ATASHIADaig pa namin ni Lance ang nananaginip nang pumasok siya sa loob ng bahay namin. Halos hindi niya bitawan ang kamay ko. "Dito ka matutulog sa guest room," sabi ko sa kaniya. Tiningnan niya ang malaking silid. Wari bang sinukat niya ang laki ng kama. Maging ang maayos na arrangement ay para bang sinisiyasat niya. Subalit muli niyang isinara ang pintuan at lumakad palayo sa silid. "Hon, can I sleep in Charlene's room? I know na hindi ka papayag na sa room mo ako matulog kaya kung pwede, sa room na lang ng anak natin ako matutulog," he said. Ano daw? Ang kapal ng mukha ng bisita ko. Abusado! Nagmagandang loob na nga ako, demanding pa. Wow. Just wow! Nagkamali yata ako na pinapasok ko siya. "No! Umalis ka na lang kung ayaw mong matulog sa guest room ng bahay na ito." Hindi ko napigilan ang mamaywang at tumaas ang kilay. "Okay. I'll sleep kahit saan mo ako patulugin," mahinang turan ni Lance. "Huwag ka nang magalit.""Daddy!" Napapikit na lang ako nang narinig ko ang boses
ATASHIADahil hindi ako makatulog sa takot na may parang multo na laging nakatingin sa akin, isang umaga ay kinausap ko na si Daddy. Medyo nagtaka pa siya nang sinabi ko na palagi kong nakikita ang dati niyang asawa o live-in partner dahil legally, si Nanay pa rin ang asawa niya. "Are you sure, hija. Salvie is not living here. How come you see her?" Biglang naibaba ni Daddy ang maliit na knife na gamit niya sa paglagay ng palaman. "Sigurado po ako. Hindi ko alam kung imagination ko lang ang lahat. Nag-iingat lmyg po ako kaya sinabi ko na rin sa inyo. Baka sakali lang po na mawala ang mga nakikita ko kapag nalaman ninyo," paliwanag ko. "What is it, Mommy?" Bulong sa akin ni Charlene na nasa tabi ko lang."Never mind about it, my princess. It's not for kids. At dapat hindi nakikisali ang bata sa usapan ng mga matatanda," saway ko sa aking anak. "Okay po," sabi naman niya. Si Daddy ay nilaro-laro ang baba niya. Hindi ako masyadong komportable lalo at alam ko na malalim ang iniisip n
ATASHIAIpiniling ko ang aking ulo. Napabuntong-hininga ako. Kung anu-ano ang nai-imagine ko kaya naman binabangungot na ako. Halos hindi ako makahinga habang tumatayo sa kama. Thank God dahil panaginip lang pala na tinutukan ako ni Ma'am Olivia ng kung anong matulis na bagay habang nasa mall daw ako. Subalit hindi ko maintindihan ang ibig sabihin ng panaginip ko. Simula kasi nang nalaman ni Lance ang katotohanan ay never na nya akong pinakitaan ng masama. Possible kayang magawa na naman ni Ma’am Olivia na linlangin ang anak niya? O sadyang magulo lang ang siisp ko kaya kung anu-ano ang napapanaginipan ko? Sa bahay, madalas ay iniiwasan ko si Nanay. Matindi na naman ang galit niya sa akin dahil ako ang sinisisi niya sa mga kamalasan daw namin. Magmamahal na lang daw kasi ako, doon pa sa kagaya ni Daddy. So ironic kasi siya dapat ang nakakaunawa sa situation ko dahil pinagdaanan niya pero mukhang sarado talaga ang isip ni Nanay. Thankful ako kasi malaki ang mansion, maraming pwedeng p
LANCEI had an awful day at work, that was why I went to Atashia’s restaurant. I was trying to win back my wife's heart, but unfortunately, Daddy came. I wasn't expecting to see him in my wife’s restaurant because I knew he was busy on the farm. As dad entered Atashia's office, my eyes met his. I was asking him questions silently.“Good morning, sir. I am not expecting your visit.” Pormal ang facial expression ni Atashia and I could sense she was uncomfortable having my dad in her office. “Dad, why are you here?” I asked him too. “I am not expecting to see my son here, hija. I am glad na okay na kayong dalawa,” sabi ni Dad sa halip na sagutin ang tanong ko. Atashia invited him to sit down. She ordered her secretary to bring us coffee. Habang tinitingnan ko ang asawa ko, napangiti ako. Malaki na ang naging improvement niya mula sa isang simpleng personal assistant ko noon at secretary into a big boss sa isang sikat na restaurant. Well, it’s not a surprise anymore since she is now st
OLIVIAThe police are hunting me. Gosh, may warrant arrest na for me. Duh! Ginawa ko lang naman ang sa tingin ko ay tama. Ang dami kasing batas sa mundong ito gayong pwede naman maging malaya ang mga tao at gawin ang mga gusto nila. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi gawing batas ng mga nasa pwesto na magkaroon ng ilang araw na kalayaan ang mga tao. Nang sa ganoon ay pwede nilang patayin ang mga taong nagkasala sa kanila. Well, imposible iyon, alam ko. Marami kasi ang feeling banal sa mundong ito. Magkasama pa rin kami ngayon ni Mark. No choice na siya kung hindi ang pakisamahan ako dahil wala naman siyang mapupuntahan pa. Mabuti na lang, marami akong ninakaw sa Henzon Group of Companies. Kahit nagtatago ako, nakahiga pa rin ako sa pera. Naibenta ko rin ang private plane ni Lance at ilan pa niyang mga ari-arian kaya naka-jackpot ako. Marami akong ipon at sapat iyon para sa ilang buwan na pagtatago. Masama na kung masama akong ina. Who cares about what other people think? Mapapa
ATASHIAIsang malaking katanungan sa pamilya ang pagkamatay ni Miss Salvie. Ngunit hindi ko inaasahan na pati ang pangalan ko, ni Daddy, at ni Jasper ay madadamay. Ang isa pang malaking katanungan ay kung bakit sa Siniloan natagpuan ang bangkay ng dating karelasyon ng aking ama. Dahil doon kaya ako ang nadidiin sa kaso. Batid kasi ng ilang mga taga Siniloan na tumira ako roon. Dahil sa mga nangyayari ay pilit kong hinahanap si Lance. Medyo matagal na kasi siyang hindi nagpaparamdam sa akin. Dapat ay sana ay masaya ako dahil hindi na niya ako inaabala subalit hinahanap-hanap siya ng puso ko. Nahihiya na pinuntahan ko si Nathan sa kan’yang opisina. Medyo nagulat pa nga ang nobyo ng bestfriend ko dahil sa sorpresa kong pagbisita sa kan'ya. "Why did you not inform me that you're gonna visit me right now?" tanong sa akin ni Nathan. "Himala. Pinayagan ka yata ng iyong ama na mamasyal ngayon," biro pa niya."Nag-aalala kasi ako kay Lance," agad kong sabi. "Tumakas lang ako sa mansion kasi
LANCEI was in the middle of my meeting when Nathan called me. At first, I wasn't able to understand what he was trying to tell me. Hanggang sa mabanggit niya ang pangalan ni Atashia. "Come again. What did you just say?" tanong ko ulit sa akin kaibigan. "Pare, ang sabi ko, nawawala ang mag-ina mo. Nagkakagulo ngayon sa mansion ng mga Regalado dahil paggising ng lahat kaninang umaga, wala na sina Atashia at Charlene," balita sa akin ni Nathan. "You are joking, right?" tanong ko ulit sa kaibigan ko."Of course not. Kahit kailan ay hindi ko gagawing biro ang bagay na ganito, Lance. Prepare yourself. Maaaring tanungin ka ng mga pulis tungkol sa pagkawala ng iyong mag-ina," sabi pa ni Nathan bago naputol tawag niya. I was silent for a moment. I don't know what to do, and who to talk with. My wife and my daughter are missing and I have no idea where they are. As I returned to the meeting room, I drastically ordered everyone to return to their post. Sumunod naman ng walang reklamo ang m
ATASHIAI received a lot of messages from Lance. He said everyone was looking for me at sa anak ko. Dahil doon kaya napilitan akong magpadala ng text sa kan'ya. Bukod sa kan'ya, nagpadala rin ako ng text message kay Jaspher. Batid ko kasing nag-aalala rin ang kapatid ko. Sa isang malayong barangay sa lalawigan ng Catanduanes, masayang naglalaro ang anak ko. May mga bago na siyang kaibigan doon kahit ilang araw pa lang kami sa nasabing lugar. "Atashia, galit ka pa rin ba sa akin?" tanong ni Gemma. Nakaupo siya sa wheelchair dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakakalakad. Kapwa kami nasa lilim ng isang mangga na malapit sa malaking gate na kawayan. Tiningnan ko si Gemma mula ulo hanggang paa. "Galit?" Tumawa ako ng bahagya. "Wala na akong galit sa iyo. Matagal ko nang tinanggal iyon sa puso ko dahil hindi iyon makakabuti para sa akin. Pero huwag kang umasa na pagkakatiwalaan kita. Nandito ako hindi dahil sa iyo kung hindi dahil kay Liza. Tingnan natin, malay mo sa mga panaho