NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni Zia sa Doctor at kay Shiela. Nilapitan niya pa ang hipag saka hinaplos ang braso nito. "'Wag kang mag-isip ng ganyan. Sigurado akong babalik sa normal ang paningin mo. Magtiwala ka lang, 'di po ba?" aniya sa Doctor.Tumango naman ito. "Temporary lang ito kaya 'wag kang mabahala. Sinisigurado kong gagawin namin ang lahat para bumalik sa dati ang paningin mo."Matapos ay nagpaalam na ito para maihanda ang pagsusuri na gagawin kay Shiela.Pagkaalis ng Doctor ay natahimik silang naroon sa loob ng kwarto. Maging si Laurence na natural na malikot at maingay ay tahimik lang na nakaupo sa sofa katabi ang kapatid.Ilang minuto ang lumipas ang dumating si Louie. Agad tumakbo palapit ang dalawang bata sa ama at ikinuwento ang nangyari."Magiging okay lang naman si Tita, 'di ba, Papa?" ani Laurence."Oo, magiging okay lang siya," tugon ni Louie saka tiningnan ang panganay. "Ayos ka lang, Luiza?""Kawawa si Tita," saad ng bata."'Wag kayong mag-alala. Magiging okay l
UMILING lang si Henry sabay ngisi. Nang maalalang wala nga palang nakikita ang kaibigan ay nagsalita siya, "Naitanong ko lang."Kumapa-kapa sa hangin si Shiela. Mas lumapit naman at inangat ni Henry ang kamay para mahawakan nito."'Lika, usap muna tayo. Ang tagal kong walang naging balita sa'yo. Hindi ko akalaing dito pala tayo magkikitang muli," natutuwang saad ni Shiela.Nagkuwentuhan naman ang dalawa pero kapag nagtatanong si Shiela ng tungkol sa nangyari noon mula sa kamay ni Chris, ay pasimpleng iniiba ni Henry ang usapan.Ilang sandali pa ay tumatawag na si Zia sa cellphone ng caregiver. "Ma'am Shiela, hinahanap na po tayo.""Gano'n ba?" bakas ang lungkot sa tono ng boses ni Shiela. Gusto niya pa sanang makausap si Henry nang matagal."May ibang pagkakataon pa naman para makapag-usap tayo ng matagal-tagal. Saka, may lalakarin kasi ako kaya hindi na rin ako magtatagal," ani Henry.Bago tuluyang umalis ay nag-iwan ng contact number si Henry para makapag-usap pa rin sila ni Shiela.
BINILISAN pang lalo ni Chris ang paghabol hanggang sa pinigilan ng hospital staff. "Henry!" aniya dahil kahit sugatan ay nakita niyang may ulirat pa ito.Mula sa dalawang Nurse ay huminto ang isa para siya ay tanungin. "Kamag-anak niyo ba siya, Sir?"Umiling si Chris. "Kakilala ko lang siya.""Kung gano'n ay paki-contact na lamang po ang kamag-anak niya para sabihing na-aksidente siya.""Ano bang nangyari sa kanya?" si Chris na nagpupumilit lumapit. Hindi siya makapaniwalang ang lalakeng kausap lang kanina, ngayon ay nag-aagaw buhay na."Nabunggo po siya," tugon ng Nurse.Samantalang napagdesisyunan ng Doctor na operahan si Henry dahil sobrang lubha ng tinamo nito. "Ihanda niyo kaagad ang operating room!"Dahil na-distract ang Nurse ay bahagyang nakalapit si Chris. Nagtama ang tingin nila ni Henry at tila may kung anong sinasabi."Ano? Dok, mukhang may sinasabi ang pasiyente!" saad ng isa pang Nurse.Habang ang isa pa ay agad hinila si Chris palayo. "Sir, hindi kayo pwede rito.""Sand
MAHIGIT isang buwan ang nakalipas matapos na maoperahan sa mata si Shiela ay nakakakita na siya nang maayos. Mas malinaw pa nga sa dati niyang vision.Kaya sobrang saya niya dahil fully recovered na rin siya sa operasyon sa liver at ilang araw na lamang ay puwede nang ma-discharge.Makakasama na niyang muli ang anak at mahal sa buhay. Halos araw-araw ay bumibisita si Zia o si Mia at kung minsan ay si Maricar kasama si Archie.Pero napapansin niya na dalawang linggo ng wala si Chris. Ang huling kita niya rito ay iyong araw na na-discharge ito sa ospital.At dahil nakakakita na siya ng maayos at pinayagan na rin ng Doctor na gumamit siya ng cellphone kaya tinawagan niya ang asawa. Hindi ito sumasagot pero nag-message naman na abala ito sa trabaho.Hindi na rin siya tumawag ulit para hindi ito maistorbo. Pagkatapos, habang nagsi-scroll sa may contact list ay nakita niya ang number ni Henry. Ang tagal na niya itong hindi nakakausap. Kaya tinawagan niya at gaya ni Chris ay hindi ito sumasa
TULALA at hindi makausap si Shiela matapos na malaman ang totoo.Lumuluha lang siya hanggang sa makasakay sa kotse. Katabi si Zia na panaka-naka ang lingon."Alam kong mahirap pero--"Napapikit si Shiela. "Hindi niya man lang nasilayan ang anak niya. Nawala siya sa mundo na hindi man lang ito nakita." Pagmulat ay nilingon niya si Diana sa kanyang tabi at ang tiyan nito.Kasama nila ito sa sasakyan dahil pansamantala itong nakatira sa Cruz mansion. Ang gusto ni Diana ay umuwi na sa Cebu pero dahil malapit na itong manganak ay pinigilan muna ni Zia. Dahil sagot na nila ang panganganak nito sa Rodriguez hospital."Aalagaan ko ng mabuti ang mga mata ko," saad ni Shiela na hinawakan pa ang kamay nito.Malungkot naman na nangiti si Diana. "Salamat."Ilang minuto pa ang lumipas ay nakarating na sila sa mansion."Mama!" si Laurence na tumatakbong palapit.Kasunod nito si Maricar na karga si Archie.Agad namang lumapit si Shiela. Mahigit isang linggo niyang hindi nakita ang anak. Paglapit ay a
KATOK sa pinto ang gumambala sa tatlo ng mga sandaling iyon.Si Zia ang nagbukas ng pinto at nakitang nakatayo si Shiela sa labas."M-May kailangan ka?""Galing ako sa kusina, Ate. Pinapatanong ng kusinera kung anong gusto niyong kainin sa hapunan," tugon ni Shiela na bahagyang sumilip.Nakita niyang nasa loob si Maricar at Jeric kaya napatanong siya, "Anong meron, Ate?"Ngumiti naman si Zia para ipakita na maayos lang ang lahat. "Wala naman, sige at tatanungin ko si Mama." Pagkatapos ay sinara ang pinto.Nagtaka naman si Shiela pero hindi na masiyado iyong pinagtuunan ng pansin at pinuntahan na lamang si Diana para makipagkuwentuhan.Samantalang sa loob naman ng kwarto ay pinalabas na ng dalawa si Jeric dahil ayaw talaga nitong magsalita.Pagkaalis ng binata ay nag-usap ang mag-ina."Hindi kaya ay bumalik si Kuya sa Cebu?" ani Zia."Ano namang babalikan niya ro'n? 'Wag mo sabihing ang babaeng 'yun?" tukoy kay Irene. "Ano pa bang babalikan niya sa Irene na 'yun?"Saglit na nag-isip si
BAGO pa man masagot ni Shiela ang tanong ay mabilis nang nakalapit si Chris at iginiya siya palabas ng apartment. Bakas ang kaba sa mukha nito ng mga sandaling iyon. Hindi akalain ni Chris na mahahanap siya ng asawa."Hindi ko alam na naghiwalay na pala tayo? Kailan ka kinasal sa kanya?" ani Shiela matapos bawiin ang brasong hawak nito."Nagkakamali ka, picture lang 'yung nasa loob. Walang ibig sabihin.""Talaga? Pero nakuha mong i-display na hindi mo nagawa ni minsan sa'kin?!"Lumingon muna si Chris sa loob ng bahay saka ito muling hinarap. "Sinong nagsabi sa'yo na narito ako?""Hindi 'yun ang mahalaga, Chris! Akala ko ba, huli na 'to? Kaya nga sabi ko pa, sige, pagbibigyan kita ng isa pang pagkakataon kasi nga, nangako ka! Pero ano 'to?! Balik sa dating gawi? Ga'no ba siya kahalaga na nakakaya mong iwan kami ng anak mo para sa kanya?""Hindi ko kayo iniwan. Umalis lang ako sandali dahil kailangan niya ang tulong ko--""Bakit ikaw?! Wala bang pwedeng tumulong sa kanya at ikaw na lan
TINULAK ni Irene ang katulong na hinahawakan siya. Ganoon din ang ginawa niya sa iba pa para mahabol si Chris.Pero hindi siya hinayaan ng mga tauhan na nasa labas ng kwarto."Ano ba, umalis kayo!" singhal niya sa mga ito. "Chris! Bumalik ka rito!" sigaw niya matapos marinig ang ugong ng sasakyan. "Chris, hindi ka pwedeng umalis!"Nahawakan siya sa makabilang braso at pilit ibinabalik sa kama. Kahit kumikirot na ang hiwa niya sa tiyan ay tuloy pa rin siya sa pagwawala.Sinipa niya at pinagtatadyakan ang mga ito. Nang mabitawan ay mabilis niyang binasag ang baso sa side table.Pinulot niya ang malaking tipak ng bubog saka itinutok sa mga ito. "Subukan niyong lumapit at hindi ako magdadalawang-isip na saktan kayo!" Saka iwinasiwas ang kamay, hindi alintana ang matalim na parte ng basag na baso na sumusugat sa palad niya.Dahil sa banta ay nagsi-atrasan naman ang mga katulong at tauhan sa takot."Pakiusap, Ma'am. Huminahon muna kayo. Baka mapa'no kayo, kagagaling niyo lang sa operasyon!"
HINAYAAN ni Shiela na yakapin siya ni Chris. Ngunit nang may dumaan na motor ay mabilis pa siya sa alas-kuwatro na kumawala."Kailangan ko nang pumasok sa loob para makapagpahinga na," aniya.Humakbang naman si Chris at akma pang susunod nang lingunin niya. "Sorry pero, hindi ko gustong tumanggap ng kahit sinong bisita ngayon. Bumalik ka na lang sa Manila.""Pero, hindi mo ba narinig ang sinabi ko?"Napabuntong-hininga si Shiela. "Matagal ko nang tanggap na darating ang panahon na matutuon sa iba ang atensyon ni Archie. Na balang-araw ay maga-asawa ka ulit at magkakaroon siya ng step-mom."Seryosong nakatitig si Chris, hindi maproseso ng utak ang sinasabi nito. Hindi niya matanggap na susukuan na lamang ni Shiela ang lahat. "Naririnig mo bang sinasabi mo? Gusto mong mag-asawa ako't magkaroon ng ibang Ina si Archie?!""Anong masama ro'n? Basta maaalagaan nang maayos ang anak ko ay walang problema--""Shiela!" biglang taas ng boses ni Chris. "Hinding-hindi ako magpapakasal sa iba, dahil
MATAGAL bago sinagot ni Chris ang tawag, "Hello, Shiela, napatawag ka?""Totoo ba, na nagpunta riyan si Harry para makita si Lucas?""Oo," tipid na sagot ni Chris.Si Shiela na nakatingin sa salamin at nakikita ang sarili sa repleksyon ay hindi maiwasang mahabag."Bakit hindi mo sinabi sa'kin na magkapatid si Henry at Harry?""Sasabihin ko naman sa'yo pero gusto kong magkausap muna kayo ni Harry dahil iyon ang hiniling niya--""Kahit na! Sinabi mo sana sa'kin, hindi 'yung para akong tanga. Ibang tao ba 'ko sa'yo, Chris para ilihim mo sa'kin ang totoo?" sumbat niya."Hindi gano'n ang intensyon ko--""Kung ganito at mananatiling ganito ang lahat ay mas mabuti pang ituloy na natin ang annulment. Sawang-sawa na 'kong magmukhang tanga. Walang kaalam-alam sa mga nangyayari," ani Shiela."Nang dahil lang kay Harry ay nagkakaganyan ka? 'Wag mo sabihing may gusto ka sa kanya?" pang-aakusa pa ni Chris."Hindi tungkol sa kanya ang ikinasasama ko ng loob! Nasasaktan ako na inililihim mo sa'kin la
LUMIPAS ang mga araw na hindi na nagpupunta sa pastries shop si Harry.Noong una ay binalewala iyon ni Shiela pero habang tumatagal ay napapatanong na rin ang kapwa niya staff."Mukhang natakot ata ang customer natin sa asawa mo," komento ng isa nilang kasamahan na lalake. "Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya, paniguradong hindi na 'ko magpapakita--"Pinandilatan sabay siko naman ito ng kasamahan."'Yang bibig mo talaga, daig mo pa babae. Baka lang may inasikaso. Hindi lang naman dito sa shop umiikot ang mundo ng mga tao.""Naks, lalim no'n, a!" pagbibiro pa ng isa."Magsibalik na nga kayo sa trabaho, baka mapagalitan pa tayo ni Manager, kayo rin."Matapos iyong sabihin ng isa nilang kasamahan ay nagkanya-kanya na sa pagtatrabaho ang iba habang naiwan si Cory at Shiela."Ayos ka lang?" ani Cory.Tumango naman si Shiela. "Iniisip ko lang kasi na baka may nangyaring masama sa kanya. Mag-iisang linggo na siyang hindi nagagawi rito.""Concern ka ba sa kanya?""Oo naman, nagin
KAGABI ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Benji. Sinabi nito ang tungkol sa totoong pagkatao ni Harry kaya ngayon ay sasadyain niya ito bago man lang umalis.Habang naglalakad ay may mga mangilan-ngilan na taong nakatambay sa labas. Tinitingnan si Chris na bagong dayo."May hinahanap ka, hijo?"Napalingon siya sa nagsalita. Isang matandang lalake na sa tingin niya ay nasa edad limampu pataas.Lumapit naman si Chris para ito ay kausapin. Sinabi niya ang pakay at tinuro naman nito ang daan patungo sa bahay ni Harry."Salamat po," aniya saka nagpatuloy.Ang sabi sa kanya ng matanda ay liliko siya sa maliit na eskinitang makikita sa pagitan ng asul na bahay.Nang gawin niya iyon ay natigilan siya. Sa liit ng eskinita ay halos isang tao lang ang kasiya. Magkaganoon man ay nagpatuloy siya.Hanggang sa marating ang maliit na bahay na halatang pinagtagpi-tagpi na lamang.Kumatok siya nang makailang-beses sa pinto pero walang sumasagot. Napaatras pa tuloy siya saka nagpalinga-linga sa palig
TATLONG ARAW nanatili sa Cebu si Chris at ang bata. Noong una ay masakit pa sa loob ni Shiela na iwan ang dalawa sa apartment dahil buong araw siyang magtatrabaho.Buti na lamang at nagpupunta si Chris kasama ang bata sa pastries shop pagsapit ng hapon. Diretso, tatlong araw nitong ginagawa.Umu-order ng inumin habang ang ibang staff na medyo libre ang oras ay nakikipaglaro sa bata.Na kung minsan pa nga ay tinutukso ng mga ito si Shiela, "Naghiwalay na ba talaga kayo, para namang hindi?""Oo," tipid na tugon ni Shiela dahil abala siya sa paghuhugas ng tasa at platito."Sayang naman kung gano'n. Ang gwapo ng asawa mo, mas magandang lalake kaysa kay Harry."Kunot-noo itong nilingon ni Shiela. "Anong sinasabi mo? Ba't nasali si Harry?"Nagkibit-balikat ito saka umalis.Habang ang isa pang kasamahan ay nanatili at nagkomento rin, "Parang hindi kayo naghiwalay, Ate. Ramdam ko kasing may feelings pa rin sa'yo ang asawa mo," anito dahil mas matanda ng ilang taon si Shiela."Ganyan lang tala
SA EKSPRESYON pa lang ni Chris ay alam na ni Shiela na magkakagulo. Kaya bago pa iyon mangyari ay pumagitna na siya sa dalawa.Asiwa niyang tiningnan si Harry. "Asawa ko nga pala, si Chris. Anak naman namin, si Archie." Sabay turo sa bata na nasa loob ng kotse.Bakas ang pagkabigla sa mukha ni Harry nang balingan nang tingin si Chris. "Hindi ko alam, pasensya na."Nagpalipat-lipat ang tingin ni Shiela sa dalawa hanggang sa lingunin si Cory."Sa tingin ko ay hindi na 'ko tutuloy," aniya."Bakit, may lakad kayo?" sabat naman ni Chris."Magsisimba sana kaming tatlo," tugon ni Shiela saka hinawakan ang kamay nitong kanina pa nakakuyom. Gusto niyang huminahon ang asawa dahil walang ginagawang masama si Harry.Lumambot naman ang tingin ni Chris at pinagsalikop ang kamay nilang dalawa ni Shiela. "Kung gano'n ay ba't 'di tayo magsimbang lahat?"Si Cory na kanina pa nanunuod at nakikiramdam ay pansin ang bigat ng hangin sa paligid simula nang dumating ang asawa ni Shiela. Pero ang mas ipinagta
MALIKOT ang mga mata ni Shiela ng mga sandaling iyon. Kung saan-saan na siya tumitingin dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Naa-awkward na siya sa harap ni Harry at gusto na nga sanang umalis pero nagsasalita pa ito, nagkukuwento ng kung ano-anong hindi na niya nasundan."Kung may gusto kang bilhin na damit ay may maire-recommend akong store na malapit dito. Quality at mura pa," ani Harry.Tumango-tango naman si Shiela. "Okay."Napatitig naman si Harry, ang ngiti sa labi ay biglang naglaho. Pansin na niyang naiilang ito kaya pasimple siyang nagpalinga-linga sa paligid."Ahm... may pupuntahan pa pala ako, nice meeting you ulit," aniya sabay turo sa direksyong hindi naman niya sigurado kung anong meron.Tumango lang si Shiela saka ito sinundan ng tingin habang papalayo. Wala naman siyang ginawang mali pero tila naging snob siya rito.Kaya matapos ang araw na iyon, sa tuwing nagpupunta sa pastries shop si Harry, umo-order ng inumin at cheesecake ay kinakausap niya ito para man la
NAKAUPO at nakasandal si Chris sa pader nang magising. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa pagbabantay ng shop.Madilim pa rin ang kalangitan at sobrang tahimik ng paligid. May mga huni ng insekto at alulong ng aso sa hindi kalayuan. Medyo nagmamanhid ang paa niya dahil sa posisyon kaya nag-inat-inat muna siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa para tingnan ang oras.Pasado alas-tres ng madaling araw. Dalawang oras din siyang nakatulog sa ganoong posisyon, na hindi niya akalaing magagawa niya, epekto marahil ng alak na nainom.Nang muling tingnan ang cellphone ay may nag-missed calls pala, hindi niya napansin dahil naka-silent mode.Numero ng piloto sa private plane ni Louie. Hindi kasi siya pinayagang makasakay sa eroplano kaya gumawa na ng paraan si Louie upang matulungan siya.Doon lang din niya naalala na isang oras lang ang napag-usapan na maghihintay ang piloto at dapat ay bumalik siya sa tamang oras.Napaisip tuloy siya kung iniwan na ba siya nito, huwag naman sana d
NAKABALIK si Shiela bago pa man magsara ang pastries shop. Naabutan niyang kaunti na lamang ang customer saka nagliligpit na rin ang mga kasamahang staff.Agad siyang tumulong para mapabilis ang paglilinis."Day-off mo pa ngayon," pabirong sita ng staff na si Cory na siyang tumulong sa kanya para makapasok sa shop.Napangiti lang si Shiela saka naalala ang natuklasan ngayong araw. Kahit na planado ang pagtulong nito ay nakikita naman niyang mabait talaga si Cory. Ramdam niyang bukal talaga sa loob nitong tumulong kahit may kapalit."Salamat, a.""Para sa'n?" anito.Umiling siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa ginawa mong pagtulong sa'kin noon."Napakunot-noo si Cory at nagtatakang tumingin. "Anong meron? Nagpapasalamat ka na naman sa'kin."Ngumiti lang ulit si Shiela saka pinagpatuloy ang ginagawa.Ilang sandali pa ay wala ng customer at nagpapaalam na ang mga staff na uuwi na. Dahil si Shiela ang maiiwan ay siya na ang tumapos sa paglilinis."Close na po kami ngayong gabi, Ma'am."Iy