"พี่เขามองเพราะเราสองคนไปมองพี่เขาหรือเปล่า" ฉันคิดแบบนั้น เพราะเราสองคนเล่นจ้องพี่เขาแบบไม่ละสายตา พี่เขาก็คงรู้สึกว่ามองทำไมมากกว่า
"หล่อมากเลยเนอะ เราเห็นตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขามากันเป็นกลุ่มแล้ว"
"อืมก็...ดี"
"อะไรก็ดี"
"ก็...หล่อดี"
"ไม่ใช่แค่ก็ แต่พี่เขาโคตรหล่อเลย" โดนัทพูดอย่างเพ้อฝัน "เพราะพี่เขาใส่เสื้อช็อปงั้นสิ ถึงเฉยได้ขนาดนี้"
"เกี่ยวอะไรกันล่ะ เราก็ชมเขาอยู่ไง ไม่ถูกเหรอ"
"เห้อ เราไม่คุยกับแคร์แล้ว ไปหาข้าวกินดีกว่า ได้ยินเพื่อนที่นั่งถัดจากเราตอนอยู่ในคลาสบอกว่าโรงอาหารวิศวะอาหารอร่อย ลองไปทานกันไหม เผื่อจะได้เจอพวกพี่ๆเขาอีก" เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้วเพื่อนฉัน
"..."
"อะไร มองหน้าเราทำไม"
"มาเรียนหนังสือนะ ไม่ใช่มามองผู้ชาย"
"เจ็บนะ" โดนัททำหน้างอแง
"เจ็บอะไร เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"ซื่อบื่อจัง ไม่คุยละ"
"แล้วจะไปไหน" ฉันเรียกโดนัทที่เดินนำฉันไปสามสี่ก้าว
"ไปโรงอาหารวิศวะ" โดนัทหมุนตัวมาบอก ฉันจึงต้องจำใจเดินตามโดนัทไป ถ้าฉันเจอพี่คนที่ชื่อเดลอีก เขาก็จะเข้าหาฉันอีกน่ะสิ แต่เพราะเพื่อนอยากไปทานที่นั่น ฉันก็เลยต้องเดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้
"เดินไปด้วยกันสิ"
#โรงอาหารวิศวะ
"โดนัท คนเยอะมากเลย เราเปลี่ยนไปกินที่อื่นดีกว่า" ตอนนี้นักศึกษากำลังยืนต่อแถวยาวเหยียดเพื่อซื้ออาหาร แต่คนเยอะแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ทานข้าวกัน
"เห็นคนแล้วท้อจัง ไปที่อื่นก็ได้ เสียดาย" ที่เพื่อนสาวบอกเสียดายคงเพราไม่ได้เจอพี่คนนั้นสินะ ฉันมองแล้วแอบส่ายหัวเล็กๆ
"คงเพราะช่วงพักเที่ยงด้วยแหละ นักศึกษาเลยเยอะ"
"นั่นสิ ไม่รู้โรงอาหารคณะอื่นจะเยอะหรือเปล่า" โดนัทบ่น
"ก็ไปทานตึกแพทย์สิ เราว่าคนไม่น่าเยอะเท่าไหร่"
"แหม ตัวเองก็จะไปมองนักศึกษาแพทย์ชายอย่างที่ตัวเองชอบใช่ไหมล่ะ" โดนัทแซวพร้อมกับเอาไหล่ชนฉันเบา ๆ
"บ้าหรอ ก็เดี๋ยวเราต้องเรียนที่ตึกต่อเลยไง ก็หาที่ทานใกล้ๆ จะได้ขึ้นเรียนทันเวลา"
"จ้า แม่คนขยัน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งต้องเป็นของเธอ"
"เวอร์อีกแล้วนะ"
"ก็เราพูดจริง ตอนเรียนมอปลายแคร์ก็ได้ที่หนึ่งของชั้นทุกปี พอขึ้นมหาลัยยังไงแคร์ก็ได้เกียรตินิยมแน่นอนเราฟันธง"
"ก็เราขยัน"
"เจ็บ" โดนัททำหน้าเหมือนคนปวดท้องเลย แล้วเจ็บอะไร
"เป็นอะไรไป" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
"แอคติ้งค่ะ"
"..."
"จริงๆเลยคุณหนู ตามอะไรไม่เคยทัน"
"คุณหนูอะไรกัน พูดเวอร์อีกแล้ว"
"ก็แคร์เป็นถึงลูกสาวคนเล็กของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เรียบร้อย อ่อนหวาน พูดเพราะ หน้าตาสะสวย ดวงตากลมโต แก้มยุ้ยนิดๆ ผิวขาวอย่างกับสำลี ไม่ให้เรียกคุณหนูแล้วจะเรียกว่าอะไร"
"ประโยคหลังพอเข้าใจ แต่ประโยคแรกที่บอกว่าเราเป็นลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลนี่มันเกี่ยวอะไร"
"เอาเป็นว่าเราชม โอเคนะ" ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของโดนัท เธอเป็นคนพูดเก่ง มีความแก่นเสี้ยว ส่วนฉันเป็นคนพูดน้อยเรียบร้อยอย่างที่โดนัทว่าจริงๆ
"อ่าวน้องคนสวยที่เจอกันเมื่อเช้า มาทานข้าวที่นี่หรอครับ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ พี่ลัดคิวได้ พี่เส้นใหญ่"
"เส้นใหญ่ แล้วเส้นเล็กมีไหมคะ" ฉันรีบหันหน้าไปหาเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความงุนงง พี่เขาไม่น่าจะหมายความว่าอย่างนั้นนะ
"อยากทานเส้นเล็กหรอได้ครับ ว่าแต่น้องคนสวยอยากทานอะไร พี่จะไปซื้อให้"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่เดล" ฉันตอบออกไปแบบเกร็งๆ ว่าแล้วเชียวว่าต้องเจอพี่เขาแน่ๆ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่ค่อยอยากมาโรงอาหารที่นี่ เพราะพวกพี่เขาเรียนวิศวะ
"รู้จักชื่อพี่ด้วยหรอครับ" พี่เดลบอกแล้วยิ้มตาหยี ก็ได้ยินพี่คนที่ชื่อนัทพูด ฉันก็เลยจำได้
"ว่าแต่น้องชื่ออะไร"
"...แคร์ค่ะ"
"ชื่อน่ารัก คนก็น่ารัก" ทำไมต้องพูดแล้วขยิบตาข้างนึงด้วยนะ
"เห้ยไอ้เดล มันจีบน้องอีกแล้วหวะ" พี่คนเดิมเลยชื่อนัท ฉันจำหน้าพี่เขาได้
"ขอตัวนะคะ" ฉันรีบดึงตัวโดนัทให้ออกจากโรงอาหารที่นี่ แต่โดนัทกลับกระตุกแขนฉันกลับแล้วกระซิบที่ข้างๆหูฉัน
"อยู่แป็ปนึงพี่สุดหล่อกำลังเดินมาตรงนี้"
ฉันยืนคิดแล้วกระซิบตอบ "...แป็ปเดียวนะ"
"อืม อืม" โดนัทพยักหน้ารัวๆอย่างดีใจ
"ไอนัท คนนี้กูจริงจัง" พี่เดลหันไปบอกพี่นัท จริงจังอะไร จู่ๆก็พูดขึ้นมา
"กูเห็นมึงพูดงี้ทุกคน"
ผลั๊ว~ ทำไมตบหัวกันรุนแรงแบบนี้ล่ะะ ฉันไม่ชอบเลย
"น้องแคร์ครับ อย่าไปเชื่อไอ้นัทมัน มันขี้แกล้ง" พี่เดลหันมาบอกฉันหลังจากตบหัวพี่ที่ชื่อนัทเข้าไปแบบเต็มแรง แต่ฉันเชื่อคำพูดพี่นัทนะ
"ชื่อแคร์หรอครับ ชื่อน่ารัก" พี่นัทชมชื่อฉันอีกคน
"เห้ยๆ อย่ามาชมเหมือนกู"
"ไอ้ห่า วันหลังก็จดลิขสิทธิ์ไปเลยไอ้สัส"
"มึงดูหน้าน้องด้วย น้องกลัวหมดแล้วไอ้พวกเหี้ยนี่" พี่ผู้ชายอีกคนช่วยพูด ใช่ ฉันกลัวจริงๆ เมื่อไหร่จะได้เดินออกจากตรงนี้สักที
"พวกพี่ๆทานข้าวกันเสร็จแล้วหรอคะ" ฉันหันไปหาโดนัท จะไปถามพวกพี่ๆเขาทำไมกัน
"ยังหรอกครับ พวกพี่เพิ่งเดินมา พอดีเห็นน้องแคร์คนสวยเลยอยากเดินมาทักทาย คงจะเป็นพรมลิขิตของพี่" พี่เดลนี่ก็เพ้อฝันจัง พรมลิขิตอะไรกัน อยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกัน จะเดินเจอกันก็คงไม่แปลก แต่สำหรับพี่เดลฉันขอหมายหัวว่าเป็นบุคคลที่ไม่อยากเจอด้วยเท่าไหร่ ไม่ถูกชะตาด้วยเลย
โดนัทกระตุกแขนฉันอีกรอบ ฉันรู้เลยว่าเป็นเพราะอะไร พี่ผู้ชายสุดหล่อของโดนัทยืนอยู่ด้านหลังพี่เดลกับพี่นัท
"พี่ขอแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักเลยแล้วกันนะครับ ไหนๆเราก็เจอกันอีกครั้ง" พี่นัทเป็นคนพูด ตอนนี้พวกพี่เขายืนกันเป็นกลุ่มสี่ห้าคน
"พี่ชื่อนัท
"เดลครับ"
"พี่ล็อกครับ"
"พี่เลโอครับ"
พวกพี่ๆแนะนำตัวต่อหน้าฉันกับโดนัททีละคน แต่ว่ายังเหลืออีกคน....
"เห้ยแนะนำตัวดิ" พี่เลโอกระทุ้งศอกไปที่พี่...เพราะเขาสองคนยืนข้างๆกัน
"ไร้สาระ"
"พี่ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ ไอ้เสือยิ้มยากมันชื่อคาร์เตอร์" พี่นัทเป็นคนบอก
ชื่อคาร์เตอร์ แล้วทำไมต้องบอกว่าเป็นเสือยิ้มยากด้วย หมายความว่ายังไง
°°°°°°°°°°
ENGINEER 2| เฉี่ยว | อีกด้าน"น้องแคร์นี่โคตรน่ารักเลยว่ะ" เดลพูดขึ้นกลางวงโต๊ะอาหารของโรงอาหารคณะวิศวะ"เออกูเห็นด้วย" เลโอพูดเสริม และทุกคนบนโต๊ะก็ลงความเห็นว่าน้องเฟรชชี่ที่ชื่อแคร์เธอน่ารักจริงๆ"ไอคาร์เตอร์แม่งเงียบอีกละไอ้สัส" เลโอพูดขึ้นมองไปยังคาร์เตอร์ที่กำลังทานก๋วยเตี๋ยวอยู่"มึงว่าน้องแคร์น่ารักไหมวะ""อย่าชี้นำให้มันสิวะไอ้นัท เกิดมันชอบน้องแคร์ขึ้นมากูจะทำยังไง" เดลรีบท้วงห้ามเพื่อนของเขาทันที"เพ้อเจ้อ" คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ แล้วทานก๋วยเตี๋ยวต่อโดยไม่ได้สนใจเพื่อนรอบข้างที่กำลังพูดถึงสาวรุ่นน้องที่น่ารักทำเอาทุกคนส่ายหัวให้กับคำพูดของมัน ก็แค่บอกว่าน่ารักหรือไม่น่ารักมันยากตรงไหนคาร์เตอร์เป็นหนุ่มสุดฮอตของมหาลัย ที่นักศึกษาทุกคนต่างลงฉายาให้ว่าเขาเป็นเสื้อยิ้มยาก ส่วนเรื่องสาวๆมีมาป้อนให้คาร์เตอร์ไม่เคยขาด โดยที่เขาไม่ต้องออกล่า เห็นยิ้มยากๆ นิ่งๆแบบนี้ สาวสวยๆคนไหนเสนอเขาก็สนองให้ถึงเตียงแบบถึงใจ"อ่าว จะไปไหน" เลโอถามคาร์เตอร์ที่กำลังลุกออกจากโต๊ะ"สูบบุหรี่""ไอ้สัส แดกเสร็จทิ้งเพื่อนชิ่งไปสูบบุหรี่คนเดียว" ล็อกบ่นคาร์เตอร์"ช่างมัน เดี๋ยวพวกเราแดกเสร็จก็ตามมันไ
ENGINEER 3| มองอะไร |เมื่อรถของพี่คริสจอดเทียบสนิท ฉันรีบเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อหาป้าบัวทันที โดยมีเสียงพี่คริสตะโกนไล่หลัง "น้องแคร์เดี๋ยวล้ม" แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะตอนนี้ท้องไส้มันร้องหาอาหารฝีมือป้าบัวเต็มทน"ป้าบัวขาแคร์หิวจังเลย" ฉันพูดเสียงหวาน ไม่มีอาหารที่ไหนสู้ฝีมือบัวป้าได้ แล้วถ้าฉันต้องย้ายไปอยู่คอนโดล่ะ ฉันก็อดทานอาหารฝีมือป้าบัวน่ะสิ แค่คิดก็เศร้าแล้ว"โถ่ หนูแคร์ของป้า อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าจะทำให้ แล้วเรียนวันนี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม""แคร์จะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" ฉันอ้าแขนเข้าไปกอดป้าบัวอย่างออดอ้อน"อยากทานอะไรคะ""แคร์อยากทานสเต็กปลาค่ะป้าบัว ทำให้ได้ไหมคะ""ได้สิคะ ไปรอที่ห้องอาหารเลยนะ แล้วคุณคริสล่ะ เห็นบอกไว้ว่าจะออกไปรับคุณหนู แล้วตอนนี้...""ผมอยู่นี่ครับป้าบัว" ป้าบัวถามถึง พี่คริสก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องครัวพอดี"อย่าวิ่งแบบนั้นอีกรู้ไหม" พี่คริสเอ็ดฉันแต่ไม่จริงจังนัก"ก็แคร์หิวนี่คะ แล้วก็คิดถึงป้าบัวด้วย""คิดถึงป้า หรืออาหารฝีมือป้ากันแน่""ทั้งสองเลยค่ะ" ป้าบัวยิ้ม"แล้วคุณคริสอยากทานอะไรคะ ป้าจะได้ทำให้""น้
ENGINEER 4| ปากร้าย | พี่เขาพูดกับฉันแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านไป แค่ฉันเลื่อนสายตาเราสองคนก็สบตากันพอดี ไหนจะประโยคคำถามที่เอ่ยออกจากปากคนตัวสูงที่ฟังดูแล้วชวนหาเรื่องกันยังไงก็ไม่รู้เอ๊!!! ผู้หญิงที่ควงแขนข้างๆเขาเป็นใครกันแฟน? อืม...ก็คงใช่ ไม่งั้นเธอไม่ควงแขนแนบชิดเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของแบบนั้นหรอก"ใครหรอคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถาม แต่มันดังจนฉันรู้สึกว่าเธอนั่งอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงเขยิบตัวมานั่งริมเก้าอี้แล้วชะโงกหน้ามองไปด้านหลัง"ทำอะไร" โดนัทถาม แต่ฉันก็ไม่ได้หันไปตอบ เพียงแค่อยากรู้ว่าเสียงเธอคนนั้นเป็นใคร และฉันก็สงสัยว่าที่เธอพูดหมายถึงฉันหรือเปล่าสายตาเฉี่ยวของเธอสบตากับฉันเข้า ฉันจึงรีบดึงตัวเองหลบ ดีที่เก้าอี้เป็นที่นั่งแบบยาวมีพนักพิงสูง มีพื้นที่กว้าง ทำให้นั่งขยับตัวได้แบบสบายๆ และเธอไม่สามารถเห็นตัวฉันแน่นอน แต่เธอเห็นหน้าฉันแล้วนี่สิ งั้นแสดงว่าฉันเข้าใจถูก เธอหมายถึงฉัน"ไม่ต้องสน" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ ในเมื่อพี่เขาบอกไม่ต้องสน งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะยังไงฉันกับพี่คาร์เตอร์เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วในระหว่างกำลังทานอาหารกับโดนัท..."พ
ENGINEER 5| หอม | หลังจากที่แคร์และโดนัททานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เธอทั้งสองก็พาไปกันไปเดินชอปปิ้งซื้อของตามประสาผู้หญิงๆ ระหว่างเดินอยู่นั้นแคร์ก็ได้คิดถึงแต่คำพูดของคาร์เตอร์ คงเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่พูดจาร้ายๆปากร้ายๆแบบนี้มาก่อน และก็คงเป็นเพราะคนรอบตัวเธอและเพื่อนๆของเธอไม่เคยมีนิสัยแบบเขาคนนั้น นั่นจึงทำให้เธอหวนคิดถึงแต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกจากปากผู้ชายที่มีดีเพียงแค่หล่อจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยติดลบ"เหม่ออะไร" โดนัทถาม เลยทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันได้แต่ส่ายหัวตอบ ไม่กล้าบอกหรอกว่ากำลังนึกถึงพี่คาร์เตอร์ ขืนบอกไปโดนัทคงได้แซวฉันอีกแน่ๆ"หรอ เห็นแคร์ทำหน้าเหม่อแบบนี้ ดู" โดนัททำหน้าล้อเลียนฉันตอนที่กำลังเหม่อ เธอคนนี้นี่เรียกสีสันให้กันได้ตลอด แต่จะว่าไป ฉันทำหน้าแบบนั้นจริงๆหรอ โดนหลอกหรือเปล่า"แกล้งกันหรอ""แกล้งอะไรก็แคร์ทำหน้าเหม่อแบบนั้นจริงๆเราก็เลยทำให้ดูไง" โดนัทก็ยังไม่หยุดที่จะทำหน้าล้อเลียนฉัน คนอะไรจะเหม่อได้ตาลอยแบบนั้น"พอได้แล้ว ไหนจะพาเราไปไหนต่อ""เนี่ยถึงแล้ว" โดนัทกับฉันหยุดยืนอยู่หน้าร้านแบรนด์เสื้อผ้า"
ENGINEER 6| สายตา |ทันทีที่เดินออกจากร้าน โดนัทหันมาถามแคร์ในทันที"เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรกับแคร์""ไม่นะ" ฉันตอบตาใส ไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็เราเห็นว่าพี่เขาก้มลงกระซิบ แล้วเธอคนนั้นก็เดินมาถามว่าพี่คาร์เตอร์ทำอะไร หลักฐานเห็นคาตา แต่แค่เราไม่ได้ยิน บอกมานะว่าพี่เขาพูดอะไร" ถามชุดใหญ่เลยนะ จะเค้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ แต่ว่าฉันไม่อยากจะบอกไง"เราบอกแล้วไงว่าพี่เขาไม่ได้พูด" เดินหนีเลยแล้วกัน ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด"เนี่ย พิรุธ บอกมาเลยน๊าาา" โดนัทตะโกนไล่หลัง ฉันละเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้จริงๆ#วันต่อมา@มหาลัย ใต้ตึกคณะแพทย์"แคร์ว่าผู้หญิงเมื่อวานที่มากับพี่คาร์เตอร์เธอเป็นใคร" โดนัทยังคาใจกับเรื่องเมื่อวานไม่จบไม่สิ้น โทรมาถาม ไลน์มาถาม จนฉันต้องปิดเครื่องหนี"แฟนไง""เราว่าไม่ใช่""จะไม่ใช่ได้ยังไงเธอเดินควงแขนแบบนั้นก็ต้องเป็นแฟนสิ" แล้วจู่ๆโดนัทก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วควงแขนอย่างที่เธอคนนั้นทำ "แล้วถ้าเราควงแขนแคร์แบบนี้เราก็ต้องเป็นแฟนแคร์ใช่ไหม""จะเป็นได้ยังไงล่ะ""ใช่ จะเป็นได้ยังไง ถ้าจะเป็นได้ก็คงผีผลัก แล้วอีกอย่างดูจากการกระทำของพี่ค
ENGINEER 7| บังเอิญ |"รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย" ฉันหันไปจูงมือโดนัทให้รีบเดินออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดพี่คาร์เตอร์คือผู้ชายที่อันตรายมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่อีกด้าน"พี่เตอร์คะ" หญิงสาวเรียกให้ชายหนุ่มหันมาหาเธอ เธอสงสัยในตัวพี่เตอร์ของเธอว่าทำไมถึงได้ดูสนใจผู้หญิงคนนั้นนัก เธอรู้จักนิสัยเขาดี ถึงจะเย็นชา แต่กับการที่อยู่ในที่สาธารณะเขาไม่เคยที่จะจับมือถือแขนหญิงคนไหน ทีกับเธอเขายังไม่เคยจะทำแบบนี้ ทั้งที่ตัวเธอเองนอนกับคาร์เตอร์ออกจะบ่อยครั้ง เอาใจสารพัด แต่คาร์เตอร์กลับไม่ใยดีเธอเลยสักนิด เขาชอบเธอแค่เรื่องบนเตียงแค่นั้นข้อนี้เธอรู้ดี และรู้ด้วยอีกว่าชายหนุ่มที่เธอชอบก็มีหญิงสาวมาเสนอตัวไม่เคยขาด และยังรู้อีกว่าชายหนุ่มก็นอนกับสาวที่มาเสนอไม่เคยจะซ้ำหน้า แต่ถึงยังไงเธอก็ต้องมองข้ามข้อนี้ไป เพราะคาร์เตอร์กับเธอไม่เคยมีสถานะกันเลยไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากอีกฝั่งได้ เพราะเธอยังเป็นได้แค่คู่นอนของเขาแต่สิ่งที่เธอต้องการคือหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่เธอชอบ เธออยากสยบเสือยิ้มยากตัวนี้ให้อยู่หมัด แต่จากการกระทำเมื่อครู่ เธอชักจะหวั่นๆซะแล้วสิ กับหญิงสาวคนอื่นๆที่เ
ENGINEER 8| เชื่อก็โง่ |"น้องแคร์ เมื่อกี้ใคร รู้จักหรือเปล่า" พี่คริสถามหลังจากที่เราสองคนพี่น้องเดินมาตรง Lobby ภายในตัวคอนโด"เปล่าค่ะ""หรอ แต่หนุ่มคนนั้นมองเหมือนจะรู้จักน้องสาวพี่นะ""ไม่หรอกค่ะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้" ฉันพูดปด ปิดกั้นเพื่อไม่ให้พี่คริสมีคำถามต่อ แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รู้จักกับพี่คาร์เตอร์เป็นการส่วนตัวจริงๆนี่หน่า คิดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย"อืม เดี๋ยวพี่โทรหาอินทีเรียก่อน" จากนั้นพี่คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาอินทีเรียที่นัดไว้"ครับ...ถึงแล้วหรอครับ ผมกับน้องสาวอยู่ตรง Lobby ครับ"หลังจากพี่คริสวางสาย "ใกล้แล้วถึง เรารอเขาตรงนี้เลยแล้วกันนะ" ฉันพยักหน้ารับยืนรอเพียงไม่นาน ผู้ชายตัวสูงร่างกายกำยำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาภายในคอนโดฉันสะกิดพี่คริส "ใช่คนนั้นไหมคะ" พี่คริสหันไปมอง "ใช่""สวัสดีครับ คุณคริส" เขาทักทายพี่คริสก่อนจะหันมามองหน้าฉัน "น้องสาวคุณคริสหรอครับ""ใช่ครับ น้องแคร์น้องสาวผม" พี่คริสแนะนำตัวฉันให้อินทีเรียรู้จัก"สวัสดีครับน้องแคร์ ไม่ยักรู้เลยว่าคุณคริสจะมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้" ในขณะที่เขาพูด เขามองหน้าฉันตลอดเลย"สวัสดีค่ะ" ฉันยกม
ENGINEER 9| ประกวดดาว | ด้านแคร์@คอนโดหรูใจกลางเมือง #ชั้นเก้าห้องหนึ่งศูนย์หนึ่ง"ที่ผมคุยไว้กับคุณพอร์ชตอนแรก น้องสาวผมอยากได้แบบตามในรูปภาพ" พี่คริสบอกหลังจากที่อินทีเรียเดินสำรวจภายในตัวห้องแล้วเสร็จ"ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมจะออกแบบตกแต่งภายในให้เลือกเพิ่มจะได้มีตัวเลือกอื่นๆด้วย เพราะถ้าอยากได้ตามแบบนี้เลยแค่หาซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็เข้าอยู่ได้เลยครับ""งั้น...ผมขอเสนอตรงนี้มีบาร์นั่งด้วยดีไหมครับ ได้บรรยากาศเหมือนไปร้านแฮงค์เอาท์กับเพื่อน ถ้าไม่อยากไปนั่งร้านข้างนอก" พี่พอร์ชชี้นำเสนอก่อนจะหันมาถามฉัน"หรือว่าน้องแคร์อยากได้ห้องเป็นแบบลักชัวรี่ไหมครับหรือว่าแบบเจ้าหญิง ที่พี่เสนอเพราะเห็นจากบุคลิกของน้อง พี่เลยอยากออกแบบห้องให้เหมือนกับเจ้าของ""พี่พอร์ชลองออกแบบมาให้ก่อนก็ได้ค่ะ" ถึงจะเป็นห้องของฉัน แต่ฉันก็เคารพการตัดสินใจของอินทีเรีย ที่พี่พอร์ชพูดเมื่อครู่ฉันก็เห็นด้วย แต่เพราะตอนนั้นที่เห็นแบบห้องตัวอย่างมันก็ถูกใจมากอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมีตัวเลือกมาให้เพิ่มก็เป็นเรื่องดี เพราะยังไงคอนโดที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ก็ต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุด"แคร์อยากได้ห้องโท
ENGINEER 72| ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร | #สองอาทิตย์ผ่านไป@มหาลัยAวันนี้เป็นวันที่เขาต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทคุณพ่อของของเขาเป็นวันแรก ฉันจึงส่งคำอวยพรผ่านข้อความเป็นกำลังใจไปให้ตั้งแต่เช้าLineแคร์ : ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ สู้ๆนะพี่เตอร์ : ครับ พี่ทำงานก่อนเดี๋ยวคุยกันแคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ ok"ไงจ๊ะ นั่งหน้าหงอยเชียว" โดนัทเธอที่เพิ่งมาถึงมหาลัยก็เอ่ยแซวฉันทันทีที่เธอนั่งลงในฝั่งตรงข้ามกับฉัน"เปล่าซะหน่อย""เขาว่าสายตามันหลอกกันไม่ได้หรอกนะ" ฉันเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆนั่นแหล่ะ มันรู้สึกเหงาหงอยตั้งแต่ตื่นลืมตาพอจะรู้ว่าเขาต้องไปฝึกงานแล้วจะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่รู้ว่าเราสองคนจะมีจังหว่ะได้พบเจอกันอีกเมื่อไหร่ เขาไปฝึกงานส่วนฉันก็เรียน"หมั่นไลน์ไปหาพี่เขาบ่อยๆนะรู้ป่าว""เราแชทหาเขาอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากรบกวนเวลาฝึกงานของเขา""ก็แชททิ้งไว้ไง หมั่นส่งกำลังใจ ตกกลางคืนก็คุยแชร์เรื่องราวกันและกันวันนี้ทำอะไร กินอะไร ทำงานเหนื่อยไหม เรียนเหนื่อยไหม อะไรแบบนี้ ใส่ใจเขาเยอะๆ""โดนัทพูดอย่างกับมีแฟนแล้วอย่างนั้น""ปะ เปล่า เราก็แค่แนะนำ อ่านในเว็บมาเยอะ เอาหน่า อย่าสงสัยเลย ทำอย่างที่เ
ENGINEER 71| พี่ไม่ชอบไอหมอนั่น |เขาเดินพูดมาตลอดทางตั้งแต่ลานเกียร์จนมาหยุดอยู่หน้าห้องเรียนของตึกคณะแพทย์"เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ""ไม่ค่ะ แคร์ไม่ยอมหลงกลพี่แน่นอน" ฉันยิ้มบอก แต่อีกคนเนี่ยสิกลับยืนคอตกหมดเรี่ยวหมดแรง"แคร์ไปเรียนก่อนนะคะ พี่ก็ตั้งใจเรียนนะ อีกสองอาทิตย์พี่ก็ต้องฝึกงานแล้วนะคะ""นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ พี่เปลี่ยนไปทำโปรเจคจบดีกว่าไหม จะได้อยู่ใกล้ๆแคร์""ไม่น่าเปลี่ยนใจทันแล้วนะคะ ยังไงเราก็โทรหากันได้""แคร์ไม่ยื้อพี่เลยหรอ" เขาตีหน้าเศร้าให้ฉันสงสารแต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังเดินมาเขาจึงปรับโหมดเข้มขึ้นทันที"พี่ไปก่อน" เขาบอกเสียงเรียบก่อนจะเดินออกไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาทำหน้าตาละห้อยมองฉัน ฉันจึงได้แค่ส่งยิ้มไปให้เขาแล้วเดินเข้าห้องเรียน#เลิกคลาส (12.00)งานกลุ่มที่ทำร่วมกับโดนัท แพร มิลค์ และก็แทน ตอนนี้ได้ส่งถึงมืออาจารย์แล้วเรียบร้อยและงานกลุ่มก็ผ่านไปได้ด้วยดี อาจารย์ยังชมอีกต่างหาก ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยชื่นใจหายเหนื่อยพวกเราทั้งห้าคนไม่สิโดนัทเธอเป็นคนเอ่ยชวนทุกคนไปทานข้าวที่ห้างใกล้ๆกับมหาลัยในช่วงพักเที่ยง เธอเสนอเป็นชาบู ฉันว่าเธออยากหาเพื่อนหารค่าอา
ENGINEER 70| ง้อเมีย |แค่อยากโทรไปบอกเขาว่าฉันกำลังจะนอนแล้ว จะพิมพ์ทิ้งไว้ก็ได้แต่ฉันก็อยากได้ยินเสียงของเขาก่อนนอน แต่ทำไมกลายเป็นว่ามีผู้หญิงรับสายเขาถึงคลับก็ส่งรูปมาให้ฉัน และรูปที่ส่งมาก็มีแต่เพื่อนผู้ชายไม่มีผู้หญิงเลยสักคน แล้วเธอเป็นใครทำไมมารับสายของเขาได้ หรือว่าเขาพาใครไปคลับด้วยพอคิดแบบนี้ใจก็ยิ่งปวดหนึบ จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงสองข้างแก้ม เขาจะนอกใจฉันอย่างนั้นหรอ กับการที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนครั้งก่อน เขาเหงาถึงขนาดชวนผู้หญิงคนอื่นไปคลับด้วยหรอตอนนี้เขากับผู้หญิงคนนั้นทำอะไรอยู่ ฉันยังหวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรลับหลังที่มันเกินเลย#วันต่อมา@มหาลัยA"แคร์ ทำไมตามบวมแบบนั้นหล่ะ ร้องไห้หรอ""มันบวมมากเลยหรอ""ใช่ ตกลงร้องไห้?""อืม" ฉันมามหาลัยด้วยสภาพอิดโรย เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลย มัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อเช้าที่บ้านทุกคนก็ถามว่าทำไมฉันถึงได้ตาบวมแบบนี้ ฉันเลยแก้ตัวไปว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยเปิดซีรีย์ดู ทุกคนก็เลยปล่อยผ่านไป มีแต่พี่คัพที่พูดเหน็บแนมฉัน ไม่ใช่เป็นเพราะแฟนน้องหรอกนะที่ทำน้องร้องไห้ ถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะจัดการมันด้วยน้ำมือพี่เอง คุณแม่จึงท้วงขึ้นเพ
ENGINEER 69| โดนแกล้ง |#หลายวันต่อมาตั้งแต่วันที่เขาไปบ้านฉันพี่คริสกับพี่คัพจะผลัดกันมารับ-ส่งฉันทุกวัน ตั้งแต่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันก็ไม่ได้กลับไปอยู่ที่คอนโดอีกเลย ยิ่งพี่คัพรู้ว่าฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับเขาก็ออกอาการฟึดฟัดไม่พอใจ คุณพ่อคุณแม่จึงช่วยพูดให้ พี่คัพเลยยอมอ่อนลงแต่มีข้อแม้ว่าฉันต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านและพี่คัพยังขู่อีกว่าถ้าไม่ย้ายกลับมาเตรียมตัวบอกเลิกเขาได้เลย ซึ่งฉันที่ได้ฟังแบบนี้ก็ยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ทำไมพี่คัพต้องเป็นคนมากำหนดชีวิตของฉันขนาดนี้ ถึงจะยอมให้คบกันก็จริง แต่การที่ให้ฉันกับเขามีข้อจำกัดในการเจอกันมันก็ไม่ต่างกันการบีบบังคับให้เลิกกันทางอ้อมคุณพ่อคุณแม่ที่เห็นท่าไม่ดีที่ฉันและพี่คัพจะเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้งก็รีบเอ่ยห้ามและบอกให้ฉันยอมทำตามพี่คัพไปก่อน ส่วนอนาคตค่อยว่ากันCall video"เราจะนอนคุยกันผ่านหน้าจอไปอีกนานแค่ไหน""แคร์ตอบไม่ได้เลยค่ะ อดทนหน่อยนะคะ แคร์เชื่อว่ายังไงพี่คัพกับพี่คริสจะต้องยอมรับในตัวของพี่สักวันนะคะ" ที่ฉันพูดออกไปเพื่อต้องการจะปลอบใจเขา เพราะเอาเข้าจริงๆฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนจะยอมรับในตัว
ENGINEER 68| ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว |ใบหน้าคมฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาจนฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังคิดที่จะทำอะไร"พี่เตอร์คะ ไม่ค่ะ""พี่ยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่แคร์หอมแก้มพี่เลย""แค่หอมแก้ม ยังจะต้องมาคิดบัญชีอะไรอีก" ในระหว่างทางเราสองคนนั่งเถียงกันอยู่ในรถ ฉันเองก็ไม่ยอม เขาก็ไม่ยอม เถียงกันไปมาจนมารู้ตัวอีกทีเขาก็ขับมาถึงคอนโดแล้ว"พี่ขอนะครับ ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว" เขาพิงศีรษะลงบนไหล่ของฉันอย่างออดอ้อนลูกอ้อนของเขาทำเอาฉันผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ"แคร์ไม่รักพี่แล้วหรอครับ"เขาเชยคางขึ้นมาวางบนไหล่แล้วถามด้วยน้ำเสียงละมุน"เราแสดงความรักด้วยวิธีอื่นก็ได้หนิคะ""วิธีของพี่ดีที่สุดแล้ว นะครับ ไม่งั้นพี่จะทำบนรถแล้วนะ" เขาเอนตัวขึ้นนั่งในท่าปกติแล้วทำท่าจะปลดกระดุมกางกง"ยะ อย่าค่ะพี่เตอร์""เปลี่ยนสถานที่ไง""บะ บ้าไม่เอาค่ะ" ฉันบอกแล้วเบือนหน้าหนี ฉันไม่อยากเห็นเขามานั่งแก้ผ้าอยู่ในรถแบบนี้ ทำไมถึงได้ใจกล้าอยากจะทำบนรถในลานจอดด้วย"รอบเดียว พี่สัญญา" ฉันค่อยๆหันหน้าไปหาเขาแล้วจ้องมองไปยังสายตาคมที่มองฉันอย่างรอฟังคำตอบ"อย่างพี่หรอคะจะรอบเดียว""พี่บอกรอบเดียวก็คือรอบเดียว พี่รู้ว่าแคร์ไ
ENGINEER 67| ยังไงวันนี้ก็ต้องได้ |รู้หรอกว่าเขาพูดเล่น แต่ทะลึ่งไม่ดูที่ดูทางเลย นี่มันบ้านของฉันยังจะมาทำลุ่มล่ามอีก"พี่เตอร์คะ คุณพ่อคุณแม่ของพี่รู้ไหมคะว่าแคร์กำลังจะไปหาท่านที่บ้าน""รู้สิ พี่บอกไปแล้ว""งั้นแคร์ขอแวะซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปฝากท่านหน่อยได้ไหมคะ""ไม่ต้องหรอก""ทำไมหล่ะคะ""แค่คุณพ่อคุณแม่รู้ว่ากำลังจะมีลูกสะใภ้มาหา ท่านก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่""สะใภ้หรอคะ" เขาคิดไปถึงขั้นนั้นแล้วหรอเนี่ย ทำไม่ชอบทำให้ใจดวงน้อยๆฉันเต้นแรงอยู่เรื่อย"ทำตัวสบายๆคุณพ่อคุณแม่ท่านใจดี เหมือนกับคุณพ่อคุณแม่ของแคร์""หรอคะ""อืม พี่เชื่อว่าท่านจะต้องชอบแคร์มากแน่ๆ""บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยหรือเปล่าว่าแคร์สวย" ฉันเอียงคอถามเล็กน้อยอย่างขี้เล่น แต่กลับเห็นคนข้างๆเสียอาการจนหน้าแดงหูแดงน่ารักจัง"นั่งดีๆสิครับ พี่มองไม่เห็นกระจกข้างนะ""แล้วตกลงแคร์สวยไหม""สวยมาก""แล้วรักแคร์ไหมคะ""รักมาก""แล้วแคร์รักพี่หรือเปล่า" เขาถามกลับ"รักสิคะ" ฉันตอบเสียงหวาน อยากเห็นสารถีสุดหล่อเสียอาการ ดูแล้วมันน่ารัก ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกหวงเขามากขึ้น ไม่อยากให้ไปยิ้มแบบนี้กับสาวๆที่ไหนเลย ฉันขอเก็บ
ENGINEER 66| ลูกเขย |พี่เตอร์โทรมาบอกฉันว่าใกล้ถึงบ้านแล้วฉันเลยเดินไปบอกกับลุงพลเอาไว้ว่าถ้ามีรถสปอร์ตสีแดงเปิดประตูหน้าบ้านให้เข้ามาได้เลยมือฉันเย็นเฉียบ รู้สึกตื่นเต้นแล้วก็ประหม่า ก่อนหน้านี้ที่ฉันคุยอยู่กับคุณแม่ในห้องนอน คุณแม่บอกเอาไว้ว่าถ้าพี่คัพกับพี่คริสไม่ต้อนรับ เราก็ออกไปทานข้าวนอกบ้านกันสี่คน มีคุณพ่อคุณแม่ฉันและก็เขา ปล่อยให้พี่ชายฉันทั้งสองคนเฝ้าบ้านไป มีแขกมาบ้านและเป็นคนสำคัญของฉันถ้าไม่ต้อนรับกันก็เสียมารยาทกันเกินไปฉันลงมารอเขาอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง โดยที่มีคุณพ่อคุณแม่นั่งรออยู่เป็นเพื่อนฉันเพียงไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงรถจอดอยู่หน้าบ้านฉันจึงรีบเดินไปดูถึงได้ยิ้มกว้าง"ใครมา" เสียงของชายที่อยู่ด้านหลังเอ่ยถาม และก็เป็นเสียงของพี่ชายคนโตของฉัน ทำไมถึงมาได้จังหว่ะแบบนี้นะ แต่ช่างเถอะยังไงพี่ชายฉันก็ต้องเจอกับเขาอยู่ดี"แฟนแคร์คะ""นี่น้อง..." พี่คัพถลึงตาเบิกกว้าง ฉันจึงได้ก้มหน้าลงต่ำเพราะกลัวสายตาคมที่จ้องมองฉันอย่างหาเรื่อง"บ้านนี้ไม่ต้อนรับ" พี่คริสเอ่ยบอกเสียงเรียบ คุณพ่อพ่อคุณแม่เดินมาได้ยินเข้าก็ขึ้นเสียงบอก "แต่ฉันต้อนรับ แกไม่ต้องรับก็เรื่องของแกตาคร
ENGINEER 65| รักพี่เขามากใช่ไหม | #เช้าวันต่อมา@บ้านทวีพัฒนาเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะมัวแต่คิดว่าจะตั้งรับกับพี่ชายของฉันทั้งสองคนยังไง วันนี้พี่คริสกับพี่คัพก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่เตอร์จะมาหาฉันที่บ้านเพื่อมากราบคุณพ่อคุณแม่ฉัน จะว่าเปิดตัวเลยก็ว่าได้ลึกๆแอบหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอยู่เหมือนกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ที่คอยช่วยเหลือฉัน ไม่รู้ว่าจะต้านคนเผด็จการอย่างพี่คัพได้แค่ไหน(เสียงโทรศัพท์)พี่เตอร์"โทรมาแต่เช้าเลยนะคะ"(อยากได้ยินเสียง)"เพิ่งตื่นหรอคะ เสียงยังงัวเงียอยู่เลย"(อยากกอดแคร์จัง)"เดี๋ยวนี้อ้อนหนักขึ้นนะคะ"(ไม่ดีหรอครับ)"ดีค่ะ แต่อย่าไปอ้อนผู้หญิงที่ไหนอีกนะคะ ไม่งั้นแคร์จะตีพี่ให้หลังลายเลย"(นี่ขู่แล้วหรอ)"ไม่คุยด้วยแล้ว พี่เตอร์ออกจากคอนโดแล้วบอกแคร์ด้วยนะคะ"(ครับ คิดถึงนะ)"แคร์ก็คิดถึงพี่ค่ะ"โทรมาปากหวานแต่เช้าเชียว ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะตื่นนอนแท้ๆ ดีจังเวลาที่เขาตื่นแล้วนึกถึงฉันเป็นคนแรก อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปจังเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันลงไปที่ห้องอาหารเพื่อทานข้าวเช้า นี่ฉันลงมาเป็นคนสุดท้ายหรอ เพราะทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารพ
ENGINEER 64| อาบน้ำให้พี่ดูหน่อย |ฉันออกจากห้องทำงานพี่คริสเป็นคนสุดท้ายก็รีบเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อต่อสายโทรหาแฟนของฉัน เขาคือคนที่ให้คำปรึกษาฉันได้ดีที่สุดในตอนนี้"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอแค่อย่าปล่อยมือกันก็พอ" ประโยคนี้ดังเข้ามาในหัวฉันทันที ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา เราจะไม่ปล่อยมือกันเป็นอันขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแต่ในเวลานี้ตอนนี้ฉันต้องโทรหาเขาก่อนเพื่อปรึกษาCall พี่เตอร์"พี่เตอร์ สะดวกคุยไหมคะ"(สะดวก มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)"พี่ชายแคร์ค่ะ เขา...เขาอยากให้เราเลิกกัน"(...)"พี่เตอร์ ฟังแคร์อยู่หรือเปล่า"(พี่ฟังอยู่)"พี่เตอร์ ทำยังไงดี"(แคร์อยากเลิกกับพี่ตามคำสั่งของพี่ชายหรือเปล่า)"ไม่ค่ะ"(ได้ยินแบบนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย)"เราจะไม่ปล่อยมือกันนะคะ"(ครับเราจะไม่ปล่อยมือกัน พี่สัญญา)"เราจะทำยังไงดีคะพี่เตอร์" ฉันร้อนใจมากจริงๆ กลัวเหลือเกินว่าพี่ชายฉันทั้งสองคนจะจ้างคนให้ตามสืบเรื่องของเรา ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ มันจะไม่ดีต่อเราแน่ พี่คัพเป็นคนเผด็จการที่สุดในบ้านนี้ ถ้าเขาไม่เห็นดีเห็นงามด้วยยังไงทุกคนในบ้านหรือแม้กระทั่งมีการประชุมบอร์ดผู้บริหารใ