TATLONG oras lang ang naging tulog ni Louie. Paggising ay agad niyang niyakap si Zia at isinubsob ang mukha sa balikat nito. Ramdam ang init na nagmumula sa katawan ng asawa.
Mayamaya pa ay nagpasiya ng bumangon sa kama si Louie at kailangan niyang magpunta sa kompanya para sa isang mahalagang meeting.Mabilisan siyang naligo at nagbihis. Maging ang sugat ay tiningnan niya rin sa salamin para siguruhing gumagaling na.Matapos ay bumalik siya sa kama habang inaayos ang necktie nang magtagpo ang tingin nilang dalawa ni Zia. Kagigising lang nito at nakasandal sa headboard ng kama.Nang mga sandaling iyon ay nagbalik sa alaala ni Zia ang naganap kagabi. “Louie, iyong pinag-usapan—”“Help me tie this,” putol ni Louie sa sasabihin nito. Hindi na nais buhayin pa ang mga napag-usapan kagabi. Ang gusto na lamang mangyari ay ang maisalba pa ang pagsasama nilang dalawa.Napabuntong-hininga naman si Zia saka lumapit para tulungan si Louie saNAGMANEHO pabalik ng subdivision si Zia. Pagkarating sa bahay ay pinagbuksan siya ng katulong na tuwang-tuwa. “Ma’am, may nag-deliver po rito ng pagkarami-raming mamahaling gamit!” masiglang wika ng katulong.“Ganoon ba? Baka mga binili lang ni Louie,” ani Zia. Saka nagpatuloy papasok sa bahay at dumiretso paakyat sa kwarto.Pagbukas ng pinto ay tumambad sa kanya ang iba’t ibang mamahaling gamit. Bag, heels at damit. Napansin pa nga niya ang isang naka-display na damit na nitong nakaraang araw lang niyang nakita sa isang modeling show sa Paris.Kung susumahin ay nakakalula ang presyo ng mga gamit sa kanyang harapan. Kaya hindi na napansin ang paglapit ni Louie na mabilis yumakap mula sa likod. “Do you like it?”Hindi naman nagsalita si Zia at kinuha ang shoe box malapit sa kanya saka binuksan. Isang satin rhinestone high heels ang laman. Ang ganda, nagustuhan ni Zia. Walang duda na may taste rin si Louie sa fashion.“Sinong babae ang hind
MATAPOS na makaalis ni Bea ay bumalik sa kwarto si Louie para sabihan si Zia na sabay na silang kumain para sa dinner.Dahil matagal-tagal na rin silang hindi kumakain ng sabay. Pagbukas ng pinto ay napansin niya kaagad na wala na sa puwesto ang mga binili niyang regalo para rito at nakatambak sa tabi ng banyo, sa pinakasulok.Sa palagay ni Louie ay sinadya ito ng asawa niya. Kung paano niya pakitunguhan noon si Zia ay ganito rin ang ginagawa nito ngayon sa kanya.Lantaran itong gumaganti.Mayamaya pa ay napansin niyang may kaunting ingay sa cloakroom kaya nagpunta siya roon upang tingnan kung anong ginagawa ni Zia.At doon ay nakita niyang nagi-impake ng gamit ang asawa. Mga damit, accessories maging ang mga personal hygiene nito ay inilalagay sa luggage. Parang nag-aalsa-balutan.Kaya marahas niyang hinawakan ang braso nito saka hinila. Naglapat ang katawan nilang dalawa pero hindi na mahalaga kay Louie iyon na madilim na ang e
DUMATING si Louie sa Cebu bandang alas-nuebe ng gabi at nagpahatid sa hotel kung saan nag-check in ang asawa.Paglabas niya ng taxi ay napansin niya kaagad si Zia at Patrick na naglalakad sa hindi kalayuan. Sa halip na dumiretso sa loob ng hotel ay nilapitan niya ang dalawa.Hindi niya matagalang tingnan ang ngiti sa labi ni Zia habang nililipad-lipad ng hangin ang mahaba nitong buhok. Na kahit nasa malapit na siya ay naka-focus pa rin ito kay Patrick at saka lang siya napansin nang halos nasa tapat na.Ang tuwa sa mukha ni Zia ay nawala ng makita ito.Tiningnan ni Louie ang oras sa suot na relo. Pinadala sa kanya ang litrato ng hapon, anong oras na at magkasama pa rin ang dalawa hanggang ngayon.Anong pinaggagagawa ng mga ito, nagdi-date?!“Dok Patrick, what a coincidence! Tama naman, 'di ba? Kaysa pinagplanuhan?” ani Louie.Hindi naman nag-react si Patrick at pasimple lang ngumiti. “Nagkataon man o hindi…” Saka nagkibi
ANG tagal nagkatitigan ng dalawa hanggang sa magtanong si Louie, "Masaya ka ata ngayon?”Siyang tunay dahil sobrang lawak ng ngiti ni Zia na kulang na lamang ay umabot hanggang tenga. Pero dahil hindi maganda ang relasyon nilang dalawa ni Louie ay hindi niya maikuwento kung ano ang nagpapasaya sa kanya ngayon."May stock na kasi ulit ‘yung gusto kong bilhin,” dahilan na lamang niya.Naisip naman ni Louie na mamahaling bagay ang gusto nito kaya nagtanong siya, “Ano ‘yung gusto mo at ako nang bahalang bumili para sa’yo.”Hindi naman nagsalita si Zia at nilampasan lang ito habang nakayapak at halos patalbog kung maglakad patungo sa mini-cloakroom ng kwarto.Sumunod si Louie. “Lagi mo na lang hawak ‘yang phone mo. May itinatago ka bang ayaw mong malaman ko? May ini-entertain kang ibang lalake?”Sa cloakroom ay pumipili si Zia ng susuoting damit. Kahit nakaka-offend ang sinabi nito ay hindi siya naapektuhan. “Anong tinatago? Sa tingin
HINDI pa makapagdesisyon si Zia dahil sa emosyong nararamdaman. Hangang sa hinawakan ni Louie ang kamay niya.“Babalik ako sa Manila para ayusin ‘to ngayon. Pipigilan kong kumalat pang lalo ang post at impact ng negative comment.”Nagbaba ng tingin si Zia. Ilang sandali pa ay mapait na ngumiti. “Para saan pa’t kumalat na rin naman. Kaya sige nga, Louie, pa’no mo susolusyunan ‘to?”Naikuyom ni Louie ang dalawang kamay at nagpasiyang umalis para ayusin kaagad ang gulo. Ang ginawang ito ni Bea ay hindi lang basta makakaapekto sa pamilya Cruz. Dahil maging ang pamilya niya ay damay sa kalokohan nito. Kapag hindi kaagad nagawan ng paraan ay siguradong babagsak ang stock ng kompanya ngayong araw.Nang nasa tapat na ng pintuan ng theater ay lumingon si Louie at tiningnan ang asawa. Saka tuluyang umalis.Si Zia na nasa stage, sa ilalim ng maliwanag na ilaw ay parang mawawasak sa sobrang sakit ng nararamdaman.Mayamaya ay bumulong siya, s
BUMALIK sa Manila si Zia ngunit dumaan muna sandali sa sementeryo pag-alis sa airport.May mahinang ambon ng mga oras na iyon at may hawak pa siyang bulaklak para sa pinakamamahal na yumaong Ina. Pinagmamasdan ang lapida nito.Ang kanyang Ina na si Isabel ay namatay dahil sa car accident.Sa alaala ni Zia ay maamo, malambing at mapagmahal na asawa si Isabel kay Arturo. Masaya ang pamiya nila noong nabubuhay pa ito. Alagang-alaga ang bahay at ang paborito nitong garden kung saan madalas itong nagpipinta. Habang inaalala ang nakaraan ay may luhang pumatak sa mga mata ni Zia. Matapos alisin ang damo sa paligid ay nag-alay siya ng dasal sa lapida ng Ina.Nanatili siya roon ng ilang oras habang lumuluha hanggang sa tumigil ang mahinang ambon at muling sumilip ang sikat ng araw.Kinagabihan ay tuluyan nang umuwi si Zia. Nang mapansin ng katulong ay maingat itong nagsalita, “Welcome back po, Ma’am. Tumawag nga po pala rito si Sir kanin
SA ARAW na iyon ay bumisita si Alice. Kaagad namang pinagbigay alam ng katulong ang pagdating nito.Nang mga oras na iyon ay hawak ni Louie sa kamay ang iniwang wedding ring ni Zia.“Sabihin mong maghintay at bababa rin ako,” aniya.At iyon naman ang ginawa ni Alice. Nang dumating siya kanina ay nasabi ng katulong na umalis ng bahay si Zia. Dapat ay masaya siya sa balitang iyon, pero hindi.Hanggang sa tuluyang bumaba si Louie na halatang pagod. “Anong meron at kailangan mong pumunta rito?” aniya saka nagtungo sa dining area para kumain.Kahit walang gana ay kailangan niya pa ring kumain.Sumunod naman si Alice na bahagyang nagbago ang ekspresyon, tila kabado at napapalunok pa ng laway. “Hinahanap kayo lagi ni Bea matapos ng nangyaring insidente. Pero hindi niya kayo laging makontak at hindi na rin po kayo dumadalaw sa kanya kaya…” Saka napabuntong-hininga, tila nahihirapang sabihin ang susunod na nangyari. “Naglasl*s po siya… ul
KINABUKASAN, patungo na sana si Louie sa kompanya ng sabihan siya ng katulong na may nagpuntang staff mula sa Repair shop at may binigay na package.Kasalukuyang inaayos ni Louie ang butones sa manggas ng suot na damit saka nagtanong, “Nasaan na?”Binigay ng katulong ang kailangan ni Louie saka siya bumalik sa kwarto at maingat na binuksan.Sa loob ay ang diary ni Zia na naibalik na sa dati, kung matatawag ngang ganoon dahil gaya ng sinabi ng may-ari ng repair shop…[Mapalitan man ang papel pero ang mahahalagang bagay na nakasulat ay hindi na…]Kalahati ng diary ay naroon pa rin ang madamdamin at nakakatuwang salita na isinulat ni Zia. Habang ang kalahati ay purong papel na lamang, blangko.Marahang humaplos ang kamay niya sa sulat. Hindi maipagkakaila ang pagmamahal sa kanya noon ni Zia. Nang magsawa ay maingat niyang binalik sa drawer ang diary.***ILANG ARAW ang lumipas nang muling magkita ang mag-asawa sa i
PALABAS na ng police station si Shiela nang humarang si Jeric."Anong ginagawa mo? Tumabi ka.""Pero tinatawag po kayo ni Sir--""Naririnig ko pero ayaw ko na siyang kausapin pa," ani Shiela na matalim ang tinging ipinupukol kahit pa bakas ang pagluha."Shiela!" sigaw ni Chris sa loob ng selda."Hoy, tumahimik ka't nakakabulahaw ka sa mga nagtatrabaho," saway ng isang pulis."Sir, baka pwede niyo naman akong palabasin na nang maaga? Kailangan ko lang kausapin ang asawa ko. Ayon siya." Sabay turo.Nang marinig iyon ni Shiela ay dali-dali siyang naglakad paalis sa lugar, na sinundan naman ni Jeric."Sa'n po kayo pupunta?""Uuwi na.""Ihahatid ko na po kayo, sandali lang," ani Jeric saka mabilis na bumalik sa selda. "Sir, gusto ng umuwi ni Ma'am Shiela, ihahatid ko lang po siya," paalam pa niya sa amo.Saka lang natahimik si Chris. "Sige..." aniya kahit gulong-gulo pa rin sa binitawang salita ng asawa. "Magkita na lang tayo mamaya sa mansion."Tumango naman si Jeric saka umalis upang sun
KANINA pa tinitingnan ni Shiela ang screen ng cellphone. Ilang oras na siyang naghihintay pero wala pa ring reply ang asawa kung dumating na ba ito sa Cebu?Malapit ng magtanghali pero wala pa rin siyang balita. Kapag naman tinatawagan niya ay 'cannot be reach'."Shiela," tawag ni Evelyn. "Tara, kumain muna tayo at paniguradong maraming darating mamaya."Tumango lang siya saka itinago ang cellphone sa bulsa. Sinundan niya ito na lumapit kay Rolan na agad napansin ang pananamlay ng anak."Ayos ka lang ba? Masama ba ang pakiramdam mo?"Umiling si Shiela. "Medyo hindi ako nakatulog kagabi," pagdadahilan na lamang niya.Kahit ang totoo ay kung saan-saan na tumatakbo ang isip.'Pa'no kung nagkaproblema ulit sa factory?''Pa'no kung may nangyari nang masama nn wala siyang kaalam-alam?'"Shiela, sigurado ka bang ayos ka lang? Pwede ka naman magpahinga," ani Evelyn.Nasa hapagkainan na sila pero kanina niya pa napapansin na tumutulala ito. Ni hindi na nga nababawasan ang pagkain.Tipid na pag
NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni Chris sa dalawa. "'Ma, Zia, sa taas po muna kayo at ako nang bahala rito."Ngunit ni isa sa dalawa ay walang kumilos. Sa sinabi ng pulis ay nakaramdam ng takot ang mga ito para kay Chris.Natakot sina Zia at Maricar na muli itong makulong gaya ng nangyari noon."Dito lang kami, anak," ani Maricar na naluluha na nang mga sandaling iyon."Ako rin Kuya. Kung ano man ang sasabihin nila ay makikinig kami."Napabuntong-hininga si Chris. "Please, sundin niyo na lang ako." Mas mapapanatag ang loob niya kung hindi maririnig ng mga ito ang lahat.Pero sadyang matigas ang ulo ng dalawa kaya kahit palubog na ang araw ay sinabi na lamang niyang sasama sa police station upang doon makipag-usap.Hindi na nakasunod ang kapatid at Ina nang umalis siya kasama ang mga pulis. Habang nasa police car ay tumunog ang kanyang cellphone, tumatawag si Louie."Hmm, napatawag ka?""Pauwi na 'ko nang tumawag si Zia, umiiyak habang kinukwento ang nangyari.""Masiyado lang silang nag-a
PINANUOD ni Chris ang footage pero hindi niya nakikilala ang tinutukoy ng pulis. Hinalukay niya ang memorya nang bumisita kanina sa factory pero hindi niya talaga ito namumukhaan."Kate, nakikilala mo ba siya?" aniya sa assistant.Pinagmasdan naman nito ang monitor. "Hindi rin po, Sir pero pamilyar siya sa'kin. Sa tingin ko'y bagong trabahador sa factory.""Alamin mo kung kailan siya natanggap," utos ni Chris saka muling itinuon ang atensyon sa monitor. Ilang segundo siyang tulala na ipinagtaka ng pulis."Sir, ayos lang kayo?"Natauhan naman si Chris saka tumango. "O-Oo, ayos lang."Napansin naman ni Kate na tila distracted o wala ito sa wisyo kaya kinausap niya ito, "Sir, ang mas mabuti pa'y umuwi na muna kayo at magpahinga. Ako na lamang po ang bahala rito.""Hindi, ayos--" hindi na niya natapos ang sasabihin nang tumunog ang cellphone. Kaya kinuha niya mula sa bulsa at nakitang tumatawag ang asawa.Natigilan siya at hindi makuhang sagutin ang tawag hanggang sa tumigil ang pagtunog.
MARIING pinikit ni Chris ang mga mata sa narinig. Hindi niya akalaing sa isang iglap. Ang tatlo sa mga nakasalamuha niya kanina ay wala na ngayon. "Malapit na 'ko," iyon na lang ang nasabi niya saka tinapos ang tawag. Mabuti na lamang at naging maayos naman ang daloy ng trapiko kaya nakarating agad siya, hindi gaya kanina. Tatlong ambulansya at isang fire-truck ang naroon sa factory. Maraming mga manggagawa ang nasa labas at ang ilan ay halatang may mga natamong sugat o galos. Hinanap ng mga mata niya si Kate at si Fernan. "Sir!" Narinig niya ang boses nito sa kumpol ng mga manggagawa. Kaya tumakbo siya palapit at nakita na may nire-revive ang isang rescuer. "Ilan ang bilang ng mga nasaktan?" aniya kay Kate. "Kanina ay nasa fifteen pero may ilan pa pong naiwan sa loob at patuloy na nililigtas." "Nililigtas? Bakit, hindi ba lahat ay nakalabas?" "Nagkasunog at mabilis na kumalat ang apoy. Mabuti na lamang po at naapula bago pa matupok lahat ng gamit sa loob." "Si ku
HABANG bumabiyahe pauwi sa mansion ay nakatanggap ng message si Shiela mula sa asawa.Chris: Kamusta ang araw mo? Ako, kauuwi pa lang.Katabi niya ng mga sandaling iyon si Evelyn na halata ang pagod sa mukha, ang talukap ng mga mata ay bumabagsak na.Shiela: Okay lang, pauwi pa lang kami para maghapunan.Nang mabasa iyon ni Chris ay napahimas siya sa mukha. Hinihintay niyang mag-open up ito sa nangyari at ayaw niyang makahalata ang asawa na mayroon siyang nalalaman.Shiela: Tatawagan sana kita pero katabi ko si Tita, mamaya na lang after ng dinner.Chris: Okay, I'll wait.Nang mabasa iyon ni Shiela ay itinabi na muna niya ang cellphone at baka maistorbo niya si Evelyn na tuluyan nang nakatulog sa kinauupuan.Maging siya ay unti-unti na ring inaantok hanggang sa hindi na namalayang nakarating na pala sila sa mansion. Pagpasok ay agad silang nagtungo sa dining area para kumain."Manang, maglagay pa kayo ng isang pinggan," utos ni Rolan. "Ilagay niyo sa upuan na laging pinupuwestuhan ni
HUMAKBANG palapit si Shiela ngunit hinarangan agad si Rolan."'Wag kang sumama sa kanya, anak."Tipid na pagngiti ang ginawa ni Shiela saka hinawakan ang kamay nito. "'Wag kayong mag-alala, 'Pa. Hindi ako sasama at kakausapin ko lang siya."Lumapit na rin si Evelyn na bakas ang kaba sa mukha. "Sigurado ka ba? Nag-aalala kaming baka may gawin siya sa'yo."Hinaplos ni Shiela ang balikat nito upang ipakita na walang masamang mangyayari sa kanya. "Salamat sa pag-aalala. Kakausapin ko lang siya't babalik agad ako."Hindi na napigilan ni Rolan ang anak at hinatid na lamang ng tingin habang papalayo upang sundan si Mario."'Wag po kayong mag-alala at ako nang bahalang magbantay," saad naman ni Jeric saka sinundan ang mga ito.Paglabas ni Shiela sa funeral homes ay nakita niyang pabalik sa kotse ang matanda."Hindi niyo ba ako narinig? Ang sabi ko'y makikipag-usap lang ako at hindi sasama sa inyo."Sa pagtitig ng matanda ay agad nakaramdam ng kaba si Shiela. Pakiramdam niya ay may mangyayari
MAAGA pa lang ay nakahanda na sa pag-alis si Shiela at ganoon din si Chris na siya mismong maghahatid sa airport.Gising na rin ng mga sandaling iyon si Maricar at naghanda pa ng babaunin ni Shiela kung sakaling magutom sa biyahe."Hanggang ilang araw ka ro'n?" aniya sa manugang."Hanggang sa mailibing na po si Tanya, 'Ma.""Kaya pala dalawang luggage ang dala mo." Matapos ay tiningnan ang anak. "Kailan ka naman luluawas?""Baka sa makalawa o kung wala ng masiyadong aasikasuhin sa opisina."Matapos ay naglakad na ang dalawa patungo sa kotse kung saan ay naghihintay si Jeric, may dala rin itong luggage."Hindi ko nga pala nasabi sa'yo na sasamahan ka ni Jeric sa Cebu," ani Chris.Hindi na tumanggi si Shiela bilang proteksyon na rin. Mas mapapanatag nga naman siya kung may kasama sa oras na magkaharap sila ni Mario.Inilagay ng driver at ni Jeric ang luggages sa trunk saka sila bumiyahe patungo sa airport.Kahit maaga naman silang umalis ay hindi pa rin naiwasang ma-stuck sa traffic. Ha
BIGLANG nagmanhid ang katawan ni Shiela. Sinasabi ng utak niya na wala na ang kapatid na si Tanya pero... hindi niya maramdaman.Parang nawalan siya ng emosyon habang pinapakinggan ang iyak ni Evelyn sa kabilang linya."K-Kailan po siya namatay, Tita?" iyon lang ang lumabas sa bibig niya sa halip na makisimpatya."Kanina lang, mag-iisang oras na ang lumipas," ani Evelyn na halos hindi na makapagsalita dahil sa labis na pag-iyak.Nagbaba lang ng tingin si Shiela. Talagang hindi pa nagsi-sink in sa kanya ang lahat. "Si Papa po?""Nasa morgue, ako lang ang lumabas dahil hindi ko kayang makita si Tanya na wala ng buhay."Kusa na lamang pumatak ang luha sa mga mata ni Shiela kahit hindi naman siya naiiyak. Parang doon lang tuluyang nagsink-in sa kanya ang lahat.Matapos ay isang mahabang katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa ibaba na ni Evelyn ang tawag dahil iyak na lamang ito ng iyak.Si Shiela naman sa kabilang dako ay natulala na hanggang sa lumapit si Archie."Mama!" Nagpapap