เมื่อรถของพี่คริสจอดเทียบสนิท ฉันรีบเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อหาป้าบัวทันที โดยมีเสียงพี่คริสตะโกนไล่หลัง "น้องแคร์เดี๋ยวล้ม" แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะตอนนี้ท้องไส้มันร้องหาอาหารฝีมือป้าบัวเต็มทน
"ป้าบัวขาแคร์หิวจังเลย" ฉันพูดเสียงหวาน ไม่มีอาหารที่ไหนสู้ฝีมือบัวป้าได้ แล้วถ้าฉันต้องย้ายไปอยู่คอนโดล่ะ ฉันก็อดทานอาหารฝีมือป้าบัวน่ะสิ แค่คิดก็เศร้าแล้ว
"โถ่ หนูแคร์ของป้า อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าจะทำให้ แล้วเรียนวันนี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม"
"แคร์จะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" ฉันอ้าแขนเข้าไปกอดป้าบัวอย่างออดอ้อน
"อยากทานอะไรคะ"
"แคร์อยากทานสเต็กปลาค่ะป้าบัว ทำให้ได้ไหมคะ"
"ได้สิคะ ไปรอที่ห้องอาหารเลยนะ แล้วคุณคริสล่ะ เห็นบอกไว้ว่าจะออกไปรับคุณหนู แล้วตอนนี้..."
"ผมอยู่นี่ครับป้าบัว" ป้าบัวถามถึง พี่คริสก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องครัวพอดี
"อย่าวิ่งแบบนั้นอีกรู้ไหม" พี่คริสเอ็ดฉันแต่ไม่จริงจังนัก
"ก็แคร์หิวนี่คะ แล้วก็คิดถึงป้าบัวด้วย"
"คิดถึงป้า หรืออาหารฝีมือป้ากันแน่"
"ทั้งสองเลยค่ะ" ป้าบัวยิ้ม
"แล้วคุณคริสอยากทานอะไรคะ ป้าจะได้ทำให้"
"น้องทานแบบไหนผมก็ทานแบบนั้นครับ"
ระหว่างที่ฉันกับพี่คริสกำลังจะเดินไปยังห้องอาหารเสียงข้อความของฉันก็ดังขึ้น
Line
โดนัท : ไปดูคอนโดเป็นยังไงบ้าง
แคร์ : ถูกใจเรามากเลย
โดนัท : คอนโดชื่ออะไร
แคร์ : คอนโด xxx
โดนัท : ไว้แคร์เข้าอยู่เราขอไปสิงหน่อยนะ
แคร์ : สิงอะไร
โดนัท : หมายถึงว่าเราอาจจะไปขอนอนค้างด้วยแบบนี้
แคร์ : อ่อ ได้สิ
โดนัท : นี่ถึงบ้านแล้วใช่ไหม พรุ่งนี้ห้ามลืมนัดเรานะ
แคร์ : ไม่ลืม
โดนัท : แคร์ พิมพ์มาเยอะๆบ้างก็ได้
แคร์ : ทำไม
โดนัท : โอเค เราควรหาเพื่อนที่มหาลัยเพิ่ม
แคร์ : ???
โดนัท : เห้อ ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะแม่สาวพูดน้อย
หลังจากกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ "พี่คริสคะ แคร์พูดน้อยหรอคะ"
"หึ เพิ่งรู้ตัวหรือไง"
"ก็โดนัทพิมพ์ไลน์มาคุยกับแคร์ บอกว่าให้แคร์พิมพ์มาเยอะๆ"
"ดูโดนัทเป็นตัวอย่างบ้างสิ รายนั้นพูดเป็นต่อยหอย" ฉันทำหน้าสงสัย
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ไปรอทานอาหารฝีมือป้าบัวดีกว่า" พี่คริสบอก คิ้วที่ผูกเป็นปมบนใบหน้าฉันเลยค่อยๆคลายลง ใช่รอทานอาหารฝีมือป้าบัวดีกว่า
@มหาลัย
#หลายวันต่อมา
"วันนี้มีเรียนตัวเดียวดีจัง" เราสองคนมีเรียนแค่ช่วงเช้าวิชาเดียว นี่ก็ใกล้จะพักเที่ยงแล้ว "ไปหาอะไรทานกัน" เพราะตอนนี้ท้องของฉันมันเริ่มร้องท้วง
"ไหนๆวันนี้ก็ไปห้างอยู่แล้ว ไปหาอะไรทานที่นั่นเลยดีไหม แคร์อยากทานอะไรหรือเปล่า"
"อยากทานอาหารฝีมือป้าบัว"
"แคร์จะกลับบ้านเลย?"
"เปล่าแค่พูดถึง"
"อ่าว แล้วตกลงแคร์อยากทานอะไร"
"อืม..."
"คิดนานจัง ไปเดินเลือกที่นู่นเอาก็แล้วกัน"
เราสองคนเลยเดินไปที่ลานจอดรถหลังตึกคณะแพทย์เพื่อไปขึ้นรถของโดนัท แล้วไปยังห้างสรรพสินค้า
@ห้างสรรพสินค้า
เมื่อเข้ามาถึงตัวห้าง โดนัทก็จูงมือฉันเดินไปที่โซนของร้านอาหาร จนมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านหนึ่ง
"อยากกินแกงกะหรี่ แคร์กินไหม"
"ได้สิ"
พอฉันตกลงแคร์ก็เดินนำฉันเข้าไปในร้านอาหาร
ฉันที่กำลังจะเปิดดูเมนู "พี่คะ สั่งอาหารค่ะ" โดนัทก็เรียกพี่พนักงานมาสั่งอาหาร
"เดี๋ยว เรายังไม่ได้เลือกเลย"
"งั้นเลือกสิ เราเลือกได้แล้ว"
"พี่คะ สั่งข้าวแกงกะหรี่ปลาแซลมอนย่างซีอิ๊วค่ะ"
"ได้ยังแคร์" ฉันกำลังก้มหน้าดูเมนูอาหารอย่างตั้งใจ "เอ่อ...จานเดียวก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูเรียกอีกที"
"รับน้ำอะไรดีคะ"
"น้ำเปล่าสองขวดค่ะ"
"สรุปเลือกได้หรือยัง ถ้ายังเลือกไม่ได้ทานเมนูเดียวแบบเราไหม"
"เอาตามนั้นก็ได้" ฉันคงเลือกนานเกินไปสินะ โดนัทถึงได้เร่ง
"นี่เพิ่งเรียนไปได้สามสี่วัน งานก็ท่วมหัวแล้ว"
"ดีซะอีก"
"ดีตรงไหนเล่า"
"โดนัทจะได้ไม่ต้องมีเวลาไปคิดถึงพี่คาร์เตอร์ไง" ฉันแกล้งแซวเธอเล่น
"โอ้ยแคร์ก็ แค่มองไหมล่ะ"
"โดนัทชอบพี่เขาไม่ใช่หรอ"
"ชอบที่ไหนล่ะ แค่แทะโลมไหม"
"อะไรแทะโลม"
"แทะโลมทางสายตา รู้จักไหมทำไมเราจะต้องมานั่งอธิบายแคร์ทุกเรื่อง"
"น่าเกลียด"
"โอเค พรุ่งนี้เราจะหาเพื่อนใหม่"
"โดนัท"
"ล้อเล่นน่า แต่บางทีแคร์ก็ซื่อบื่อเกินไป เราก็ขี้เกียจมาอธิบายตลอดเวลา แต่ว่าเราเห็นแก่แคร์นะที่ทั้งสวย น่ารัก บ้านรวย เรียนเก่ง เรียบร้อย อ่อนโยน อ่อนหวาน และที่สำคัญพูดน้อย”
"เวอร์อีกแล้ว" ฉันหัวเราะให้กับความตลกของโดนัท ก่อนที่สายตาจะเลื่อนขึ้นไปจ้องหน้ากับใครบางคน เพราะคิดว่าคนที่เดินมาจะเป็นพนักงานมาเสิร์ฟอาหารแต่ว่าไม่ใช่
"มองอะไร" ฉันไม่ได้จะมองพี่เขาสักหน่อย ก็แค่เข้าใจว่าเป็นพนักงานมาเสิร์ฟอาหาร แล้วทำไมจะต้องทำเสียงเข้มใส่ฉันด้วย ฉันทำอะไรผิด
°°°°°°°°°°
ENGINEER 4| ปากร้าย | พี่เขาพูดกับฉันแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านไป แค่ฉันเลื่อนสายตาเราสองคนก็สบตากันพอดี ไหนจะประโยคคำถามที่เอ่ยออกจากปากคนตัวสูงที่ฟังดูแล้วชวนหาเรื่องกันยังไงก็ไม่รู้เอ๊!!! ผู้หญิงที่ควงแขนข้างๆเขาเป็นใครกันแฟน? อืม...ก็คงใช่ ไม่งั้นเธอไม่ควงแขนแนบชิดเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของแบบนั้นหรอก"ใครหรอคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยถาม แต่มันดังจนฉันรู้สึกว่าเธอนั่งอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงเขยิบตัวมานั่งริมเก้าอี้แล้วชะโงกหน้ามองไปด้านหลัง"ทำอะไร" โดนัทถาม แต่ฉันก็ไม่ได้หันไปตอบ เพียงแค่อยากรู้ว่าเสียงเธอคนนั้นเป็นใคร และฉันก็สงสัยว่าที่เธอพูดหมายถึงฉันหรือเปล่าสายตาเฉี่ยวของเธอสบตากับฉันเข้า ฉันจึงรีบดึงตัวเองหลบ ดีที่เก้าอี้เป็นที่นั่งแบบยาวมีพนักพิงสูง มีพื้นที่กว้าง ทำให้นั่งขยับตัวได้แบบสบายๆ และเธอไม่สามารถเห็นตัวฉันแน่นอน แต่เธอเห็นหน้าฉันแล้วนี่สิ งั้นแสดงว่าฉันเข้าใจถูก เธอหมายถึงฉัน"ไม่ต้องสน" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ ในเมื่อพี่เขาบอกไม่ต้องสน งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะยังไงฉันกับพี่คาร์เตอร์เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วในระหว่างกำลังทานอาหารกับโดนัท..."พ
ENGINEER 5| หอม | หลังจากที่แคร์และโดนัททานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย เธอทั้งสองก็พาไปกันไปเดินชอปปิ้งซื้อของตามประสาผู้หญิงๆ ระหว่างเดินอยู่นั้นแคร์ก็ได้คิดถึงแต่คำพูดของคาร์เตอร์ คงเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่พูดจาร้ายๆปากร้ายๆแบบนี้มาก่อน และก็คงเป็นเพราะคนรอบตัวเธอและเพื่อนๆของเธอไม่เคยมีนิสัยแบบเขาคนนั้น นั่นจึงทำให้เธอหวนคิดถึงแต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกจากปากผู้ชายที่มีดีเพียงแค่หล่อจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยติดลบ"เหม่ออะไร" โดนัทถาม เลยทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันได้แต่ส่ายหัวตอบ ไม่กล้าบอกหรอกว่ากำลังนึกถึงพี่คาร์เตอร์ ขืนบอกไปโดนัทคงได้แซวฉันอีกแน่ๆ"หรอ เห็นแคร์ทำหน้าเหม่อแบบนี้ ดู" โดนัททำหน้าล้อเลียนฉันตอนที่กำลังเหม่อ เธอคนนี้นี่เรียกสีสันให้กันได้ตลอด แต่จะว่าไป ฉันทำหน้าแบบนั้นจริงๆหรอ โดนหลอกหรือเปล่า"แกล้งกันหรอ""แกล้งอะไรก็แคร์ทำหน้าเหม่อแบบนั้นจริงๆเราก็เลยทำให้ดูไง" โดนัทก็ยังไม่หยุดที่จะทำหน้าล้อเลียนฉัน คนอะไรจะเหม่อได้ตาลอยแบบนั้น"พอได้แล้ว ไหนจะพาเราไปไหนต่อ""เนี่ยถึงแล้ว" โดนัทกับฉันหยุดยืนอยู่หน้าร้านแบรนด์เสื้อผ้า"
ENGINEER 6| สายตา |ทันทีที่เดินออกจากร้าน โดนัทหันมาถามแคร์ในทันที"เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรกับแคร์""ไม่นะ" ฉันตอบตาใส ไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็เราเห็นว่าพี่เขาก้มลงกระซิบ แล้วเธอคนนั้นก็เดินมาถามว่าพี่คาร์เตอร์ทำอะไร หลักฐานเห็นคาตา แต่แค่เราไม่ได้ยิน บอกมานะว่าพี่เขาพูดอะไร" ถามชุดใหญ่เลยนะ จะเค้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ แต่ว่าฉันไม่อยากจะบอกไง"เราบอกแล้วไงว่าพี่เขาไม่ได้พูด" เดินหนีเลยแล้วกัน ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด"เนี่ย พิรุธ บอกมาเลยน๊าาา" โดนัทตะโกนไล่หลัง ฉันละเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้จริงๆ#วันต่อมา@มหาลัย ใต้ตึกคณะแพทย์"แคร์ว่าผู้หญิงเมื่อวานที่มากับพี่คาร์เตอร์เธอเป็นใคร" โดนัทยังคาใจกับเรื่องเมื่อวานไม่จบไม่สิ้น โทรมาถาม ไลน์มาถาม จนฉันต้องปิดเครื่องหนี"แฟนไง""เราว่าไม่ใช่""จะไม่ใช่ได้ยังไงเธอเดินควงแขนแบบนั้นก็ต้องเป็นแฟนสิ" แล้วจู่ๆโดนัทก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วควงแขนอย่างที่เธอคนนั้นทำ "แล้วถ้าเราควงแขนแคร์แบบนี้เราก็ต้องเป็นแฟนแคร์ใช่ไหม""จะเป็นได้ยังไงล่ะ""ใช่ จะเป็นได้ยังไง ถ้าจะเป็นได้ก็คงผีผลัก แล้วอีกอย่างดูจากการกระทำของพี่ค
ENGINEER 7| บังเอิญ |"รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวสาย" ฉันหันไปจูงมือโดนัทให้รีบเดินออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดพี่คาร์เตอร์คือผู้ชายที่อันตรายมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่อีกด้าน"พี่เตอร์คะ" หญิงสาวเรียกให้ชายหนุ่มหันมาหาเธอ เธอสงสัยในตัวพี่เตอร์ของเธอว่าทำไมถึงได้ดูสนใจผู้หญิงคนนั้นนัก เธอรู้จักนิสัยเขาดี ถึงจะเย็นชา แต่กับการที่อยู่ในที่สาธารณะเขาไม่เคยที่จะจับมือถือแขนหญิงคนไหน ทีกับเธอเขายังไม่เคยจะทำแบบนี้ ทั้งที่ตัวเธอเองนอนกับคาร์เตอร์ออกจะบ่อยครั้ง เอาใจสารพัด แต่คาร์เตอร์กลับไม่ใยดีเธอเลยสักนิด เขาชอบเธอแค่เรื่องบนเตียงแค่นั้นข้อนี้เธอรู้ดี และรู้ด้วยอีกว่าชายหนุ่มที่เธอชอบก็มีหญิงสาวมาเสนอตัวไม่เคยขาด และยังรู้อีกว่าชายหนุ่มก็นอนกับสาวที่มาเสนอไม่เคยจะซ้ำหน้า แต่ถึงยังไงเธอก็ต้องมองข้ามข้อนี้ไป เพราะคาร์เตอร์กับเธอไม่เคยมีสถานะกันเลยไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากอีกฝั่งได้ เพราะเธอยังเป็นได้แค่คู่นอนของเขาแต่สิ่งที่เธอต้องการคือหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่เธอชอบ เธออยากสยบเสือยิ้มยากตัวนี้ให้อยู่หมัด แต่จากการกระทำเมื่อครู่ เธอชักจะหวั่นๆซะแล้วสิ กับหญิงสาวคนอื่นๆที่เ
ENGINEER 8| เชื่อก็โง่ |"น้องแคร์ เมื่อกี้ใคร รู้จักหรือเปล่า" พี่คริสถามหลังจากที่เราสองคนพี่น้องเดินมาตรง Lobby ภายในตัวคอนโด"เปล่าค่ะ""หรอ แต่หนุ่มคนนั้นมองเหมือนจะรู้จักน้องสาวพี่นะ""ไม่หรอกค่ะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี้" ฉันพูดปด ปิดกั้นเพื่อไม่ให้พี่คริสมีคำถามต่อ แต่จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รู้จักกับพี่คาร์เตอร์เป็นการส่วนตัวจริงๆนี่หน่า คิดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย"อืม เดี๋ยวพี่โทรหาอินทีเรียก่อน" จากนั้นพี่คริสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาอินทีเรียที่นัดไว้"ครับ...ถึงแล้วหรอครับ ผมกับน้องสาวอยู่ตรง Lobby ครับ"หลังจากพี่คริสวางสาย "ใกล้แล้วถึง เรารอเขาตรงนี้เลยแล้วกันนะ" ฉันพยักหน้ารับยืนรอเพียงไม่นาน ผู้ชายตัวสูงร่างกายกำยำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาภายในคอนโดฉันสะกิดพี่คริส "ใช่คนนั้นไหมคะ" พี่คริสหันไปมอง "ใช่""สวัสดีครับ คุณคริส" เขาทักทายพี่คริสก่อนจะหันมามองหน้าฉัน "น้องสาวคุณคริสหรอครับ""ใช่ครับ น้องแคร์น้องสาวผม" พี่คริสแนะนำตัวฉันให้อินทีเรียรู้จัก"สวัสดีครับน้องแคร์ ไม่ยักรู้เลยว่าคุณคริสจะมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้" ในขณะที่เขาพูด เขามองหน้าฉันตลอดเลย"สวัสดีค่ะ" ฉันยกม
ENGINEER 9| ประกวดดาว | ด้านแคร์@คอนโดหรูใจกลางเมือง #ชั้นเก้าห้องหนึ่งศูนย์หนึ่ง"ที่ผมคุยไว้กับคุณพอร์ชตอนแรก น้องสาวผมอยากได้แบบตามในรูปภาพ" พี่คริสบอกหลังจากที่อินทีเรียเดินสำรวจภายในตัวห้องแล้วเสร็จ"ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ผมจะออกแบบตกแต่งภายในให้เลือกเพิ่มจะได้มีตัวเลือกอื่นๆด้วย เพราะถ้าอยากได้ตามแบบนี้เลยแค่หาซื้อเฟอร์นิเจอร์ก็เข้าอยู่ได้เลยครับ""งั้น...ผมขอเสนอตรงนี้มีบาร์นั่งด้วยดีไหมครับ ได้บรรยากาศเหมือนไปร้านแฮงค์เอาท์กับเพื่อน ถ้าไม่อยากไปนั่งร้านข้างนอก" พี่พอร์ชชี้นำเสนอก่อนจะหันมาถามฉัน"หรือว่าน้องแคร์อยากได้ห้องเป็นแบบลักชัวรี่ไหมครับหรือว่าแบบเจ้าหญิง ที่พี่เสนอเพราะเห็นจากบุคลิกของน้อง พี่เลยอยากออกแบบห้องให้เหมือนกับเจ้าของ""พี่พอร์ชลองออกแบบมาให้ก่อนก็ได้ค่ะ" ถึงจะเป็นห้องของฉัน แต่ฉันก็เคารพการตัดสินใจของอินทีเรีย ที่พี่พอร์ชพูดเมื่อครู่ฉันก็เห็นด้วย แต่เพราะตอนนั้นที่เห็นแบบห้องตัวอย่างมันก็ถูกใจมากอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมีตัวเลือกมาให้เพิ่มก็เป็นเรื่องดี เพราะยังไงคอนโดที่นี่เปรียบเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ก็ต้องเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุด"แคร์อยากได้ห้องโท
ENGINEER 10| ฟีลลิ่ง | @บ้านแคร์ ช่วงเย็นโดนัทมาส่งฉันที่บ้าน แต่สาเหตุที่โดนัทมาด้วยคือต้องการให้ฉันเริ่มฝึกเล่นกีตาร์ แล้วก็ร้องเพลงไปด้วยเพื่อไปประกวดดาวมหาลัยเป็นตัวแทนของคณะ นี่แค่คัดเลือกเองนะ จริงจังสุดๆ แล้วถ้าฉันได้รับเลือกเป็นตัวแทนจะขนาดไหนกัน"สวัสดีค่ะป้าบัว//สวัสดีค่ะป้าบัว" โดนัทกับฉันยกมือไหว้"อ่าวหนูโดนัทมาด้วยหรอคะ ทำไมหนูแคร์ไม่โทรมาบอกป้า ป้าจะได้ทำขนมเพิ่ม""ไม่เป็นไรค่ะป้าบัว คือหนูจะมาติวให้แคร์ซ้อมกีตาร์กับฝึกร้องเพลงค่ะ" ป้าบัวทำหน้างงโดนัทเลยอธิบายต่อ"คืองี้นะคะ มีรุ่นพี่อยากให้แคร์ไปประกวดเป็นดาวคณะค่ะ แต่ต้องผ่านการคัดเลือกจากรุ่นพี่ก่อน เขาให้แสดงความสามารถพิเศษอะไรประมาณนี้ค่ะ" เมื่อโดนัทอธิบายป้าบัวถึงกับร้องอ๋อ"หนูแคร์ของป้าทั้งสวย ทั้งน่ารัก ยังไงก็ได้อยู่แล้ว" ป้าบัวก็อวยกับเขาอีกคน เห้อ แล้วถ้าพี่คริสกับพี่คัพรู้จะอวยด้วยเหมือนกันไหมนะ"แคร์ไม่ได้อยากลงประกวดเลยค่ะ โดนัทนั่นแหล่ะที่ยัดเยียด""ก็เราอยากให้แคร์ลองเปิดใจดูบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เรียน เรียน เรียน""ก็จริงของหนูโดนัทนะคะ" ป้าบัวเสริม โอเคฉันยอมแล้ว"ค่ะ แคร์จะลองเปิดใจ" คำตอบของฉันทำเอาโด
ENGINEER 11| ดู... |หลังจากผ่านการซ้อมมาสองชั่วโมง นิ้วฉันมันเป็นรอยแดงจากการเล่นกีตาร์ ถึงจะเล่นเป็นแต่ก็ไม่ได้ฝึกบ่อยๆเพราะฉันมุ่งแต่เรื่องเรียนเป็นหลัก จะเล่นก็เฉพาะที่รู้สึกว่าว่างจริงๆหรืออยากผ่อนคลายเท่านั้นก๊อก ก๊อก ก๊อก"เดี๋ยวเราเดินไปเปิดประตูเอง น่าจะเป็นป้าบัว" ฉันบอกกับโดนัทที่ยั่งนั่งเคี้ยวคุกกี้เต็มปาก"ลงไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ทุกคนรออยู่" ป้าบัวบอกจากนั้นเราสองคนเดินออกจากห้องเพื่อลงไปทานอาหาร"สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้หนูขอฝากท้องที่บ้านหน่อยนะคะ" โดนัทยกมือสวัสดีคุณพ่อคุณแม่และพี่ชายฉันทั้งสอง"ได้สิหนูโดนัท" คุณพ่อบอก"ค่า หนูไม่ได้ทานฝีมือป้าบัวตั้งนาน วันนี้หนูขอเบิ้ลข้าวสองจานเลยนะคะ" พอมีโดนัทบนโต๊ะอาหารก็มีสีสันขึ้น เธอเรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกคนไม่ว่าจะพูดอะไร"เอากลับไปทานด้วยไหม" ฉันหันไปบอก"บ้าหรอ ทานให้จบๆที่บ้านแคร์นี่แหละ""อ้อ ทุกคนคะ ช่วงนี้หนูอาจจะมาที่บ้านบ่อยหน่อยนะคะ เพราะจะต้องเป็นติวเตอร์ให้กับแคร์""ติวเตอร์อะไร" พี่คริสถาม"มีรุ่นพี่ทาบทามให้แคร์ลงประกวดดาวมหาลัยค่ะ" โดนัทบอกพี่คริสอย่างตื่นเต้น ทำอย่างกับตัวเองเป็นคนลงประกวดเอง"แล้วทำไมต้องติ
ENGINEER 21|รอไม่ไหว | ฉันเดินลงจากเวทีหลังจากที่ทำการแสดงเสร็จสิ้นพร้อมกับช่อดอกกกุหลาบที่พี่คาร์เตอร์เอามาให้"พี่เตอร์ให้แคร์หรอ" โดนัทถามหลังจากที่ฉันลงจากเวทีแล้ว"ใช่""พี่เตอร์ชอบแคร์แน่ๆเลย" โดนัททำหน้าดีใจราวกับว่าพี่เขามอบดอกไม้ให้เธออย่างงั้น"ไม่ใช่หรอก พี่เขาอาจจะแค่อยากให้เฉยๆก็ได้""ให้เฉยๆไม่มีหรอกแคร์ นอกซะจากพี่เขามีใจ เอาดอกกุหลาบมายื่นให้ต่อหน้านักศึกษาตั้งกี่ร้อยคน""ดอกกุหลาบไม่ใช่ว่าจะให้กับใครก็ได้หรอกนะ เขาต้องให้กับคนพิเศษในโอกาสพิเศษ และก็เป็น..." ปลายประโยคโดนัทหยุดพูดแล้วชี้มาที่ฉันอย่างเหนียมอายพี่จินมองช่อดอกไม้ที่ฉันถืออยู่แล้วพูด "แปลกมาก""อะไรแปลกคะ" โดนัทถาม"อ้อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ไปพักผ่อนก่อนเถอะ" ฉันกับโดนัทเดินออกจากหลังเวทีไป"โดนัท เมื่อกี้พี่เขาบอกให้เราไปเจอที่ลานจอดรถหลังตึกแพทย์""จริงดิ" โดนัททำตาโต"อืม แต่เราไม่อยากไป เรากลัว""เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน""ไว้รอฟังประกาศผลก่อนแล้วค่อยไป" อย่างน้อยมีโดนัทไปเป็นเพื่อนก็คงไม่เป็นอะไร มีเธอแล้วยังอุ่นใจกว่าไปคนเดียว"ไม่ต้องรอ ไปตอนนี้ ให้ผู้ใหญ่รอนานมันบาปนะ""ผู้ใหญ่? พี่คาร์เตอร์เนี่ยนะ"
ENGINEER 20| ยิ้มละลาย |คาร์เตอร์ลากตัวเธอที่ก่อเรื่องมายังในที่ที่เงียบไม่มีคนพลุกพล่าน แล้วเหวี่ยงตัวเธอให้ล้มไปกองอยู่กับพื้นตุบ~"พะ พี่เตอร์""เธอมีสิทธิ์อะไรไปพูดแบบนั้น" คาร์เตอร์ตะคอกเสียงดังก่อนจะนั่งลงแล้วยกมือข้างหนึ่งบีบเค้นไปที่ข้างแก้มของเธอสองข้าง"อื้อ~เจ็บ" เธอร้องโอดครวญเพราะความเจ็บจากแรงบีบ"พักหลังนี่เธอน่ารำคาญมากนะ""มี่ขอโทษ" เธอยกมือไหว้ร้องขอเพื่อให้ชายที่เธอรักให้อภัย"พี่ไม่ชอบพูดซ้ำๆ เธอน่าจะรู้ดี" เขาพูดเสียงเย็นยะเยือกนั่นยิ่งทำให้คนฟังที่เพิ่งก่อเรื่องมาหมาดๆกลับมีความรู้สึกผวามากกว่าเดิมเมื่อช่วงสายของวันเธอโทรถามคาร์เตอร์เรื่องรูปที่มีแอดมินเอาไปลงในเพจของมหาลัย และแน่นอนว่าคาร์เตอร์ก็เห็นแต่เขาไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร มันก็แค่รูปภาพ ไม่จำเป็นต้องสนใจ แต่กับเธอมันตรงข้าม เธอทั้งน้อยใจทั้งโกรธคาร์เตอร์ที่นับวันยิ่งสนใจหญิงสาวมากขึ้น ผิดกับเธอที่พักหลังเวลาเธอจะชวนเขาไปไหนเขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงที่ช่วงนี้แทบไม่เรียกหา เธอรู้ตัวดีว่าไม่มีสถานะกับเขานอกจากคู่นอน แต่ทำไมกับเธอคนนั้น ที่ไม่มี Sex Appeal แถมดูจืดชืดกลับดึงดูดเสือตัวน
ENGINEER 19| รูปเป็นเหตุ |#วันต่อมา@บ้านทวีพัฒนา#ห้องทำงานพี่คริสพี่คริสเรียกฉันให้ไปหาที่ห้องทำงานเพื่อจะให้ฉันดูแบบห้องที่อินทีเรียออกแบบให้ "น้องแคร์ คุณพอร์ชส่งแบบมาให้พี่ตั้งแต่สองวันก่อน ช่วงนี่พี่งานยุ่งเลยไม่ได้บอก" พี่คริสหันโน๊ตบุ๊คให้ฉันดู"ถูกใจน้องหรือเปล่า" พี่คริสถามในขณะที่ฉันกำลังพิจารณาว่าชอบแบบไหนมากกว่ากัน เพราะพี่พอร์ชส่งมาให้เลือกสองแบบแบบแรกเป็นห้องสีฟ้าสลับขาวอย่างที่ฉันต้องการ ให้ความรู้สึกสงบโปร่งสบายเหมือนอยู่ทะเล ส่วนอีกแบบเป็นลักชัวรี่ เน้นความหรูหรา สวยงาม ห้องแบบนี้เฟอร์นิเจอร์และวัสดุต่างๆคงจะแพงน่าดู อยู่แค่คอนโดไม่ต้องหรูขนาดนี้ก็ได้"แคร์เลือกแบบแรกค่ะ""อืม เดี๋ยวพี่บอกคุณพอร์ชให้" เมื่อฉันเลือกแบบได้อย่างที่ต้องการ จู่ๆเสียงแชทข้อความในโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นพี่คริสหันมองหน้าฉันสลับกับมองโทรศัพท์ที่ฉันถืออยู่ในมือ"ไม่ดูหล่ะ""กำลังจะดูไงคะ"Lineพี่จิน : น้องแคร์ วันประกวดดาวเดือนจะมีขึ้นในวันศุกร์นี้นะคะแคร์ : ค่ะพี่จิน : กิจกรรมจะจัดขึ้นในช่วงเที่ยง ยังไงพี่รบกวนวันศุกร์น้องแคร์ถึงมหาลัยสักแปดโมงได้ไหมคะ"แคร์ : ได้ค่ะพี่จิน : ดีเลยค่ะ ถ้
ENGINEER 18| อีกไม่นาน | ความหวาดกลัวมันมากขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อได้มาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูเพียงแค่สองต่อสอง ฉันหันไปมองคนข้างๆใบหน้าคมไม่มีทีท่าแสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากสายตาที่ทอดมองไปยังเบื้องหน้าใข้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที พี่คาร์เตอร์ขับรถเลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมืองคำถามในหัวของฉันตอนนี้คือ พามาที่ห้างทำไมเมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดรถเทียบในช่องว่างของลานจอดรถ"ลง" ร่างสูงเอ่ยบอก ฉันจึงถอดสายเบลล์ที่คาดออกแล้วเปิดประตูลงจากรถ"พี่พาแคร์มาที่ห้างทำไมคะ""ตามมาสิ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับออกคำสั่งให้ตามเขาพี่คาร์เตอร์พาฉันมันมายังชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า ซึ่งมันเป็นชั้นโรงหนัง อยากมาดูหนังหรอ แต่ฉันไม่ได้อยากดู ฉันอยากกลับบ้านตายจริง! ลุงพล ฉันลืมลุงพลคนขับรถของที่บ้าน ทำไงดีหล่ะฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดดูว่ามีสายจากลุงพลหรือเปล่า ปรากฎว่าขึ้นมิสคอลสามสายจากลุงพล ฉันจึงรีบต่อสายโทรหาเป็นการด่วน คุณลุงจอดรถรอฉันนานมากแล้วแน่ๆ"ฮัลโหลคุณลุงคะ แคร์ขอโทษ"(คุณหนูอยู่ไหนครับ ลุงจอดรออยู่หน้าตึกนานแล้ว)"คือหนู...อยู่โรงหนังค่ะ"(คุณหนูไปอยู่ที่นั่นได้ยั
ENGINEER 17| อย่าคิดจะหลบหน้า |"ระ รอทำไมคะ" สายตาคมดุของเขามองไปยังเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน เหมือนกำลังจะสื่อว่าเธอไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้"เอ่อ...เดี๋ยวเรายืนรอแถวๆนี้ใกล้ๆ" โดนัทบอกก่อนจะจับมือฉันแล้วเดินออกไปไม่ไกลมากนัก อยู่ในระยะที่ฉันยังเห็นเธอ"ตกลงรอแคร์ทำไม" ฉันถามพี่เขาอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบ จะมารอเป็นชั่วโมงเลยน่ะหรอ โม้หรือเปล่า"เอาไลน์มา""คะ""ไลน์""เอาไปทำไม""ไลน์" เขากดเสียงต่ำ แล้วล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง"เร็วสิ" เขาเร่ง ใบหน้าคมเริ่มหงุดหงิด ฉันจึงจำใจต้องหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วเปิด QR code ให้สแกนพี่คาร์เตอร์สแกน QR code ของฉันไปแล้วบอก "เดี๋ยวทักไป ตอบด้วย" อยากจะตีมือตีปากตัวเอง ไม่รู้จะต้องทำตามคำสั่งเขาทำไม แล้วไม่คิดจะปฏิเสธเลยหรือไง"เห้ยๆๆ เมื่อกี้มึงทำอะไรไอ้เตอร์" ฉันหันไปมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นกลุ่มเพื่อนๆของเขากำลังเดินมาทางที่ฉันยืนอยู่"สวัสดีค่ะพี่ๆ" โดนัทเธอเดินกลับมาตอนไหนเนี่ย เอ่ยทักพวกพี่ๆเสียงสดใสเชียว"ครับ""แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไรอยู่ไอ้เตอร์" พี่เดลถาม"เปล่า""เปล่าเหี้ยไร กูเห็น""เห็นแล้วจะมาถามเอาอะไร" พี่เดลหน้าม้าน
ENGINEER 16| ดักรอ |มือหนาฉุดแขนฉันให้นั่งลงก่อนจะพูดว่า "มองหน้าพี่" เพราะตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเขาเดินมาฉันยังไม่มองหน้าใครเลยสักคน นอกจากมองแค่โดนัทที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ไอ้เตอร์ มึงจะทำอะไรน้อง" ฉันหันไปตามเสียง คนที่พูดเมื่อกี้คือพี่นัท จากนั้นฉันก็ค่อยๆหันมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่คาร์เตอร์กำลังจ้องหน้าฉันแล้วพูด "จะรีบไปไหน""ระ เรียนค่ะ""ไอ้เตอร์มึงพูดหวานๆกับน้องเขาหน่อย น้องกลัวหมดแล้ว" พี่เลโอบอก ใช่ ฉันกลัวเขามาก"จะหลบหน้าทำไม" เขาดูออก ฉันหันไปมองหน้าพี่นัทกับพี่เลโอ เขาสองคนมีสีหน้าชวนสงสัย"ไอ้เตอร์มึงไปทำอะไรน้องวะ" พี่นัทถาม"เปล่านี่" เขาตอบแล้วยักไหล่ราวกับว่าเรื่องเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น"เปล่าแล้วทำไมน้องกลัวมึงขนาดนี้" แต่เหมือนว่าสิ่งที่พี่นัทถาม พี่คาร์เตอร์จะไม่ได้สนใจเลยสักนิด เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉัน"ทำตัวปกติ" ไม่ ฉันทำไม่ได้หรอก"โดนัท~" ฉันเรียกชื่อเพื่อนสาว แล้วใช้สายตาเพื่อสื่อร้องขอ ฉันอยากไปให้พ้นจากตรงนี้"อ่อ เอออิ่มพอดี เดี๋ยวเราไปเก็บจานก่อนนะ แล้วขึ้นเรียนกัน" เมื่อโดนัทลุกฉันจึงลุกขึ้นตาม แต่เหมือนว่าคนข้างๆยังไม่อยากให้ฉันลุกจากตรงนี้ เพราะ
ENGINEER 15| มองหน้าพี่ |"อ๊ะ" พี่คาร์เตอร์หอมเข้าที่ซอคอฉันแรงๆจากด้านหลัง ฉันรีบย่นขอหนีแล้วหันไปประจันหน้าเพื่อถาม"พี่จะทำอะไร" ฉันยกมือขึ้นจับคอข้างที่เขาหอมเมื่อครู่ ด้วยเนื้อตัวสั่นพี่คาร์เตอร์มองหน้าฉันก่อนจะใช้สายตาไล่มองต่ำแล้วพูด "กลัว?" ฉันยืนเหงื่อแตกพลัก มือไม้มันสั่นเพราะความกลัวแล้วก็โกรธเขามากๆฉันรีบหันหน้ากลับเข้าหาตัวลิฟต์ ทำไมลิฟต์ถึงได้นานแบบนี้นะ ฉันยืนกำมือแน่นเนื้อตัวอยู่ไม่เป็นสุขเพราะกลัวคนที่ยืนอยู่ด้านหลังติ๊ง~เมื่อประตูลิฟทต์เปิดสองเท้าของฉันมันไม่รอช้า รีบก้าวเข้าลิฟต์อย่างรวดเร็ว แต่เพียงไม่ทันไรร่างของฉันกลับถูกใครอีกคนดึงแขนฉันจนเซออกมานอกลิฟท์ก่อนที่ร่างสูงจะเข้าสวมกอดพรึ่บ~"ว๊าย" ฉันร้องอุทานด้วยความตกใจ ตอนนี้ร่างฉันชิดเข้ากับแผงอกของพี่คาร์เตอร์เข้าอย่างจังฉันทั้งดิ้น ทั้งผลัก ทั้งทุบ แต่พี่คาร์เตอร์ก็ไม่ปล่อย ยิ่งขัดขืนเขาก็ยิ่งกอดรัดฉันแน่นขึ้น "หยุดดิ้น" เขาพูดเสียงแข็งฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ที่รู้ๆคือฉันต้องการให้เขาปล่อยกอดออกสักที ฉันจะกลับบ้าน"บอกให้หยุดดิ้นไง" เขาตวาดเสียงดัง นั่นเลยทำให้ฉันต้องหยุดดิ้น"ปล่อยสิคะ" ฉันเงยหน้าขึ้นบ
ENGINEER 14| ชักจะอดใจไม่ไหว | อีกด้าน [ก่อนหน้า]"เห้ยไอ้เดล น้องแคร์ยืนคุยกับหนุ่มหว่ะ" เลโอเรียกเดลให้หันไปมองหญิงสาวที่เพื่อนเขาชอบนักชอบหนาพวกเขาทั้งห้ายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอพอดี แต่คนที่เห็นหญิงสาวคนแรกจริงๆไม่ใช่เลโอแต่เป็นคาร์เตอร์ เขาเห็นก่อนพวกมันอีกแต่แค่ไม่พูด"ใครวะ" เดลหรี่ตามองผู้ชายที่กำลังยืนคุยกับหญิงสาวที่เขาชอบ "หรือไอ้หมอนั่นมันจะมาจีบว่าที่แฟนในอนาคตของกู ไม่ได้การละ" ใครจะยอมให้ชายอื่นมาปาดหน้า ยังไงซะไอเดลคนนี้ต้องพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวานให้ได้"หยุดเลย" นัทรีบคว้าปกคอเสื้อก่อนที่เดลจะเดินข้ามถนนไปหาเธอ"ไอ้นัทปล่อย กูจะไปดูหน้ามันชัดๆ""มึงไม่ได้ชอบน้องแคร์หรอก มึงก็แค่อยากหว่านเสน่ห์ แล้วอีกอย่างน้องมันไม่มีทางชอบมึงแน่นอนมึงดูไม่ออกหรอน้องกลัวมึงจะตายไป" นัทบอก เขาก็พูดตามที่เห็น ไอ้เพื่อนคนนี้มันจู่โจมน้องเกินไป ถึงยังไงน้องก็ไม่เอามันหรอก ไม่เหมาะกับคนเจ้าชู้อย่างมันเลยสักนิด เขาสงสารน้องถ้าเกิดหลวมตัวเป็นมาแฟนกับมัน"น้องแคร์อาจจะเขินกูหรือเปล่า" เดลยังคงเข้าข้างตัวเอง คิดว่าสักวันยังไงเธอก็ต้องใจอ่อน"แล้วมึงมีไลน์น้องเขายัง" นัทถาม เดลได้แต่ส่ายหัว"
ENGINEER 13| ขึ้นรถ |อีกด้าน "ฮัลโหล ไอ้เตอร์อยู่ไหนวะ" เลโอโทรถาม เพราะตอนนี้พวกกลุ่มเพื่อนๆเขานั่งอยู่ที่ตึกวิศวะ แต่ไม่เห็นว่าคาร์เตอร์อยู่ไหนเลโอเลยเป็นคนโทรหา(ลานจอดรถ)"ลานจอดรถไหน"(โรงยิม หลังมอ)"ไอ้เหี้ย มึงยังไม่ออกมากอีกหรอวะ(อืม แค่นี้ก่อนกูมีธุระ) คาร์เตอร์กดวางสาย เลโอเลยถอนหายใจก่อนจะหันไปบอกเพื่อนๆในกลุ่ม"มันบอกมีธุระ อยู่ลานจอดรถด้านหลัง""ธุระกับหญิงอ่ะดิ" ล็อกเอ่ย"คงงั้น แยกย้ายเจอกันพรุ่งนี้" หนุ่มๆทั้งสี่เลยแยกย้ายกันกลับ เพราะตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว หลังจากที่พวกเขาดูการแสดงของหญิงสาวที่ชื่อแคร์เสร็จเป็นคนสุดท้าย°°°°°°°°°#วันต่อมาฉันนั่งรอโดนัทอยู่ในห้องเรียน เธอโทรมาบอกโดนรถชนท้าย ตอนนี้กำลังรอประกันอยู่ แล้วรถก็ติดมากด้วย ไม่รู้จะถึงมหาลัยกี่โมง วันนี้มีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว(เสียงโทรไลน์)"ฮัลโหล"(แคร์ ฝากเก็บชีทให้หน่อยนะ จดงานให้ที พลีสส ตอนนี้เรายังไม่เสร็จเลย คงไปไม่ทันเรียนแล้วหล่ะ)"อืม เดี๋ยวเราเก็บชีทไว้ให้"(แต๊งกิ้วมาก ถ้าเสร็จแล้วเราจะโทรไปหานะ ขอโทษนะที่ปล่อยให้เรียนคนเดียว)"ไม่เป็นไร สุดวิสัย พรุ่งนี้เจอกัน"(ค่าแม่ดาวมหาลัย)"ฉ