SA NURSERY ROOM Nakasilip ako mula sa labas ng bintana ng nursery room. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman pero attached na attached ako sa mga batang ito. Hindi ko muna sila binigyan ng pangalan dahil gusto kong si Chloe ang magbigay sa kanila ng pangalan nila. Pakiramdam ko ay sarili ko talagang mga apo ang mga ito. Siguro kung natuloy lang ang pinagbubuntis ni Amanda at buhay pa ito ay ganito din ka-cu-cute ang mga anak nito. Na curious ako at nalungkot ng maisip ko ito. Wala akong masamang planong gawin sa pagtatago ko kay Chloe. Gusto ko lang mahalin ako nito na parang isang tunay na ina. Gusto kong mapalapit ang loob niya sa akin at ng mga bata. Gagawin ko ang lahat para matanggap nila ako bilang isang kapamilya. Muling pumasok sa aking isip ang napag usapan namin ni Emil. Kaya naman tinawagan ko si Detective Anthony para bigyan ito ng instruction sa nais kong malaman. "Luisa tawagin mo ako kapag nailipat na si Chloe sa kaniyang silid, mayroon lang akong kakausapin
RILEY POV 3 DAYS BEFORE Kapit ko ang isang baso para sana inumin ang whisky na inilagay ko dito na walang ano-ano ay biglang dumulas ito sa aking kamay at nabasag. “Kuya anong ngyari?!” Humahangos na tanong ni Olivia sa akin. “Hahahhaa! Wala. ( lasing na lasing kong sagot) alam mo ba kung anong meron ngayong araw kung bakit ako nag-iinom?!” Tanong ko sa kaniya. Umiling ito sa akin. “Ngayon ang due date ni Chloe!? Hahaha nakakatawa diba?! (Tuloy ako sa pagsasalita kahit na umaagos ang dugo sa akong palad.) napkawalang kwenta kong partner huhuhu” “Tama na yan kuya! Tara na (pag aaya sa akin ni Olivia. Tinulungan niya akong gamutin ang aking sugat at pinunasan ako ng maligamgam na tubig. Panay pa rin ang aking pag iyak ilang segundo lang ang nakalipas ay inayos ko na ang aking sarili) mmmmp . Salamat sa napakaganda kong kapatid . Salamat at hindi mo iniwan si Kuya kahit nababaliw na ata ako. ( sabi ko pa sa kaniya habang hinahaplos ko ang ulo nito habang nilalagyan niya ng b
SENYORA CAROLINA SA KANYANG OPISINA SA MANSYON Pagkatawag sa akin ni Detective ay na-excite ako kaagad panuorin ang sinend niyang video sa akin. Hindi ako makapaniwala sa aking mga narinig. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa aking pagkakaupo habang nanunuod. "eeeh detective, salamat nga pala dito. nasan muna ang 200 thousand para naman ganahang akong magkwento (inabot ni detective ang pera. Binilang ito ng kinikilalang ama ni Chloe, ng ngumiti ito sa asawa ay nagsimula ng magkwento ang mag-asawang ito) ayun na nga detective, diba tinatanong mo kung anak talaga namin si CHloe?! sa totoo lang hindi, hahaha. (natatawa nitong pagsisimula) mayroon kaming naging kapit bahay na may among gustong ipatago ang anak duon sa Maynila nitong si Oliver, yung nanay ni Carolina ewan ko lang kung yun nga ang pangalan nung bata, alaga yun ng tagalinis ng kapitbahay namin . Tutol na tutol kasi ang mga magulang nun sa nakarelasyon ni Carolina. Mula sa mayamang pamilya kasi yung babae tapos yun
CHLOE POVAFTER 5 MONTHSMakalipas ang limang buwan matapos ang aking panganganak ay hindi pa rin kumpleto ang kaligayahang nadarama ko sa aking puso. Akala ko ay makakalimutan ko kaagad ang panget na ngyari sa buhay ko nang araw na isilang ko ang triplets pero nagkamali ako ng akala. Pakiramdam ko ay may kulang pa rin sa aking pagkatao na kailangan kong bunuin. Alam kong hindi sapat na hindi makita o makasama ng triplets ang kanilang ama. Alam kong unfair ito para kay Senyora pero kailangan kong magpaalam na sa kaniya para buuin ang aking pamilya. "Luisa ikaw munang bahala sa triplets, pupuntahan ko lang si Senyora?!" pakiusap ko sa katuwang kong mag-alaga sa mga bata."Walang problema Mam Chloe!" sabi niya sa akin. Humalik muna ako sa tatlong bata at humugot ng lakas ng loob sa mga ito. Habang nasa hallway ako ay nag-iisip na ako ng maaring kong idahilan kay Senyora kung bakit ako babalik kay RIley. Ayokong patagalin pa ang bumabagabag sa aking isipan.Tatlong katok ang aking ginaw
Binalibag ko ang pinto kung saan naruruon ang triplets. Galit na galit ako ng makabalik ako sa silid nito."Ihanda mo ang gamit ng triplets. Babalik na ako kay Riley" matapang kong utos kay Luisa. Dahil sa ingay kong kumilos ay nagising ang mga bata. Natakot ang mga ito sa mga tunog na nililikha ko dahil sa pagbabalibag ko ng gamit."UNGaaa! UNgaaa!""WAHHHHHHH" malalakas na palahaw ng sanggol ang salitang maririnig , natataranta din si Luisa habang nag-lalagay sa maleta ng gamit ng triplets.Lumapit ako sa mga crib ng mga ito at isa isa ko silang pinatahan, nag-uunahang pumatak ang aking mga luha habang pinapatahan ko ang triplets, "SHHHHH SORRY NA BABY!, HINDI GALIT SI MOMMY SA INYO!, (tuloy tuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha ko kahit anong piit ang gawin ko, hindi ko matanggap na kaya ako naghirap sa piling nila Mama dahil pala iyon sa hindi ko sila tunay na magulang at sa kamay ng sarili kong magulang ay pinagkait sa akin ang katotohanang wagas at tapat ang pagmamahal na inaala
RILEY POVTHE DAY AFTERNapabalikwas ako ng gising ng maalala ko ang eksenang hinintay kong mangyari for more than 1 year ago. "Panaginip lang pal ang lahat anas ko sa aking sarili". Laking pagkadismaya ko ng hindi ko makita si Chloe sa aking tabi. Akala ko kagabi ay katabi ko na itong matulog. Marahil ay sa sobrang pagkalasing ko iyon. Napakapit ako sa aking ulo at tinawagan kong pabalik si Olivia dahil nakakailang misscall na ito sa akin. Ring lang ng ring ang telepono nito. Minemessage ko ay hindi naman sumagot, tumayo ako sa aking higaan at pumunta na ng CR. “D*MN nag uwi ba ako ng babae kagabi?! SH*T nagtaksil ako kay Chloe” mga salitang nabulalas ko sa aking sarili ng makakita ako ng damit ng babae sa aming laundry basket. Nagmadali na akong maligo. Habang nagbibihis ay inaalala ko ang aking panaginip, napasaplo ako sa aking ulo. Sumasakit ito sa kakaisip at dahil na din sa hang over ko ito. Nagulat ako sa aking naririnig. Nahihibang na ba ako?! Ano to minumulto na ako ng anak k
CHLOE POVNaglihim ako kay Riley ng tanungin niya ako kung sino at saan ako nagtago ng ganuon katagal , siguro natakot akong malaman ang katotohanan tungkol sa aking pagkatao. Hindi ko din alam anong pumasok sa isip ko at hindi ko kagad sinabi kay Riley ang tungkol kay Senyora Carolina na tunay kong ina. Kung tutuusin wala namang masama kung malaman ni Riley na nagmula talaga ako sa mayamang pamilya. Ito ang parte ng ngyari sa aking pagtatago na hindi ko kinuwento kay Riley. Isa rin sa kinatatakot ko ang malaman ni Riley na ang tunay kong ina ang dahilan kung bakit hindi ko kaagad naisipang makabalik. Siguro nga ay mali ang aking ginawa pero gusto ko lang alamin din ang katotohanan mula sa aking mga bibig. Habang kami ay nagkukwentuhan ay siya namang pag tunog ng malakas ng doorbell. Nagmamadali itong tinakbo palabas ni Riley dahil magigising ang triplets sa ingay nito. Ang hirap pa naman patulugin ng mga ito kapag nagising na. Mahilig na kasi silang maglaro ngayon.Humahangos ng tak
CHLOE POV Sa wakas makalipas ang isang linggong panunuyo ko kay Luisa ay napapayag ko din siyang maging katuwang kong mag alaga sa triplets. Nangako si Riley na pasasahurin niya ang mga ito ng parehas na halaga ng kanilang sahod kay Senyora. Sa araw na pagdating nila Luisa ay araw naman ng byahe ni Riley para sa kaniyang business meeting sa Spain. Kaya naman ako lang ang mag-isa ngayon sa bahay. Nang tumuntong ng alas siyete ng umaga ay biglang dating nila Luisa at ng asawa niya. "Chloe!" masayang bati sakin ni Luisa, yumakap kaagad siya sa akin pagkababang pagkababa niya sa sasakyan. Bumati din sakin ang asawa ni Luisa na sa mga pagkakataong ito ay pabalik din sa mansyon dahil hindi pa siya pwedeng umalis kay Senyora dahil siya lang mapapagkatiwalaan ni Senyora pagdating sa pagmamaneho para sa kaniya. "kumain na muna tayo bago ka bumalik!. mahirap gutom sa byahe." pag-aaya ko sa asawa ni Luisa. "oo nga namiss ko din ang luto mo. Okay lang nagpaalam naman ako kay Senyora kay
Pagkauwi namin, napansin kong tila mas matamlay pa rin siya. Kaya’t dumiretso ako sa kusina at nagluto ng paborito niyang pagkain—adobo na may konting anghang, eksaktong tulad ng gusto niya noong bata kami. Nang ilapag ko ito sa mesa, sinamaan niya ako ng tingin. “Cass, hindi ko naman sinabi na gusto kong kumain,” reklamo niya. “Hindi ko tinatanong kung gusto mong kumain,” sagot ko nang diretso. “Kailangan mong kumain. Kung ayaw mo, ipapapasok ko ang adobong ito sa bunganga mo. Naintindihan?” Napangiti siya, kahit papaano. “Ikaw talaga. Pumunta ka lang dito para sigawan ako at pakainin ng adobo.” Tumawa ako, ngunit sa loob ko, kinukumbinsi ko ang sarili na kaya ko siyang ibangon. Pero sa likod ng isip ko, may galit na hindi ko kayang itago—galit para sa asawa niyang walanghiya. Tinawagan ko si Lucas dahil dumiretso ako sa bahay ni Charlie para samahan siya. “Anong naiisip mo, Cass?” tanong niya, halata ang pag-aalala. “Gusto kong magsimula na agad ang kaso. Hindi lang it
Pagkalipas ng tatlong araw, dumating ang itinakdang araw ng appointment ni Lucas para kay Charlie kay Atty. Janela Sanchez. si Atty ang busiest na Atty sa larangan ng pag handle ng mga annulment. Kasama ako sa opisina ng abugado bilang moral support sa kapatid ko dahil masyado ding busy si Christopher at laging nasa labas ng bansa para sa mga meeting . Kahit sinubukan ni Charlie na magmukhang kalmado, halata sa mga kilos niya ang kaba at pag-aalinlangan. Si Atty. Janela ay isang babaeng nasa early 30’s, at halatang alaga ang sarili niya. Kitang kita ang kagandahan nito. Matalim ang kanyang mga mata ngunit may maamong ngiti na parang nagsasabing, “Huwag kang mag-alala, nasa tamang kamay ka.” “Good morning, Mr. Charlie. Cass, nice to meet you both,” bati ni Janela habang inaabot ang kamay ni Charlie. “Lucas has told me about your case. Don’t worry, I’ll do everything I can to help you.” Medyo nauutal si Charlie nang magsimulang magkwento, kaya hinawakan ko ang kamay niya sa ila
Narinig ko ang paghikbi niya. “Salamat, Cass. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung wala kayo.” “Lalaban ka, Charlie,” sagot ko, puno ng galit para sa nangyari pero determinasyon para sa kanya. “Hindi para sa kanya. Lalaban ka para sa sarili mo. Dahil hindi mo deserve ang ganito.” Pagkatapos ng tawag, nanatili akong nakatulala sa telepono. Nag isip ako ng dapat kong gawin. Kinabukasan, maagang-maaga akong nagising. Halos hindi ako nakatulog kagabi, paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang kinuwento sa akin ni Charlie. Hindi ako mapakali dahil ayokong magtagal ang lahat. Alam kong hindi siya pwedeng mag-isa ngayon dahil kilala ko ang kakambal ko, minsan nakakagawa siya ng mga desisyong hindi niya pinag-iisipan. At ayokong may mangyaring hindi maganda sa kaniya at lalong ayokong makagawa siya ng isang bagay na pagsisisihan niya. Pagkalabas ko ng kwarto, nadatnan ko si Lucas sa kusina, naghahanda siya ng almusal dahil tinanghali ako ng gising mabuti na lang at weekends ngayon. N
“Love papasok na muna ako sa office. Kung may kailangan ka tawagan mo lang ako.” Malambing na sabi ni Lucas "okay Love , ingat ka. Hindi na ako makakasama sa labas at busy ata si Habang inaayos ko ang mga laruan ni Caleb sa sala, biglang tumunog ang telepono ko. Tumigil ako, napatingin sa screen—si Mommy Chloe ang tumatawag. Napakunot agad ang noo ko. Bihira siyang tumawag nang ganito kaaga. At usually pumupunta siya sa bahay at hindi lang basta basta na tatawag sa akin. “Hello, Mommy Chloe?” mabilis kong sagot, kaba agad ang bumalot sa akin. "Napatawag po kayo? May nangyari ba?” Ramdam ko ang bigat ng bawat salita niya. “Cass, tumawag si Charlie sakin kanina. Wasak na wasak siya…nag-aalala ako sa kapatid mo anak. Kasi naman itong asawa niya nahuli niya daw na may ibang lalaki.” Halos mabitiwan ko ang hawak kong laruan. Nagpanting ang tenga ko sa narinig. “Ano?!” malakas kong tanong, bahagyang nanginginig ang boses. “Paano nangyari iyon?! Eh si Sharmaine ang patay na patay
Nang makabalik na kami sa aming tent site. Habang naglalakad kami ni Cassandra sa Safari, hawak niya ang kamay ni Caleb na tuwang-tuwa sa paligid, parang biglang bumagal ang oras. Pinagmamasdan ko silang dalawa—ang mag-ina ko. Napansin ko ang liwanag sa mga mata ni Cassandra na parang matagal nang hindi ko nakikita, at ang walang kapantay na saya sa boses ni Caleb tuwing may makikitang hayop sa paligid. Sa gitna ng saya, biglang bumigat ang pakiramdam ko. Hindi ko maiwasang maalala ang mga panahong sinayang ko. Flashback Dalawang taon na ang nakalipas, nasa bar ako kasama ang mga kaibigan ko, hawak ko ang isang baso ng alak habang nakikipagkwentuhan sa isang babaeng halos hindi ko na maalala ang pangalan. Ang cellphone ko ay paulit-ulit na nagri-ring sa bulsa. Si Cassandra ang tumatawag, pero hindi ko iyon sinasagot. “Mamaya na,” bulong ko sa sarili ko habang inilapag ang baso. Ni hindi ko naisip kung ano ang nar
LUCAS POV Mula nang magkaayos kami ni Cassandra , parang muling nagliwanag ang buhay ko. Ang bahay namin, na dati’y puno ng tensyon at tahimik na mga gabi ngayon ay bumalik na ito sa dating sigla. Ang malalakas na tawa ni Caleb, na naging sentro ng aming pagsasama. Malaki ang pinagpapasalamat ko dahil naging bukas kami ni Cassandra sa isa’t isa. Ang masarap na tawanan namin bilang pamilya . Unti-unti naming naibabalik ang dating kami. Ang pagsasama namin ay naging mas masaya. Pinangako ko sa sarili kong gagawin ko ang lahat para mapanatili ang kasiyahan sa pamilya namin. Kaya hindi ko na hinayaan pang lumipas ang aming anibersaryo ng kasal nang walang espesyal na sorpresa para kay Cassandra. “Cass, may plano ako para sa anniversary natin,” bungad ko isang gabi habang nag-aayos siya ng damit ni Caleb. Hilig niyang maging hands on na ina sa tuwing umuuwi siya galing sa trabaho. Tumingin siya
PRESENT TIME “Sabihin mo sa akin, Cassandra. Ano ba talaga ang meron sa inyo ni Ian? Bakit sobra kung ipagtanggol mo siya laban sakin?! Bakit ? Mas gusto mo na ba siya? Ipagpapalit mo ba kami ni Caleb sa kaniya?!” Tanong sakin ni Lucas. Bigla akong sumabog ng marinig ko ang mga salitang iyon sa kaniya. “How dare you to accuse me Lucas, alam mo ba kung bakit naging malapit ako kay Ian? Ngayon sasabihin ko sayo lahat-lahat tutal ayaw mong tumigil ng kaka duda. Alam mo bang nung mga oras na nahuli kita sa bar two years ago? Hinimatay ako sa labas noon dahil hindi ko napigilan ang sama ng loob na nararamdaman ko ng mga sandaling nakita kitang nakikipaglandian sa ibang babae. And that time? Si Ian ang tumulong sakin, dinala niya ako sa ospital at siya ang nagdala sakin sa ospital. Imagine ilang beses akong tumatawag sayo nun! Pero ano? Nasan ka?! Nasa kandungan ng ibang babae habang ako halos hindi magkandamayaw sa pag aasikaso sa inyo . Kahit anong sabi kong hindi maganda ang pakiramd
CASSANDRA POV Ang sakit ng huling pag-uusap namin ni Lucas ay parang sugat na muling nabuksan. Hindi niya alam kung bakit ako naging malapit kay Ian. Bakit parang kasalanan ko pa ngayon ang pagkakaruon ng lamat ng relasyon namin?! Hindi ba’t ako itong sinaktan nuon!? Ako itong niloko at muntik iwan dahil sa napabayaan ko ang sarili ko. Nakalimutan ko ng mag ayos at tumaba ako magmula ng ipanganak ko si Caleb. Oo malapit ang loob ko kay Ian at yun ay dahil sa siya lang ang nakinig at nakaintindi sa lahat ng hinanain ko noon sa buhay. Grabe ang post partum depression na inabot ko na halos ikabaliw ko na. Tapos anong sinasabi niya sakin sa tuwing inaangal ko ang pananakit ng ulo ko noon?, ang pagsasabi kong nanginginig na ang katawan ko minsan pag mag isa na lang ako?! Sa tuwing hihingi ako ng tulong para bantayan kahit saglit si Caleb. Diba ang sinasabi niya palagi na pagod din siya at baka naman nag iinarte lang ako. Noong una akala ko ay tama ang naging desisyon ko na pakasala
Makalipas ang apat na taon mula nang ikasal kami ni Cassandra, naging mas maayos ang buhay namin. Si Caleb ay apat na taong gulang na, malikot at masayahin. Ang tingin ng iba, perpekto ang pamilya namin, pero hindi nila alam na may mabigat na bagay na unti-unting sumusubok sa pagsasama namin ni Cassandra. Nagsimula ang lahat nang pumasok si Cassandra sa trabaho muli. Pagkatapos ng ilang taon na nakatutok siya kay Caleb, bumalik siya sa corporate world. Masaya ako para sa kanya, pero hindi ko inasahan ang pagbabagong dala nito. Isang gabi, habang nag-aalmusal kami… “Love parang lagi ka ng late umuuw ngayong mga panahong to?. Hindi ba pwedeng huwag ka nang mag-overtime, Cassandra?” “Lucas, sinabi ko naman sa’yo, kailangan ito sa trabaho. May deadline na kailangang habulin.” sagot niya sa akin. Magmula ng huli naming malaking pagtatalo na muntikan ng mauwi sa hiwalayan ay nagbago na si Cassandra sa pakikitungo sa akin. “Pero paano si Caleb? Lagi ka na lang wala, alam mo bang palagi