(Haiden POV)
Ngunit inis kong sinuntok yung isa. Sa na-hihighblood ako. Buti nga di baril ang hawak ko.
“Sir Haiden, kailangan ninyo umalis kaagad. Kailangan niyo magtago sa ibang bansa.” Natigilan ako at hinarap si Jeremy.
“Ako magtatago? Kala mo ba merong takot sa katawan ko? Nakalimutan mo ata ang pinagsasabihan mo.” Napayuko ito.
“I need my surgery team. Kailangan ko na itapon ang mukhang ito.” Saka nga inis kong sinipa yung isang tauhan.
(Monina POV)
Para akong spy na napababa sa hagdan. Nasa labas sila nag-uusap. Ngunit halos mapatayo ako nang matuwid dahil kay Rhoa.
“Natatakot ka?”
“Hindi. Baka ma-insecure kasi ako sa ganda ni Vanessa.” Medyo may kasama pang pangiti.
“Alam mo ang katayuan mo ngayon Monina, kaya umayos ka.”
“Yung advice mo. Dito na nga ta
(Monina POV)Haist. Kakainis naman.“Ito ba ang sinasabi mo Cedrick? Katulong lang dito si Monina?”“Yap.”“Ibig lang sabihin, gawa-gawa mo lang talaga ang pagpapakasal sa kanya?”“Anong inaasahan mo? Masakit yung dumating na balita sa akin. Di ko anak si Adrian.”“Anak mo siya. At sino naman nag-paabot niyan sayo?”Wow. Talagang katulong lang ang pakilala sa akin nang lalaking to. Nice. Edi wow.Masakit na masarap isapak kay Cedrick itong tray. Ngunit inilapag ko na lang ito na parang wala akong narinig. Kahit na sa totoo lang, labis na nadurog ang puso ko.“Wag kang innosente Vanessa.”“I know. Dahil nga sa pinagdadala ni Jessa noon, yun ang nakarating sayo.”“Si Monina ang makakatulong mo kay Adrian.”Adrian. Yung anak nilang dalawa.Napatitig sa akin s
(Monina POV)Bakit kasi kailangan pa mangyari ang problema nang pamilya ko? Edi sana, nagpapaka-normal ako. Nagpapaka-ate sa mga kapatid ko. At kahit paano masimulan na din ang sarili kong pangarap na magkaroon ng pamilya.Nagulat na lamang ako nang hawakan ni Vanessa ang kamay ko.Talaga bang mabait siya? Di ba siya mala-donya?Minsan kasi kung sino pa ang merong mala-anghel na mukha, sila pa yung maarte at mala-donyang masungit ang dating.“Thank you Monina.”“Walang anuman po.” Binitiwan nito kamay ko. Ayaw ko naman sa kanya talaga pahawakan.Siguro nga maayos na silang dalawa. O ayan na ang happy family mo Cedrick.Sana maging maayos na ang pag-iisip mo. Sana malaman mo din na kahit paano nasasaktan ako sa situation na nakikita ko ngayon. Masakit na wala ka man lang na lakas para labanan ang lahat ng to.Umaasa na balang araw mawala nga itong na
(Monina POV)“Mali pala ang inaakala ko sayo.” sabi ni Vanessa sa akin nang maupo nga ako. Hindi sa nilayasang upuan ni Cedrick. Okey lang nga na tumayo, dahil katulong lang naman ako. Walang privilege na maupo sa harapan nang amo.“Sadya palang ginagamit ka lang ni Cedrick para makaramdam ako nang di maganda.”Ouch.Yan. kumpirmado na Monina, na ginamit ka lang ni Cedrick. Sakalin mo! Bitayin mo nang patiwarik.Kung may magagawa pa sana ako, kanina ko na hinatulan yang si Cedrick. Nakakabanas din.Minsan talaga, kailangan makipag-plastikan sa mga taong nasa paligid. Para di magmukhang kawawa.Kawawa dito ang sarili ko. Sarap gumanti. Nakakaiyak na talaga!“Kung meron ngang tiwala sayo si Cedrick, magtitiwala din ako na maalagaan mo nang maayos si Adrian. Merong kapansanan ang anak namin. Kaya napakasenstive ko pagdating sa kanya. Cedrick do his par
(Monina POV)“Sa pagkakilala ko kay Cedrick noon, mabilis siyang mahulog. Kaya ayoko na balang araw mahulog siya sa isang kagaya mo.”Ganoon ba kabilis nahulog ang loob ni Cedrick kay Vanessa? Tapos natatakot na ngayon si Vanessa. Di ba siya aware na may sakit si Cedrick?Philophobia. Kaya nga pakong-pako na ang puso nito sa kanya. Saka impossible na mafall yun sa akin.“Wag kayong mag-isip ng ganyan Ma’am. kahit Nawala kayo nang sampung taon, ikaw parin ang nasa puso niya.”Tipong mahal mo yung lalaki tapos ikaw na itong nagpa-ubaya na i-market ang pagmamahal nito sa ibang babae.Ahahaha… Masakit pala.Love life nga naman. Nakakasakit.Gusto ko nang umiyak tuloy.Ngunit wag sa harapan niya. Wag sa harapan ni Cedrick.Papa God naman, alisin mo na itong nararamdaman ko kay Cedrick. Alam ko po na ito ang magiging dahilan para
(Monina POV)Nataranta na nga at baka sinundan lang ako nang titig ni Vanessa. Masira ko pa ang nabubuo nilang pamilya. Ayoko naman na mangyari yun. Bagay sila. Halimaw sa halimaw. Pareho naman sila nagkukunwari eh.Paalis na sana ako, nang biglang hinila ni Cedrick ang braso ko.“Master Cedrick?” tanong ko sa kanya na para saan ang panghihila niya sa akin. Mga mata ko na kunti na lang talaga ang pasensya ko. Mangangagat na ako!“Master Cedrick?” tanong nitong pabalik sa akin. Kung bakit ganoon ang kapormal nang tawag ko sa kanya.Pinandilatan ko siya nang mga mata.Wait. Sabi ni Rhoa, magpaka-yaya nga ako. Wag yung sumasagot-sagot sa kabaliwan nila.Take two Monina.Ngumiti ako sa kanya.“Master Cedrick, kung maari kahit kamay mo di dumikit sa kutis ko!”Mali parin Monina.“I mean, bitaw na. Master Cedrick.” 
(Secretary Lee POV)“None of your business.” sagot ni Master Cedrick sa kanya. “Meron tayong pinag-usapan Vanessa. Stick with it.”Kung ano man yun na pinag-usapan nila, di ko alam. Pilit na ngumiti ito sa amin.“Where is Monina? Sasabihin ko sa kanya kung kailan papa-inumin nang gamot si Adrian.”“Merong naka-standby na medical team para sa bata. Monina is out of it Vanessa.” Napabuntong hininga ulit siya.“Gagawin lang ba dito ni Monina, ipaghanda ka nang tsaa?”“What's wrong with it? Since wala ka naming ideya sa kusina diba?”“Marlan.”They are not in good terms.Siyang ikinatalikod na lamang ni Miss Vanessa sa amin.Ngunit...“Don't used Monina na pagseselosan ko, Cedrick.” Pagbabanta nito kay Master Cedrick at di na hinintay ang sagot nito.Seryoso ba talaga si
(Monina POV)Kinuha nito yung sapatos ko at nilapag sa harapan ko.Di po ako nagmumukhang Cinderella.“Kailangan ka ni Master Cedrick.”“Eh?! Magkaaway kaming dalawa ngayon. Respeto naman Mike.” Ngunit ngumiti lang ulit ito.“Ako na nga itong nag-uunwind ng sarili ko. Mangugulo pa siya.”“Your responsibility Miss Monina.”Parang isang sampal na di na nga ako ala-donya na walang gagawin dito sa pamamahay ni Cedrick. Napabuntong hininga na lamang ako. Isinuot ko ang sapatos, saka pumasok na sinundan ni Mike.Gagawin ko talagang panda si Cedrick.“Asaan si Boss?” tanong ko dahil wala na ito sa pinaghampasan ko sa kanya ng tray.“To his room.”“Pa-pasok ako doon?” Marahan na tumango si Mike na dikit sa labi parin ang ngiti. Ngiti na mapaglaro.“Anong gagawin ko doon?”
(Monina POV)Ano ng aba Monina?” Sinasaktan niya ang puso mo. Nagseselos ka na wala namang kayo?Hahaha. Nagpapatawa ka Monina?“Stop crying!” Siyang ikinagulat ko sa sigaw nito.Kaya naman…“Umalis ka na nga sabi!”“Wag mo akong ina-artehan Monina! Tell me! Anong ginawa ko sayo?!” Galit siya.Teka? Bakit galit ang gagong to?!Nagkasagutan ba sila ni Vanessa tapos sa akin binubuntong ang galit niya. O si Vanessa naman talaga ang kaligayahan niya. Papansin yung pag-walk out ko kanina.Sorry na kung nadistract ko sila.“Miss ko na yung mga kapatid ko! Ikaw ang saya-saya, habang ako merong broken family?”“Broken family? Tanga ka ba Monina? Alam mo ba ang pinagsasabi mo?”“Di naman talaga pala kami broken. Malayo lang sa isa't-isa. Pero sana man lang pagbigyan mo ako na makita sila.&rdqu
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n