I sighed and leaned back in my chair. I also wiped my hands with a tissue after washing them, since I had just put the cupcakes back in the oven."Parang balak na naman niya akong kulitin. Ewan ko, ang hirap i-explain, eh. Mas lalo lang nagiging usapan ng ibang mga estudyante tungkol sa amin dahil ayaw niyang tumigil. All this time, I thought he hated being talked to, but he continues following me and telling other people that he plans to court me.""Baka kasi talagang tinamaan sa 'yo..."That's really hard to believe."Kung gusto niya talaga ako, Reiz, bakit niya ako sinubukan pahiyain sa harap ng mga tao noon sa job fair? Ghad, ang daming malalaking tao doon, not to mention na pina-hiya pa ako sa mga choir members at ibang estudyante ng university namin.""Hmm. May point ka naman. Pero infairness, hindi siya takot sa kuya mo, ha? Nakatanggap na ng suntok kay Ariston ay hindi pa rin tumitigil. Malay mo sa suntok ni Leonariz, magising 'yong si Kade?"Namilog naman ang mga mata ko sa s
"H-Ha? No, hindi sa akin 'to."Ngayon, habang nakatingin ako kay Leonariz ay nakita ko na unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi niya pagkasagot non ni Reiz sa kuya. Lalo na at sa gilid ng mga mata ko ay bumaling ang huli sa akin."Kay..."Doon ko naramdaman ang pagdaan ng malamig na pawis ko sa gilid ng ulo ko na kanina ay wala naman. Naikuyom ko rin ang isang kamay ko na parang nanlalamig na rin."Ara..."My heart was beating wildly! Iba yung kaba ko ngayon lalo na nang naningkit ang mga mata ni Leonariz sa bulaklak!"What? Kanino galing?" tanong ng kuya, kinuha niya ang bulaklak kay Reizzan, pero ganon na lang rin ang gulat ko nang hablutin 'yon ni Leonariz mula sa kaniya."L-Leo–" I was about to call him, pero bigla naman natabunan ang boses ko ng Kuya Ariston."Hoy! Tinitingnan ko pa!""Sino ang nagpadala?" tanong ni Leonariz, his jaw clenching while looking inside the bouquet, and when I noticed that he was probably looking for something to figure out who sent it, I immediatel
Napapikit ako ng mariin. I pressed my lips together and then turned my gaze to Leonariz, who was now with his arms crossed, leaning against the wall while his eyes pierced through me.Ilang hakbang ang layo ko sa kaniya pero sa tingin ay para niya akong hinahatak mismo palapit."W-Why are you staring at me like that?" tanong ko.Gosh! Hindi ko pa naiwasan na hindi mautal! Ganoon ako kakabado? It's not like I'm doing something bad behind his back!"Like what, Arazella Fhatima?" and he answered my question with a question!"Na parang may... ginawa akong mali!" I hissed. At mula sa seryosong tingin niya at nanunuring mga mata ay bigla naman siyang napayuko at unti-unting napangiti."Of course, I wasn't thinking like that, baby."Napasinghap ako sa naging sagot niya, and how his voice softly let out those words, as if he was trying to make me believe him without saying anything more. Otomatiko na nag-init ang buong mukha ko at napahinga ako ng malalim."Don't... call me b-baby, Leonariz.
Napapailing na lang ako habang nasa loob ako ng kwarto ko. Sinabihan ko muna si Leonariz na aakyat ako para kumuha ng damit na maisusuot niya, dahil nga itinapon niya sa basurahan ‘yong suot niya.Naisip ko sanang manghiram kay Kuya Ariston, pero baka nag-uusap sila ni Reiz ngayon, kaya nagdesisyon na lang ako na damit ko na mismo ang ipahiram.“Ang lakas rin talaga ng tama niya, eh.”Just because I told him I liked his natural scent more, he went and removed his shirt. Kinabahan talaga ako—what if mahuli kami nila Kuya o ni Reizzan tapos nakahubad siya? Syempre, ano na lang ang iisipin nila? Gosh! At dito pa sa bahay namin nila kami makikita, tapos nasa ganong sitwasyon kami ni Leonariz.Baka rin kung ano ang gawin ng kuya kay Leonariz at isipin na nagte-take advantage ito sa binigyan kong chance.“Buti na lang rin at may mga oversized shirt ako dito. Siguradong kasyang-kasya lang sa kaniya.”Pagkakuha ko sa kulay maroon na shirt ay dali-dali rin akong lumabas ng silid ko. I even sme
Nang mailagay na namin sa dining area ang mga pagkain na dinala niya ay bumalik kaming pareho sa kusina dahil naisipan ko na magtimpla ng juice. Sabi ko nga ay ako na lang pero para siyang buntot ko talaga.Cute pa rin!Pagkahalo ko ng juice sa isang baso ay inilagay ko na ‘yon sa pitcher. Nagsalin rin ako ng kaunti sa isa pang baso para malaman ko kung okay na ba ang lasa. When I tasted it, I nodded because of the right blend. Okay na ‘yong tamis at asim.“Okay na ‘to,” sabi ko sabay balin kay Leonariz, pero nang maisipan ko rin na ipatikim ay iniumang ko sa kaniya ang baso. Kinuha naman niya ‘yon at ininom rin.“How was it?” I asked after he placed the glass beside him. He even licked his lips.“A bit bland,” he looked at the glass, his eyes even narrowed to it.Huh?Napakunot tuloy ang noo ko at nagsalin ulit ako sa baso para tikman.“Sa akin, okay naman?” sagot ko, medyo nagtataka. I took another sip. “Hmm... Oh, it’s good.”Nang inilapat ni Leonariz ang kamay sa lamesa ay hinila
****** LONG STORY. DETAILED NARRATION. If hindi po okay sa inyo ang mahahabang kwento at madetalyeng narration skip this story na lang po! maraming salamat po! WARNING MATURE CONTENT R18+ This story contains scenes that are not suitable for young readers. Reader discretion is advised. DIRTY GAMES WITH THE BILLIONAIRE by: Pennieee Arazella Fhatima Montes "You are always drunk, Ariston! tapos uuwi ka pa dito sa bahay nang may dala-dala kang babae? saan ka kumukuha ng kakapalan ng mukha mo, ha? wala ka na ring respeto sa akin bilang ama mo!" My father, Argon Montes shouted. This is just a normal day for me. Oo, normal na araw. Dahil ang kuya ko ay sa umaga ang uwi, hindi sa hapon, hindi sa gabi o tanghali kung hindi sa umaga. Lasing na lasing at may kasama pang babae. Habang pababa ako ng hagdan sa may gilid ay nakita ko ang kasama ni kuya. Maigsi ang suot na skirt halos lumitaw na ang pisngi ng pwet, luwa ang dibdib at naka designer bag na isang sulyap ko lang ay alam ko nan
"Ara! anak!" I was about to get inside of my car when I heard my father's voice. Napatingin ako sa oras sa relong pambisig ko at 40 minutes na lang ang natitira sa akin. Baka magtraffic pa pero lumapit pa rin ako kay Dad despite the thought that I might get late. "Nakalimutan mo," sabi niya. He pointed his face. I know, I forgot. Ngumiti ako ng tipid sa kaniya. "Aalis na po ako," paalam ko at humalik sa kaniyang pisngi. After all that's happening in our life, kadikit ko pa rin ang aking ama. Hindi pa rin naman nawawala iyong respeto at pagmamahal ko para sa kaniya dahil nakita ko kung paano rin naman siya magsisi noon sa mga babaeng dinala niya sa bahay. He was devastated when my mother died and even after those years he still couldn't move on. Pero iyon nga. Ikinagalit naman ni Kuya Ariston ng sobra. "Mag-iingat, Ara. At kung magbo-boyfriend ka na--" "Dad..." ungol ko. The same line for four years! "Kung magbo-boyfriend ay iharap mo muna sa akin, ha? hindi ko naman ikaw pagba
I don't want another french kiss! Iyon ang sigaw ng isipan ko kahit pa nagustuhan ko ang halik ng lalakeng ito sa harapan ko. Hindi ko alam kung ano ang susunod na mangyayari kung sakali na maulit! at mukhang ang klase ng itsura nito ay sanay na sanay na sa ganitong gawain! Napababa naman ang tingin ko sa kamay niya na hawak pa rin ako sa braso at sa baywang. The way his grip tightened mukhang wala siyang balak na bitiwan ako. At talagang ang ngisi niya, ang kislap ng mga mata ay iisa lang ang ipinapahiwatig--ang gustongh mangyari. Hello, no! Arazella! "Look, that was a mistake, okay? I was carried away that's why I kissed you back pero huwag mong bigyan ng malisya 'yon--" "Your expression are not even aligned with every words coming from your beautiful lips, baby." Sht na lalakeng ito. With all the strength I have, I pulled back my arms and distance myself. At nasaktan pa ako dahil sa pagbawi ko kasi masyadong mahigpit ang hawak niya sa akin. I almost stumble but I managed to
Nang mailagay na namin sa dining area ang mga pagkain na dinala niya ay bumalik kaming pareho sa kusina dahil naisipan ko na magtimpla ng juice. Sabi ko nga ay ako na lang pero para siyang buntot ko talaga.Cute pa rin!Pagkahalo ko ng juice sa isang baso ay inilagay ko na ‘yon sa pitcher. Nagsalin rin ako ng kaunti sa isa pang baso para malaman ko kung okay na ba ang lasa. When I tasted it, I nodded because of the right blend. Okay na ‘yong tamis at asim.“Okay na ‘to,” sabi ko sabay balin kay Leonariz, pero nang maisipan ko rin na ipatikim ay iniumang ko sa kaniya ang baso. Kinuha naman niya ‘yon at ininom rin.“How was it?” I asked after he placed the glass beside him. He even licked his lips.“A bit bland,” he looked at the glass, his eyes even narrowed to it.Huh?Napakunot tuloy ang noo ko at nagsalin ulit ako sa baso para tikman.“Sa akin, okay naman?” sagot ko, medyo nagtataka. I took another sip. “Hmm... Oh, it’s good.”Nang inilapat ni Leonariz ang kamay sa lamesa ay hinila
Napapailing na lang ako habang nasa loob ako ng kwarto ko. Sinabihan ko muna si Leonariz na aakyat ako para kumuha ng damit na maisusuot niya, dahil nga itinapon niya sa basurahan ‘yong suot niya.Naisip ko sanang manghiram kay Kuya Ariston, pero baka nag-uusap sila ni Reiz ngayon, kaya nagdesisyon na lang ako na damit ko na mismo ang ipahiram.“Ang lakas rin talaga ng tama niya, eh.”Just because I told him I liked his natural scent more, he went and removed his shirt. Kinabahan talaga ako—what if mahuli kami nila Kuya o ni Reizzan tapos nakahubad siya? Syempre, ano na lang ang iisipin nila? Gosh! At dito pa sa bahay namin nila kami makikita, tapos nasa ganong sitwasyon kami ni Leonariz.Baka rin kung ano ang gawin ng kuya kay Leonariz at isipin na nagte-take advantage ito sa binigyan kong chance.“Buti na lang rin at may mga oversized shirt ako dito. Siguradong kasyang-kasya lang sa kaniya.”Pagkakuha ko sa kulay maroon na shirt ay dali-dali rin akong lumabas ng silid ko. I even sme
Napapikit ako ng mariin. I pressed my lips together and then turned my gaze to Leonariz, who was now with his arms crossed, leaning against the wall while his eyes pierced through me.Ilang hakbang ang layo ko sa kaniya pero sa tingin ay para niya akong hinahatak mismo palapit."W-Why are you staring at me like that?" tanong ko.Gosh! Hindi ko pa naiwasan na hindi mautal! Ganoon ako kakabado? It's not like I'm doing something bad behind his back!"Like what, Arazella Fhatima?" and he answered my question with a question!"Na parang may... ginawa akong mali!" I hissed. At mula sa seryosong tingin niya at nanunuring mga mata ay bigla naman siyang napayuko at unti-unting napangiti."Of course, I wasn't thinking like that, baby."Napasinghap ako sa naging sagot niya, and how his voice softly let out those words, as if he was trying to make me believe him without saying anything more. Otomatiko na nag-init ang buong mukha ko at napahinga ako ng malalim."Don't... call me b-baby, Leonariz.
"H-Ha? No, hindi sa akin 'to."Ngayon, habang nakatingin ako kay Leonariz ay nakita ko na unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi niya pagkasagot non ni Reiz sa kuya. Lalo na at sa gilid ng mga mata ko ay bumaling ang huli sa akin."Kay..."Doon ko naramdaman ang pagdaan ng malamig na pawis ko sa gilid ng ulo ko na kanina ay wala naman. Naikuyom ko rin ang isang kamay ko na parang nanlalamig na rin."Ara..."My heart was beating wildly! Iba yung kaba ko ngayon lalo na nang naningkit ang mga mata ni Leonariz sa bulaklak!"What? Kanino galing?" tanong ng kuya, kinuha niya ang bulaklak kay Reizzan, pero ganon na lang rin ang gulat ko nang hablutin 'yon ni Leonariz mula sa kaniya."L-Leo–" I was about to call him, pero bigla naman natabunan ang boses ko ng Kuya Ariston."Hoy! Tinitingnan ko pa!""Sino ang nagpadala?" tanong ni Leonariz, his jaw clenching while looking inside the bouquet, and when I noticed that he was probably looking for something to figure out who sent it, I immediatel
I sighed and leaned back in my chair. I also wiped my hands with a tissue after washing them, since I had just put the cupcakes back in the oven."Parang balak na naman niya akong kulitin. Ewan ko, ang hirap i-explain, eh. Mas lalo lang nagiging usapan ng ibang mga estudyante tungkol sa amin dahil ayaw niyang tumigil. All this time, I thought he hated being talked to, but he continues following me and telling other people that he plans to court me.""Baka kasi talagang tinamaan sa 'yo..."That's really hard to believe."Kung gusto niya talaga ako, Reiz, bakit niya ako sinubukan pahiyain sa harap ng mga tao noon sa job fair? Ghad, ang daming malalaking tao doon, not to mention na pina-hiya pa ako sa mga choir members at ibang estudyante ng university namin.""Hmm. May point ka naman. Pero infairness, hindi siya takot sa kuya mo, ha? Nakatanggap na ng suntok kay Ariston ay hindi pa rin tumitigil. Malay mo sa suntok ni Leonariz, magising 'yong si Kade?"Namilog naman ang mga mata ko sa s
Tinapik ko naman siya sa balikat bilang sagot.“Nasaan na daw si kuya?” pag-iiba ko ng usapan, naglakad rin ako at tumalikod muna sa kaniya para ilagay sa loob ng cabinet ko sa pinakasulok ang envelope na naglalaman ng medical records niya.“He’s still on the shop, hindi ko alam kung anong shop ba ‘yong pinuntahan niya at medyo nagtagal siya doon pero after 10-15 minutes raw ay nandito na siya sa bahay.”Pagkabalik ko ay napatingin ako sa oras at nang makita na mag-a-alas sais y medya na ay namilog pa ang mga mata ko.“H-Hala, maghahanda pa tayo ng dinner!” medyo nagpanic ako. Reiz stood and crossed her arms at me.“Don’t worry, sabi ng kuya mo ay hindi naman na natin kailangan magluto at may dala naman daw na mga pagkain si Leo.”Napatigil ako doon. Bumalik tuloy ang pag-iisip ko kung ano ang pinakain ni Leonariz sa kuya!“So, kalma ka lang,” dagdag pa ni Reiz habang nakangiti. Tapos siya na ngayon ang tumapik sa balikat ko.“Even after hearing that, I can’t calm down,” sagot ko, nap
ArazellaChapter 133.Nakauwi na kami ni Reiz sa bahay. I already informed Kuya Ariston, at sabi naman niya na malapit na rin siya at may bibilhin lang sandali na para kay Reizzan. Napabuntonghininga ako ng malalim at napabiling habang nakahiga sa kama ko. I’m done changing my clothes, siguro rin ang nasa sampung minuto na akong nakahiga.Iniisip ko kasi kung ano nga ba talaga ang dahilan kung bakit pumayag si Kuya na pumunta dito si Leonariz.I rolled over again in my bed and reached for my phone. Medyo naningkit pa ang mga mata ko habang nakatitig sa screen ng cellphone ko. I pressed my lips together, holding it tightly.“See you later, baby.”That was Leonariz’s message. And somehow, there’s a weight to it—a clear distinction that he’s not joking. Kapag rin naman kasi sinabi niya, ginagawa niya ang nakapagtataka lang, anong nangyari sa usapan namin ng kuya? Anong nangyari doon sa matinding galit niya kay Leonariz?“Did he change his mind? Kaso ang bilis naman?” pagkausap ko sa sari
I honestly thought Ariston wouldn’t bring this up dahil ilang beses na kaninang hinintay ko siyang magsabi, but it seems like what’s happening is really bothering him.“How could Mr. Montes have such a massive debt? The last time we talked, your company was doing well, and the sales were still stable.”“Kaya nga. Nagtataka rin ako. Malaking halaga ang nabanggit ni Hazel, that's fckng 50 million. Saan dadalhin ‘yon ni Dad? Wala siyang nabanggit sa akin tungkol sa bagong negosyong itinatayo niya. This is giving me a headache right now. Hindi ko rin muna pwedeng sabihin ‘to kay Ara hangga’t hindi ko nalalaman ang buong dahilan—mas lalo lang siyang mag-aalala at mag-iisip. Ang dami na rin niyang iniintindi lately…”I looked at my phone, still open to my conversation with Arazella Fhatima.She hadn’t replied yet. I sighed, running a hand through my hair. This whole situation was a mess, and Ariston’s frustration was rubbing off on me.“Have you tried calling him again?” I asked.“Of course,
Pagkauwi ko rin galing London, sinimulan ko na ‘yon. May nagawa na ako—actually, mas mabilis kaysa sa dati kong mga tinatrabaho. Maybe because I am excited to give this to her?“Premium materials pa, hindi ka naman gagawa ng ganito for business, imposible ‘yon,” rinig kong sambit pa ni Ariston. Lumalakad ang kamay niya sa lamesa kung nasaan ang iba pang mga gamit. And when he looked at me, I tilted my head and smirked.“What?” tanong ko.“You, ass. Hindi ko na kailangan pang itanong kung para kanino ‘to.”Humalukipkip ako at lumapit sa kaniya. “Don’t you even dare stop me from giving this to your sister–”“Ang piano nga hindi ko na binanggit pa kahit alam kong galit sa ‘yo!” asik niya na ikinangiti kong lalo.“Pero damn you, Leo, sana kahit sa piano na ‘yon hinayaan mo na lang ako at si dad. Iyon ang balak namin na iregalo kay Ara sa graduation niya, eh.”Speaking of graduation, kung hindi sana ako naging duwag, magandang regalo sana ito. But the graduation is near, hindi ko na matata