Brodie."Aren't you going to tell me what's bothering you?" I held her hand, and she sighed."I'm alright, Brodie. I'm fine. Good night." She rolled over and kept her distance from me.Ngayon lang yata ito at naninibago ako. Madalas malambing si Carmella at lahat ng gusto at ayaw niya ay agad niyang sinasabi sa akin. Pero hindi ngayon. Masyadong mailap siya na parang may tinatago.Nakatulog na siya at hinayaan ko na. Ako naman ang hindi makatulog ngayon, kaya tinawagan ko pansamantala si Nathaniel sa Australia."Elizalde will help you. Give him a ring, Brod. He is open to your proposal. Have a go. There's nothing wrong with it anyway. It will be your stepping stone in joining the Wranglers."My jaw tightened as I rested my back on the balcony's porch. I might be going to the Philippines if Elizalde will accept the deal."Thank you, Nath. I will call him tomorrow.""That's good, bro. By the way, how's your brother? Is he doing okay there?""Yes, he is. We catch up a few times.""I see
Carmella."Aray. . ." Mahinang napahawak ako sa ulo at napaupo akong bahagya."Are you okay, mahal?" Ang boses ni Brodie ito at wala sa sariling tinitigan ko siya.I was furious today. I woke up not in my best mood, and when I opened the fridge to drink something cold, the food coming from Axton with a note on top of it made my blood rise.Hindi pa ako okay sa Mama ko, at kay Papa, at nakikisali pa talaga si Axton. Huh, kalukuhan talaga!"Where am I? T-Teka lang." Tumayo ako at inalalayan ako ni Brodie. Nahinto akong saglit nang mapagtanto ko na nasa hospital ako ngayon."I'm not sick, Brodie. Let's go home," I said, sliding my feet into my slippers."Carmella, you need a little rest, mahal. You are stress." Hawak ni Brodie sa kamay ko. Nasa harapan ko na siya. Tumingala akong konti para matitigan ang mukha niya at purong pag-aalala ito. Napayuko ako at tinitigan ko na ang sariling paa.I hate it because I discovered something that I shouldn't have known. Axton was kidnapped, and it
Brodie."And where are we going, Carmella?" I asked formally while holding her hand tightly. I don't know what's happening, but it seems like I already had an idea.Napansin agad namin ang iilang tauhan ng ama niya sa paligid at hinahanap kami. Tumakbo kaming mabilis at nangunguna ako na hawak ang kamay niya.While running, there's a lot going on in my mind.Kasalanan ng ama ni Carmella kung bakit hindi natuloy ang kasal nila noon ni Axton.I have nothing against Axton. He met Carmella before I knew her, and I understand that. But he is getting in my way now with my wife, and I will not tolerate it. I will not give him a chance for that.And for Carmella's father, I'm a victim of this. Perhaps Carmella's father already knew that I was connected to Axton.Dammit! It sounded selfish and complicated."Uuwi na tayo. Pero hindi sa bahay mo. Ayaw kong malaman ni Papa kung nasaan tayo. Let's go to Lorenzo first and see if he could help us. Then I will see my father."Mabilis ang lakad namin
Carmella.Ilang beses ba akong tatamarin? Wala akong gana, pero gutom naman."Slow down, Carmella. Walang aagaw ng pagkain mo," si Venette sa harapan ko.Panay ang nguya at subo ko. Marami akong iniisip, pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Galit ako, at ang unang taong gusto kong makausap ay si Papa. Pero ayaw kong pumunta sa kanya. Ayaw kong makita si Mama."Thank you." I smiled as I looked at Venette.Inabot niya sa akin ang preskong orange juice at tinikman ko agad ito. Napawi agad ang ugaw ko."Where's Brodie?" I looked around while chewing my food."Pinapunta ko sa Studio na kasama si Baxter.""What? Are you kidding me?" I paused and drank my juice."Carmella, your husband will do everything to keep you no matter what. So, please let him be. And besides, your father can't do anything. He can't harm Brodie, and you know that."Naupo na si Venette at pinaikot ko na ang mga mata. Mukhang sinabi na yata ni Brodie ang lahat kay Venette. Ang mga iilang sekreto na hindi ko sinabi
Brodie . "I love her, and I'm willing to trade what's left in me. I don't want you to tear us apart. I know it was a deal. We made a deal. I didn't see this coming, and I'll take responsibility for everything." My jaw tightened as I looked at Carmella's father. Mapangahas ang pagpunta ko rito, at hindi ito alam ni Carmella. Kailangan kong bumalik agad sa kanya, dahil ayaw kong mag-alala siya. "It's not me to decide for that, Brodie," he sighed. "It's my daughter, and you know that." Napayuko ako at napakuyom kamao. "She's worried, and it stresses me out. I wish I could help." "As I've said, I'm not the right person to decide, Brodie. If my daughter loves you more than you think, then, she will keep you." Sumeryoso ang mga mata niya sa akin at taim-tim niya akong tinitigan. "You don't know her that much. She may look placid, but she's not. She knows how to rule the clan but chooses not to do it. She's a ruler in a woman's body, Brodie. . . If you love her, then, you must love her
Carmella.Mahigpit ang hawak ni Brodie sa kamay ko at natawa ako sa ekspresyon nang mukha niya."I didn't run away. I just visited Papa for a reason. Ano? Tiningnan mo ba ang mga frozen goodies na binigay ni Butter.""Yes, I did. And it's not healthy."Humalik siya sa kamay ko at mahigpit na pinisil ito. Nakatitig siya rito at sadyang natunaw ang puso ko.I love the look he has right now. It seems unreal, but Brodie is probably in love with me. Kahit hindi man niya sinasabi ito ay nararamdaman ko naman."The festival is in two days. I want us to go to the Baltimore.""Oh, really?"I lost my smile and sighed. I have my plans and there's no backing out. I will not let my father hinder anything I wanted. Kahit pa sabihin niyang labas na ako sa misyon na ito, ay gusto ko parin na malaman ang totoo."No, mahal. I'm sorry. I'm looking forward to the festival. Besides, a lot of my friends are attending. It would be a good opportunity for me to catch up with the clan. It will be peaceful, tr
Carmella.Second day of the festival's event. The display.Brodie indeed was busy. Hindi ko alam kung ano ang pinag-gagawa niya, pero pinagkakatiwalaan ko siya. Ngayong araw at umaga palang ay umalis na agad siya. May kasama siyang escort at ang iilan sa kanila ay ang mga tauhan ni Papa.I never went to check on my father last night. He sent me a message, but who cares? I bet he doesn't need me anymore because the love of his life is back.Brodie called me earlier, asking me if I already had my lunch. He kept checking, calling me now and then. And tonight he said he will be late. I told him not to worry about me. I have a prior engagement to attend. I didn't tell him that I was now joining the night display."Oh my goodness, thank you, milady," si Emerald. Taranta ang paghubad niya sa sapatos at pati na sa maskara."It's itchy, and I hate it! Grrr!" she grunted, itching the side of her legs.Emerald is allergic display her body bare. Mahanginan lang ay tiyak gusto na niyang kamutin i
Brodie.I had no choice but to become Nicolle's partner tonight. I know Emerald covers as Carmella, but to my surprise, it was my wife tonight. She showed off her skin and gorgeous appearance to everyone. She didn't even wear her mask like Emerald does.Damn. I overlooked things, and now it's all screwed up."Bro."Galit ang mga mata kong nakatitig kay Axton at pumwesto siya sa tabi ko.We looked in the same alley where Carmella and Nicolle were, along with the rest of the women around them. The two looked close, but behind their cunning, fake smiles, I knew they wanted to fight.Another effing damn thing."It's good to see you again. I-I was just escorting Carmella for a reason, Brodie. You shouldn't let your guard down, bro. Maraming halang ang kaluluwa na nasa paligid at pinagmamasdan siya. She's supposed not to be here, right?" Axton gritted his teeth as he looked at me.I scoffed, feeling offended. "I know, but how can I stop her, Brodie? Don't you think I'm doing this on my own
Morris.We have our plan. Bryce is here for that and Glenn is making himself the sidekick.My brother does not belong into this type of business. Malinis siya at iba ang linya ng mundo sa mundo ko, pero sadyang matigas ang ulo niya. Ito yata ang ugali namin na magkapareho.Renzo and the other boys remained extremely vigilant. Cappytano was making a move, trying to get a lot of bad people onto his side to put me down. But it was too bad, and he still couldn't bring me down that way. An ominous black sheep like me is hard to tame. I will kill him first before he can make his moves."We have a spy on our side, Mors. We need to find out who it is." Bryce furrowed his brow while working on the gadgets.Magaling siya, at katulad ni Xavion ay mabilis nilang nakukuha ang signal ng kalaban at napasok ang sistema nila.It must be because Bryce, Xavion, and Hendrix used to work in the same gang before. Of course, they all have the line that was given by their parents. Bryce may not have the sam
Brielle.Ba't hindi ko ito alam. Bakit wala akong alam sa pagkatao niya? Napaupo akong wala sa sarili at tulalang nakatitig sa kawalan.Si Morris ba talaga ang gusto ni Cappytano? Bakit? Pero nasa Italya na siya. Sigurado ako rito. Tinawagan niya ako noong nakaraang araw. Nasa Italya na si Morris!Pero. . . Ano 'to? Ba't may isang katulad niya? O, baka may kakambal siya?Kalokohan talaga!Ginulo ko ang buhok. Sumakit ang ulo ko, at ayaw ko ng basahin pa ang lahat ng tungkol sa kanya.Ibang Morris yata 'to eh? Kakambal niya? Ganoon lang siguro. Pero impossible talaga! Hindi maari ito.Binuklat ko ulit at tuluyan nang binasa ang lahat. Huminga ako nang malalim, at saka bahagyang natawa na sa sarili. Napatingin na tuloy ang iilang matanda na malapit lang sa kinauupuan ko. Siguro naisip nila na baliw na ako.Oo! Magiging baliw na yata ako sa mga sandaling ito!Dalawang basong tubig na malamig ang naubos ko. Malayo ang nilakad ko. Hindi ako sumakay ng taxi, at sinadya ko talaga na maglaka
Brielle.Nanginig ang tuhod ko nang tuluyan na akong nakalabas. Nagmaneho ang isa sa mga tauhan ni Cappytano para makabalik na ako sa lugar nila Clara.Ibibigay raw sa akin bukas ang kaisa-isang misyon ko at pera. Isa lang ang pinapagawa sa akin ni Cappytano. At kung matagumpay ko itong magampanan, ay pinangako niya na hindi na niya kailanman kami gugulohin ni tiya."Don't trust Cappytano, Brielle. Halang ang bituka niya. Wala akong tiwala sa kanya."At nakuha pa talaga ni Alfred na mag komento tungkol sa bagay na ito. Eh, siya nga itong nagpahamak sa akin!Nakabalik na kami at wala na ang mga tauhan ni Cappytano sa paligid ko. Pero alam kong meron nagmamanman sa akin ng sekreto. Maraming mga mata na sa paligid, kaya dapat ay mag iingat na ako sa bawat galaw ko."Get the hell out of here, Alfred! I don't need you. You better save yourself and run away from here." My eyes cut sharp on him."Kung ayaw mo na matuluyan ka, ay umalis ka na! Bumalik ka sa lungga mo!" Galit ko siyang tinali
Brielle.Tatlong katao agad ang sumalubong sa amin. Tinitigan ako mula ulo hanggang dibdib. Nagtagal ang tingin nila rito sa dibdib ko at napangiwi ako."Hindi ko alam kung anong pinasok mo, Alfred. Nananahimik ako ng iilang taon.""It’s not my fault, Brielle. I was lucky that I was alive… Akala ko nga pinatay ka nila noon. Kaya noong nalaman ko na buhay ka, ay inisip ko na sa mga tagong Isla ng Pilipinas ka nagtatago. Wala ka namang record na lumabas ng bansa." Pabulong niya.Napabuntonghininga ako at nahintong saglit. "At talagang hinanap mo ako ano? Kasalanan mo rin pala 'to!"Nawala agad ang ngiti niya. "Nagbabakasakali lang naman…"Nagtagpo ang kilay ko sa kanya. Umiwas siya ng tingin at nilampasan ako. I slightly scoffed at his back, annoyed at him.Noon paman ay talagang balakid na si Alfred sa buhay ko. Para siyang linta na ang hirap alisin sa balat ko. Sumisipsip sa dugo ko. Paunti-unti hanggang wala nang matira sa akin. Saka lang din bibitaw kapag wala na siyang nakukuha."
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr