Brielle.Hindi ba siya magpaparamdam sa akin ngayong araw na 'to?Humalukipkip ako habang nakatingin ang mga mata sa malayo.Ano ba ang meron sa araw na ito at mukhang wala akong gana sa lahat. Ang tamad ko, at magtatanghali na lang ay wala pa akong natatapos na trabaho."Hoy, Brielle! Kumilos ka na! Anong oras ka ba pupunta sa baba? May usapan kayo ni Sammy 'di ba?"Tinalikuran ko si tiya at isa-isa kong kinuha ang mga supot at ipinasok ang mga ito sa loob ng tindahan. Bukas ko na lang tatapusin ito dahil magkikita pa kami ni Sammy. Baka naghintay na iyon sa akin."Huwag mong kalimutan ang kalahating sako ng kamote, Breille! Ibigay mo 'yan kay Kapitana.""Opo." Bahagya ko itong binuhat at napangiwi ako. Ang bigat."Ilalagay ko na lang kaya ito sa trolley, tiya? Ang bigat eh." Ismid ko at humakbang na ako papasok ulit sa tindahan para makuha ang trolley sa gilid, pero nahinto ako nang bumungad ang hindi inaasahang customer."Hello, Brielle baby. Hello, tiya!" Kaway ni Ismael kay tiya
Morris."That's all, boss. All good.""Keep in touch, Bleu. Be discreet." My jaw tightened as I ended the call. I wiped my sweat and took off my top.Maaga akong nagigising at ginagawa ang bawat gawain dito. At sa ngayon na hindi na ako lumalapit masyado kay Brielle ay inutusan ko si Bleu na lihim siyang bantayan.I can't help myself. I care a lot about her, but I don't want to get used to it. She needs to move on without me all the time. My life here on the Island is temporary, and sooner or later, I will settle back in Italy.Ininom ko ang maligamgam na tubig at saka tahimik na pinagmasdan ang pag-litaw ng araw.Everything around here is beautiful. I find my solace in this place, and I'm completely different from the other person here.I'm ruthless as hell without a heart. But living here, on this Island, I learned a lot. I opened my heart and discovered one thing. Infatuation and love.Dammit. This fucking insane. I tried to deny these feelings, but the hell. I can overcome this.
Brielle.Tumaas na naman ang leeg ko habang nakatingin sa daan. Nagbabasakali na si Morris ang makikita ko ngayon, pero hindi, dahil ang nakangising mukha ni Diezel ito.I pouted in dismay as I looked at Diezel seriously. I raised my brow as I surveyed his body. He did not notice me. He was serious, too, talking with someone using his mobile. He paused a few meters from our sari-sari store with grumpiness. I pouted as I observed him, and instantly, my eyes widened a fraction after realizing that even Diezel himself was not a typical person to begin with.Ngayon ko lang ba napansin ito? Ba't hindi ko nakita ito noon sa kanya?Diezel has the same height as Morris. Body build? Morris is hot and wholesome, of course, but there's something different from Diezel... it's the way he stands in a precise manner that is inevitable.Kung tattoo lang ang pag-uusapan ay marami si Morris kumpara sa kanya. Malinis pa nga ang mukha at leeg ni Diezel at konti lang ang tattoo sa braso at kamay niya. Ma
Morris.Tapos na ang rehersal, at lumayo ako agad sa karamihan. Dumaan ako sa likod ng stage at mabilis na naglaho. Alam kong maraming mata ang nakatingin sa akin. Kasama na ang baliw na Diezel sa unahan. Sumenyas siya, at nang marating ko ang lagusan ay ang kotse ko agad ang tumambad sa akin. Pumasok ako, at hinintay lang si Brielle. Alam kong alam niya na nandito na ang sasakyan.And I was right, straight away, the passenger door open and Brielle got inside."Did you miss me?" I licked my lower lip, staring at hers. I miss her. I can't deny that."Huh, e-miss mo mukha mo!" Pinaikot niya ang mga mata at saka nag-seatbelt na."I'm hungry. What about you?" I asked and started the ignition."Me too. Dating gawi?""Okay, baby. Hold on tight, and we will get there in no time," I winked as I stepped into the accelerator.I could have stayed. The organizer wants me to stay, but I choose not to. I told them that I could only be there for a few hours. I can't stay long because I have other w
Brielle.Mahihiya pa ba ako? Hindi na. Sanay na ako sa tuksuan at galawan dahil sa trabaho ko noon. Pero hindi ko kailanman naramdaman ang ganito.This is the first time I've felt so weird inside. I know myself. I like Morris, but I don't know how much I like him now.Alam kong magagalit lang si tiya, pero ayaw kong pagsisihan ito. Matanda na ako. Bente syete na. Malala pa yata ang ginagawa ko noon sa mga lalaking nasa loob ng misyon ko. Kailangan ko silang akitin, para makapasok sila sa kampo.I never kill them, but I use myself as bait. That was me. That was my way of living.I thought I could divert my likes to Ismael, but I was wrong. I just realized that I was really into Morris without protecting my heart."Don't fucking joke, Bree. You don't know what you are asking, baby." He chuckled. He shook his head and moved back to our table.Parang sampal sa mukha ko ang sagot niya at napalunok na ako.Noon, sa tuwing hinihindian ako nga mga lalaki na nasa misyon ko ay hindi naman ako
Morris.With an effing snap of lust and desire. I decided to keep my distance. But the hell, she likes me? Fucking real.After that overnight, I've thought a lot, and I've come to the crucial conclusion that I should give her the choice that she likes.I can't promise her anything, but I can try. I will be me. That's for sure.Siguro ito na ang pagkakataon na makilala ako ni Brielle ng buo at totoo sa sarili. Marami siyang bagay na hindi alam sa akin. Iba ako, at siguro ang kabutin ko lang ang nagustuhan niya sa akin. Maliban d'on ay wala na. Sigurado ako.We're done with everything, and everything is on the yacht. I called Bleu earlier. He is together with Diezel. I instructed them to take all the groceries and items that Brielle and I purchased today. I asked them to assist Nanay while Brielle was with me. I also phoned Nanay to let her know that Brielle and I might stay overnight in town, and she was fine with that."Hindi tayo uuwi? Si Diezel ang pinabalik mo sa yate mo? Tutulong
Brielle.Kahihiyan? Wala ako n'yan. Mas gustohin ko pa na sabihin ang totoong nararamdaman ko sa isang tao kaysa naman pagsisihan ko ito.Life is too short. You either do it or you don't. And I want the opposite because I prefer not to have regrets.Lumabas si Morris at pinunasan ko agad ang luha sa mga mata ko. Inayos kong mabilisan ang sarili at saka natawa akong bahagya.Ang baliw ko talaga. Hindi naman siguro siya natakot ako? Ako pa nga ang natakot dahil kakaiba siya sa nakasanayan ko.I like how he is now, rather than the dormant, timid Morris that I know. I've noticed that his personality has changed, and I don't mind it."Let's go out for a walk." Inilahad niya ang kamay nang makalabas ako, at napatingin ako rito."Are you feeling okay?" Napaigting siya at seryoso pa rin ang mga mata sa akin."Oo naman. . ." Hinawakan ko na ang kamay niya at sabay kaming bumaba.Imbes na elevator ay sa fire exit part kami dumaan ni Morris.Tahimik kaming pareho na parang pinapakiramdaman lang
Morris.I will no longer hold it. I'll embrace everything she offers. I don't care. One thing is for sure tonight. We want to be with each other."Bree, what do you want me to do, baby?" With a soft, thick, tender caress, I cupped her face in a delicate way that I knew and gently kissed her moist lips. She smells so good and tastes beautiful. I've kissed a lot of girls before, but Brielle's lips and kisses are deep and passionate. It weakens me to a state of madness."Morris…" Dumapo ang kamay niya sa ilalim ng damit ko at mabilisang hinubad ang t-shirt ko."Slow down, baby," I said in between our kisses, and my breathing ragged."I-I can't, Morris. . . I'm so hot." Ulit na halik niya sa labi ko at sabik siya sa lahat ng galaw ng katawan namin.I scoop her body, and her legs wrap against my waist. I smiled as we kissed, and as I bit her lower lip, a pulsating pulse of her hips made me rock harder.Her body slammed into the mattress, and she quickly sat in front of me in a kneeling po
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad