TINULAK ni Irene ang katulong na hinahawakan siya. Ganoon din ang ginawa niya sa iba pa para mahabol si Chris.Pero hindi siya hinayaan ng mga tauhan na nasa labas ng kwarto."Ano ba, umalis kayo!" singhal niya sa mga ito. "Chris! Bumalik ka rito!" sigaw niya matapos marinig ang ugong ng sasakyan. "Chris, hindi ka pwedeng umalis!"Nahawakan siya sa makabilang braso at pilit ibinabalik sa kama. Kahit kumikirot na ang hiwa niya sa tiyan ay tuloy pa rin siya sa pagwawala.Sinipa niya at pinagtatadyakan ang mga ito. Nang mabitawan ay mabilis niyang binasag ang baso sa side table.Pinulot niya ang malaking tipak ng bubog saka itinutok sa mga ito. "Subukan niyong lumapit at hindi ako magdadalawang-isip na saktan kayo!" Saka iwinasiwas ang kamay, hindi alintana ang matalim na parte ng basag na baso na sumusugat sa palad niya.Dahil sa banta ay nagsi-atrasan naman ang mga katulong at tauhan sa takot."Pakiusap, Ma'am. Huminahon muna kayo. Baka mapa'no kayo, kagagaling niyo lang sa operasyon!"
MARAHANG inihiga ni Chris ang asawa sa kama nang hindi bumibitaw sa halik.Ang kamay na nakaalalay sa likod nito ay dumausdos patungo sa puw*tan at humaplos sa hita nito. Pumipisil-pisil pa siya sa pantalon na suot nito upang ipadama ang kagustuhan niyang maramdaman nito ang pagnanasa niya.Tumigil naman si Shiela sa pagsabay sa halik saka tinitigan sa mga mata si Chris. Nais alamin kung ano ang nararamdaman nito ng mga oras na iyon sa pamamagitan ng pagtitig sa mga mata nito.Para itong nalalasing sa ginagawa. Hinihingal at ramdam ang pagnanais na higitan pa ang pinagsaluhan nilang halik.Nang magtama ang tingin ng dalawa ay may kung anong kumislap sa mga mata nito. Doon pa lang ay alam na ni Shiela na nasa sukdulan na ito ng pagpipigil."I want you," bulong ni Chris saka muling inangkin ang malambot at manamis-namis nitong labi.Habang naghahalikan ang dalawa ay unti-unti nang hinuhubaran ni Chris ang asawa. Una niyang inalis ang hook ng brassiere.At pagkatapos ay hinawi pataas ang
PAREHO nang nagbibihis si Shiela at Chris ng mga sandaling iyon.Tahimik lang silang dalawa, walang gustong magsalita hanggang sa matapos na magbihis.Nilingon ito ni Shiela. "Babalik ka na ba sa kanya? Pagkatapos ng mga nangyari ay babalikan mo pa rin ba siya?"Bago pa makasagot si Chris ay katok sa pinto ang gumambala at nagpalingon sa dalawa. Ito na rin ang kusang lumapit sa pinto at nilakihan ang pagkakabukas.Nasa labas ang dalawang tauhan ni Louie."Pasensiya na sa istorbo, Sir," saad ng isa saka tiningnan si Shiela. "Ma'am, kailangan na po nating umalis."Napatingin naman si Shiela sa suot na relo. Malapit na ang flight nila, ibig sabihin ay oras na para umalis.Pero wala pa rin siyang nakukuhang sagot mula kay Chris."Sumama ka na sa'min pabalik."Nag-iwas ng tingin si Chris. Sa ginawang iyon ay hindi na nito kailangan pang magsalita. Alam na ni Shiela na magpapaiwan ito para kay Irene.Galit niya itong nilapitan saka tinulaktulak, bilang ganti sa nararamdamang sama ng loob. P
PAGSAPIT ng gabi, sa dining area ay huling dumating si Louie na kauuwi lang.Pansin niya ay pananahimik ng lahat, maliban sa mga bata. Kahit si Diana ay ganoon din na panaka-naka ang tingin sa mga kasama."Ano pang hinihintay niyo? Kumain na tayo," saad ni Maricar.Tumayo naman si Zia na siyang nag-lead ng prayer. Pagkapos ng pagdadasal ay muling natahimik ang lahat, at tanging kalansing ng mga kubyertos ang maririnig ng mga sandaling iyon.Para mawala ang awkwardness ay nagsalita si Chris na animo ay hindi siya ang dahilan kung bakit nananahimik ang lahat, "May bago ata tayong kasama." Sabay tingin kay Diana.Napatingin naman ito sa mga kasama bago ibalik kay Chris ang atensyon. "Ako nga pala si Diana," pakilala niya sa sarili."Ilang linggo na siyang naninirahan dito, Kuya," sabat ni Zia. "Siya ang girlfriend ni Henry. Hindi mo siya nakilala dahil umalis ka ng kunin namin mula sa tinutuluyan niyang apartment. Makakasama natin siya hanggang sa makapanganak."Tumango-tango naman si Ch
NANG mga oras na iyon ay hindi pa nakakauwi si Zia kaya si Shiela ang sumama papuntang ospital kasama ng dalawa pang kasambahay.Sakay ng kotse ay naging pahirapan ang pagbiyahe nila. Ma-traffic at hirap na hirap si Diana, dumadaing ito sa sakit.Pinapakalma naman nila ito pero hindi pa rin naging madali ang lahat. Nang makarating ay halos wala ng malay si Diana na agad isinugod sa operating room.Sakto namang tumawag si Zia, "Hello, Shiela nasa ospital na kayo?""Oo, Ate. Kararating lang namin.""Okay, papunta na rin ako riyan."Matapos ang tawag ay naghintay ang tatlo sa labas at naupo sa may bench. Ilang sandali pa ay napatingin si Shiela sa mga dalang bag ng katulong. Mga gamit iyon ni Diana na naka-ready na sa oras na manganak ito."Ate," aniya sa kasambahay. "Pakidala na lang ito sa kwarto at maghihintay na lang kami rito," utos niya pa.Tumango naman ito saka umalis dala ang mga bag. Naiwan siya at isa pang katulong.Ilang minuto ang lumipas ay dumating si Zia. "Kamusta, hindi
ISANG linggo matapos na mamaalam ni Diana ay inuwi ang labi nito sa Cebu. Pero ang bata ay nanatili sa puder nila Zia.Ulilang lubos na si Diana at tanging malalayong kamag-anak na lamang ang nakakasama sa buhay. Gustuhin man nilang ibigay ang sanggol ay nag-aalangan silang baka hindi maalagaan ng maayos.Kabos ang mga ito at hirap makaraos sa araw-araw. Kaya napagdesisyonan ng magkabilang panig na ipa-ampon na lamang ang bata sa nais mag-ampon dito.Agad nagpresenta si Shiela. Gusto niyang akuin ang pag-aalaga sa bata pero hindi sang-ayon si Chris."Nagsisimula pa lang ulit tayong bumangon. Oo, nakatira tayo ngayon sa mansion pero tandaan mong hindi atin 'to. Nakikitira lang tayo. Ang pagkain at ibang pangangailangan ay libre na saka pinag-iipunan ko na makabukod tayo. Ang panibagong miyembro ng pamilya ay wala sa plano," ani Chris."Pero bata lang siya, hindi milyon ang gagastusin natin sa kanya. Saka, nangako akong--""Ayan ka naman sa pangakong 'yan. Tandaan mong mag-asawa tayo, S
MARIING napapikit si Chris sa sinabi nito. Hanggang ngayon matapos ng mga nangyari ay hindi pa rin ito sumusuko."Tama na, Irene. Tigilan na natin 'to. Ilang beses ko bang sasabihin na tapos na--""Hindi, Chris! Para sa'kin ay hinding-hindi tayo matatapos! Kaya bago pa 'ko may gawing hindi mo magugustuhan--""Sige! Subukan mo't sisiguraduhin ko sa'yong mabubulok ka sa kulungan," babala ni Chris."Pwes, sabay tayong mabulok. Sa tingin mo ba hindi ko pinaghandaan ang lahat? Sa tingin mo ba'y nasira mo na lahat ng ebidensyang magdidiin sa'yo para makulong?"Napakunot-noo at napaisip si Chris. "Anong sinasabi mo?! Nasisiraan ka na, malinis at wala na akong atraso sa mga kasosyo ko. Alam mo 'yan!""Oh come on! 'Wag mo sabihing kinalimutan mo na ako? Iyong perang pinahiram ko sa'yo?""Kung 'yan lang pala ang inaalala mo? Madali ko na lang sa'yong maibabalik ang lahat," ani Chris. "Sabihin mo lang at dudoblehin ko pa, tantanan mo lang ako."Biglang sumigaw mula sa kabilang linya si Irene na
LUMAPIT pa talaga silang dalawa sa monitor para malinaw na makitang si Irene nga ang taong nag-lock ng restroom."Sino naman si Irene?" naguguluhang tanong ni Lindsay.Napatingin lang si Zia sa kaibigan. Hindi pa nito alam ang tungkol sa babae ng kapatid. Hindi niya masabi ang totoo."Babaeng obsess kay Chris," si Shiela ang sumagot."Ha? You mean, ex girlfriend ni Chris na hindi siya makalimutan?" naguguluhan pa ring tanong ni Lindsay."Mamaya ko na lang ikukuwento sa'yo ang lahat," ani Zia saka kinuha ang cellphone para tawagan ang kapatid. "Kailangang malaman ni Kuya na nakawala sa mental facility si Irene."What?! May mental illness siya?" react ni Lindsay saka tiningnan si Shiela.Tumango naman ito. "Mahabang kuwento pero nagkasakit siya sa pag-iisip at ngayon ay muli na naman kaming guguluhin."Nasa tenga na ni Zia ang cellphone pero hindi pa rin sumasagot si Chris. "Ba't ayaw niyang sagutin?" Sa huli ay nagpadala na lang ng mensahe."Kung umuwi na muna kaya tayo, Ate? Nag-aalal
NANG una ay natigilan si Shiela hanggang sa mapakunot-noo. "Anong pinagsasasabi ninyo? Hindi 'to ang pinag-usapan natin!" kasabay ng pagtaas ng boses ay ang biglaan niyang paglayo."Huminahon ka muna," ani Mario."Pa'no ako hihinahon kung ganito ang ginagawa mo? Iniwan ko ang pamilya ko dahil sa mga banta mo tapos ngayon ay ganito naman?! Sumusobra ka na!"Biglang binagsak ni Mario ang hawak na baston na ikinagulat ni Shiela maging ni Castro."Senior, huminahon po kayo. Ang mas mabuti pa ay sa susunod na lamang natin 'to pag-usapan," saad ng lawyer saka niligpit ang mga dokumento sa center-table. Pagkatapos ay yumukod bilang pamamaalam. "Babalik na lang ako sa susunod, Senior." Saka ito tuluyang umalis.Nang maiwan ang dalawa ay tiningnan nang masama ni Shiela ang Abuelo. "Gusto ko ng paliwanag kung ba't mo 'to ginagawa."Tumayo sa kinauupuan si Mario at mataman itong tinitigan sa mga mata. "Bilang aking apo. Ayokong madungisan ang pangalan natin kaya inaalis ko sa buhay mo ang mga ba
SA MGA SUMUNOD na sandali ay pareho silang natahimik habang lumuluha. Lugmok at nakatungo si Chris habang nasa mga mata ang isang kamay. Si Shiela naman ay nakatingala, animo ay kayang ibalik ang luhang pumapatak.Ilang sandali pa ay may dumating na katulong. Kumatok sa bukas na pinto. "S-Sir... tumawag po ang security guard sa may entrance ang sabi ay may kotse pong gustong pumasok para sunduin si Ma'am Shiela.Sumenyas lang si Chris, itinataboy ang katulong kaya agad rin itong tumalima at umalis."Sino 'yung susundo sa'yo?""Tauhan ni Lolo," tugon ni Shiela.Biglang tumayo si Chris saka lumabas ng kwarto habang nanlilisik ang mga mata. Nang mapansin iyon ni Shiela ay bigla na lamang siyang kinabahan.Hinabol niya agad ang asawa pero sa bilis ng paglalakad ni Chris ay hindi niya ito mapigilan. "Sandali lang, Chris!"Sina Zia at Maricar ay nabigla rin nang mabilis itong dumaan habang nakakuyom ang kamay at galit na galit."Pigilan niyo siya!" sigaw ni Shiela nang patungo na sa gate si
PALABAS na ng police station si Shiela nang humarang si Jeric."Anong ginagawa mo? Tumabi ka.""Pero tinatawag po kayo ni Sir--""Naririnig ko pero ayaw ko na siyang kausapin pa," ani Shiela na matalim ang tinging ipinupukol kahit pa bakas ang pagluha."Shiela!" sigaw ni Chris sa loob ng selda."Hoy, tumahimik ka't nakakabulahaw ka sa mga nagtatrabaho," saway ng isang pulis."Sir, baka pwede niyo naman akong palabasin na nang maaga? Kailangan ko lang kausapin ang asawa ko. Ayon siya." Sabay turo.Nang marinig iyon ni Shiela ay dali-dali siyang naglakad paalis sa lugar, na sinundan naman ni Jeric."Sa'n po kayo pupunta?""Uuwi na.""Ihahatid ko na po kayo, sandali lang," ani Jeric saka mabilis na bumalik sa selda. "Sir, gusto ng umuwi ni Ma'am Shiela, ihahatid ko lang po siya," paalam pa niya sa amo.Saka lang natahimik si Chris. "Sige..." aniya kahit gulong-gulo pa rin sa binitawang salita ng asawa. "Magkita na lang tayo mamaya sa mansion."Tumango naman si Jeric saka umalis upang sun
KANINA pa tinitingnan ni Shiela ang screen ng cellphone. Ilang oras na siyang naghihintay pero wala pa ring reply ang asawa kung dumating na ba ito sa Cebu?Malapit ng magtanghali pero wala pa rin siyang balita. Kapag naman tinatawagan niya ay 'cannot be reach'."Shiela," tawag ni Evelyn. "Tara, kumain muna tayo at paniguradong maraming darating mamaya."Tumango lang siya saka itinago ang cellphone sa bulsa. Sinundan niya ito na lumapit kay Rolan na agad napansin ang pananamlay ng anak."Ayos ka lang ba? Masama ba ang pakiramdam mo?"Umiling si Shiela. "Medyo hindi ako nakatulog kagabi," pagdadahilan na lamang niya.Kahit ang totoo ay kung saan-saan na tumatakbo ang isip.'Pa'no kung nagkaproblema ulit sa factory?''Pa'no kung may nangyari nang masama nn wala siyang kaalam-alam?'"Shiela, sigurado ka bang ayos ka lang? Pwede ka naman magpahinga," ani Evelyn.Nasa hapagkainan na sila pero kanina niya pa napapansin na tumutulala ito. Ni hindi na nga nababawasan ang pagkain.Tipid na pag
NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni Chris sa dalawa. "'Ma, Zia, sa taas po muna kayo at ako nang bahala rito."Ngunit ni isa sa dalawa ay walang kumilos. Sa sinabi ng pulis ay nakaramdam ng takot ang mga ito para kay Chris.Natakot sina Zia at Maricar na muli itong makulong gaya ng nangyari noon."Dito lang kami, anak," ani Maricar na naluluha na nang mga sandaling iyon."Ako rin Kuya. Kung ano man ang sasabihin nila ay makikinig kami."Napabuntong-hininga si Chris. "Please, sundin niyo na lang ako." Mas mapapanatag ang loob niya kung hindi maririnig ng mga ito ang lahat.Pero sadyang matigas ang ulo ng dalawa kaya kahit palubog na ang araw ay sinabi na lamang niyang sasama sa police station upang doon makipag-usap.Hindi na nakasunod ang kapatid at Ina nang umalis siya kasama ang mga pulis. Habang nasa police car ay tumunog ang kanyang cellphone, tumatawag si Louie."Hmm, napatawag ka?""Pauwi na 'ko nang tumawag si Zia, umiiyak habang kinukwento ang nangyari.""Masiyado lang silang nag-a
PINANUOD ni Chris ang footage pero hindi niya nakikilala ang tinutukoy ng pulis. Hinalukay niya ang memorya nang bumisita kanina sa factory pero hindi niya talaga ito namumukhaan."Kate, nakikilala mo ba siya?" aniya sa assistant.Pinagmasdan naman nito ang monitor. "Hindi rin po, Sir pero pamilyar siya sa'kin. Sa tingin ko'y bagong trabahador sa factory.""Alamin mo kung kailan siya natanggap," utos ni Chris saka muling itinuon ang atensyon sa monitor. Ilang segundo siyang tulala na ipinagtaka ng pulis."Sir, ayos lang kayo?"Natauhan naman si Chris saka tumango. "O-Oo, ayos lang."Napansin naman ni Kate na tila distracted o wala ito sa wisyo kaya kinausap niya ito, "Sir, ang mas mabuti pa'y umuwi na muna kayo at magpahinga. Ako na lamang po ang bahala rito.""Hindi, ayos--" hindi na niya natapos ang sasabihin nang tumunog ang cellphone. Kaya kinuha niya mula sa bulsa at nakitang tumatawag ang asawa.Natigilan siya at hindi makuhang sagutin ang tawag hanggang sa tumigil ang pagtunog.
MARIING pinikit ni Chris ang mga mata sa narinig. Hindi niya akalaing sa isang iglap. Ang tatlo sa mga nakasalamuha niya kanina ay wala na ngayon. "Malapit na 'ko," iyon na lang ang nasabi niya saka tinapos ang tawag. Mabuti na lamang at naging maayos naman ang daloy ng trapiko kaya nakarating agad siya, hindi gaya kanina. Tatlong ambulansya at isang fire-truck ang naroon sa factory. Maraming mga manggagawa ang nasa labas at ang ilan ay halatang may mga natamong sugat o galos. Hinanap ng mga mata niya si Kate at si Fernan. "Sir!" Narinig niya ang boses nito sa kumpol ng mga manggagawa. Kaya tumakbo siya palapit at nakita na may nire-revive ang isang rescuer. "Ilan ang bilang ng mga nasaktan?" aniya kay Kate. "Kanina ay nasa fifteen pero may ilan pa pong naiwan sa loob at patuloy na nililigtas." "Nililigtas? Bakit, hindi ba lahat ay nakalabas?" "Nagkasunog at mabilis na kumalat ang apoy. Mabuti na lamang po at naapula bago pa matupok lahat ng gamit sa loob." "Si ku
HABANG bumabiyahe pauwi sa mansion ay nakatanggap ng message si Shiela mula sa asawa.Chris: Kamusta ang araw mo? Ako, kauuwi pa lang.Katabi niya ng mga sandaling iyon si Evelyn na halata ang pagod sa mukha, ang talukap ng mga mata ay bumabagsak na.Shiela: Okay lang, pauwi pa lang kami para maghapunan.Nang mabasa iyon ni Chris ay napahimas siya sa mukha. Hinihintay niyang mag-open up ito sa nangyari at ayaw niyang makahalata ang asawa na mayroon siyang nalalaman.Shiela: Tatawagan sana kita pero katabi ko si Tita, mamaya na lang after ng dinner.Chris: Okay, I'll wait.Nang mabasa iyon ni Shiela ay itinabi na muna niya ang cellphone at baka maistorbo niya si Evelyn na tuluyan nang nakatulog sa kinauupuan.Maging siya ay unti-unti na ring inaantok hanggang sa hindi na namalayang nakarating na pala sila sa mansion. Pagpasok ay agad silang nagtungo sa dining area para kumain."Manang, maglagay pa kayo ng isang pinggan," utos ni Rolan. "Ilagay niyo sa upuan na laging pinupuwestuhan ni
HUMAKBANG palapit si Shiela ngunit hinarangan agad si Rolan."'Wag kang sumama sa kanya, anak."Tipid na pagngiti ang ginawa ni Shiela saka hinawakan ang kamay nito. "'Wag kayong mag-alala, 'Pa. Hindi ako sasama at kakausapin ko lang siya."Lumapit na rin si Evelyn na bakas ang kaba sa mukha. "Sigurado ka ba? Nag-aalala kaming baka may gawin siya sa'yo."Hinaplos ni Shiela ang balikat nito upang ipakita na walang masamang mangyayari sa kanya. "Salamat sa pag-aalala. Kakausapin ko lang siya't babalik agad ako."Hindi na napigilan ni Rolan ang anak at hinatid na lamang ng tingin habang papalayo upang sundan si Mario."'Wag po kayong mag-alala at ako nang bahalang magbantay," saad naman ni Jeric saka sinundan ang mga ito.Paglabas ni Shiela sa funeral homes ay nakita niyang pabalik sa kotse ang matanda."Hindi niyo ba ako narinig? Ang sabi ko'y makikipag-usap lang ako at hindi sasama sa inyo."Sa pagtitig ng matanda ay agad nakaramdam ng kaba si Shiela. Pakiramdam niya ay may mangyayari