and I'm back! haha, araw-araw na po ang update nito. Maraming salamat.
Brodie."Brodie!" Carmella whimpered in sweet agony as I pushed behind her. The room is covered with her moans, and no matter how much I want to stop myself, I can no longer control my needs.So, this is what it means to be with the woman you like the most. To be with the woman who owns my flesh including my soul."Damn, it, baby, love it, take it. . . Take it, Carolina," I huskily whispered and bit her ear.The pure lust and love, build up quick like a lava inside me. My shaft was hard as it pumped inside her. She moaned exquisitely, calling my name, arching in any direction, meeting my needs, and fulfilling the desire we have for each other.Sandali akong huminto at habol ang hininga ko sa sarili nang maabot ko ang katiting na langit sa loob niya.Carmella completes me, and I never felt so damn good ever in my entire life. She's the only one that gives this fulfillment inside me."Carolina Ellai, mahal." Sabay halik ko sa labi niya.Nabalot ng pawis ang mukha niya at pati na ang bu
Carmella's POV."Just be yourself. I don't think it will be your husband's parents, ano! Paktay na sila."Ngumiwi ako kay Butter at bahagya siyang natawa."Ang baliw mo talaga!" Inirapan ko na siya. Nagpatuloy na ako sa pag-aayos sa sarili, at sekreto lang din ang titig niya sa akin."Hmm, so everything changes now?" Pagdududa sa mga mata niya. "So, Brodie will stick to the marriage and not with the contract anymore?""Uhm!" Ngiti ko. Proud at kampante ako sa sarili. Taas noo ang tingin ko sa sarili sa salamin at ang ganda-ganda ko. Mas lalo akong gumanda ngayon sa tingin ko."Then, that's good on you! Kailan ang kasal?"Nahinto ako at tumaas bahagya ang kilay ko. Tinitigan ko na siya sa repleksyon ng salamin mula rito."What's with you today, Butter? You sounded annoyed." I whirled to see her, and she sighed."Nothing. It's just that if Brodie and you are getting this serious, then should the two of you get marry again, right? I-I mean, the marriage in Australia was part of the play
Carmella's POV.The ringing bell inside my ears deafened the whole of me. I could no longer hear anything. Not even my own heart beat."A-Axton?" Parang hangin lang na lumabas sa bibig ko ang pangalan niya at saka tipid siyang ngumiti. Nabitawan ko ulit ang susi at kusang bumagsak ito sa paa ko. Ramdam ko ito, pero ang tigas ng katawan ko at hindi ko maigalaw ang lahat. Tanging titig lang ang kayang ibigay ng mga mata ko sa kanya.Bahagya siyang yumuko at pinulot ang susi."You drop this, Miss?"Napako agad ang tingin ko sa kamay niya at napakurap ako sa sarili. Kusang umangat ang kamay ko at saka tinangap ito. Ibinalik ko ang mga mata ko sa kanya, pero ngumiti lang siyang konti at tumalikod na. Humakbang na siya palayo, at papasok sa Café Club.It's impossible. It's not him!I must be dreaming, right? Axton was long time dead. He doesn't exist anymore in my world."Woah, what was that? Did he know me? He doesn't seem like he knows me at all." I step backward as I was talking to myse
Brodie.Standing to see him in the flesh scares the hell of me. He is alive. Axton Crimson Gray, my brother, who is not related by blood, is alive.Damn, this is for real."Brod."Buo at pulido ang boses niya. Mahina ang hakbang niya palapit sa akin at huminto nang iilang dangkal sa harapan ko. Tumikhim siya at napatiim-bagang na ako sa sarili."Axton?" I uttered as my brows creased, and he smiled."Damn, Brodie. You look fucking great, bro." He whispered and instantly hugged me.I stood stiff as my body froze for a moment. Faustino cleared his throat behind us, making my mind return to the present.Kusang gumalaw na ang kamay ko, at tinapik ko ang likod ni Brodie. This is no longer a dream because I am hugging my brother now in flesh.It took us a while to process things before we could normally smile. Faustino got in between us, and after a few minutes, he left us to talk.I have a lot of questions that are bugging me, and I want to know everything about him. I want to know what ha
Carmella.Kung malas ka nga naman ano. Ba't pa ba bumalik mula sa hukay ang hinayupak na 'to!"Carmella, babe. . . It's a pleasure to meet you." He extended his hand for a handshake. "I've heard a lot about you from my brother," he continued.I twisted my lips in dismay and looked at him thoroughly. "Hm, the pleasure is mine, Mr. Axton Gray."Ano pa nga ba ang magagawa ko? Okay, best actress nga naman ako. Pangangatawanan ko na ito.Mabilis ko agad na binitawan ang kamay ni Axton. I felt like I'm going to vomit after I touched his hand. It felt gewy, ewy, and yuck!Naupo kami sa nakareserba para sa amin. Inalalayan ako ni Brodie at ngumiti akong lalo sa mahal ko. Humuhugot ako ng ngiti mula sa kanya."I've ordered the house specialty, Brod. I hope it's okay," Axton told Brodie."Sure, Axe, not a problem. You know me better when it comes to what I like. I'm okay with that." Brodie chuckled and sweetly looked at me."What about you, mahal? Anything you would like to add that's not on t
Carmella.It's confusing and torturing me. Because of this, I didn't have a good night's sleep last night. I was out of sorts, and I couldn't think straight."Paano na ngayon iyan? Alam ba ni Brodie?"Nagtagpo ang kilay ko habang nakatitig kay Butter ngayon. Ininom ko na ang kape at napangiwi ako sa sarili."Ba't ang pait? I didn't order an expresso, Butter. Kainis ka na naman eh!"Natawa agad siya at umikot na sa counter pabalik sa puwesto niya."Cappuccino with four sugars?" She sweetly offered. "Akala ko mapapansin mo agad na expresso ang binigay ko sa 'yo. Hindi! Kasi iba ang tumatakbo sa isip mo. Iniisip mo ang ex ng buhay mo." Hinawi niya agad ang buhay niya at saka napabuntong-hininga na ako. Tinikman ko na ang kape at parang naalimpungatan ako sa sarili."He was abducted? By who? Do you believe it? Huh, sounds suspicious, okay?"Naupo na si Butter at tinitigan lang ako. Napalingon ako sa paligid at wala siyang ibang customer rito maliban sa akin."Is business that bad?" I cha
Carmella.Kung may isang bagay man na gusto kong baguhin sa buhay ko, ay iyon ang burahin ko sa ala-ala ang mukha ng ina ko. Ba't pa siya bumalik? At ano ang plano niya? What the hell she wants from us after all? How dare she!"Carmella, can we talk, mia figlia?"I scoffed in silence without looking at her. I wish I hadn't shown up today, but why is everything twisted this week?"What for?" I whirled around to see her, and the look on her face made me want to vomit somewhere."Mia figlia, I know it's late, but - ""Oh? Late?" I cut her off. I have no heart when it comes to her, and she can't blame me for that."I can't remember that I have a mother. What's with you?" Tumaas ang kilay ko at namuo ang puot at galit sa puso ko. "Naubusan ka na ba ang pera at bumabalik ka na ngayon kay Papa? Huh, ang hanep ah. O baka naman, iniwan ka ng mga lalaki mo, at bumabalik ka sa lalaking pilit na nagmamahal sa 'yo sa kabila ng kapalpakan mo!" Tiim-bagang ko, at nag-aapoy ang titig ko sa kanya. Um
Brodie."Aren't you going to tell me what's bothering you?" I held her hand, and she sighed."I'm alright, Brodie. I'm fine. Good night." She rolled over and kept her distance from me.Ngayon lang yata ito at naninibago ako. Madalas malambing si Carmella at lahat ng gusto at ayaw niya ay agad niyang sinasabi sa akin. Pero hindi ngayon. Masyadong mailap siya na parang may tinatago.Nakatulog na siya at hinayaan ko na. Ako naman ang hindi makatulog ngayon, kaya tinawagan ko pansamantala si Nathaniel sa Australia."Elizalde will help you. Give him a ring, Brod. He is open to your proposal. Have a go. There's nothing wrong with it anyway. It will be your stepping stone in joining the Wranglers."My jaw tightened as I rested my back on the balcony's porch. I might be going to the Philippines if Elizalde will accept the deal."Thank you, Nath. I will call him tomorrow.""That's good, bro. By the way, how's your brother? Is he doing okay there?""Yes, he is. We catch up a few times.""I see
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad