Malanding malandi talaga ang dalawa. Kaya pasensya na hahaha.
Diego's POV . "Promise me first, Cariena. I want to hear from you. Dammit." Umigting ang panga ko at nagmamakaawa ang mga mata ko sa kanya. She is fearless, and it's driving me insane. I want to keep her, but she's not the type of woman that wants to be inside the cage. Soon enough, I know this will happen. But effing dammit. I don't want this. "I promise. I will come to back to you no matter what. Kailangan kong makausap si Papa. Kailangan nila ako. May balak si Gracie sa negosyo at alam kong sisirain niya ang lahat ng pinagpaguran ko." Namuo ang galit sa mga mata niya at nakikita ko ito. Tumingala ako at humugot nang malalim na buntonghininga sa sarili. She rang her brother, Wayne, yesterday and heard the terrible news about their business. It's going downhill, and her father lost one hundred fifty million dollars. Hindi man niya direktang sinabi sa akin ito ay napag-alaman ko kay Ranger. I rang him yesterday morning while Cariena was still sleeping and I got the bad news. "A
Cariena's POV . "come, osi! How dare you disobey your father!" Isang malakas na sampal ang tumama sa pisngi ko at tiim-bagang kong tinangap ito. Rinig ko agad ang pag-singhap ni Mama sa gilid at ang sapatos niya ang natitigan ko ngayon. Huminga ako nang malalim at saka binalik ang tingin sa nag-aapoy na mga mata ni Papa. Galit siya, galit na galit dahil sa balitang nakarating sa kanya. "How dare you display this kind of affection, Cariena!?" Bahagya siyang tumalikod at matigas ang titig ko pabalik sa kanya. Nagkalat ang litrato namin ni Diego na nagsasayaw sa ibabaw ng mesa niya. Bahagya ang pag-ngisi ko. Ito lang yata ang nakunan ng spy ano? Wala ng iba? Ito lang talaga? Ang hina ng kinuhang spy ni Papa. Kulang sa impormasyon ito, dahil magpahanggang ngayon ay hindi pa nila alam na ikinasal na kaming dalawa. "Tomorrow night is set for your wedding to Vixtrous," malamig na saad niya nang maibalik ang titig sa akin. Tinigan ko nang mariin ang ama ko sa mata. Wala nga talaga sila
Cariena's POV . "We have to move out from here, sis. Mahuhuli tayo ni Papa." Pabalik-balik ang lakad niya at hindi mapakali. Nag-iisip ako, pero ang totoo ay wala akong maisip na plano. I have nothing with me except for my own two guns and self defence things. Iyon lang at wala na. At kung pera naman ang pag-uusapan ay alam kong wala na akong access sa lahat. Pinutol na ito ni Papa. "Gusto mo ba'ng sumama sa akin sa Amerika?" Napabuntonghininga ako at tinitigan siya sa mata. "Kuya, Diego and I got married a month ago. Ikinasal na kami bago paman sa Ibiza." I removed the necklace and pulled the ring pendant around it. He gasped and covered his mouth. I showed him the ring with Diego's name around it and put it back on my fingers. "Oh, God." He looked away and covered both of his ears. "No wonder Papa was furious," he added. "Hindi pa nila alam, kuya. Pero siguro ngayon ay alam kong alam na niya." "Oh well, there's nothing we can do. So I guess the best way is to stick with yo
Cariena's POV . "Round and round the garden, like a teddy bear, one step, two step, a tickle under there!" Kiliti ni Deigo sa kilikili ko pero napangiwi lang ako. Hindi nakakatawa ito. Acze chuckled, and Kuya Wayne sweetly smiled at him. I twisted my lips and rolled my eyes. I pushed Diego away from me because it was damn humid and hot. "Maghuhubad na ako," wala sa sariling saad ko at tinangal ko na ang damit. Tumili si Kuya Wayne at tinakpan ang mukha ni Azce. Tumikhim si Diego at ang kapirasong itim na jacket niya ang tinakip sa mukha ni Acze para hindi masilayan ang katawan ko. "Effing dammit, love," malutong na mura niya, at ang katawan niya ngayon ay nasa harapan ko na. Pilit na tinatago ang dibdib ko sa dalawang tao rito. I took a deep breath and looked into Diego's eyes. He can't help himself and is now looking at my breast. I twisted my lips. "Ayusin mo 'yang mata mo!" Sapak ko sa mukha niya at natauhan agad siya. "Sorry, mi amore. This is the least that I could do. It
Cariena's POV . "I love you, baby," I whispered and kissed him. It was our most extended kiss, and that quickly turned us on. "I love you more. More than you love me, mi amore." He whispered and licked my earlobe. I turned towards him, and we stared for a second. I can read Diego's mind by looking into his eyes. He seemed scared, and I looked away. Ayaw kong iparamdam sa kanya na may katiting na takot ako sa puso dahil humahawak ako ng lakas mula sa kanya. "Hindi ako takot sa ama mo, Cariena. Iba ang kinatatakot ko." Nabasa niya rin yata ang nasa isip ko. Ang hanep nga naman ng baliw na 'to. "At bakit? Anong klaseng takot ba ang nasa isip mo?" Haplos ko sa ilong niya at nahinto ang hintuturong daliri ko sa labi niya. I'm underneath him, naked, and we just made love for the night. It was beautiful. This type of lovemaking set us free, and we didn't think of anyone else. Only us, only ourselves. Niyakap niya ako nang mahigpit at pinikit ko na ang mga mata. Kontento na ako sa ka
Diego's POV . "Breaker, breaker, can you hear me, Reeve?" "Dammit, Digs, wala tayo sa gyera. Huwag mo'ng gawin walkie talkie ang tainga mo. Ang baliw mo talaga!" Tawa niya sa kabilang linya at pilyo ang ngiti ko. Sinusubukan ko lang ang batang dragon na ito. "And for Pete's sake, Digs. Treat me like an adult, bro. I'm not an eighteen-years-old. I'm an absolute twenty-eight, man! E-angat mo naman ang standard ko," pagbibiro niya at napangisi akong lalo. I have no one with me except for Dino, who is the pilot of this small yacht because Ranger was on standby at the main island. Azce was with Cariena, and she was his top priority. That was my order. And here I am with Dino, and were cruising the sea to the other small island to get Emmanuel. "Same plan, okay? And if worst comes to worst. You know who you will save first?" pilyong tanong ko. Pinagmamasdan ko na ang iilang dolphins na nakasunod sa amin ngayon. Parang isang pamilya sila at ang ganda pagmasdan. Tinapik ni Dino ang bali
Cariena's POV . "Move away, Pinokyo!" Matalas ang titig ko sa kanya. Nanlamig ako sa sarili at nanginig. Hindi ko maintindihan ito. Halos nilipad ko na yata ang pagpunta rito para makita ang kondisyon niya. Tapos si Pinokyo lang din ang haharang sa pinto rito? Huh, nagbibiro ba siya? Baka gusto niyang mabugbog sa oras na ito. "Move away if you don't want me to kill you!" I gritted my teeth, and his jaw clenched. He never moves an inch. "Bwesit. Ano ba!" sigaw ko. Hinawakan ko na ang kamay niya at pwersahan siyang hinila. Pero matigas siya at ayaw niyang umalis sa pwesto. "Cariena," ang boses ni Ranger ito mula sa likod ko. At napalingon na ako. He seems okay but stressed. I can read his expression by looking into his eyes. "Where's Diego? I want to see him," I coldly said and looked at him in the eye like a tiger. Sumenyas siya kay Pinokyo at bahagya ang pag-tango ni Pinokyo sa kanya. Gumalaw na si Pinokyo at umalis na sa pintong bahagi. "What the hell? Sino ba ang amo mo, P
Diego's POV . "I promise, love." I smiled, raising my right hand. She doesn't look convinced, but the heck, I'm not lying. "I will never lie anymore, Cariena. I will take you with me to heaven and hell. I swear, by the moon and the skies. And I swear, like the shadow that's by your. . . dammit." Napahawak ako sa noo dahil malakas ang pagkakapalo niya sa bahaging ito. "Baby, love," I pouted, acting like a child. "You, Diego! One more mistake and I will divorce you!" Turo nang hintuturong daliri niya at natahimik agad ako. Nakakatakot talaga ang misis ko. Sobra pa yata sa tatlong tigre and ugali ng babaeng ito. Hindi ko tuloy alam kung ano ang nagustuhan ko sa kanya? Minsan, malambing, pero ngayon, nag-aapoy sa galit ang mga mata niya. "I swear, I said, and I will do it—promise," I said for the final time and went quiet. Mahirap na. Baka hindi lang sapak ang makukuha ko. Natahimik siya at napabuntonghininga ulit ako sa sarili. Umiwas ako sa tigreng mga mata niya at pasimple ang
Morris.We have our plan. Bryce is here for that and Glenn is making himself the sidekick.My brother does not belong into this type of business. Malinis siya at iba ang linya ng mundo sa mundo ko, pero sadyang matigas ang ulo niya. Ito yata ang ugali namin na magkapareho.Renzo and the other boys remained extremely vigilant. Cappytano was making a move, trying to get a lot of bad people onto his side to put me down. But it was too bad, and he still couldn't bring me down that way. An ominous black sheep like me is hard to tame. I will kill him first before he can make his moves."We have a spy on our side, Mors. We need to find out who it is." Bryce furrowed his brow while working on the gadgets.Magaling siya, at katulad ni Xavion ay mabilis nilang nakukuha ang signal ng kalaban at napasok ang sistema nila.It must be because Bryce, Xavion, and Hendrix used to work in the same gang before. Of course, they all have the line that was given by their parents. Bryce may not have the sam
Brielle.Ba't hindi ko ito alam. Bakit wala akong alam sa pagkatao niya? Napaupo akong wala sa sarili at tulalang nakatitig sa kawalan.Si Morris ba talaga ang gusto ni Cappytano? Bakit? Pero nasa Italya na siya. Sigurado ako rito. Tinawagan niya ako noong nakaraang araw. Nasa Italya na si Morris!Pero. . . Ano 'to? Ba't may isang katulad niya? O, baka may kakambal siya?Kalokohan talaga!Ginulo ko ang buhok. Sumakit ang ulo ko, at ayaw ko ng basahin pa ang lahat ng tungkol sa kanya.Ibang Morris yata 'to eh? Kakambal niya? Ganoon lang siguro. Pero impossible talaga! Hindi maari ito.Binuklat ko ulit at tuluyan nang binasa ang lahat. Huminga ako nang malalim, at saka bahagyang natawa na sa sarili. Napatingin na tuloy ang iilang matanda na malapit lang sa kinauupuan ko. Siguro naisip nila na baliw na ako.Oo! Magiging baliw na yata ako sa mga sandaling ito!Dalawang basong tubig na malamig ang naubos ko. Malayo ang nilakad ko. Hindi ako sumakay ng taxi, at sinadya ko talaga na maglaka
Brielle.Nanginig ang tuhod ko nang tuluyan na akong nakalabas. Nagmaneho ang isa sa mga tauhan ni Cappytano para makabalik na ako sa lugar nila Clara.Ibibigay raw sa akin bukas ang kaisa-isang misyon ko at pera. Isa lang ang pinapagawa sa akin ni Cappytano. At kung matagumpay ko itong magampanan, ay pinangako niya na hindi na niya kailanman kami gugulohin ni tiya."Don't trust Cappytano, Brielle. Halang ang bituka niya. Wala akong tiwala sa kanya."At nakuha pa talaga ni Alfred na mag komento tungkol sa bagay na ito. Eh, siya nga itong nagpahamak sa akin!Nakabalik na kami at wala na ang mga tauhan ni Cappytano sa paligid ko. Pero alam kong meron nagmamanman sa akin ng sekreto. Maraming mga mata na sa paligid, kaya dapat ay mag iingat na ako sa bawat galaw ko."Get the hell out of here, Alfred! I don't need you. You better save yourself and run away from here." My eyes cut sharp on him."Kung ayaw mo na matuluyan ka, ay umalis ka na! Bumalik ka sa lungga mo!" Galit ko siyang tinali
Brielle.Tatlong katao agad ang sumalubong sa amin. Tinitigan ako mula ulo hanggang dibdib. Nagtagal ang tingin nila rito sa dibdib ko at napangiwi ako."Hindi ko alam kung anong pinasok mo, Alfred. Nananahimik ako ng iilang taon.""It’s not my fault, Brielle. I was lucky that I was alive… Akala ko nga pinatay ka nila noon. Kaya noong nalaman ko na buhay ka, ay inisip ko na sa mga tagong Isla ng Pilipinas ka nagtatago. Wala ka namang record na lumabas ng bansa." Pabulong niya.Napabuntonghininga ako at nahintong saglit. "At talagang hinanap mo ako ano? Kasalanan mo rin pala 'to!"Nawala agad ang ngiti niya. "Nagbabakasakali lang naman…"Nagtagpo ang kilay ko sa kanya. Umiwas siya ng tingin at nilampasan ako. I slightly scoffed at his back, annoyed at him.Noon paman ay talagang balakid na si Alfred sa buhay ko. Para siyang linta na ang hirap alisin sa balat ko. Sumisipsip sa dugo ko. Paunti-unti hanggang wala nang matira sa akin. Saka lang din bibitaw kapag wala na siyang nakukuha."
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr