Morris."Hey, Dez, I will see you later. Arrivederci!"I spun quickly and walked heavily toward my road ranger raptor. I needed to get Bre in time before five o'clock. I woke up as early as 3:30 a.m. I did my routine, doing my body exercise as early as 4 a.m. and feeding the chickens afterward. If there's more work to do, that is cleaning the yard, and Diezel can do that.It's and dark, but the full beam of lights made it all visible. Malapit lang naman ang tindahan nina Brielle mula sa bahay ko. Mga limang minuto na pagmamaneho, at kung lalakaran ko naman ay aabot ng sampung hanggang kinse minuto.I always hike. I like it because it's always my exercise. Sa tuwing umuulan lang ginagamit ko ang sasakyan na ito.Inihinto ko sa tapat ng tindahan ang sasakyan at namataan ko agad na bukas na ang ilaw nila.I fixed myself quickly and combed the strands of my hairs using my fingers. I smelled myself. I did put a little bit of perfume, and I hope it's not going to be a pain in Brielle's nos
Brielle."Ito lang, at tama na." I smiled as I looked at Morris. He was gentle, and it seemed like he was holding a fragile thing in his hand."Does it look okay?" Nagtagpo ang kilay niya habang seryosong nakatitig sa kamay ko."Oo. Maganda." Tipid na ngiti ko, at hinayaan na siya.Morris's hand is rough, wild, and huge but warm. His hand was covered in tattoos on all his fingers. It's an art, and I like its look. Even though I couldn't understand its message, I still liked it.Tahimik kaming pareho at seryoso niyang kinulayan ang koko sa kanang kamay ko. Hindi ko ito nagagawa mag-isa. Magaling lang ako sa kaliwang kamay ko, pero pagdating sa kanan ay hindi ko na kaya, at madalas ay si Morris na ang inuutusan ko.I find it cute that Morris hand is very light, sturdy and precise when it comes to this. Mukhang magaling siya sa balanse, at wala ni kaba man lang kahit na magkalapit na magkalapit ang katawan at mukha namin dalawa.Our position is nothing for us. His legs are wide open, an
Morris.Signal. Check.Loading.Connected.Fucking shit and biscuits. I'm back in the line."Yo, boss, welcome back to the underground. What's up?" Renzo's crappy face greeted me on the screen. He looks like shit. He is probably stressed because of me."You look like shit, Renz. Did you even shower?"He chuckled. "Five days ago, boss. Avevamo terminato la missione ieri sera. We had finished the mission last night. It's all good.""Grande, Renz. Good job. Be on standby now. I will be back soon. The dragon is calming down.""Okay, boss.""How's the business? You can open the two south branches next week if you want. Get the boys to work. It's not good for them to stay dormant for so long.""I will, boss. The boys will have fun again. They all miss you. . . And I miss you, of course.""Fuck. Don't be a gay, Renz. You're a Beta. Find your Luna, dickhead." Napailing ako. Nakakadiri minsan mag salita si Renz sa mga pa-miss miss niya sa akin.He laughed hard. "What about finding your luna,
Brielle.Anong drama meron kay Morris? Ba't wala pa siya?Panay ang tingin ko sa relo na suot. Alas sais na ng umaga at sikat na sikat na ang araw. Madalas naman ay maaga kami ni Morris. Pero bakit ngayon wala pa siya?Bumukas ang bintana sa gilid at napatingin ako kay Nanay."Oi, Brielle, anak? Nandiyaan ka pa? Wala pa ba si Ismael?"Napakurap ako. Naalala ko na si Ismael pala ang makakasama ko ngayon at hindi si Morris."P-Po?" Lutang na naman ang utak ko. Talaga bang hindi si Morris ang makakasama ko ngayon? Kainis!"Hindi ba sinabi ni Morris kagabi na si Ismael na ang makakasama mo. Nanliligaw siya sa 'yo 'di ba? At mukhang okay naman kayo kagabi." Ngumiti si Nanay at saka inayos ang kurtina ng bintana."Oh, hayaan. Mukhang andiyaan na ang prince charming mo."I looked at the person ahead, and my heart deflated with disappointment. It was Ismael. What the hell?"Good morning, Brielle!" Malawak ang ngiti ni Ismael at sinuklay niya agad ang malagkit na buhok. Hindi ako makangiti. H
Brielle.Hindi ba siya magpaparamdam sa akin ngayong araw na 'to?Humalukipkip ako habang nakatingin ang mga mata sa malayo.Ano ba ang meron sa araw na ito at mukhang wala akong gana sa lahat. Ang tamad ko, at magtatanghali na lang ay wala pa akong natatapos na trabaho."Hoy, Brielle! Kumilos ka na! Anong oras ka ba pupunta sa baba? May usapan kayo ni Sammy 'di ba?"Tinalikuran ko si tiya at isa-isa kong kinuha ang mga supot at ipinasok ang mga ito sa loob ng tindahan. Bukas ko na lang tatapusin ito dahil magkikita pa kami ni Sammy. Baka naghintay na iyon sa akin."Huwag mong kalimutan ang kalahating sako ng kamote, Breille! Ibigay mo 'yan kay Kapitana.""Opo." Bahagya ko itong binuhat at napangiwi ako. Ang bigat."Ilalagay ko na lang kaya ito sa trolley, tiya? Ang bigat eh." Ismid ko at humakbang na ako papasok ulit sa tindahan para makuha ang trolley sa gilid, pero nahinto ako nang bumungad ang hindi inaasahang customer."Hello, Brielle baby. Hello, tiya!" Kaway ni Ismael kay tiya
Morris."That's all, boss. All good.""Keep in touch, Bleu. Be discreet." My jaw tightened as I ended the call. I wiped my sweat and took off my top.Maaga akong nagigising at ginagawa ang bawat gawain dito. At sa ngayon na hindi na ako lumalapit masyado kay Brielle ay inutusan ko si Bleu na lihim siyang bantayan.I can't help myself. I care a lot about her, but I don't want to get used to it. She needs to move on without me all the time. My life here on the Island is temporary, and sooner or later, I will settle back in Italy.Ininom ko ang maligamgam na tubig at saka tahimik na pinagmasdan ang pag-litaw ng araw.Everything around here is beautiful. I find my solace in this place, and I'm completely different from the other person here.I'm ruthless as hell without a heart. But living here, on this Island, I learned a lot. I opened my heart and discovered one thing. Infatuation and love.Dammit. This fucking insane. I tried to deny these feelings, but the hell. I can overcome this.
Brielle.Tumaas na naman ang leeg ko habang nakatingin sa daan. Nagbabasakali na si Morris ang makikita ko ngayon, pero hindi, dahil ang nakangising mukha ni Diezel ito.I pouted in dismay as I looked at Diezel seriously. I raised my brow as I surveyed his body. He did not notice me. He was serious, too, talking with someone using his mobile. He paused a few meters from our sari-sari store with grumpiness. I pouted as I observed him, and instantly, my eyes widened a fraction after realizing that even Diezel himself was not a typical person to begin with.Ngayon ko lang ba napansin ito? Ba't hindi ko nakita ito noon sa kanya?Diezel has the same height as Morris. Body build? Morris is hot and wholesome, of course, but there's something different from Diezel... it's the way he stands in a precise manner that is inevitable.Kung tattoo lang ang pag-uusapan ay marami si Morris kumpara sa kanya. Malinis pa nga ang mukha at leeg ni Diezel at konti lang ang tattoo sa braso at kamay niya. Ma
Morris.Tapos na ang rehersal, at lumayo ako agad sa karamihan. Dumaan ako sa likod ng stage at mabilis na naglaho. Alam kong maraming mata ang nakatingin sa akin. Kasama na ang baliw na Diezel sa unahan. Sumenyas siya, at nang marating ko ang lagusan ay ang kotse ko agad ang tumambad sa akin. Pumasok ako, at hinintay lang si Brielle. Alam kong alam niya na nandito na ang sasakyan.And I was right, straight away, the passenger door open and Brielle got inside."Did you miss me?" I licked my lower lip, staring at hers. I miss her. I can't deny that."Huh, e-miss mo mukha mo!" Pinaikot niya ang mga mata at saka nag-seatbelt na."I'm hungry. What about you?" I asked and started the ignition."Me too. Dating gawi?""Okay, baby. Hold on tight, and we will get there in no time," I winked as I stepped into the accelerator.I could have stayed. The organizer wants me to stay, but I choose not to. I told them that I could only be there for a few hours. I can't stay long because I have other w
Morris.We found ourselves at Bryce's hideout, the nearest place to our location. It's well-positioned. The securities remain secure, and Cappytano has likely not tracked us yet. Bleu and Reeve, along with their team, are at Cappytano's site. If they find him, it will be a nightmare for Cappytano... this will be his end. "Sa labas muna kami ni Glenn, Mors. I will update you soon. Reeve and Bleu are on it now.""Okay. . ." Napaigting ang panga ko nang maisaradoni Bryce ang pinto ng kwartong ito.I inhaled deeply and turned halfway to look at Brielle. My brows knitted together as she averted her eyes, evading my piercing stare."What the hell are you doing there, Bree?" I already know the answers to that, but I still want to listen to her.I step closer towards her and she looks at me shyly. We stared."Come on, talk…" I placed my hands on my hips, preparing to listen.She blinked and swallowed hard. "C-Cappytano gave me the mission… Hindi ko naman alam na ikaw iyon!"I chuckled, sha
Morris.We have our plan. Bryce is here for that and Glenn is making himself the sidekick.My brother does not belong into this type of business. Malinis siya at iba ang linya ng mundo sa mundo ko, pero sadyang matigas ang ulo niya. Ito yata ang ugali namin na magkapareho.Renzo and the other boys remained extremely vigilant. Cappytano was making a move, trying to get a lot of bad people onto his side to put me down. But it was too bad, and he still couldn't bring me down that way. An ominous black sheep like me is hard to tame. I will kill him first before he can make his moves."We have a spy on our side, Mors. We need to find out who it is." Bryce furrowed his brow while working on the gadgets.Magaling siya, at katulad ni Xavion ay mabilis nilang nakukuha ang signal ng kalaban at napasok ang sistema nila.It must be because Bryce, Xavion, and Hendrix used to work in the same gang before. Of course, they all have the line that was given by their parents. Bryce may not have the sam
Brielle.Ba't hindi ko ito alam. Bakit wala akong alam sa pagkatao niya? Napaupo akong wala sa sarili at tulalang nakatitig sa kawalan.Si Morris ba talaga ang gusto ni Cappytano? Bakit? Pero nasa Italya na siya. Sigurado ako rito. Tinawagan niya ako noong nakaraang araw. Nasa Italya na si Morris!Pero. . . Ano 'to? Ba't may isang katulad niya? O, baka may kakambal siya?Kalokohan talaga!Ginulo ko ang buhok. Sumakit ang ulo ko, at ayaw ko ng basahin pa ang lahat ng tungkol sa kanya.Ibang Morris yata 'to eh? Kakambal niya? Ganoon lang siguro. Pero impossible talaga! Hindi maari ito.Binuklat ko ulit at tuluyan nang binasa ang lahat. Huminga ako nang malalim, at saka bahagyang natawa na sa sarili. Napatingin na tuloy ang iilang matanda na malapit lang sa kinauupuan ko. Siguro naisip nila na baliw na ako.Oo! Magiging baliw na yata ako sa mga sandaling ito!Dalawang basong tubig na malamig ang naubos ko. Malayo ang nilakad ko. Hindi ako sumakay ng taxi, at sinadya ko talaga na maglaka
Brielle.Nanginig ang tuhod ko nang tuluyan na akong nakalabas. Nagmaneho ang isa sa mga tauhan ni Cappytano para makabalik na ako sa lugar nila Clara.Ibibigay raw sa akin bukas ang kaisa-isang misyon ko at pera. Isa lang ang pinapagawa sa akin ni Cappytano. At kung matagumpay ko itong magampanan, ay pinangako niya na hindi na niya kailanman kami gugulohin ni tiya."Don't trust Cappytano, Brielle. Halang ang bituka niya. Wala akong tiwala sa kanya."At nakuha pa talaga ni Alfred na mag komento tungkol sa bagay na ito. Eh, siya nga itong nagpahamak sa akin!Nakabalik na kami at wala na ang mga tauhan ni Cappytano sa paligid ko. Pero alam kong meron nagmamanman sa akin ng sekreto. Maraming mga mata na sa paligid, kaya dapat ay mag iingat na ako sa bawat galaw ko."Get the hell out of here, Alfred! I don't need you. You better save yourself and run away from here." My eyes cut sharp on him."Kung ayaw mo na matuluyan ka, ay umalis ka na! Bumalik ka sa lungga mo!" Galit ko siyang tinali
Brielle.Tatlong katao agad ang sumalubong sa amin. Tinitigan ako mula ulo hanggang dibdib. Nagtagal ang tingin nila rito sa dibdib ko at napangiwi ako."Hindi ko alam kung anong pinasok mo, Alfred. Nananahimik ako ng iilang taon.""It’s not my fault, Brielle. I was lucky that I was alive… Akala ko nga pinatay ka nila noon. Kaya noong nalaman ko na buhay ka, ay inisip ko na sa mga tagong Isla ng Pilipinas ka nagtatago. Wala ka namang record na lumabas ng bansa." Pabulong niya.Napabuntonghininga ako at nahintong saglit. "At talagang hinanap mo ako ano? Kasalanan mo rin pala 'to!"Nawala agad ang ngiti niya. "Nagbabakasakali lang naman…"Nagtagpo ang kilay ko sa kanya. Umiwas siya ng tingin at nilampasan ako. I slightly scoffed at his back, annoyed at him.Noon paman ay talagang balakid na si Alfred sa buhay ko. Para siyang linta na ang hirap alisin sa balat ko. Sumisipsip sa dugo ko. Paunti-unti hanggang wala nang matira sa akin. Saka lang din bibitaw kapag wala na siyang nakukuha."
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m