เข้าสู่ระบบแชร์
ENGINEER 1 | เสือยิ้มยาก |
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-13 20:11:44ENGINEER 1
| เสือยิ้มยาก |
"พี่เขามองเพราะเราสองคนไปมองพี่เขาหรือเปล่า" ฉันคิดแบบนั้น เพราะเราสองคนเล่นจ้องพี่เขาแบบไม่ละสายตา พี่เขาก็คงรู้สึกว่ามองทำไมมากกว่า
"หล่อมากเลยเนอะ เราเห็นตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขามากันเป็นกลุ่มแล้ว"
"อืมก็...ดี"
"อะไรก็ดี"
"ก็...หล่อดี"
"ไม่ใช่แค่ก็ แต่พี่เขาโคตรหล่อเลย" โดนัทพูดอย่างเพ้อฝัน "เพราะพี่เขาใส่เสื้อช็อปงั้นสิ ถึงเฉยได้ขนาดนี้"
"เกี่ยวอะไรกันล่ะ เราก็ชมเขาอยู่ไง ไม่ถูกเหรอ"
"เห้อ เราไม่คุยกับแคร์แล้ว ไปหาข้าวกินดีกว่า ได้ยินเพื่อนที่นั่งถัดจากเราตอนอยู่ในคลาสบอกว่าโรงอาหารวิศวะอาหารอร่อย ลองไปทานกันไหม เผื่อจะได้เจอพวกพี่ๆเขาอีก" เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้วเพื่อนฉัน
"..."
"อะไร มองหน้าเราทำไม"
"มาเรียนหนังสือนะ ไม่ใช่มามองผู้ชาย"
"เจ็บนะ" โดนัททำหน้างอแง
"เจ็บอะไร เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"ซื่อบื่อจัง ไม่คุยละ"
"แล้วจะไปไหน" ฉันเรียกโดนัทที่เดินนำฉันไปสามสี่ก้าว
"ไปโรงอาหารวิศวะ" โดนัทหมุนตัวมาบอก ฉันจึงต้องจำใจเดินตามโดนัทไป ถ้าฉันเจอพี่คนที่ชื่อเดลอีก เขาก็จะเข้าหาฉันอีกน่ะสิ แต่เพราะเพื่อนอยากไปทานที่นั่น ฉันก็เลยต้องเดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้
"เดินไปด้วยกันสิ"
#โรงอาหารวิศวะ
"โดนัท คนเยอะมากเลย เราเปลี่ยนไปกินที่อื่นดีกว่า" ตอนนี้นักศึกษากำลังยืนต่อแถวยาวเหยียดเพื่อซื้ออาหาร แต่คนเยอะแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ทานข้าวกัน
"เห็นคนแล้วท้อจัง ไปที่อื่นก็ได้ เสียดาย" ที่เพื่อนสาวบอกเสียดายคงเพราไม่ได้เจอพี่คนนั้นสินะ ฉันมองแล้วแอบส่ายหัวเล็กๆ
"คงเพราะช่วงพักเที่ยงด้วยแหละ นักศึกษาเลยเยอะ"
"นั่นสิ ไม่รู้โรงอาหารคณะอื่นจะเยอะหรือเปล่า" โดนัทบ่น
"ก็ไปทานตึกแพทย์สิ เราว่าคนไม่น่าเยอะเท่าไหร่"
"แหม ตัวเองก็จะไปมองนักศึกษาแพทย์ชายอย่างที่ตัวเองชอบใช่ไหมล่ะ" โดนัทแซวพร้อมกับเอาไหล่ชนฉันเบา ๆ
"บ้าหรอ ก็เดี๋ยวเราต้องเรียนที่ตึกต่อเลยไง ก็หาที่ทานใกล้ๆ จะได้ขึ้นเรียนทันเวลา"
"จ้า แม่คนขยัน เกียรตินิยมอันดับหนึ่งต้องเป็นของเธอ"
"เวอร์อีกแล้วนะ"
"ก็เราพูดจริง ตอนเรียนมอปลายแคร์ก็ได้ที่หนึ่งของชั้นทุกปี พอขึ้นมหาลัยยังไงแคร์ก็ได้เกียรตินิยมแน่นอนเราฟันธง"
"ก็เราขยัน"
"เจ็บ" โดนัททำหน้าเหมือนคนปวดท้องเลย แล้วเจ็บอะไร
"เป็นอะไรไป" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
"แอคติ้งค่ะ"
"..."
"จริงๆเลยคุณหนู ตามอะไรไม่เคยทัน"
"คุณหนูอะไรกัน พูดเวอร์อีกแล้ว"
"ก็แคร์เป็นถึงลูกสาวคนเล็กของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เรียบร้อย อ่อนหวาน พูดเพราะ หน้าตาสะสวย ดวงตากลมโต แก้มยุ้ยนิดๆ ผิวขาวอย่างกับสำลี ไม่ให้เรียกคุณหนูแล้วจะเรียกว่าอะไร"
"ประโยคหลังพอเข้าใจ แต่ประโยคแรกที่บอกว่าเราเป็นลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาลนี่มันเกี่ยวอะไร"
"เอาเป็นว่าเราชม โอเคนะ" ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของโดนัท เธอเป็นคนพูดเก่ง มีความแก่นเสี้ยว ส่วนฉันเป็นคนพูดน้อยเรียบร้อยอย่างที่โดนัทว่าจริงๆ
"อ่าวน้องคนสวยที่เจอกันเมื่อเช้า มาทานข้าวที่นี่หรอครับ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ พี่ลัดคิวได้ พี่เส้นใหญ่"
"เส้นใหญ่ แล้วเส้นเล็กมีไหมคะ" ฉันรีบหันหน้าไปหาเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความงุนงง พี่เขาไม่น่าจะหมายความว่าอย่างนั้นนะ
"อยากทานเส้นเล็กหรอได้ครับ ว่าแต่น้องคนสวยอยากทานอะไร พี่จะไปซื้อให้"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่เดล" ฉันตอบออกไปแบบเกร็งๆ ว่าแล้วเชียวว่าต้องเจอพี่เขาแน่ๆ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่ค่อยอยากมาโรงอาหารที่นี่ เพราะพวกพี่เขาเรียนวิศวะ
"รู้จักชื่อพี่ด้วยหรอครับ" พี่เดลบอกแล้วยิ้มตาหยี ก็ได้ยินพี่คนที่ชื่อนัทพูด ฉันก็เลยจำได้
"ว่าแต่น้องชื่ออะไร"
"...แคร์ค่ะ"
"ชื่อน่ารัก คนก็น่ารัก" ทำไมต้องพูดแล้วขยิบตาข้างนึงด้วยนะ
"เห้ยไอ้เดล มันจีบน้องอีกแล้วหวะ" พี่คนเดิมเลยชื่อนัท ฉันจำหน้าพี่เขาได้
"ขอตัวนะคะ" ฉันรีบดึงตัวโดนัทให้ออกจากโรงอาหารที่นี่ แต่โดนัทกลับกระตุกแขนฉันกลับแล้วกระซิบที่ข้างๆหูฉัน
"อยู่แป็ปนึงพี่สุดหล่อกำลังเดินมาตรงนี้"
ฉันยืนคิดแล้วกระซิบตอบ "...แป็ปเดียวนะ"
"อืม อืม" โดนัทพยักหน้ารัวๆอย่างดีใจ
"ไอนัท คนนี้กูจริงจัง" พี่เดลหันไปบอกพี่นัท จริงจังอะไร จู่ๆก็พูดขึ้นมา
"กูเห็นมึงพูดงี้ทุกคน"
ผลั๊ว~ ทำไมตบหัวกันรุนแรงแบบนี้ล่ะะ ฉันไม่ชอบเลย
"น้องแคร์ครับ อย่าไปเชื่อไอ้นัทมัน มันขี้แกล้ง" พี่เดลหันมาบอกฉันหลังจากตบหัวพี่ที่ชื่อนัทเข้าไปแบบเต็มแรง แต่ฉันเชื่อคำพูดพี่นัทนะ
"ชื่อแคร์หรอครับ ชื่อน่ารัก" พี่นัทชมชื่อฉันอีกคน
"เห้ยๆ อย่ามาชมเหมือนกู"
"ไอ้ห่า วันหลังก็จดลิขสิทธิ์ไปเลยไอ้สัส"
"มึงดูหน้าน้องด้วย น้องกลัวหมดแล้วไอ้พวกเหี้ยนี่" พี่ผู้ชายอีกคนช่วยพูด ใช่ ฉันกลัวจริงๆ เมื่อไหร่จะได้เดินออกจากตรงนี้สักที
"พวกพี่ๆทานข้าวกันเสร็จแล้วหรอคะ" ฉันหันไปหาโดนัท จะไปถามพวกพี่ๆเขาทำไมกัน
"ยังหรอกครับ พวกพี่เพิ่งเดินมา พอดีเห็นน้องแคร์คนสวยเลยอยากเดินมาทักทาย คงจะเป็นพรมลิขิตของพี่" พี่เดลนี่ก็เพ้อฝันจัง พรมลิขิตอะไรกัน อยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกัน จะเดินเจอกันก็คงไม่แปลก แต่สำหรับพี่เดลฉันขอหมายหัวว่าเป็นบุคคลที่ไม่อยากเจอด้วยเท่าไหร่ ไม่ถูกชะตาด้วยเลย
โดนัทกระตุกแขนฉันอีกรอบ ฉันรู้เลยว่าเป็นเพราะอะไร พี่ผู้ชายสุดหล่อของโดนัทยืนอยู่ด้านหลังพี่เดลกับพี่นัท
"พี่ขอแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักเลยแล้วกันนะครับ ไหนๆเราก็เจอกันอีกครั้ง" พี่นัทเป็นคนพูด ตอนนี้พวกพี่เขายืนกันเป็นกลุ่มสี่ห้าคน
"พี่ชื่อนัท
"เดลครับ"
"พี่ล็อกครับ"
"พี่เลโอครับ"
พวกพี่ๆแนะนำตัวต่อหน้าฉันกับโดนัททีละคน แต่ว่ายังเหลืออีกคน....
"เห้ยแนะนำตัวดิ" พี่เลโอกระทุ้งศอกไปที่พี่...เพราะเขาสองคนยืนข้างๆกัน
"ไร้สาระ"
"พี่ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ ไอ้เสือยิ้มยากมันชื่อคาร์เตอร์" พี่นัทเป็นคนบอก
ชื่อคาร์เตอร์ แล้วทำไมต้องบอกว่าเป็นเสือยิ้มยากด้วย หมายความว่ายังไง
°°°°°°°°°°
บทที่เกี่ยวข้อง
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 2 | เฉี่ยว |
ENGINEER 2| เฉี่ยว | อีกด้าน"น้องแคร์นี่โคตรน่ารักเลยว่ะ" เดลพูดขึ้นกลางวงโต๊ะอาหารของโรงอาหารคณะวิศวะ"เออกูเห็นด้วย" เลโอพูดเสริม และทุกคนบนโต๊ะก็ลงความเห็นว่าน้องเฟรชชี่ที่ชื่อแคร์เธอน่ารักจริงๆ"ไอคาร์เตอร์แม่งเงียบอีกละไอ้สัส" เลโอพูดขึ้นมองไปยังคาร์เตอร์ที่กำลังทานก๋วยเตี๋ยวอยู่"มึงว่าน้องแคร์น่ารักไหมวะ""อย่าชี้นำให้มันสิวะไอ้นัท เกิดมันชอบน้องแคร์ขึ้นมากูจะทำยังไง" เดลรีบท้วงห้ามเพื่อนของเขาทันที"เพ้อเจ้อ" คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ แล้วทานก๋วยเตี๋ยวต่อโดยไม่ได้สนใจเพื่อนรอบข้างที่กำลังพูดถึงสาวรุ่นน้องที่น่ารักทำเอาทุกคนส่ายหัวให้กับคำพูดของมัน ก็แค่บอกว่าน่ารักหรือไม่น่ารักมันยากตรงไหนคาร์เตอร์เป็นหนุ่มสุดฮอตของมหาลัย ที่นักศึกษาทุกคนต่างลงฉายาให้ว่าเขาเป็นเสื้อยิ้มยาก ส่วนเรื่องสาวๆมีมาป้อนให้คาร์เตอร์ไม่เคยขาด โดยที่เขาไม่ต้องออกล่า เห็นยิ้มยากๆ นิ่งๆแบบนี้ สาวสวยๆคนไหนเสนอเขาก็สนองให้ถึงเตียงแบบถึงใจ"อ่าว จะไปไหน" เลโอถามคาร์เตอร์ที่กำลังลุกออกจากโต๊ะ"สูบบุหรี่""ไอ้สัส แดกเสร็จทิ้งเพื่อนชิ่งไปสูบบุหรี่คนเดียว" ล็อกบ่นคาร์เตอร์"ช่างมัน เดี๋ยวพวกเราแดกเสร็จก็ตามมันไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 3 | มองอะไร |
ENGINEER 3| มองอะไร |เมื่อรถของพี่คริสจอดเทียบสนิท ฉันรีบเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อหาป้าบัวทันที โดยมีเสียงพี่คริสตะโกนไล่หลัง "น้องแคร์เดี๋ยวล้ม" แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะตอนนี้ท้องไส้มันร้องหาอาหารฝีมือป้าบัวเต็มทน"ป้าบัวขาแคร์หิวจังเลย" ฉันพูดเสียงหวาน ไม่มีอาหารที่ไหนสู้ฝีมือบัวป้าได้ แล้วถ้าฉันต้องย้ายไปอยู่คอนโดล่ะ ฉันก็อดทานอาหารฝีมือป้าบัวน่ะสิ แค่คิดก็เศร้าแล้ว"โถ่ หนูแคร์ของป้า อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าจะทำให้ แล้วเรียนวันนี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม""แคร์จะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" ฉันอ้าแขนเข้าไปกอดป้าบัวอย่างออดอ้อน"อยากทานอะไรคะ""แคร์อยากทานสเต็กปลาค่ะป้าบัว ทำให้ได้ไหมคะ""ได้สิคะ ไปรอที่ห้องอาหารเลยนะ แล้วคุณคริสล่ะ เห็นบอกไว้ว่าจะออกไปรับคุณหนู แล้วตอนนี้...""ผมอยู่นี่ครับป้าบัว" ป้าบัวถามถึง พี่คริสก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องครัวพอดี"อย่าวิ่งแบบนั้นอีกรู้ไหม" พี่คริสเอ็ดฉันแต่ไม่จริงจังนัก"ก็แคร์หิวนี่คะ แล้วก็คิดถึงป้าบัวด้วย""คิดถึงป้า หรืออาหารฝีมือป้ากันแน่""ทั้งสองเลยค่ะ" ป้าบัวยิ้ม"แล้วคุณคริสอยากทานอะไรคะ ป้าจะได้ทำให้""น้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 4 | ปากร้าย |
ENGINEER 4| ปากร้าย | พี่เขาพูดกับฉันแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านไป แค่ฉันเลื่อนสายตาเราสองคนก็สบตากันพอดี ไหนจะประโยคคำถามที่เอ่ยออกจากปากคนตัวสูงที่ฟังดูแล้วชวนหาเรื่องกันยังไงก็ไม่รู้เอ๊!!! ผู้หญิงที่ควงแขนข้างๆเขาเป็นใครกันแฟน? อืม...ก็คงใช่ ไม่งั้นเธอไม่ควงแขนแนบชิดเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของแบบนั้นหรอก"ใครหรอคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถาม แต่มันดังจนฉันรู้สึกว่าเธอนั่งอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงเขยิบตัวมานั่งริมเก้าอี้แล้วชะโงกหน้ามองไปด้านหลัง"ทำอะไร" โดนัทถาม แต่ฉันก็ไม่ได้หันไปตอบ เพียงแค่อยากรู้ว่าเสียงเธอคนนั้นเป็นใคร และฉันก็สงสัยว่าที่เธอพูดหมายถึงฉันหรือเปล่าสายตาเฉี่ยวของเธอสบตากับฉันเข้า ฉันจึงรีบดึงตัวเองหลบ ดีที่เก้าอี้เป็นที่นั่งแบบยาวมีพนักพิงสูง มีพื้นที่กว้าง ทำให้นั่งขยับตัวได้แบบสบายๆ และเธอไม่สามารถเห็นตัวฉันแน่นอน แต่เธอเห็นหน้าฉันแล้วนี่สิ งั้นแสดงว่าฉันเข้าใจถูก เธอหมายถึงฉัน"ไม่ต้องสน" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ ในเมื่อพี่เขาบอกไม่ต้องสน งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะยังไงฉันกับพี่คาร์เตอร์เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วในระหว่างกำลังทานอาหารกับโดนัท..."พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 5 | หอม |
ENGINEER 5| หอม | หลังจากที่แคร์และโดนัททานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เธอทั้งสองก็พาไปกันไปเดินชอปปิ้งซื้อของตามประสาผู้หญิงๆ ระหว่างเดินอยู่นั้นแคร์ก็ได้คิดถึงแต่คำพูดของคาร์เตอร์ คงเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่พูดจาร้ายๆปากร้ายๆแบบนี้มาก่อน และก็คงเป็นเพราะคนรอบตัวเธอและเพื่อนๆของเธอไม่เคยมีนิสัยแบบเขาคนนั้น นั่นจึงทำให้เธอหวนคิดถึงแต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกจากปากผู้ชายที่มีดีเพียงแค่หล่อจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยติดลบ"เหม่ออะไร" โดนัทถาม เลยทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันได้แต่ส่ายหัวตอบ ไม่กล้าบอกหรอกว่ากำลังนึกถึงพี่คาร์เตอร์ ขืนบอกไปโดนัทคงได้แซวฉันอีกแน่ๆ"หรอ เห็นแคร์ทำหน้าเหม่อแบบนี้ ดู" โดนัททำหน้าล้อเลียนฉันตอนที่กำลังเหม่อ เธอคนนี้นี่เรียกสีสันให้กันได้ตลอด แต่จะว่าไป ฉันทำหน้าแบบนั้นจริงๆหรอ โดนหลอกหรือเปล่า"แกล้งกันหรอ""แกล้งอะไรก็แคร์ทำหน้าเหม่อแบบนั้นจริงๆเราก็เลยทำให้ดูไง" โดนัทก็ยังไม่หยุดที่จะทำหน้าล้อเลียนฉัน คนอะไรจะเหม่อได้ตาลอยแบบนั้น"พอได้แล้ว ไหนจะพาเราไปไหนต่อ""เนี่ยถึงแล้ว" โดนัทกับฉันหยุดยืนอยู่หน้าร้านแบรนด์เสื้อผ้า"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 6 | สายตา |
ENGINEER 6| สายตา |ทันทีที่เดินออกจากร้าน โดนัทหันมาถามแคร์ในทันที"เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรกับแคร์""ไม่นะ" ฉันตอบตาใส ไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็เราเห็นว่าพี่เขาก้มลงกระซิบ แล้วเธอคนนั้นก็เดินมาถามว่าพี่คาร์เตอร์ทำอะไร หลักฐานเห็นคาตา แต่แค่เราไม่ได้ยิน บอกมานะว่าพี่เขาพูดอะไร" ถามชุดใหญ่เลยนะ จะเค้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ แต่ว่าฉันไม่อยากจะบอกไง"เราบอกแล้วไงว่าพี่เขาไม่ได้พูด" เดินหนีเลยแล้วกัน ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด"เนี่ย พิรุธ บอกมาเลยน๊าาา" โดนัทตะโกนไล่หลัง ฉันละเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้จริงๆ#วันต่อมา@มหาลัย ใต้ตึกคณะแพทย์"แคร์ว่าผู้หญิงเมื่อวานที่มากับพี่คาร์เตอร์เธอเป็นใคร" โดนัทยังคาใจกับเรื่องเมื่อวานไม่จบไม่สิ้น โทรมาถาม ไลน์มาถาม จนฉันต้องปิดเครื่องหนี"แฟนไง""เราว่าไม่ใช่""จะไม่ใช่ได้ยังไงเธอเดินควงแขนแบบนั้นก็ต้องเป็นแฟนสิ" แล้วจู่ๆโดนัทก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วควงแขนอย่างที่เธอคนนั้นทำ "แล้วถ้าเราควงแขนแคร์แบบนี้เราก็ต้องเป็นแฟนแคร์ใช่ไหม""จะเป็นได้ยังไงล่ะ""ใช่ จะเป็นได้ยังไง ถ้าจะเป็นได้ก็คงผีผลัก แล้วอีกอย่างดูจากการกระทำของพี่ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 7 | บังเอิญ |
ENGINEER 7| บังเอิญ |"รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย" ฉันหันไปจูงมือโดนัทให้รีบเดินออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดพี่คาร์เตอร์คือผู้ชายที่อันตรายมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่อีกด้าน"พี่เตอร์คะ" หญิงสาวเรียกให้ชายหนุ่มหันมาหาเธอ เธอสงสัยในตัวพี่เตอร์ของเธอว่าทำไมถึงได้ดูสนใจผู้หญิงคนนั้นนัก เธอรู้จักนิสัยเขาดี ถึงจะเย็นชา แต่กับการที่อยู่ในที่สาธารณะเขาไม่เคยที่จะจับมือถือแขนหญิงคนไหน ทีกับเธอเขายังไม่เคยจะทำแบบนี้ ทั้งที่ตัวเธอเองนอนกับคาร์เตอร์ออกจะบ่อยครั้ง เอาใจสารพัด แต่คาร์เตอร์กลับไม่ใยดีเธอเลยสักนิด เขาชอบเธอแค่เรื่องบนเตียงแค่นั้นข้อนี้เธอรู้ดี และรู้ด้วยอีกว่าชายหนุ่มที่เธอชอบก็มีหญิงสาวมาเสนอตัวไม่เคยขาด และยังรู้อีกว่าชายหนุ่มก็นอนกับสาวที่มาเสนอไม่เคยจะซ้ำหน้า แต่ถึงยังไงเธอก็ต้องมองข้ามข้อนี้ไป เพราะคาร์เตอร์กับเธอไม่เคยมีสถานะกันเลยไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากอีกฝั่งได้ เพราะเธอยังเป็นได้แค่คู่นอนของเขาแต่สิ่งที่เธอต้องการคือหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่เธอชอบ เธออยากสยบเสือยิ้มยากตัวนี้ให้อยู่หมัด แต่จากการกระทำเมื่อครู่ เธอชักจะหวั่นๆซะแล้วสิ กับหญิงสาวคนอื่นๆที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 8 | เชื่อก็โง่ |
ENGINEER 8| เชื่อก็โง่ |"น้องแคร์ เมื่อกี้ใคร รู้จักหรือเปล่า" พี่คริสถามหลังจากที่เราสองคนพี่น้องเดินมาตรง Lobby ภายในตัวคอนโด"เปล่าค่ะ""หรอ แต่หนุ่มคนนั้นมองเหมือนจะรู้จักน้องสาวพี่นะ""ไม่หรอกค่ะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้" ฉันพูดปด ปิดกั้นเพื่อไม่ให้พี่คริสมีคำถามต่อ แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รู้จักกับพี่คาร์เตอร์เป็นการส่วนตัวจริงๆนี่หน่า คิดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย"อืม เดี๋ยวพี่โทรหาอินทีเรียก่อน" จากนั้นพี่คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาอินทีเรียที่นัดไว้"ครับ...ถึงแล้วหรอครับ ผมกับน้องสาวอยู่ตรง Lobby ครับ"หลังจากพี่คริสวางสาย "ใกล้แล้วถึง เรารอเขาตรงนี้เลยแล้วกันนะ" ฉันพยักหน้ารับยืนรอเพียงไม่นาน ผู้ชายตัวสูงร่างกายกำยำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาภายในคอนโดฉันสะกิดพี่คริส "ใช่คนนั้นไหมคะ" พี่คริสหันไปมอง "ใช่""สวัสดีครับ คุณคริส" เขาทักทายพี่คริสก่อนจะหันมามองหน้าฉัน "น้องสาวคุณคริสหรอครับ""ใช่ครับ น้องแคร์น้องสาวผม" พี่คริสแนะนำตัวฉันให้อินทีเรียรู้จัก"สวัสดีครับน้องแคร์ ไม่ยักรู้เลยว่าคุณคริสจะมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้" ในขณะที่เขาพูด เขามองหน้าฉันตลอดเลย"สวัสดีค่ะ" ฉันยกม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 9 | ประกวดดาว |
ENGINEER 9| ประกวดดาว | ด้านแคร์@คอนโดหรูใจกลางเมือง #ชั้นเก้าห้องหนึ่งศูนย์หนึ่ง"ที่ผมคุยไว้กับคุณพอร์ชตอนแรก น้องสาวผมอยากได้แบบตามในรูปภาพ" พี่คริสบอกหลังจากที่อินทีเรียเดินสำรวจภายในตัวห้องแล้วเสร็จ"ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมจะออกแบบตกแต่งภายในให้เลือกเพิ่มจะได้มีตัวเลือกอื่นๆด้วย เพราะถ้าอยากได้ตามแบบนี้เลยแค่หาซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็เข้าอยู่ได้เลยครับ""งั้น...ผมขอเสนอตรงนี้มีบาร์นั่งด้วยดีไหมครับ ได้บรรยากาศเหมือนไปร้านแฮงค์เอาท์กับเพื่อน ถ้าไม่อยากไปนั่งร้านข้างนอก" พี่พอร์ชชี้นำเสนอก่อนจะหันมาถามฉัน"หรือว่าน้องแคร์อยากได้ห้องเป็นแบบลักชัวรี่ไหมครับหรือว่าแบบเจ้าหญิง ที่พี่เสนอเพราะเห็นจากบุคลิกของน้อง พี่เลยอยากออกแบบห้องให้เหมือนกับเจ้าของ""พี่พอร์ชลองออกแบบมาให้ก่อนก็ได้ค่ะ" ถึงจะเป็นห้องของฉัน แต่ฉันก็เคารพการตัดสินใจของอินทีเรีย ที่พี่พอร์ชพูดเมื่อครู่ฉันก็เห็นด้วย แต่เพราะตอนนั้นที่เห็นแบบห้องตัวอย่างมันก็ถูกใจมากอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมีตัวเลือกมาให้เพิ่มก็เป็นเรื่องดี เพราะยังไงคอนโดที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ก็ต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุด"แคร์อยากได้ห้องโท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21
บทล่าสุด
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 21 | รอไม่ไหว |
ENGINEER 21|รอไม่ไหว | ฉันเดินลงจากเวทีหลังจากที่ทำการแสดงเสร็จสิ้นพร้อมกับช่อดอกกกุหลาบที่พี่คาร์เตอร์เอามาให้"พี่เตอร์ให้แคร์หรอ" โดนัทถามหลังจากที่ฉันลงจากเวทีแล้ว"ใช่""พี่เตอร์ชอบแคร์แน่ๆเลย" โดนัททำหน้าดีใจราวกับว่าพี่เขามอบดอกไม้ให้เธออย่างงั้น"ไม่ใช่หรอก พี่เขาอาจจะแค่อยากให้เฉยๆก็ได้""ให้เฉยๆไม่มีหรอกแคร์ นอกซะจากพี่เขามีใจ เอาดอกกุหลาบมายื่นให้ต่อหน้านักศึกษาตั้งกี่ร้อยคน""ดอกกุหลาบไม่ใช่ว่าจะให้กับใครก็ได้หรอกนะ เขาต้องให้กับคนพิเศษในโอกาสพิเศษ และก็เป็น..." ปลายประโยคโดนัทหยุดพูดแล้วชี้มาที่ฉันอย่างเหนียมอายพี่จินมองช่อดอกไม้ที่ฉันถืออยู่แล้วพูด "แปลกมาก""อะไรแปลกคะ" โดนัทถาม"อ้อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ไปพักผ่อนก่อนเถอะ" ฉันกับโดนัทเดินออกจากหลังเวทีไป"โดนัท เมื่อกี้พี่เขาบอกให้เราไปเจอที่ลานจอดรถหลังตึกแพทย์""จริงดิ" โดนัททำตาโต"อืม แต่เราไม่อยากไป เรากลัว""เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน""ไว้รอฟังประกาศผลก่อนแล้วค่อยไป" อย่างน้อยมีโดนัทไปเป็นเพื่อนก็คงไม่เป็นอะไร มีเธอแล้วยังอุ่นใจกว่าไปคนเดียว"ไม่ต้องรอ ไปตอนนี้ ให้ผู้ใหญ่รอนานมันบาปนะ""ผู้ใหญ่? พี่คาร์เตอร์เนี่ยนะ"
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 20 | ยิ้มละลาย |
ENGINEER 20| ยิ้มละลาย |คาร์เตอร์ลากตัวเธอที่ก่อเรื่องมายังในที่ที่เงียบไม่มีคนพลุกพล่าน แล้วเหวี่ยงตัวเธอให้ล้มไปกองอยู่กับพื้นตุบ~"พะ พี่เตอร์""เธอมีสิทธิ์อะไรไปพูดแบบนั้น" คาร์เตอร์ตะคอกเสียงดังก่อนจะนั่งลงแล้วยกมือข้างหนึ่งบีบเค้นไปที่ข้างแก้มของเธอสองข้าง"อื้อ~เจ็บ" เธอร้องโอดครวญเพราะความเจ็บจากแรงบีบ"พักหลังนี่เธอน่ารำคาญมากนะ""มี่ขอโทษ" เธอยกมือไหว้ร้องขอเพื่อให้ชายที่เธอรักให้อภัย"พี่ไม่ชอบพูดซ้ำๆ เธอน่าจะรู้ดี" เขาพูดเสียงเย็นยะเยือกนั่นยิ่งทำให้คนฟังที่เพิ่งก่อเรื่องมาหมาดๆกลับมีความรู้สึกผวามากกว่าเดิมเมื่อช่วงสายของวันเธอโทรถามคาร์เตอร์เรื่องรูปที่มีแอดมินเอาไปลงในเพจของมหาลัย และแน่นอนว่าคาร์เตอร์ก็เห็นแต่เขาไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร มันก็แค่รูปภาพ ไม่จำเป็นต้องสนใจ แต่กับเธอมันตรงข้าม เธอทั้งน้อยใจทั้งโกรธคาร์เตอร์ที่นับวันยิ่งสนใจหญิงสาวมากขึ้น ผิดกับเธอที่พักหลังเวลาเธอจะชวนเขาไปไหนเขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงที่ช่วงนี้แทบไม่เรียกหา เธอรู้ตัวดีว่าไม่มีสถานะกับเขานอกจากคู่นอน แต่ทำไมกับเธอคนนั้น ที่ไม่มี Sex Appeal แถมดูจืดชืดกลับดึงดูดเสือตัวน
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 19 | รูปเป็นเหตุ |
ENGINEER 19| รูปเป็นเหตุ |#วันต่อมา@บ้านทวีพัฒนา#ห้องทำงานพี่คริสพี่คริสเรียกฉันให้ไปหาที่ห้องทำงานเพื่อจะให้ฉันดูแบบห้องที่อินทีเรียออกแบบให้ "น้องแคร์ คุณพอร์ชส่งแบบมาให้พี่ตั้งแต่สองวันก่อน ช่วงนี่พี่งานยุ่งเลยไม่ได้บอก" พี่คริสหันโน๊ตบุ๊คให้ฉันดู"ถูกใจน้องหรือเปล่า" พี่คริสถามในขณะที่ฉันกำลังพิจารณาว่าชอบแบบไหนมากกว่ากัน เพราะพี่พอร์ชส่งมาให้เลือกสองแบบแบบแรกเป็นห้องสีฟ้าสลับขาวอย่างที่ฉันต้องการ ให้ความรู้สึกสงบโปร่งสบายเหมือนอยู่ทะเล ส่วนอีกแบบเป็นลักชัวรี่ เน้นความหรูหรา สวยงาม ห้องแบบนี้เฟอร์นิเจอร์และวัสดุต่างๆคงจะแพงน่าดู อยู่แค่คอนโดไม่ต้องหรูขนาดนี้ก็ได้"แคร์เลือกแบบแรกค่ะ""อืม เดี๋ยวพี่บอกคุณพอร์ชให้" เมื่อฉันเลือกแบบได้อย่างที่ต้องการ จู่ๆเสียงแชทข้อความในโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นพี่คริสหันมองหน้าฉันสลับกับมองโทรศัพท์ที่ฉันถืออยู่ในมือ"ไม่ดูหล่ะ""กำลังจะดูไงคะ"Lineพี่จิน : น้องแคร์ วันประกวดดาวเดือนจะมีขึ้นในวันศุกร์นี้นะคะแคร์ : ค่ะพี่จิน : กิจกรรมจะจัดขึ้นในช่วงเที่ยง ยังไงพี่รบกวนวันศุกร์น้องแคร์ถึงมหาลัยสักแปดโมงได้ไหมคะ"แคร์ : ได้ค่ะพี่จิน : ดีเลยค่ะ ถ้
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 18 | อีกไม่นาน |
ENGINEER 18| อีกไม่นาน | ความหวาดกลัวมันมากขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อได้มาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูเพียงแค่สองต่อสอง ฉันหันไปมองคนข้างๆใบหน้าคมไม่มีทีท่าแสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากสายตาที่ทอดมองไปยังเบื้องหน้าใข้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที พี่คาร์เตอร์ขับรถเลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมืองคำถามในหัวของฉันตอนนี้คือ พามาที่ห้างทำไมเมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดรถเทียบในช่องว่างของลานจอดรถ"ลง" ร่างสูงเอ่ยบอก ฉันจึงถอดสายเบลล์ที่คาดออกแล้วเปิดประตูลงจากรถ"พี่พาแคร์มาที่ห้างทำไมคะ""ตามมาสิ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับออกคำสั่งให้ตามเขาพี่คาร์เตอร์พาฉันมันมายังชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า ซึ่งมันเป็นชั้นโรงหนัง อยากมาดูหนังหรอ แต่ฉันไม่ได้อยากดู ฉันอยากกลับบ้านตายจริง! ลุงพล ฉันลืมลุงพลคนขับรถของที่บ้าน ทำไงดีหล่ะฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดดูว่ามีสายจากลุงพลหรือเปล่า ปรากฎว่าขึ้นมิสคอลสามสายจากลุงพล ฉันจึงรีบต่อสายโทรหาเป็นการด่วน คุณลุงจอดรถรอฉันนานมากแล้วแน่ๆ"ฮัลโหลคุณลุงคะ แคร์ขอโทษ"(คุณหนูอยู่ไหนครับ ลุงจอดรออยู่หน้าตึกนานแล้ว)"คือหนู...อยู่โรงหนังค่ะ"(คุณหนูไปอยู่ที่นั่นได้ยั
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 17 | อย่าคิดจะหลบหน้า |
ENGINEER 17| อย่าคิดจะหลบหน้า |"ระ รอทำไมคะ" สายตาคมดุของเขามองไปยังเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน เหมือนกำลังจะสื่อว่าเธอไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้"เอ่อ...เดี๋ยวเรายืนรอแถวๆนี้ใกล้ๆ" โดนัทบอกก่อนจะจับมือฉันแล้วเดินออกไปไม่ไกลมากนัก อยู่ในระยะที่ฉันยังเห็นเธอ"ตกลงรอแคร์ทำไม" ฉันถามพี่เขาอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบ จะมารอเป็นชั่วโมงเลยน่ะหรอ โม้หรือเปล่า"เอาไลน์มา""คะ""ไลน์""เอาไปทำไม""ไลน์" เขากดเสียงต่ำ แล้วล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง"เร็วสิ" เขาเร่ง ใบหน้าคมเริ่มหงุดหงิด ฉันจึงจำใจต้องหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วเปิด QR code ให้สแกนพี่คาร์เตอร์สแกน QR code ของฉันไปแล้วบอก "เดี๋ยวทักไป ตอบด้วย" อยากจะตีมือตีปากตัวเอง ไม่รู้จะต้องทำตามคำสั่งเขาทำไม แล้วไม่คิดจะปฏิเสธเลยหรือไง"เห้ยๆๆ เมื่อกี้มึงทำอะไรไอ้เตอร์" ฉันหันไปมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นกลุ่มเพื่อนๆของเขากำลังเดินมาทางที่ฉันยืนอยู่"สวัสดีค่ะพี่ๆ" โดนัทเธอเดินกลับมาตอนไหนเนี่ย เอ่ยทักพวกพี่ๆเสียงสดใสเชียว"ครับ""แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไรอยู่ไอ้เตอร์" พี่เดลถาม"เปล่า""เปล่าเหี้ยไร กูเห็น""เห็นแล้วจะมาถามเอาอะไร" พี่เดลหน้าม้าน
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 16 | ดักรอ |
ENGINEER 16| ดักรอ |มือหนาฉุดแขนฉันให้นั่งลงก่อนจะพูดว่า "มองหน้าพี่" เพราะตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขาเดินมาฉันยังไม่มองหน้าใครเลยสักคน นอกจากมองแค่โดนัทที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ไอ้เตอร์ มึงจะทำอะไรน้อง" ฉันหันไปตามเสียง คนที่พูดเมื่อกี้คือพี่นัท จากนั้นฉันก็ค่อยๆหันมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่คาร์เตอร์กำลังจ้องหน้าฉันแล้วพูด "จะรีบไปไหน""ระ เรียนค่ะ""ไอ้เตอร์มึงพูดหวานๆกับน้องเขาหน่อย น้องกลัวหมดแล้ว" พี่เลโอบอก ใช่ ฉันกลัวเขามาก"จะหลบหน้าทำไม" เขาดูออก ฉันหันไปมองหน้าพี่นัทกับพี่เลโอ เขาสองคนมีสีหน้าชวนสงสัย"ไอ้เตอร์มึงไปทำอะไรน้องวะ" พี่นัทถาม"เปล่านี่" เขาตอบแล้วยักไหล่ราวกับว่าเรื่องเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น"เปล่าแล้วทำไมน้องกลัวมึงขนาดนี้" แต่เหมือนว่าสิ่งที่พี่นัทถาม พี่คาร์เตอร์จะไม่ได้สนใจเลยสักนิด เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉัน"ทำตัวปกติ" ไม่ ฉันทำไม่ได้หรอก"โดนัท~" ฉันเรียกชื่อเพื่อนสาว แล้วใช้สายตาเพื่อสื่อร้องขอ ฉันอยากไปให้พ้นจากตรงนี้"อ่อ เอออิ่มพอดี เดี๋ยวเราไปเก็บจานก่อนนะ แล้วขึ้นเรียนกัน" เมื่อโดนัทลุกฉันจึงลุกขึ้นตาม แต่เหมือนว่าคนข้างๆยังไม่อยากให้ฉันลุกจากตรงนี้ เพราะ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 15 | มองหน้าพี่ |
ENGINEER 15| มองหน้าพี่ |"อ๊ะ" พี่คาร์เตอร์หอมเข้าที่ซอคอฉันแรงๆจากด้านหลัง ฉันรีบย่นขอหนีแล้วหันไปประจันหน้าเพื่อถาม"พี่จะทำอะไร" ฉันยกมือขึ้นจับคอข้างที่เขาหอมเมื่อครู่ ด้วยเนื้อตัวสั่นพี่คาร์เตอร์มองหน้าฉันก่อนจะใช้สายตาไล่มองต่ำแล้วพูด "กลัว?" ฉันยืนเหงื่อแตกพลัก มือไม้มันสั่นเพราะความกลัวแล้วก็โกรธเขามากๆฉันรีบหันหน้ากลับเข้าหาตัวลิฟต์ ทำไมลิฟต์ถึงได้นานแบบนี้นะ ฉันยืนกำมือแน่นเนื้อตัวอยู่ไม่เป็นสุขเพราะกลัวคนที่ยืนอยู่ด้านหลังติ๊ง~เมื่อประตูลิฟทต์เปิดสองเท้าของฉันมันไม่รอช้า รีบก้าวเข้าลิฟต์อย่างรวดเร็ว แต่เพียงไม่ทันไรร่างของฉันกลับถูกใครอีกคนดึงแขนฉันจนเซออกมานอกลิฟท์ก่อนที่ร่างสูงจะเข้าสวมกอดพรึ่บ~"ว๊าย" ฉันร้องอุทานด้วยความตกใจ ตอนนี้ร่างฉันชิดเข้ากับแผงอกของพี่คาร์เตอร์เข้าอย่างจังฉันทั้งดิ้น ทั้งผลัก ทั้งทุบ แต่พี่คาร์เตอร์ก็ไม่ปล่อย ยิ่งขัดขืนเขาก็ยิ่งกอดรัดฉันแน่นขึ้น "หยุดดิ้น" เขาพูดเสียงแข็งฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ที่รู้ๆคือฉันต้องการให้เขาปล่อยกอดออกสักที ฉันจะกลับบ้าน"บอกให้หยุดดิ้นไง" เขาตวาดเสียงดัง นั่นเลยทำให้ฉันต้องหยุดดิ้น"ปล่อยสิคะ" ฉันเงยหน้าขึ้นบ
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 14 | ชักจะอดใจไม่ไหว |
ENGINEER 14| ชักจะอดใจไม่ไหว | อีกด้าน [ก่อนหน้า]"เห้ยไอ้เดล น้องแคร์ยืนคุยกับหนุ่มหว่ะ" เลโอเรียกเดลให้หันไปมองหญิงสาวที่เพื่อนเขาชอบนักชอบหนาพวกเขาทั้งห้ายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอพอดี แต่คนที่เห็นหญิงสาวคนแรกจริงๆไม่ใช่เลโอแต่เป็นคาร์เตอร์ เขาเห็นก่อนพวกมันอีกแต่แค่ไม่พูด"ใครวะ" เดลหรี่ตามองผู้ชายที่กำลังยืนคุยกับหญิงสาวที่เขาชอบ "หรือไอ้หมอนั่นมันจะมาจีบว่าที่แฟนในอนาคตของกู ไม่ได้การละ" ใครจะยอมให้ชายอื่นมาปาดหน้า ยังไงซะไอเดลคนนี้ต้องพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวานให้ได้"หยุดเลย" นัทรีบคว้าปกคอเสื้อก่อนที่เดลจะเดินข้ามถนนไปหาเธอ"ไอ้นัทปล่อย กูจะไปดูหน้ามันชัดๆ""มึงไม่ได้ชอบน้องแคร์หรอก มึงก็แค่อยากหว่านเสน่ห์ แล้วอีกอย่างน้องมันไม่มีทางชอบมึงแน่นอนมึงดูไม่ออกหรอน้องกลัวมึงจะตายไป" นัทบอก เขาก็พูดตามที่เห็น ไอ้เพื่อนคนนี้มันจู่โจมน้องเกินไป ถึงยังไงน้องก็ไม่เอามันหรอก ไม่เหมาะกับคนเจ้าชู้อย่างมันเลยสักนิด เขาสงสารน้องถ้าเกิดหลวมตัวเป็นมาแฟนกับมัน"น้องแคร์อาจจะเขินกูหรือเปล่า" เดลยังคงเข้าข้างตัวเอง คิดว่าสักวันยังไงเธอก็ต้องใจอ่อน"แล้วมึงมีไลน์น้องเขายัง" นัทถาม เดลได้แต่ส่ายหัว"
ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก ENGINEER 13 | ขึ้นรถ |
ENGINEER 13| ขึ้นรถ |อีกด้าน "ฮัลโหล ไอ้เตอร์อยู่ไหนวะ" เลโอโทรถาม เพราะตอนนี้พวกกลุ่มเพื่อนๆเขานั่งอยู่ที่ตึกวิศวะ แต่ไม่เห็นว่าคาร์เตอร์อยู่ไหนเลโอเลยเป็นคนโทรหา(ลานจอดรถ)"ลานจอดรถไหน"(โรงยิม หลังมอ)"ไอ้เหี้ย มึงยังไม่ออกมากอีกหรอวะ(อืม แค่นี้ก่อนกูมีธุระ) คาร์เตอร์กดวางสาย เลโอเลยถอนหายใจก่อนจะหันไปบอกเพื่อนๆในกลุ่ม"มันบอกมีธุระ อยู่ลานจอดรถด้านหลัง""ธุระกับหญิงอ่ะดิ" ล็อกเอ่ย"คงงั้น แยกย้ายเจอกันพรุ่งนี้" หนุ่มๆทั้งสี่เลยแยกย้ายกันกลับ เพราะตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว หลังจากที่พวกเขาดูการแสดงของหญิงสาวที่ชื่อแคร์เสร็จเป็นคนสุดท้าย°°°°°°°°°#วันต่อมาฉันนั่งรอโดนัทอยู่ในห้องเรียน เธอโทรมาบอกโดนรถชนท้าย ตอนนี้กำลังรอประกันอยู่ แล้วรถก็ติดมากด้วย ไม่รู้จะถึงมหาลัยกี่โมง วันนี้มีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว(เสียงโทรไลน์)"ฮัลโหล"(แคร์ ฝากเก็บชีทให้หน่อยนะ จดงานให้ที พลีสส ตอนนี้เรายังไม่เสร็จเลย คงไปไม่ทันเรียนแล้วหล่ะ)"อืม เดี๋ยวเราเก็บชีทไว้ให้"(แต๊งกิ้วมาก ถ้าเสร็จแล้วเราจะโทรไปหานะ ขอโทษนะที่ปล่อยให้เรียนคนเดียว)"ไม่เป็นไร สุดวิสัย พรุ่งนี้เจอกัน"(ค่าแม่ดาวมหาลัย)"ฉ
