Chapter 7

Hindi nga ako nagkamali ng naisip kanina dahil wala pang ilang segundo nang makarating ako sa kitchen ay nakasunod na ang lalakeng 'yon. He's really going to watch me cook his food. Ngayon na alam niya na ako ang magluluto ng pagkain niya, at pagkatapos ng mga nangyari sa maghapon na 'to sa pagitan namin, Will he really let me cook his food? Doesn't he worry that I might do something to upset his stomach, or worse, poison him?

You are not a killer for pete's sake, Ara!

"What are you going to cook for me?" he asked, his deep voice making me flinch.

His presence really intimidates me. May kakaiba sa kaniya na kahit hindi siya magsalita, iyong tingin lang ay mapapaiwas ka na ng mga mata. It's as if his gaze tells you to back off or keep your words to yourself, or that he has very little patience when he speaks.

But despite his dangerous looks and rugged presence, he shows a different side to me in just a day.Although it's controlling and his words are inappropriate, it feels like he wants to play with me rather than harm me. It seems like he just wants to see more of my reactions.

Nang dahil lang sa nangyaring halikan sa pagitan namin? Because I responded?

Pero mali ako ng akala na sinundan niya ako sa bahay namin dahil narito pala siya dahil sa Kuya Ariston.

"Sa sala ka na lang. Dadalhin ko doon ang pagkain kapag nakatapos na ako sa pagluluto."

"I'll stay here and watch you," he said. When I turned to look at him, his eyes were roaming around the kitchen.

Nagsalubong ang mga kilay ko pagkatapos ko na mailabas ang mga rekados na gagamitin ko sa pagluluto. Wait. Naliliitan ba siya sa bahay namin? Our house is huge, and even though I'm busy as a graduating student, I keep it clean kung maselan rin siya sa mga dumi.

"Hindi ako maglalagay ng kung ano sa pagkain mo kaya hintayin mo na lang ako na matapos at doon ka na sa sala o kung gusto mo lumabas ka muna at umikot. Ayoko rin na may nanonood sa akin kapag nagluluto ako," direktang sagot ko na sa kaniya.

But actually he bothers me. A lot. Iyong tingin niya na malamig, tapos bigla siyang ngingiti sa akin na parang may ibang kalokohan na naman siyang naiisip.

"I don't want to repeat myself, Arazella Fhatima," he answered with no emotion. Hindi na lang ako sumagot at hinayaan siya dahil wala naman rin saysay ang pakikipagtalo. Baka rin ano na naaman ang gawin niya.

Sa tingin ko kasi ay wala siyang pakialam kahit nandito pa siya mismo sa bahay namin, dahil ang kung ano man ang naisip niya ay tiyak na gagawin niya. Just cook his food, Ara. And then go back to your room and lock your door!

Nang magpatuloy ako sa pagluluto kahit na nakatalikod sa gawi niya ay ramdam ko na bawat kilos ko sinusundan niya. Mas nailang ako pero dahil gusto ko na rin na makatapos dito at makalayo sa kaniya ay nagsalang na agad ako ng mainit na tubig.

"So, you like your proffesor?"

Kamuntikan ko nang mabitawan ang hawak ko na dalawang itlog nang bigla siyang magsalita. Ang lakas rin ng kabog ng dibdib ko. Nilingon ko naman siya ng marahas at sinamaan ng tingin.

"Bakit ba nangugulat ka?" masungit kong sambit sa kaniya. His upper lips rose and walked closer toward me, otomatiko na kumilos ang kamay ko at kinuha ang spatula malapit sa akin at itinutok 'yon sa kaniya.

"It's not my fault that you got startled by my voice, it's not even loud," he said, sounding amused. Pero nang mapagtanto ko nga na mahina at hindi naman kalakasan ang boses niya ay naibaba ko ang hawak ko.

"S-Sa nagulat ako, eh. Akala ko ay umalis ka na nariyan ka pa pala," palusot ko na lang. Pero sa tanong niya, kung may gusto ako sa professor ko ay mukhang si Lander ang tinutukoy niya. Narinig niya kasi 'yon sa library kanina.

Ngayon ay nakasandal naman siya sa island counter, nakahalukipkip pa rin ang mga kamay. Hindi niya inaalis ang tingin sa akin kaya ako na ang nag-iwas at ibinaba na sa sink ang spatula. Nang makita ko rin na kumukulo na ang tubig ay lumapit ako doon.

"Pero para sagutin ang tanong mo at nang matahimik ka na rin, oo gusto ko siya. Obvious naman, 'di ba?"

His eyebrow furrowed, napatagilid rin ang ulo niya habang nakatingin sa akin. Na para bang may mali sa pagkakadinig niya sa mga sinabi ko.

"Does your brother knows that you like your professor?"

Hindi ba siya titigil talaga? Bakit parang sobrang curious naman niya?

"Hindi niya alam at kahit alam pa niya ay ano naman ang magagawa ni Kuya Ariston? Hindi naman 'yon nangingialam sa kung sino ang dapat at hindi dapat na magustuhan ko."

That's the truth. Basta abala siya sa pambababae at hindi ko inaaway ang mga dinadala niya dito ay bati kaming dalawa. But most of the time his bitches are getting into my nerves. Matatapang pa kahit nasa pamamahay namin. At hindi rin naman ang kuya ang tipo na masyadong mahigpit sa mga manliligaw, kilala nga niya ang ibang lalake na gusto akong pormahan, may mga kaibigan na rin niya na nagtangka pero dahil wala akong tinatanggap at ayoko pa makipagrelasyon ay siya na mismo ang nagsasabi sa mga ito.

But my decision of dating men changed when I met Lander, lalo na nang mas makilala ko siya at ma-realized ko na siya ang ideal man ko. Sinabi ko talaga sa sarili ko na kung liligawan ako nito ay hindi ako magdadalawang isip na tanggapin, at hindi rin magtatagal ay sasagutin ko dahil ano pa ba ang dahilan para patagalin ang panliligaw kung sa aming dalawa ay halata naman na ako ang unang nahulog sa kaniya?

Napangiti ako sa mga naisip ko, pero itinikom ko rin ang bibig ko nang makita ang seryoso at malalim na tingin sa akin ni Leonariz. Napansin ko na hindi na rin kasi siya sumagot at pinanonood na lang pala ako. I cleared my throat and went back to cooking his food.

"Bakit kung makatingin ka ay bawal ang nararamdaman ko?"

"You're just reading too much into how I look at you, Arazella Fhatima."

Hindi ko naman 'yon sasabihin kung hindi ko rin napansin. But it's actually strange that I am talking about my feelings for Lander to this man. Na ngayon ko lang nakilala. Na siya ring kumuha ng first kiss ko. You kissed him back, Arazella. Don't forget!

Ugh. Oo na! Nadala lang!

"Walang problema rin kung magkagusto ako sa kaniya. Walang nilalabag na univeristy rules. Isa pa, ga-graduate na ako ilang buwan na lang," matalim na sagot ko sa kaniya.

Naibaba niya ang mga kamay. Sa klase ng tingin niya ay para bang binabasa niya kung ano ang nasa isipan ko. Kaya ba ayoko na nagtatama ang mga mata namin. Pakiramdam ko kayang-kaya niyang malaman kung ano ang naiisip ko.

"S-Saka, hindi ko prof si Lander, hindi ko siya kailanman naging professor," pagpapatuloy ko pa.

Lander was never my professor. He wasn't a professor when we met. Nakakakwentuhan ko lang ito noon kapag naghihintay ako ng pirma ng form ko. Siguro akala ng lalakeng 'to ay professor ko si Lander dahil nga nagtuturo na rin ito ngayon? But, weird. How does he already know about that? nito lang nagsimula na maging professor si Lander dahil nga staff ito dati sa president's office.

Nagta-trabaho ba siya sa university? Hindi, eh... With his luxury items that he's wearing right now, the way he speaks with authority, and his attire earlier, parang mataas na tao siya.

Nagpasalamat ako nang hindi na siya sumagot pa. Nagpatuloy na lang ulit sa panonood at nang makatapos ako sa pagluluto at nabalatan ko na rin ang dalawang itlog, nakapag toast na rin ako ng bread ay inilapag ko 'yon sa harapan niya.

Leonariz looked at the food. Nag-isang linya ang mga kilay niya.

Pinigilan ko ang sarili na huwag ngumiti nang makita na nasa pagkain pa rin ang atensyon niya kahit ilang segundo na ang nakalipas. Alam ko na hindi niya 'to kakainin. Pero ang usapan, magluto ako ng kahit ano. Wala na sa akin ang problema kung ayaw niya.

"Ayan. Nakaluto na ako. Pancit canton na may nilagang itlog. Pinakamabilis na pagkain na pwedeng maluto. Kumain ka na. Aakyat na rin ako sa kwarto ko at iyan lang ang dahilan kung bakit ako bumaba. Pagdating ni kuya pakisabi na lang na huwag na akong abalahin para paglutuin ng pagkain ng kung sino."

Hindi ko na hinintay pa na sumagot siya, kaso lang bago ko siya malagpasan ay napatigil naman ako nang hawakan niya ako sa baywang. What the fck. Matigas na nakakawit ang braso niya sa akin at dahil sa biglaan 'yon ay napakapit pa ako sa braso niya.

"Ano pa ba ang kailangan--" My words were cut off when I saw him smiling genuinely at me. Na pati ang mga mata niya ay nangingislap na sinasabing totoong natutuwa ito sa pagkain na nasa harapan.

"This is one of my favorite food," nakangiting sambit niya na mas ikinatigil ko.

Ha?! Paborito niya pa ang pagkain na 'to?! Talagang nagulat ako kasi kumpyansa ako na maaasar siya kasi pancit canton lang ang inihain ko sa kaniya. A very simple food. At alam ko na mayaman siya tapos... he was so happy that his eyes are even glowing!

Pero teka, hind ba at kanina niya pa ako pinanonood dito paanong hindi niya nalaman na iyon ang iniluluto ko? But my question inside my head was answered quickly.

"I was looking at you, so I didn't pay attention to what you were preparing for me."

G-Ganoon?

"Thank you so much for cooking for me, Arazella Fhatima."

And what happened left me even more stunned.

Leonariz, the strange man I just met today, stole another kiss from me—a quick kiss on my lips and the last one on my forehead.