AKI"I'm home!" Narinig kong sabi ni Captain na kaka-pasok lang din sa pintuan. May dala-dala pa siyang dalawang paper bag at isang bouquet ng sunflower. Nanatili lang akong nakatayo sa harap ng ref habang hawak ang isang baso na may laman na tubig. Kagigising ko lang din kaya wala ako sa mood sa kahit ano mang paandar ni Captain. Naglakad siya papunta sa sofa at doon nilagay ang dala niyang paper bag pero hindi ang bulaklak. Nag tataka siyang tumingin sa akin dahil hindi man lang ako lumapit o nagsasalita. "Are you. . . mad?" Maingat niyang tanong. "Hindi." Sagot ko bago tumalikod at ininom ang tubig. Dineretso ko na rin hinugasan ang baso na ginamit ko tsaka nag hilamos ng mukha dahil baka may mga muta pa ako at panis na laway. "This is for you." Narinig ko na lang ang boses niya sa likod ko kaya napalingon ako sa kanya. "I hope you accept it." He handed me the bouquet."Para saan 'yan? Bakit mo ako binibigyan niyan?" Muli akong tumalikod para tapusin ang ginagawa ko. Sunflo
AKI"Baka maniwala sila sa sinabi mo, Captain." I turned my head to face him so i can see his reaction. He is now fixing his seatbelt and ready to drive but after starting the engine he looked at me then smiled. "Isn't it lovely? We look good together." Nagyayabang niyang sabi. Sinimangutan ko lang siya at inirapan. I heard his little laugh kaya pati ako natawa dahil wala lang. Napapa-iling na lang akong napatingin sa labas para doon na ituon ang atensyon ko.Nanatili akong tahimik sa buong byahe habang si Captain naman ay walang tigil sa kakasalita tungkol sa gagawin namin mamaya. Panay ang paalala niya sa akin na huwag daw ako lalayo at gumawa ng kung ano man na wala sa plano. "Do you understand me, Ruiz?" He looked at me, raising his one brow, "Are you even listening to me?" Tumango ako. "Yes, Sir." Sagot ko. After a long drive dumating na din kasi sa isang malaking hotel at dumeretso siya sa parking area. Napansin ko na malapit lang siya sa headquarters pero malayo 'to sa co
AKI"Captain!" Malakas kong sigaw tsaka tumakbo palapit sa pinangyarihan ng pagsabog. "Captain!" Muling sigaw ko habang inayos ang earpiece ko at nag babakasakali na marinig ko ang boses ni Captain pero wala!Natataranta akong nag lakad pabalik sa sasakyan para umalis na dito dahil halos wala nang madaanan dahil sa malakas na pagsabog. Pinosasan ko muna ang kamay ni Ayidh at tinalian ang paa niya bago sumakay sa driver's seat para paandarin ang kotse. Napatigil ako sa pag papaandar ng sasakyan nang makarinig ako ng kaluskos mula sa earpiece na suot ko. "Captain?" Kinabahan ako bigla. "Captain nasaan ka? Are you okay? Where are you? Pupuntahan kita, nasaan ka ba? Captain?!" Halos mangilid na ang luha ko sa sobrang takot at kaba dahil hindi siya nag sasalita. "Tangina!" Malakas akong napahampas sa manibela bago muling pinaandar ang kotse para makalabas dito sa parking lot. Nang tuluyang makalabas ay huminto ako sa hindi kalayuan dito sa hotel. Kinuha ko ang telepono ko at mabilis na
R-18 THE PUNISHMENT (😭)"Stay here." He commanded.Inakay niya pa ako palapit sa swivel chair niya na narito sa office at pina-upo doon. Umupo siya para lebelan ang tingin ko bago inayos ang suot kong coat. Nakatingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya iyon. "We will just talk about what happened then we will go back to our home." He smiled at me and held my hand. "Don't worry, okay? Ako na ang bahala kumausap kay Sir Hernandez. Wait for me here." Tumayo siya at dinampian ako ng halik sa noo. Nanatili akong tahimik habang nakatingin sa kanya. I just realized na ang swerte ng taong mapapangasawa niya. Except of being physically fit and handsome, he is very sweet and caring. Nakokonsensya tuloy ako sa mga katigasan ng ulo na pinakita ko sa kanya this past few days. "I'm sorry." Biglang usal ko. Natigilan siya at nagtatakang tumingin sa akin, "I told you already, 'di ba? It's okay. . . I'm okay. Siguro hindi ko lang matatanggap 'yang sorry mo kung may nangyaring masama sayo." He
R-18 (😭)"Hi. . ." Agad akong napalingon sa pintuan kung saan pumasok si Captain na may dala-dala pang tray na may laman na mga pagkain. Nakangiti siyang lumapit sa akin habang ako naman ay hawak-hawak ang kumot na tanging nag tatakip sa katawan kong hubad. Nahihiya naman akong ngumiti sa kanya tsaka umupo. Nilingon ko din ang bintana ng kwarto kung saan kitang-kita ko ang maliwanag na sikat ng araw. "Anong oras na?" Tanong ko sa kanya nang tuluyan siyang makalapit sa akin. "1:47 PM" Sagot niya at umupo sa harap ko. Nilapag niya muna ang tray sa gilid bago inabot sa akin ang T-shirt niya, "Bihis ka muna." Aniya.Agad na namula ang pisngi ko ng sabihin niya iyon. Halo-halo ang emosyon ko ngayon dahil sa nangyari kagabi! Anong gagawin ko? Magpapanggap ba ako na wala lang iyon sa akin? Hindi kaya isipin niya na sanay na sanay ako sa mga ganun kaya di ako affected? "Nakakahiya naman. . ." Hindi ko na napigilan sabihin iyon. Napayuko ako at napatakip ng mukha gamit ang dalawa kong
AKI"Captain, pwede ba na huwag muna natin ipalaam sa kanila ang tungkol sa atin?" Agad siyang napalingon sa akin nang marinig ang sinabi ko. Ang ngiti na naka-ukit sa labi niya ay unti-unting nag laho. Parang gusto niya akong tanungin ng maraming tanong pero pinipigilan niya ang sarili niya. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa mag kahawak naming kamay at nginitian siya. Narito kami ngayon sa elevator pababa sa lobby dahil babalik na kami sa HQ. Nang parehas naming narinig ang tunog ng elevator hudyat na nasa tamang palapag na kami ay doon palang niya pinutol ang tinginan naming dalawa. "Huwag mo sana isipin na hindi ko gustong malaman nila ang tungkol sa atin o gusto ko 'tong itago pero kasi ano. . ." Gusto kong kurutin ng malakas ang sarili ko nang hindi ko masabi ang dahilan ko. "Nahihiya ka ba?" Huminto siya sa paglakad at hinarap ako. Agad akong umiling, "Hindi ah! Sinong mahihiya kung ikaw ang boyfriend?" Pagtanggi ko agad. "Ngayon na lang kasi ako nagka-boyfriend after 9 yea
AKI"Calm down, Aki." Agad niya akong siniil ng halik para patahimikin sa pag gawa ng ingay. Nakita ko pa ang ngiti niya nang saglit siyang tumigil para tingnan ang kabuuan ng mukha ko. "Good girl." He whispered as i stopped making noises. Bumaba ang halik niya sa leeg ko dahilan para makagawa na naman ako ng ingay kaya ibinalik niya ang kanyang labi sa labi ko. Mayamaya pa ay naramdaman ko na lang na dahan-dahan niya akong inihihiga sa bakanteng kama na narito sa kwarto. Tinukod niya ang mag kabilang kamay niya sa mag kabilang gilid ng mukha ko at pinakatitigan ako. Lumaban ako sa titig niya kahit na naghahabol ako ng aking hininga. Nakangiti siya sa akin habang ang isang kamay niya naman ay dahan-dahan na ibinababa ang zipper ng military jacket ko. Binaba niya ang kanyang mukha malapit sa akin at dinampian nang paulit-ulit ng halik ang tuktok ng ilong ko. "Do you want me to do it?" Hinihingal na tanong niya. Tumawa ako at pinulupot ang mga kamay ko sa leeg niya. "If i say no,
AKI"I love you. . ." maluha-luha kong sabi kay Captain."I love you too, Akesha." Sinsero niyang sabi sa 'kin bago lumuhod gamit ang isang tuhod. Pinunasan niya ang mga luha ko bago ako hinila palabas sa tinataguan ko. Nang makatayo kami pareho inayos niya ang damit ko at pinagpagan pa ang bandang pwetan ko. "Hindi ka ba nangalay?" He asked while he's fixing my uniform. Umiling ako. "Hindi." Umupo siya sa swivel chair niya at tsaka pinaupo niya ako sa binti niya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya nang maramdaman na tutulo na naman ang luha ko. "Captain? Bakit ginagawa mo 'to para sa 'kin?" Tanong ko. "Because I want to." Aniya tsaka natawa habang hinahaplos ang pisngi ko. "I want to get rid all the pain inside your heart, My Love. Masyado ka na nasaktan kaya hinding-hindi ko na hahayaan na maramdaman mo ulit 'yon. Matagal na kitang gusto damayan sa sakit na nararamdaman mo kaya ngayong may pagkakataon na ako, hindi na ako aalis sa tabi mo." "What do you mean?" Nilayo ko a
AKI "Captain manganganak na ako!" Malakas na sigaw ko mula dito sa kwarto nang naramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. Hawak-hawak ko ang tiyan ko habang dahan-dahan na nag lakad papunta sa kama para maupo. "Tang-ina ang sakit!" Napapikit ako at napahawak ng mahigpit sa kama nang maramdaman ang paghilab sa tiyan ko. "Love!" Tawag ko ulit. Mayamaya ay narinig ko ang pag bukas ng pinto mula sa office at mabilis na yapak mula roon. "Love, I'm here! Why are you shouting my na— what the heck?!" Natigilan siyang bigla.Nakasuot pa siya ng pantulog sa pang-ibaba at white longsleeve at coat sa pang itaas. May hawak pa siyang mga papeles sa kamay niya na agad niyang nabitawan nang makita akong mangiyak-ngiyak na sa sakit. Umupo siya sa harap ko at hinaplos-haplos ang tiyan at pisngi ko. "Love, anong nangyari?! Saan masakit? Anong gagawin ko? Okay ka lang ba? Pupunta na ba tayo ng hospital? A-Ano? S-Saan masakit? Dito ba?" "Pumutok na yung panubigan ko. Kunin mo yung mga gamit ni ba
KING "Pre, Ruiz is back!" Cedrick shouted from outside my office. My heart was beating so fast as I heard him. I put down the files I was reading and stared at the door. After 4 years, she's back. I stood up and walked towards the door and opened it. I saw Cedrick sitting on the chair waiting for me so I sat beside him. "Alex told me." Cedrick says. "Kailan pa daw?" I asked."Kanina lang daw. Hinatid niya sa Kampo nila General Orlando. Back to duty na daw ulit.""Bakit doon? Bakit hindi sa akin?" I frowned."I don't know." Nilingon niya ako. "Gusto mo puntahan natin?" I smirked, "Pupuntahan ko talaga siya kahit di mo ako yayain." "Tsk. Mahal na mahal?" Napangiwi pa siya. "Why are you like that, Ell? You already have a girlfriend but you are always acting so bitter." I rolled my eyes on him."Eh ikaw, bakit ka ganyan? Why are you still inlove with her even though she left you?" "She has her reason, Ell. I understand her." Agad na nangunot ang noo niya sa akin. "Edi puntahan
AKI"Bakit kailangan pati ikaw iwan ako?" Agad na tumulo ang mga luha ko nang sabihin ang mga salitang iyon. Naging malabo na ang tingin ko sa lapida dahil sa mga luha ko na walang tigil sa pag tulo. Naka-upo ako ngayon dito sa lupang may damo habang umiiyak. "Ang daya mo." Tuluyan na akong napahagulgol sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. "Paano mo ako nagawang iwan ng ganun-ganun lang?! Bakit? Bakit ka ganyan?! Bakit hindi man lang tayo nakapag-usap ng maayos bago mo ako iniwan bigla?" "Bakit ba lagi niyo na lang akong iniiwan?" After a years, ito ang unang beses kong pumunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang mga mahal ko sa buhay. Simula nung nawala sila sa buhay ko kahit kailan hindi ko sinubukang puntahan sila dito. Ayoko. Hindi ko kaya. Hindi kaya ng konsensya ko na makita ang mga pangalan nila na nakasulat sa lapida. "N-Naging masamang anak ba talaga ako? Masamang tao ba ako? Bakit sa tuwing may gagawin akong desisyon may napapahamak na iba? Siguro Kuya Akhill
AKI "Captain Garcia will accompany you to Masbate." General Orlando said. Napakunot agad ako ng noo. "Bakit po ako pupunta doon? Bakit siya kasama?" tinuro ko pa si Ethan. "Masbate is in a critical situation. Nag patawag sila ng reinforcement dito para makatulong sa kanila. Hindi na maganda ang lagay ng mga tropa na naroon dahil mas lumalakas ang pwersa ng mga terorista. . . Pamilyar ka naman siguro sa Black Qatil?" Tumango ako. "Yes, Sir.""Sila ang nasa likod sa lahat ng nangyayari sa masbate ngayon." "Sila yung grupo ni Hunter, hindi po ba?" "Yes, nag kainteres sila sa lugar dahil naka-away ng isa sa nasa politiko ang leader ng Black Qatil. Naka lockdown na ang ilan sa mga lugar doon dahil desidido talaga ang grupo ng Black Qatil makuha ang buong lugar para makaganti kay Governor Silang. " "Si Captain po? Ano po ang lagay niya doon?" Nag-aalala kong tanong. Bumuntong hininga siya bago nag salita. "He is one of the hostages of Black Qatil group." "A-Ano?!" Agad na dumaloy s
AKI "Akhin, Keisha, I'm home!" I shouted as I entered the door. Nauna na akong pumasok dito sa loob kasi nagpa-park pa ng kotse si Captain. May hawak-hawak pa akong supot ng jollibee. Bumili kasi kami kanina on the way dahil isa ito sa mga favorite nilang dalawa."Mommy!" It's Keisha, she is running towards me. "Mommy!" She immediately hugged me on my legs. Umupo ako at nilapag ang jollibee sa gilid ko, "Hi baby! How are you?" Hinawi ko ng kaonti ang bangs niya na tumatakip sa mata niya. "I'm good!" She said and giggled. "I miss you, Mommy!" Niyakap niya ulit ako at hinalikan sa labi. "I miss you too, Anak. Where's your Kuya and Tito Daddy?" Nilibot ko ang tingin ko sa sala at kusina pero hindi ko sila nakita doon. "Upstairs, Mommy." She said, "We have pasalubong! Yehey!" Napatalon pa siya sa sobrang saya. "Akhin! Kuya!" Pagtawag ko nang hindi pa rin sila bumababa. "Mommy!" Sigaw ni Akhin mula sa pinaka dulo ng hagdan sa taas. "Yehey!" Halos liparin na niya ang hagdan sa sobra
AKIR-18"Anong pangalan nila?" He asked. Nandito pa rin kami sa sala at naka-upo sa sofa. Mag kalayo kaming dalawa pero mag kaharap lang. Kanina pa ako umiiyak habang siya tahimik lang na nakatingin sa akin. "Akhin and Keisha." Halos hindi ko na iyon mabanggit ng maayos dahil sa sobrang pag-iyak ko. "Anong ginagamit nilang surname?" "Yung sayo." "Paano nangyari 'yon?""Pinapirmahan sayo ni kuya Akiro yung birth certificate nila nung lasing ka daw." Pagku-kwento ko habang wala pa ring tigil sa pag-iyak. "What? Kaya niya ako nilasing para mapirmahan ko yun?" "Oo." "Wow. . ." Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. "All this time he knew? Pero sa tuwing hinahanap kita sa kanya ang lagi niyang sinasabi hindi niya alam." "Nakiusap kasi ako na 'wag sabihi—""That's bullshit! Anak ko din naman sila, Akesha!" Tumaas ang boses niya. Mas lalo akong napayuko at umiyak. Wala na nagsalita sa amin dalawa. Bukod sa tunog mula sa ulan, puro pag-iyak ko ang naririnig namin pareho. Nara
AKIDahan-dahan akong nagmulat ng mata nang nakaramdam ako ng pangangalay sa kaliwang braso ko. Napainda pa ako habang mabagal kong ginagalaw ang nangangalay kong braso. "Shit naman." Mahinang aniko habang mahinang hinihilot ang braso ko. Nakasimangot akong nagmulat ng mata. Napabalikwas ako ng bangon nang makita ko kung nasaan ako ngayon. Hala! Nakatulog pala ako dito sa sofa ng opisina ni Captain habang umiiyak kanina."Teka anong oras na ba?" Nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko at tinignan ang oras. "Shit! Shit! Shit!" Napamura na lang ako ng makitang ala una na ng madaling araw. Nag mamadali kong hinanap ang number ni kuya Akiro para itanong kung kamusta na yung kambal pero natigilan ako bigla nang makitang hindi pala ako nag-iisa dito sa opisina."Captain!" Napahawak pa ako sa dibdib ko dahil sa gulat nang makita ko siyang naka-upo sa swivel chair niya at nakakunot noo na nakatingin sa akin. "Bakit hindi ka man lang nagsasalita diyan?!" Pinagkunutan ko din siya noo. "Wal
AKI A/N: This chapter is the continuation of the prologue (Reporting for Duty) "Akala ko ba mahal niya pa ako? Bakit kung tingnan niya ako parang hindi niya ako kilala?" Umiiyak na tanong ko kay Alex. Andito kami ngayon sa harap ng kwarto ko. Kakaalis lang ni Captain ngayon at naiwan ako ditong umiiyak. Hawak-hawak ko pa ang singsing na binalik niya sa akin kanina lang. "Hindi na niya ako mahal. . ." Panay ang pag-iyak ko kay Alex. Hinagod niya ang likod ko para patahanin. "Sabi ko naman sayo kahapon diba? Mahihirapan kang suyuin yun kasi nga galit 'yon sayo. After 4 years ito ang unang beses niyong nag kita. Intindihin mo na lang muna si Captain, Aki." "Bakit kailangan niya ibalik 'tong singsing sa akin? Para ano? Para konsensyahin ako? Para mas lalo akong maguilty sa pag-iwan ko sa kanya?" "Hindi naman siguro. . . Baka gusto niya lang ibalik sayo kasi diba sa'yo naman talaga—""Ang sabihin mo gusto niya lang talagang mag dusa ako sa ginawa ko sa kanya! Gusto niya ipaalala sa
AKI "Akhin, Keisha! Bumaba na kayo at kailangan niyo na kumain!" I shouted from our dinning area. Kanina pa ako tawag nang tawag sa kanila pero hindi pa rin sila lumalapit sa akin. Ang kukulit talaga ng mga batang 'to! Unti-unti ko na talagang nakikita ang ugali ko sa kanila. "Mommy we are coming!" It's my baby girl, Keisha. "Mommy, Sasha hit me!" It's my baby boy, Akhin. He called her sister Sasha, mas sanay siya sa tawag na iyon. Napahilot ako sa sintido ko bago kinuha ang hinanda kong almusal sa kanila. Narinig ko ang mga takbo nila palapit dito sa dining area. Pareho ko silang nilingon nang pareho silang yumakap sa binti ko. Umupo ako at hinarap silang pareho, "Sasha, why did you do that to your kuya?" Mahinahon kong tanong."I didn't do it intentionally, Mommy. I almost tripped kaya humawak ako sa arm niya. . . Sorry, Kuya Akhin." Aniya at lumapit siya sa kuya niya para yakapin ito. "I'm sorry." She cutely said. "You're forgiven, Sister!" Mabilis niyang sabi at yumakap din