Erykah Sunshine.The embarrassment I felt made the night awkward for us.Ako lang yata ang nahihiya at pilit na umiiwas sa kanya. Walang usapan. Walang imikan hanggang sa pagtulog.I woke up with saggy eye bags and messy hair. I didn't have a good sleep. It felt like someone was inside my bedroom, peering at me all the time. Hindi ako kampante, pero kalaunan ay nakatulog din naman ako.The view around was more astonishing in the daytime. All the big windows were open, and the air was freely moving inside. It smelled refreshing.Humikab ako. Alas nuebe na pala. Hinanap ng mga mata ko si Glenn, at wala siya rito, kaya sa kusina na ako nagtungo. Mukhang andoon yata siya.And I was right. He just finished preparing the breakfast. Maganda siguro ang gising niya dahil presko siya sa paningin ko. Taliwas sa kung ano man ang hitsura ko ngayon. Napansin niya agad ako."Let's eat." Tipid siyang ngumiti at mabilis kong inayos ang magulo kong buhok. Tiningnan ko muna ang nakalapag na pagkain sa
Zebedee Glenn.What am I going to do with her?I rested my hand on my waist while looking at her as she covered herself. I sighed and furrowed my brow.Erykah, what will I do if you are here inside my den? Dammit.I whirled around and grabbed my shirt. I'm halfway naked and just finished my yoga. Ilang linggo ko na rin na hindi nagagawa ito, at simula nang dumating kami rito ni Erykah sa lumang mansyon ng namayapa kong lolo ay gumaan ulit ang pakiramdam ko.I called this place as my rescue and stress reliever. Dito ako naglalagi sa tuwing kailangan ko nang pahinga sa magulo at abalang mundo ko roon. Importante sa akin ang lugar na ito, at isa ito sa pinamana sa akin ni lolo bago siya namatay.Morris, my oldest brother, inherited the old mansion in the mountains next to the Monghe convent. Malayo iyon, at nasa dulo na na bahagi ng Pilipinas.Bukas ang Islang iyon sa ibang bansa, lalo na sa Indonesia. Ang katabing templo ng mga monghe ay kapit-bahay nito, at sa kabilang bundok pa. At
Erykah Sunshine.The morning wasn't awkward for us. I woke up first, and Glenn followed a minute later. We didn't talk about what happened last night, and I didn't ask how I ended up on his bed.Hindi na mahalaga iyon, dahil pakiramdam ko ay hindi naman ito big deal sa kanya, at wala naman kaming ginawa. Natulog lang kami at iyon lang.Nasa kabilang Isla na kami ngayon. Maaga si Manong Paeng sa pagsundo sa amin. Sakay ang bangkang de motor ay tanghali na nang marating namin ang kalapit na isla. Tahimik ang bahaging ito, at mabilis kong nakapalayagan ng loob si Nanay Esperanza.I found out from Nay Esperanza that Glenn bought the place, as it was for sale a year ago. Manong Paeng and Nay Esperanza were already the caretakers of the said property from its previous owner. And now, Glenn is still keeping their position for the land.Malaki ito. Halos dalawang bundok. Mas okay raw na kung sa dagat ka dadaan papuntang bayan kaysa sa lupa, dahil malayo iyon, at aabutin ka pa ng iilang kilom
Erykah Sunshine.Panic."Salamat, Manong. Gustong gusto ko talaga 'to." Pinalaman ko agad ang kalamay sa pandesal. Paborito ko na ito kada umaga, at ako lang ang nakakaubos sa lahat ng pinamili ko noong nakaraang linggo.Wala ito noong inutusan ko si Nay Esperanza noong pumunta siya ng bayan dahil naubos na raw. Kaya ngayon ay ang saya saya ko, dahil may nabili si Manong Paeng na tatlo."Si engineer ang bumili niyan, Ma'am Erykah," saad ni Manong.Nilingon ko agad siya at nahinto ako sa pag-nguya."H-Ho?" Napaawang ang labi ko."Anim ang binili ni engineer, at pinalagay niya sa loob ng ref ang tatlo para hindi masira. Paborito niyo raw iyan lalo na sa tuwing umaga." Ngumiti si Manong. Kumurapkurap ako. Siguro napansin ni Glenn ito dahil ito naman madalas ang kinakain ko, lalo na 'pag wala na akong makitang ibang pgakain sa loob ng ref niya.HINDI ko na pinalampas na hindi makapag beach man lang. Babalik na kami bukas ni Glenn sa estate ng lolo niya, dahil may aayusin daw siya roon
Erykah Sunshine."Iyon naman pala. . . magkayakap."I quickly let go of Glenn and moved when I heard Indie. I shifted my body away from him, and gave Indie an annoyed look as she laughed loudly."Ikaw talaga bata ka!" Suway ni Nanay Esperanza sa kanya. Napatingin din si Nanay sa amin ni Glenn."Naluto na ang isda, engineer. Kain ulit tayo!" Ngumisi si Nanay at nagpalipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Glenn bago niya tuluyang hinila si Indie palayo. "Okay, Nay!" sagot ko at nilingon ko si Glenn saglit. "Kain na raw tayo."Mabilis kong tinalikuran si Glenn at sumunod agad ako kay Nanay. Alam kong nakatitig pa rin si Glenn sa akin, na parang naghihintay na may sasabihin pa ako. Kumurap lang ako at binaliwala ito dahil naglalaro na naman ang mga baliw na paru-paru sa tiyan ko.We had a lovely lunch, and I couldn't help but notice that Glenn was gazing at me the whole time we were eating. I couldn't look back at him as I felt shy… not just shy, but somehow my heart was having trouble
Erykah Sunshine.I plaster my best smile when I finally face Saber. She was dolled from head to toe. Iniba niya ang kulay ng buhok at naging ash blonde na ito. Naka skinny white jeans, powdered baby blue na ladies polo at naka white Nike running shoes. She's stunning, like the first time I saw her back then.Napansin ko agad ang maleta niya sa gilid. Inakyat ito ng isa sa mga tauhan ni Glenn kanina."So, what I mean is, I personally came here for the work, Glenn." Saber glanced at me quickly before moving closer to Glenn's side.Pasimple kong kinuha ang plato ko na may lamang tinapay na pinalamanan ng kalamay. Mas mabuti na mag-usap na muna sila at aalis na lang ako. Tutal labas naman ako pagdating sa negosyo nila."Where are you going?" Glenn looked at me as I tried to sneak out behind him.Napatuwid ako sa sarili na bitbit ang snacks. Taimtim ang titig niya, at mukhang iritado. "Uhm, sa kabila na ako, para makapag-usap kayo.""You're not going anywhere, Erykah. Stay here," he firml
Zebedee Glenn.How am I going to prove to Erykah that I am sincere this time if Saber keeps following me?Umalis ako roon dahil sa mga magulang ko at kay Saber. I want to get away from them and hide. I only want to Erykah with me and spend time with her.I'm a stranger to this feeling, but I like it… I am happy every time I am with her. I feel contented and can start my day productively with her. I'm at my best every time I see her around me.I took the ring out of my pocket and put it on my finger. I don't want Erykah to doubt my sincerity. I truly want her as my wife and not just as a cover."Ano ba ang meron kay Erykah na wala sa akin? I am better than her, Glenn. Our families are tied for decades in business. I know I've made a mistake in the past, and I regret it, Glenn. I want you back…give me a chance." She said, begging in the way she looked at me in the eyes.I know Saber is sincere, but I could no longer feel the same way I had with her for years. I no longer longed for her
Erykah Sunshine.Jealous.Parang lumabas sa kaluluwa ko ang puso ko nang makita sa baba si Glenn. Hindi ko pa nga abot ang buko, ay ipinapababa na niya ako! Hindi puwede 'to. Nandito na ako at dapat lang na makakuha ako kahit isang bunga man lang."Get down, Erykah! Get the hell down. Now!" Ma-awtoridad ang boses niya at parang kampanang kumalampang ito sa tainga ko. Natakot akong bigla."Kukuha muna ako ng isa. Isa lang, please…para naman ito sa 'yo ah!" Inis sa boses ko. Ang hirap umakyat sa niyog at parang palaka akong kumakapit dikit, tapos ipapababa niya lang ako? Hello!"What the fuck, Eres! I don't want anything! Just get the hell down!"Wala na. Galit na talaga at parang hindi na nga ako makakakuha ng bunga.Ngumuso ako at tinitigan lang ang malalaking bunga sa ibabaw. . . Malapit na eh. . . Sayang."Oo na!" Maingat ang pagbaba ko, at napakunot-noo ako nang mapagtantya ko na mas mahirap palang bumaba kaysa sa umakyat.Ang dali kong naakyat ito kanina, pero ang hirap bumaba
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad