BUMALIK sa Manila si Zia ngunit dumaan muna sandali sa sementeryo pag-alis sa airport.
May mahinang ambon ng mga oras na iyon at may hawak pa siyang bulaklak para sa pinakamamahal na yumaong Ina. Pinagmamasdan ang lapida nito.Ang kanyang Ina na si Isabel ay namatay dahil sa car accident.Sa alaala ni Zia ay maamo, malambing at mapagmahal na asawa si Isabel kay Arturo. Masaya ang pamiya nila noong nabubuhay pa ito. Alagang-alaga ang bahay at ang paborito nitong garden kung saan madalas itong nagpipinta.Habang inaalala ang nakaraan ay may luhang pumatak sa mga mata ni Zia. Matapos alisin ang damo sa paligid ay nag-alay siya ng dasal sa lapida ng Ina.Nanatili siya roon ng ilang oras habang lumuluha hanggang sa tumigil ang mahinang ambon at muling sumilip ang sikat ng araw.Kinagabihan ay tuluyan nang umuwi si Zia. Nang mapansin ng katulong ay maingat itong nagsalita, “Welcome back po, Ma’am. Tumawag nga po pala rito si Sir kaninSA ARAW na iyon ay bumisita si Alice. Kaagad namang pinagbigay alam ng katulong ang pagdating nito.Nang mga oras na iyon ay hawak ni Louie sa kamay ang iniwang wedding ring ni Zia.“Sabihin mong maghintay at bababa rin ako,” aniya.At iyon naman ang ginawa ni Alice. Nang dumating siya kanina ay nasabi ng katulong na umalis ng bahay si Zia. Dapat ay masaya siya sa balitang iyon, pero hindi.Hanggang sa tuluyang bumaba si Louie na halatang pagod. “Anong meron at kailangan mong pumunta rito?” aniya saka nagtungo sa dining area para kumain.Kahit walang gana ay kailangan niya pa ring kumain.Sumunod naman si Alice na bahagyang nagbago ang ekspresyon, tila kabado at napapalunok pa ng laway. “Hinahanap kayo lagi ni Bea matapos ng nangyaring insidente. Pero hindi niya kayo laging makontak at hindi na rin po kayo dumadalaw sa kanya kaya…” Saka napabuntong-hininga, tila nahihirapang sabihin ang susunod na nangyari. “Naglasl*s po siya… ul
KINABUKASAN, patungo na sana si Louie sa kompanya ng sabihan siya ng katulong na may nagpuntang staff mula sa Repair shop at may binigay na package.Kasalukuyang inaayos ni Louie ang butones sa manggas ng suot na damit saka nagtanong, “Nasaan na?”Binigay ng katulong ang kailangan ni Louie saka siya bumalik sa kwarto at maingat na binuksan.Sa loob ay ang diary ni Zia na naibalik na sa dati, kung matatawag ngang ganoon dahil gaya ng sinabi ng may-ari ng repair shop…[Mapalitan man ang papel pero ang mahahalagang bagay na nakasulat ay hindi na…]Kalahati ng diary ay naroon pa rin ang madamdamin at nakakatuwang salita na isinulat ni Zia. Habang ang kalahati ay purong papel na lamang, blangko.Marahang humaplos ang kamay niya sa sulat. Hindi maipagkakaila ang pagmamahal sa kanya noon ni Zia. Nang magsawa ay maingat niyang binalik sa drawer ang diary.***ILANG ARAW ang lumipas nang muling magkita ang mag-asawa sa i
GULAT ding nakatingin si Zia ng mga sandaling iyon kay Louie. Ilang sandali pa ay tumatawag na ito sa cellphone.May kaba pa rin sa dibdib si Zia ng sagutin ang tawag at bumungad kaagad sa kanya ang galit na boses ni Louie sa kabilang linya, “Get out of the car!”Huminahon at kinakalma ni Zia ang sarili ng sumagot, “Louie, ilang beses ko bang ipapaalala sa’yong hiwalay na tayo? Kung ano o sino man ang kasama ko ay wala ka ng pakialam doon. Kakain lang ako sa labas kung gusto mo ng matinong rason kung bakit ko kasama si Patrick ngayon. Hindi ko pwedeng balewalain ang mga kaibigan kong nag-aayang makipag-bonding ng dahil sa’yo.”“Sigurado kang kaibigan lang siya? Alam mong may gusto ang Patrick na ‘yan sa’yo, Zia.”“So what? May gusto rin naman si Bea sa’yo pero umiwas ka ba, hindi naman ‘di ba?” saad ni Zia at pagkatapos ay binabaan ito ng tawag.Through the windshield, ay napansin ni Louie na naluluha ang asawa. Bakit? Anong dahilan? Si B
ILANG KATOK ang ginawa ni Alice saka marahang binuksan ang pinto ng opisina ni Louie, at nakitang abala ito sa pagbabasa ng ilang dokumento.Sandaling nag-angat ng tingin si Louie at nagtanong, “Ano na’ng balita?”Umiling naman si Alice. “Kani-kanina lang po ay nakipag-usap ako sa assistant ni Mr. Samuel at ayaw po nilang tanggapin ang investment niyo, Sir.”Napasandal at natahimik sa kinauupuan si Louie ng ilang sandali. “Okay, pwede ka ng umalis,” utos na lamang niya.Umalis naman kaagad si Alice ng mapunang iritado na ang ekspresyon nito.Pagkasara ng pinto ay tahimik na muli ang opisina hanggang sa dinukot ni Louie sa bulsa ang wedding ring at saka tinitigan.Ayaw tanggapin ni Zia ang kotse, ang investment sa concert. Maging ang dating bahay ng pamilya Cruz ay hindi rin nito nais. Hindi na niya alam kung anong gagawin... Wala siyang maisip na paraan para bumalik ito.Ang nais lang nito ay makalayo na ng tuluyan at ma
NAKAUWI si Zia sa inuupahang apartment at nang balikan ang kaninang nilulutong pritong tilapia ay inahon lang niya sa kawali saka tinakpan.Matapos ay nagtungo siya sa kwarto, hindi na nag-abalang buksan ang ilaw saka naupo sa sahig habang nakasandal sa kama.Nakayakap sa tuhod nang muli niyang binalikan ang alaala ng nakaraan…Noong mga panahong pat*y na pat*y siya kay Louie at walang ibang iniisip kundi ang makasal dito.Magkaroon ng dalawang anak o kahit ilan pang nais nito at mag-alaga ng aso.Ang binitawang salita kanina ni Louie. Na nagtatanog kung nais niya bang mag-alaga ng aso ay parang patalim na humihiwa sa puso niya. Sa loob ng mahabang panahon ay pinangarap niyang makasama si Louie habang buhay…Pero hindi pala lahat ng pangarap, saya ang maibibigay.***NANG magsawa sa kwarto ay lumabas si Zia sa apartment at naupo sa labas. Buong gabi siyang naroon, pinagmamasdan ang bituin sa langit. Napapatulala pa nga siya madalas hanggang sa makaramdam ng panunuyot ng lalamunan.Ka
NANUNUOT ang tingin ni Louie, may ngiti sa labi at marahan ang salitang sinabi kay Zia, “Bakit hindi mo muna subukan kay Hara? Hahayaan kitang alagaan siya, hindi ako mangingialam. I just want to act as a father.”Napatitig naman si Zia. Kapag ganito si Louie ay mahirap talagang hindian. Bukod roon ay ito talaga ang gusto niya noong maliit pa lang siya.Pangarap na kinalimutan niya gaya ng paglimot sa nararamdaman kay Louie. Para muling bumangon nang paunti-unti sa buhay na dapat noon niya pa pinili.“Sorry,” bulong ni Zia saka nagpatuloy pabalik sa bahay.Kusang tumulo ang luha na kanina niya pa pinipigilan.Habang nanatili namang nakatayo roon si Louie, hindi nakaligtas ang nakitang pagluha ng asawa. Kahit hindi man ito ang inaasahang mangyayari ay masaya pa rin siya at nagkausap sila ni Zia. Sa pag-alis nito ay muling kumahol ang tuta.Mayamaya pa ay napagpasiyahan na ni Louie na umalis. Pagbukas ng pinto at pagkalapag sa tuta ay nakarinig siya ng sigaw mula sa loob ng bahay.Boses
NAUPO naman si Zia sa kandungan ni Louie na hiyang-hiya at mapula ang pisngi. Talagang nakabukaka siyang umupo at tungong-tungo ang ulo.Inilapit naman ni Louie ang katawan para mapagmasdan ang mukha ng asawa. Nakangiti pa siya at natutuwa na tila ito pa lang ang unang beses na gagawin ni Zia ang ganitong bagay kahit matagal na silang mag-asawa. “Natatakot ka o hindi ka lang talaga sanay sa ganitong bagay?” aniya.“H-Hindi,” mahinang tugon ni Zia. Matapos ay idinantay ang ulo sa balikat nito para hindi makita ang kanyang mukha.Humaplos naman si Louie sa buhok ng asawa saka sinilip ang mukha nitong pilit iniiwas kaya hinawakan na niya ang pisngi nitong nag-iinit sa hiya. Tuluyan siyang hindi nakatiis at binuhat si Zia patungo sa hospital bed na naroon.Sumaboy ang itim at mahabang buhok nito sa puting kama. Saka niya ginawaran ng marahan na halik sa labi. Matapos ay makailang ulit na hinaplos ang pisngi. “Matulog ka muna, alam kong pagod ka.” Sabay ayos ng kumot sa lantad nitong kataw
PAGLINGON ay nabigla si Zia ng makita si Austin. Sa article na nabasa ay nakangiti pa ito ngunit iba naman ang nakikita niyang itsura ngayon ng binata.Malalim at nangingitim ang mga mata. Halata rin hindi nakapag-shave ng bigote at ang buhok ay bahagyang magulo. Maging ang damit ay tila ilang araw ng suot.“Nasaan si Lindsay?” ani Austin sa namamaos na boses.Napangiwi si Zia dahil sa higpit ng pagkakahawak nito sa braso niya. “Nagkausap pa kami kahapon, ang sabi niya’y nasa bahay lang siya. Ano bang kailangan mo? Mai-engage ka na, kaya ‘wag mo na siyang guluhin pa.” Inis naman pinakawalan ni Austin ang braso nito. “Hindi ko siya makontak simula pa kagabi. Kaya, Zia… hindi sa nanggugulo ako pero hindi ko lang talaga kaya siyang bitawan. Ikasisira ng bait ko.”“Pero Austin, you’re getting engage! Anong mangyayari kay Lindsay, gagawin mong kabet? Ano sa tingin mo ang posibleng gawin ng fiancee sa oras na malaman nitong hindi mo kayang bitawan ang kaibigan ko? Alam mong walang kalaban-
NAPALUNOK si Chantal habang nakatitig sa Ina. Kulang na nga lang ay mabuwal siya sa labis na kabang nararamdaman."... 'Ma," sambit niya pa rito.Bumuntong-hininga si Shiela saka in-off ang ilaw. "Dis-oras na ng gabi pero nag-iingay kayong dalawa ni Archie. 'Wag niyong hintayin na si Chris ang magising." Pagkatapos ay tumalikod na siya upang lumabas."S-Sandali lang, 'Ma," pigil ni Chantal. "Hindi ba kayo magtatanong?"Lumupaypay ang balikat ni Shiela saka nagsalita ng hindi ito nililingon. "Hindi na kailangan ng tanong, halata naman." Saka sinara ang pinto.Akmang magsasalita at pipigilan pa ito Chantal pero sa huli ay pinili na lamang manahimik. Nanghihina siyang bumalik sa kama at naupo.Ilang minuto siyang natahimik, lumuluha habang iniisip kung anong sunod na gagawin ngayon natuklasan na ang lihim nilang relasyon ni Archie?Ang pag-iyak niyang iyon ay nakatulugan niya hanggang sa magising na halos hindi niya maibuka ang mga mata. Namamaga sa labis na pag-iyak.Nanunuyot din ang l
NANATILING tahimik ng ilang segundo sa kwarto kaya binuksan na ni Shiela ang pinto at tumambad sa kanya ang anak na nakatayo sa malapit. "Si Chantal?" tanong niya nang hindi ito makita, saka pumasok sa loob.Nilibot niya ang paningin sa buong kwarto at nilingon si Archie. "Ba't 'di ka sumasagot, nasaan ang kapatid mo?"Napalingon naman si Archie sa pinto ng banyo nang bumukas ito at lumabas si Chantal na nakatungo.Kumunot-noo naman si Shiela saka nagpalipat-lipat ang tingin sa dalawa. "Ano bang nangyayari sa inyo at ba't kayo nagsisigawan?""Wala lang po 'yun--""Nainis ako," putol ni Archie sa sasabihin ni Chantal. "Kasi naman, ilang beses ko ng sinasabi na kung hindi naman niya gusto ay 'wag siyang basta-bastang um-oo sa mga request niyo."Napasinghap si Shiela sabay baling ng tingin kay Chantal. "Totoo ba? Napilitan ka lang na um-oo na makipag-date kay Edward?""Kilala niyo naman si Chantal, 'Ma. Mahihiya 'yang humindi sa inyo," si Archie ang sumagot.Naikuyom naman ni Chantal ang
BAGO pa makapag-react si Archie ay may dumaan na babaeng customer patungo sa restroom. Kaya nagpigil siya, mariin kinuyom ang kamay. Bakas sa mukha niya ang iritasyon pero nagawa pa rin huminahon. "Sa bahay na natin 'to pag-usapan." Pagkatapos ay nauna nang umalis.Si Chantal naman ay pumasok sa restroom, naghugas ng kamay kahit hindi naman kailangan. Wala lang, gusto lang niyang mapag-isa kahit sandali."Ayos ka lang?" tanong ng babae kanina na dumaan.Tiningnan ito ni Chantal saka malungkot na nginitian, hindi alintana na naluluha siya ng sandaling iyon."Magkakaayos din kayo ng boyfriend mo," patuloy pa ng babae."Salamat." Pagkatapos ay umalis na siya. Pagbalik sa table ay ang malawak na ngiti agad ni Edward ang sumalubong."Ayos ka lang ba?"Natigilan si Chantal dahil pangalawang beses ng may nagtanong sa kanya, ibig sabihin ay mahahalata talaga sa mukha niya na hindi siya totally fine.Pagkatapos ay nilingon niya ang table kung saan nakaupo ang Ina saka si Archie, na masama ang
NABIGLA at napakunot-noo pa si Chris habang nakatingin sa anak. Nagtataka kung bakit ganoon na lang ang reaksyon nito. "Ba't parang gulat na gulat ka?"Kumurap-kurap ang mata si Archie, biglang natauhan. "W-Wala lang po, nabigla lang. Ito ang unang beses na ginawa niyo 'to. Masiyado pa naman kayong over-protective kay Chantal."Naging relax ang ekspresyon ni Chris sa sinabi ng anak. "Well, ayoko rin sa ideya na 'to. Para sa'kin ay walang sinong lalake ang nababagay para sa anak ko."Napalunok ng laway si Archie sa narinig ngunit pinanatiling walang reaksyon ang mukha. "Totoo, walang sino man ang nararapat kay Chantal--"'Dahil akin lang siya.'Iyon ang isinisigaw ng isip ni Archie. "Pero bakit niyo hinayaan, 'Pa?""Iyong isang kaibigan ng Mama mo, nakiusap dahil 'yung tarant*do-- Well, hindi naman talaga siya gano'n, ang sabi pa nga ay matino naman na binata--" Saka umakto na parang nasusuka. "Ang sabi ay nagustuhan ng anak ng kaibigan ni Shiela si Chantal kaya gustong makipag-date."
TUMANGO-TANGO si Chantal sa hiling ng bata. Hindi niya gustong masira ang wish nito. “Hmm… Oo naman, magiging happy family tayo. Forever.” Pag-angat ng tingin kay Archie ay nakatitig din pala ito sa kanya.Ilang segundo silang ganoon hanggang siya na ang unang umiwas ng tingin. Pagkatapos ay tuloy-tuloy na sila sa labas ng bahay.Si Shiela agad ang unang nakapansin sa kanila. “Kanina pa kita hindi nakikita, sa’n ka galing?” aniya habang nakahawak sa balikat nito. “Umiyak ka ba?”“Kasalanan ko, ‘Ma,” agap ni Archie.“Nag-away kayo?”“Wala lang po ‘yun, ‘Ma,” si Chantal ang nagsalita para hindi na lumalim ang usapan. “May fireworks po kayong hinanda?” pag-iiba niya pa ng topic.Tumango lang si Shiela at hindi na masiyadong inalam ang pinagtatalunan ng dalawang anak.Hindi nagtagal ay inaabangan na nila ang fireworks hanggang sa nagsimula na nga.Lahat ay nakatingala sa madilim na langit at pinagmamasdan ang makukulay na paputok. Napapahiyaw pa nga si Amber sa tuwa at pagkabigla sa sunod
PIGIL-HININGA si Chantal ng sandaling iyon. Gusto niyang marinig kung anong sasabihin ni Archie. Kulang na nga lang ay sumilip siya ngunit nanatili na lamang siya sa puwesto.“Kailangan mo talagang pakisamahan ang mga kapatid ko kung gusto mong maging parte ng pamilya. Lalo na kay Chantal dahil mas close ako sa kanya.”Tila daan-daan karayom ang tumusok sa puso ni Chantal nang marinig iyon mula sa lalakeng iniibig.Natawa si Heather sa sinabi nito. “Wow, akala ko ba’y hindi ka interested sa gustong mangyari ng mga parents natin? Ba’t ngayon ay parang willing ka ng ma-engaged sa’kin?”Napatiim-bagang si Archie at hinarap ito. “Dahil iyon ang gusto nila Papa.”“What an obedient child, indeed,” komento naman ni Heather. “I think, wala talaga siya rito kaya sa ibang lugar na lang tayo maghanap?” Saka niyakap ang braso nito.“Anong ginagawa mo?” react naman agad ni Archie.“Ano pa ba? Dapat nagsasanay na tayong maging ganito sa isa’t isa. Kasi, sooner or later ay haharap tayo sa mga tao bi
PINAGMASDAN muna ito ni Archie saka marahan hinaplos ang pisngi gamit ang likod ng kamay. Hindi pa siya nakontento at inayos ang ilang takas na hibla ng buhok.“Wala naman kaming pinag-usapan. Tinanong ko lang siya kung saan niya pa gustong pumunta tapos bumalik na kami dahil hindi siya interested,” iyon na lamang ang sinabi niya sa halip na bigyan ng iisipin ang nobya.“Maganda siya… Tingin mo ba, may chance na magkagusto ka sa kanya?” ani Chantal.“No.”“Pero pa’no kung ipag—“ hindi na niya natapos ang sasabihin nang haplusin ni Archie ang kanyang bibig gamit ang daliri.“’Wag na lang natin siyang pag-usapan. Hindi naman siya mahalaga.”Iyon man ang sinabi nito pero hindi talaga maiwasan na mabahala ni Chantal. Kitang-kita niya kung gaano kagusto ng Ina si Heather. Lalo na nang umalis ang dalawa kanina ay wala itong ibang bukang-bibig kundi ang dalaga. Maging si Zia tila gusto rin ang dalaga.Ayaw niya man aminin sa sarili pero naiinggit siya. Dahil kahit kailan ay hindi niya marara
PAREHONG natigilan sa paghinga ang dalawa habang nakatitig sa inosenteng mga mata ni Amber. Nang walang ano-ano ay bigla itong tumakbo palapit sa kanila sabay yakap.“Power hug~!” hiyaw pa ng bata na tuwang-tuwa.Asiwa naman na napangiti si Chantal saka humiwalay ng yakap kay Archie. Pagkatapos ay naupo upang pantayan ang height ng bata sabay yakap. Nakahinga siya nang maluwag nang hindi sila mahuli ng bata. Buong akala niya ay iyon na ang katapusan ng maliligayang sandali nilang dalawa ng nobyo.Matapos ang yakapan ay binuhat naman ni Archie ang limang taon gulang na kapatid saka hinalik-halikan sa pisngi. “Namiss mo ba si Kuya?”Tumango si Amber saka ito niyakap sa leeg. “Play tayo, Kuya.” Lambing pa niya sabay sandal ng ulo sa balikat nito.“Punta muna ako sa kwarto ko,” saad ni Chantal saka iniwan ang dalawa. Paglabas ay halos makasabay niya ang katulong na dala ang kanyang bagahe.Sa halip na kunin mula rito ang gamit ay sinabayan na lamang niya ang katulong hanggang sa makapasok
ILANG KILOMETRO ang layo mula sa bahay ng mga Cruz ay nakaparada ang isang mamahaling kotse sa madilim na bahagi ng lugar, iyong hindi madalas daanan ng sasakyan at ng kahit sino.Mula sa loob ay maririnig ang dalawang magkaibang boses na kapwa nahihirapan at nasasarapan sa ginagawa habang umu*ngol. Kulang na lamang ay umalulong ang lalakeng nakasandal sa backseat habang hawak sa bewang ang babaeng nakaupo at taas-baba na gumagalaw.“Sige pa, bilisan mo pa,” ung*l na may kasamang daing na sabi ni Archie. Nararamdaman na niyang malapit na siya kaya gusto niyang bilisan nito ang paggalaw.Ang babae naman na nakaupo ay hirap na hirap na sa pwesto, napapagod na rin dahil hindi naman sanay sa ganoong posisyon. “P-Pagod na ‘ko,” hinihingal pang sabi ni Chantal.Umigting ang panga ni Archie, hindi niya gustong doon pa ito tumigil kaya niyakap niya ito sabay ikot para magpalit sila ng puwesto. Ngayong siya na ang nasa itaas kaya malaya na niyang magagawa ang gusto.Inangat niya ang kanan niton