Anastacia.Akala niya siguro ay babae ang ipapalit ko sa pwesto ko? Huh, nagkakamali siya!I had enough of all the girls he dated. At kung babaeng sekretarya ang ipapalit ko ay tiyak magpapa-fiesta lang si Diezel dahil ilalantad lang din niya ulit ang kalahating hubad niyang katawan!Akala mo naman kung sinong perpekto Adonis!Oo, perpekto na, okay? May ibubuga naman ang katawan niya at hindi ako magsisinungaling na pinapantasya ko ito. Walang araw na hindi ko inisip kung ano ba ang pakiramdam kapag nahawakan ko ito ng totoo.I can't deny the fact that he can easily melt me and make me wet myself. It's always his fault why I have to pack three panties every day!Nababasa ako at madalas akong nagpapalit dahil sa kanya. I wear panty liners, but I hate the feeling of it when I'm actually wet! It's uncomfortable."Gaga ka rin ano?" Mabilis na ininom ni Tin ang tubig. Kabado siya at mukhang susunod na yatang siyang mag-resign pagkatapos ko."Ba't ako, Tacia? Dios ko naman, gurl! Mamamatay
Anastacia's POVCannot.Bumagsak ang panga ko nang makalabas ng kotse. Nasa rest house niya kami. Medyo malayo nga naman ito sa syudad. Kulang kulang nasa tatlong oras.I was hungry back then, but I sleep from it. Natulog ako at hinayaan na si Diezel, at nagising na lang nang maramdaman ko na hindi na gumagalaw ang sasakyan.Wala siya sa loob ng sasakyan ng magising ako. Kaya heto, bumaba na ako para hanapin siya.Ito ang pangalawang pagkakataon na napadpad ako rito sa rest house niya. Ang una ay noong ipinagawa niya ito. Hindi pa iyon tapos, pero ngayon? Nakamamangha na ang hitsura ng rest house villa niya.I walked closer to see the ocean. Diezel's magnificent yacht is a beauty. The long pole it has holds beautiful sparks of rainbow lights. My lips pursed, and my heart began to feel the warmth. Sa tagal ko na siyang kilala ay alam ko na ang lahat tungkol sa buhay niya. Kahit pa siguro kulay ng brief niya, ay alam ko!I'm not just a mere secretary working under him because I'm obse
Anastacia.Abala ang isang linggo ko sa preperasyon ng nalalapit na event sa kompanya. Sa susunod na linggo na ito magaganap, at ito na rin ang panghuling araw ko rito.I dressed up casually the way I wanted now. And as always, I get to work as possible for the transfer and training. Napapansin ko na rin na hindi na naghuhubad si Diezel at pormal na siya manamit.Simula nang gabing iyon, pagkatapos sa rest house niya ay nag iba na siya ng ugali. Hindi na siya ngumingiti. Wala na ang dating mood niya tuwing umaga na kumukanta. Hindi na niya ako binabata, at palagi siyang wala dahil abala na sa mga meeting sa labas.Hindi na rin siya natutulog rito sa opisina niya, at napansin ko rin na wala na ang mga gamit niya sa loob. Wala na ang mga personal na gamit niya, at isa lang ang ibig sabihin nito. Hindi na siya kailanman matutulog sa opisina.The changes made me sad for a reason, but then again, they also provided me with some breathing room. At least he will no longer spend the night he
Diezel.SadMy jaw tightened as I read the inventory signed by Anastacia. She is finalizing her work, and in a few days, she will be completely gone. I sighed. I could feel my shoulder slammed as I stared into her name.Damn, why do I feel regret? What is this feeling?"I know I shouldn’t tell you this, Dez, but let her go," Joel said, shaking his head and looking very serious.Joel Monteverde is my full-time buddy and bodyguard in this business. He's not supposed to do the job, but when my late father requested it, and when he heard that it was me he was serving, he agreed.Isa rin siya sa stockholder ng kompanya. Matalik na ka-sosyo ni Papa noon sa negosyo ang Papa niya at magkaibigan na kami noon paman. Pareho kaming nagtapos ng combat training sa Russia. Anim na buwan din iyon, at pagkatapos ay wala na akong balita sa kanya, hanggang sa heto, personal na driver/buddy ko.Joel is half Italian-Filipino, and the tradition of choosing a wife has impacted both of us."But, I'm feeling
Anastacia.Late na nga. Ang dapat sana na ay uuwi ako ay hindi ko magawa. Sa huling pagkakataon ay gusto kong bumisita sa opisina. Hindi ko nakita si Diezel pagkatapos ng event. Umalis na siya kasama ang mga kaibigan niya. Hindi ko man lang naibigay ang regalo ko. Kaya naisip ko na puntahan ang opisina niya sa huling pagkakataon at iwan ang regalo ko sa mesa niya.Wala ng tao. Wala na rin ang guwardiya ng kompanya. May iilang CCTv naman sa monitoring entrance, at siguro ay nag-break lang ang night shift na gwardiya. Pumasok na ako.Sa elevator pa lang ay ramdam ko na ang bigat sa dibdib. Nakakalungkot, dahil sa loob ng limang taon ay iiwan ko na ang kompanyang bumuhay sa akin. Marami akong ma-mi-miss, at syempre kasama na si Diezel. Pero tama lang ang desisyon na ito. Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ayaw ko ng umasa pa, dahil wala na naman akong aasahan sa kanya!The office is dark when I entered, but the windows are open. The air gives a cold chills and the light from the moon giv
Anastacia.This is real, right?Kumurap kurap ako habang inaayos niya ang damit ko. Nakasuot na ako nito, at heto, panay lang ang titig ko sa kanya. Pagkatapos naming gawin iyon ay hindi na siya nagsalita pa. Hinihintay ko kung ano man ang sasabihin niya, pero parang hindi siya makatingin. Umiiwas na sa tuwing nagtatagpo ang mga mata namin."You're alright?" His jaw ticked, and finally, he looked me in the eyes."Oo…okay, lang."Kung nag aalala siya sa condum, ay okay lang naman. Naka pills naman ako."I'm on the pill. Don't worry," I said, forcing myself to smile. He looked away again, sighed, and spun his body to get something.Nawala ang ang ngiti ko sa mukha, at sinunod lang siya nang mga mata ko. Kinuha niya ang regalo niya para sa akin."Don't forget this." Sabay lahad niya.Tinangap ko ito at mahina akong tumango. Ngumiti ulit ako at naghintay sa sasabihin niya."I'm sorry, Anastacia…" He said, keeping his distance from me."Oh?" My mouth fell slightly, and I was so disappoint
Anastacia.Kung akala ko ay tapos na siya ay hindi pa pala! At kung akala ko ay wala ng kasunod iyon, ay nagkakamali ako. Dahil heto, pagkatapos ng mapusok na eksena ay huba't hubad na kaming pareho at nasa loob na ng bathtub ng banyo.This is insane. I never imagined this for us to happen this way. Our bodies speaks more than the language that we needed. Iba ang bibig ko. Galit ako, pero iba ang sinisigaw ng katawan ko pagdating sa kanya.We were like rabbits, fucking every corner of his place, not minding if his guards will hear us outside.I have imagined him naked in front of me, kissing my below nonstop when I was working before. Those mornings when he walked in front of me, flaunting his half-naked body, ignited me already."Did you ever imagine this with me, Anastacia?" Kinagat niya ang taingang bahagi ko habang walang humpay ang kamay niya sa gitna."Uhm, oo…" Kinagat ko na naman ang labi. Hindi nga naman humihinto ang kamay niya ano? Bahala na nga! Eh sa gusto ko naman 'to!
Anastacia.Naimulat ko ang mga mata at wala na si Diezel sa tabi ko. Bahagyang nakabukas ang bintana. Maliwanag na, pero maaga pa naman. Humikab ako at saka napangiti nang maalala ang ginawa namin. Nakakataba ng puso iyon, dahil ramdam ko na mahal ako ni Diezel sa kabila ng lahat. Gusto niya ako!Tumayo ako para hanapin siya. Lumabas ako ng kwarto niya at bumaba ng hagdanan."Diezel?" I called him, and my eyes surveyed his place as I descended the stairs.This place is massive. This is one of Diezel's place in town. "I'm here, Anastacia." He calls back.Binilisan ko ang hakbang. Nasa kabilang banda siya, sa baba, sa mismong opisina niya.Ang bahay na ito ni Diezel ay malapit lang sa opisina ng kompanya. Madalas na ako rito dahil na rin sa trabaho. Alam ko na ang lahat sa kanya, at pinagkakatiwalaan niya ako sa lahat ng bagay.Nakabukas nga naman ang pinto ng opisina niya rito, at nakaupo siya nang pumasok ako. Parang tinatapos lang ang ginagawa."Nagtatrabaho ka?" Nangunot ang noo
Anastacia.Is he engaged? Soon to be married? Huh, good on him!After seven years, I never once checked about him or what's happened lately with the company. I don't want to hear any news from them, especially from him.Naging abala na rin naman ang buhay ko. Mahirap magpalaki ng kambal, at kahit ngayon ay nangangarag pa rin ako.Nawala na sa isip ko si Diezel. Hindi na ako interesado, at wala na akong pakialam kung nag asawa na ba siya o nagkaroon na ng maraming anak. Pero nang marinig ko kanina kay Dianne na engaged na siya ay nababagabag lang ako.Ba't ba ako ganito? Hay, naku, Anastacia!I can’t sleep, and it’s after one o’clock in the morning. I’ve already checked all the items I will deliver tomorrow after dropping the twins at school.Nakatitig na ako sa relo sa dingding habang inom ang chamomile tea. Tulog na ang kambal, pero ako? Heto, hindi man lang dinalaw ng antok.Kinuha ko ang cellphone sa bag at saka nag-search sa app tungkol sa kompanya. Dito tumambad sa akin ang mga
Anastacia.My heart raced when I saw Zev's face. He's got bruises around the right eye like someone had punched him in the face."Anong nangyari sa 'yo? Who did this to you?"Napaluhod ako at ininspeksyon ang mukha niya. Hindi ko sila nasundo ngayon dahil delivery ngayon ng orders ko galing Amerika. Ako mismo ang kumuha ng mga ito sa pantalan. Kaya pansamantala si George ang kumuha sa mga bata."Tinanong ko rin, Ate. Pero ayaw magsalita. Ganyan na ang mukha eh. Gusto ko sanang kausapin ang guro nila, pero wala raw. Kaya umuwi na kami."Bitbit ni George ang bag ng dalawang bata. Inilapag niya ito sa gilid at saka namaywang sa likod ko."Patingin nga. Dios ko…" Tumayo ako at kumuha ng maligamgam na tubig. Pina upo ko si Zev at tahimik siyang nakayuko. Samantalang si Skye ay nasa gilid lang. Nakasandal sa dingding at pinagmamasdan kami."Ano ba ang nangyari, Skye? Who did this to your brother?"Siya na ngayon ang tinanong ko. Alam kong matigas ang ulo ni Zev at madalas ay hindi siya na
New BeginningAnastacia.Note: This is seven years later. The twins are now six years old.Binalot ko ang makapal na jacket sa katawan. Tumigil na ang ulan. Kailangan kong umakyat sa bubong kahit na hindi mabuti ang pakiramdam ko. Wala kong choice at kailangan ko ng gawin ito. Baka kasi mamaya ulit ay uulan na naman. Mas mabuting maagapan ko na ngayon.I need to climb up the roof to check the leak. The rainwater drips in Zev's bedroom. It's not that bad, but it really annoys me every time I hear the drip sound inside his room. It sounds frustrating, and my poor boy can't even complain. It hurts to the bones to see my children struggle along with me.Hindi man nila sinasabi sa akin ito, ay ramdam ko ito bilang isang ina. Naiinis ako at galit ako sa kung ano man ang sitwasyon meron ako ngayon. Wala akong ibang masisisi kung 'di ang sarili mismo."Mama? Aakyat ka?" Celestine Skye looked innocently at me, my sweet, beautiful baby."Yes, Skye. Get back inside. You will get wet, anak."Kin
Anastacia.Mama accepted it without knowing the entire truth about my secret. Only Tessie knows everything, and she promised me that she would never tell anyone about it.Bumalik na si Mama sa probinsya. Marami siyang ginawa para mapagaan ang lahat sa akin dito sa loob ng bahay. Babalik siya sa kabuwanan ko, at mananatili ng iilang linggo.May isang anak si Mama sa bago niya, pero malaki na ito. Nasa high school na si Neri. Mabait na bata at magalang. Malapit siya sa ama niya at nakakaingit ang closeness nila.I have no memories of my father. He left us when I was only five years old. Mama and he were never married. Since then, I haven’t seen him. The last I heard, he was doing well and living in Baguio with his five kids."Okay ka lang ba, Anastacia?"“Oo, okay lang.”Abala kaming pareho ni Kagawad Camilla. Siya ang kasama ko ngayon sa convention ng lungsod. Nasa Cagayan de Oro kami, at dalawang araw kaming mananatili rito dahil sa convention. Parte ito ng bagong proyekto na iniluns
Anastacia."Ano? Dalawang buwan!? Anong klaseng lalaki ba siya? Hindi pwede 'to, Anastacia! Babalik tayo doon. Kakalbuhin ko ang lalaking 'yon!""Ang galing naman niya! Pagkatapos siyang magpakasarap sa 'yo ay ganun na lang ba? Wala lang sa kanya ang lahat? Anong klaseng lalaki ba siya!? Pesti! Halika! Babalik tayo! Bilis!"Hinila niya ang paa ko at pinadyakan ko siya. Bumitaw siya at mabilis kong binalot ang kumot sa katawan. Umiiyak ako. Hindi hihinto ang luha sa mga mata ko dahil nasasaktan ako ngayon. Pinipilit kong magpakatatag, pero bakit ang hirap? Sinusubok ako ng tadhana at pakiramdam ko ay wala na akong pag asa sa lahat.I have no work, and I'm running out of money. What will I do next?"Anastacia…"Ramdam ko ang pag upo ni Tessie sa paanan. Minasahe niya ang paa ko, at tahimik siyang nakikinig sa hikbi ko.Promise, huli na ito. Bukas at sa mga susunod na araw ay ayaw ko ng umiyak. Nakakapagod umiyak. Nakakawalang gana sa buhay. Pero ganito naman talaga 'di ba? Kasalanan ko
Diezel.My eyebrow raised while listening to John. He's got less than twenty seconds before he fuck up. How the hell will he bring an investor to this project if he can't deliver his report properly? He can't even justify some of this. I'm not listening to him while I read his report. It's full of nonsense."Next!""B-But, Sir. I'm not yet done.""You're fired. Next!" I blurted out, fixing them with a hawk-like stare. When I locked eyes with them, they all averted their gaze."Damn it! Wala bang maayos na proposal sa inyong lahat? These reports are all boring! How will you bring a golden egg to the table if all your proposals are as boring and useless as shit!Tumayo ako at saka napabuntonghininga sa sarili. I need some air, or I could end up dismissing the entire team.Lumapit si Joel sa akin at bumulong."Your secretary is on the line. It's important, she said."I rolled my tongue, and Joel handed me the phone."Yes, Sharon?" I raised my eyebrows. "I'm not in a good mood already, S
Anastacia.Bago na ang lahat. Pinalitan niya ang lahat ng staff rito at hindi ko na kilala ang mga ito. Kahit pa ang gwardiya ng gusali ay bago.What the heck? Talaga bang ginawa niya ito dahil ayaw na niya akong makitang muli?Shit.Hindi ko na tuloy alam kung tama pa ba itong ginagawa ko ngayon. Nanginig tuloy ang tuhod ko, at peke akong ngumiti sa babae rito sa front desk. Nasa likod ko naman si Tessie."Yes, Ma'am. How can I help you?" She smiled, but it was obviously a fake smile. She looked at me from head to toe and back again."Uhm, I would like to see Mr. Dennis Ezequil Mondragon?" Kumurap kurap ako. Nilakasan ko na ang loob."Oh? Do you happen to have an appointment with him, Ma'am?""A-Appointment? Wala, Miss."Nawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na ito. Kilala ko si Diezel, at kahit noon pa ay hindi siya basta-basta tumatangap ng bisita.Ang buong akala ko ay nandito pa sina Kimmy at Dora. Pero wala na. Ano kaya ang nangyari sa kanila? Nilipat din ba sila ni Diezel?"Sorry
Anastacia."Ano!? Buntis ka? At dalawa pa talaga? Shit!"Parang putok ang boses ni Tessie sa tainga ko. Sinabi ko na sa kanya. Wala akong ibang mapagsasabihan at siya lang din."At ano ang plano mo, aber?"Namaywang siya at seryoso akong tinitigan. Umiwas ako at nagpabalik-balik ang lakad ko sa harapan niya."Hindi ko alam. Nalilito ako, Tessie." Kinagat ko na ang pang-ibabang labi."No, Anastacia. I know what you're thinking. Hindi puwede 'to! Kailangan mong sabihin sa kanya! Sasabihin mo at sasamahan kita!"I paused and inhaled deeply."Paano kung ayaw niya? Paano kung ipagtabuyan niya ako, Tessie?"Takot ako, at hindi ako handa kung sakaling magkikita kami ulit. Hindi na kailanman sumagi sa isip ko na makipagkita sa kanya.After he abandoned me, I erased his existence. I hated him so much! I want to forget him. At kung kailan ay okay na ako at handa na ang puso kong makalimot sa lahat, ay saka naman dumating ang problemang ito.Talagang hindi ko na makakalimutan si Diezel dahil bu
Diezel.What are the odds? I'm so effing bored. I raked my hair in exasperation, feeling so frustrated.I'm back here in the business after Italy. I went to Italy to forget Anastacia, but damn it. I couldn't get over with her. I couldn't forget her. Every time I shut my eyes I always see her face, crying, pleading and I feel effing guilty about it.Kung hindi ako pinigilan ni Joel ng gabing iyon, ay tiyak kasama ko na si Anastacia ngayon.I was determined to leave because it was the right thing to do, even if my heart said no. I hesitated and briefly considered going back to Anastacia, but Joel stopped me. He told me there was no hope for me and Anastacia. If I chose her, it would only complicate everything.Damn him! Damn them!They think my life is a game, right? Eff them all.Yes, I have set my goals. I want to build a perfect family with an Italian heritage. That's the ideal gift I could give to my mother and to the whole clan. The Elders are hoping that I will produce an Italian