(Monina POV)
Napangiti ako dahil pati bahay namin walang pagbabago.
Sa pagbukas ko ng gate, biglang napatakbo si Carolina.
“Ay sorry ate!” Ngunit di ako makapaniwala sa nakikita ko siya ngayon… Ngumiti ito sa akin.
“Lagi na lang kami humihingi ng sorry sayo Ate. Pero wag mo din kalimutan na patawarin sarili mo Teh. Una na ako, talagang late na ako!” Siyang ikinatakbo niya at napakaway sa akin.
Nang may nalaglag na balahibo sa palad ko. Ngunit lumingon ako kay Carolina, napakaway na lang din ako sa kanya. Ang gaan ng pakiramdam ko. Masaya ako ngayon.
Nang biglang may bumanga ulit sa akin.
“Aray ko naman Ate!” Dahil napahiga yung dalawa sa lupa. Kaya inabot ko ang kamay ko sa kanila. Di nila tinangap at nagawa nilang tumayo sa kanilang mga paa. Natatawa pa nga sila.
“Laki kasi ng pwet mo ate.” si Catriona at Caroline.
“Ali
(Cedrick POV)Nauna ngang nakarating ang sasakyan na siyang lulan si Monina. Sinabi sa akin ni Mike na wala itong malay.Nawalan ng malay.At ako… sobrang pagod na din ang nakabalot sa aking katawan. Parang ako na ata ang susunod na mawawalan ng malay.Pinagbuksan ako ni Butler Cheng ng pinto. Agad akong lumabas ng sasakyan dahil sa malakas na ulan. Ulan na sumalubong sa amin ngayong umaga.At ang kapatid ko na nakatayo nga sa hagdan. Nakapamulsa.“Ano ba talaga ang balak mo kay Monina?” Agad na tanong nito sa akin.Di ko siya sinagot.Umakyat ako sa kinakatayuan niyang hagdan. Napatapik na lamang sa balikat nito.I have no energy to deal his question.Sa ginawa ko, hinayaan na niya ako umakyat.Tumuloy ako sa aking silid. Matagal na nga din na di ako bumalik rito.Sinundan ako n
(Cedrick POV)Di nila alam kung ano nga ba ang malalang kapalit nang lahat nito.Ngayon ko lang narealize na walang taong karapat dapat na sabihing nasa kanya na ang lahat. Natural sa tao na humangad pa ng bagay-bagay.Tsk.At sa mga taong yan, ang dahilan kung bakit nagugulo ang mundong to. Pati innosente, nadadamay.Matapos ko nga maligo.Kinuha sa drawer ang gamut na kailangan kong inumin. Napatitig sa sariling refleksyon sa salamin. Kusang kumilos ang kamay ko na makarating sa bibig para tuluyang malunok ang gamut.Napapikit ako. Hindi dahil di maganda ang lasa nito kundi, masyado kong inaabuso ang sarili ko ngayon.Kailangan kong maging mahinahon. Di biro itong problema na kinaharap namin nitong mga nakalipas na araw. Napabuntong hininga ako.Mamaya lang tirik na naman ang araw. Kung ang ilang tao abala sa natural nilang gawain, ako naman nag-aalala para kay Monina.
(Cedrick POV)This two weeks na nakalipas. Nahirapan ako ng husto. Binuhos ko ang nararamdaman ko sayo, kung paano nga ba tayo makakaganti kay Haiden. Sa ginawa nitong walang kapatawaran.Kahit gustong-gusto ko na tuluyan ito… Tsk.Hindi maari. Kailangan niya makita ang paghihirap sa mundong ito. Makita na walang kalaban-laban ang mga taong pinili niyang biktimahin.Normal na ata na mabiktima yung mahihina talaga. Bwisit na Haiden.Biglang napangiti ang labi ni Monina.Kahit paano, gumuhit sa labi ko ang simpleng ngiti rin. She is having a good dream. Good.Bukas na bukas talaga kailangan nilang ibalik ang pagmumukha mo. Medyo naiilang ako. Tsk. Talagang sa baliw na sugalor ka pa talaga kumapit. Ang mga taong di nila namamalayan nauubos ang resources nila. Tignan mo, nagawa pa niyang gamitan ka. Tsk. Sarap mo din bigyan ng parusa.Pero alam kong pagod ka nang harapin ang mga nangyayari sa b
(Cedrick POV)“Monina.” Abot ko ng baso sa kanya.Napatitig din ito sa aking mata. Di ko binitiwan ang titig nito. Hangang siya ang sumuko at tinagap ang baso na inaalok ko sa kanya. Napainom saka ibinalik sa akin.Tss. Nakapaghanap pa talaga ng alalay.Ibinalik ko sa kinunan ko at napaharap sa kanya ulit.“Having a nightmare?”Bangungot sa amin ang dalawang linggo na nagdaan, kaya walang kwenta ang tanong ko.Ngunit tumango naman si Monina.Napaupo ulit ako sa taligiran ng higaan. Cross arm na defensive masyado sa kanya. Siguro di ko talaga gusto ang pagbabago ng mukha niya.“Ma-marunong ka ba magpaliwanag ng panaginip, Cedrick.” Binangit niya ang pangalan ko.Ahhh. Kaibigan pala ang paningin niya sa akin. Matapos niya tangihan ang plano ko sa kanya.Well, be nice with her Cedrick kung gusto mo ng
(Cedrick POV)Di ko alam ang gagawin ko. I am hopeless to cheer her. Since nga normal na kailangan niya iiyak ang lungkot na nararamdaman niya.Maya-maya lang… hikbi na lamang nito ang narinig ko. Hangang sa marinig ko na naman ang boses niya na…“Walang nagawa si Dr. Wilson na isalba ang mga kapatid ko?” Tanong niya sa akin. Wag sana siyang magkamali na sisihin ulit ako tungkol sa nangyari.I sigh deeply.“Sa totoo lang Cedrick, ng gabing yun… ikaw ang gusto kong lapitan. Kaya lang…” Muli na naman siyang umiyak.Responsibilidad ko atang maging sandalan niya habang buhay. At kung ako nga ang naisip niya noong gabing yun, di ko siya mapupuntahan. Demonyo ang isipan ko sa oras na yun. Namatay din ang anak ko Monina.It's good we face the individual grief. But how I wish you call me on that time. Dahil ayokong narar
(Secretary Lee POV)“Umayos ka Rhoa, kapag nalaman to ni Master Cedrick.”“Boss natin na halos pinagod tayo sa loob ng dalawang linggo. Di man lang ba tayo bibigyan ng break? Yan, nagkita na naman ang dalawa. Ano na naman bang susunod na gagawin nila na-ikakasakit ng mga ulo natin at ikakataranta.” Hila ng upuan saka naupo. Inihiga ang ulo nito sa mesa.Napapapikit ang mga mata.“Matulog ka na.”“Di naman ako puyat diba? Saka tirik na tirik na ang araw ohh! Para matulog. Wag niyo akong gawing abnormal dahil gabi lang ako natutulog. Kayo ni Master Cedrick ang the best na ginagawang gabi ang umaga.”Napakamot na ako. Halata nga na di ako nito papaalisin.“May anak akong naghihintay.”“Wag kang asa. Di mo yun anak. Pinalaki mo lang. Kahit alam mo naman na di mo kadugo.”Kaya napatitig ako sa kanya.“Kani
(Monina POV)Napatitig ako sa bulaklak nito. Masyadong inocente ang pagiging kulay puti nila.Sinarhan ko ulit ang pinto ng terrace. Pumunta sa tamang pintuan.Pamamahay nga ng pamilyang Wu.Nakita ko sa dingding ang napakalaki nilang larawan. Si Cedrick na parang bulaklak din ng Jasmin ang pagiging innocente ng mukha nitong nakangiti.Ang bata pa niya sa larawan.Nang may makasalubong akong utusan. Napayuko lamang ito sa akin at dumaan na di ko man lang tinanong kung asaan yung mga nakatira dito. Hindi pa ata talaga ako handang magsalita.Nakaka-paranoid ang mundong to. Ngunit kailangan lumaban.Bumaba ako ng hagdan. Hinatid ako nito sa salang napalamutian ng mga mamahaling bagay.Nang mabundol ako sa isang katawan. Pag-angat ko ng paningin ko, si Dominick.“Hinahanap mo ba si Kuya?” Napailing ako kaagad.“Kung ganoon, sab
(Monina POV)“Anong nangyari sayo Monina?” Yun ang naging tanong ni Dominick sa akin bago inilapag sa harapan namin ng mga katulong ang pagkain.Actually, gutom na nga ako. Pero kung silang dalawa lang naman ang kasalo ko… Pakiramdam ko yung tiyan ko na lamang ang napa-adjust.Ngunit si Cedrick itong naglagay ng pagkain sa pingan ko.Awkward.Tahimik kaming tatlo na kumain. Sa sobrang tahimik, talagang nakakawalang ganang kumain. Kaya ako na itong nagsalita. Ewan kung bakit ko ito tinanong…“Bakit naririto tayo Cedrick?”“Ahhh… Welcome back Misis Wu.” Tugon ni Cedrick sa akin. Siyang ikina-ubo ni Dominick.“Meron ka bang reklamo Dominick?”“Wala. Sadyang nasamid lang ako.” Kasi si Cedrick mga mata na naman niya na nakakamatay nakatitig kay Dominick.“Misis Wu?”
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n