AKI"I love you. . ." maluha-luha kong sabi kay Captain."I love you too, Akesha." Sinsero niyang sabi sa 'kin bago lumuhod gamit ang isang tuhod. Pinunasan niya ang mga luha ko bago ako hinila palabas sa tinataguan ko. Nang makatayo kami pareho inayos niya ang damit ko at pinagpagan pa ang bandang pwetan ko. "Hindi ka ba nangalay?" He asked while he's fixing my uniform. Umiling ako. "Hindi." Umupo siya sa swivel chair niya at tsaka pinaupo niya ako sa binti niya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya nang maramdaman na tutulo na naman ang luha ko. "Captain? Bakit ginagawa mo 'to para sa 'kin?" Tanong ko. "Because I want to." Aniya tsaka natawa habang hinahaplos ang pisngi ko. "I want to get rid all the pain inside your heart, My Love. Masyado ka na nasaktan kaya hinding-hindi ko na hahayaan na maramdaman mo ulit 'yon. Matagal na kitang gusto damayan sa sakit na nararamdaman mo kaya ngayong may pagkakataon na ako, hindi na ako aalis sa tabi mo." "What do you mean?" Nilayo ko a
AKIAfter that incident mas lalo lang kaming napalapit sa isa't-isa ni Captain. He tried his best para tulungan ako at ganun din ako sa kanya at sa sarili ko. Everyday passed I could really feel his love for me. He always makes sure that I am safe and happy with him, and I am so thankful about it. Our relationship is still private but I never put it in secret. If someone asked me what's my relationship with him, I immediately said that he's my boyfriend. When Alex knew about us, kulang ang isang buong araw para itanong sa akin kung saan at kailan naging kami ni Captain. She has a lot of questions!Bilang lang sa kamay kung sino ang nakaka-alam sa relasyon namin. Mas mabuti na 'yon kaysa naman madami kaming opinyon na maririnig di naman namin kailangan 'yon. Today is Friday, it's 6:45 in the morning. After exercise dumeretso ako sa cr para maligo at makapag-palit ng uniform. Almost 8 na rin bago ako nakabalik sa field. When I finally reached the field, I looked so confused when i hea
AKIR-18"Are you okay?" Nag-aalala na tanong sa akin ni Captain. Umupo siya sa bakanteng upuan na nasa harap ko dito sa canteen. "May nangyari ba sayo? May masakit ba? Nahihilo ka—""I'm okay." I cut his words. "May iniisip lang ako but I'm okay." I told him."I'm not convinced. I know you're not okay, Aki. Please tell me. . ." Bumuntong hininga ako. I looked at him sadly, "Natatakot ako." Pag-amin ko. Nag iba agad ang ekspresyon ng mukha niya. "Natatakot ka saan?" He asked, confused. "What if iwan mo ako? What if magmaka-awa din ako sayo na 'wag mo akong iwan gaya nung ginawa ko kay Ethan? Paano kung mag-sawa ka sa akin? Paano kung ma-realize mo na hindi mo naman pala ako gusto? What if we are not for each other? What if magising ka na lang na--" "Mahal na mahal kita, Aki." Biglang aniya. Tumitig ako sa kanya pero nananatiling may kaba sa loob ko. Simula kaninang umaga after namin mag-usap ni Tanya kung ano-ano na ang pumasok sa isip ko. Pinagdudahan ko na yung pagmamahal niya
R18 :)AKI"Are you tired?" Pabulong na tanong ni Captain sa mismong tainga ko. Hinawi niya ang buhok ko sa mukha ko at mas niyakap ako ng mahigpit sa bisig niya. Narito na kami ngayon sa kwarto at nag pahinga dito sa kama ko pagkatapos ng ginawa namin sa CR kanina. "Ikaw ba hindi?" Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Sinalubong niya ang tingin ko at ngumiti. "Hindi." Niyakap niya ako ng dalawang kamay niya. Were still naked at tanging kumot lang ang takip sa katawan naming dalawa kaya ramdam na ramdam ko ang init ng katawan ng isa't-isa. "Aki?""Hmm?" "I just want you to know that I'm ready." He suddenly said. I open my eyes, "Ready for?" "To be a father." diretsahan niyang sabi. I froze for a second as i process what he said. Kinabahan ako bigla nang maintindihan ang sinabi niya. To be a father? It sounds good but it scares me. "I just told you so you wouldn't be scared if that happens." He explained. I don't know if I would be a good mother for my child if that time happens
AKI"Malamig na yung breakfast natin, Captain." Tumayo ako tsaka inayos ang damit ko. Naka-sunod lang siya ng tingin sa akin habang nakangiti. Inabot ko ang kamay ko sa kanya, "Kain muna tayo." Inabot niya ang kamay ko bago tumayo. Diniretso niya ang isa niyang kamay sa balikat ko para umakbay. "Toothbrush ka muna." Utos niya. Tumango lang ako sa kanya. Hindi katulad dati nahihiya ako after ng ginagawa namin pero ngayon hindi na. Dumiretso kaming pareho sa bathroom tsaka ko kinuha ang toothbrush ko at nilagyan iyon ng toothpaste. "Let me," Kinuha niya sa akin ang toothbrush ko dahil gusto niya na siya ang mag toothbrush sa akin. Hawak-hawak niya na ang baba ko habang seryoso siya sa ginagawa niya. After niya akong sipilyuhan ay nilagyan niya ulit iyon ng toothpaste para gamitin iyon sa sarili niya. "Hoy di mo man lang binanlawan bago mo ginamit!" Aniko bago yumuko para makapag mumog. Dumura muna siya tsaka nag mumug rin. "Let's go?" Tinanguan ko siya at muling yumakap sa kany
AKI"What happened?" Tanong sa akin ni Captain nang makalapit siya sa akin. Hinawakan niya ang mag kabilang braso ko mula sa likod. Napa-buntong hininga muna ako bago binalik sa bulsa ko ang cellphone ko. Kinalma ko ang sarili ko dahil ayaw kong nag-aalala sa akin si Captain lalo na nandito pa ang mama niya. "Ah wala. . . Si kuya Akiro tumawag kasi. . ." Natigilan ako nang maisip kung sasabihin ko ba sa kanya o hindi. Pumunta siya sa harap ko at naghihintay ng sasabihin ko kaya nginitian ko siya para hindi siya mag-alala. "Nangangamusta lang. Gusto niya kasing makipagkita sana sa akin mamaya pag tapos ng duty ko. Okay lang ba na punta-""Of course." Hindi na niya ako pinatapos ang sinasabi ko. "Do you want me to come with you?" Agad akong umiling sa kanya kaya napa-kunot siya ng noo. "Hindi na. Kaya ko na. Babalik din naman ako agad. Pasensya na ah? Maybe next time, ipapakilala na kita sa kanya." I told him. Tinitigan niya pa muna ako bago sumang-ayon sa sinabi ko. Mayamaya ay lum
AKI"Saan ka pupunta, Aki?" Hinawakan ako ni Kuya Akiro sa kamay at pilit na pinahaharap sa kanya. "Bakit ka umiiyak?" Tanong niya tsaka pinunasan ang luha ko.Humiwalay ako sa yakap niya at napayuko, "Pagod na akong umintindi kay Mama, Kuya." I'm crying so hard while saying those words. "Tell me, what happened? Anong nangyari sa loob?" He's panicking habang panay ang punas niya sa mga luha ko. "Muka naman siyang okay. Nagawa niya na nga akong itakwil ulit eh. . . Grabe! Ang hirap naman maging anak ni Mama. Sa bawat araw na lang na mag kikita kami wala siyang ibang ginawa kundi ipamukha sa akin ang kasalanan ko." Napa-upo ako at napahagulgol na sa iyak. Tanging naririnig ko lang ay ang mga ingay galing sa iba't-ibang klase ng sasakyan dito sa labas ng ospital. Wala na akong pakialam kung may makakita at makarinig sa akin dahil hindi ko na talaga kaya ang sakit na nararamdaman ko. Umupo sa harapan ko si Kuya Akiro at pilit akong pinapatahan sa pag-iyak pero hindi ko magawa-gawa. Ku
AKIPAST: REASON"Hindi ka daw pumapasok sa school sabi ng teacher mo, Akesha" Natigilan ako sa pag lalakad nang marinig ko 'yon mula kay mama. Kinabahan ako bigla nang marinig ko ang mga yapak niya palapit sa akin. "Tinatanong kita, Akesha. . ." Hinarap ko muna siya bago nagsalita, "Ma--""Araw-araw kang umaalis dito sa bahay para pumasok tapos malalaman ko na lang na hindi ka dumideretso sa school mo! Ano bang ginagawa mo sa buhay mo?!" Sigaw niya kaya napayuko ako. "Ito tingnan mo ang grades mo. . ." Inabot niya sa akin ang isang folder, "Ang baba ng mga grades mo, Akesha. Hindi ka naman ganito dati pero bakit ngayon halos mapuno na ng line of 7 ang grado mo? Umamin ka nga, nag rerebelde ka ba sa amin?" Agad akong umiling, "Hindi po--" "Kung hindi ano 'to? Ano yung mga nalaman ko tungkol sa'yo? Ano bang nangyayari anak? May problema ka ba? May pinag-dadaanan ka bang hindi maganda ngayon? Ano bang problema—""Sorry po, Ma. . ." Pag-kasabi ko nun ay naiyak na agad ako, "Nung mga
AKI "Captain manganganak na ako!" Malakas na sigaw ko mula dito sa kwarto nang naramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. Hawak-hawak ko ang tiyan ko habang dahan-dahan na nag lakad papunta sa kama para maupo. "Tang-ina ang sakit!" Napapikit ako at napahawak ng mahigpit sa kama nang maramdaman ang paghilab sa tiyan ko. "Love!" Tawag ko ulit. Mayamaya ay narinig ko ang pag bukas ng pinto mula sa office at mabilis na yapak mula roon. "Love, I'm here! Why are you shouting my na— what the heck?!" Natigilan siyang bigla.Nakasuot pa siya ng pantulog sa pang-ibaba at white longsleeve at coat sa pang itaas. May hawak pa siyang mga papeles sa kamay niya na agad niyang nabitawan nang makita akong mangiyak-ngiyak na sa sakit. Umupo siya sa harap ko at hinaplos-haplos ang tiyan at pisngi ko. "Love, anong nangyari?! Saan masakit? Anong gagawin ko? Okay ka lang ba? Pupunta na ba tayo ng hospital? A-Ano? S-Saan masakit? Dito ba?" "Pumutok na yung panubigan ko. Kunin mo yung mga gamit ni ba
KING "Pre, Ruiz is back!" Cedrick shouted from outside my office. My heart was beating so fast as I heard him. I put down the files I was reading and stared at the door. After 4 years, she's back. I stood up and walked towards the door and opened it. I saw Cedrick sitting on the chair waiting for me so I sat beside him. "Alex told me." Cedrick says. "Kailan pa daw?" I asked."Kanina lang daw. Hinatid niya sa Kampo nila General Orlando. Back to duty na daw ulit.""Bakit doon? Bakit hindi sa akin?" I frowned."I don't know." Nilingon niya ako. "Gusto mo puntahan natin?" I smirked, "Pupuntahan ko talaga siya kahit di mo ako yayain." "Tsk. Mahal na mahal?" Napangiwi pa siya. "Why are you like that, Ell? You already have a girlfriend but you are always acting so bitter." I rolled my eyes on him."Eh ikaw, bakit ka ganyan? Why are you still inlove with her even though she left you?" "She has her reason, Ell. I understand her." Agad na nangunot ang noo niya sa akin. "Edi puntahan
AKI"Bakit kailangan pati ikaw iwan ako?" Agad na tumulo ang mga luha ko nang sabihin ang mga salitang iyon. Naging malabo na ang tingin ko sa lapida dahil sa mga luha ko na walang tigil sa pag tulo. Naka-upo ako ngayon dito sa lupang may damo habang umiiyak. "Ang daya mo." Tuluyan na akong napahagulgol sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. "Paano mo ako nagawang iwan ng ganun-ganun lang?! Bakit? Bakit ka ganyan?! Bakit hindi man lang tayo nakapag-usap ng maayos bago mo ako iniwan bigla?" "Bakit ba lagi niyo na lang akong iniiwan?" After a years, ito ang unang beses kong pumunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang mga mahal ko sa buhay. Simula nung nawala sila sa buhay ko kahit kailan hindi ko sinubukang puntahan sila dito. Ayoko. Hindi ko kaya. Hindi kaya ng konsensya ko na makita ang mga pangalan nila na nakasulat sa lapida. "N-Naging masamang anak ba talaga ako? Masamang tao ba ako? Bakit sa tuwing may gagawin akong desisyon may napapahamak na iba? Siguro Kuya Akhill
AKI "Captain Garcia will accompany you to Masbate." General Orlando said. Napakunot agad ako ng noo. "Bakit po ako pupunta doon? Bakit siya kasama?" tinuro ko pa si Ethan. "Masbate is in a critical situation. Nag patawag sila ng reinforcement dito para makatulong sa kanila. Hindi na maganda ang lagay ng mga tropa na naroon dahil mas lumalakas ang pwersa ng mga terorista. . . Pamilyar ka naman siguro sa Black Qatil?" Tumango ako. "Yes, Sir.""Sila ang nasa likod sa lahat ng nangyayari sa masbate ngayon." "Sila yung grupo ni Hunter, hindi po ba?" "Yes, nag kainteres sila sa lugar dahil naka-away ng isa sa nasa politiko ang leader ng Black Qatil. Naka lockdown na ang ilan sa mga lugar doon dahil desidido talaga ang grupo ng Black Qatil makuha ang buong lugar para makaganti kay Governor Silang. " "Si Captain po? Ano po ang lagay niya doon?" Nag-aalala kong tanong. Bumuntong hininga siya bago nag salita. "He is one of the hostages of Black Qatil group." "A-Ano?!" Agad na dumaloy s
AKI "Akhin, Keisha, I'm home!" I shouted as I entered the door. Nauna na akong pumasok dito sa loob kasi nagpa-park pa ng kotse si Captain. May hawak-hawak pa akong supot ng jollibee. Bumili kasi kami kanina on the way dahil isa ito sa mga favorite nilang dalawa."Mommy!" It's Keisha, she is running towards me. "Mommy!" She immediately hugged me on my legs. Umupo ako at nilapag ang jollibee sa gilid ko, "Hi baby! How are you?" Hinawi ko ng kaonti ang bangs niya na tumatakip sa mata niya. "I'm good!" She said and giggled. "I miss you, Mommy!" Niyakap niya ulit ako at hinalikan sa labi. "I miss you too, Anak. Where's your Kuya and Tito Daddy?" Nilibot ko ang tingin ko sa sala at kusina pero hindi ko sila nakita doon. "Upstairs, Mommy." She said, "We have pasalubong! Yehey!" Napatalon pa siya sa sobrang saya. "Akhin! Kuya!" Pagtawag ko nang hindi pa rin sila bumababa. "Mommy!" Sigaw ni Akhin mula sa pinaka dulo ng hagdan sa taas. "Yehey!" Halos liparin na niya ang hagdan sa sobra
AKIR-18"Anong pangalan nila?" He asked. Nandito pa rin kami sa sala at naka-upo sa sofa. Mag kalayo kaming dalawa pero mag kaharap lang. Kanina pa ako umiiyak habang siya tahimik lang na nakatingin sa akin. "Akhin and Keisha." Halos hindi ko na iyon mabanggit ng maayos dahil sa sobrang pag-iyak ko. "Anong ginagamit nilang surname?" "Yung sayo." "Paano nangyari 'yon?""Pinapirmahan sayo ni kuya Akiro yung birth certificate nila nung lasing ka daw." Pagku-kwento ko habang wala pa ring tigil sa pag-iyak. "What? Kaya niya ako nilasing para mapirmahan ko yun?" "Oo." "Wow. . ." Hindi siya makapaniwalang tumingin sa akin. "All this time he knew? Pero sa tuwing hinahanap kita sa kanya ang lagi niyang sinasabi hindi niya alam." "Nakiusap kasi ako na 'wag sabihi—""That's bullshit! Anak ko din naman sila, Akesha!" Tumaas ang boses niya. Mas lalo akong napayuko at umiyak. Wala na nagsalita sa amin dalawa. Bukod sa tunog mula sa ulan, puro pag-iyak ko ang naririnig namin pareho. Nara
AKIDahan-dahan akong nagmulat ng mata nang nakaramdam ako ng pangangalay sa kaliwang braso ko. Napainda pa ako habang mabagal kong ginagalaw ang nangangalay kong braso. "Shit naman." Mahinang aniko habang mahinang hinihilot ang braso ko. Nakasimangot akong nagmulat ng mata. Napabalikwas ako ng bangon nang makita ko kung nasaan ako ngayon. Hala! Nakatulog pala ako dito sa sofa ng opisina ni Captain habang umiiyak kanina."Teka anong oras na ba?" Nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko at tinignan ang oras. "Shit! Shit! Shit!" Napamura na lang ako ng makitang ala una na ng madaling araw. Nag mamadali kong hinanap ang number ni kuya Akiro para itanong kung kamusta na yung kambal pero natigilan ako bigla nang makitang hindi pala ako nag-iisa dito sa opisina."Captain!" Napahawak pa ako sa dibdib ko dahil sa gulat nang makita ko siyang naka-upo sa swivel chair niya at nakakunot noo na nakatingin sa akin. "Bakit hindi ka man lang nagsasalita diyan?!" Pinagkunutan ko din siya noo. "Wal
AKI A/N: This chapter is the continuation of the prologue (Reporting for Duty) "Akala ko ba mahal niya pa ako? Bakit kung tingnan niya ako parang hindi niya ako kilala?" Umiiyak na tanong ko kay Alex. Andito kami ngayon sa harap ng kwarto ko. Kakaalis lang ni Captain ngayon at naiwan ako ditong umiiyak. Hawak-hawak ko pa ang singsing na binalik niya sa akin kanina lang. "Hindi na niya ako mahal. . ." Panay ang pag-iyak ko kay Alex. Hinagod niya ang likod ko para patahanin. "Sabi ko naman sayo kahapon diba? Mahihirapan kang suyuin yun kasi nga galit 'yon sayo. After 4 years ito ang unang beses niyong nag kita. Intindihin mo na lang muna si Captain, Aki." "Bakit kailangan niya ibalik 'tong singsing sa akin? Para ano? Para konsensyahin ako? Para mas lalo akong maguilty sa pag-iwan ko sa kanya?" "Hindi naman siguro. . . Baka gusto niya lang ibalik sayo kasi diba sa'yo naman talaga—""Ang sabihin mo gusto niya lang talagang mag dusa ako sa ginawa ko sa kanya! Gusto niya ipaalala sa
AKI "Akhin, Keisha! Bumaba na kayo at kailangan niyo na kumain!" I shouted from our dinning area. Kanina pa ako tawag nang tawag sa kanila pero hindi pa rin sila lumalapit sa akin. Ang kukulit talaga ng mga batang 'to! Unti-unti ko na talagang nakikita ang ugali ko sa kanila. "Mommy we are coming!" It's my baby girl, Keisha. "Mommy, Sasha hit me!" It's my baby boy, Akhin. He called her sister Sasha, mas sanay siya sa tawag na iyon. Napahilot ako sa sintido ko bago kinuha ang hinanda kong almusal sa kanila. Narinig ko ang mga takbo nila palapit dito sa dining area. Pareho ko silang nilingon nang pareho silang yumakap sa binti ko. Umupo ako at hinarap silang pareho, "Sasha, why did you do that to your kuya?" Mahinahon kong tanong."I didn't do it intentionally, Mommy. I almost tripped kaya humawak ako sa arm niya. . . Sorry, Kuya Akhin." Aniya at lumapit siya sa kuya niya para yakapin ito. "I'm sorry." She cutely said. "You're forgiven, Sister!" Mabilis niyang sabi at yumakap din