LOGINShare
ENGINEER 1 | เสือยิ้มยาก |
Last Updated:
2025-02-13 20:11:44ENGINEER 1
| เสือยิ้มยาก |
"พี่เขามองเพราะเราสองคนไปมองพี่เขาหรือเปล่า" ฉันคิดแบบนั้น เพราะเราสองคนเล่นจ้องพี่เขาแบบไม่ละสายตา พี่เขาก็คงรู้สึกว่ามองทำไมมากกว่า
"หล่อมากเลยเนอะ เราเห็นตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขามากันเป็นกลุ่มแล้ว"
"อืมก็...ดี"
"อะไรก็ดี"
"ก็...หล่อดี"
"ไม่ใช่แค่ก็ แต่พี่เขาโคตรหล่อเลย" โดนัทพูดอย่างเพ้อฝัน "เพราะพี่เขาใส่เสื้อช็อปงั้นสิ ถึงเฉยได้ขนาดนี้"
"เกี่ยวอะไรกันล่ะ เราก็ชมเขาอยู่ไง ไม่ถูกเหรอ"
"เห้อ เราไม่คุยกับแคร์แล้ว ไปหาข้าวกินดีกว่า ได้ยินเพื่อนที่นั่งถัดจากเราตอนอยู่ในคลาสบอกว่าโรงอาหารวิศวะอาหารอร่อย ลองไปทานกันไหม เผื่อจะได้เจอพวกพี่ๆเขาอีก" เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้วเพื่อนฉัน
"..."
"อะไร มองหน้าเราทำไม"
"มาเรียนหนังสือนะ ไม่ใช่มามองผู้ชาย"
"เจ็บนะ" โดนัททำหน้างอแง
"เจ็บอะไร เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"ซื่อบื่อจัง ไม่คุยละ"
"แล้วจะไปไหน" ฉันเรียกโดนัทที่เดินนำฉันไปสามสี่ก้าว
"ไปโรงอาหารวิศวะ" โดนัทหมุนตัวมาบอก ฉันจึงต้องจำใจเดินตามโดนัทไป ถ้าฉันเจอพี่คนที่ชื่อเดลอีก เขาก็จะเข้าหาฉันอีกน่ะสิ แต่เพราะเพื่อนอยากไปทานที่นั่น ฉันก็เลยต้องเดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้
"เดินไปด้วยกันสิ"
#โรงอาหารวิศวะ
"โดนัท คนเยอะมากเลย เราเปลี่ยนไปกินที่อื่นดีกว่า" ตอนนี้นักศึกษากำลังยืนต่อแถวยาวเหยียดเพื่อซื้ออาหาร แต่คนเยอะแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ทานข้าวกัน
"เห็นคนแล้วท้อจัง ไปที่อื่นก็ได้ เสียดาย" ที่เพื่อนสาวบอกเสียดายคงเพราไม่ได้เจอพี่คนนั้นสินะ ฉันมองแล้วแอบส่ายหัวเล็กๆ
"คงเพราะช่วงพักเที่ยงด้วยแหละ นักศึกษาเลยเยอะ"
"นั่นสิ ไม่รู้โรงอาหารคณะอื่นจะเยอะหรือเปล่า" โดนัทบ่น
"ก็ไปทานตึกแพทย์สิ เราว่าคนไม่น่าเยอะเท่าไหร่"
"แหม ตัวเองก็จะไปมองนักศึกษาแพทย์ชายอย่างที่ตัวเองชอบใช่ไหมล่ะ" โดนัทแซวพร้อมกับเอาไหล่ชนฉันเบา ๆ
"บ้าหรอ ก็เดี๋ยวเราต้องเรียนที่ตึกต่อเลยไง ก็หาที่ทานใกล้ๆ จะได้ขึ้นเรียนทันเวลา"
"จ้า แม่คนขยัน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งต้องเป็นของเธอ"
"เวอร์อีกแล้วนะ"
"ก็เราพูดจริง ตอนเรียนมอปลายแคร์ก็ได้ที่หนึ่งของชั้นทุกปี พอขึ้นมหาลัยยังไงแคร์ก็ได้เกียรตินิยมแน่นอนเราฟันธง"
"ก็เราขยัน"
"เจ็บ" โดนัททำหน้าเหมือนคนปวดท้องเลย แล้วเจ็บอะไร
"เป็นอะไรไป" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
"แอคติ้งค่ะ"
"..."
"จริงๆเลยคุณหนู ตามอะไรไม่เคยทัน"
"คุณหนูอะไรกัน พูดเวอร์อีกแล้ว"
"ก็แคร์เป็นถึงลูกสาวคนเล็กของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เรียบร้อย อ่อนหวาน พูดเพราะ หน้าตาสะสวย ดวงตากลมโต แก้มยุ้ยนิดๆ ผิวขาวอย่างกับสำลี ไม่ให้เรียกคุณหนูแล้วจะเรียกว่าอะไร"
"ประโยคหลังพอเข้าใจ แต่ประโยคแรกที่บอกว่าเราเป็นลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลนี่มันเกี่ยวอะไร"
"เอาเป็นว่าเราชม โอเคนะ" ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของโดนัท เธอเป็นคนพูดเก่ง มีความแก่นเสี้ยว ส่วนฉันเป็นคนพูดน้อยเรียบร้อยอย่างที่โดนัทว่าจริงๆ
"อ่าวน้องคนสวยที่เจอกันเมื่อเช้า มาทานข้าวที่นี่หรอครับ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ พี่ลัดคิวได้ พี่เส้นใหญ่"
"เส้นใหญ่ แล้วเส้นเล็กมีไหมคะ" ฉันรีบหันหน้าไปหาเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความงุนงง พี่เขาไม่น่าจะหมายความว่าอย่างนั้นนะ
"อยากทานเส้นเล็กหรอได้ครับ ว่าแต่น้องคนสวยอยากทานอะไร พี่จะไปซื้อให้"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่เดล" ฉันตอบออกไปแบบเกร็งๆ ว่าแล้วเชียวว่าต้องเจอพี่เขาแน่ๆ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่ค่อยอยากมาโรงอาหารที่นี่ เพราะพวกพี่เขาเรียนวิศวะ
"รู้จักชื่อพี่ด้วยหรอครับ" พี่เดลบอกแล้วยิ้มตาหยี ก็ได้ยินพี่คนที่ชื่อนัทพูด ฉันก็เลยจำได้
"ว่าแต่น้องชื่ออะไร"
"...แคร์ค่ะ"
"ชื่อน่ารัก คนก็น่ารัก" ทำไมต้องพูดแล้วขยิบตาข้างนึงด้วยนะ
"เห้ยไอ้เดล มันจีบน้องอีกแล้วหวะ" พี่คนเดิมเลยชื่อนัท ฉันจำหน้าพี่เขาได้
"ขอตัวนะคะ" ฉันรีบดึงตัวโดนัทให้ออกจากโรงอาหารที่นี่ แต่โดนัทกลับกระตุกแขนฉันกลับแล้วกระซิบที่ข้างๆหูฉัน
"อยู่แป็ปนึงพี่สุดหล่อกำลังเดินมาตรงนี้"
ฉันยืนคิดแล้วกระซิบตอบ "...แป็ปเดียวนะ"
"อืม อืม" โดนัทพยักหน้ารัวๆอย่างดีใจ
"ไอนัท คนนี้กูจริงจัง" พี่เดลหันไปบอกพี่นัท จริงจังอะไร จู่ๆก็พูดขึ้นมา
"กูเห็นมึงพูดงี้ทุกคน"
ผลั๊ว~ ทำไมตบหัวกันรุนแรงแบบนี้ล่ะะ ฉันไม่ชอบเลย
"น้องแคร์ครับ อย่าไปเชื่อไอ้นัทมัน มันขี้แกล้ง" พี่เดลหันมาบอกฉันหลังจากตบหัวพี่ที่ชื่อนัทเข้าไปแบบเต็มแรง แต่ฉันเชื่อคำพูดพี่นัทนะ
"ชื่อแคร์หรอครับ ชื่อน่ารัก" พี่นัทชมชื่อฉันอีกคน
"เห้ยๆ อย่ามาชมเหมือนกู"
"ไอ้ห่า วันหลังก็จดลิขสิทธิ์ไปเลยไอ้สัส"
"มึงดูหน้าน้องด้วย น้องกลัวหมดแล้วไอ้พวกเหี้ยนี่" พี่ผู้ชายอีกคนช่วยพูด ใช่ ฉันกลัวจริงๆ เมื่อไหร่จะได้เดินออกจากตรงนี้สักที
"พวกพี่ๆทานข้าวกันเสร็จแล้วหรอคะ" ฉันหันไปหาโดนัท จะไปถามพวกพี่ๆเขาทำไมกัน
"ยังหรอกครับ พวกพี่เพิ่งเดินมา พอดีเห็นน้องแคร์คนสวยเลยอยากเดินมาทักทาย คงจะเป็นพรมลิขิตของพี่" พี่เดลนี่ก็เพ้อฝันจัง พรมลิขิตอะไรกัน อยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกัน จะเดินเจอกันก็คงไม่แปลก แต่สำหรับพี่เดลฉันขอหมายหัวว่าเป็นบุคคลที่ไม่อยากเจอด้วยเท่าไหร่ ไม่ถูกชะตาด้วยเลย
โดนัทกระตุกแขนฉันอีกรอบ ฉันรู้เลยว่าเป็นเพราะอะไร พี่ผู้ชายสุดหล่อของโดนัทยืนอยู่ด้านหลังพี่เดลกับพี่นัท
"พี่ขอแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักเลยแล้วกันนะครับ ไหนๆเราก็เจอกันอีกครั้ง" พี่นัทเป็นคนพูด ตอนนี้พวกพี่เขายืนกันเป็นกลุ่มสี่ห้าคน
"พี่ชื่อนัท
"เดลครับ"
"พี่ล็อกครับ"
"พี่เลโอครับ"
พวกพี่ๆแนะนำตัวต่อหน้าฉันกับโดนัททีละคน แต่ว่ายังเหลืออีกคน....
"เห้ยแนะนำตัวดิ" พี่เลโอกระทุ้งศอกไปที่พี่...เพราะเขาสองคนยืนข้างๆกัน
"ไร้สาระ"
"พี่ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ ไอ้เสือยิ้มยากมันชื่อคาร์เตอร์" พี่นัทเป็นคนบอก
ชื่อคาร์เตอร์ แล้วทำไมต้องบอกว่าเป็นเสือยิ้มยากด้วย หมายความว่ายังไง
°°°°°°°°°°
Related chapters
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 2 | เฉี่ยว |
ENGINEER 2| เฉี่ยว | อีกด้าน"น้องแคร์นี่โคตรน่ารักเลยว่ะ" เดลพูดขึ้นกลางวงโต๊ะอาหารของโรงอาหารคณะวิศวะ"เออกูเห็นด้วย" เลโอพูดเสริม และทุกคนบนโต๊ะก็ลงความเห็นว่าน้องเฟรชชี่ที่ชื่อแคร์เธอน่ารักจริงๆ"ไอคาร์เตอร์แม่งเงียบอีกละไอ้สัส" เลโอพูดขึ้นมองไปยังคาร์เตอร์ที่กำลังทานก๋วยเตี๋ยวอยู่"มึงว่าน้องแคร์น่ารักไหมวะ""อย่าชี้นำให้มันสิวะไอ้นัท เกิดมันชอบน้องแคร์ขึ้นมากูจะทำยังไง" เดลรีบท้วงห้ามเพื่อนของเขาทันที"เพ้อเจ้อ" คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ แล้วทานก๋วยเตี๋ยวต่อโดยไม่ได้สนใจเพื่อนรอบข้างที่กำลังพูดถึงสาวรุ่นน้องที่น่ารักทำเอาทุกคนส่ายหัวให้กับคำพูดของมัน ก็แค่บอกว่าน่ารักหรือไม่น่ารักมันยากตรงไหนคาร์เตอร์เป็นหนุ่มสุดฮอตของมหาลัย ที่นักศึกษาทุกคนต่างลงฉายาให้ว่าเขาเป็นเสื้อยิ้มยาก ส่วนเรื่องสาวๆมีมาป้อนให้คาร์เตอร์ไม่เคยขาด โดยที่เขาไม่ต้องออกล่า เห็นยิ้มยากๆ นิ่งๆแบบนี้ สาวสวยๆคนไหนเสนอเขาก็สนองให้ถึงเตียงแบบถึงใจ"อ่าว จะไปไหน" เลโอถามคาร์เตอร์ที่กำลังลุกออกจากโต๊ะ"สูบบุหรี่""ไอ้สัส แดกเสร็จทิ้งเพื่อนชิ่งไปสูบบุหรี่คนเดียว" ล็อกบ่นคาร์เตอร์"ช่างมัน เดี๋ยวพวกเราแดกเสร็จก็ตามมันไ
Last Updated : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 3 | มองอะไร |
ENGINEER 3| มองอะไร |เมื่อรถของพี่คริสจอดเทียบสนิท ฉันรีบเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อหาป้าบัวทันที โดยมีเสียงพี่คริสตะโกนไล่หลัง "น้องแคร์เดี๋ยวล้ม" แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะตอนนี้ท้องไส้มันร้องหาอาหารฝีมือป้าบัวเต็มทน"ป้าบัวขาแคร์หิวจังเลย" ฉันพูดเสียงหวาน ไม่มีอาหารที่ไหนสู้ฝีมือบัวป้าได้ แล้วถ้าฉันต้องย้ายไปอยู่คอนโดล่ะ ฉันก็อดทานอาหารฝีมือป้าบัวน่ะสิ แค่คิดก็เศร้าแล้ว"โถ่ หนูแคร์ของป้า อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าจะทำให้ แล้วเรียนวันนี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม""แคร์จะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" ฉันอ้าแขนเข้าไปกอดป้าบัวอย่างออดอ้อน"อยากทานอะไรคะ""แคร์อยากทานสเต็กปลาค่ะป้าบัว ทำให้ได้ไหมคะ""ได้สิคะ ไปรอที่ห้องอาหารเลยนะ แล้วคุณคริสล่ะ เห็นบอกไว้ว่าจะออกไปรับคุณหนู แล้วตอนนี้...""ผมอยู่นี่ครับป้าบัว" ป้าบัวถามถึง พี่คริสก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องครัวพอดี"อย่าวิ่งแบบนั้นอีกรู้ไหม" พี่คริสเอ็ดฉันแต่ไม่จริงจังนัก"ก็แคร์หิวนี่คะ แล้วก็คิดถึงป้าบัวด้วย""คิดถึงป้า หรืออาหารฝีมือป้ากันแน่""ทั้งสองเลยค่ะ" ป้าบัวยิ้ม"แล้วคุณคริสอยากทานอะไรคะ ป้าจะได้ทำให้""น้
Last Updated : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 4 | ปากร้าย |
ENGINEER 4| ปากร้าย | พี่เขาพูดกับฉันแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านไป แค่ฉันเลื่อนสายตาเราสองคนก็สบตากันพอดี ไหนจะประโยคคำถามที่เอ่ยออกจากปากคนตัวสูงที่ฟังดูแล้วชวนหาเรื่องกันยังไงก็ไม่รู้เอ๊!!! ผู้หญิงที่ควงแขนข้างๆเขาเป็นใครกันแฟน? อืม...ก็คงใช่ ไม่งั้นเธอไม่ควงแขนแนบชิดเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของแบบนั้นหรอก"ใครหรอคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถาม แต่มันดังจนฉันรู้สึกว่าเธอนั่งอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงเขยิบตัวมานั่งริมเก้าอี้แล้วชะโงกหน้ามองไปด้านหลัง"ทำอะไร" โดนัทถาม แต่ฉันก็ไม่ได้หันไปตอบ เพียงแค่อยากรู้ว่าเสียงเธอคนนั้นเป็นใคร และฉันก็สงสัยว่าที่เธอพูดหมายถึงฉันหรือเปล่าสายตาเฉี่ยวของเธอสบตากับฉันเข้า ฉันจึงรีบดึงตัวเองหลบ ดีที่เก้าอี้เป็นที่นั่งแบบยาวมีพนักพิงสูง มีพื้นที่กว้าง ทำให้นั่งขยับตัวได้แบบสบายๆ และเธอไม่สามารถเห็นตัวฉันแน่นอน แต่เธอเห็นหน้าฉันแล้วนี่สิ งั้นแสดงว่าฉันเข้าใจถูก เธอหมายถึงฉัน"ไม่ต้องสน" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ ในเมื่อพี่เขาบอกไม่ต้องสน งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะยังไงฉันกับพี่คาร์เตอร์เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วในระหว่างกำลังทานอาหารกับโดนัท..."พ
Last Updated : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 5 | หอม |
ENGINEER 5| หอม | หลังจากที่แคร์และโดนัททานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เธอทั้งสองก็พาไปกันไปเดินชอปปิ้งซื้อของตามประสาผู้หญิงๆ ระหว่างเดินอยู่นั้นแคร์ก็ได้คิดถึงแต่คำพูดของคาร์เตอร์ คงเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่พูดจาร้ายๆปากร้ายๆแบบนี้มาก่อน และก็คงเป็นเพราะคนรอบตัวเธอและเพื่อนๆของเธอไม่เคยมีนิสัยแบบเขาคนนั้น นั่นจึงทำให้เธอหวนคิดถึงแต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกจากปากผู้ชายที่มีดีเพียงแค่หล่อจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยติดลบ"เหม่ออะไร" โดนัทถาม เลยทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันได้แต่ส่ายหัวตอบ ไม่กล้าบอกหรอกว่ากำลังนึกถึงพี่คาร์เตอร์ ขืนบอกไปโดนัทคงได้แซวฉันอีกแน่ๆ"หรอ เห็นแคร์ทำหน้าเหม่อแบบนี้ ดู" โดนัททำหน้าล้อเลียนฉันตอนที่กำลังเหม่อ เธอคนนี้นี่เรียกสีสันให้กันได้ตลอด แต่จะว่าไป ฉันทำหน้าแบบนั้นจริงๆหรอ โดนหลอกหรือเปล่า"แกล้งกันหรอ""แกล้งอะไรก็แคร์ทำหน้าเหม่อแบบนั้นจริงๆเราก็เลยทำให้ดูไง" โดนัทก็ยังไม่หยุดที่จะทำหน้าล้อเลียนฉัน คนอะไรจะเหม่อได้ตาลอยแบบนั้น"พอได้แล้ว ไหนจะพาเราไปไหนต่อ""เนี่ยถึงแล้ว" โดนัทกับฉันหยุดยืนอยู่หน้าร้านแบรนด์เสื้อผ้า"
Last Updated : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 6 | สายตา |
ENGINEER 6| สายตา |ทันทีที่เดินออกจากร้าน โดนัทหันมาถามแคร์ในทันที"เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรกับแคร์""ไม่นะ" ฉันตอบตาใส ไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็เราเห็นว่าพี่เขาก้มลงกระซิบ แล้วเธอคนนั้นก็เดินมาถามว่าพี่คาร์เตอร์ทำอะไร หลักฐานเห็นคาตา แต่แค่เราไม่ได้ยิน บอกมานะว่าพี่เขาพูดอะไร" ถามชุดใหญ่เลยนะ จะเค้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ แต่ว่าฉันไม่อยากจะบอกไง"เราบอกแล้วไงว่าพี่เขาไม่ได้พูด" เดินหนีเลยแล้วกัน ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด"เนี่ย พิรุธ บอกมาเลยน๊าาา" โดนัทตะโกนไล่หลัง ฉันละเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้จริงๆ#วันต่อมา@มหาลัย ใต้ตึกคณะแพทย์"แคร์ว่าผู้หญิงเมื่อวานที่มากับพี่คาร์เตอร์เธอเป็นใคร" โดนัทยังคาใจกับเรื่องเมื่อวานไม่จบไม่สิ้น โทรมาถาม ไลน์มาถาม จนฉันต้องปิดเครื่องหนี"แฟนไง""เราว่าไม่ใช่""จะไม่ใช่ได้ยังไงเธอเดินควงแขนแบบนั้นก็ต้องเป็นแฟนสิ" แล้วจู่ๆโดนัทก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วควงแขนอย่างที่เธอคนนั้นทำ "แล้วถ้าเราควงแขนแคร์แบบนี้เราก็ต้องเป็นแฟนแคร์ใช่ไหม""จะเป็นได้ยังไงล่ะ""ใช่ จะเป็นได้ยังไง ถ้าจะเป็นได้ก็คงผีผลัก แล้วอีกอย่างดูจากการกระทำของพี่ค
Last Updated : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 7 | บังเอิญ |
ENGINEER 7| บังเอิญ |"รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย" ฉันหันไปจูงมือโดนัทให้รีบเดินออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดพี่คาร์เตอร์คือผู้ชายที่อันตรายมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่อีกด้าน"พี่เตอร์คะ" หญิงสาวเรียกให้ชายหนุ่มหันมาหาเธอ เธอสงสัยในตัวพี่เตอร์ของเธอว่าทำไมถึงได้ดูสนใจผู้หญิงคนนั้นนัก เธอรู้จักนิสัยเขาดี ถึงจะเย็นชา แต่กับการที่อยู่ในที่สาธารณะเขาไม่เคยที่จะจับมือถือแขนหญิงคนไหน ทีกับเธอเขายังไม่เคยจะทำแบบนี้ ทั้งที่ตัวเธอเองนอนกับคาร์เตอร์ออกจะบ่อยครั้ง เอาใจสารพัด แต่คาร์เตอร์กลับไม่ใยดีเธอเลยสักนิด เขาชอบเธอแค่เรื่องบนเตียงแค่นั้นข้อนี้เธอรู้ดี และรู้ด้วยอีกว่าชายหนุ่มที่เธอชอบก็มีหญิงสาวมาเสนอตัวไม่เคยขาด และยังรู้อีกว่าชายหนุ่มก็นอนกับสาวที่มาเสนอไม่เคยจะซ้ำหน้า แต่ถึงยังไงเธอก็ต้องมองข้ามข้อนี้ไป เพราะคาร์เตอร์กับเธอไม่เคยมีสถานะกันเลยไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากอีกฝั่งได้ เพราะเธอยังเป็นได้แค่คู่นอนของเขาแต่สิ่งที่เธอต้องการคือหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่เธอชอบ เธออยากสยบเสือยิ้มยากตัวนี้ให้อยู่หมัด แต่จากการกระทำเมื่อครู่ เธอชักจะหวั่นๆซะแล้วสิ กับหญิงสาวคนอื่นๆที่เ
Last Updated : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 8 | เชื่อก็โง่ |
ENGINEER 8| เชื่อก็โง่ |"น้องแคร์ เมื่อกี้ใคร รู้จักหรือเปล่า" พี่คริสถามหลังจากที่เราสองคนพี่น้องเดินมาตรง Lobby ภายในตัวคอนโด"เปล่าค่ะ""หรอ แต่หนุ่มคนนั้นมองเหมือนจะรู้จักน้องสาวพี่นะ""ไม่หรอกค่ะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้" ฉันพูดปด ปิดกั้นเพื่อไม่ให้พี่คริสมีคำถามต่อ แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รู้จักกับพี่คาร์เตอร์เป็นการส่วนตัวจริงๆนี่หน่า คิดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย"อืม เดี๋ยวพี่โทรหาอินทีเรียก่อน" จากนั้นพี่คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาอินทีเรียที่นัดไว้"ครับ...ถึงแล้วหรอครับ ผมกับน้องสาวอยู่ตรง Lobby ครับ"หลังจากพี่คริสวางสาย "ใกล้แล้วถึง เรารอเขาตรงนี้เลยแล้วกันนะ" ฉันพยักหน้ารับยืนรอเพียงไม่นาน ผู้ชายตัวสูงร่างกายกำยำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาภายในคอนโดฉันสะกิดพี่คริส "ใช่คนนั้นไหมคะ" พี่คริสหันไปมอง "ใช่""สวัสดีครับ คุณคริส" เขาทักทายพี่คริสก่อนจะหันมามองหน้าฉัน "น้องสาวคุณคริสหรอครับ""ใช่ครับ น้องแคร์น้องสาวผม" พี่คริสแนะนำตัวฉันให้อินทีเรียรู้จัก"สวัสดีครับน้องแคร์ ไม่ยักรู้เลยว่าคุณคริสจะมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้" ในขณะที่เขาพูด เขามองหน้าฉันตลอดเลย"สวัสดีค่ะ" ฉันยกม
Last Updated : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 9 | ประกวดดาว |
ENGINEER 9| ประกวดดาว | ด้านแคร์@คอนโดหรูใจกลางเมือง #ชั้นเก้าห้องหนึ่งศูนย์หนึ่ง"ที่ผมคุยไว้กับคุณพอร์ชตอนแรก น้องสาวผมอยากได้แบบตามในรูปภาพ" พี่คริสบอกหลังจากที่อินทีเรียเดินสำรวจภายในตัวห้องแล้วเสร็จ"ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมจะออกแบบตกแต่งภายในให้เลือกเพิ่มจะได้มีตัวเลือกอื่นๆด้วย เพราะถ้าอยากได้ตามแบบนี้เลยแค่หาซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็เข้าอยู่ได้เลยครับ""งั้น...ผมขอเสนอตรงนี้มีบาร์นั่งด้วยดีไหมครับ ได้บรรยากาศเหมือนไปร้านแฮงค์เอาท์กับเพื่อน ถ้าไม่อยากไปนั่งร้านข้างนอก" พี่พอร์ชชี้นำเสนอก่อนจะหันมาถามฉัน"หรือว่าน้องแคร์อยากได้ห้องเป็นแบบลักชัวรี่ไหมครับหรือว่าแบบเจ้าหญิง ที่พี่เสนอเพราะเห็นจากบุคลิกของน้อง พี่เลยอยากออกแบบห้องให้เหมือนกับเจ้าของ""พี่พอร์ชลองออกแบบมาให้ก่อนก็ได้ค่ะ" ถึงจะเป็นห้องของฉัน แต่ฉันก็เคารพการตัดสินใจของอินทีเรีย ที่พี่พอร์ชพูดเมื่อครู่ฉันก็เห็นด้วย แต่เพราะตอนนั้นที่เห็นแบบห้องตัวอย่างมันก็ถูกใจมากอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมีตัวเลือกมาให้เพิ่มก็เป็นเรื่องดี เพราะยังไงคอนโดที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ก็ต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุด"แคร์อยากได้ห้องโท
Last Updated : 2025-02-21
Latest chapter
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 84 | จบที่เธอคนเดียว |
ENGINEER 84| จบที่เธอคนเดียว |อีกสองอาทิตย์ก็จะเป็นช่วงสอบไฟนอล เหลือเพียงแค่เวลาช่วงสั้นๆก็จะผ่านไปครึ่งเทอมแล้ว"แคร์ ติวให้เราด้วยน๊า" เสียงหวานของเพื่อนสนิทนั่งอ้อนฉันอยู่ข้างๆ วันนี้เธอขอไปที่บ้านฉันเพื่อติวหนังสือสอบ เธอบอกว่าช่วงนี้เรียนไม่รู้เรื่อง กลัวจะสอบตกเลยขอให้ฉันช่วยติวให้ ก็แหงสิ นั่งเรียนในห้องก็เหม่อลอยไม่รู้แอบคิดถึงใครอยู่หรือเปล่า"ค่า รู้แล้ว""พี่เตอร์ ไม่เบื่อหรอคะมาเฝ้าแคร์ทุกวัน" เธอหันไปถามพี่เตอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ"ไม่เคยเบื่อ" โดนัทที่ได้ฟังเธอก็เบะปากมองบนใส่"รักกันจริ๊งงงง" เธอเหน็บเสียงสูง"แล้วเราหล่ะ รักเพื่อนพี่ไหม" สายตาหวานเริ่มลอกแลกไปมาแล้วเปลี่ยนเรื่อง"แคร์ ไปเถอะ จะได้รีบติวหนังสือ" เธอบอก "เจอกันที่บ้านนะ" โดนัทรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปฉันกับพี่เตอร์มองหน้ากันยิ้มๆก่อนจะลุกตามเธอไปติด แต่ไปกันคนละคัน เพราะฉันต้องกลับกับพี่เตอร์@บ้านทวีพัฒนาเสียงโทรศัพท์ของโดนัทที่ดังขึ้นต่อเนื่องทำให้รบกวนสมาธิในการอ่านหนังสือมาก ฉันเลยบอกว่าถ้าไม่รับก็ให้ปิดเสียง ขืนปล่อยให้ดังแบบนี้จะอ่านหนังสือกันไม่รู้เรื่อง"จะโทรมาทำไมนัก""ว่ไงนะ" เมื่อกี้เหมือนได้
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 83 | ปากแข็ง |
ENGINEER 83| ปากแข็ง | ข้อแม้แต่ละข้อของพี่ชายฉันมันช่างลำบากสำหรับเขาเหลือเกิน ฉันรู้ดี แต่เขาเองกลับยอมรับข้อตกลงที่พี่ชายฉันเป็นคนเสนอในเมื่อพี่ชายฉันเปิดทางถึงแม้จะมีข้อจำกัดเยอะจนทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ก็ยังดีกว่าที่พี่ชายจะบอกให้ฉันเลิกกับเขา ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงไม่ยอมแน่ๆ และเขาก็เองก็คงไม่ยอมเช่นกัน"ผมไปหยิบของหมั้นก่อนนะครับ" เขาบอกแล้วลุกเดินออกไปทันที"มะ หมั้นวันนี้เลยหรอคะ""ใช่จ่ะ" คุณแม่เขาตอบในระหว่างที่รอของหมั้น ฉันแอบชำเลืองมองพี่ชายสองคนที่มองหน้ากันตัวนี่แทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ เพราะในทันทีที่พี่ชายอนุญาตพี่เตอร์ก็รีบลุกไปหยิบของหมั้นทันที คงเพราะแสดงความมั่นใจว่าเขาทำได้ตามที่พี่ชายฉันบอก ก็ในเมื่อพี่ชายทั้งสองไม่ขัดขวาง ความดีใจของว่าที่สามีในอนาคตก็แสดงอาการดีใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง"ฉันถือโอกาสนี้ สู่ขอลูกสาวคุณให้กับลูกชายของฉันเลยแล้วกันนะคะ" คุณแม่เขาบอกกับคุณพ่อคุณแม่ฉันพี่เตอร์ยื่นของหมั้นที่เขาเตรียมมาวางไว้ตรงหน้า ประกอบด้วยพานพุ่ม และทองคำแท่งสีทองเหลืองอร่าม รวมไปถึงแหวนที่เขาเพิ่งหยิบออกจากกระเป๋ามาวางไว้บนโต๊ะ"แหวนวงนี้เป็นแหวนประจำตระกูลของครอบครั
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 82 | ถ้ารับได้ก็เตรียมหมั้น |
ENGINEER 82| ถ้ารับได้ก็เตรียมหมั้น |ตอนที่ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขก พอเห็นว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนนั่งอยู่ก็แอบตกใจเล็กน้อย ไหนคุณพ่อคุณแม่บอกว่าพี่ชายออกไปข้างนอกไง ฉันคิดว่าที่พี่ชายทั้งสองคนออกไปเพราะไม่อยากเจอหน้าแฟนฉัน แต่นี่ทั้งสองคนกลับมา แล้วมาเจออีกฝ่ายที่มากันยกครอบครัวแบบนี้คงจะรู้แล้วสินะ เพราะดูจากสีหน้าท่าทางของพี่ชายฉันทั้งสองคนแสดงออกทางหน้าตาอย่างชัดเจนพี่คริสตวัดสายตาดุมองมาที่ฉัน "แคร์..." นี่ขนาดว่าฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกไปเลยนะ"ผมไม่อนุญาตให้น้องแต่งงาน""ตาคัพอย่าเสียมารยาท""ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ" พี่คัพยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่เขา "ผมไม่สามารถยกน้องสาวให้กับคาร์เตอร์ได้ น้องยังเด็กเกินไป เธอยังต้องมีอนาคต" พี่คัพพูดด้วยน้ำสียงที่ดังฟังชัด ก่อนที่พี่คริสจะพูดเสริม"ใช่ครับ น้องสาวของเราเธอยังเด็ก การที่จะต้องให้เธอมาแต่งงานในวัยนี้ผมคิดว่ายังไม่สมควร""ให้น้องเป็นคนตัดสินใจสิ เราสองคนเป็นพี่ชายทำไมไม่คอยซัพพอร์ทน้อง" แม่ฉันเอ่ยขัดขึ้นมา"อย่าบอกว่าคุณแม่จะยอมยกน้องให้..." พี่คัพหยุดพูดแล้วชายตามองไปยังอีกครอบครัวที่นั่งฝั่งตรงข้าม"ให้น้องเป็นคนตัดสินใจ" คุณ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 81 | สู่ขอ |
ENGINEER 81| สู่ขอ |เมื่อเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเขาเป็นสองคนสุดท้าย ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายก็นั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตา เราสองคนจึงแยกกันไปนั่งคนละฝั่ง"อย่างที่ทราบนะครับว่าลูกของผมรักหนูแคร์มากๆ เด็กๆสองคนคบกันอย่างเปิดเผยและอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ที่ผมกับแม่ของคาร์เตอร์มาในวันนี้ผมอยากจะ...""พูดชื่อหนูด้วยสิพ่อ ทำไมพูดแค่สองคน" พี่ตีน่าเอ่ยขัดทำให้คุณพ่อหยุดชะงักแล้วหันไปส่งสายตาดุให้ลูกสาว"ขอโทษแทนลูกสาวผมด้วยนะครับ""ไม่เป็นไรค่ะ" คุณแม่ฉันเอ่ย"นี่ลูกสาวผมชื่อตีน่า อยากจะให้มาเป็นพยาน ไอลูกชายผมมันก็...รีบร้อน คงอยากจะทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องโดยเร็ว ผมพูดมาแบบนี้หวังว่าทางนี้จะเข้าใจความหมาย...""เข้าใจค่ะ เข้าใจดีเลย" คุณแม่ตอบรับอย่างหน้าชื่นตาบาน"ขอโทษนะคะ เรื่องอะไรกันหรอคะ" มีแค่ฉันคนเดียวใช่ไหมที่ไม่เข้าใจ คุณพ่อของพี่เตอร์หมายความว่ายังไง"หนูแคร์ยังเด็กแกคงไม่เข้าใจนัก" คุณแม่บอกกับอีกฝ่าย"พ่อจะมาสู่ขอแคร์ให้พี่เค้า เราจะยอมไหม?" คุณพ่อพี่เตอร์เอ่ยถาม"สะ สู่ขอหรอคะ" ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหม เมื่อกี้คุณพ่อบอกว่าจะมาสู่ขอฉันให้กับเขา"คืองี้ ไอเจ้าลูกชายผมมันก็รีบร้อนตอนแรกบอกผมไ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 80 | ครอบครัวสองฝ่ายเจอกัน |
ENGINEER 80| ครอบครัวสองฝ่ายเจอกัน |ใครจะไปคิดว่าเขาจะมาหาฉันถึงที่บ้าน ใบหน้าคมจ้องหน้าเขม็งรอฟังคำอธิบายจากปากของฉัน"แทนเป็นคนขอมาส่งแคร์เองค่ะ แต่ไม่ได้มีอะไรเลยนะคะ""แล้วแคร์ก็ยอมให้มันมาส่ง" เขาถามเสียงเรียบ สายตาคมดุส่งผ่านทางแววตา"แคร์ไม่ได้ยอมนะคะ""ไม่ได้ยอมแล้วที่ลงจากรถมันมาคือใคร แล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่เป็นใคร ใช่แฟนพี่หรือเปล่า" เขาเริ่มขึ้นเสียงตะคอก ฉันที่เห็นอาการของคนคนตรงหน้าก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา"ชะ ใช่สิคะ""แล้วแคร์ให้มันมาส่งทำไม แคร์รู้ไหมพี่ร้อนใจแค่ไหน พี่ไลน์หาแคร์ตั้งกี่ข้อความ หวังว่าจะมีสักข้อความที่เด้งขึ้นมาแล้วเป็นชื่อของแคร์ แต่ไม่มีเลย จนเป็นพี่เองที่ทนไม่ไหวถึงได้มาหาแคร์ที่บ้าน แต่กลับเจอแคร์ลงจากรถผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ แคร์คิดว่าพี่จะรู้สึกยังไง""ฮึก แคร์ขอโทษ" ฉันร้องเสียงสะอื้นกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วก้มหน้ายอมรับผิด แต่ฉันไม่ได้อยากให้แทนมาส่งฉันจริงๆร่างหนาคว้าตัวฉันไปกอดปลอบแล้วถอนหายใจออกมาก่อนจะถามเสียงละมุน เหมือนเขารู้ว่าที่ฉันร้องไห้เป็นเพราะอะไร "ไม่รู้หรือไงว่ามันคิดอะไรอยู่"ฉันเงยหน้ามองเขาทั้งคราบน้ำตา "ฮึก~โดน
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 79 | อธิบายมา |
ENGINEER 79| อธิบายมา | วันนี้ตั้งใจจะบอกข่าวดีกับเขาว่าพี่คัพอนุญาตให้ฉันกลับไปอยู่ที่คอนโดแล้ว แต่ต้องกลับมาเจอเรื่องเซอร์ไพรส์จากเธอคนนั้นทั้งที่อยากเล่นตัว อยากพิสูจน์แต่กลับมานั่งถอนหายใจมองโทรศัพท์ไม่วางตาอยู่แบบนี้ แล้วจะไหวไหมเนี่ยตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้วไม่เห็นว่าเขาจะโทรมาเลย ตั้งแต่ถึงบ้านฉันก็รีบเปิดโทรศัพท์ลึกๆก็หวังว่าเขาจะแชทข้อความมาหาแต่เปล่าเลย ไม่มีข้อความของเขาแม้แต่ข้อความเดียว"ไม่สนใจแล้ว" ฉันพึมพำแล้วมองโทรศัพท์ตาขวาง ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วหันหลังแต่เพียงไม่นานเสียงโทรศัพท์ของฉันมันก็ดังขึ้นมา ฉันรีบพลิกตัวแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ชื่อที่ปรากฎขึ้นมาเป็นชื่อของเขาทำให้ฉันคลี่ยิ้มเล็กๆ"ไม่ๆ" ฉันเตือนสติตัวเองแล้ววางโทรศัพท์ลง เพียงไม่นานเขาก็วางสายแล้วโทรกลับเข้ามาใหม่ ฉันก็นอนมองอยู่แบบนั้น แต่ก็ยังใจแข็งที่จะไม่รับสาย และเสียงโทรศัพท์ก็เงียบลง แต่เขากลับแชทข้อความมาหาฉันแทนLineพี่เตอร์ : พี่อยากจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นพี่เตอร์ : ไม่รับสายพี่ไม่เป็นไร ขอแค่เปิดข้อความมาอ่านก็ยังดี ไม่ต้องตอบพี่ก็ได้พี่เตอร์ : พี่ไบรท์เธอชอบพี่ และชอบมานานแล้ว เธอเพิ่งสารภาพ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 78 | อยากพิสูจน์ |
ENGINEER 78| อยากพิสูจน์ |เขายืนมองหน้าเธอนิ่งๆ ก่อนที่เธอจะเดินยิ้มกว้างออกมาแล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส"สวัสดีค่ะน้องแคร์ มาหาเตอร์หรอ" พูดจบเธอก็เดินแยกออกไปแต่ทว่า..."พี่ไบรท์ มานี่" ร่างสูงเดินเขามาลากตัวเธอไปทางบันไดหนีไฟ ด้วยน้ำเสียงที่ชวนโกรธเอามากๆ แล้วฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้ทำไมเขาถึงไม่เข้ามาเทคแคร์ใจฉันก่อนทั้งที่เขาก็เห็นว่าฉันยืน"เราไม่ชอบพี่คนนั้นเลย" โดนัทเอ่ยอยู่ข้างๆ ขนาดเธอยังไม่ชอบ แล้วฉันที่เป็นแฟนหล่ะ เห็นผู้หญิงคนอื่นหอมแก้มแฟนต่อหน้าต่อตาจะให้รู้สึกยังไง"จะไปรอพี่เตอร์ที่ห้องไหม หรือจะ...กลับ""เราอยากกลับบ้าน"อีกด้านคาร์เตอร์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับสิ่งที่เธอทำ เธอจงใจเขารู้ดี เรื่องระหว่างเขากับเธอ คาร์เตอร์พูดไปหมดแล้ว แต่เธอก็ยังดื้อด้านตามตื้อเขาทุกทาง ทั้งที่คาร์เตอร์ไม่เคยเล่นด้วยเลยสักครั้ง ยิ่งเธอเข้าใกล้เขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งถอยมากห่างมากขึ้นเท่านั้น แต่สิ่งที่เธอทำวันนี้มันทำให้เขาหมดความอดทนกับเธอแล้วก่อนหน้านี้แฟนสาวไลน์มาบอกแล้วว่าเธอกำลังจะเดินทางมาหาเขาที่บริษัท เขาก็ชะล่าใจมากเกินไปคิดว่าแฟนสาวคงไม่เจอเขากับเธออยู่ที่
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 77 | เซอร์ไพรส์ |
ENGINEER 77| เซอร์ไพรส์ |#ภายในรถในระหว่างทางกลับบ้านจู่ๆพี่คริสก็ถามถึงเรื่องครอบครัวของพี่เตอร์"ฐานะทางครอบครัวแฟนน้องเป็นยังไง""ครอบครัวพี่เตอร์รับสัมปทานจากภาครัฐให้ก่อสร้างรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินค่ะ""อืม""ถามทำไมหรอคะ""พี่ก็แค่ถามดู ไม่มีอะไร""น้องคบกับเขาถึงเดือนหรือยัง""ถึงแล้วนะคะ""น้องรักแฟนน้องหรือเปล่า" ฉันแปลกใจกับคำถามของพี่คริส ทำไมอยู่ๆมาถามว่าฉันรักเขาไหม ก็ต้องรักสิ ไม่งั้นฉันจะคบกับเขาทำไม"รักค่ะ" พอตอบออกไปก็รู้สึกเขินอายอยู่เหมือนกัน"อืม"หนึ่งเดือนต่อมาทำไมเวลามันหมุนช้าขนาดนี้ นี่เพิ่งผ่านไปเดือนเดียวเองหรอกหรอ อีกสองเดือนเขาถึงจะฝึกงานเสร็จ พอเรียนจบพี่เตอร์ก็ต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทแบบเต็มตัว ส่วนฉันก็มีหน้าที่ที่ต้องเรียนหนังสือ แล้วแบบนี้ฉันกับเขาจะได้เจอกันน้อยลงหรือเปล่า ขนาดว่าเขาฝึกงานยังจะไม่มีเวลามาเจอกันเลย คิดถึงเขาจังถึงแม้จะเจอกันน้อยลงแต่สิ่งที่ฉันและเขาทำไม่เคยขาดเลยคือเราจะคอลวิดีโอคุยกันทุกคืน ทำเป็นประจำสม่ำเสมอ พี่เตอร์บอกว่าถึงจะไม่เจอกันอย่างน้อยเรายังติดต่อกันคุยกันมันก็ทำให้ลดระหว่างช่องว่างของเราสองคน เขาหมั่นบอกรักฉันทุกวัน บอ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 76 | เดล×โดนัท [สปอยล์] |
ENGINEER 76| เดล× โดนัท [สปอยล์] |ถ้าฉันถามเรื่องส่วนตัวมันจะเสียมารยาทเกินไปหรือเปล่า ยิ่งโดนัทพูดแบบนั้นฉันก็ยิ่งกังวลมากขึ้น เธอชอบเขาอย่างที่โดนัทว่าจริงๆหรอ แล้วที่โดนัทบอกให้ฉันระวัง แล้วจะต้องระวังยังไง ในเมื่อเขาทำงานที่เดียวกันก็ต้องเจอกันอยู่แล้วสิ พอคิดแบบนี้ใจฉันก็เริ่มสั่น"พี่เตอร์คะ เธอคนนี้หรอคะที่เป็นเพื่อนสนิทของพี่ตีน่า""ใช่""พี่สนิทกับเธอหรือเปล่า""ไม่""ต้องทำงานกับเธอหรือเปล่าคะ""บ้าง""ออกไปไซต์งานกับพี่ด้วยหรือเปล่า""เปล่า" ถามตั้งยาวแต่ตอบมาสั้นๆ หรือว่าฉันถามเยอะเกินไปจนเขารำคาญ"แคร์ขอโทษค่ะ พี่คงรำคาญใช่ไหม แคร์ถามคำถามพี่เยอะเกินไป""ไม่ใช่ๆอย่าทำหน้าแบบนั้น ถามได้ ถามมาเยอะๆเลย""ไม่เอาแล้วค่ะ แคร์ไม่อยากรู้แล้ว" ถึงปากเขาจะบอกให้ฉันถามได้ แต่มันก็เฟลไปแล้ว"ไปโรงอาหารกันดีกว่าค่ะ พี่จะได้รีบทานรีบกลับบริษัท""ทำไมไล่ พี่ไม่รีบ อยู่กับแคร์ได้ยาวๆ""ไม่ทำงานหรอคะ""พี่ลาครึ่งวัน""คุณพ่อไม่ว่าเอาหรอคะแบบนี้""คุณพ่อรู้ว่าพี่มาหาแคร์ พี่เป็นขอคุณพ่อเอง พี่ไปฝึกงานเกือบเดือนเจอแคร์ครั้งนี้ครั้งที่สอง พี่ทนคิดถึงไม่ไหว ยังไงพี่ก็ต้องหาทางมาหาแคร์ให้ได้
