LUISA POV “Dito na po tayo Mam. Ang laki nga po ng pasasalamat namin sa inyo kasi nakita kayo ni Senyora. Magmula po kasi nung dumating kayo bumalik na muli ang sigla sa bahay na to. Binilinan lang po niya kaming wag makipagkwentuhan sa inyo noon dahil sa takot niyang baka umalis kayo kapag nalaman ninyo ang katotohanan. Mabait po si Senyora , Mam Chloe. Hindi po sa pinagtatanggol ko siya pero siyempre po kahit siguro kanino mangyari ang mawalan ng anak ay magbabago talaga tapos biglang makikita mo ang isang babaeng kamukhang kamukha ni Senyorita Amanda. Sana po maintindihan niyo din si Senyora sa part na yun. “ mahabang kwentuhan namin ni Mam Chloe. “Napansin ko din naman kay Senyora mabait talaga siya siguro nga masyado lang akong naparanoid noong nakita ko ang picture ni Amanda. “ sagot naman niya sa akin “Hahaha sorry Mam. Pero alam niyo po ba nung una namin kayong nakita nung dinala kayo ni Senyora akala namin minumulto kami ni Senyorita Amanda. Aysus para po talaga kayong
CHLOE POV"aaahhh LUISA please help me...." malakas kong sigaw. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang sakit na nararamdaman ko. Namimilipit ako sa tindi ng sakit ng aking tiyan. Papabagsak na sana ako sa aking pagkakatayo. Mabuti na lang at biglang pumasok na itong si Luisa at Manang sa aking kwarto. "Mam, manganganak na po kayo?!" sigaw ni Luisa. Nagmamadali itong lumapit sa akin at iniupo ako sa aking kama. "aaahhhh ! naku Luisa ipatawag mo na yung doctor ni Mam Chloe . Pumutok na ang panubigan ni Mam Chloe" sabi ni Manang. "agghg ang sakit naman Manang," hinihimas niya ang aking balakang para kahit papano ay maibsan ang sakit ng aking nararamdaman. Nakita ko namang tinatawagan na ni Luisa ang aking doctor. Natataranta ang mga tao sa loob ng mansyon tinawagan na din nila si Senyora para ipaalam dito na manganganak na ako. Makalipas ang tatlong oras ay dumating na si Senyora at ang doctor na nag-aalaga sa akin. Agad akong sinuri nito. Nakita niyang nasa 6cm na ako. Masama ay p
SA NURSERY ROOM Nakasilip ako mula sa labas ng bintana ng nursery room. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman pero attached na attached ako sa mga batang ito. Hindi ko muna sila binigyan ng pangalan dahil gusto kong si Chloe ang magbigay sa kanila ng pangalan nila. Pakiramdam ko ay sarili ko talagang mga apo ang mga ito. Siguro kung natuloy lang ang pinagbubuntis ni Amanda at buhay pa ito ay ganito din ka-cu-cute ang mga anak nito. Na curious ako at nalungkot ng maisip ko ito. Wala akong masamang planong gawin sa pagtatago ko kay Chloe. Gusto ko lang mahalin ako nito na parang isang tunay na ina. Gusto kong mapalapit ang loob niya sa akin at ng mga bata. Gagawin ko ang lahat para matanggap nila ako bilang isang kapamilya. Muling pumasok sa aking isip ang napag usapan namin ni Emil. Kaya naman tinawagan ko si Detective Anthony para bigyan ito ng instruction sa nais kong malaman. "Luisa tawagin mo ako kapag nailipat na si Chloe sa kaniyang silid, mayroon lang akong kakausapin
RILEY POV 3 DAYS BEFORE Kapit ko ang isang baso para sana inumin ang whisky na inilagay ko dito na walang ano-ano ay biglang dumulas ito sa aking kamay at nabasag. “Kuya anong ngyari?!” Humahangos na tanong ni Olivia sa akin. “Hahahhaa! Wala. ( lasing na lasing kong sagot) alam mo ba kung anong meron ngayong araw kung bakit ako nag-iinom?!” Tanong ko sa kaniya. Umiling ito sa akin. “Ngayon ang due date ni Chloe!? Hahaha nakakatawa diba?! (Tuloy ako sa pagsasalita kahit na umaagos ang dugo sa akong palad.) napkawalang kwenta kong partner huhuhu” “Tama na yan kuya! Tara na (pag aaya sa akin ni Olivia. Tinulungan niya akong gamutin ang aking sugat at pinunasan ako ng maligamgam na tubig. Panay pa rin ang aking pag iyak ilang segundo lang ang nakalipas ay inayos ko na ang aking sarili) mmmmp . Salamat sa napakaganda kong kapatid . Salamat at hindi mo iniwan si Kuya kahit nababaliw na ata ako. ( sabi ko pa sa kaniya habang hinahaplos ko ang ulo nito habang nilalagyan niya ng b
SENYORA CAROLINA SA KANYANG OPISINA SA MANSYON Pagkatawag sa akin ni Detective ay na-excite ako kaagad panuorin ang sinend niyang video sa akin. Hindi ako makapaniwala sa aking mga narinig. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa aking pagkakaupo habang nanunuod. "eeeh detective, salamat nga pala dito. nasan muna ang 200 thousand para naman ganahang akong magkwento (inabot ni detective ang pera. Binilang ito ng kinikilalang ama ni Chloe, ng ngumiti ito sa asawa ay nagsimula ng magkwento ang mag-asawang ito) ayun na nga detective, diba tinatanong mo kung anak talaga namin si CHloe?! sa totoo lang hindi, hahaha. (natatawa nitong pagsisimula) mayroon kaming naging kapit bahay na may among gustong ipatago ang anak duon sa Maynila nitong si Oliver, yung nanay ni Carolina ewan ko lang kung yun nga ang pangalan nung bata, alaga yun ng tagalinis ng kapitbahay namin . Tutol na tutol kasi ang mga magulang nun sa nakarelasyon ni Carolina. Mula sa mayamang pamilya kasi yung babae tapos yun
CHLOE POVAFTER 5 MONTHSMakalipas ang limang buwan matapos ang aking panganganak ay hindi pa rin kumpleto ang kaligayahang nadarama ko sa aking puso. Akala ko ay makakalimutan ko kaagad ang panget na ngyari sa buhay ko nang araw na isilang ko ang triplets pero nagkamali ako ng akala. Pakiramdam ko ay may kulang pa rin sa aking pagkatao na kailangan kong bunuin. Alam kong hindi sapat na hindi makita o makasama ng triplets ang kanilang ama. Alam kong unfair ito para kay Senyora pero kailangan kong magpaalam na sa kaniya para buuin ang aking pamilya. "Luisa ikaw munang bahala sa triplets, pupuntahan ko lang si Senyora?!" pakiusap ko sa katuwang kong mag-alaga sa mga bata."Walang problema Mam Chloe!" sabi niya sa akin. Humalik muna ako sa tatlong bata at humugot ng lakas ng loob sa mga ito. Habang nasa hallway ako ay nag-iisip na ako ng maaring kong idahilan kay Senyora kung bakit ako babalik kay RIley. Ayokong patagalin pa ang bumabagabag sa aking isipan.Tatlong katok ang aking ginaw
Binalibag ko ang pinto kung saan naruruon ang triplets. Galit na galit ako ng makabalik ako sa silid nito."Ihanda mo ang gamit ng triplets. Babalik na ako kay Riley" matapang kong utos kay Luisa. Dahil sa ingay kong kumilos ay nagising ang mga bata. Natakot ang mga ito sa mga tunog na nililikha ko dahil sa pagbabalibag ko ng gamit."UNGaaa! UNgaaa!""WAHHHHHHH" malalakas na palahaw ng sanggol ang salitang maririnig , natataranta din si Luisa habang nag-lalagay sa maleta ng gamit ng triplets.Lumapit ako sa mga crib ng mga ito at isa isa ko silang pinatahan, nag-uunahang pumatak ang aking mga luha habang pinapatahan ko ang triplets, "SHHHHH SORRY NA BABY!, HINDI GALIT SI MOMMY SA INYO!, (tuloy tuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha ko kahit anong piit ang gawin ko, hindi ko matanggap na kaya ako naghirap sa piling nila Mama dahil pala iyon sa hindi ko sila tunay na magulang at sa kamay ng sarili kong magulang ay pinagkait sa akin ang katotohanang wagas at tapat ang pagmamahal na inaala
RILEY POVTHE DAY AFTERNapabalikwas ako ng gising ng maalala ko ang eksenang hinintay kong mangyari for more than 1 year ago. "Panaginip lang pal ang lahat anas ko sa aking sarili". Laking pagkadismaya ko ng hindi ko makita si Chloe sa aking tabi. Akala ko kagabi ay katabi ko na itong matulog. Marahil ay sa sobrang pagkalasing ko iyon. Napakapit ako sa aking ulo at tinawagan kong pabalik si Olivia dahil nakakailang misscall na ito sa akin. Ring lang ng ring ang telepono nito. Minemessage ko ay hindi naman sumagot, tumayo ako sa aking higaan at pumunta na ng CR. “D*MN nag uwi ba ako ng babae kagabi?! SH*T nagtaksil ako kay Chloe” mga salitang nabulalas ko sa aking sarili ng makakita ako ng damit ng babae sa aming laundry basket. Nagmadali na akong maligo. Habang nagbibihis ay inaalala ko ang aking panaginip, napasaplo ako sa aking ulo. Sumasakit ito sa kakaisip at dahil na din sa hang over ko ito. Nagulat ako sa aking naririnig. Nahihibang na ba ako?! Ano to minumulto na ako ng anak k
5 Years LaterCHARLIE POVHindi ko inakala na ang buhay na minsan kong inakalang puno lang ng hirap, sakit, at kahihiyan ay magdadala sa akin ng ganito kagandang biyaya. Sa ngayon, kasalukuyan akong nasa sala ng aming bahay, pinagmamasdan si Liam, ang aming apat na taong gulang na anak, na abala sa kanyang mga laruan. Tumatawa siya habang pinapaikot-ikot ang maliit niyang laruang kotse.“Daddy, tingnan mo! Ang bilis ng kotse ko!” sigaw niya, puno ng tuwa.Ngumiti ako habang sinasagot siya, “Ang galing mo naman, anak! Ikaw na siguro ang pinakamabilis na driver sa buong mundo.”Narinig ko ang boses ni Janela mula sa kusina. “Charlie, kaya mo bang bantayan si Liam nang saglit? Inaayos ko lang ang tanghalian natin.”“Walang problema, mahal,” sagot ko habang lumapit kay Liam. Umupo ako sa sahig at sumali sa kanyang laro.Sa gitna ng paglalaro namin, hindi ko maiwasang mapaisip. Sino ba ang mag-aakala na ang dating Charlie na walang direksyon sa buhay ay magiging ganito kasaya? Noon, ang al
Kinabukasan, matapos ang gabing puno ng emosyon, hindi ko mapigilang mapaisip sa mga sinabi ni Charlie. Sa lahat ng nangyari sa amin, ramdam ko ang lalim ng nararamdaman niya, pero hindi ko inakalang darating ang araw na magtatapat siya ng ganoong katapat. Habang abala ako sa trabaho, bigla siyang nag-text. " Pwede ka bang mag-half day ngayon? May importante akong gustong gawin kasama ka." "mag-Half day? Charlie, ang dami kong ginagawa! Anong meron?" reply ko sa kaniya "Secret. Please? Isa lang itong hiling ko ngayon. hayst ang hirap kapag lawyer ang sinusuyo, kailangan may defense palagi. Basta you will love it." sagot niya. Napangiti ako sa reply niyang iyon. Paulit ulit kong binabasa ang message niya sa akin. Alam kong mahirap tanggihan si Charlie. Sa huli, pumayag din ako, kahit medyo nagtataka kung ano ang iniisip niya. Sinundo niya ako sa opisina bandang tanghali. “Anong trip mo ngayon?” tanong ko, habang sumasakay sa kotse niya. Ngumiti siya, ‘yung tipong ngiti na lagin
Sa mga susunod na linggo, mas lalo kong naramdaman ang kakaibang saya na dulot ni Charlie. Sa kada mag-uusap kami ay may kakaiba na siyang saya na dulot sakin. Alam kong hulog na hulog na ako kay Charlie mula sa mga seryosong bagay hanggang sa mga simpleng kalokohan . Si Charlie ang naging sandigan ko lalo na sa mga araw na sobrang bigat ng iniisip ko dahil sa mga kasong kapit ko. Gumagaan ang sandali kapag kasama ko siya. Isang gabi, habang naglalakad kami sa tabi ng ilog, napansin kong mas tahimik siya kaysa usual. Hindi ko na ito pinansin agad, iniisip na baka abala lang siya sa mga bagay na wala akong kaalaman. Ngunit nang makatawid kami sa isang tulay, tumigil siya at humarap sa akin. "Atty. Janela," sabi niya, "sabihin mo ng korny ako pero alam mo bang, hindi na ako sanay na hindi kita nakikita , parang ang tagal tagal ng isang araw kapag busy ka sa trabaho mo. I'm sorry, hindi ko intensyon na mahulog sayo, pero anong magagawa ko sa ganda mo ba namang yan. Pero wag kang mag-ala
Mga ilang linggo ang lumipas matapos ang gabing iyon sa café. Bawat araw na lumilipas, nararamdaman ko ang kakaibang koneksyon na patuloy na tumitibay sa pagitan namin ni Atty. Janela. Hindi ko alam kung anong klaseng relasyon ang nagsisimula, pero isang bagay ang sigurado mas komportable ako sa kanya, mas lalo kong nakakilala siya at mas lalo ko siyang pinahahalagahan. Pakiramdam ko ay mas concern na ako sa kaniya ngayon hindi tulad noon.Tuwing magkikita kami, nararamdaman ko ang kakaibang saya. Puno ng kasiyahan ang bawat pag uusap namin , minsan seryoso, pero kadalasan ay puro kalokohan lang. Nakakagaan ng loob ang makasama siya, at sa mga pagkakataong magkasama kami, alam kong hindi kami nagmamadali.Isang araw, nagkaroon kami ng pagkakataon na magkasama sa isang business meeting. Habang tinitingnan ko siya habang nagsasalita sa harap ng mga kliyente, napansin ko ang gilas at tapang sa mga mata niyang puno ng determinasyon. Dati, siya ang tumulong sa akin sa pinakamasalimuot na b
Habang naglalakad kami patungo sa kainan, naramdaman ko ang kakaibang saya na matagal ko ng hindi nararamdam. Hindi ko maiwasang mapansin ang mga maliliit na detalye tungkol kay Atty. Janela - ang mga buhok niyang medyo magulo dahil sa hangin, ang mga mata niyang medyo namumugto pa pero sumisinag ang taglay niyang kagandahan. May kakaibang aura siya, kahit malungkot siya ay malakas pa rin ang dating niya.“Okay lang ba sa’yo ’to?” tanong ko habang nagbabayad kami sa parking lot. “Medyo tahimik na lugar lang. Hindi ko alam kung ano ang gusto mo, pero atleast makalimot ka sa ginawa ng mokong na yun.”Nagngiti siya, pero may halong pag-aalangan. “Masaya na ako sa kahit anong lugar, Charlie. Gusto ko lang mag unwind. That bullshit. Sa dinami dami na ng kasong nakapitan ko kahit isa wala pang nagpa iyak sakin. Ang mokong lang palang yun ang makakaganito sakin. And for the record iniwan ako ng hindi ko man lang naipagtatanggol ang sarili ko."Naramdaman ko ang galit sa kaniyang puso kahit n
CHARLIE POV Lumipas ang anim na buwan mula nang matapos ang annulment ko. Pakiramdam ko, unti-unti nang bumabalik ang kumpiyansa ko sa sarili. Mahirap ang naging proseso, pero sa wakas, nakakabangon na ako. Isang hapon, nagpunta ako sa paborito kong café para magpahinga. Simpleng plano lang - uminom ng kape, magbasa ng libro, at i-enjoy ang katahimikan. Habang nag-aabang ng order, may narinig akong argumento mula sa mesa sa likod ko. “Nakakatawa ka! Aanuhin ko ang isang Atty na sikat nga pero hindi ko naman mapakinabangan! Ni hindi kita makasama sa tuwing may gatherings ang mga tropa. Mas inuuna mo pa ang pesteng trabahong yan! Maghiwalay na lang tayo kung hindi mo kayang makisabay sa akin,” sabi ng lalaki, galit na galit. Napakunot ang noo ko. Hindi naman sa nanghihimasok, pero ang lakas ng boses nila para hindi mapansin. “Please! Be considerate! Huwag naman ganito! Wag mo kong papiliin. Mahal kita pero hindi ko kayang basta iwan ang trabaho ko. Maraming umaasa sa akin,” sagot n
CASSANDRA POV Tumindig ang hukom mula sa kanyang upuan. “The court will now deliberate on the presented evidence,” aniya, at iniwan kami sa isang nakakabinging katahimikan. Tumigil ang oras para sa amin ni Charlie. Naririnig ko ang mahinang kaluskos ng mga papel at ang mga buntong-hininga ng iba pang tao sa loob ng korte, ngunit para sa akin, tila nasa ilalim kami ng tubig, malabo at mabagal ang lahat. Nakaupo lang si Charlie, nakatitig sa harap, pero alam kong halos pumutok ang kanyang dibdib sa kaba. Ako naman, nakaayos ang pagkakaupo, pinipilit magpakita ng lakas. Hindi ko siya maaaring saluhin kung makita niyang ako mismo ay basag. Ilang minuto pa ang lumipas na parang isang mahabang siglo bago bumalik ang hukom sa kanyang pwesto. Umupo siya at tumingin sa amin ng may bigat. “After reviewing the evidence presented,” aniya, “the court finds that there is substantial proof to merit the granting of the petition for annulment.” Hindi ko alam kung ano ang unang naramdaman ko—kal
CHARLIE POV Ilang linggo pa ang lumipas, at dumating ang araw ng preliminary hearing para sa kaso. Pormal na pumasok sa courtroom si Sharmaine, kasama ang kanyang abogado. Napansin ko ang pagbabago sa aura niya - tila wala na siyang kumpiyansa tulad ng dati. Marahil alam niyang wala na siyang ligtas. Habang nagsasalita ang abogado ni Sharmaine, ipinakita nila ang argumento na hindi raw sapat ang ebidensya para makakuha ng annulment. Pero nang magsalita si Atty. Janela, dala niya ang lahat ng dokumento, testimonya, at pati ang leaked video na nagpapatunay ng pagtataksil sa akin ng aking asawa. Nang ipakita ang video, nakita kong napayuko si Sharmaine, habang ako naman ay nanatiling matatag. Tila sa mga sandaling iyon, unti-unting bumabalik ang dignidad na matagal na nawala sa akin. “Your Honor,” sabi ni Atty Janela, “this video is not just a breach of trust in a marriage. It is a public humiliation caused by the respondent’s actions. My client has suffered enough, and we believe th
Ilang linggo matapos magsimula ang proseso ng annulment, isang tawag mula kay Atty. Janela ang nagbigay ng bagong hamon para kay Charlie. Kinakailangan nilang magkita ng kanyang dating asawa na si Sharmaine upang mag-usap ng ilang legal na aspeto ng kanilang kasal. Hindi ito maiiwasan, lalo na’t may mga dokumentong kailangang pag-usapan nang harapan. Sa araw na iyon, sinamahan ko si Charlie sa meeting place—isang neutral na opisina na pinili ni Atty. Janela. Tahimik si Charlie habang nasa biyahe. Ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya, lalo na’t matagal na niyang iniwasan ang ex-wife niya mula noong nahuli niya ito sa akto ng pagtataksil. Hindi ko naman siya masisisi dahil magmula naman nuon ay wala na siyang ibang nakarelasyonbukod sa kaniyang napang asawa. Nerd kasi itong si Charlie, although gwapo siya ay masyado siyang tahimik unlike Christopher na super walwal. HIndi ko kasi maintidihan sa kapatid kong to. Hindi mahilig pumorma, pati ang kaniyang buhok ay gusto niya yung mga