Morris."Hey, Dez, I will see you later. Arrivederci!"I spun quickly and walked heavily toward my road ranger raptor. I needed to get Bre in time before five o'clock. I woke up as early as 3:30 a.m. I did my routine, doing my body exercise as early as 4 a.m. and feeding the chickens afterward. If there's more work to do, that is cleaning the yard, and Diezel can do that.It's and dark, but the full beam of lights made it all visible. Malapit lang naman ang tindahan nina Brielle mula sa bahay ko. Mga limang minuto na pagmamaneho, at kung lalakaran ko naman ay aabot ng sampung hanggang kinse minuto.I always hike. I like it because it's always my exercise. Sa tuwing umuulan lang ginagamit ko ang sasakyan na ito.Inihinto ko sa tapat ng tindahan ang sasakyan at namataan ko agad na bukas na ang ilaw nila.I fixed myself quickly and combed the strands of my hairs using my fingers. I smelled myself. I did put a little bit of perfume, and I hope it's not going to be a pain in Brielle's nos
Brielle."Ito lang, at tama na." I smiled as I looked at Morris. He was gentle, and it seemed like he was holding a fragile thing in his hand."Does it look okay?" Nagtagpo ang kilay niya habang seryosong nakatitig sa kamay ko."Oo. Maganda." Tipid na ngiti ko, at hinayaan na siya.Morris's hand is rough, wild, and huge but warm. His hand was covered in tattoos on all his fingers. It's an art, and I like its look. Even though I couldn't understand its message, I still liked it.Tahimik kaming pareho at seryoso niyang kinulayan ang koko sa kanang kamay ko. Hindi ko ito nagagawa mag-isa. Magaling lang ako sa kaliwang kamay ko, pero pagdating sa kanan ay hindi ko na kaya, at madalas ay si Morris na ang inuutusan ko.I find it cute that Morris hand is very light, sturdy and precise when it comes to this. Mukhang magaling siya sa balanse, at wala ni kaba man lang kahit na magkalapit na magkalapit ang katawan at mukha namin dalawa.Our position is nothing for us. His legs are wide open, an
Morris.Signal. Check.Loading.Connected.Fucking shit and biscuits. I'm back in the line."Yo, boss, welcome back to the underground. What's up?" Renzo's crappy face greeted me on the screen. He looks like shit. He is probably stressed because of me."You look like shit, Renz. Did you even shower?"He chuckled. "Five days ago, boss. Avevamo terminato la missione ieri sera. We had finished the mission last night. It's all good.""Grande, Renz. Good job. Be on standby now. I will be back soon. The dragon is calming down.""Okay, boss.""How's the business? You can open the two south branches next week if you want. Get the boys to work. It's not good for them to stay dormant for so long.""I will, boss. The boys will have fun again. They all miss you. . . And I miss you, of course.""Fuck. Don't be a gay, Renz. You're a Beta. Find your Luna, dickhead." Napailing ako. Nakakadiri minsan mag salita si Renz sa mga pa-miss miss niya sa akin.He laughed hard. "What about finding your luna,
Brielle.Anong drama meron kay Morris? Ba't wala pa siya?Panay ang tingin ko sa relo na suot. Alas sais na ng umaga at sikat na sikat na ang araw. Madalas naman ay maaga kami ni Morris. Pero bakit ngayon wala pa siya?Bumukas ang bintana sa gilid at napatingin ako kay Nanay."Oi, Brielle, anak? Nandiyaan ka pa? Wala pa ba si Ismael?"Napakurap ako. Naalala ko na si Ismael pala ang makakasama ko ngayon at hindi si Morris."P-Po?" Lutang na naman ang utak ko. Talaga bang hindi si Morris ang makakasama ko ngayon? Kainis!"Hindi ba sinabi ni Morris kagabi na si Ismael na ang makakasama mo. Nanliligaw siya sa 'yo 'di ba? At mukhang okay naman kayo kagabi." Ngumiti si Nanay at saka inayos ang kurtina ng bintana."Oh, hayaan. Mukhang andiyaan na ang prince charming mo."I looked at the person ahead, and my heart deflated with disappointment. It was Ismael. What the hell?"Good morning, Brielle!" Malawak ang ngiti ni Ismael at sinuklay niya agad ang malagkit na buhok. Hindi ako makangiti. H
Brielle.Hindi ba siya magpaparamdam sa akin ngayong araw na 'to?Humalukipkip ako habang nakatingin ang mga mata sa malayo.Ano ba ang meron sa araw na ito at mukhang wala akong gana sa lahat. Ang tamad ko, at magtatanghali na lang ay wala pa akong natatapos na trabaho."Hoy, Brielle! Kumilos ka na! Anong oras ka ba pupunta sa baba? May usapan kayo ni Sammy 'di ba?"Tinalikuran ko si tiya at isa-isa kong kinuha ang mga supot at ipinasok ang mga ito sa loob ng tindahan. Bukas ko na lang tatapusin ito dahil magkikita pa kami ni Sammy. Baka naghintay na iyon sa akin."Huwag mong kalimutan ang kalahating sako ng kamote, Breille! Ibigay mo 'yan kay Kapitana.""Opo." Bahagya ko itong binuhat at napangiwi ako. Ang bigat."Ilalagay ko na lang kaya ito sa trolley, tiya? Ang bigat eh." Ismid ko at humakbang na ako papasok ulit sa tindahan para makuha ang trolley sa gilid, pero nahinto ako nang bumungad ang hindi inaasahang customer."Hello, Brielle baby. Hello, tiya!" Kaway ni Ismael kay tiya
Morris."That's all, boss. All good.""Keep in touch, Bleu. Be discreet." My jaw tightened as I ended the call. I wiped my sweat and took off my top.Maaga akong nagigising at ginagawa ang bawat gawain dito. At sa ngayon na hindi na ako lumalapit masyado kay Brielle ay inutusan ko si Bleu na lihim siyang bantayan.I can't help myself. I care a lot about her, but I don't want to get used to it. She needs to move on without me all the time. My life here on the Island is temporary, and sooner or later, I will settle back in Italy.Ininom ko ang maligamgam na tubig at saka tahimik na pinagmasdan ang pag-litaw ng araw.Everything around here is beautiful. I find my solace in this place, and I'm completely different from the other person here.I'm ruthless as hell without a heart. But living here, on this Island, I learned a lot. I opened my heart and discovered one thing. Infatuation and love.Dammit. This fucking insane. I tried to deny these feelings, but the hell. I can overcome this.
Brielle.Tumaas na naman ang leeg ko habang nakatingin sa daan. Nagbabasakali na si Morris ang makikita ko ngayon, pero hindi, dahil ang nakangising mukha ni Diezel ito.I pouted in dismay as I looked at Diezel seriously. I raised my brow as I surveyed his body. He did not notice me. He was serious, too, talking with someone using his mobile. He paused a few meters from our sari-sari store with grumpiness. I pouted as I observed him, and instantly, my eyes widened a fraction after realizing that even Diezel himself was not a typical person to begin with.Ngayon ko lang ba napansin ito? Ba't hindi ko nakita ito noon sa kanya?Diezel has the same height as Morris. Body build? Morris is hot and wholesome, of course, but there's something different from Diezel... it's the way he stands in a precise manner that is inevitable.Kung tattoo lang ang pag-uusapan ay marami si Morris kumpara sa kanya. Malinis pa nga ang mukha at leeg ni Diezel at konti lang ang tattoo sa braso at kamay niya. Ma
Morris.Tapos na ang rehersal, at lumayo ako agad sa karamihan. Dumaan ako sa likod ng stage at mabilis na naglaho. Alam kong maraming mata ang nakatingin sa akin. Kasama na ang baliw na Diezel sa unahan. Sumenyas siya, at nang marating ko ang lagusan ay ang kotse ko agad ang tumambad sa akin. Pumasok ako, at hinintay lang si Brielle. Alam kong alam niya na nandito na ang sasakyan.And I was right, straight away, the passenger door open and Brielle got inside."Did you miss me?" I licked my lower lip, staring at hers. I miss her. I can't deny that."Huh, e-miss mo mukha mo!" Pinaikot niya ang mga mata at saka nag-seatbelt na."I'm hungry. What about you?" I asked and started the ignition."Me too. Dating gawi?""Okay, baby. Hold on tight, and we will get there in no time," I winked as I stepped into the accelerator.I could have stayed. The organizer wants me to stay, but I choose not to. I told them that I could only be there for a few hours. I can't stay long because I have other w
New BeginningAnastacia.Note: This is seven years later. The twins are now six years old.Binalot ko ang makapal na jacket sa katawan. Tumigil na ang ulan. Kailangan kong umakyat sa bubong kahit na hindi mabuti ang pakiramdam ko. Wala kong choice at kailangan ko ng gawin ito. Baka kasi mamaya ulit ay uulan na naman. Mas mabuting maagapan ko na ngayon.I need to climb up the roof to check the leak. The rainwater drips in Zev's bedroom. It's not that bad, but it really annoys me every time I hear the drip sound inside his room. It sounds frustrating, and my poor boy can't even complain. It hurts to the bones to see my children struggle along with me.Hindi man nila sinasabi sa akin ito, ay ramdam ko ito bilang isang ina. Naiinis ako at galit ako sa kung ano man ang sitwasyon meron ako ngayon. Wala akong ibang masisisi kung 'di ang sarili mismo."Mama? Aakyat ka?" Celestine Skye looked innocently at me, my sweet, beautiful baby."Yes, Skye. Get back inside. You will get wet, anak."Kin
Anastacia.Mama accepted it without knowing the entire truth about my secret. Only Tessie knows everything, and she promised me that she would never tell anyone about it.Bumalik na si Mama sa probinsya. Marami siyang ginawa para mapagaan ang lahat sa akin dito sa loob ng bahay. Babalik siya sa kabuwanan ko, at mananatili ng iilang linggo.May isang anak si Mama sa bago niya, pero malaki na ito. Nasa high school na si Neri. Mabait na bata at magalang. Malapit siya sa ama niya at nakakaingit ang closeness nila.I have no memories of my father. He left us when I was only five years old. Mama and he were never married. Since then, I haven’t seen him. The last I heard, he was doing well and living in Baguio with his five kids."Okay ka lang ba, Anastacia?"“Oo, okay lang.”Abala kaming pareho ni Kagawad Camilla. Siya ang kasama ko ngayon sa convention ng lungsod. Nasa Cagayan de Oro kami, at dalawang araw kaming mananatili rito dahil sa convention. Parte ito ng bagong proyekto na iniluns
Anastacia."Ano? Dalawang buwan!? Anong klaseng lalaki ba siya? Hindi pwede 'to, Anastacia! Babalik tayo doon. Kakalbuhin ko ang lalaking 'yon!""Ang galing naman niya! Pagkatapos siyang magpakasarap sa 'yo ay ganun na lang ba? Wala lang sa kanya ang lahat? Anong klaseng lalaki ba siya!? Pesti! Halika! Babalik tayo! Bilis!"Hinila niya ang paa ko at pinadyakan ko siya. Bumitaw siya at mabilis kong binalot ang kumot sa katawan. Umiiyak ako. Hindi hihinto ang luha sa mga mata ko dahil nasasaktan ako ngayon. Pinipilit kong magpakatatag, pero bakit ang hirap? Sinusubok ako ng tadhana at pakiramdam ko ay wala na akong pag asa sa lahat.I have no work, and I'm running out of money. What will I do next?"Anastacia…"Ramdam ko ang pag upo ni Tessie sa paanan. Minasahe niya ang paa ko, at tahimik siyang nakikinig sa hikbi ko.Promise, huli na ito. Bukas at sa mga susunod na araw ay ayaw ko ng umiyak. Nakakapagod umiyak. Nakakawalang gana sa buhay. Pero ganito naman talaga 'di ba? Kasalanan ko
Diezel.My eyebrow raised while listening to John. He's got less than twenty seconds before he fuck up. How the hell will he bring an investor to this project if he can't deliver his report properly? He can't even justify some of this. I'm not listening to him while I read his report. It's full of nonsense."Next!""B-But, Sir. I'm not yet done.""You're fired. Next!" I blurted out, fixing them with a hawk-like stare. When I locked eyes with them, they all averted their gaze."Damn it! Wala bang maayos na proposal sa inyong lahat? These reports are all boring! How will you bring a golden egg to the table if all your proposals are as boring and useless as shit!Tumayo ako at saka napabuntonghininga sa sarili. I need some air, or I could end up dismissing the entire team.Lumapit si Joel sa akin at bumulong."Your secretary is on the line. It's important, she said."I rolled my tongue, and Joel handed me the phone."Yes, Sharon?" I raised my eyebrows. "I'm not in a good mood already, S
Anastacia.Bago na ang lahat. Pinalitan niya ang lahat ng staff rito at hindi ko na kilala ang mga ito. Kahit pa ang gwardiya ng gusali ay bago.What the heck? Talaga bang ginawa niya ito dahil ayaw na niya akong makitang muli?Shit.Hindi ko na tuloy alam kung tama pa ba itong ginagawa ko ngayon. Nanginig tuloy ang tuhod ko, at peke akong ngumiti sa babae rito sa front desk. Nasa likod ko naman si Tessie."Yes, Ma'am. How can I help you?" She smiled, but it was obviously a fake smile. She looked at me from head to toe and back again."Uhm, I would like to see Mr. Dennis Ezequil Mondragon?" Kumurap kurap ako. Nilakasan ko na ang loob."Oh? Do you happen to have an appointment with him, Ma'am?""A-Appointment? Wala, Miss."Nawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na ito. Kilala ko si Diezel, at kahit noon pa ay hindi siya basta-basta tumatangap ng bisita.Ang buong akala ko ay nandito pa sina Kimmy at Dora. Pero wala na. Ano kaya ang nangyari sa kanila? Nilipat din ba sila ni Diezel?"Sorry
Anastacia."Ano!? Buntis ka? At dalawa pa talaga? Shit!"Parang putok ang boses ni Tessie sa tainga ko. Sinabi ko na sa kanya. Wala akong ibang mapagsasabihan at siya lang din."At ano ang plano mo, aber?"Namaywang siya at seryoso akong tinitigan. Umiwas ako at nagpabalik-balik ang lakad ko sa harapan niya."Hindi ko alam. Nalilito ako, Tessie." Kinagat ko na ang pang-ibabang labi."No, Anastacia. I know what you're thinking. Hindi puwede 'to! Kailangan mong sabihin sa kanya! Sasabihin mo at sasamahan kita!"I paused and inhaled deeply."Paano kung ayaw niya? Paano kung ipagtabuyan niya ako, Tessie?"Takot ako, at hindi ako handa kung sakaling magkikita kami ulit. Hindi na kailanman sumagi sa isip ko na makipagkita sa kanya.After he abandoned me, I erased his existence. I hated him so much! I want to forget him. At kung kailan ay okay na ako at handa na ang puso kong makalimot sa lahat, ay saka naman dumating ang problemang ito.Talagang hindi ko na makakalimutan si Diezel dahil bu
Diezel.What are the odds? I'm so effing bored. I raked my hair in exasperation, feeling so frustrated.I'm back here in the business after Italy. I went to Italy to forget Anastacia, but damn it. I couldn't get over with her. I couldn't forget her. Every time I shut my eyes I always see her face, crying, pleading and I feel effing guilty about it.Kung hindi ako pinigilan ni Joel ng gabing iyon, ay tiyak kasama ko na si Anastacia ngayon.I was determined to leave because it was the right thing to do, even if my heart said no. I hesitated and briefly considered going back to Anastacia, but Joel stopped me. He told me there was no hope for me and Anastacia. If I chose her, it would only complicate everything.Damn him! Damn them!They think my life is a game, right? Eff them all.Yes, I have set my goals. I want to build a perfect family with an Italian heritage. That's the ideal gift I could give to my mother and to the whole clan. The Elders are hoping that I will produce an Italian
Anastacia.I was crying the entire time I was inside my bedroom. After he dropped me off yesterday morning, I never went out. I have no work anymore. I've finished all my work at Diezel's company, and I have no plans to look for other work at the moment. Ang buong akala ko pagkatapos ng masasarap na gabi namin ay iisa na kami. Nagkamali ako, dahil heto umiiyak ako ng wala sa sarili.I was hoping that he would come back. I never went to bed last night. I was waiting for him the entire time. My cell phone was not even turned off. I was waiting for Diezel to call me, but it never happened.Siguro nalilito siya at nag iisip? Iyan lang ang iniisip ko, na baka hindi siya nakatawag agad dahil nag iisip pa siya. Pero mukhang wala na yata, dahil dalawang araw na ngayon simula nang huli ko siyang nakita, at wala pa rin akong balita sa kanya.The two days have suddenly passed into seven days, and still, Diezel has not even contacted me.Mataas ang pride ko, pero sobra na ito. Ganun na lang ba
Anastacia.Naimulat ko ang mga mata at wala na si Diezel sa tabi ko. Bahagyang nakabukas ang bintana. Maliwanag na, pero maaga pa naman. Humikab ako at saka napangiti nang maalala ang ginawa namin. Nakakataba ng puso iyon, dahil ramdam ko na mahal ako ni Diezel sa kabila ng lahat. Gusto niya ako!Tumayo ako para hanapin siya. Lumabas ako ng kwarto niya at bumaba ng hagdanan."Diezel?" I called him, and my eyes surveyed his place as I descended the stairs.This place is massive. This is one of Diezel's place in town. "I'm here, Anastacia." He calls back.Binilisan ko ang hakbang. Nasa kabilang banda siya, sa baba, sa mismong opisina niya.Ang bahay na ito ni Diezel ay malapit lang sa opisina ng kompanya. Madalas na ako rito dahil na rin sa trabaho. Alam ko na ang lahat sa kanya, at pinagkakatiwalaan niya ako sa lahat ng bagay.Nakabukas nga naman ang pinto ng opisina niya rito, at nakaupo siya nang pumasok ako. Parang tinatapos lang ang ginagawa."Nagtatrabaho ka?" Nangunot ang noo