ATASHIAIsang malaking katanungan sa pamilya ang pagkamatay ni Miss Salvie. Ngunit hindi ko inaasahan na pati ang pangalan ko, ni Daddy, at ni Jasper ay madadamay. Ang isa pang malaking katanungan ay kung bakit sa Siniloan natagpuan ang bangkay ng dating karelasyon ng aking ama. Dahil doon kaya ako ang nadidiin sa kaso. Batid kasi ng ilang mga taga Siniloan na tumira ako roon. Dahil sa mga nangyayari ay pilit kong hinahanap si Lance. Medyo matagal na kasi siyang hindi nagpaparamdam sa akin. Dapat ay sana ay masaya ako dahil hindi na niya ako inaabala subalit hinahanap-hanap siya ng puso ko. Nahihiya na pinuntahan ko si Nathan sa kan’yang opisina. Medyo nagulat pa nga ang nobyo ng bestfriend ko dahil sa sorpresa kong pagbisita sa kan'ya. "Why did you not inform me that you're gonna visit me right now?" tanong sa akin ni Nathan. "Himala. Pinayagan ka yata ng iyong ama na mamasyal ngayon," biro pa niya."Nag-aalala kasi ako kay Lance," agad kong sabi. "Tumakas lang ako sa mansion kasi
LANCEI was in the middle of my meeting when Nathan called me. At first, I wasn't able to understand what he was trying to tell me. Hanggang sa mabanggit niya ang pangalan ni Atashia. "Come again. What did you just say?" tanong ko ulit sa akin kaibigan. "Pare, ang sabi ko, nawawala ang mag-ina mo. Nagkakagulo ngayon sa mansion ng mga Regalado dahil paggising ng lahat kaninang umaga, wala na sina Atashia at Charlene," balita sa akin ni Nathan. "You are joking, right?" tanong ko ulit sa kaibigan ko."Of course not. Kahit kailan ay hindi ko gagawing biro ang bagay na ganito, Lance. Prepare yourself. Maaaring tanungin ka ng mga pulis tungkol sa pagkawala ng iyong mag-ina," sabi pa ni Nathan bago naputol tawag niya. I was silent for a moment. I don't know what to do, and who to talk with. My wife and my daughter are missing and I have no idea where they are. As I returned to the meeting room, I drastically ordered everyone to return to their post. Sumunod naman ng walang reklamo ang m
ATASHIAI received a lot of messages from Lance. He said everyone was looking for me at sa anak ko. Dahil doon kaya napilitan akong magpadala ng text sa kan'ya. Bukod sa kan'ya, nagpadala rin ako ng text message kay Jaspher. Batid ko kasing nag-aalala rin ang kapatid ko. Sa isang malayong barangay sa lalawigan ng Catanduanes, masayang naglalaro ang anak ko. May mga bago na siyang kaibigan doon kahit ilang araw pa lang kami sa nasabing lugar. "Atashia, galit ka pa rin ba sa akin?" tanong ni Gemma. Nakaupo siya sa wheelchair dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakakalakad. Kapwa kami nasa lilim ng isang mangga na malapit sa malaking gate na kawayan. Tiningnan ko si Gemma mula ulo hanggang paa. "Galit?" Tumawa ako ng bahagya. "Wala na akong galit sa iyo. Matagal ko nang tinanggal iyon sa puso ko dahil hindi iyon makakabuti para sa akin. Pero huwag kang umasa na pagkakatiwalaan kita. Nandito ako hindi dahil sa iyo kung hindi dahil kay Liza. Tingnan natin, malay mo sa mga panaho
ATASHIACharlene's third birthday. Isang simpleng celebration ang inihanda ko para sa aking anak. No kiddie party, no balloons, and no gift giving. Isang simpleng swimming by the beach lang ang pinag-usapan namin nina Liza at Gemma. Madaling araw pa lang ay hindi na magkaugaga ang magkapatid sa pag-asikaso ng mga lulutuin sa araw na iyon. Hindi na nila ako pinatulong dahil nag-aalboroto si Charlene. Hindi na naman kasi niya makalimutan ang kan'yang ama. Daddy… daddy… daddy…Uminit na ang aking ulo at tuluyan na akong nawawalan ng pasensya. Kahit anong gawin ko kasi ay hindi ko mapatahan ang aking anak. Madaling araw na pero sa halip na matulog ay panay lang ang iyak ni Charlene. "Tawagan mo kaya si Lance para makapag-usap ang mag-ama," suggestion ni Liza. “Kapag ginawa ko iyon, lalong magwawala iyan si Charlene,” wika ko naman. “Naku, baka masira pa ang birthday ng batang iyan dahil sa kahahanap niya sa kaniyang ama,” sabi naman ni Gemma. Napaupo ako sa lumang hagdanan. Kinarga
ATASHIAAgad akong sinalubong ng yakap ni Liza. Si Gemma naman ay umiiyak habang nakatingin sa amin. Kitang-kita naman sa mukha ng mga kamag-anak nila ang matinding takot na naramdaman nila. Ngunit ang ipinagtataka ko ay kung bakit naroon din si Lance ng mga oras na iyon. "Kumusta kayong mag-ina? Nasaktan ba kayo?" tanong ni Liza sa akin. "Liza, tingnan mo nga si Charlene. May ahas sa loob ng kweba Hindi ako sigurado kung natulaw ba siya o hindi," bulong ko sa kan'ya. Mabilis naman na kumalas sa pagkakayakap ko si Liza. Agad niyang sinuri ang buong katawan ng aking anak. Palibhasa isa siyang nars kaya sanay na sanay siya sa pag-check ng mga pwedeng sintomas ng tuklaw ng ahas. "Wala akong nakitang kahit na anong indekasyon na natuklaw ng ahas si Charlene," sabi ni Liza. Laking pasasalamat ko na malayo si Lance habang nag-uusap kami ni Liza. Baka kasi maghurumentado ang asawa ko kapag nalaman niya ang nangyari sa amin ng anak niya sa loob ng kweba. "Bakit nandito si Lance?" Hindi
ATASHIAMaliwanag na nang umalis kami ng Catanduanes. Sakay ng isang private plane, tahimik akong nakaupo sa tabi ng bintana ng eroplano. Si Charlene naman ay katabi ng kan'yang ama at nag-i-enjoy sila na pagmasdan ang mga ulap.Wala akong ideya kung saan kami pupunta. Buong magdamag kasi ay daig pa namin ni Lance ang hindi magkakilala. Sa sofa siya natulog habang ako ay katabi ni Charlene. Kahit may space pa sa kama, sinabi ko sa kan'ya na mahuhulog ang anak namin kapag tumabi pa siya sa amin. Batid ko na alam ni Lance na hindi ko siya gustong makatabi sa pagtulog pero hindi naman siya nagreklamo. Bumubulong-bulong siya na parang manggagamot noon sa Siniloan pero hindi ko na siya pinansin pa. Bigla kong nahaplos ang aking tiyan ng nakaramdam ako ng pagkahilo. Nasusuka kasi ako habang nasa ere kami."Mabuti na lang at hindi ako nabuntis ng mokong na ito," bulong ko sa aking sarili. Bigla ko kasing naalala ang nangyari sa amin ni Lance noong nagkaroon ng party sa isa sa mga compani
ATASHIAKinabukasan, habang nag-iipon ako ng lakas ng loob para kausapin ang asawa ko, pinili ko muna ang tumambay sa ilalim ng mga puno. Napakasarap ng pakiramdam para akong nakawala sa rehas na bakal. Sobrang peaceful kasi sa paligid ng La Aurora. Si Charlene ay nasa hindi kalayuan at kalaro ang katulong na itinalaga ni Lance na pansamantalang yaya ng anak namin.Hindi ko alam kung nasaan ang asawa ko. Nang magising kasi ako ay wala siya sa loob ng silid na tinulugan namin. Probably he is mad dahil sa sahig ko siya pinatulog. "Atashia, you're here." Napalingon ako sa may-ari ng tinig. Agad kong nakita si Belle na lumalakad palapit sa akin. "Ang aga-aga huwag mo akong simulan," saad ko. Nagpalinga-linga si Belle sa buong paligid. Maya-maya po ay sumilay ang isang nakakainsultong ngiti sa kan'yang mga labi. "How are you?" Tumalim ang mga mata niya. Nakaramdam ako ng pagkalito. Handa ko na sanang patawarin sila ni Lance dahil naniniwala na sana ako na kapwa na sila nagsisisi kaya h
LANCEHindi ko magawang pahupain ang galit ni Atashia. My head is aching because of her unending rants. Ang dami niyang energy para awayin ako kahit na ilang beses na akong nagpapaliwanag sa kaniya. Alam ko na mahal ako ng asawa ko. Her actions said so. Subalit hindi talaga nawawala ang pagdududa niya sa akin. Habang karga ko si Atashia sa balikat ko, ramdam ko ang malakas niyang mga suntok. She even bit my back. Kahit nananakit na siya ay mas pinili ko pa rin ang maging kalmado. I love her, and I want her back. "Lance, pagbabayaran mo ang mga ginagawa mong ito sa akin," banta sa akin ni Atashia. I never said words in return. Lalo lamang kasi siyang magagalit sa akin kapag lumaban ako. "Gusto kong magharap-harap tayong tatlo nina Belle," sigaw ni Atashia. "Okay. Just calm down," sagot ko pagkatapos ko siyang ibaba sa kama ng silid na tinutulugan namin. "Bakit dito mo ako dinala? Kung talagang wala kang tinatago sa akin, at ikaw ang nagsasabi ng totoo, haharapin natin si Belle,"
ATASHIA Makalipas ang tatlong taon, naghahanda ako sa isa na namang okasyon. Birthday ng inaanak namin ni Lance at ang restaurant ko ang magse-serve ng pagkain doon. Excited na ako para sa okasyon na iyon lalo na at matagal kong hindi nakita si Loida. "Wenna, tapos na ba tayo? Gemma okay na ba lahat?" tanong ko sa dalawa. "Okay na po, 'Wag na pong ma-pressure," sagot naman sa akin ni Gemma na ngayon ay nakakalakad na. "Naku, sobrang praning na praning na naman si Atashia," wika ni Wenna. "Kami na ang bahala rito. Umuwi ka na para makapag-prepare ka na rin. Aba, hindi ka pwedeng pumunta roon na haggard na haggard ka." "Kung sabagay, matagal ko rin na iniwan sa inyo ang restaurant at napatakbo ninyo ito ng maayos. Ano ba naman ang isang birthday party, 'di ba?" tanong ko sa kanila. "Easy," sabay na sagot ng dalawa. Nagkatawanan kaming tatlo. Pagkatapos kong ma-check ang ilan pang detalye, umuwi na rin ako kaagad. Sa bahay ay naabutan kong nanonood ng TV si Lance. Kinansela niy
LANCEMy heart is beating so fast. Dalawang taong minamahal ko ang kritikal ngayon sa ospital. Kapwa sila sa dibdib ang tama. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko habang pinapanood ko sila na kapwa lumalaban para mabuhay. Tita Olivia. Parang napakahirap tawaging tita ang taong buong buhay ko ay tinawag kong mommy. Sa paglabas ng katotohanan, my heart is aching. I keep denying that everything I have heard is true. Hindi ko alam kung dapat ko rin bang sisihin si Daddy sa mga naganap. Sa ngayon ay nasa presinto rin siya dahil sa ginawa niyang pagbaril kay mommy, Tita Olivia pala. Hindi! Mas gusto ko siyang tawagin na Mommy Olivia. Samantala, iniimbestigahan ng mga pulis si Mark na kaagad nahuli pagkatapos niyang paputukan sa dibdib si Mommy Olivia. Dumating din sa hospital ang mga Regalado. Matindi ang takot na nararamdaman ko. Wala akong masabi sa kanila kung hindi ang pasensya. "It's not your fault. Matapang ang kapatid ko kaya sigurado akong lalaban siya para sa inyo ni C
OLIVIAI am so mad. Nakatakas silang lahat at wala akong nagawa. Wala kasing silbi ang mga tauhan ko. Wala talaga akong ideya kung ano ang nangyari. Nagising na lang ako isang madaling-araw na nagkakagulo na ang mga tauhan ko. Wala na ang mga bihag namin. Gosh, I am so irritated. I make paypay to myself kasi sobra akong nababanas. Lahat kasi ay nawala na sa akin; my husband, my son, everything. And it is because of Atashia. Para siyang leech na hindi maalis-alis sa sistema ko. I'm so galit na talaga. Habang naghahanap kami sa mga nakatakas na bihag, biglang dumating ang napakaraming alagad ng batas. Hindi ko alam kung sino ang nagsumbong sa kanila o tumawag sa kanila, ngunit naiinis ako dahil pakialamero sila. I want to welcome them naman. Unfortunately, hindi pagtanggap sa isang simpleng bisita lang ang gagawin ko sa kanila, kung hindi with a blast na. That's awesome, right? Dahil nilulusob na kami ng mga alagad ng batas, we decided na pumunta na muna sa kakahuyan. Instead na ako
ATASHIAParang donya na pumasok si Ma'am Olivia sa silid na kinaroroonan namin ni Misis Friol. Agad kong itinago sa aking likuran ang basa pa rin na mga kamay ko. Iniiwasan ko kasi na magtanong siya ng kung anu-ano dahil hindi pa naman ako sanay magsinungaling. “Have you seen Belle?" tanong ni Ma'am Olivia sa aming dalawa ng kasama ko. Nangatal ang mga labi ko dahil sa sobrang nerbyos. "We are not lost and found section,” biglang sagot ni Mrs. Friol. "You are so taray, huh?" Palaban na sabi ni Ma'am Olivia sa ginang na kasama ko.Hinawakan ko ang kamay ni Misis Friol para patahimikin siya. Iyon lang kasi ang paraan para mapigilan si Ma'am Olivia sa pwede niyang gawin. Hanggang sa lumabas nga siya ng silid namin. Saktong pagpasok naman ni Liza hindi sa galing sa ibang direksyon. *Bakit nandito ka?" tanong ko kay Liza. "Magmadali kayo. Tatakas na tayo," sagot ni Liza. "Agad-agad? Ngayon na?" tanong ko para makasigurado. “Bakit biglaan?”"Oo. Inutusan ako ni Sir Lance na puntahan
ATASHIAPanay ang iyak ko habang inaasikaso ko si Mrs. Friol. Mabuti na lamang at nakumbinsi ko siyang kailangan naming makaalis ng La Aurora at dapat pareho kaming buhay kapag nangyari iyon. Nilinis ko ang mga sugat niya sa katawan. Pinakain ko rin siya ng iniwang pagkain ng mga tauhan ni Ma’am Olivia. Dahil puno ng pagkain ang lamesa sa silid ko, marami siyang pagpipilian. Isang rason kung bakit hindi iyon nagagalaw ay dahil natatakot ako na baka matulad ako kay Lance. Kung may kemikal man na nilagay doon ang mga tauhan ni Ma’am Olivia, malalaman ko sa pamamagitan ni Mrs. Friol.Habang nakahiga siya sa kama na hinihigaan ko, unti-unti ko siyang tinatanong tungkol kay Belle. “We adopted her from a children foundation na tinutulungan namin dati ng aking asawa,” kwento ni Mrs. Friol. “We have no idea who her parents were. Why are you asking me these questions now?” “May nagsabi po kasi sa akin na ang tunay na ina ni Belle ay si Ma'am Olivia,” saad ko.Kahit labis ang panghihina ay p
ATASHIA Kinabukasan, parang bomba na ibinandera ni Belle sa harapan ko ang mga larawan nila ni Lance. Parang sasabog ang dibdib ko sa mga nakita ko. The bed is familiar. Kahit ilang beses lang akong natulog doon ay kabisado ko ang silid kung saan kinuha ang mga litrato. Hindi ako kaagad nakapagsalita. Nanginginig ang mga kamay na dinampot ko isa-isa ang mga larawan. Nangingilid din ang luha sa aking mga mata. "Hindi totoo ito," usal ko. Ngumiti si Belle na para bang tuwang-tuwa siya sa reaksyon ko. Kitang-kita ko rin ang pagtaas ng kanyang kilay habang parang awang-awa siya sa akin. "Don't be so stupid. Atashia, nasa harapan mo na ang katotohanan. Kakampi talaga namin si Lance. Pinaiikot ka lang ng nobyo ko. Lahat ng mga nangyayari ngayon ay alam niya. Nandito siya sa La Aurora hindi para iligtas ka kung hindi para tulungan kami na patayin ka. Hindi ako kasing sama nila ng mommy niya. Although karelasyon ko ang asawa mo, napipilitan lang talaga akong gawin ang mali dahil hawak
LANCE"Welcome home, Lance!" Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi sa muli naming pagkikita ni Mommy. Tuwang-tuwa na niyakap niya ako at hinalikan sa aking pisngi subalit hindi ko maramdaman ang pananabik sa isang ina. My heart was full of anger. All I wanted was to punch her, but I know I shouldn't do that. I should retain my respect to my mother despite all the pain she brought in the family. "Alisin mo na ang baril na nakatutok sa anak ko. Duh, if you make him patay, I'm gonna kill you also," banta ni Mommy sa lalaking nasa likuran ko. "Marami ka na palang mga tauhan, mommy." Hindi naiwasan na bulalas ko."Yeah, I need them. You know naman na hindi ko gustong matalo sa kahit na anong kompetisyon, lalo na kung ang makakalaban ko ay ang pamilya ng asawa mo at lalong-lalo na ang asawa mo. I hate them. Kahit si Matty ay ‘di ko na crush. Kinamumuhian ko na siya, Lance." Iginala ko ang aking paningin sa buong living room ng mansion ng aking lolo at lola. Napakatahimik talaga at
LANCENabalitaan kong tumawag ang kidnaper ni Atashia sa biyanan ko. I thought it was mom pero boses matandang lalaki raw ang nakausap ni Sir Matty. The police were trying to locate the location of the caller but according to Jaspher, hindi nila nakuha iyon. Maraming tao na ang tinawagan ko para lang malaman kung nasaan ang asawa ko, pero puro negative ang result. Nawawalan na ako ng pag-asa lalo pa at halos isang linggo nang nawawala si Atahsia. Mabuti na lamang at laging pinapaalala sa akin ni Daddy na ako ang lakas ng anak ko. Charlene was crying all night. She's waiting for her mom. Dahil sa mansion ng mga Regalado pa rin ako nakatira kaya kahit paano ay natutulungan ako ni Jaspher magpatahan sa aking anak. Sa kabilang banda, hanggang ngayon ay hindi pa rin matukoy kung sino ang kalansay na natagpuan sa basement ng aming mansion. Even Dad could not identify the corpse. Naging isang malaking palaisipan iyon sa aming pamilya. Nang tinanong din kasi ang aming mga kamag-anak, wala
OLIVIA I make kulong si Atashia sa isang silid kung saan hindi siya pwedeng lumabas. When I visited her sa kinaroroonan niya, tuwang-tuwa ako sa nakita ko. She's so pathetic. Although hindi siya umiiyak, alam kong takot na takot siya. Habang tinitingnan ko siya, tuwang-tuwa ako. At last, nagawa ko rin makuha ang babaeng naging reason why my unico hijo distanced himself to me. Gosh, kapag naiisip ko ang mga nangyari ay parang gusto ko na siyang patayin ora mismo. "Tita, bakit hindi natin siya pahirapan habang nasa atin siya? Makaganti man lang tayo sa mga kasalanan niya sa atin," Belle suggested. Nagliwanag ang mukha ko. Bakit nga ba hindi, di ba? Habang nakataas ang kilay ko ay pinag-iisipan kong mabuti kung ano ang magandang gawin para mahirapan si Atashia. "Ma'am, saka n'yo na pahirapan ang babaeng iyan 'pag nasa atin na ang pera," sabad ni Rey— isa sa mga pinagkakatiwalaan kong tauhan. "Tama si Rey," segunda ni Mark. "Kapag nalaman ng mga Regalado na sinaktan n'yo siya, bak