(Monina POV)
“Bakit naisipan ni Master Cedrick na kulungin ang isang kagaya mo sa silid na ito?”
Siyang ikinalapit ko na talaga kay Rhoa dahil napipikon na ako sa kanya. Natigilan lang ako nang akto ko itong sasampalin. Ngumisi siya sa akin.
Kasalanan ito ni Cedrick. Walang kinalaman dito si Rhoa.
Kaya ang napagbuntungan ko ng galit yung pagkain na hinanda nito sa akin. Nanginginig ako sa galit ngayon.
Napatitig lamang si Rhoa sa aking mga mata. Walang emotion kundi naiirita sa ginagawa ko.
“Sinubukan kong pakalmahin ka. Pero parang di gumana sayo. Siguro dahil di ako marunong magpakalma nang mga babaeng umaalagwa.”
“Rhoa!” sigaw ko na ni minsan di ako sumigaw ng ganto sa boung buhay ko. Wag niyang dinidepensa ang amo niyang parang sinasabi lang sa akin na wala itong maling ginawa. Mamatay tao si Cedrick.
“Naiintindihan kita.” Di siya nadala
(Monina POV)Kahit ano mang tangi ko… wala. Wala akong kalaban-laban sa isang kagaya niya.“Galit ka? Normal na yan.” hubad niya sa harapan ko. “Parang sinasabi mo sa akin na buhay ang kinuha ko sayo, dapat buhay din ang ibabayad ko. Well, I will pay you then.”(Secretary Lee POV)Napabuntong hininga na lamang ako habang naghihintay nga kay Master Cedrick. Kung ano man ang binabalak niya, sana wag na niya lalong guluhin ang lahat. Ngunit alam ko naman na inaayos niya.Nilapagan ako ni Rhoa nang tsaa.“Thank you.” ngunit bago ko pa man kunin ang tasa, may tumatawag sa akin. Sinagot ko. Dumating na ang mga kapatid ni Miss Monina.Humigop lang ako nang kunti saka Nilapag ko sa harapan ni Rhoa ang tsaa.“Mauna na ako kay Master Cedrick. Naghihintay na ang mga kapatid ni Miss Monina.”“Con
(Secretary Lee POV)Let's give them a time na mali ang inaakala nila. Kung alam ni Master Cedrick na kapatid ni Miss Monina ang nasa higaan, hinding-hindi mangyayari ang operasyon.Tumalikod ako sa kanila kahit hinahabol ako ng sigaw ni Young Master Dominick. Tss.Tuluyan na nga din umalis si Haiden sa lunga nang mga Alvarez. Nakatakas ito ayun kay Rhio. Nagkalat sa paligid nang pamamahay nila ngayon ang mga tauhan ni Master Cedrick.Pumasok ako sa isang silid. Napatitig sa orasan. O com’on, give me a time to have a break. Kahit ten minutes lang.Naisandal ko ang aking likuran sa upuan. Malalim na nag-iisip. Sino naman ang may gusto sa nangyari? Kahit ako, parang tinitibag ang puso ko dahil sa nangyari nga sa kapatid ni Miss Monina. Alam ko na si Master Cedrick ang mas mahihirapan. But I know he can handle this.Sa labas ng silid, naririnig ko ang galit ni Young Master Dominick. Baka ano pa ang mangyari, kailanga
(Secretary Lee POV)Di ko siya hinayaan magsalita. Sinubo lahat ng impormasyon sa kanya para maliwanagan.“Ibig lang sabihin nito Mike, kilala nang kapatid ko ang taong yan. Bakit sa kanya pa talaga naisipan na kumapit?”Napabuntong hininga ako. Yun din ang tanong ko kay Master Cedrick noong di ko pa naririnig ang paliwanag niya.Minsan di dapat kailangan na bigyan nang pagkakataon ang ilang tao para magbago. Di natin siguradong pangangatawan nila ang pangakong binitiwan.Nabitag nga nang tuluyan si Master Cedrick. Dahil alam ni Haiden na ang relasyon na mabubuo sa kanila ni Monina, ay magiging komplikado kung tuluyan ngang humahabol si Miss Monina kay Master Cedrick. I see.That guy… meron ding pagtingin kay Miss Monina. But he is psychopath para ganito ang iparanas kay Miss Monina.“Your brother, talagang nahulog na din siya kay Miss Monina.” Tumayo na ako. Since ayaw niy
(Secretary Lee POV)“Di ka namin pinipilit, lalo na kung ayaw mo maniwala sa sinabi ko. Mamaya lang darating na siya dito.”“Ang kapal nang mukha niya na magpakita sa magkakapatid.”“If you excuse me.” Ako na nga ang umalis mismo sa silid.Nilisan ko siya na ang mga mata napatitig na nang tuluyan sa larawang nasa mesa. I know may gagawin din siya para sa kapatid nito. Lalo na nalaman niya ngang may nararamdaman ito kay Monina.Young master Dominick, di ka naman ata hahadlang sa nabubuong relasyon nila.Ayaw man ngayon magpaliwanag ni Master Cedrick kay Miss Monina, dahil mas uunahin niyang mabigyan muna nang hustisya ang lahat nang ito. Sana wag masyadong patagalin ni Master Cedrick.Ngayon ang kailangan ko harapin ang mga kapatid ni Miss Monina. Alam kong di yun madali, pero kailangan na harapin sila.Papunta na sana ako sa kanila, nguni
(Monina POV)Di ako tinitigan ni Rhoa. Inabala ang sarili na pulutin ang nagkalat sa sahig.Ngunit…“Kailangan mo magbihis.” lapit nito sa akin. Umiling ako sa kanya. Narinig kong napabuntong hininga ito. “Kakampi mo ako Monina, kaya wag mo na ako pahirapan.”Di na ako makapagsalita.Lumapit siya sa akin. Siya mismo itong umalalay sa mga kamay ko na mabihisan nga ako nito.Napabuntong hininga na siyang napapabotones.“Para ka nang baliw Monina. Umayos ka nga. Ganyan ka ba haharap sa mga kapatid mo?”Di ko siya naririnig. Hangang sa namalayan ko na lang nabihisan nga niya ako. Inilalayan na makahiga ako.Sobra nang pagod ang nararamdaman ko ngayon. Kung bangungot man na wala na ang isa sa mga kapatid ko… Sana magising na ako.Isinara ko ang aking mga mata. Nagbabakasakali na panaginip lang to. Ngunit napabalikwas
(Secretary Lee POV)Lumabas ako nang dumating na nga ang sasakyan ni Master Cedrick. Binuksan ko ang pinto at siya nga ito na lumabas. Halatang wala parin siyang pahinga.Sumunod ako sa kanya. Inilahad kung nasaan nga ang kapatid ni Miss Monina.“Naipaliwanag mo na ba sa kanila.”“Well done, Master Cedrick.”Di man lang nito itinanong kung ano ang naging reaction nila. Di sila naniwala sa akin. Sa mahirap nga paniwalaan ang nangyayaring ito.Until nagpakita na nga siya sa mga kapatid ni Miss Monina. Kagaya nang reaction ni Miss Monina, umiyak din ito sa harapan niya. Di mo sila masisi dahil normal na nga na magkaganyan ang mga taong namatayan.“Asaan si Ate?”“Pupunta siya dito mamaya lang. Again, I am sorry.” Ikinayuko ni Master Cedrick sa kanila. Heto ang una kong pagkakataon na makitang Yumuko si Mast
(Monina POV)Napamulat ako nang aking mga mata. Sa pagmulat kong yun ang maliit na ilaw galing sa labas ang agad na umaninag sa aking paningin.Nasa pamamahay ako ni Cedrick. Ibig sabihin totoo ang lahat.Parang rumaragasang bumalik sa aking isipan ang itinulog kong katotohanan. Hindi. Di ako natulog. Pinilit nila ang katawan ko.Pagod na pagod ang katawan ko. Ramdam ko yun. Parang wala akong lakas na bumangon ulit. Muli na naman tumulo ang aking mga luha.“Unlimited ba yang luha mo Monina?” Siyang bungad pambati sa akin ni Rhoa. Umilaw nga ang boung silid.Nasaktan ang aking mata. Ang hapdi…“Di ko man maintindihan kung ano ang pakiramdam nang namatayan. Pero isipin mo, di na natin maibabalik kung ano pa ang nangyari sa mga nagdaang oras. Kung dumaan na ang oras nay un, sana naman tumigil ka nang tumingala sa likuran. Nagugulo lang ang kinabu
(Monina POV)Bumangon ako at sumunod sa kanya. Bukas ang pinto. Sa kabilang silid, abala bigla ang lahat. Anong nangyayari?Saka nakita ko nga si Rhoa na abalang may tinatawagan.Nalaman ko na lang na … Ang anak ni Cedrick, may masamang nangyayari dito.Napayakap na lamang ako sa aking sarili.Kung iisipin ang katayuan ngayon ni Cedrick… ang gulo nga nang buhay niya.“We need a hand here Miss Rhoa!” sigaw nang isang doctor.“Excuse me! Tinatawagan ko si Secretary Lee para—.”Ako na itong kumuha nang phone ni Rhoa.“Ako na ang tatawag. Tulungan mo na sila.”“Ikaw na ang tumulong.” Walang lingon niya.Inutusan na nga ako nang doctor na maaring maitulong ko.Hangang sa makapasok nga ako sa silid ng anak ni Cedrick. Abala ang lahat at hawak ko ang lalagyan nang gamut na kailangan n