ากลับไปมองเขา ไม่รู้ว่าเขาทำสีหน้ายังไง แต่แค่ฟังจากน้ำเสียงฉันก็สัมผัสได้ว่าเขาต้องทำหน้าเจ้าเล่ห์อยู่แน่ๆ"ถอยออกไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น""ถ้ามีก็ไล่""คนนิสัยไม่ดี""หึ" เขาแค่นหัวเราะในลำคอแล้วค่อยๆถอยออกห่าง ฉันอึดอัดแทบแย่ "เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องเรียน""ไม่ต้องค่ะ""พี่บอกกับเพื่อนแคร์ไปแล้วนะว่าจะไปส่ง""แคร์ไปเองได้ พี่จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ""ไล่?" เขาถามเสียงแข็ง สายตาคมจ้องตาฉันเขม็ง
ENGINEER 49| เปิดตัว |อีกด้านคาร์เตอร์ฟังสิ่งที่สาวน้อยหน้าหวานพูดออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดก็รู้สึกใจปวดหนึบ สิ่งที่เขาทำกับสาวน้อยวัยสิบแปดมันมากเกินกว่าที่คนบอบบางอย่างเธอจะรับไหว ถ้าเขาย้อนอดีตกลับไปแก้ไขเรื่องราวของเขาและเธอได้เขาก็จะแก้ไขมันอย่างไม่ลังเลแต่สิ่งที่เขาคิดทำในตอนนี้คือต้องการเปิดตัวให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอคือตัวจริง ไม่ใช่พวกผู้หญิงที่เขาเคยมีข่าวเวลาที่นักศึกษาคนอื่นๆเห็นว่าเขาไปไหนมาไหนด้วย เธอพวกนั้นไม่เคยมีค่าหรืออยู่ในสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้เท่านั้นที่มีค่าที่สุดสำหรับเขา"อืม ไปทานข้าวกัน แต่ไปตึกวิศวะนะ" พูดไปตั้งยาวเหยียดเขากลับเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วยังจะพาฉันไปทานข้าวที่คณะเขาอีก ที่ฉันพูดไปตั้งเยอะเมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังเลยหรือยังไง"นี่พี่ไม่เข้าใจในสิ่งที่แคร์พูดหรอคะ""เข้าใจสิ""เข้าใจแล้วทำไมยัง...""ไปกัน" เขาไม่รอฟังคำท้วงของฉันก่อนที่ตัวเขาเองจะลุกขึ้นยืนแล้วเอื้อมมือมาจับมือฉันเพื่อให้ลุกขึ้นตามเขาก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไปพร้อมกัน"ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย" ฉันถามทันทีที่เดินออกจากห้องเรียน เขากำลังพาฉันเ
ENGINEER 50| พี่จะรอ |รอยยิ้มของเขาทำเอาฉันต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ความวาบหวาม หวั่นไหว มันเริ่มก่อตัวในหัวใจดวงน้อยๆของฉัน"เชี่ย ไอ้เตอร์แม่งยิ้มหว่ะ ขนลุก" พี่เลโอบอกพร้อมกับทำท่าลูบแขนไปมา"เบาไอ้เตอร์ น้องเขินไปหมดแล้ว""ตกลงจะทานอะไร" เขาไม่ฟังเสียงของเพื่อนทำกับว่าที่ตรงนี้มีแค่ฉันกับเขา"มะ ไม่ทานแล้ว" ฉันบอกก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากโรงอาหารคณะวิศวะ แต่ก็เดินไปได้เพียงแค่ไม่กี่ก้าว ก็ถูกมือหนาคว้ามือฉันเอาไว้ แล้วจูงมือฉันให้เดินกลับมานั่งที่โต๊ะที่มีพวกเพื่อนๆของเขานั่งอยู่ด้วย"อยากทานอะไร" เขาถามย้ำเสียงละมุนตึกตัก ตึกตัก ตึกตักพักนี้ทำไมเขาต้องทำหัวใจฉันสั่นอยู่เรื่อย ฉันควรที่จะโกรธ เกลียดเขาสิ แล้วทำไม..."แคร์ไม่หิว""งั้นแบ่งทานกับพี่" เขาบอกแล้วเดินไปสั่งอาหาร แต่เมื่อกี้เขาว่ายังไงนะ แบ่งทานกับพี่ คือเขาจะให้ฉันทานจานเดียวกันกับเขาอย่างนั้นเหรอ"แคร์ งั้นเราไปซื้อข้าวก่อน" โดนัทบอกแล้วยิ้มกริ่มก่อนที่เธอจะลุกไปซื้อข้าวกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่นั่งอยู่ในกลุ่มพี่ๆวิศวะ สายตาของพี่นัท พี่เลโอ พี่ล็อค เหมือนกำลังมีคำถามที่อยากจะถาม"น้องแคร์
ENGINEER 51| เริ่มต้านต่อไปไม่ไหว |อีกด้าน คาร์เตอร์ดักรอสาวน้อยหน้าหวานอยู่ชั้นล่างของตึกคณะแพทย์ วันนี้เขามีเรียนแค่ช่วงบ่าย แต่เคาร์เตอร์กลับออกจากห้องเรียนก่อนเวลาเลิกเรียน ที่เขาต้องรีบมาดักรอก่อนเวลาเลิกเรียนก็เพราะกลัวว่าอาจารย์ที่สอนจะปล่อยช้าแล้วจะมาหาเธอไม่ทัน ช่วงนี้เขาต้องเร่งทำคะแนนเพื่อพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวาน เขายังมั่นใจว่าสักวันเธอจะมีใจให้เขาได้เกินร้อยเปอร์เซนต์แน่นอน เพราะเขาสังเกตุอาการของสาวน้อยที่ดูจะเสียอาการไปบ้างเป็นบางครั้งบางคราวเวลาที่เขาส่งสายตาหวานๆ พูดจาหวานๆไม่แข็งกระด้างเหมือนแต่ก่อน เขาพยายามฝึกพูดคนเดียวอยู่เป็นวันๆว่าจะต้องพูดโทนเสียงแบบไหนให้เธอประทับใจและไม่รู้สึกว่าต้องกลัวเขาอีกต่อไป เขาอยากจะมีมุมอ่อนโยนให้เธอได้เห็นแค่เพียงคนเดียว ไม่ใช่คาร์เตอร์คนเก่าที่มีแต่ความเย็นชา ความดุร้าย พูดจาแข็งๆ นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวเขา(เสียงโทรศัพท์คาร์เตอร์)มือหนาล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบขึ้นมาดูมารีคาร์เตอร์กดตัดสายทิ้งไป เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับสายเธออีก เพราะมารีสาวดาวคณะนิติฯ เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่เคยร่วมหลับนอนด้วย มีข้อ
ENGINEER 52| อยากเริ่มต้นใหม่ |"หิวข้าวหรือยังคะ ไปหาไรทานกันไหม อยากทานอะไรหรือเปล่า" ไม่อยากจะมองหน้าเขาเลย ทำไมถึงได้ละมุนแล้วอบอุ่นแบบนี้ จนฉันเองเกือบลืมไปเลยว่าเขาเคยทำอะไรที่ไม่ดีๆกับฉันบ้าง"..." ฉันได้ยินทุกคำ แต่ก็เลือกไม่มองหน้า และก็ไม่ตอบเขาด้วย ไม่รู้จะเริ่มยังไง เพราะใจมันระทวยไปหมด ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย"อยากดูเสื้อผ้าไหม หรือเครื่องสำอางค์ดี" เขาชักจะเอาใจฉันมากเกินไปแล้วนะ แค่มีพี่คริสพี่คัพก็ทำฉันนิสัยเสียอยู่แล้ว เพราะพี่ชายฉันทั้งสองคนตามใจฉันทุกอย่าง แล้วตอนนี้กลับมามีผู้ชายอีกคนที่กำลังจะทำให้ฉันนิสัยเสียมากกว่าเดิม เขากำลังทำให้ฉันใจเหลวเข้าไปทุกทีๆ"พี่เตอร์ไม่ต้องตามใจแคร์ขนาดนี้ก็ได้""ไม่ตามใจแคร์ แล้วจะให้พี่ไปตามใจใครได้หล่ะ" ฉันยังคงหันหลังให้กับเขา รู้สึกว่าหน้าแดงหูแดงไปหมด แล้วไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีสีหน้ายังไง ฉันไม่กล้าหันไปมองจริงๆ เพราะกลัวสายตาคู่นั้นจะทำให้ฉันหวั่นไหว"ทำไมไม่หันหน้ามาคุยกับพี่ แล้วแบบนี้พี่จะมองหน้าแคร์ถนัดได้ยังไง"ฉันเลือกที่จะเดินหนีเขา เพราะทำตัวไม่ถูกแล้ว "แคร์ จะไปไหน" พี่เตอร์ตะโกนไล่หลัง ฉันรู้สึกได้ว่า
ENGINEER 53| ไปหาที่ห้องได้ไหม |ฉันนั่งอ่านข้อความของเขาแค่ไม่กี่ประโยควนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น สมองของฉันมันกำลังคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆระหว่างฉันและเขา แต่ตอนนี้มันกลับมีเรื่องราวดีๆเข้ามามากกว่าเรื่องแย่ๆ อย่างเช่นวันนี้เขาเริ่มทำให้ฉันประทับใจในตัวเขามากขึ้น ถึงจะดูฝืนๆความเป็นตัวเองไปบ้างแต่ฉันก็เห็นความพยายามของเขาอยู่ไม่น้อย'พี่อยากเริ่มต้นใหม่กับแคร์' คำนี้มันก้องอยู่ในหัว ใจดวงน้อยๆของฉันมันเต้นแรง ความรู้สึกต่างๆมันก่อตัวจนเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นLineพี่เตอร์ : ตอบมาบ้างสิ อะไรก็ได้ อย่าเงียบแบบนี้แคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ Okพี่เตอร์ : ส่งติ๊กเกอร์ หมีคอตก"ก็บอกให้ตอบอะไรก็ได้ไง" จะว่ามือลั่นก็ได้ แต่ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออก ก็เขาบอกให้ตอบอะไรก็ได้ ฉันก็เลยส่งสติ๊กเกอร์ไปก็แค่นั้นถ้าจะให้ตอบตามความจริง ลึกๆเองฉันก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว แต่ขอดูพฤติกรรมของเขาอีกสักหน่อย อยากเห็นความพยายามของเขาให้มากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเขาอยากเริ่มต้นใหม่กับฉันในสถานะที่เป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง ก็ต้องอดทนรอฉันได้อีกด้านคาร์เตอร์นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องคอนโด เขาเอาแต่จ้องหน้าแชทที่ได้พิมพ์หา
ENGINEER 72| ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร | #สองอาทิตย์ผ่านไป@มหาลัยAวันนี้เป็นวันที่เขาต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทคุณพ่อของของเขาเป็นวันแรก ฉันจึงส่งคำอวยพรผ่านข้อความเป็นกำลังใจไปให้ตั้งแต่เช้าLineแคร์ : ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ สู้ๆนะพี่เตอร์ : ครับ พี่ทำงานก่อนเดี๋ยวคุยกันแคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ ok"ไงจ๊ะ นั่งหน้าหงอยเชียว" โดนัทเธอที่เพิ่งมาถึงมหาลัยก็เอ่ยแซวฉันทันทีที่เธอนั่งลงในฝั่งตรงข้ามกับฉัน"เปล่าซะหน่อย""เขาว่าสายตามันหลอกกันไม่ได้หรอกนะ" ฉันเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆนั่นแหล่ะ มันรู้สึกเหงาหงอยตั้งแต่ตื่นลืมตาพอจะรู้ว่าเขาต้องไปฝึกงานแล้วจะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่รู้ว่าเราสองคนจะมีจังหว่ะได้พบเจอกันอีกเมื่อไหร่ เขาไปฝึกงานส่วนฉันก็เรียน"หมั่นไลน์ไปหาพี่เขาบ่อยๆนะรู้ป่าว""เราแชทหาเขาอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากรบกวนเวลาฝึกงานของเขา""ก็แชททิ้งไว้ไง หมั่นส่งกำลังใจ ตกกลางคืนก็คุยแชร์เรื่องราวกันและกันวันนี้ทำอะไร กินอะไร ทำงานเหนื่อยไหม เรียนเหนื่อยไหม อะไรแบบนี้ ใส่ใจเขาเยอะๆ""โดนัทพูดอย่างกับมีแฟนแล้วอย่างนั้น""ปะ เปล่า เราก็แค่แนะนำ อ่านในเว็บมาเยอะ เอาหน่า อย่าสงสัยเลย ทำอย่างที่เ
ENGINEER 71| พี่ไม่ชอบไอหมอนั่น |เขาเดินพูดมาตลอดทางตั้งแต่ลานเกียร์จนมาหยุดอยู่หน้าห้องเรียนของตึกคณะแพทย์"เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ""ไม่ค่ะ แคร์ไม่ยอมหลงกลพี่แน่นอน" ฉันยิ้มบอก แต่อีกคนเนี่ยสิกลับยืนคอตกหมดเรี่ยวหมดแรง"แคร์ไปเรียนก่อนนะคะ พี่ก็ตั้งใจเรียนนะ อีกสองอาทิตย์พี่ก็ต้องฝึกงานแล้วนะคะ""นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ พี่เปลี่ยนไปทำโปรเจคจบดีกว่าไหม จะได้อยู่ใกล้ๆแคร์""ไม่น่าเปลี่ยนใจทันแล้วนะคะ ยังไงเราก็โทรหากันได้""แคร์ไม่ยื้อพี่เลยหรอ" เขาตีหน้าเศร้าให้ฉันสงสารแต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังเดินมาเขาจึงปรับโหมดเข้มขึ้นทันที"พี่ไปก่อน" เขาบอกเสียงเรียบก่อนจะเดินออกไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาทำหน้าตาละห้อยมองฉัน ฉันจึงได้แค่ส่งยิ้มไปให้เขาแล้วเดินเข้าห้องเรียน#เลิกคลาส (12.00)งานกลุ่มที่ทำร่วมกับโดนัท แพร มิลค์ และก็แทน ตอนนี้ได้ส่งถึงมืออาจารย์แล้วเรียบร้อยและงานกลุ่มก็ผ่านไปได้ด้วยดี อาจารย์ยังชมอีกต่างหาก ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยชื่นใจหายเหนื่อยพวกเราทั้งห้าคนไม่สิโดนัทเธอเป็นคนเอ่ยชวนทุกคนไปทานข้าวที่ห้างใกล้ๆกับมหาลัยในช่วงพักเที่ยง เธอเสนอเป็นชาบู ฉันว่าเธออยากหาเพื่อนหารค่าอา
ENGINEER 70| ง้อเมีย |แค่อยากโทรไปบอกเขาว่าฉันกำลังจะนอนแล้ว จะพิมพ์ทิ้งไว้ก็ได้แต่ฉันก็อยากได้ยินเสียงของเขาก่อนนอน แต่ทำไมกลายเป็นว่ามีผู้หญิงรับสายเขาถึงคลับก็ส่งรูปมาให้ฉัน และรูปที่ส่งมาก็มีแต่เพื่อนผู้ชายไม่มีผู้หญิงเลยสักคน แล้วเธอเป็นใครทำไมมารับสายของเขาได้ หรือว่าเขาพาใครไปคลับด้วยพอคิดแบบนี้ใจก็ยิ่งปวดหนึบ จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงสองข้างแก้ม เขาจะนอกใจฉันอย่างนั้นหรอ กับการที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนครั้งก่อน เขาเหงาถึงขนาดชวนผู้หญิงคนอื่นไปคลับด้วยหรอตอนนี้เขากับผู้หญิงคนนั้นทำอะไรอยู่ ฉันยังหวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรลับหลังที่มันเกินเลย#วันต่อมา@มหาลัยA"แคร์ ทำไมตามบวมแบบนั้นหล่ะ ร้องไห้หรอ""มันบวมมากเลยหรอ""ใช่ ตกลงร้องไห้?""อืม" ฉันมามหาลัยด้วยสภาพอิดโรย เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลย มัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อเช้าที่บ้านทุกคนก็ถามว่าทำไมฉันถึงได้ตาบวมแบบนี้ ฉันเลยแก้ตัวไปว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยเปิดซีรีย์ดู ทุกคนก็เลยปล่อยผ่านไป มีแต่พี่คัพที่พูดเหน็บแนมฉัน ไม่ใช่เป็นเพราะแฟนน้องหรอกนะที่ทำน้องร้องไห้ ถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะจัดการมันด้วยน้ำมือพี่เอง คุณแม่จึงท้วงขึ้นเพ
ENGINEER 69| โดนแกล้ง |#หลายวันต่อมาตั้งแต่วันที่เขาไปบ้านฉันพี่คริสกับพี่คัพจะผลัดกันมารับ-ส่งฉันทุกวัน ตั้งแต่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันก็ไม่ได้กลับไปอยู่ที่คอนโดอีกเลย ยิ่งพี่คัพรู้ว่าฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับเขาก็ออกอาการฟึดฟัดไม่พอใจ คุณพ่อคุณแม่จึงช่วยพูดให้ พี่คัพเลยยอมอ่อนลงแต่มีข้อแม้ว่าฉันต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านและพี่คัพยังขู่อีกว่าถ้าไม่ย้ายกลับมาเตรียมตัวบอกเลิกเขาได้เลย ซึ่งฉันที่ได้ฟังแบบนี้ก็ยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ทำไมพี่คัพต้องเป็นคนมากำหนดชีวิตของฉันขนาดนี้ ถึงจะยอมให้คบกันก็จริง แต่การที่ให้ฉันกับเขามีข้อจำกัดในการเจอกันมันก็ไม่ต่างกันการบีบบังคับให้เลิกกันทางอ้อมคุณพ่อคุณแม่ที่เห็นท่าไม่ดีที่ฉันและพี่คัพจะเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้งก็รีบเอ่ยห้ามและบอกให้ฉันยอมทำตามพี่คัพไปก่อน ส่วนอนาคตค่อยว่ากันCall video"เราจะนอนคุยกันผ่านหน้าจอไปอีกนานแค่ไหน""แคร์ตอบไม่ได้เลยค่ะ อดทนหน่อยนะคะ แคร์เชื่อว่ายังไงพี่คัพกับพี่คริสจะต้องยอมรับในตัวของพี่สักวันนะคะ" ที่ฉันพูดออกไปเพื่อต้องการจะปลอบใจเขา เพราะเอาเข้าจริงๆฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนจะยอมรับในตัว
ENGINEER 68| ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว |ใบหน้าคมฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาจนฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังคิดที่จะทำอะไร"พี่เตอร์คะ ไม่ค่ะ""พี่ยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่แคร์หอมแก้มพี่เลย""แค่หอมแก้ม ยังจะต้องมาคิดบัญชีอะไรอีก" ในระหว่างทางเราสองคนนั่งเถียงกันอยู่ในรถ ฉันเองก็ไม่ยอม เขาก็ไม่ยอม เถียงกันไปมาจนมารู้ตัวอีกทีเขาก็ขับมาถึงคอนโดแล้ว"พี่ขอนะครับ ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว" เขาพิงศีรษะลงบนไหล่ของฉันอย่างออดอ้อนลูกอ้อนของเขาทำเอาฉันผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ"แคร์ไม่รักพี่แล้วหรอครับ"เขาเชยคางขึ้นมาวางบนไหล่แล้วถามด้วยน้ำเสียงละมุน"เราแสดงความรักด้วยวิธีอื่นก็ได้หนิคะ""วิธีของพี่ดีที่สุดแล้ว นะครับ ไม่งั้นพี่จะทำบนรถแล้วนะ" เขาเอนตัวขึ้นนั่งในท่าปกติแล้วทำท่าจะปลดกระดุมกางกง"ยะ อย่าค่ะพี่เตอร์""เปลี่ยนสถานที่ไง""บะ บ้าไม่เอาค่ะ" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าหนี ฉันไม่อยากเห็นเขามานั่งแก้ผ้าอยู่ในรถแบบนี้ ทำไมถึงได้ใจกล้าอยากจะทำบนรถในลานจอดด้วย"รอบเดียว พี่สัญญา" ฉันค่อยๆหันหน้าไปหาเขาแล้วจ้องมองไปยังสายตาคมที่มองฉันอย่างรอฟังคำตอบ"อย่างพี่หรอคะจะรอบเดียว""พี่บอกรอบเดียวก็คือรอบเดียว พี่รู้ว่าแคร์ไ
ENGINEER 67| ยังไงวันนี้ก็ต้องได้ |รู้หรอกว่าเขาพูดเล่น แต่ทะลึ่งไม่ดูที่ดูทางเลย นี่มันบ้านของฉันยังจะมาทำลุ่มล่ามอีก"พี่เตอร์คะ คุณพ่อคุณแม่ของพี่รู้ไหมคะว่าแคร์กำลังจะไปหาท่านที่บ้าน""รู้สิ พี่บอกไปแล้ว""งั้นแคร์ขอแวะซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปฝากท่านหน่อยได้ไหมคะ""ไม่ต้องหรอก""ทำไมหล่ะคะ""แค่คุณพ่อคุณแม่รู้ว่ากำลังจะมีลูกสะใภ้มาหา ท่านก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่""สะใภ้หรอคะ" เขาคิดไปถึงขั้นนั้นแล้วหรอเนี่ย ทำไม่ชอบทำให้ใจดวงน้อยๆฉันเต้นแรงอยู่เรื่อย"ทำตัวสบายๆคุณพ่อคุณแม่ท่านใจดี เหมือนกับคุณพ่อคุณแม่ของแคร์""หรอคะ""อืม พี่เชื่อว่าท่านจะต้องชอบแคร์มากแน่ๆ""บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยหรือเปล่าว่าแคร์สวย" ฉันเอียงคอถามเล็กน้อยอย่างขี้เล่น แต่กลับเห็นคนข้างๆเสียอาการจนหน้าแดงหูแดงน่ารักจัง"นั่งดีๆสิครับ พี่มองไม่เห็นกระจกข้างนะ""แล้วตกลงแคร์สวยไหม""สวยมาก""แล้วรักแคร์ไหมคะ""รักมาก""แล้วแคร์รักพี่หรือเปล่า" เขาถามกลับ"รักสิคะ" ฉันตอบเสียงหวาน อยากเห็นสารถีสุดหล่อเสียอาการ ดูแล้วมันน่ารัก ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกหวงเขามากขึ้น ไม่อยากให้ไปยิ้มแบบนี้กับสาวๆที่ไหนเลย ฉันขอเก็บ
ENGINEER 66| ลูกเขย |พี่เตอร์โทรมาบอกฉันว่าใกล้ถึงบ้านแล้วฉันเลยเดินไปบอกกับลุงพลเอาไว้ว่าถ้ามีรถสปอร์ตสีแดงเปิดประตูหน้าบ้านให้เข้ามาได้เลยมือฉันเย็นเฉียบ รู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ประหม่า ก่อนหน้านี้ที่ฉันคุยอยู่กับคุณแม่ในห้องนอน คุณแม่บอกเอาไว้ว่าถ้าพี่คัพกับพี่คริสไม่ต้อนรับ เราก็ออกไปทานข้าวนอกบ้านกันสี่คน มีคุณพ่อคุณแม่ฉันและก็เขา ปล่อยให้พี่ชายฉันทั้งสองคนเฝ้าบ้านไป มีแขกมาบ้านและเป็นคนสำคัญของฉันถ้าไม่ต้อนรับกันก็เสียมารยาทกันเกินไปฉันลงมารอเขาอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง โดยที่มีคุณพ่อคุณแม่นั่งรออยู่เป็นเพื่อนฉันเพียงไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงรถจอดอยู่หน้าบ้านฉันจึงรีบเดินไปดูถึงได้ยิ้มกว้าง"ใครมา" เสียงของชายที่อยู่ด้านหลังเอ่ยถาม และก็เป็นเสียงของพี่ชายคนโตของฉัน ทำไมถึงมาได้จังหว่ะแบบนี้นะ แต่ช่างเถอะยังไงพี่ชายฉันก็ต้องเจอกับเขาอยู่ดี"แฟนแคร์คะ""นี่น้อง..." พี่คัพถลึงตาเบิกกว้าง ฉันจึงได้ก้มหน้าลงต่ำเพราะกลัวสายตาคมที่จ้องมองฉันอย่างหาเรื่อง"บ้านนี้ไม่ต้อนรับ" พี่คริสเอ่ยบอกเสียงเรียบ คุณพ่อพ่อคุณแม่เดินมาได้ยินเข้าก็ขึ้นเสียงบอก "แต่ฉันต้อนรับ แกไม่ต้องรับก็เรื่องของแกตาคร
ENGINEER 65| รักพี่เขามากใช่ไหม | #เช้าวันต่อมา@บ้านทวีพัฒนาเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะมัวแต่คิดว่าจะตั้งรับกับพี่ชายของฉันทั้งสองคนยังไง วันนี้พี่คริสกับพี่คัพก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่เตอร์จะมาหาฉันที่บ้านเพื่อมากราบคุณพ่อคุณแม่ฉัน จะว่าเปิดตัวเลยก็ว่าได้ลึกๆแอบหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอยู่เหมือนกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ที่คอยช่วยเหลือฉัน ไม่รู้ว่าจะต้านคนเผด็จการอย่างพี่คัพได้แค่ไหน(เสียงโทรศัพท์)พี่เตอร์"โทรมาแต่เช้าเลยนะคะ"(อยากได้ยินเสียง)"เพิ่งตื่นหรอคะ เสียงยังงัวเงียอยู่เลย"(อยากกอดแคร์จัง)"เดี๋ยวนี้อ้อนหนักขึ้นนะคะ"(ไม่ดีหรอครับ)"ดีค่ะ แต่อย่าไปอ้อนผู้หญิงที่ไหนอีกนะคะ ไม่งั้นแคร์จะตีพี่ให้หลังลายเลย"(นี่ขู่แล้วหรอ)"ไม่คุยด้วยแล้ว พี่เตอร์ออกจากคอนโดแล้วบอกแคร์ด้วยนะคะ"(ครับ คิดถึงนะ)"แคร์ก็คิดถึงพี่ค่ะ"โทรมาปากหวานแต่เช้าเชียว ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะตื่นนอนแท้ๆ ดีจังเวลาที่เขาตื่นแล้วนึกถึงฉันเป็นคนแรก อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปจังเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันลงไปที่ห้องอาหารเพื่อทานข้าวเช้า นี่ฉันลงมาเป็นคนสุดท้ายหรอ เพราะทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารพ
ENGINEER 64| อาบน้ำให้พี่ดูหน่อย |ฉันออกจากห้องทำงานพี่คริสเป็นคนสุดท้ายก็รีบเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อต่อสายโทรหาแฟนของฉัน เขาคือคนที่ให้คำปรึกษาฉันได้ดีที่สุดในตอนนี้"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอแค่อย่าปล่อยมือกันก็พอ" ประโยคนี้ดังเข้ามาในหัวฉันทันที ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา เราจะไม่ปล่อยมือกันเป็นอันขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแต่ในเวลานี้ตอนนี้ฉันต้องโทรหาเขาก่อนเพื่อปรึกษาCall พี่เตอร์"พี่เตอร์ สะดวกคุยไหมคะ"(สะดวก มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)"พี่ชายแคร์ค่ะ เขา...เขาอยากให้เราเลิกกัน"(...)"พี่เตอร์ ฟังแคร์อยู่หรือเปล่า"(พี่ฟังอยู่)"พี่เตอร์ ทำยังไงดี"(แคร์อยากเลิกกับพี่ตามคำสั่งของพี่ชายหรือเปล่า)"ไม่ค่ะ"(ได้ยินแบบนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย)"เราจะไม่ปล่อยมือกันนะคะ"(ครับเราจะไม่ปล่อยมือกัน พี่สัญญา)"เราจะทำยังไงดีคะพี่เตอร์" ฉันร้อนใจมากจริงๆ กลัวเหลือเกินว่าพี่ชายฉันทั้งสองคนจะจ้างคนให้ตามสืบเรื่องของเรา ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ มันจะไม่ดีต่อเราแน่ พี่คัพเป็นคนเผด็จการที่สุดในบ้านนี้ ถ้าเขาไม่เห็นดีเห็นงามด้วยยังไงทุกคนในบ้านหรือแม้กระทั่งมีการประชุมบอร์ดผู้บริหารใ