Morris."Hey, Dez, I will see you later. Arrivederci!"I spun quickly and walked heavily toward my road ranger raptor. I needed to get Bre in time before five o'clock. I woke up as early as 3:30 a.m. I did my routine, doing my body exercise as early as 4 a.m. and feeding the chickens afterward. If there's more work to do, that is cleaning the yard, and Diezel can do that.It's and dark, but the full beam of lights made it all visible. Malapit lang naman ang tindahan nina Brielle mula sa bahay ko. Mga limang minuto na pagmamaneho, at kung lalakaran ko naman ay aabot ng sampung hanggang kinse minuto.I always hike. I like it because it's always my exercise. Sa tuwing umuulan lang ginagamit ko ang sasakyan na ito.Inihinto ko sa tapat ng tindahan ang sasakyan at namataan ko agad na bukas na ang ilaw nila.I fixed myself quickly and combed the strands of my hairs using my fingers. I smelled myself. I did put a little bit of perfume, and I hope it's not going to be a pain in Brielle's nos
Brielle."Ito lang, at tama na." I smiled as I looked at Morris. He was gentle, and it seemed like he was holding a fragile thing in his hand."Does it look okay?" Nagtagpo ang kilay niya habang seryosong nakatitig sa kamay ko."Oo. Maganda." Tipid na ngiti ko, at hinayaan na siya.Morris's hand is rough, wild, and huge but warm. His hand was covered in tattoos on all his fingers. It's an art, and I like its look. Even though I couldn't understand its message, I still liked it.Tahimik kaming pareho at seryoso niyang kinulayan ang koko sa kanang kamay ko. Hindi ko ito nagagawa mag-isa. Magaling lang ako sa kaliwang kamay ko, pero pagdating sa kanan ay hindi ko na kaya, at madalas ay si Morris na ang inuutusan ko.I find it cute that Morris hand is very light, sturdy and precise when it comes to this. Mukhang magaling siya sa balanse, at wala ni kaba man lang kahit na magkalapit na magkalapit ang katawan at mukha namin dalawa.Our position is nothing for us. His legs are wide open, an
Morris.Signal. Check.Loading.Connected.Fucking shit and biscuits. I'm back in the line."Yo, boss, welcome back to the underground. What's up?" Renzo's crappy face greeted me on the screen. He looks like shit. He is probably stressed because of me."You look like shit, Renz. Did you even shower?"He chuckled. "Five days ago, boss. Avevamo terminato la missione ieri sera. We had finished the mission last night. It's all good.""Grande, Renz. Good job. Be on standby now. I will be back soon. The dragon is calming down.""Okay, boss.""How's the business? You can open the two south branches next week if you want. Get the boys to work. It's not good for them to stay dormant for so long.""I will, boss. The boys will have fun again. They all miss you. . . And I miss you, of course.""Fuck. Don't be a gay, Renz. You're a Beta. Find your Luna, dickhead." Napailing ako. Nakakadiri minsan mag salita si Renz sa mga pa-miss miss niya sa akin.He laughed hard. "What about finding your luna,
Brielle.Anong drama meron kay Morris? Ba't wala pa siya?Panay ang tingin ko sa relo na suot. Alas sais na ng umaga at sikat na sikat na ang araw. Madalas naman ay maaga kami ni Morris. Pero bakit ngayon wala pa siya?Bumukas ang bintana sa gilid at napatingin ako kay Nanay."Oi, Brielle, anak? Nandiyaan ka pa? Wala pa ba si Ismael?"Napakurap ako. Naalala ko na si Ismael pala ang makakasama ko ngayon at hindi si Morris."P-Po?" Lutang na naman ang utak ko. Talaga bang hindi si Morris ang makakasama ko ngayon? Kainis!"Hindi ba sinabi ni Morris kagabi na si Ismael na ang makakasama mo. Nanliligaw siya sa 'yo 'di ba? At mukhang okay naman kayo kagabi." Ngumiti si Nanay at saka inayos ang kurtina ng bintana."Oh, hayaan. Mukhang andiyaan na ang prince charming mo."I looked at the person ahead, and my heart deflated with disappointment. It was Ismael. What the hell?"Good morning, Brielle!" Malawak ang ngiti ni Ismael at sinuklay niya agad ang malagkit na buhok. Hindi ako makangiti. H
Brielle.Hindi ba siya magpaparamdam sa akin ngayong araw na 'to?Humalukipkip ako habang nakatingin ang mga mata sa malayo.Ano ba ang meron sa araw na ito at mukhang wala akong gana sa lahat. Ang tamad ko, at magtatanghali na lang ay wala pa akong natatapos na trabaho."Hoy, Brielle! Kumilos ka na! Anong oras ka ba pupunta sa baba? May usapan kayo ni Sammy 'di ba?"Tinalikuran ko si tiya at isa-isa kong kinuha ang mga supot at ipinasok ang mga ito sa loob ng tindahan. Bukas ko na lang tatapusin ito dahil magkikita pa kami ni Sammy. Baka naghintay na iyon sa akin."Huwag mong kalimutan ang kalahating sako ng kamote, Breille! Ibigay mo 'yan kay Kapitana.""Opo." Bahagya ko itong binuhat at napangiwi ako. Ang bigat."Ilalagay ko na lang kaya ito sa trolley, tiya? Ang bigat eh." Ismid ko at humakbang na ako papasok ulit sa tindahan para makuha ang trolley sa gilid, pero nahinto ako nang bumungad ang hindi inaasahang customer."Hello, Brielle baby. Hello, tiya!" Kaway ni Ismael kay tiya
Morris."That's all, boss. All good.""Keep in touch, Bleu. Be discreet." My jaw tightened as I ended the call. I wiped my sweat and took off my top.Maaga akong nagigising at ginagawa ang bawat gawain dito. At sa ngayon na hindi na ako lumalapit masyado kay Brielle ay inutusan ko si Bleu na lihim siyang bantayan.I can't help myself. I care a lot about her, but I don't want to get used to it. She needs to move on without me all the time. My life here on the Island is temporary, and sooner or later, I will settle back in Italy.Ininom ko ang maligamgam na tubig at saka tahimik na pinagmasdan ang pag-litaw ng araw.Everything around here is beautiful. I find my solace in this place, and I'm completely different from the other person here.I'm ruthless as hell without a heart. But living here, on this Island, I learned a lot. I opened my heart and discovered one thing. Infatuation and love.Dammit. This fucking insane. I tried to deny these feelings, but the hell. I can overcome this.
Diego’s POV .What a beautiful day, baby, and bingo! My mind speaks. My mouth never stops chewing. It tastes minty and sweet. And yes, it feels like I'm floating on cloud nine while looking at my target. Using my Barret M82, sure dead my target will no longer have a heartbeat. "Huh, let's bring home the bacon, baby," I said silently and counted the numbers in the back of my mind. Fucking damn it! Malutong na mura ko. Uno, dos, tre. . . Fuck! What the hell!? Bloody lucifer! Nagkagulo agad ang lahat sa yate. The party was over, the target was lying and everyone was screaming. Then all the heavy security came, and the place was in chaos. Fucking dimwit! I swore in silence while dismantling my equipment. Mabilis ang kilos ko at sinigurado na walang matitira ibidensya rito. I hurriedly covered my face with black covering with my full black combat. Damn it! This is my mission. Twenty million effing dollars, and someone blew it up! Who the hell? That congested ugly face! I wil
Cariena’s POV.I walked like I'd won the Miss Universe title. I smiled wickedly and dropped the lavish black port bag I had taken with me.Nawala rin agad ang ngiti sa labi ko, at tumaas ang kilay ko nang makita ang mga tauhan ni Papa. Nakalinya silang lahat at nakayuko.They're in line like idiots in my way. Huh, mga walang silbi! "Good afternoon, Miss Cariena," bigay galang ni Edu, ang kanang kamay ni Papa. Agad niyang kinuha ang maitim na bagahe ko at napatingin siya sa helicopter na gamit ko.I lifted my brows and rolled my eyes while giving him a smirk. "T-that's not ours - " Awang ng labi niya at pilya akong ngumiti "Yes, it's not one of ours, Edu. Sa bobong mukhang aso ang helicopter na iyan!" Taas kilay ko, at nagpatuloy na ako nang hakbang. Pero nahinto lang din ako sa sarili at hinarap siyang muli.Lumawak ang ngiti sa labi niya at kinindatan pa ako.Oh heck! Ang pangit ah! Hindi ko type ang mga mukhang zombie sa harap ko! Ugh! "Drive that helicopter, Edu, and crush it,